De Belgische schrijver Charles de Coster werd geboren in München op 20 augustus 1827. . Zie ook mijn blog van 20 augustus 2007 en ook mijn blog van 20 augustus 2008 en ook mijn blog van 20 augustus 2009 en ook mijn blog van 20 augustus 2010.

Uit: De legende en de heldhaftige, vroolijke en roemrijke daden van Uilenspiegel en Lamme Goedzak in Vlaanderenland en elders

“- Daar, sprak Klaas, neem eerst die zeven duiten voor uwe moeite en heb geen vrees.

Als de twee vrouwen Lamme zagen, liepen zij naar hem toe, en beiden wilden hem slaan, de moeder omdat hij haar onrust aangedaan had en de zuster uit gewoonte.

Lamme verschool zich achter Klaas en riep:

- Ik heb zeven duiten verdiend, ik heb zeven duiten verdiend, slaat me niet.

Doch de moeder kuste en zoende hem reeds, terwijl het meisje Lamme's handen wilde openwringen, om hem zijn geld af te nemen. Maar Lamme schreeuwde:

- 't Is 't mijne, ge zult het niet hebben... 't Is 't mijne!

En hij balde de vuisten.

Doch Klaas trok de kleine meid geducht bij de ooren en sprak:

- Als het U nog voorvalt leed te doen aan uw broer, die goed en zacht is als een lammeken, steek ik U in een donker koolkot, en daar zal ik U niet meer bij de ooren trekken, maar de roode duivel uit de hel; hij zal U aan stukken trekken met zijne groote klauwen en zijne tanden, die op vorken gelijken.

Op die woorden dorst de meid Klaas niet meer bezien, of haren broeder niet meer naderen; zij ging zich achter de rokken harer moeder verbergen. Doch, als zij in de stad kwam, ging zij overal huilen:

- De kooldrager heeft mij geslagen; hij heeft een duivel in zijnen kelder.

Nochtans dorst zij Lamme niet meer slaan; doch als zij groot was, deed zij hem haar werk doen. En de goede sul gehoorzaamde gewillig.

Onderweg had Klaas zijne vangst verkocht aan een pachter, die een lekkerbek was. Als hij weer t'huis kwam, zegde hij tot Soetkin:

- Zie, dat heb ik gevonden in den buik van vier snoeken, van negen karpers en in eene volle ben paling.”

Charles de Coster (20 augustus 1827 - 7 mei 1879)

Uilenspiegel, beeldje in Alverna (Wijchen, Gld)

De Noorse dichter en schrijver Tarjei Vesaas werd geboren in in Vinje, Telemark op 20 augustus 1897. Zie ook mijn blog van 20 augustus 2009 en ook mijn blog van 20 augustus 2010.

Sun-corner

At home there's a sun-corner
where spring quietly stirs.
Dripping all day long.
Clear drops from the snow-rim,
they reflect both good and bad
in their brief fall, and are shattered.
The sun is a hot cataract.

In that sun-corner,
where you were born -
it's those drops that should
mirror you, and wet your lips,
pure from the snow-rim and
right into your heart.

It's in that faint smell of
spring moisture you should fall asleep.
That call you should heed.
There, everything would feel right.

It's all moving downhill.
Everything's oozing toward a distant goal,
on its way to the sea.
An unknown sea inside a dream.
All of spring's sorrow is heading there.
All thoughts spiral there
and then disappear.

Your childhood sun-corner is where
you are when the call sounds.

Tarjei Vesaas (20 augustus 1897 – 15 maart 1970)

De Tsjechische schrijfster Sylvie Richterová werd geboren op 20 augustus 1945 in Brno. Zie ook mijn blog van 20 augustus 2007. en ook mijn blog van 20 augustus 2010.

Uit: Retours et autres pertes (Vertaald door Nathalie Zanello)

"Elle mit au monde deux enfants, prit soin d'eux et les éleva. Elle tenta de se suicider deux fois et voulut quitter son mari pendant douze ans. Elle enseignait dans une école et partait en vacances. Chaque jour, elle lavait et essuyait quelque chose quelque part." C'est cette mère qui aime ses enfants, mais à qui il arrive de les battre fort dans un accès de colère, qui est le personnage majeur du récit. C'est cette femme qui lutte contre les dépressions et finit par se faire écraser dans la rue par une voiture qui est sans doute l'héroïne du livre. "Bien sûr, elle m'aimait, dit l'auteur à propos de sa mère, et son voeu le plus cher était de m'épargner de cruelles déceptions. Mais ma plus cruelle déception était que ma mère ne crût pas que je pusse devenir écrivain. Je ne pense pas que ce manque de confiance découlât purement du fait que je fusse née femme. J'ai plutôt le sentiment que cette méfiance à l'égard de tout était bien plus vieille que moi-même."

Sylvie Richterová (Brno, 20 augustus 1945)

Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 20 augustus 2010.

De Italiaanse dichter en criticus Salvatore Quasimodo werd geboren op 20 augustus 1901 in Modica op Sicilië. Zie ook mijn blog van 20 augustus 2006. en ook mijn blog van 20 augustus 2007 en ook mijn blog van 20 augustus 2008. en ook mijn blog van 20 augustus 2009.

De Poolse schrijver Bolesław Prus (eig. Aleksander Glowacki) werd geboren in Hrubieszów, Lublin, op 20 augustus 1847. Zie ook mijn blog van 20 augustus 2007 en ook mijn blog van 20 augustus 2009.

De Nederlandse schrijver Menno Lievers werd geboren op 20 augustus 1959 in Oosterwolde.

De Russische schrijver Vasili Pavlovitsj Aksjonov werd geboren in Kazan op 20 augustus 1932. Zie ook mijn blog van 20 augustus 2009.

De Amerikaanse schrijfster Jacqueline Susann werd geboren op 20 augustus 1918 in Philadelphia, Pennsylvania. Zie ook mijn blog van 20 augustus 2009.

20-08-2011 om 14:43 geschreven door Romenu  

De Israëlische schrijver Etgar Keret werd geboren op 20 augustus 1967 in Ramat Gan. Hij is het derde kind van ouders die de Holocaust overleefden. Hij doceert aan de Ben-Gurion Universiteit van de Negev in Beer Sheva, en van Tel Aviv University. Keret's eerste gepubliceerde werk was “Tzinorot” uit 1992 (Eng: Pipelines). Zijn tweede boek “Ga'aguai le-Kissinger” (Eng: Missing Kissinger) verscheen in 1994.  Keret is co-auteur van verschillende stripverhalen, waaronder “Lo Banu leihanot” (Eng: Nobody Said It Was Going to Be Fun) uit 1996 met Rutu Modan en “Simtaot Hazaam” (Eng: Streets of Fury uit 1997 met Asaf Hanuka. In 1999 werden vijf van zijn verhalen in het Engels vertaald en bewerkt tot  "grafic novellas" onder de verzameltitel “Jetlag”. In 1998 publiceerde Keret “Hakaytana Shel Kneller (Eng: Kneller's Happy Campers), een verzameling van korte verhalen. Het titelverhaal, het langste in de collectie, volgt een jonge man die zelfmoord pleegt en op zoek gaat naar liefde in het hiernamaals. Keret publiceerde een aantal van zijn werken op de website "Bima Hadashah", een website in de Hebreeuwse taal. Ook werkte hij voor de Israëlische televisie en film, waaronder drie seizoenen als schrijver voor de populaire sketch show The Cameri Quintet. Hij schreef ook het verhaal voor de 2001 tv-film Aball'e met Shmil Ben Ari. Etgar en zijn vrouw Shira regisseerden de film Jellyfish uit 2007, gebaseerd op een verhaal, geschreven door Shira.

Uit: Suddenly, a Knock at the Door (Vertaald door Miriam Shlesinger, Sondra Silverston en Nathan Englander)

"Tell me a story," the bearded man sitting on my living-room sofa commands. The situation, I must say, is anything but pleasant. I'm someone who writes stories, not someone who tells them. And even that isn't something I do on demand. The last time anyone asked me to tell him a story, it was my son. That was a year ago. I told him something about a fairy and a ferret--I don't even remember what exactly--and within two minutes he was fast asleep. But the situation is fundamentally different. Because my son doesn't have a beard, or a pistol. Because my son asked for the story nicely, and this man is simply trying to rob me of it.

I try to explain to the bearded man that if he puts his pistol away it will only work in his favor, in our favor. It's hard to think up a story with the barrel of a loaded pistol pointed at your head. But the guy insists. "In this country," he explains, "if you want something, you have to use force." He just got here from Sweden, and in Sweden it's completely different. Over there, if you want something, you ask politely, and most of the time you get it. But not in the stifling, muggy Middle East. All it takes is one week in this place to figure out how things work--or rather, how things don't work. The Palestiniansasked for a state, nicely. Did they get one? The hell they did. So they switched to blowing up kids on buses, and people started listening. The settlers wanted a dialogue. Did anyone pick up on it? No way. So they started getting physical, pouring hot oil on the border patrolmen, and suddenly they had an audience. In this country, might makes right, and it doesn't matter if it's about politics, or economics or a parking space. Brute force is the only language we understand.

Sweden, the place the bearded guy made aliya from, is progressive, and is way up there in quite a few areas. Sweden isn't just ABBA or IKEA or the Nobel Prize. Sweden is a world unto itself, and whatever they have, they got by peaceful means. In Sweden, if he'd gone to the Ace of Base soloist, knocked on her door, and asked her to sing for him, she'd have invited him in and made him a cup of tea. Then she'd have pulled out her acoustic guitar from under the bed and played for him. All this with a smile! But here? I mean, if he hadn't been flashing a pistol I'd have thrown him out right away.“

Etgar Keret (Ramat Gan, 20 augustus 1967)

20-08-2011 om 00:00 geschreven door Romenu  

De Nederlandse schrijver, dichter en vertaler Louis Th. Lehmann, werd geboren op 19 augustus 1920 in Rotterdam. Zie ook mijn blog van 19 augustus 2010 en eveneens alle tags voor Louis Th. Lehmann op dit blog.

Bij het bericht dat er weer een uit is

In een onderaards gewelf

in de tuin van Vestdijk zelf,

waar geen Doornaar hen kan zoeken,

zitten, schrijvend Vestdijks boeken,

negenhonderd negerslaven

(allen met bijzondere gaven).

En als Vestdijk soms eens niet

(wat sporadisch slechts geschiedt)

zelf ook nijver zit te schrijven,

loopt hij langs de noeste lijven,

in zijn listge ijzren greep

kwispelt stil de denkerszweep.

Ode aan de Middellandse Zee

Varend op de zee der zeeën

met dolfijnen om de boeg,

Aan mijn linkerhand Saguntum

en Carthago ergens rechts,

zie'k Majorca, paars en roze.

Hier alleen zijn wel de golven

glazen huizen voor de vissen,

en de mensen staan in boten,

boten klein als vruchtenschillen,

treffen vissen thuis en zaaien

's nachts de vonken op de zee.

