|
De Italiaanse dichter Eugenio Montale werd geboren in Genua op 12 oktober 1896. Zie ook mijn blog van 12 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Eugenio Montale op dit blog.
Pirla
Voorje je ogen sloot, zei je nog pirla,
zo’n onvertaalbaar woord uit je bargoens.
Sindsdien draag ik het met me mee, een teken,
Niet weg te schrobben. Natuurlijk lopen er meer
pirla rond op de wereld, hoe kom ik ze tegen?
Je houdt nooit op pirla te zijn. Als ze niet zo
goed op de hoogte waren, had ik dat stigma
wel met mijn nagels uit me losgekrabd.
In het Saint James in Parijs
In het Saint James in Parijs moet ik voortaan vragen
om een eenpersoonskamer. (Ze hebben niet graag
eenpersoonsgasten.) Net zo
bij dat namaak- Byzantium waarvan je zo hield in Venetië
en dan door naar de telefonistes, vanouds je vriendinnen,
tot de verbinding uitvalt. En het begint weer,
het verlangen je terug te hebben, in een gebaar
bv, of in een gewoonte.
Vertaald door Eva Gerlach
Aan mijn moeder
Nu het koor van steenpatrijzen
jouw eeuwige slaap verzoet, verzaligde
zwerm in ordeloze vlucht naar de glooiingen
van de Mesco-kaap na de wijnoogst, nu de strijd
der levenden heviger woedt dan ooit: indien jij nu
als een schim je omhulsel loslaat
(het is geen schim,
o lieve, het is niet wat jij denkt),
wie zal jou dan beschermen? De verlaten straat
leidt nergens heen. Slechts twee handen, een gezicht,
die handen, dat gezicht, het teken van een leven
dat niet van iemand anders is maar van zichzelf,
slechts dát geeft jou een plaats in het van zielen
en van stemmen wemelend elysium waarin jij leeft;
en ook de vraag die je nalaat is,
in de schaduw van de kruisen, een teken van jou.
Vertaald door Frans Denissen
Eugenio Montale (12 oktober 1896 - 12 september 1981)
Portret door Galeazzo Viganò
De Vlaamse dichter en essayist Stefaan van den Bremt werd geboren in Aalst op 12 oktober 1941. Zie ook mijn blog van 12 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Stefaan van den Bremt op dit blog.
Men kwam en ging. Men was en bleef...,
Men kwam en ging. Men was en bleef
die nam en gaf. Die bad en at.
Bezat. Bedreef. Men las. Men schreef.
Men nam en ging. Vernam. Vergat.
Je kwam en ging. Je was en bleef
die nam wie nam. Die gaf wie gaf.
Het was te geef. Ik las. Ik schreef.
Je ging. Je gaf. Gaaf en onaf.
Aftelwerk
Aftellen van ouderdom tot kind -
nog een zorgenkindje, oud geboren,
jonggestorven, moederziel verloren
in de hoop de het bijna ontbindt,
terwijl de dwaze nagels, haar en baard
blijven groeien. En maar knippen, scheren
al wie zich op tijd niet weg kan scheren
moet de bidder met zijn zwaluwstaart
van de dooddoener met varkenssnuit.
Nog één wee en moeders schoot in, uit
is het aftelwerk voor wie niet horen
wil en aan den lijve voelen zal
hoe tot onder nul slinkt het getal
van geleefde tijd achterstevoren.
Zing een ode
Zing een ode aan een wijder uitzicht.
Nee, geen ode. Kom tot nader inzicht
in de abdij, bijna onzichtbaar in het
dal van Ter Kameren. Vraag in dit dal
om inzage in het kamermuziekje van je
ziel, terwijl het verkeer om je heen
voortraast van nu naar nooit. En heb
geen haast, maar gun je dit kort
durende oponthoud en één maat rust.
