|
De Nederlandse literatuurcriticus, essayist en letterkundige Kees Fens werd geboren in Amsterdam op 18 oktober 1929. Zie ook mijn blog van 18 oktober 2009 en ook mijn blog van 18 oktober 2010.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Uit: Simon Vestdijk: Eenheid in de verscheidenheid
Wanneer ooit eens iemand gaat uitrekenen hoeveel uitgewerkte portretten van historische en fiktieve personen te vinden zijn in het hele oeuvre van Vestdijk, en hoeveel landschappen, steden en tijdperken er het dekor van vormen, zal dat een ogenblik van grote schrik onder lezers en critici worden. En toch, groter verschil dan tussen al die personages en hun omstandigheden, is niet denkbaar, althans uiterlijk.
Kijk bijvoorbeeld eens naar de onderwerpen die in de vijf jaar na 1960 ter sprake zijn gekomen: allemaal verschillend, al kan een Nurks opmerken dat het een en ander erin hem toch niet onbekend voorkomt. De Griekse kultuur in De held van Temesa bijvoorbeeld (maar het is een andere periode en zelfs een ander deel van Europa dan tot nu toe, dit Magna Graecia van de vijfde eeuw voor Christus), het Lahringenachtige stadje van Zo de ouden zongen ... (maar op de keper beschouwd heeft wát er in dat stadje gebeurt toch heel weinig te maken met Anton Wachter), en de Alpen, tweemaal, namelijk in Een alpenroman en in Het genadeschot. Juffrouw Lot, De filosoof en de sluipmoordenaar en Bericht uit het hiernamaals heb ik dan nog niet eens genoemd, evenmin als de essays, over muziek (ik zeg er verder niets meer over omdat ik Vestdijk op dit terrein voortdurend uit het oog verlies), over literatuur en leven in De leugen is onze moeder, en dan nog de memoires van Gestalten tegenover mij en het afzonderlijke lange opstel De zieke mens in de romanliteratuur. Het is duidelijk, dat Vestdijk eerder de onderwerpen en dekors attaqueert waar hij het nog nooit over gehad heeft dan dat hij nauwe aansluiting bij zijn vroegere werk zoekt. Het is al verschillende malen opgemerkt: het heeft er veel van weg dat hij de hele schepping persoonlijk nog eens over wil doen.
Deze veelvoudigheid en veelvormigheid van Vestdijks werk is het eerst opvallende feit dat men over hem kan vaststellen, en het signaleren ervan is dus noodgedwongen een banaliteit, maar niemand ontkomt er aan bij een overzicht van zijn hele werk of zelfs van de produktie van enkele jaren. Hier ligt namelijk voor mijn gevoel de oorzaak van de terughoudendheid van vele lezers, meer eigenlijk dan die van de bewondering van anderen. Deze reserve komt niet zozeer voort uit argwaan tegen de kwaliteit bij een zo overstelpende kwantiteit (al wordt dat argument vaak gebruikt), als wel uit protest tegen een Sisyphusarbeid die de lektuur van gemiddeld twee volkomen verschillende boeken van één auteur per jaar betekent: net als je er bent, kun je opnieuw beginnen.
Kees Fens (18 oktober 1929 - 14 juni 2008)
De Noorse dichter, vertaler en musicus Jan Erik Vold werd geboren op 18 oktober 1939 in Oslo. Zie ook mijn blog van 18 oktober 2008 en ook mijn blog van 18 oktober 2009 en ook mijn blog van 18 oktober 2010.
Uit: Twelve Meditations
why is there a pale
moon
in
the sky, when the autumn sun
is still shining? Do we need
two? Do we
need to be reminded of
darkness to come, cluster bombs
exploding
200 yards above the earth, slashing
all living
flesh?
all living flesh that can
will hide
in caves. How many mouths can be fed
by one
cluster?
Can peace be won
by carpet
bombing? Can
food bombing a people
make them
swap
ancestors?
when the freighters arrive
with artificial
limbs
the onelegged
can get up
and leave. The sky was a lake
in navy
blue. He who shoves
his boat from the shore, will soon
be
rowing
in a CNN report.
Vertaald door de dichter
Jan Erik Vold (Oslo, 18 oktober 1939)
De Afrikaans - Amerikaanse schrijfster Terry McMillan werd geboren op 18 oktober 1951 in Port Huron, Michigan. Zie ook mijn blog van 18 oktober 2008 en ook mijn blog van 18 oktober 2009 en ook mijn blog van 18 oktober 2010.