Louis Th. Lehmann (Rotterdam, 19 augustus 1920)

De Engelse schrijver Jonathan Coe werd geboren op 19 augustus 1961 in Birmingham. Zie ook mijn blog van 19 augustus 2007 en ook mijn blog van 19 augustus 2008 en eveneens mijn blog van 19 augustus 2009 en ook mijn blog van 19 augustus 2010

Uit: The House of Sleep

“The group of four strangers sitting at her table may or may not have asked permission to join her. Sarah couldn't remember. Now, an argument seemed to be developing, but she did not hear what was being said, although she was conscious of their voices, rising and falling in angry counterpoint. What she heard and saw inside her head was, at that moment, more real. A single, venomous word. Eyes blazing with casual hatred. A sense that she had not so much been spoken to, as spat upon. An encounter which had lasted--two seconds?--less?--but which she had now been replaying, involuntarily, in her memory for more than half an hour. Those eyes; that word; there would be no getting rid of them, not for a while. Even now, as the voices around her grew louder and more animated, she could feel another wave of panic swell inside her. She closed her eyes, suddenly weak with nausea.

Would he have attacked her, she wondered, if the High Street had not been so busy? Dragged her into a doorway? Torn at her clothes?

She raised her mug of coffee, held it a few inches from her mouth, looked down at it. She stared at its oily surface, which was shimmering perceptibly. She clasped the mug tighter. The liquid steadied. Her hands were no longer shaking. The moment passed.

Another possibility: had it all been a dream?

'Pinter!' was the first word of the argument to catch her attention. She willed herself to look across at the speaker and concentrate”

.

Jonathan Coe (Birmingham, 19 augustus 1961)

De Amerikaanse dichter Li-Young Lee werd geboren op 19 augustus 1957 in Jakarta, Indonesië. Zie ook mijn blog van 19 augustus 2007 en ook mijn blog van 19 augustus 2008 en ook mijn blog van 19 augustus 2009 en ook mijn blog van 19 augustus 2010

Early In The Morning

While the long grain is softening

in the water, gurgling

over a low stove flame, before

the salted Winter Vegetable is sliced

for breakfast, before the birds,

my mother glides an ivory comb

through her hair, heavy

and black as calligrapher's ink.

She sits at the foot of the bed.

My father watches, listens for

the music of comb

against hair.

My mother combs,

pulls her hair back

tight, rolls it

around two fingers, pins it

in a bun to the back of her head.

For half a hundred years she has done this.

My father likes to see it like this.

He says it is kempt.

But I know

it is because of the way

my mother's hair falls

when he pulls the pins out.

Easily, like the curtains

when they untie them in the evening.

Pillow

There's nothing I can't find under there.

Voices in the trees, the missing pages

of the sea.

Everything but sleep.

And night is a river bridging

the speaking and listening banks,

a fortress, undefended and inviolate.

There's nothing that won't fit under it:

fountains clogged with mud and leaves,

the houses of my childhood.

And night begins when my mother's fingers

let go of the thread

they've been tying and untying

to touch toward our fraying story's hem.

Night is the shadow of my father's hands

setting the clock for resurrection.

Or is it the clock unraveled, the numbers flown?

Ther's nothing that hasn't found home there:

discarded wings, lost shoes, a broken alphabet.

Everything but sleep. And night begins

with the first beheading

of the jasmine, its captive fragrance

rid at last of burial clothes.

Li-Young Lee (Jakarta, 19 augustus 1957)

De Amerikaanse dichter Frederic Ogden Nash werd geboren in Rye, New York, op 19 augustus 1902. Zie ook mijn blog van 19 augustus 2010 en eveneens alle tags voor Ogden Nash op dit blog.

So Does Everybody Else, Only Not So Much

O all ye exorcizers come and exorcize now, and ye clergymen draw nigh and clerge, For I wish to be purged of an urge. It is an irksome urge, compounded of nettles and glue, And it is turning all my friends back into acquaintances, and all my acquaintances into people who look the other way when I heave into view. It is an indication that my mental buttery is butterless and my mental larder lardless, And it consists not of "Stop me if you've heard this one," but of "I know you've heard this one because I told it to you myself, but I'm going to tell it to you again regardless," Yes I fear I am living beyond my mental means. When I realize that it is not only anecdotes that I reiterate but what is far worse, summaries of radio programs and descriptions of caroons in newspapers and magazines. I want to resist but I cannot resist recounting the bright sayins of celebrities that everybody already is familiar with every word of; I want to refrain but cannot refrain from telling the same audience on two successive evenings the same little snatches of domestic gossip about people I used to know that they have never heard of. When I remember some titlating episode of my childhood I figure that if it's worth narrating once it's worth narrating twice, in spite of lackluster eyes and dropping jaws, And indeed I have now worked my way backward from titllating episodes in my own childhood to titillating episodes in the childhood of my parents or even my parents-in-laws, And what really turns my corpuscles to ice, I carry around clippings and read them to people twice. And I know what I am doing while I am doing it and I don't want to do it but I can't help doing it and I am just another Ancient Mariner, And the prospects for my future social life couldn't possibly be barrener. Did I tell you that the prospects for my future social life couldn't be barrener?

Ogden Nash (19 augustus 1902 – 19 mei 1971)



Zie voor nog meer schrijvers van de 19e augustus ook mijn vorige blog van vandaag.

19-08-2011 om 21:17 geschreven door Romenu  

De Iers-Amerikaanse schrijver Frank McCourt werd geboren op 19 augustus 1930 in New York. Zie ook mijn blog van 19 augustus 2010 en eveneens alle tags voor Frank McCourt op dit blog.

Uit: Angela's Ashes

„She spat twice on my head.
Grandma, will you please stop spitting on my head.
If you have anything to say, shut up. A little spit won't kill you. Come on, we'll be late for the Mass.
We ran to the church. My mother panted along behind with Michael in her arms. We arrived at the church just in time to see the last of the boys leaving the altar rail where the priest stood with the chalice and the host, glaring at me. Then he placed on my tongue the wafer, the body and blood of Jesus. At last, at last.
It's on my tongue. I draw it back.
It stuck.
I had God glued to the roof of my mouth. I could hear the master's voice, Don't let that host touch your teeth for if you bite God in two you'll roast in hell for eternity. I tried to get God down with my tongue but the priest hissed at me, Stop that clucking and get back to your seat. God was good. He melted and I swallowed Him and now, at last, I was a member of the True Church, an official sinner.
When the Mass ended there they were at the door of the church, my mother with Michael in her arms, my grandmother. They each hugged me to their bosoms. They each told me it was the happiest day of my life. They each cried all over my head and after my grandmother's contribution that morning my head was a swamp.
Mam, can I go now and make The Collection?
She said, After you have a little breakfast.
No, said Grandma. You're not making no collection till you have a proper First Communion breakfast at my house. Come on.
We followed her. She banged pots and rattled pans and complained that the whole world expected her to be at their beck and call. I ate the egg, I ate the sausage, and when I reached for more sugar for my tea she slapped my hand away”.

Frank McCourt (19 augustus 1930 – 19 juli 2009)

De Vlaamse dichter Frederik Lucien De Laere werd geboren in Brugge op 19 augustus 1971. Zie ook mijn blog van 19 augustus 2008 en ook mijn blog van 19 augustus 2009 en ook mijn blog van 19 augustus 2010

Helm

Behoeder, teken van moed, herder
voor het bloed het hoofd uitspat,
een gekliefde dief van zijn manie
beroofd er het loodje bij neerlegt.

Met spangen, spits of vizier
hitst hij het op tot steekspel of kruistocht
tot het brein een doelwit wordt, een hit,
een slag om het gezond verstand.

Soms gevleugeld, slinks en snel
bij hoofde van een held die koppig
weerstand biedt tegen zwaard, kogel
of schrapnel of de regen van een rel.

Cactus

Vette vrucht die het best gedijt
bij wijde parabool (koud/warm),
een aureool straalt
bloemen en doornen uit.

Wie erin bijt
krijgt een oefening in het lijden
of een wijdere wereld
en waant zich een god
in het land van de adelaar.

Surrogaat voor prikkeldraad,
bakens in het verkende:
schaduwen als kandelaars
gedoofd, het vocht geroofd
en gesaved in de huishouding.

Frederik Lucien De Laere (Brugge, 19 augustus 1971)

De Engels toneelschrijver, dichter en criticus John Dryden werd geboren op 19 augustus 1631. Zie ook mijn blog van 19 augustus 2006 en ook mijn blog van 19 augustus 2009 en ook mijn blog van 19 augustus 2010

Song From Amphytrion

FAIR Iris I love, and hourly I die,

But not for a lip, nor a languishing eye:

She's fickle and false, and there we agree,

For I am as false and as fickle as she.

We neither believe what either can say;

And, neither believing, we neither betray.

'Tis civil to swear, and say things of course;

We mean not the taking for better or worse.

When present, we love; when absent, agree:

I think not of Iris, nor Iris of me.

The legend of love no couple can find,

So easy to part, or so equally join'd.

John Dryden (19 augustus 1631 – 12 mei 1700)

De Britse schrijver en drukker Samuel Richardson werd geboren op 19 augustus 1689 in Mackworth, Derbyshire. Zie ook mijn blog van 19 augustus 2009 en ook mijn blog van 19 augustus 2010

Uit: Pamela; or, Virtue Rewarded

Letter I

Dear father and mother.

I have great trouble, and some comfort, to acquaint you with. The trouble is, that my good lady died of the illness I mentioned to you, and left us all much grieved for the loss of her; for she was a dear

good lady, and kind to all us her servants. Much I feared, that as I was taken by her ladyship to wait upon her person, I should be quite destitute again, and forced to return to you and my poor mother, who have enough to do to maintain yourselves; and, as my lady’s goodness had put me to write and cast accounts, and made me a little expert at my needle, and otherwise qualified above my degree, it was not every family that could have found a place that your poor Pamela was fit for: but God, whose graciousness to us we have so often experienced at a pinch, put it into my good lady's heart, on her death-bed, just an hour before she expired, to recommend to my young master all her servants, one by one; and when it came to my turn to be recommended, (for I was sobbing and crying at her pillow) she could only say, My dear son!--and so broke off a little; and then recovering--Remember my poor Pamela--And these were some of her last words! O how my eyes run--Don't wonder to see the paper so blotted.

Well, but God's will must be done!--And so comes the comfort, that I shall not be obliged to return back to be a clog upon my dear parents! For my master said, I will take care of you all, my good maidens; and for you, Pamela, (and took me by the hand; yes, he took my hand before them all,) for my dear mother's sake, I will be a friend to you, and you shall take care of my linen”.

Samuel Richardson (19 augustus 1689 – 4 juli 1761)

Portret door Joseph Highmore. s. a.

Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 19 augustus 2010.

De Poolse schrijver Jerzy Andrzejewski werd geboren in Warschau op 19 augustus 1909. Zie ook mijn blog van 19 augustus 2009.

De Amerikaanse schrijver James Gould Cozzens werd geboren op 19 augustus 1903 in Chicago. Zie ook mijn blog van 19 augustus 2007 en ook mijn blog van 19 augustus 2008 en ook mijn blog van 19 augustus 2009.

De Canadese schrijver en dichter Claude Gauvreau werd geboren op 19 augustus 1925 in Montreal. Zie en ook mijn blog van 19 augustus 2009.

De Spaanse dichter Iñigo López de Mendoza werd geboren op 19 augustus 1398 in Carrión de los Condes, Palencia. Zie ook ook mijn blog van 19 augustus 2007

19-08-2011 om 20:49 geschreven door Romenu  

De Duitse schrijver Marc Degens werd geboren op 18 augustus 1971 in Essen. Zie ook mijn blog van 18 augustus 2007  en ook mijn blog van 18 augustus 2008 en ook mijn blog van 18 augustus 2009 en ook mijn blog van 18 augustus 2010.

