De Duitse schrijfster Tanja Kinkel werd geboren op 27 september 1969 in Bamberg. Zie ook mijn blog van 27 september 2006. en ook mijn blog van 17 september 2007.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Uit: Säulen der Ewigkeit
Was immer du tun willst, fang damit an.
Als Sarah ihrer Arbeitgeberin diesen Satz aus einem Artikel über berühmte Dichter vorlas, spürte sie, dass sie ihn niemals wieder vergessen würde. Sie hielt inne, und Mrs. Stapleton warf ihr einen ungehaltenen Blick zu.
Was immer du tun willst, fang damit an. Es war nur ein Zitat von vielen, und nichts hatte sich geändert: Die verblassende chinesische Tapete hinter Mrs. Stapleton war die gleiche, die große Wanduhr, die Sarah bald wieder würde aufziehen müssen, tickte weiter, und trotzdem erschien es ihr, als habe dieser kurze Ausspruch sich direkt an sie gerichtet; er war wie eine Hand, die in ihre Haare griff, um sie wachzurütteln. Mrs. Stapleton räusperte sich, und Sarah erklärte, um ihre Verlegenheit zu überbrücken, der Artikel sei zu Ende. Sie ging hastig zu dem über, was Mrs. Stapleton »die leidige Politik« nannte, und zu dem Bericht über Napoleon Bonapartes Selbstkrönung zum Kaiser der Franzosen, den sie mit gemessener, sachlicher Stimme vortrug. In Mrs. Stapletons empörten Ausrufen über die Anmaßung des Korsen versank der kurze Moment der Stille.
Was Sarah jedoch die ganze Nacht nicht schlafen ließ, hatte nichts mit dem Korsen und alles mit jenem kurzen Zitat zu tun. Am Morgen hatte sie ihre Entscheidung gefällt, ihr Leben von Grund auf zu ändern, selbst wenn sie noch nicht genau wusste, wie sie das anstellen sollte. Ihr Stubenhockerdasein aufzugeben und ohne Begleitung die Straßen von London zu erkunden, statt sich auf das unmittelbare Umfeld des Hauses von Mrs. Stapleton zu beschränken, wie es von ihr erwartet wurde, schien ein guter Anfang zu sein.
Sarah hatte eigentlich keinen Grund, sich zu beklagen. Mit der Ausbildung, die ein Waisenhaus in Bristol einem aufgeweckten, fleißigen Mädchen geben konnte, war die Stelle als Gesellschafterin einer alten Dame in London, die sie seit drei Jahren hatte, das Beste, was jemand wie sie erreichen konnte. Doch es genügte Sarah nicht. Nicht mehr.
Tanja Kinkel (Bamberg, 27 september 1969)
De Sloveense dichter, schrijver en essayist Edvard Kocbek werd in Sloveens Stiermarken geboren op 27 september 1904. Zie ook mijn blog van 27 september 2006.
LEGEND
A Spanish princess walks among us. You do not see her, do not hear her, the prophecy or the memory. She walks erect, of morning stature, carrying a jug of evening on her head. Be still, do not move, the jug is full of your eyes' dew. She carries it erect in these fickle times. her balance is astonishing, do not frighten her, have compassion for her, for yourselves, each drop our ransom. The princess walks safely with tender courage. She is through the door already, starting up up the stairs.
PROMISED LAND
We have arrived and stopped. The dead tired partisan squad collapsed on the ground and fell asleep. Only I was unable to find peace, the goal hid itself, I lost the shortest way to oblivion. My disconsolate spirit keeps searching, roaming from darkness to light, from snow to blooming linden trees, from slopes to valleys, from streets to primal forests, through wind and silence, through moonlight and storms. We resemble those who in ancient times made their pilgrimage through the Red Sea barefoot, on horseback, armored, with spears in their hands and fire in their eyes; with song on their lips and longing in their hearts, calloused, burdened, scarred, dusty, hunchbacked, loyal and happy they searched for the promised land. The primal weight of time, cramming, cursing, praying, draws me behind itself, pushing me. from behind, going always forward, never backward. One day I will pause on the forest edge at nightfall, the evening sun will make me squint, and I'll shelter my eyes with feverish hands and see before me a fertile clearing, green fields, a fenced orchard, and a house among the trees, with barns and a sunken bed in a depression of hay. Then and only then will find my peace, close my eyes, lean on my comrades, and wander into the wild like a sleep-walker on a roof, stuttering incoherently as if from a vision: "When one finds the land, why seek the sky?
