|
De Nederlandse schrijver Antoon
Coolen werd geboren in Wijlre in Zuid-Limburg op 17 april 1897. Zie ook alle tags voor Antoon
Coolen op dit blog.
Uit:Dorp
aan de rivier
Daar had hij lange jaren zijn geweldige
hoogmoed over gehad, maar eens, toen het wekenlang regende en het water
geweldig waste, toen er ook binnendijks huizen aan moesten geloven, ja, toen
was Janus de Mert ook overstroomd geweest. Toen zat hij grif afgesloten, er
waren koeien en varkens van hem verdronken, hij zat in de grote opkamer van
angst te klagen, sindsdien had hij een noodklok op de nok van zijn zwaar rieten
dak. Hij dacht, als het weer gebeurt, dan zal ik die noodklok luiden, dan
kannen ze mij komen redden. Want Janus de Mert, dat mocht nou voor zijn doen in
deze omgeving een flinke boer zijn, hij mocht zijn grootspraak hebben, hij had
een hazenhart, hij was schrikkelijk laf en bang als het om zijn lijf en leden
ging. Daar heeft hij later nog angst en ellende genoeg over gehad, toen was hij
te zwak geworden om de noodklok te luiden. Ge hadt hier ook Cis de Dove, die
woonde in een klein arkje op de Maas, dat had hij een beetje buiten het dorp
achter het veer liggen. Hij had het zelf blinkend groen geverfd, en de spijlen
van de ruitjes had hij blinkend wit geschilderd. Daar had hij pleizier in, in
die heldere dingen. Hij had gordijnen van bloemen, zozeer als hij geraniums,
foksia's en floxen voor het raam had staan, omdat hij daar zo'n pleizier in
had. In het warm, klein, planken inwendige van zijn drijvende huis, hoe was het
daar gesteld. Tegen de planken zoldering hingen honderden hazenstrikken
bijeengekluwd. Cis zat daaronder dicht bij zijn dubbelloops jachtgeweer, en
zijn petroleum-
[p. 10]
stel, dat gaf als het brandde 's avonds voor
de koffie, die Cis ging zetten, nog op zekere zin gezelligheid. En Cis zijn
onsterfelijke witte, bruingevlekte hondje, dat kefte als ge binnenkwaamt en het
sprong voor geweld, om Cis, die zo doof was als een hout, te waarschuwen.
Antoon Coolen (17 april 1897 9 november 1961)
De Duitse
schrijfster Ida Boy-Ed werd geboren op 17 april 1852 in
Bergedorf (Hamburg). Zie ook alle tags voor Ida Boy-Ed op dit blog.
Uit: Um
ein Weib
Den Geburtstag des Bürgermeisters feierten
Amtsrichter Dr. Fritz Haldenwang und Frau Antoinette mit einem Frühstück. Es
war ein Sonntag im September. Die kleine Schar der Gäste saß im vollen
Sonnenschein, der durch die Fenster der Veranda hereinkam und alle weinheißen
Gesichter etwas zu rücksichtslos beleuchtete. Man hatte gut gegessen und
getrunken.
Seit Bürgermeister
Mandach mit imposanter Majestät und doch auch mit schmunzelndem Wohlwollen hier
als Stadtvater wirkte, war in dem engeren Kreis, dem er gleich wie von selbst
vorsaß, ein lebemännischer Ton aufgekommen. Wie lange der Bürgermeister sich in
dem Amt behaupten würde, darauf war er selbst objektiv neugierig. Im
allgemeinen war er nicht gut mit sich umgegangen. Er sagte es selbst, teils aus
wirklicher Erkenntnis, teils aus einer gewissen grandiosen Art heraus, die sich
lieber selbst scharf kritisiert, als daß sie die scharfe Kritik anderer
abwartet.
Im Grunde genommen
fiel es aber niemandem ein, ihn scharf zu beurteilen. Er trug ja seine eigene
Haut zu Markte. Und selbst die alten Freunde, die wohl hier und da einige
Schulden für ihn bezahlt hatten, rechneten ihm ihre Großmut nicht an, was doch
gewiß bedeutsam war.