Uit: Hier keine Kunst

“Sogleich nahmen die beiden anderen Mädchen wieder ihre Plätze ein. Sie hoben das Seil auf, griffen die Enden und ließen es im hohen Bogen um das Mädchen kreisen. Freudig und aufgeregt fielen sie in den Gesang mit ein:

Teddybär, Teddybär
mach dich krumm
Teddybär, Teddybär
hüpf auf einem Bein
Teddybär, Teddybär
das muß sein

Reizend. Kurz überlegte ich, das Trio zu bitten, mich auf meinem Gang zu begleiten. Wir würden uns an die Hände fassen, einen christlichen Kanon anstimmen und tanzend in die Fußgängerzone einfallen ... Doch nein, schließlich hatte ich eine Aufgabe und ein Ziel vor Augen: Ich wollte Lottokönig werden! Ich hatte schon fast die Lottoannahmestelle am Marktplatz erreicht, als durch die Glastür von Erikas Friseursalon Latte hinausstolziert kam und mir direkt in die Arme lief.
– Hey, Alter. Was für ein Zufall. Hab mir grad die Spitzen schneiden lassen. Wie gefällt es dir?
– Sieht gut aus, echt. Und sonst? Alles paletti?
– Klar, Mann. Hab gestern acht Stunden am Stück gefickt. Du rätst nicht wen.
– Ich will es auch gar nicht wissen.
– Alter, du bist so verklemmt, das ist dein Problem. Ey, was rauchst du denn da für ne Priemel?
– Hat mir der alte Höttges geschenkt. Zum Geburtstag. Ich bin heute dreiunddreißig geworden.
– Im Ernst? Siehst älter aus. Komm, ich lad dich auf nen Kaffee ein. In mein neues Stammcafé. Hier lang.
– Wo willst du denn hin?
– Na, in die Wullie.
Tatsächlich lotste mich Latte geradewegs in die Woolworth. Vor dem Geschäft verabschiedete ich mich von meiner Zigarre, dann betraten wir die heiligen Hallen. Mit der Rolltreppe fuhren wir in die erste Etage, hier waren die Haushaltswaren- und Bekleidungsabteilung angesiedelt. Noch nie zuvor hatte ich einen Fuß in dieses Stockwerk gesetzt. Latte steuerte in die Ecke mit den Umkleidekabinen. Ta ta, da stand er! Erhaben und unerschütterlich. Ein dunkelbrauner, mannshoher Getränkeautomat für Selbstbediener. Genauso ein Leuchtturm bewacht auch die Kopiergeräte in der Stadtbibliothek.
– Alter, was darf es sein? Kaffee? Schokolade? Zitronentee? Mocca? Oder vielleicht eine Tomatensuppe?
– Einen Kaffee, bitte.
– Mit Milch? Zucker? Extra viel Milch?
– Einfach nur schwarz.
– Krass, Alter. Ach, hast du vielleicht ein bißchen Kleingeld? Der hier nimmt keine Scheine.
– Sicher.”

Marc Degens (Essen,  18 augustus 1971)

De Duitse schrijver Ulrich Woelk werd geboren op 18 augustus 1960 in Beuel bij Bonn. Zie ook mijn blog van 18 augustus 2007  en ook mijn blog van 18 augustus 2008.en ook mijn blog van 18 augustus 2009 en ook mijn blog van 18 augustus 2010.

Uit: Liebespaare

“Nicht weit von hier, auf der Oranienburger Straße, warten die am aufwendigsten herausgeputzten Huren Berlins auf Kundschaft, drollige Nuttenkarikaturen, die Haare so lang wie die Beine, die Körper erotisch gepanzert, mit sonderbar unlogischem Kostümierungsaufwand. Zu Touristenattraktionen geworden, fragt man sich manchmal, ob sie eigentlich noch sind, was sie vorgeben zu sein. Ein Hauch von Unwirklichkeit hängt im Himmel dieser Nacht.
Sie dreht sich um und geht zum Bad, pflückt auf dem Weg ihre Dessous vom Teppich. Der Stoff ist weich in ihren Händen und kühl und leicht. Als sie im Badezimmer Licht macht, steht sie sich in einem deckenhohen Spiegel gegenüber, unerwartet, im grellen Weiß. Ist sie schön? Sie ist vierunddreißig. Die zarten Zwischentöne des Strumpfgewebes auf ihrer Haut, Nuancierungen von schimmerndem Schwarz vor dem Hintergrund der hellen Kacheln – als Ärztin muß sie an die Schattierungen auf einem Röntgenbild denken. Wie irritierend es manchmal ist, auch jetzt noch, nach Jahren, zu sehen, daß Körper eigentlich nichts sind, Schleier, mal dichter gewebt, mal weniger dicht. Als könnte man einander durchdringen, und doch bleibt man am Ende das einzelne Wesen, das man vorher schon war.
Als sie angezogen ins Zimmer zurückkommt, liegt er da wie zuvor, auf dem Bauch, die Arme von sich gestreckt, umgeben vom leisen Geräusch seines Atems. Obwohl sie miteinander geschlafen haben, ist ihr seine blasse Nacktheit fremd, jetzt, da sie selbst nicht mehr nackt ist. Seine Kniekehlen, so verletzlich und hohl zwischen den Sehnen, seine Oberschenkel überflaumt mit dunklen Härchen, die sich bis hinauf in seinen Schritt kräuseln. So wird er ihr in Erinnerung bleiben, sie wird ihn nicht wiedersehen, es sei denn, ein Zufall wollte es anders.

Ulrich Woelk (Beuel, 18 augustus 1960)

Perzische dichter Moulana Nuruddin Abdorrahman Jami werd geboren op 18 augustus 1414 in een dorpje bij Jam, in het huidige Afghanistan. Zie ook mijn blog van 18 augustus 2008 en ook mijn blog van 18 augustus 2009 en ook mijn blog van 18 augustus 2010.

Kwatrijnen

Baa golrokhe khish goftam ay ghonche dahaan
Har lahze mapôsh chereh chun ‘eshve dahaan
Zad khande keh man be ‘akse khubaane jahaan
Dar parde ‘eyaan baasham o bi parde nehaan.

To my rosy cheeked friend I said: ‘O, you with a mouth like a rosebud!
Do not always hide your face as if you are a flirting girl!’
She laughed and said: ‘Unlike the beauties of this world,
In the curtain I am manifest and without the curtain I am hidden.

Rokhsaar-e to bi neqaab didan natavaan
Didaar-e to bi hejaab didan natavaan
Maadaan keh dar kamaal-e eshraaq bovad
Sar-chashmeye aaftaab didan natavaan.

Without a veil your countenance cannot be seen,
Without a veil your eyes cannot be seen.
Unless one is experiencing complete enlightenment
The source of the sun cannot be seen.

Jami (18 augustus 1414 – 19 november 1492)



Zie voor nog meer schrijvers van de 18e augustus ook mijn vorige blog van vandaag.

18-08-2011 om 19:13 geschreven door Romenu  

De Duitse schrijfster Susanne Fischer werd geboren op 18 augustus 1960 in Hamburg. Zie ook mijn blog van 16 augustus 2007 en ook mijn blog van 16 augustus 2008 en ook mijn blog van 18 augustus 2009 en ook mijn blog van 18 augustus 2010.

Uit: Die Platzanweiserin

“Max und ich gingen schon seit einem Jahr in Häuser in der ganzen Stadt. Häuser, die verkauft werden sollten. Wer etwas losschlagen will, läßt jeden herein, auch eine durchschnittliche Frau mit einem fünfjährigen Kind. Es hätte ja sein können, daß der Herr Gemahl, wie sich die Makler meistens ausdrückten, teurer gekleidet war, das konnte man den Frauen schon lange nicht mehr ansehen. Dabei war ich gar nicht verheiratet, und das Kind gehörte auch nicht mir, sondern meiner Nachbarin.
Häuser mag ich wirklich sehr gern, und als ich selbst noch bei einem Makler gearbeitet hatte, mußte ich mir manchmal Häuser ansehen, wenn er es für richtig hielt, mit einer Assistentin aufzutreten, um einen professionellen Eindruck zu hinterlassen, wie er es nannte. Ich glaube nicht, daß ich irgend etwas hinterließ. Doch so sah ich große und teure Häuser, Häuser von alten Menschen, die gerade gestorben oder ins Altersheim gejagt worden waren. Traurige Häuser, das sage ich jetzt nicht nur so, weil es paßt, sondern weil es stimmt. Man könnte sich die Häuser schließlich auch glücklich denken; endlich werden sie den säuerlichen Geruch der Alten los, ihre faden Gewohnheiten, ihre trockene Haut, die sich an den Mauern reibt und schuppt seit hundert Jahren. ) jedenfalls erleichtert könnte so ein Haus schon mal wirken, aber das ist es nicht. Es ächzt unter fünf Schichten Tapete und Makulatur, unter den vielen Lackhäutchen und den toten Schritten. Es ist nicht erleichtert. Es muß sich erst einmal erholen.
Natürlich verkaufen auch junge Leute ihre Häuser, das ist wahr. Das heißt aber noch lange nicht, daß diese Häuser glücklich sind.
"Vor dem Krieg hat man ja noch ganz anders gebaut", die Witwe riß mich aus meinen Gedanken, indem sie mit der Faust gegen die Wände klopfte auf eine alberne Art, die gar nichts bewies. "Hagen" stand an der Tür, ein handgetöpfertes Schild, auf dem sich die weißen Buchstaben wie blasse Erdwürmer kringelten. Als sie mit der Hand gegen die Wand schlug, hörte ich sofort die Flicken aus Gips, all die hineingebohrten und halbherzig wieder verstopften Löcher, die ausgerissenen Putzbrocken von schiefen Bildernägeln und kleinen Nippeskostbarkeiten, die über das Linoleum gepoltert waren. Elektrische Leitungen waren verschmort und ungeschickt ersetzt worden, Leckagen abgedichtet, geplatzte Heizungsrohre nur unvollkommen wieder geflickt und zugespachtelt, ach, man hätte das ganze Haus abreißen sollen, aber, wer weiß, ein Reihenhaus, das letzte in der Reihe, da fallen die anderen, die mit dran hängen, um wie die Dominosteine. Eine ganze Stadt könnte man so vielleicht aufribbeln, wenn man es richtig anfängt und sich gut konzentriert dabei. Wahrscheinlich hatte die Witwe recht, das Haus war vor dem Krieg gebaut worden, aber die Mauern waren innen um und umgefügt, hier ein Durchbruch, dort etwas dicht gemauert, eine praktische Durchreiche hineingestemmt, zwanzig Jahre später aus der Mode, wieder armselig zugeklebt.

Susanne Fischer  (Hamburg, 18 augustus 1960)

De Italiaanse schrijver Luciano de Crescenzo werd geboren in Napels op 18 augustus 1928. Zie en ook mijn blog van 18 augustus 2009 en ook mijn blog van 18 augustus 2010.