Vertaald door Sonja Kravanja
Edvard Kocbek (27 september 1904 3 november 1981)
De Poolse dichter en vertaler Wacław Koźma Damian Lieder,ook: Rolicz-Lieder werd geboren op 27 september 1866 in Warschau. Hij studeerde rechtswetenschappen in Krakau en vetrok toen, met tussenstops in München en Zwitserland naar Parijs waar hij aan de Hoge School voor Orientaalse Talen studeerde. Hij schreef daarna o.a. een Turkse grammatica voor Poolse studenten. Na ook een korte tijd in Wenen gestudeerd te hebben keerde hij naar Parijs terug, waar hij de École Pratique des Hautes Études en de École Libre des Sciences Politiques bezocht. In zijn Parijse jaren leerde hij veel belangrijke dichters uit die tijd kennen, zoals Paul Verlaine, Stéphane Mallarmé en Stefan George, die een goede vriend van hem werd en veel invloed heeft gehad op zijn ontwikkeling als dichter. Ook raakte Lieder bevriend met de Tsjechische symbolist Julius Zeyer. In 1887 keerde hij naar Polen terug en gaf daar o.a. cursussen Franse handelscorrespondentie. Na de dood van beide ouders erfde hij een huurkazerne met 35 woningen en verschillende winkels. Hij kon van de opbrengst leven.Na 1898 schreef hij echter nog maar weinig. In Parijs was in 1890 zijndchyerlijk manifest verschenen. Twee vooraanstaande Poolse dichter hadden enthousiast gerageerd, maar de meerderheid van de kritiek was negatief. Lieder trok zich daarop meer en meer uit de literaire wereld terug en publiceerde zijn werk in kleine, grafische prachtig verzorgde uitgaven, zoals de boeken van George, en in eigen beheer. Reproductie en kritieken verboden liet hij in alle exemplaren zetten. Het leidde ertoe dat zijn werk in Polen nagenoeg onbekend bleef, terwijl zijn roem door de vertalingen van George in Duitsland groeide en groeide. Pas in 1930 beleefde hij in zijn vaderland een wedergeboorte door de essays van Jarosław Iwaszkiewicz.
Das buch
Sie sprach: du sitzest verstimmt über deinen papieren Und zupfest im munde die feder die lange nicht ruhte. Brich ab mit deinen gedichten und ernsten gedanken Und weihe dem eigenen glück eine kurze minute!
Und saugt dein gemüt durch vieles sinnen gefesselt Im garten der bücher einen belebenden odem Und stützest du brütend das schwere haupt mit dem arme Wie hölzerne götter in indischen pagoden:
So stelle dir vor ich wäre ein buch: ein solches Das nie zu betrüben und immer zu trösten suche Und wenn aus der feder dir ein missklang gleitet So blättere einige seiten in diesem buche!
Im nebel des herbstes
Auf meiner gedanken auen war lange dürre · Die gütige sonne strahlte den reifenden feldern · Heut stechen die scharfen stoppeln und werfen schweigend In nebel gehüllt einen langen blick nach den wäldern.
Ich wollte das wasser der sinnlichen quelle schöpfen · Im rasen der lüste gelagert mich vergessen. Es ist zu spät! um die zieh-brunnen braust der nord · Ihre schwengel ragen empor wie verödete essen.
Ich schaudere. Doch wenn manchmal die nacht in die augen Mir schaut und die träume fliegen o traurige schemen: Es drückt mein gedanke sich an die brust der begierde Wie an seine stute der brozene leib des moslemen.
Erinnerung an Paul Verlaine
I
Am Totenbett
Der Weise der kühn in das auge des lebens schaut Wird unbereit vom tode nimmer ereilt. Er klagt weder bittend um ein verlängertes leben Noch rechtet er mit den jahren verflossener jugend Noch fürchtet er sich vor unbekannten gefilden Noch zeichnet er pläne der klugheit in seinen gedanken. Er schreitet mit stolzen abgemessenem schritte Und wenn er dem ehernen tod auf dem wege begegnet · So bleibt er stehen und bietet die stirn ihm dar: Er überliefert dem mäher die reifende ähre.
Wacław Rolicz-Lieder (*27 september 1866 25 april 1912)
De Schotse schrijver Irvine Welsh werd geboren op 27 september 1958 in Leith, Edinburgh. Welsh moest zijn beroep van televisiereparateur opgeven nadat hij een electrische shok had gekregen. In 1978 dook hij in de Londense punk scene, waar hij guitaar speelde en zong. In het midden van de jaren tachtig speculeerde hij met huizen, maar na de boom ging hij terug naar Edingburgh en begon hij weer te studeren. Zo schreef hij nog een stdudie over gelijke kansen van vrouwen. Hij werd bekend door zijn eerste roman Trainspotting uit 1993, waarin hij de door drugs, werkeloosheid en crominaliteit bepaalde levens van een groep jonge Schotten in zijn geboortestad beschrijft. De provoceerde, en volgens sommiigen te gedetailleerde beschrijving van het heroinegebruik maakte het boek en de verfilming ervan, waarin Welsh een bijrol speelde als drugsdealer, beroemd. Door zijn themas (opkomst en ondergang van de sociale woningbouw, gebrek aan kansen, voetbal, hooligans, sex, verdrongen homosexualiteit, lage lonen, vrijmetselarij, emigratie) wordt Welsh tot de undergroundliteratuur gerekend.
