De Vlaamse schrijver Peter Terrin werd op 13 maart 1974 geboren in Gent. Terrin schrijft romans, verhalen en beschouwingen. Vrouwen en kinderen eerst (2004) werd genomineerd voor de BNG Literatuurprijs. Zowel Blanco (2003) als de verhalenbundel De bijeneters (2006) haalde de longlist van de AKO Literatuurprijs. Voor De bijeneters kreeg hij de Prijs Letterkunde van de Provincie West-Vlaanderen. Hij werd door critici geprezen als een literair buitenbeentje, een onmodieus, klassiek schrijver. Peter Terrin schrijft een blog voor Knack.be.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Uit: De Bewaker
Hij is halverwege de kelder aanbeland. Ik acht het ogenblik rijp om langzaam mijn Flock te richten, om geleidelijk, met de indringer nog op afstand, mijn houding te veranderen. Meteen trillen mijn gestrekte armen onder hun eigen gewicht, niet van vermoeidheid echter, ik zal lang volhouden, zo lang als het nodig is. Ik gok erop dat hij rechtshandig is, ik mik rechts van het licht, en iets hoger, naar de borst. Hij loop [sic] recht in onze val, we hoeven niets te doen. Dan houdt hij halt en laat de zaklamp onbeweeglijk voor onze voeten schijnen. De lichtkegel reikt tot een paar meter van onze schoentippen. Het is duidelijk dat hij iets heeft opgemerkt. Mijn wijsvinger heeft de trekker zo goed als overgehaald. Hallo? Zijn jullie daar? Een zware bas, die het beeld van een grote man oproept. Harry zwijgt, ik ook. Nog één stap in onze richting en hij sterft. Maar de man blijft waar hij staat. Zijn jullie daar? Boven het licht heb ik een witte blikkering gezien, tanden. Ik richt de Flock een fractie hoger. Ik ben het, zegt hij. De bewaker."
Peter Terrin (Gent, 13 maart 1974)
De Franse schrijver Didier Decoin werd geboren op 13 maart 1945 in Boulogne-Billancourt (Seine). Zie ook mijn blog van 13 maart 2009.
Uit: Le roman de mon père
Mon père était arrivé en Amérique fin septembre 37, Danielle Darrieux à son bras. Elle avait dix-sept ans quand il l'avait rencontrée sur un plateau, lui quarante-quatre. Il en était tombé éperdument amoureux, l'avait fait tourner, succès tout de suite, l'avait épousée sans attendre qu'elle soit majeure.
Impressionnés par la popularité grandissante de Danielle et le flair d'Henri qui semblait savoir exactement ce qu'elle devait interpréter, les studios Universal les avaient engagés tous les deux pour sept ans. Elle comme vedette, lui comme auteur chargé de sélectionner et de superviser les histoires que sa jeune femme allait interpréter. Le couple avait aussitôt traversé l'Atlantique sur le Normandie qui, à la vitesse moyenne de 30,99 nuds, venait de ravir le Ruban Bleu au Queen Mary.
Danielle avait à présent vingt et un ans, pesait cinquante kilos et transbahutait sept malles-cabines contenant quarante-trois robes, soixante paires de chaussures, vingt-sept chapeaux, ainsi qu'une chienne écossaise, Flora, qui avait la manie de dévorer les pendulettes de voyage - elle les mâchait avec application avant d'en postillonner les rouages à la façon d'un chat recrachant les arêtes d'une sardine.
Dès la veille de l'arrivée du paquebot, le pier 88 où accostaient les transatlantiques de la French Line avait été pris d'assaut par une centaine de reporters dépêchés par les plus importants organes de presse américains. Le bureau new-yorkais de la compagnie de navigation avait en effet annoncé que plusieurs célébrités du cinéma voyageaient à bord du navire, dont le patron de la Metro-Goldwyn-Mayer, Mr. Mayer en personne, ainsi qu'une mystérieuse star qualifiée de «divine, positivement divine». Or Greta Garbo, justement surnommée The Divine, étant alors sous contrat avec la MGM, la presse en avait déduit que la star «divine, positivement divine» qui allait débarquer du Normandie ne pouvait être qu'elle.