Uit: Und sie bewegt sich doch (Vertaald door Bruno Genzler)

“Nikolaus von Kues, oder Nikolaus Cusanus, kam im Jahr 1401 in Kues an der Mosel zur Welt. Als er herangewachsen war, wurde ihm bewusst, dass er einen unaussprechlichen Namen hatte: Chrypffs, Kreybs oder Khrayfs, etwas in der Art. Und so beschloss er, sich fortan, zu Ehren seiner Vaterstadt Kues, Cusanus zu nennen. Zunächst studierte er in Deventer, dann in Heidelberg und schließlich in Padua, wo er sein Juraexamen ablegte. Doch sein erster Prozess als Anwalt hätte ihm nicht gründlicher danebengehen können: Sein Mandant wurde zu einer noch höheren Strafe verurteilt, als sie die Anklagevertretung gefordert hatte, und das war Cusanus Anlass genug, seinen Beruf zu wechseln. Er wandte sich der Theologie zu, die ohnehin seine erste und wahre Liebe war. Nach der Priesterweihe begann er, wie zu jener Zeit Brauch, in «italienischen Kreisen» zu verkehren, von denen er sicher angenommen hatte, dass es dort weniger streng als bei seinen deutschen Landsleuten zuging. Aber damit lag er falsch: Er musste feststellen, dass die Italiener sogar noch taffer waren. Als junger Mann schrieb er zahlreiche Bücher, darunter Der Unwissende, De pace fidei (Über den Frieden im Glauben), De visione Dei (Vom Sehen Gottes) und eine Abhandlung mit dem Titel De ludo globi (Vom Kugelspiel).

Luciano de Crescenzo (Napels, 18 augustus 1928)

De Britse schrijver Brian Wilson Aldiss werd geboren in East Dereham (Norfolk) op 18 augustus 1925. Zie ook mijn blog van 18 augustus 2008 en ook mijn blog van 18 augustus 2009 en ook mijn blog van 18 augustus 2010.

Uit: The Cretan Teat

“This assemblage of objects of reverence had remained imprisoned in this stone cell since the Paleologues ruled in Constantinople. A family of Kyriotisa had built the chapel, to worship here, generation by generation, until something untoward had happened. Wealth and prayer had failed them. Those remaining had gathered up their garments and had cleared off, perhaps to Hania to start a new life.

Without its congregation, their chapel had died, their olive trees had embraced the grotesque.
Modern me, I unholstered my Olympus camera from its shoulder-bag, switching to flash. I focused on one particular painting, daubed on the irregular plaster.

The painting was of a woman nursing a child.

The woman’s eyes had been scratched out. In consequence, her face was almost obliterated. Mould and damp had destroyed other parts of the painting. Age had mottled the plaster like a living hand. The head of the babe the woman held could hardly be distinguished. Not that the Byzantine artist had ever been numbered among the masters of his calling. Nor had he, poor man, enjoyed an intimate knowledge of a woman’s anatomy. The breast the woman had produced for the babe’s nourishment was the size and shape of an aubergine, and protruded from her lower rib.”.

Brian Aldiss (East Dereham, 18 augustus 1925)

Zie voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 18 augustus 2007.

De Tsjechische dichter en vertaler Václav Bolemír Nebeský werd geboren op 18 augustus 1818 in Nový Dvůr. Zie ook mijn blog van 18 augustus 2007.

Zie voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 18 augustus 2010.

De Franse schrijver en filmmaker Alain Robbe-Grillet werd geboren in Brest op 18 augustus 1922. Zie ook mijn blog van 18 augustus 2008 en ook mijn blog van 18 augustus 2009.

De Oostenrijkse schrijver en journalist Hugo Bettauer werd geboren op 18 augustus 1872 in Baden bij Wenen. Zie ook mijn blog van 18 augustus 2007 en ook mijn blog van 18 augustus 2009.

18-08-2011 om 19:05 geschreven door Romenu  

De Amerikaanse schrijver en essayist Jonathan Franzen werd geboren op 17 augustus 1959 in Western Springs, Illinois. Zie ook mijn blog van 17 augustus 2007 en ook mijn blog van 17 augustus 2008 en ook mijn blog van 17 augustus 2009 en ook mijn blog van 17 augustus 2010.

Uit: The Corrections 

“Ringing throughout the house was an alarm bell that no one but Alfred and Enid could hear directly. It was the alarm bell of anxiety. It was like one of those big cast-iron dishes with an electric clapper that send schoolchildren into the street in fire drills. By now it had been ringing for so many hours that the Lamberts no longer heard the message of "bell ringing" but, as with any sound that continues for so long that you have the leisure to learn its component sounds (as with any word you stare at until it resolves itself into a string of dead letters), instead heard a clapper rapidly striking a metallic resonator, not a pure tone but a granular sequence of percussions with a keening overlay of overtones; ringing for so many days that it simply blended into the background except at certain early-morning hours when one or the other of them awoke in a sweat and realized that a bell had been ringing in their heads for so long as they could remember; ringing for so many months that the sound had given way to a kind of metasound whose rise and fall was not the beating of compression waves but the much, much slower waxing and waning of their consciousness of the sound. Which consciousness was particularly acute when the weather itself was in an anxious mood. Then Enid and Alfred -- she on her knees in the dining room opening drawers, he in the basement surveying the disastrous Ping-Pong table -- each felt near to exploding with anxiety.”

Jonathan Franzen (Western Springs, 17 augustus 1959)

De Britse schrijver Sir Vidiadhar Surajprasad Naipaul werd geboren op 17 augustus 1932 in Chaguanas, Trinidad en Tobago. Zie ook mijn blog van 17 augustus 2010 en eveneens alle tags voor V. S. Naipaul op dit blog.

Uit: Half a Life 

Willie Chandran asked his father one day, "Why is my middle name Somerset? The boys at school have just found out, and they are mocking me."
His father said without joy, "You were named after a great English writer. I am sure you have seen his books about the house."
"But I haven't read them. Did you admire him so much?"
"I am not sure. Listen, and make up your own mind."
And this was the story Willie Chandran's father began to tell. It took a long time. The story changed as Willie grew up. Things were added, and by the time Willie left India to go to England this was the story he had heard.
The writer (Willie Chandran's father said) came to India to get material for a novel about spirituality. This was in the 1930s. The principal of the maharaja's college brought him to me. I was doing penance for something I had done, and I was living as a mendicant in the outer courtyard of the big temple. It was a very public place, and that was why I had chosen it. My enemies among the maharaja's officials were hounding me, and I felt safer there in the temple courtyard, with the crowds coming and going, than in my office. I was in a state of nerves because of this persecution, and to calm myself I had also taken a vow of silence. This had won me a certain amount of local respect, even renown. People would come to look at me being silent and some would bring me gifts. The state authorities had to respect my vow, and my first thought when I saw the principal with the little old white fellow was that it was a plot to make me talk. This made me very obstinate. People knew that something was afoot and they stood around to watch the encounter. I knew they were on my side. I didn't say anything. The principal and the writer did all the talking. They talked about me and they looked at me while they talked, and I sat and looked through them like someone deaf and blind, and the crowd looked at all three of us.

V. S. Naipaul (Chaganuas, 17 augustus 1932)

De Duitse schrijfster Herta Müller werd geboren op 17 augustus 1953 in Nitzkydorf, Roemenië. Zie ook mijn blog van 17 augustus 2008 en ook mijn blog van 17 augustus 2009 en ook mijn blog van 17 augustus 2010.

Uit: Atemschaukel

“Je mehr ich mich davon abhielt, desto schneller ging ich wieder hin - nach zwei Tagen. Zum Rendezvous, so hieß das im Park.
Ich ging zum zweiten Rendezvous mit demselben ersten Mann. Er hieß DIE SCHWALBE. Der zweite war ein neuer, er hieß DIE TANNE. Der dritte hieß DAS OHR. Da­nach kam DER FADEN. Dann DER PIROL und DIE MÜTZE. Später DER HASE, DIE KATZE, DIE MÖWE. Dann DIE PERLE. Nur wir wussten, welcher Name zu wem gehört. Es war Wildwechsel im Park, ich ließ mich weiterreichen. Und Sommer war es und weiße Haut an den Birken, im Jasmin- und Holundergestrüpp wuchs die grüne Wand aus undurchdringlichem Laub.
Die Liebe hat ihre Jahreszeiten. Der Herbst machte dem Park ein Ende. Das Holz wurde nackt. Die Rendezvous zogen mit uns ins Neptunbad. Neben dem Eisentor hing sein ovales Emblem mit dem Schwan. Jede Woche traf ich mich mit dem, der doppelt so alt war wie ich. Er war Rumäne. Er war verheiratet. Ich sage nicht, wie er hieß, und nicht, wie ich hieß. Wir kamen zeitversetzt, die Kassenfrau in der Bleiverglasung ihrer Loge, der spiegelnde Steinboden, die runde Mittelsäule, die Wandkacheln mit dem Seerosenmuster, die geschnitzten Holztreppen durften nicht auf den Gedanken kommen, dass wir verabredet sind. Wir gingen zum Bassin mit allen anderen schwimmen. Erst bei den Schwitzkästen trafen wir uns.
Damals, kurz vor dem Lager und genauso nach meiner Heim­kehr bis 1968, als ich das Land verließ, hätte es für jedes Rendezvous Gefängnis gegeben. Mindestens fünf Jahre, wenn man mich erwischt hätte. Manche hat man erwischt. Sie kamen direkt aus dem Park oder Stadtbad nach brutalen Verhören ins Gefängnis. Von dort ins Straflager an den Kanal. Heute weiß ich, vom Kanal kehrte man nicht zurück. Wer trotzdem wiederkam, war ein wandelnder Leichnam. Vergreist und ruiniert, für keine Liebe auf der Welt mehr zu gebrauchen.
Und in der Lagerzeit - im Lager erwischt, wär ich tot gewesen.
Ich streifte nach den fünf Lagerjahren Tag für Tag durch den Tumult der Straßen und übte im Kopf die besten Sätze für den Fall meiner Verhaftung: AUF FRISCHER TAT ­ERTAPPT - gegen diesen Schuldspruch habe ich mir tausend Ausreden und Alibis zurechtgelegt. Ich trage stilles Gepäck. Ich habe mich so tief und so lang ins Schweigen gepackt, ich kann mich in Worten nie auspacken. Ich packe mich nur anders ein, wenn ich rede.”

Herta Müller (Nitzkydorf, 17 augustus 1953)

De Ierse dichter en schrijver Oliver St. John Gogarty 17 augustus 1878 in Dublin. Hij werkte ook als arts, piloot. Zie en ook mijn blog van 17 augustus 2009 en ook mijn blog van 17 augustus 2010.

Earth and Sea

IT does me good to see the ships

Back safely from the deep sea main;

To see the slender mizzen tips

And all the ropes that stood the strain;

To hear the old men shout, "Ahoy!"

Glad-hearted at the journey done,

Who fix the favourite to the buoy

Of sea and wind and moon and sun.

To meet, when sails are lashed to spars,

The men for whom earth's free from care,

And heaven a clock with certain stars,

And hell a word by which to swear.

Oliver St. John Gogarty (17 augustus 1878 – 22 september 1957)

Zie voor nog meer schrijvers van de 17^e augustus ook mijn vorige blog van vandaag.  

18-08-2011 om 13:58 geschreven door Romenu  

De Amerikaanse dichter en schrijver Ted Hughes werd geboren op 17 augustus 1930 in Mytholmroyd, Yorkshire. Zie ook mijn blog van 17 augustus 2010 en eveneens alle tags voor Ted Hughes op dit blog.

