De Franse schrijfster Laure Limongi werd geboren op 21 februari 1976 in Bastia (Corsica). Naast boeken schrijft zij ook regelmatig artikelen en kritieken voor bladen als La Revue Littéraire, Les Lettres Françaises en CCP. Tegenwoordig woont zij in Parijs.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Uit: Je ne sais rien dun homme quand je sais quil sappelle Jacques
« ... Certains jours, Jack aimerait écrire «une littérature qui se voit de loin». Il pense que ce serait utile, un peu comme les panneaux de signalisation, dans la rue. Sa contribution à lordre universel. Une clarification de la lecture du monde. La grammaire laiderait à tracer des droites et des angles droits, bannisant les courbes, les mouvements désordonnés. Il rêve de grandes pages A4 noircies en Times corps 11 sans trous, sans détours, avec de jolies marges, des points, des virgules, des paragraphes. Et même des guillemets. Ainsi les énoncés ne seraient-ils plus équivoques et peut-être langoisse moindre. Jack pense aussi que ça pourrait laider à cerner ses «je» et peut-être même à nen garder quun. Mais Jack se moque gentiment de lui : «Encore une bonne résolution, sans doute». Et arrêter de fumer et aller à la piscine et ne pas laisser traîner le courrier
Il proteste. Il sagit de plan, de lieux communs, de contraintes. Un peu comme jouer aux échecs, distraire son ennui. Rien que de très accessible. Et dire : «quil était bleu le ciel» et «verte la vallée», etc. Ça na rien de démesuré, ça na rien de honteux. Jack se tord de rire en le traitant de gros sentimental.
Laure Limongi (Bastia 21, februari 1976)
De Chinees-Amerikaanse schrijver Ha Jin werd geboren op 21 februari 1956 in Jinzhou, China. Ha Jin was soldaat in het Chinese Volksleger. Hij leerde zichzelf Engels door naar de Amerikaanse radio te luisteren. In 1985 emigreerde hij naar de VS. Hij studeerde Amerikaanse literatuur en promoveerde aan Brandeis University. Momenteel doceert hij creative writing aan de Emory University in Atlanta. Ha Jin publiceerde twee dichtbundels, twee verhalenbundels en twee romans. Zijn werk werd bekroond met vele literaire prijzen.
Uit: Waiting
The next summer Lin and Shuyu went to the divorce court again. The day before setting out for Wujia Town, he had talked with her, promising to take good care of her and their daughter after the divorce, so she had agreed to it. He told her that all he wanted was a home in the city.
They waited almost an hour in the courtroom before the judge appeared. He was a tall police officer who had just been promoted to the position; he was so corpulent that he had no neck. Having sat down on a scarlet leatherette chair, the judge licked his buck teeth, then peered at the couple with one eye open and the other shut, as though aiming a gun. His broad, greasy face reminded Lin of the day statue of a local god in the Divine Horse Shrine west of Goose Village. With his left hand picking a wart under his nostril and with his right forefinger pointing at Lin, the judge ordered, "Now, present your case."
Lin began with a slight stammer: "Respectable Judge, I--I came here today to beg you to allow me to divorce my wife. We have been separated for six years, and there's no love between us anymore. According to the Marriage Law, every citizen has the freedom to choose a wife or a hus-"
Ha Jin (Jinzhou, 21 februari 1956)
De Duitse schrijver Ingomar von Kieseritzky werd geboren op 21 februari 1944 in Dresden. Hij stamt uit een Baltische adelijke familie. Voordat hij in 1971 zelfstandig schrijver werd was hij requisteur en boekhandelaar in o.a. Berlijn en Göttingen. Kieseritzky schrijft aan de ene kant experimenteel proza, maar heeft aan de andere kant ook meer dan honderd hoorspelen op zijn naam staan.
Uit: Da kann man nichts machen
Kurz hinter der Station Pardubice fand der Schaffner des Vindobona, Vicovic, in der Toilette des leeren Wagens 265 einen mittelgroßen Herrn, der, tot, mit herabgelassenen Hosen extrem bequem zurückgelehnt, auf dem rauchfarbenen Klosettdeckel saß. Er sah so friedlich aus wie ein schlafender Säugling und zeigte ungerührt seine beiden häßlichen, keulenartigen Knie. Vicovic bewaffnete seine Augen mit einer Sonnenbrille; sofort wurde die enge Kabine schön, der Spiegel erstrahlte in einem rostigen Gold. Gottlob hatte sich dieser stille Passagier keiner letzten Lockerung überlassen; da kannte Vicovic ganz andere Fälle - unreinliche Selbstmorde, Herzinfarkte mit Entleerung, aber auch triviale Alkoholiker, die sich ungeniert erleichtert hatten. Dieser Herr roch nicht schlecht, ja, er war von begrüßenswerter Geruchlosigkeit, was eine Bearbeitung dieses Falls auf engstem Raum zu einem Kinderspiel machte. Personalien sind immer interessant; der stille Herr hieß (so sagte der Paß in der Brieftasche) Randolf v. K. und war (nach der Fahrkarte 2. Klasse zu schließen) auf dem Weg von Berlin nach Wien. Der Mann sah leidend aus, als habe er eine langwierige Kur überstanden. Sein Kopf mit dünnen Haaren ruhte auf dem Spülkasten und folgte getreulich jedem Schwanken des Zuges. Sein Mund war leicht geöffnet. Er noch nach einem süßen Tonicum, das Vicovic an Orangenlikör erinnerte; vielleicht eine Medizin, die wohlschmeckend war.