Didier Decoin (Boulogne-Billancourt 13 maart 1945)
De Duitse dichteres en schrijfster Inge Müller werd geboren op 13 maart 1925 in Berlijn. Zie ook mijn blog van 13 maart 2009.
Trümmer 45
Da fand ich mich Und band ich mich in ein Tuch: Ein Knochen für Mama Ein Knochen für Papa Einen ins Buch
Der scharze Wagen
Da kommt der schwarze Wagen Das Pferd, das geht im Schritt Und wer allein nicht laufen kann Den nimmt der Wagen mit.
Herbst
Der Herbst färbt die toten Blätter Und legt den Finger auf den Mund - Stirbt es sich leichter bunt? Im Fluss die Fische werden fetter Der Winter kommt, die Zeit ist wund.
Inge Müller (13 maart 1926 1 juni 1966)
De Turkse dichter Melih Cevdet (eig. Melih Cevdet Anday) werd geboren op 13 maart 1915 in Istanboel. Zie ook mijn blog van 13 maart 2007 en ook mijn blog van 13 maart 2008 en ook mijn blog van 13 maart 2009.
Vertigo
From a sea in bloom everything will burst One day and be a forest. From now on what you'll see is the soft hour Of birds on the branches where they rest. Wait for the god who waits around: On blooded-red pines, the sun Will claw till the great night comes on.
One day, all will be sound, such sound As travels from star to cloud and to star from earthly things, So its ellipse will spread with resounding chimes. While you eye these rings, Wait for the voice among voices to rebound. Passing through organ-music, the hair-winged moon Will come out quite soon.
I have lived in the wind. Vertigo turned into lonely day. Alone, My prophets were far-off rocks. Neither forest nor sound, all by myself, windblown Rain comforts the soul. If not, godlike we must wait around To hear a voice or any sound.
Are we going to live without aging?
At dawn, a throng came outOf the skies: Convex shields, glitteringTattoos, a rose, a daggered Heart, bows of wheat,Aquariums emptying out, a king, A turkey's crest, a fresh corpse, Brass-footed horses, a wine in a glazed jug Waiting to be poured into the sea. A tumult arose from the roots of the trees, Eyeless monsters emerged from the sea. What's that? Should we believe in rapacious beaks? Or in thin axes, in grass burned at night Or in tree-shaped wings?I pay no heed to clouds, I don't careIf they go south along the river Or to the slow lakes set afire by towers. Let them go...Are we going to live without aging? Come, let's go and see the dawn's spider.
Vertaald door Taner Baybars
Melih Cevdet (13 maart 1915 28 november 2002)
De Armeense dichter Yeghishe Charents werd geboren op 13 maart 1897 in Kars (toen Rusland, nu Turkije). Zie ook mijn blog van 13 maart 2009.
A Serenade To My Mother
I remember your old face
My precious mother and very sweet
With light wrinkles and lines
My precious one and very sweet.
You are sitting on the porch
Alongside the growing fig tree
Throwing a shadow on your face
My precious mother and very sweet.
You are sitting sadly and silently
Remembering those old days
That have come and also gone by
My precious mother and very sweet.
And you remember your own son
Who had left you and gone far.
"Where has he gone ?" You wonder,
My precious one and very sweet.
"Where is he now?" You wonder,
"Is he alive or is he dead?
And what doors has he been knocking?"
My precious one and very sweet.
And you wonder if he's been tired
Or if he's been cheated by love;
And in whose laps has he made love?
My precious one and very sweet.
You are thinking sadly
While the fig tree keeps rocking.
Your sorrow has no limits indeed
My precious one and very sweet.
And then sour tears
Drop down your eyes one by one
Upon your weary hands
My precious one and very sweet.
Vertaald door Daniel Janoyan
Yeghishe Charents (13 maart 1897 29 november 1937)
|