The Harvest Moon

The flame-red moon, the harvest moon,
Rolls along the hills, gently bouncing,
A vast balloon,
Till it takes off, and sinks upward
To lie on the bottom of the sky, like a gold doubloon.
The harvest moon has come,
Booming softly through heaven, like a bassoon.
And the earth replies all night, like a deep drum.

So people can't sleep,
So they go out where elms and oak trees keep
A kneeling vigil, in a religious hush.
The harvest moon has come!

And all the moonlit cows and all the sheep
Stare up at her petrified, while she swells
Filling heaven, as if red hot, and sailing
Closer and closer like the end of the world.

Till the gold fields of stiff wheat
Cry `We are ripe, reap us!' and the rivers
Sweat from the melting hills.

Work and Play

The swallow of summer, she toils all the summer,
A blue-dark knot of glittering voltage,
A whiplash swimmer, a fish of the air.
But the serpent of cars that crawls through the dust
In shimmering exhaust
Searching to slake
Its fever in ocean
Will play and be idle or else it will bust.

The swallow of summer, the barbed harpoon,
She flings from the furnace, a rainbow of purples,
Dips her glow in the pond and is perfect.
But the serpent of cars that collapsed on the beach
Disgorges its organs
A scamper of colours
Which roll like tomatoes
Nude as tomatoes
With sand in their creases
To cringe in the sparkle of rollers and screech.

The swallow of summer, the seamstress of summer,
She scissors the blue into shapes and she sews it,
She draws a long thread and she knots it at the corners.
But the holiday people
Are laid out like wounded
Flat as in ovens
Roasting and basting
With faces of torment as space burns them blue
Their heads are transistors
Their teeth grit on sand grains
Their lost kids are squalling
While man-eating flies
Jab electric shock needles but what can they do?

They can climb in their cars with raw bodies, raw faces
And start up the serpent
And headache it homeward
A car full of squabbles
And sobbing and stickiness
With sand in their crannies
Inhaling petroleum
That pours from the foxgloves
While the evening swallow
The swallow of summer, cartwheeling through crimson,
Touches the honey-slow river and turning
Returns to the hand stretched from under the eaves -
A boomerang of rejoicing shadow.

Ted Hughes (17 augustus 1930 – 28 oktober 1998)

De Duitse dichter en schrijver Theodor Däubler werd geboren op 17 augustus 1876 in Triëst. Zie en ook mijn blog van 17 augustus 2009 en ook mijn blog van 17 augustus 2010.

Auf sonniger See

Ein Segel wird zur Meereswanderblüte,

Mit Plätscherblättern silbert es dahin,

Dir kommen Lotosblumen in den Sinn,

Doch plötzlich untertulpt sich eine Tüte.

Dir wird, als ob das Meer sich blau beglühte,

Die Silbertaster werden blaß wie Zinn,

Ein Wind bringt dieser Pflanzlichkeit Gewinn.

O welches Blühen, welche Mittagsgüte!

So wandern Wunderblumen rotverschlossen

Und golden bloß wie Knospen aus der Flut,

Nur eine Lilie ist verzückt entsprossen.

Ihr Segeln sonnt sich in der Silberhut

Gespiegelter und flackerschwanker Kelche,

Ein bleiches Suchen wellt sich: Welche?

Theodor Däubler (17 augustus 1876 – 13 juni 1934)

De Zweedse schrijfster Fredrika Bremer werd geboren op 17 augustus 1801 in Tuorla bij Piikkiö. Zie en ook mijn blog van 17 augustus 2009 en ook mijn blog van 17 augustus 2010.

Uit: Hertha or the Story of a Soul (Vertaald door Mary Howitt)

"And we shall always continue to be minors, if we do not go to law with our father, because it is his will that we should ever be dependent upon him, and the laws of our country forbid us to act as if we were rational, independent beings! Look, Alma, it is this injustice towards us, as women, which provokes me, not merely with my father, but with the men who make these my country's unjust laws, and with all who contrary to reason and justice maintain them, and in so doing contribute to keep us in our fettered condition. We have property which we inherit from our mother; yet can we not dispose of one single farthing of it. We are old enough to know what we desire, and to be able to take care of ourselves and others, yet at the same time we are kept as children under our father and guardian, because he chooses to consider us as such, and treat us as such. We are prohibited every action, every thought which would tend to independent activity or the opening of a future for ourselves, because our father and guardian says that we are minors, that we are children, and the law says, 'it is his right; you have nothing to say!'"

        "Yes," said Alma, "it is unjust, and harder than people think. But, nevertheless, our father means well by us, and manages our property justly and prudently with regard to our best interests."

        "And who will be the better for it? We? When we are old and stupid, and no more good for anything? See, I shall soon be twenty-seven, you are twenty-nine already, and for what have we lived?"

Fredrika Bremer (17 augustus 1801 – 31 december 1865)

Portret door Johan Gustaf Sandberg

Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 17 augustus 2010.

De Ethiopische dichter en schrijver Tsegaye Gabre-Medhin werd geboren op 17 augustus 1936 in Boda bij Ambo. Zie ook mijn blog van 17 augustus 2007 en ook mijn blog van 17 augustus 2008 en ook mijn blog van 17 augustus 2009.

De Franse schrijver en diplomaat Roger Peyrefitte werd geboren op 17 augustus 1907 in  Castres. Zie ook mijn blog van 17 augustus 2007 en ook mijn blog van 17 augustus 2008 en ook mijn blog van 17 augustus 2009.

De Amerikaanse schrijfster Nicola Kraus werd geboren op 17 augustus 1974 in New York. Zie ook mijn blog van 7 februari 2009.

De Franse dichter en schrijver Robert Sabatier werd geboren op 17 augustus 1923 in Parijs. Zie ook mijn blog van 17 augustus 2008 en ook mijn blog van 17 augustus 2009.

De Russische dichter Anton Delvig werd geboren op 17 augustus 1798 in Moskou. Zie ook mijn blog van 17 augustus 2008 en ook mijn blog van 17 augustus 2009.

De Poolse dichter en schrijver Józef Wittlin werd geborern in Podolien op 17 augustus 1896 in het toenmalige Oostenrijk-Hongarije. Zie en ook mijn blog van 17 augustus 2009.

18-08-2011 om 13:48 geschreven door Romenu  

Romenu had even vrij vandaag. Morgen weer de gebruikelijke berichten en ook de schrijvers van de 17^e augustus.

DOLCE FAR NIENTE

Ik lig in Hollands dierbaar duin,

Zo zacht in ’t lauwe zand,

En naast mij zit een blozend

kind, Een dochter van het strand.

Een zilvren wolkje speelt en drijft

Aan ’s Hemels blauwe boog;

Een zoele vrede straalt en daalt
Op aarde van omhoog.

Het zilvren wolkje lacht en lokt,

Als riep het:`o ga mee,

Reis met mij naar een beter land,

Ver over zee bij zee!

Zeg knaap, indien ge eens vleuglen hadt,

Zeg vloodt gij de aarde niet?

 ’t Is heerlijk in dees vrije lucht,

In ’t grensloos wolkgebied.’

Maar ik – ik lig in Hollands duin,

Zo goed in ’t lauwe zand,

En naast mij zit een blozend

kind, Een aardig kind van ’t strand...

Neen, schoon ik, wolkje, met u mee

Mocht vliên naar ’t schoonste land...

’k Ben nu te lui, ’k heb nu te lief, ’

k Bleef liggen hier in’t zand.

P.A. de Génestet (21 november 1829 – 2 juli 1861)

Bernardus Johannes Blommers, Badende jongens in Het Kanaal, 1908

Holland

Holland, ze zeggen, je grond is zo dras,

Maar mals zijn je weiden en puik is je gras,

En vet zijn je glanzende koeien.

Fris waait de wind door je wuivende riet,

Groen zijn je dorpjes in 't nevelig verschiet;

Rijk staan je gaarden te bloeien.

Blank is je water en geurig je hooi.

Holland, mijn Holland, ik vind je zo mooi.

Holland ze zeggen, je bent maar zo klein,

Maar wijd is je zee en je lucht is zo rein,

En breed zijn je krachtige stromen.

Goud is je graan op je zand en je klei

Purper het kleed van je golvende hei;

Stoer zijn je ruisende bomen.

Holland, ik min je om je heerlijke tooi:

Holland, mijn Holland, ik vind je zo mooi.

S. Abramsz (23 april 1867 - 28 januari 1924)

J. Kelderman, Dorpsgezicht op Edam (s. a.)

Holland

Grauw is uw hemel en stormig uw strand,

   Naakt zijn uw duinen en effen uw velden,

U schiep natuur met een stiefmoeders hand,

Toch heb ik innig u lief, o mijn Land!

Al wat gij zijt, is der Vaderen werk;

   Uit een moeras wrocht de vlijt van die helden,

Beide de zee en den dwing’land te sterk,

Vrijheid een’ tempel en Godsvrucht een kerk.

Blijf, wat gij waart, toen ge blonkt als een bloem;

   Zorg, dat Europa den zetel der orde,

Dat de verdrukte zijn wijkplaats u noem’,

Land mijner Vaad’ren, mijn lust en mijn roem.

En wat de donkere toekomst bewaart,

   Wat uit haar zwangere wolken ook worde,

Lauw’ren behooren aan ’t vleklooze zwaard,

Land, eens het vrijst’ en gezegendst’ der aard’.

E.J. Potgieter (27 juni 1808 – 3 februari 1875)

Anthonie Pieter Schotel, Gezicht op het Gele bruggetje, Volendam, (s.a.)

Nog eens Holland

Ik hou van deze veel te lage grauwe

lucht boven dit nog eens zo lage land.

Kom kameraden, klim eens op een krant

en jubel dat we Holland willen houen.

Of ga eens juichen aan het vlakke strand

en waai van Callantsoog naar Westerschouwen.

In vijf minuutjes ben je al verkouwen

met natte voeten en een neus vol zand.

Al scheppend zag God neer uit den hoge

en scheidde toen het natte van het droge.

Dat hoeft hier niet. Bij ons schept Waterstaat

water uit land, en land waar water staat.

We plassen in de plassen met een boogje

en hebben er ons natje en ons droogje.

Kees Stip (25 augustus 1913 - 27 juni 2001)

Gezicht op Hoorn van Hendrick Cornelisz Vroom 1622

17-08-2011 om 20:04 geschreven door Romenu  

De Amerikaanse dichter en fictieschrijver Charles Bukowski werd geboren op 16 augustus 1920 in Andernach, Duitsland. Zie ook mijn blog van 16 augustus 2006 en ook mijn blog van 16 augustus 2008 en ook mijn blog van 16 augustus 2009 en ook mijn blog van 16 augustus 2010.

To The Whore Who Took My Poems

some say we should keep personal remorse from the
poem,
stay abstract, and there is some reason in this,
but jezus;
twelve poems gone and I don't keep carbons and you have
my
paintings too, my best ones; its stifling:
are you trying to crush me out like the rest of them?
why didn't you take my money? they usually do
from the sleeping drunken pants sick in the corner.
next time take my left arm or a fifty
but not my poems:
I'm not Shakespeare
but sometime simply
there won't be any more, abstract or otherwise;
there'll always be mony and whores and drunkards
down to the last bomb,
but as God said,
crossing his legs,
I see where I have made plenty of poets
but not so very much
poetry.