Uit: Getting to Happy
I'm not crazy about cruises. I went on one with Mama and my sister, Sheila, and those long narrow hallways gave me the creeps because I've seen too many horror movies where the killer jumps out of a doorway and pulls you inside. After two or three days of being out in the middle of the ocean with no land in sight until you wake up not knowing what country you might be in front of, by day four I was ready to jump off our balcony and backstroke home.
And then there are those obligatory convention dinners. I'd sit there in one of the hotel ballrooms at a table full of contractors and their now-gussied-up wives, trying to be sociable, but I was basically making small talk since they never discussed anything that might be going on in the world. Call me elitist, but this often made me feel like an alien who'd been dragged to another planet by my husband because he, as well as they, didn't seem to think producing television shows about cultural and social issues was as interesting as all the things they could build out of lumber.
It truly irks Isaac that people don't respect or appreciate the role wood plays in our lives. That we aren't aware of how much we take it for grantedas if it'll always be hereand how much we rely on it yet overlook its value to the point we ignore it and its beauty. It would be nice if he still saw me the same way. For about eight of the past ten years it felt like he did.
Terry McMillan (Port Huron, 18 oktober 1951)
De Amerikaanse schrijfster Wendy Wasserstein werd geboren op 18 oktober 1950 in New York. Zie ook mijn blog van 18 oktober 2008 en ook mijn blog van 18 oktober 2009 en ook mijn blog van 18 oktober 2010.
Uit: Elements of Style
The multiple shades of beige continued into the living room. Even Frankie, who had virtually no sense of décor, couldn't miss the deliberately understated eggshell and dusted cocoa linen couches, the bleached floors, the faded Gustave Lefèvre and Eugene Atget photographs on the walls, and the contemporary Cindy Shermans and Clifford Rosses in the corner. She decided that a speck of dust would never have the chutzpah to rear its head here.
Samantha walked into the room arm in arm with an elegant older-looking man. As far as Frankie could make out, Samantha was wearing Prada, or maybe it was Gucci, sheer silver-spangled bell-bottom pants and a sleeveless silver lamé tank top. Her shoes were at least four-inch-high Manolo, or maybe Jimmy Choo, silver sandals, with lace ties around the ankle. For a moment, Frankie was flummoxed why Samantha and her friend were permitted to wear shoes and she wasn't. As she turned her head to acknowledge her host, Frankie noticed a small Giacometti sculpture inconspicuously placed on the bookshelf.
"Welcome. I'm so happy you're here." Samantha leaned down and kissed both of Frankie's cheeks. "Do you know my dear friend Jil Taillou?"
"No, I don't think so," Frankie replied.
"Jil worked for years at Sotheby's, and I was just showing him our renovations."
"It's a wonderful apartment. So calm. And I love the view," Frankie said, looking out at the Sixty-sixth Street transverse and the lights of Central Park South. "Did Pippa Rose design it?"
Jil put down his Grey Goose on the rocks. "Pippa Rose! You must be joking!" he said with a slight European accent. "She couldn't do anything as elegant as this. Shes a chintzaholic!
Wendy Wasserstein (18 oktober 1950 30 januari 2006)
De Amerikaanse dichteres en schrijfster Ntozake Shange werd geboren als Paulette Williams op 18 oktober 1948 in Trenton, New Jersey. Zie ook mijn blog van 18 oktober 2008 en ook mijn blog van 18 oktober 2009 en ook mijn blog van 18 oktober 2010.
i live in music
i live in music
is this where you live?
i live here in music
i live on c# street
my friend lives on b-flat avenue
do you live here in music
sound
falls round me like rain on other folks
saxophones wet my face
cold as winter in st. louis
hot like peppers i rub on my lips
thinkin they waz lilies
i got 15 trumpets where other women got hips
& a upright bass for both sides of my heart
i walk round in a piano like somebody
else be walkin on the earth
i live in music
live in it
wash in it
i cd even smell it
wear sound on my fingers
sound falls so fulla music
ya cd make a river where yr arm is &
hold yrself
hold yrself in a music
senses of heritage
my grandpa waz a doughboy from carolina
the other a garveyite from lakewood
I got talked to abt the race & achievement
bout color & propriety/
nobody spoke to me about the moon
daddy talked abt music & mama bout christians
my sisters/ we
always talked & talked
there waz never quiet
trees were status symbols
I've taken to fog/
the moon still surprisin me
Ntozake Shange (Trenton, 18 oktober 1948)
Zie voor nog meer schrijvers van de 18e oktober ook mijn vorige blog van vandaag.
|