Schraap een stem bij elkaar en zing
in deze toonzetting, zing de getijden
van licht en donker op de middenlijn
van aarde en hemel; voor ze scheiden
breken we brood en schenken wijn.
Stefaan van den Bremt (Aalst, 12 oktober 1941)
De Amerikaanse dichter, criticus en vertaler Robert Stuart Fitzgerald werd geboren op 12 oktober 1910 in Springfield, Illinois. Zie ook mijn blog van 12 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Robert Fitzgerald op dit blog.
Counselors (Fragment)
And his beautiful daughters
Sink in a circle of white skirts like daisies,
Laughing for the brash photographer.
Years ago they sailed to the North Cape,
Made out that flecked mass in the East
With Mother and the broad-shouldered boy from Cook’s
On deck in the dim summer on the grey
Sea. Often they saw the fishermen
Off Cherbourg in the awe of morning hitting
The outside spanking seas: red sails in sea-light.
Far away in the nursery a music box
Plucks its icy Bavarian tune for them.
Then whom? A thousand flashes from Long Island
Enter the high room in the office building,
A heliograph of cars turning toward sunset.
Will he decipher them? The journalist
Sweats in his shirtsleeves, mutilates
Cigarettes in a smouldering tray, surveys
Me and the world in a racket of teletypes,
Sick of it and excited, needing a drink.
Positive copy sprouts from the typewriter,
Each paragraph a piston stroke. The sun
Glitters on Hackensack, sorrows on the land,
Goes out like a pliant egg sucked down a bottle.
Under the shadowing azure a violet
Dusk consumes the sharp walls of the world.
The melancholy distributor of wit
Snatches at straws amid the alien darkness,
A whirl of dusty danger.
Robert Fitzgerald (12 oktober 1910 – 16 januari 1985)
De Amerikaanse dichter en schrijver Paul Engle werd geboren op 12 oktober 1908 in Cedar Rapids. Zie ook alle tags voor Paul Engle op dit blog en ook mijn blog van 12 oktober 2010.
Venus and the Lute Player
Far in the background a blue mountain waits
To echo back the song
The note-necked swan, while it reverberates,
Paddles the tune along.
The player is a young man richly dressed.
His hand is never mute.
But quick in motion as if it caressed
Both lady and the lute.
Nude as the sunlit air the lady rests.
She does not listen with her dainty ear,
But trembles at the love song as her breasts
Turn pink to hear.
She does not rise up at his voice's fall,
But takes that music in,
By pointed leg and searching hand, with all
Her naked skin.
Out of that scene, far off, her hot eyes fall,
Hoping they will take in
The nearing lover, whom she can give all
Her naked skin.
Paul Engle (12 oktober 1908 – 25 maart 1991)
De Amerkaanse schrijfster Ann Petry werd geboren op 12 oktober 1908 in Old Saybrook, Connecticut. Zie ook alle tags voor Ann Petry op dit blog en ook mijn blog van 12 oktober 2010.
Uit: Like a Winding Sheet
“He had planned to get up before Mae did and surprise her by fixing breakfast. Instead he went back to sleep and she got out of bed so quietly he didn’t know she wasn't there beside him until he woke up and heard the queer soft gurgle of water running out of the sink in the bathroom.
He knew he ought to get up but instead he put his arms across his forehead to shut the afternoon sunlight out of his eyes, pulled his legs up close to his body, testing them to see if the ache was still in them.
Mae had finished in the bathroom. He could tell because she never closed the door when she was in there and now the sweet smell of talcum powder was drifting down the hall and into the bedroom. Then he heard her coming down the hall.
“Hi, babe," she said afiectionately.
“Hum.“ he granted, and moved his arms away from his head, opened one eye.
“It’s a nice morning.”
“Yeah.” He rolled over and the sheet twisted around him, outlining his thighs, his chest. "You mean afternoon, don't ya?"