Yes Yes

when God created love he didn't help most
when God created dogs He didn't help dogs
when God created plants that was average
when God created hate we had a standard utility
when God created me He created me
when God created the monkey He was asleep
when He created the giraffe He was drunk
when He created narcotics He was high
and when He created suicide He was low

when He created you lying in bed
He knew what He was doing
He was drunk and He was high
and He created the mountians and the sea and fire at the same time

He made some mistakes
but when He created you lying in bed
He came all over His Blessed Universe.

Rain Or Shine

the vultures at the zoo
(all three of the)
sit very quietly in their
caged tree
and below
on the ground
are chunks of rotten meat.
the vultures are over-full.
our taxes have fed them
well.

we move on to the next
cage.
a man is in there
sitting on the ground
eating
his own shit.
i recognize him as
our former mailman.
his favorite expression
had been:
"have a beautiful day."

that day i did.

Charles Bukowski (16 augustus 1920 – 9 maart 1994)

De Duitse dichter en schrijver Reiner Kunze werd geboren op 16 augustus 1933 in Oelsnitz, Erzgebirge. Zie ook mijn blog van 16 augustus 2006 en ook mijn blog van 16 augustus 2008 en ook mijn blog van 16 augustus 2009 en ook mijn blog van 16 augustus 2010.

Die Liebe

Die liebe
ist eine wilde rose in uns
Sie schlägt ihre wurzeln
in den augen,
wenn sie dem blick des geliebten begegnen
Sie schlägt ihre wurzeln
in den wangen,
wenn sie den hauch des geliebten spüren
Sie schlägt ihre wurzeln in der haut des armes,
wenn ihn die hand des geliebten berührt
Sie schlägt ihre wurzeln,
wächst wuchert
und eines abends
oder eines morgens
fühlen wir nur:
sie verlangt
raum in uns

Die liebe
ist eine wilde rose in uns,
unerforschbar vom verstand
und ihm nicht untertan
Aber der verstand
ist ein messer in uns

Der verstand
ist ein messer in uns,
zu schneiden der rose
durch hundert zweige
einen himmel

Reiner Kunze (Oelsnitz, 16 augustus 1933)

De Duitse (toneel)schrijver Moritz Rinke werd geboren op 16 augustus 1967 in Worpswede bij Bremen. Zie ook mijn blog van 16 augustus 2007 en ook mijn blog van 16 augustus 2008 en ook mijn blog van 16 augustus 2009 en ook mijn blog van 16 augustus 2010.

Uit: Zehn Tage im April: Eine Reise nach Ramallah, Jericho und in das Flüchtlingslager Jenin

“Vielleicht war es ein guter Moment, um in Palästina einzureisen. Die ersten heißen Tage, starker Wind, die Straße am Checkpoint Qalandija staubte so, dass ich weder den Anfang noch das Ende des Staus sehen konnte. Irgendwann lief ein israelischer Soldat um das Auto vom Goethe-Institut herum, aber wirklich Lust, im Staub zu stehen, schien auch keiner zu haben. Ich war sogar etwas enttäuscht: Man darf eben nicht mit einem Auto vom Goethe-Institut durch die Welt reisen, wenn man wissen will, wie das Leben ist. Da war es am Flughafen Ben Gurion in Tel Aviv schon gründlicher, wer „Ramallah“ und „Jenin“ als Zielort angibt, lernt automatisch die Herren von der Flughafen-Polizei kennen, die Verhöre führen, wie ich sie bisher nur aus Filmen über die CIA kannte. Direkt hinter dem Checkpoint sehe ich Palästinenser, sie standen Stunden in der Schlange und haben alle weiße Haare voller Staub, auch die Kleider, sie sehen aus wie die Überlebenden aus dem World Trade Center. Wer die „Permission“ hat, sich zwischen Orten in Israel, Gaza und der Westbank zu bewegen, muss im Sommer täglich durch den Staub, dieser unerträgliche Staub ist also ein Privileg.

Adania Shibli, die palästinensische Autorin, die ich in Ramallah treffen werde, hat über den Qalandija-Staub geschrieben: „Er hat seine Existenzberechtigung, denn er beweist, dass ich den Checkpoint durchquert habe, deshalb muss ich ihn so lange wie möglich ertragen, das ist das Mindeste.“ Adania treffe ich zwei Stunden später, eine junge Frau mit dunklen wachen Augen, sie hat auch Weiß in den Haaren, aber es sind schon graue Haare, sie sieht aus wie eine Mischung aus Susan Sontag und Ariane Mnouchkine in Jung.

„Hast du meinen Namen am Flughafen gesagt?“ „Nein“, sage ich, „nur den von Goethe, den kannten die aber nicht“.

Moritz Rinke (Worpswede, 16 augustus 1967)

16-08-2011 om 11:56 geschreven door Romenu  

De Vlaamse dichteres Alice Nahon werd te Antwerpen geboren op 16 augustus 1896.  Zie ook mijn blog van 16 augustus 2006 en ook mijn blog van 16 augustus 2008 en ook mijn blog van 16 augustus 2009 en ook mijn blog van 16 augustus 2010.

M’n poëzie

O! Snaren van m’n jonge ziel
Ik voelde uw trillen zacht,
Wijl ’t woordje op u nederviel,
Dat door m’n tranen lacht.

O! Zacht en zangerige woord,
Waarin ik peerlen vind,
Hebt gij m’n vreugde niet gehoord
Toen ‘k worden mocht uw kind?

O Gij, die m’n gedachtjes kust
En wiegt m’n droefenis,
’t Is of m’n innerlijke rust
Door u beveiligd is.

O lieflijkheid! o zang getril!
Verwarm het harte mijn,
Dat arm verlaten hart, en wil,
M’n eeuw’ge rijkdom zijn.

Regendag

Grijs gewelf met grauwe vegen,
Koepel van ons huis,
Waarom stort ge uwe tranen tegen
't Venster van m'n kluis?

Ziet ge niet in bei m'n ogen
Tranen die ik schrei?
Waarom zonder mededogen
Stort ge er de uwe bij?

Tranen lekken langs m'n wangen
Om m'n eigen wee...
Zingen dan uw weemoedzangen,
Droppels, met me mee?

Tranen lekken langs de ramen
Van m'n kamerkijn...
Dropplen droef, we schreien samen
Om wat zonneschijn...

Alice Nahon (16 augustus 1896 -  21 mei 1933)

De Franse dichter Jules Laforgue werd geboren in Montevideo op 16 augustus 1860. Zie ook mijn blog van 16 augustus 2008 en ook mijn blog van 16 augustus 2009 en ook mijn blog van 16 augustus 2010.

A La mémoire d'une chatte naine que j'avais

Ô mon beau chat frileux, quand l'automne morose
Faisait glapir plus fort les mômes dans les cours,
Combien passâmes-nous de ces spleeniques jours
À rêver face à face en ma chambre bien close.

Lissant ton poil soyeux de ta langue âpre et rose
Trop grave pour les jeux d'autrefois et les tours,
Lentement tu venais de ton pas de velours
Devant moi t'allonger en quelque noble pose.

Et je songeais, perdu dans tes prunelles d'or
- Il ne soupçonne rien, non, du globe stupide
Qui l'emporte avec moi tout au travers du Vide,

Rien des Astres lointains, des Dieux ni de la Mort?
Pourtant!... quels yeux profonds!... parfois... il m'intimide
Saurait-il donc le mot? - Non, c'est le Sphinx encor.

Jules Laforgue (16 augustus 1860 - 20 augustus 1887)

De Britse prozaschrijver, archeoloog en militair Thomas Edward Lawrence werd geboren op 16 augustus 1888. Hij staat beter bekend als Lawrence of Arabia. Zie ook mijn blog van 16 augustus 2006 en mijn blog van 16 augustus 2008 en ook mijn blog van 16 augustus 2009 en ook mijn blog van 16 augustus 2010.

Uit: Seven Pillars of Wisdom

“This creed of the desert seemed inexpressible in words, and indeed in thought. It was easily felt as an influence, and those who went into the desert long enough to forget its open spaces and its emptiness were inevitably thrust upon God as the only refuge and rhythm of being. The Bedawi might be a nominal Sunni, or a nominal Wahabi, or anything else in the Semitic compass, and he would take it very lightly, a little in the manner of the watchmen at Zion's gate who drank beer and laughed in Zion because they were Zionists. Each individual nomad had his revealed religion, not oral or traditional or expressed, but instinctive in himself; and so we got all the Semitic creeds with (in character and essence) a stress on the emptiness of the world and the fullness of God; and according to the power and opportunity of the believer was the expression of them.

(…)

Men have looked upon the desert as barren land, the free holding of whoever chose; but in fact each hill and valley in it had a man who was its acknowledged owner and would quickly assert the right of his family or clan to it, against aggression. Even the wells and trees had their masters, who allowed men to make firewood of the one and drink of the other freely, as much as was required for their need, but who would instantly check anyone trying to turn the property to account and to exploit it or its products among others for private benefit. The desert was held in a crazed communism by which Nature and the elements were for the free use of every known friendly person for his own purposes and no more. Logical outcomes were the reduction of this licence to privilege by the men of the desert, and their hardness to strangers unprovided with introduction or guarantee, since the common security lay in the common responsibility of kinsmen.”

T. E. Lawrence (16 augustus 1888 – 19 mei 1935)

Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 16 augustus 2010.

De Nederlandse dichter, journalist en vertaler Max Schuchart werd geboren in Rotterdam op 16 augustus 1920. Zie ook mijn blog van 16 augustus 2008.

De Nederlandse journalist, letterkundige, criticus en publicist Pierre Henri Ritter jr. werd geboren in Utrecht op 16 augustus 1882. Zie ook mijn blog van 16 augustus 2008.

16-08-2011 om 11:55 geschreven door Romenu  

De Nederlandse dichter Guillaume van der Graft (eig. Willem Barnard) werd op 15 augustus 1920 geboren in Rotterdam. Zie ook mijn blog van 15 augustus 2007 en ook mijn blog van 15 augustus 2009 en ook mijn blog van 21 november 2010 en ook mijn blog van 15 augustus 2010.

Wij speelden op het strand

Wij speelden op het strand, wij waren
van voor de oorlog en de zee
was toen nog een uitgestrekte vrede.

Hij had iets behouden van dat voormalige
of het niet ophield, of het niet afliep
of het nooit uitlopen zou

op een landinwaarts dat zich uitrekt
achter ons om
tot het de zee weer tegenkomt.

Van Lieverleed

Al wat voorbij is
en nooit voorbij

niet meer van mij is
voorgoed voor mij

van lieverlede
zal het weer komen

een schijn van vrede
over de bomen

van lieverlei

als het weer mei is
maar niet voor mij.

De tijd weet van niets

Oud worden is niet moeiijk,
het is onmogelijk, men blijft

het nadenkende kind, de popelende
minnaar, de man, de beschaamde vader,

maar steeds meer afgedane tijd begraaft zich
in huid en lijf en leden tot

alles is eengeworden met de dagen
die zijn voorbijgegaan. Men sterft vanzelf.

Guillaume van der Graft (15 augustus 1920 – 21 november 2010)

De Duitse schrijfster Leonie Ossowski werd als Jolanthe von Brandenstein geboren op 15 augustus 1925 in Röhrsdorf. Zij wordt vandaag 85 jaar. Zie ook mijn blog van 15 augustus 2009 en ook mijn blog van 15 augustus 2010.