Ingomar von Kieseritzky (Dresden, 21 februari 1944)
De Japanse dichteres Ishigaki Rin werd geboren op 21 februari 1920 in Tokio. Zij werkte tot aan haar pensioen bij een bank en bvleef ongetrouwd. Als lid van een literaire kring van haar bank begon zij met het schrijven van gedichten. In 1959 verscheen haar eerste bundel. Voor haar tweede bundel, die in 1968 verscheen kreeg zij de prijs voor de beste dichtbundel van het jaar.
Nameplates
When you live in a place
you'd best provide the nameplate yourself.
When you abide in a space
the nameplate another affixes
never works out.
I went to the hospital and
they added "Ms" to the card on the sickroom door
"Ms Ishigaki Rin"
At a hotel
they put no name on the room
but when I get in the cremation oven
and they slam the door, the tag they hang will say
"Ishigaki Rin, Esquire."
And much they'll care what I think then.
"Ms" or "Esquire"
neither fits.
When you live somewhere
you'd best hang out the nameplate yourself.
And to the space where your spirit dwells
a nameplate must never be affixed
by any other hand.
Ishigaki Rin: that will do.
Ishigaki Rin (21 februari 1920 26 december 2004)
De Spaanse dichter en schrijver José Zorrilla y Moral werd geboren op 21 februari 1817 in Valladolid. Toen hij 22 was trouwde hij met een Ierse weduwe die al een zoon had. Een gemeenschappelijk kind stierf al vroeg. Voor haar jaloezie vluchtte Zorrilla twee maal naar Frankrijk waar hij in contact kwam met Alexandre Dumas, Théophile Gautier, Alfred de Musset, George Sand en Victor Hugo. Later ging hij naar Mexico waar hij van 1854 tot 1866 leefde onder de protectie van keizer Maximiliaan die hem tot theaterdirecteur benoemde. Zijn bekendste stuk is Don Juan Tenorio dat in Spanje nog steeds tijdens Allerzielen wordt opgevoerd.
Uit: Don Juan Tenorio
The Inn of Cristófano Buttarelli. A door at the back leads out to the street: tables, jugs and other utensils appropriate for such a place.
SCENE I
(Don Juan, masked, seated at a table, writing. Buttarelli and Ciutti, to one side, waiting. As the curtain rises, in the background one can see through the door at the back people wearing masks, students, people with torches, musicians, etc.)
DON JUAN: How they shout those devils!
Let me be damned by forked lightning
if when this letter Im writing
is done, I dont end their revels!
(He continues writing.)
BUTTARELLI: (To Ciutti) A good Carnival.
CIUTTI: (To Buttarelli) A good harvest
for re-filling the coffers.
BUTTARELLI: Hey! No fun and plenty of bother
running around in Sevilles dust.
And you dont catch such good fish here,
since these inns dont find favour
with gentlemen who are wealthy:
or even, at times, the masses.
CIUTTI: But today...
BUTTARELLI: Is not in the reckoning.
Good works already been done.
CIUTTI: Shhh! Talk a little less loud then,
or my master will soon be beckoning.
BUTTARELLI: So youre his servant?
CIUTTI: For a year.
BUTTARELLI: And hows it been?
CIUTTI: No abbot to equal mes been seen,
Ive all I ever could want.
Good women and good wine,
free time, and a full pocket,
BUTTARELLI: My God, what a racket!
José Zorrilla y Moral (21 februari 1817 23 januari 1893)
De Nederlandse schrijver Justus van Effen werd geboren in Utrecht op 21 februari 1684. Zie ook mijn blog van 21 februari 2007.
Uit: Zelfkennis en critiek
En wat de schare onzer Poëten of Rijmkunstenaars betreft, hun omzichtig zwoegen had althans dit goede gevolg, dat de rhythmische toonval voor goed dien stempel van keurigheid en vloeiendheid kreeg, dien hij niet meer kon verliezen, en waardoor een passend kleed vaardig werd, waarin de dichterlijke gedachte zich kon hullen, zoo zij later weer eens bij ons ontkiemde.
Zoo de geestelooze rijmelarij geen diepen en vooral geen blijvenden indruk kon maken, toch heeft de kunstarmoede, die men voor hooge kunstontwikkeling aanzag, geruimen tijd op onzen smaak en onze letterkundige critiek den nadeeligsten invloed geoefend. Dat was de treurige nasleep van die camaraderie, die cabale, welke alles ophemelde en voor alles een lofgalm of een wierookdampje overhad.
Justus van Effen (21 februari 1684 - 18 september 1735) Justus van Effen, gravure door J.C.G. Fritzsch, 1735
|