Mae looked at the twisted sheet and giggled. “Looks like a winding sheet,” she said. “A shroud-" Laughter tangledwith her words and she had to pause for a moment befone she could continue. “You look like a huckleberry-in a winding sheet-"
“That’s no way to talk. Early in the day like this,” he protested.”
Ann Petry (12 oktober 1908 – 28 april 1997)
De Franse schrijver Louis Hemon werd geboren op 12 oktober 1880 in Brest in Bretagne. Zie ook alle tags voor Louis Hemon op dit blog en eveneens mijn blog van 12 oktober 2010.
Uit: Maria Chapdelaine
« Un grand éclat de rire lui répondit.– On les connaît, les cochons de la grand’race à Hormidas. Gros comme des rats, et vifs comme des « écureux » pour sauter les clôtures.
– Vingt-cinq cents ! cria un jeune homme par dérision.
– Cinquante cents !
– Une piastre !
– Ne fais pas le fou, Jean. Ta femme ne te laissera pas payer une piastre pour ce cochon-là.
Jean s’obstina.
– Une piastre. Je ne m’en dédis pas.
Hormidas Bérubé fit une grimace de mépris et attendit d’autres enchères ; mais il ne vint que des quolibets et des rires.
Pendant ce temps les femmes avaient commencé à sortir de l’église à leur tour. Jeunes ou vieilles, jolies ou laides, elles étaient presque toutes bien vêtues en des pelisses de fourrure ou des manteaux de drap épais ; car pour cette fête unique de leur vie qu’était la messe du dimanche elles avaient abandonné leurs blouses de grosse toile et les jupons en laine du pays, et un étranger se fût étonné de les trouver presque élégantes au cœur de ce pays sauvage, si typiquement françaises parmi les grands bois désolés et la neige, et aussi bien mises à coup sûr, ces paysannes, que la plupart des jeunes bourgeoises des provinces de France.Cléophas Pesant attendit Louisa Tremblay, qui était seule, et ils s’en allèrent ensemble vers les maisons, le long du trottoir de planches. D’autres se contentèrent d’échanger avec les jeunes filles, au passage, des propos plaisants, les tutoyant du tutoiement facile du pays de Québec, et aussi parce qu’ils avaient presque tous grandi ensemble.
Pite Gaudreau, les yeux tournés vers la porte de l’église, annonça :
– Maria Chapdelaine est revenue de sa promenade à Saint-Prime, et voilà le père Chapdelaine qui est venu la chercher. »
Louis Hemon (12 oktober 1880 - 8 juli 1913)
DVD cover van de film uit 1933
De Oostenrijkse dichteres en schrijfster Paula von Preradović werd geboren op 12 oktober 1887 in Wenen. Zie ook alle tags voor Paula von Preradović op dit blog.
Die wandernden Straßen
Schlimmer als der Trümmer Schutt und Sand,
Als die aufgeborstnen, kahlen Zimmer
Hoch in fernem Stockwerk, wo noch immer
Bilder hängen an zerbrochner Wand:
Schlimmer ist die fahle Menschenflut,
Übers Pflaster wandernd viele Meilen,
Ferne Mühsalsziele zu ereilen,
Hinkend, schleppend mit dem letzten Mut.
Hergespült aus schwarzer Drangsal Schoß,
Schleichen sie entlang an den Ruinen,
An den Gräbern, den zerrissnen Schienen,
Arm, verseucht, geschändet, heimatlos.
Eingefallner Mund, gespensterweiß,
Schauerliche, nackte Schläfenknochen,
Blicke, leidergeben und gebrochen,
Hassend, hungrig, müde, fieberheiß.
Schwarzer Vögel nächtiges Gefleuch
Flattert ob den magern Angesichtern.
Macht-Dämonen, flieht vor euren Richtern!
Diese Angesichter richten euch.
Paula von Preradović (12 oktober 1887 – 25 mei 1951)
Wenen, Votivkirche en Maximilianplatz, rond 1900
|