Uit: Neben der Zärtlichkeit

"Da fielen die Blätter von den Bäumen, und die Blüten verdorrten. Der Himmel verlor sein Blau, und die Vögel finden zu schreien an. Die Luft dröhnte,die Sonne zerbrach. Über die Häuser wuchs Moos und klebte die Fenster zu. Tag und Nacht fielen zusammen , alles war grau und undurchsichtig, faulig und von Hannes so weit weg .... Hannes der würde es fertig bringen, die Blätter wieder an die Bäume zu nähen, den Himmel blau zu streichen, den Vögeln die Tränen abzuwischen, die Häuser von Moss zu befreien, die Sonne zusammen zu setzen und den Tag von der Nacht zu retten."
(…)

" Sie hatte verloren, die Liebe war nicht zu machen. Und Wanda antwortete: Meine Hoffnung ist es, die ich verloren habe, meine Liebe und meine Träume vom Glück.... Auch in der folgenden Zeit rückte der Freund der Schwester nicht mit Wandas Liebe heraus, gab ihr die Hoffnung nicht zurück und ließ keine Träume vom Glück zu. Er schlief nur mit ihr. Aber Wanda gab sich damit nicht zufrieden.Ohne Liebe begann auch sie der Freund der Schwester zu langweilen, ohne Hoffnung hatte sie nichts zu erwarten und ohne die Träume vom Glück war ein Mann wie der andere."

Leonie Ossowski (Röhrsdorf, 15 augustus 1925)

De Amerikaanse dichteres Mary Jo Salter werd geboren op 15 augustus 1954 in Grand Rapids, Michigan. Zie ook mijn blog van 15 augustus 2008 en ook mijn blog van 15 augustus 2009 en ook mijn blog van 15 augustus 2010.

Advent

Wind whistling, as it does   

in winter, and I think   

nothing of it until

it snaps a shutter off

her bedroom window, spins   

it over the roof and down

to crash on the deck in back,   

like something out of Oz.

We look up, stunned—then glad

to be safe and have a story,   

characters in a fable   

we only half-believe.

Look, in my surprise

I somehow split a wall,   

the last one in the house

we’re making of gingerbread.   

We’ll have to improvise:   

prop the two halves forward

like an open double door   

and with a tube of icing   

cement them to the floor.

Five days until Christmas,

and the house cannot be closed.   

When she peers into the cold

interior we’ve exposed,   

she half-expects to find   

three magi in the manger,

a mother and her child.   

She half-expects to read   

on tablets of gingerbread

a line or two of Scripture,   

as she has every morning   

inside a dated shutter

on her Advent calendar.   

She takes it from the mantel   

and coaxes one fingertip

under the perforation,   

as if her future hinges

on not tearing off the flap

under which a thumbnail picture   

by Raphael or Giorgione,   

Hans Memling or David

of apses, niches, archways,   

cradles a smaller scene   

of a mother and her child,

of the lidded jewel-box   

of Mary’s downcast eyes.   

Flee into Egypt, cries

the angel of the Lord   

to Joseph in a dream,

for Herod will seek the young

child to destroy him. While   

she works to tile the roof   

with shingled peppermints,

I wash my sugared hands   

and step out to the deck   

to lug the shutter in,

a page tom from a book   

still blank for the two of us,   

a mother and her child.

Mary Jo Salter (Grand Rapids, 15 augustus 1954)

De Nederlandse dichter Daan Zonderland (pseudoniem van Dr. Daniel Gerhard (Daan) van der Vat) werd geboren in Groningen op 15 augustus 1909. Zie ook mijn blog van 15 augustus 2006 en ook mijn blog van 15 augustus 2008 en ook mijn blog van 15 augustus 2009 en ook mijn blog van 15 augustus 2010.

Er woonde in Jemeppe

Er woonde in Jemeppe
(Een plaatsje dicht bij Luik)
Een graaf die Vlaams en Frans sprak
En bovendien nog buik.

Vlaams sprak hij met de boeren
En Frans met de pastoor.
En met zijn knechten sprak hij Vlaams
Met Frans er tussendoor.

Doch buik sprak hij uitsluitend
In zijn studeervertrek,
Als hij behoefte voelde
Aan een intiem gesprek.

Daan Zonderland (15 augustus 1909 – 5 augustus 1977)

De Nederlandse schrijver, dichter en journalist Jan Campert werd geboren op 15 augustus 1902 in Spijkenisse.Zie ook mijn blog van 15 augustus 2006 en ook mijn blog van 15 augustus 2008 en ook mijn blog van 15 augustus 2009 en ook mijn blog van 15 augustus 2010.

Terzinen

Er zijn veel dingen, die wij niet begrijpen,
het avond-rood en 't zingen van de wind,
het vreemd geluk, dat stil in mij gaat rijpen

als ik de spiegels van lief's ogen vind,
en uit de lage tuin de geur der rozen
door de verrukte nacht, waarin 'k haar heb bemind,

waarvan niets blijft dan dit éne, broze,
het weten dat we voor elkaar verloren gaan
en tot een korte poos geluk maar zijn verkozen,

zolang als wast de jonge zomer-maan,
tot als de ochtend schuchtert over landen
we als bleke vreemden naast elkander staan,

en tevergeefs het machteloos gebaar der handen
nog wat te redden van wat is geweest,
dat het door laat're dagen zacht mag branden,

een lichte lamp voor wie het duister vreest,
moed, die de kracht ons geeft te weren,
een troost en deernis allermeest -

maar alle uren brengen niet haar keren,
wij moeten verder met de roekeloze wind,
en schuilen nimmer veilig voor zijn deren,

voordat gij, God, Uw leen weer int!

Jan Campert (15 augustus 1902 - 12 januari 1943)

15-08-2011 om 17:38 geschreven door Romenu  

De Duitse schrijfster en draaiboekauteur Susanne Mischke werd geboren op 15 augustus 1960 in Kempten. Zie ook mijn blog van 15 augustus 2009 en ook mijn blog van 15 augustus 2010.

Uit: Rosengift

“Dann legte sie sich auf den Rücken und beobachtete die kleinen, fedrigen Wolken über ihr. Ein leichter Wind trieb sie voran, es sah aus, als wollte der Himmel davoneilen. Matilda genoss es, wie die Sonne ihre durchgekühlte Haut wieder erwärmte. Der altmodische Begriff „ein Sonnenbad nehmen“ kam ihr in den Sinn. 

Ein Schatten huschte vorbei, jemand setzte sich neben sie. „Entschuldige, wenn ich eben zu frech war“, sagte Christopher.
„Schon gut“, murmelte Matilda, ohne den Blick vom Himmel zu wenden. Sie blinzelte in die Sonne, dann schloss sie die Augen. Bunte, um sich selbst kreisende Muster tanzten hinter ihren Lidern. Sie hörte die Stimmen der anderen und atmete die Gerüche des Sommers ein: frisch gemähtes Gras, Sonnencreme, Grillwürstchen, ab und zu der schwache Rauch einer Zigarette. Wie einfach das Leben sein konnte, in solchen Momenten. Da war eine Hand, die ihr Haar berührte, Finger, die es sachte durchkämmten, Strähnen zwirbelten und wieder glätteten. Es fühlte sich angenehm an, sehr sogar. Sie lächelte, die Augen noch immer geschlossen. Seine Fingerkuppen zeichneten nun die Konturen ihres Gesichts nach, Stirn, Augenbrauen, Nase, Mund, Kinn, als wäre er blind und müsste sich auf diese Weise ein Bild von ihr machen. Jetzt nahm er ihre rechte Hand und schien jeden Finger einzeln zu prüfen, zuerst mit den Fingerspitzen, dann mit seinen Lippen. Er zupfte mit seinen Zähnen ganz, ganz sachte an der Haut über ihren Fingerknöcheln. Matilda bekam eine Gänsehaut, sie hoffte, dass er es nicht bemerken würde. Aber eigentlich war ihr auch das egal. Seine Hand fuhr über ihren Handrücken und die Handfläche, dann die Arme hinauf bis zu ihrem Schlüsselbein”.

Susanne Mischke (Kempten, 15 augustus 1960)

De Zwitserse dichteres en schrijfster Wanda Schmid werd geboren op 15 augustus 1947 in Zürich. Zie ook mijn blog van 15 augustus 2009 en ook mijn blog van 15 augustus 2010.

FEUERSCHUTZ

Deine Angst wird
mich anspringen
die Lampe
umstossen

dein Mund
hat mein Wort
zerschnitten

seit Tagen
spiel im mit dem Feuer
und brenne nicht

im Dunkeln
hör ich den Lockvogel
Türen schlagen

Wanda Schmid (Zürich, 15 augustus 1947)

De Nederlandse schrijfster en dichteres Marga Kool werd geboren in Beekbergen op 15 augustus 1949. Zie ook mijn blog van 15 augustus 2008 en ook mijn blog van 15 augustus 2009 en ook mijn blog van 15 augustus 2010.

Anders

Er hangt de laatste tijd
langer een waas over de landen
steeds vroeger
worden bossen blauw

de laatste takken breek je
minder graag
en minder gauw

dat wat de handen doen
smaakt bitterzoet
in de verleden tijd
vervoegen zich de dromen

de laatste bloesem
heeft de kleur van tederheid
en in je lijf stolt het verlangen
tot vruchtbegin
van eenzaamheid

de laatste jaren ruikt
de lente anders:
minder belofte
en meer spijt

Marga Kool (Beekbergen, 15 augustus 1949)

De Ierse schrijver en journalist Benedict Kiely werd geboren in Omagh op 15 augustus 1919. Zie ook mijn blog van 15 augustus 2008.en ook mijn blog van 15 augustus 2009 en ook mijn blog van 15 augustus 2010.

Uit: The Collected Stories Of Benedict Kiely

“Dreaming at a safe distance, Isaac saw himself coaxing the savage with gently-proffered lumps of sugar, and all through the white one's novitiate under Tansey, Isaac was in constant, reverent attendance. But no coaxing, no lump sugar, no whispers or magic hands, could reconcile the untamed tinker-spirit of Ballinasloe to the base servility of the shafts of a dray.

'He has good blood in him,' Tansey said. 'I'll try him in a trap.'

Some of the fragments of the trap, they say, were found fifty yards away on the railway line, and the great white creature stood shivering as if, if it were human, it would burst into hysterical sobs. For a whole fortnight, with Isaac perched on high walls or drays or snug on the hay in the hayshed, the wooing went on, and it was one evening in the stable that Isaac said: Give him to me, Mr. Tansey. I'll tame him for you.

For one half second while the carter, distracted, turned and laughed, the horse lunged and snapped, the razor teeth grazing the back of Tansey's skull and gashing the lobe of his left ear. The blood came out like a spout and Tansey dyed his hand in it. Then, disregarding it, he looked sadly at the animal. With no sign of temper he went to the back of the stable, picked up a crowbar from a heap of rusting metal and, with the deliberation of God, struck the animal between the eyes and stunned it. When it woke up an hour later it went, almost of its own accord, to the shafts. Isaac's sugar lumps were never needed.

By the fusilier's bedside that evening the Cowboy was sitting straddle on a stool, knees in, feet out, hands wide, showing how he had held the reins and stayed in the saddle when lesser men had bitten the dust of the rodeo ring. Isaac chewed toffee. He said, 'Tansey the carter broke a bronc today. I saw him.'