Werk o.a : The Acid House, 1994, Ecstasy: Three Tales of Chemical Romance, 1996, Filth, 1998, Glue, 2001, If You Liked School, You'll Love Work (2008)
Uit: Glue
The sun rose up from behind the concrete of the block of flats opposite, beaming straight into their faces. Davie Galloway was so surprised by its sneaky dazzle, he nearly dropped the table he was struggling to carry. It was hot enough already in the new flat and Davie felt like a strange exotic plant wilting in an overheated greenhouse. It was they windaes, they were huge, and they sucked in the sun, he thought, as he put the table down and looked out at the scheme below him.
Davie felt like a newly crowned emperor surveying his fiefdom. The new buildings were impressive all right: they fairly gleamed when the light hit those sparkling wee stanes embedded in the cladding. Bright, clean, airy and warm, that was what was needed. He remembered the chilly, dark tenement in Gorgie; covered with soot and grime for generations when the city had earned its 'Auld Reekie' nickname. Outside, their dull, narrow streets nipping with people pinched and shuffling from the marrow-biting winter cold, and that rank smell of hops from the brewery wafting in when you opened the window, always causing him to retch if he'd overdone it in the pub the previous night. All that had gone, and about time too. This was the way to live!
For Davie Galloway, it was the big windows that exemplified all that was good about these new slum-clearance places. He turned to his wife, who was polishing the skirtings. Why did she have to polish the skirtings in a new hoose? But Susan was on her knees, clad in overalls, her large black beehive bobbing up and down, testifying to her frenzied activity. - That's the best thing aboot these places, Susan, Davie ventured, - the big windaes. Let the sun in, he added, before glancing over at the marvel of that wee box stuck on the wall above her head. - Central heating for the winter n aw, cannae be beaten. The flick ay a switch.
Susan rose slowly, respectful of the cramp which had been settling into her legs. She was sweating as she stamped one numbed, tingling foot, in order to get the circulation back into it. Beads of moisture gathered on her forehead. - It's too hot, she complained.
Irvine Welsh (Edinburgh., 27 september 1958)
De Amerikaanse dichteres Kay Ryan werd geboren op 27september 1945 in San Jose, California . Zij behaalde een graad in Engels aan de University of California, Los Angeles en sinds 1971 doceerde zij parttime aan het College of Marin in Kentfield. Haar eerste bundel, Dragon Acts to Dragon Ends, verscheen in 1983. In 2005 was zij aan haar zesde bundel toe: The Niagara River. Bredere bekendheid verwief zij na het toekennen aan haar van de Ruth Lilly Poetry Prize in 2004. In juli 2008 heeft de Library of Congress haar aangewezen als de zestiende Poet Laureate of the United States. Zij volgt Charles Simic op.
Mirage Oases
First among places
susceptible to trespass
are mirage oases
whose graduated pools
and shaded grasses, palms
and speckled fishes give
before the lightest pressure
and are wrecked.
For they live
only in the kingdom
of suspended wishes,
thrive only at our pleasure
checked.
Paired Things
Who, who had only seen wings,
could extrapolate the
skinny sticks of things
birds use for land,
the backward way they bend,
the silly way they stand?
And who, only studying
birdtracks in the sand,
could think those little forks
had decamped on the wind?
So many paired things seem odd.
Who ever would have dreamed
the broad winged raven of despair
would quit the air and go
bandylegged upon the ground,
a common crow?
Kay Ryan (San Jose, 27 september 1945)
De Italiaanse schrijfster Grazia Deledda werd geboren op 27 september 1871 in Nuoro op Sardinië. Zie ook mijn blog van 27 september 2007.
Uit: Marianna Sirca
Even the rough and resolute servant woman from the Barbagia, who had been in the priest's house for years and years, and had seen Marianna grow up, while preparing her belongings and loading them rudely into the saddlebag as if they were a servant shepherd's things, repeated:"Mari, heed those who love you: obey." And Marianna obeyed. She had always obeyed, since the time as a child she had been put in her uncle's house like a little caged bird, to squander her childhood joy and light around the melancholy priest, in exchange for the possibility of his inheritance. So she mounted silently on her father's horse and rested her hand at his waist, answering only with nods of the head as the solicitous servant arranged her skirts around her legs and advised her not to catch a chill in the night air.
"And don't tire her out, Berte Sirca!" He placed a finger on his mouth and spurred the horse; he was a man of few words, even with Marianna. Besides, they did not have much to say to each other.While they traveled he only pointed out this or that land, naming the owners. She knew the places because every year in Spring, with the exception of the last in which the priest had been sick, they would go with him and the relatives to spend entire days in the tanca, which was populated by flocks of sheep and herds of horses and where a farmhouse had replaced the primitive hut of the Sardinian shepherds.
From the first day up there, she felt better: the place was elevated, at the border between the territory of Nuoro and that of Orune; the forest bloomed and an infinite tranquility seemed to stretch over the whole earth. On the third day Marianna already seemed like another; the fragile, slightly bent over person had straightened, the pale alabaster face under the wide braids of the shiny black hair and the large wide-set chestnut eyes like the fawns, reflected the greenish light of the woods.
Grazia Deledda (27 september 1871 15 augustus 1936)
|