Erst hatte er ein
paar Semester studiert, und von jener Zeit her stammte seine Freundschaft mit
Amtsrichter Dr. Haldenwang. Sie waren beide Rhenanen und hatten in
Freiburg unvergeßliche Zeiten zusammen durchbummelt. Dann, als Leutnant der
Reserve, ging ihm bei einem köstlichen Manöver sein Soldatenherz auf. Es war
das reinste Lustspielmanöver gewesen, im Stil des seligen Gustav von Moser.
Herrliches Wetter, großartige Quartiere, bezaubernde Schloßfräuleins,
Vorgesetzte von gutem Humor. Mandach kapitulierte. Aber als er ein paar Jahre
die Einförmigkeit des Rekrutendrillens genossen und seine Finanzen derartig
verworren wurden, daß seinen guten Freunden die Haare zu Berge standen seine
eigenen Kopfnerven waren nicht so reizbar , nahm er seinen Abschied mit dem
Titel eines Hauptmanns z.D. Wovon er dann lebte, bis ihm, dank der geradezu
leidenschaftlichen Bemühungen seiner Freunde, die Bürgermeisterstelle in Wachow
zufiel, war niemandem ganz klar.
Ida Boy-Ed (17 april 1852 13 mei 1928)
Bergedorf, haven
De Engelse
schrijver Nick Hornby werd geboren op 17 april 1957 in
Redhill. Zie ook alle tags voor Nick Hornby op dit blog.
Uit: About a Boy
'Mushroom omelette
and fries, please. And a Coke,' said Marcus.
 'I'll have the swordfish
steak,' said Will. 'No vegetables, just a side salad.'
Fiona was having difficulty
deciding.
'Why don't you have the
swordfish steak?' said Marcus.
'Ummm...'
He tried to get his mother's
attention across the table without Will noticing. He nodded hard, once, and
then he coughed.
'Are you all right, sweetie?'
He just felt it would help if
his mum ordered the same food as Will. He didn't know why. It wasn't like you
could talk for ages about swordfish steak or anything, but maybe it would show
them that they had something in common, that sometimes they thought the same
way about things. Even if they didn't. 'We're vegetarian,' said Marcus. 'But we
eat fish.'
'So we're not really
vegetarian.'
Hugh Grant en
Nicholas Hoult in de film About a boy uit 2002
'We don't eat fish very often
though. Fish and chips sometimes. We never cook fish at home, do we?'
'Not often, no.'
'Never.'
'Oh, don't show me up.'
He didn't know how saying she
never cooked fish was showing her up - did men like women who cooked fish? Why?
- but that was the last thing he wanted to do.
'All right,' he said. 'Not
never. Sometimes.'
'Shall I come back in a couple
of minutes?' said the waiter.
Marcus had forgotten he was
still there.
'Ummm....'
'Have the swordfish,' said
Marcus.
'I'll have the penne pesto,'
said his mother. 'With a mixed salad.'
Nick Hornby (Redhill, 17 april 1957)
De Amerikaanse
schrijver Thornton Niven Wilder werd geboren op 17 april 1897 in Madison,
Wisconsin. Zie ook alle tags voor Thornton Wilder op dit blog.
Uit: The
Eighth Day
For almost twenty
years these ladies were in and out of one anothers house, as were their
children. They got on well together without one vibration of sympathy. Beata
Ashley lacked the imagination or freedom of attention to penetrate the older
womans misery. (John Ashley was well aware of it but did not speak.) One art
they shared in common: both were incomparable cooks; one condition: both were
far removed from the environment that had shaped their early lives.
For these two
families the first ten years went by without remarkable event: pregnancies,
diapers, and croup; measles and falling out of trees; birthday parties, dolls,
stamp collections, and whooping cough. George was caught stealing Rogers
three-sen stamp; Roger had his mouth washed out with soap and water for saying
hell. Felicite, who aspired to be a nun, was discovered sleeping on the floor
in emulation of some saint; Constance refused to speak to her best friend Anne
for a week. You know all that.
Thornton Wilder (17 april 1897 7 december 1975)
Zie voor
nog meer schrijvers van de 17e april ook mijn blog van 17 april 2012 deel 2 en ook
mijn blog van 17 april 2011 deel 2 en eveneens deel 3.
|