He told his story.

'Tansey's a brute,' said Doherty the undertaker. 'He'd slay his six sisters before he'd lose two pounds sterling.'

'You'd benefit,' said Pat Moses Gavigan. 'Six coffins.'

'They're six fine big girls,' said Mickey Fish.”

Benedict Kiely (15 augustus 1919 - 9 februari 2007)

De Engelse schrijver Thomas De Quincey werd geboren op 15 augustus 1785 in Manchester. Zie ook mijn blog van 15 augustus 2008 en ook mijn blog van 15 augustus 2009 en ook mijn blog van 15 augustus 2010.

Uit: Confessions of an English Opium-Eater

“But crude opium, I affirm peremptorily, is incapable of producing any state of body at all resembling that which is produced by alcohol, and not in _degree_ only incapable, but even in _kind_: it is not in the quantity of its effects merely, but in the quality, that it differs altogether.  The pleasure given by wine is always mounting and tending to a crisis, after which it declines; that from opium, when once generated, is stationary for eight or ten hours: the first, to borrow a technical distinction from medicine, is a case of acute--the second, the chronic pleasure; the one is a flame, the other a steady and equable glow.  But the main distinction lies in this, that whereas wine disorders the mental faculties, opium, on the contrary (if taken in a proper manner), introduces amongst them the most exquisite order, legislation, and harmony.  Wine robs a man of his self-possession; opium greatly invigorates it.  Wine unsettles and clouds the judgement, and gives a preternatural brightness and a vivid exaltation to the contempts and the admirations, the loves and the hatreds of the drinker; opium, on the

contrary, communicates serenity and equipoise to all the faculties, active or passive, and with respect to the temper and moral feelings in general it gives simply that sort of vital warmth which is approved by the judgment, and which would probably always accompany a bodily constitution of primeval or antediluvian health.” 

Thomas de Quincey (15 August 1785 – 8 December 1859)

De Duitse dichter Matthias Claudius werd op 15 augustus 1740 geboren in het Duitse stadje Reinfeld in de buurt van Lübeck. Zie ook mijn blog van 15 augustus 2008 en ook mijn blog van 15 augustus 2009 en ook mijn blog van 15 augustus 2010.

Der Frühling, am ersten Maimorgen

Heute will ich fröhlich, fröhlich sein.

Keine Weis'  und keine Sitte hören;

Will mich wälzen und für Freude schrein,

Und der König soll mir das nicht wehren;

Denn er kommt mit seiner Freuden Schar

Heute aus der Morgenröte Hallen,

Einen Blumenkranz um Brust und Haar

Und auf seiner Schulter Nachtigallen;

Und sein Antlitz ist ihm rot und weiß,

Und er träuft von Tau und Duft und Segen -

Ha! Mein Thyrsus sei ein Knospenreis,

Und so tauml' ich meinem Freund entgegen.

Matthias Claudius (15 augustus 1740 - 21 januari 1815)

Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 15 augustus 2010.

De Nederlandse schrijver R.J. Peskens (auteursnaam van uitgever Geert van Oorschot) werd geboren in Vlissingen op 15 augustus 1909. Zie ook mijn blog van 15 augustus 2008. en ook mijn blog van 15 augustus 2009

De Duitse schrijver, essayist en televisiepresentator Roger Willemsen werd geboren in Bonn op 15 augustus 1955. Zie ook mijn blog van 15 augustus 2009.

De Amerikaanse schrijfster Edna Ferber werd geboren op 15 augustus 1885 in Kalamazoo, Michigan. Zie ook mijn blog van 15 augustus 2008 en ook mijn blog van 15 augustus 2009.

De Duitse dichter en schrijver Heinrich Eichen werd geboren op 15 augustus 1905 in Bonn. Zie ook mijn blog van 15 augustus 2008 en ook mijn blog van 15 augustus 2009.

15-08-2011 om 17:11 geschreven door Romenu  

De Duitse dichter en schrijver Wolf Wondratschek werd geboren op 14 augustus 1943 in Rudolstadt. Zie ook mijn blog van 14 augustus 2008. en ook mijn blog van 14 augustus 2009 en ook mijn blog van 14 augustus 2010.

Uit: Mozarts Friseur

„Der Friseur, so die Legende, ist eine Mischung aus einem arabischen Findelkind und einem (gewordenen) Wiener, aufgefunden von Nomaden und von ihnen am Leben gehalten, gesäugt von Kamelen, nachts warm gehalten von ihrem Dung, bemuttert von Palmenschatten, in die man ihn während der Ruhepausen bettete. Die Hölle war es trotzdem. Mit dem Lebenswillen eines Weggeworfenen wehrte er sich gegen das Verdursten und Verhungern, gegen Fieber und das Verbrennen der Augen. Bedürfnislos wie die Tiere, die ihn trugen, kam er durch. Eine Gruppe von Matrosen, die um eine Wasserpfeife saß, nahm das verlorene kleine Bündel in Port Said an Bord ihres Frachters (mit Ziel São Paulo), in keiner Absicht. In den Wüsten, erklärten sie, sei der Sand, am Himmel die Sonne, auf See jede Welle wahnsinnig. Daran solle er sich unter Menschen bis zu seiner Todesstunde erinnern.
Der Friseur kann den Wortlaut dieser seltsam bedrohlichen, knapp und endgültig klingenden Botschaft noch heute, fast ein halbes Menschenleben später, im Schlaf aufsagen, ist aber dem Entschluß zu seiner Entschlüsselung aus Gründen, über die er erst lange nachdenken müßte, bisher immer ausgewichen. Nicht, daß ihm dazu die Zeit gefehlt hätte, natürlich nicht. Aber es klappte beim Nachdenken mit den Gedanken nicht, sie waren nie zu dressieren. Und trainiert hat er das Denken später auch nie. Er geht noch immer auf Sand oder Wasser, wenn er denkt. Es gibt keinen Grund, keinen festen Boden, er sinkt ein, das Gehen seiner Gedanken ist schwer und ermüdend. Auch deshalb erinnert er sich jener lange zurückliegenden Zeit, als er an Gedanken noch nicht einmal gedacht hatte. Das Schweigen der Männer, die ihn aufgezogen hatten, war so selbstverständlich wie ihre Befehle verständlich waren. Unterhielten sie sich, benutzten sie nicht Worte, sondern machten Musik, einige tanzten. Sie lasen keine Bücher, schrieben keine Briefe, stellten keine Fragen, auch ihm nicht. Die Sonne ging morgens auf und abends ging sie unter, kein Gedanke würde daran etwas ändern, auch der Gedanke an Profite nicht. Es war das Leben ein stummes Vorwärtskommen auf beschwerlichen Routen, ein Ausruhen zwischendurch, ein Aufbrechen zu einem Ziel, von dem aus sie nach einigen Tagen oder Wochen wieder in die Wüste zurückkehrten, wieder beladen, wieder im Kampf mit dem Auftrag, eine Ladung ins Landesinnere zu bringen, zu Oasen oder Handelsstationen, und von dort eine andere zurück zum Fluß oder zur Küste.
Da ihm Gefahren unbekannt waren, dachte er über sie auch nicht nach. Luftspiegelungen, falls er sie überhaupt wahrnahm, hielt er für wirklich. Ein Spiel war nichts, was ihm widerfuhr. Er spielte nicht, mit nichts, nicht unterwegs. Er dachte sich auch nichts bei dem Spaß, unter die Bäuche der Kamele zu kriechen, um die dort herunterhängenden Haarbüschel erst zu entflechten, um sie anschließend wieder zu kleinen Zöpfen binden zu können. Mach nur weiter so, sagten die Männer und gaben ihm Fußtritte.
Das alles änderte sich mit den Matrosen.”

Wolf Wondratschek (Rudolstadt, 14 augustus 1943)

De Amerikaanse schrijfster Danielle Steel werd geboren in New York op 14 augustus 1947. Zie ook mijn blog van 14 augustus 2008 en ook mijn blog van 14 augustus 2009 en ook mijn blog van 14 augustus 2010.

Uit: To Love Again

“In every city there is a time of year that approaches perfection. After the summer heat, before the winter bleakness, before snow and rain are even dreamed of. A time that stands out crystal clear, as the air begins to cool; a time when the skies are still bright blue, when it feels good to wear wool again, and one walks faster than one has in months. A time to come alive again, to plan, to act, to be, as September marches into October. It is a time when women look better, men feel better, even the children look crisp again as they return to school in Paris or New York or San Francisco. And maybe even more so in Rome. Everyone is home again after the lazy months of summer spent clattering along in ancient taxis from the piazza to the Marina Piccola in Capri, or they are fresh from the baths in Ischia, the sun-swept days at San Remo, or even simply the public beach in Ostia. But in late September it is over, and autumn has arrived. A businesslike month, a beautiful month, when it feels good just to be alive.

Isabella di San Gregorio sat sedately in the backseat of the limousine. She was smiling to herself, her dark eyes dancing, her shining black hair held away from her face by two heavy tortoise shell combs as she watched passersby walking quickly through the streets. Traffic was as Roman traffic always is: terrifying. She was used to it, she had lived there all her life, except for her occasional visits to her mother’s family in Paris and the one year she had spent in the States at twenty-one. The following year she had married Amadeo and become a legend of sorts, the reigning queen of Roman couture. She was by birth a princess in that realm, and by marriage something more, but her legend had been won by her talent, not only by acquiring Amadeo’s name. Amadeo di San Gregorio had been the heir to the House of San Gregorio, the tabernacle of Roman couture, the pinnacle of prestige and exquisite taste in the eternal international competition between women of enormous means and aspirations.”

Danielle Steel (New York, 14 augustus 1947)

De Duitse schrijver Erwin Strittmatter werd geboren op 14 augustus 1912 in Spremberg. Zie ook mijn blog van 14 augustus 2008 en ook mijn blog van 14 augustus 2009 en ook mijn blog van 14 augustus 2010.

Uit: Ochsenkutscher

“Es klatscht. Lope fährt aus seinem Traum in die Wirklichkeit. Seine rechte Wange brennt. Er ist quellwach und setzt sich im Bett auf. Mutters wehende Rockfahne verschwindet bei der Tür. Das Türschloß schnappt knallend ein. - Eine Ohrfeige. Er hat eine Ohrfeige erhalten, weiter nichts. Lope kennt das. Mutter hatte ihn geweckt, er schlief wieder ein, sie wurde ärgerlich.
Trude spielt mit einem Käferchen. Ein Viereck des rotweiß gemusterten Bettbezuges ist für Trude ein Zaun. Darüber darf das Insekt nicht hinaus. Trudes dünner Zeigefinger wacht darüber. Der Nagel an Trudes Finger ist abgeknabbert und feucht. Lope lugt zum Waschkorb. Der Säugling schläft. Die Mutter hat ihn trockengelegt. Sie ist schon aufs Feld gegangen. Lope ist zufrieden. Er bewegt sich ganz leise. Die Kleine muß bis zum Mittag schlafen. Das erspart ihm das Trockenlegen. Er flüstert zu Trude hinüber: "Du bist still. Ich nehm dir sonst den Käfer weg." Trude nickt. Er läßt sich wieder zurückfallen. Einschlafen. Vielleicht findet er seinen Traum wieder.
Der Traum war so: Er saß auf der Schulbank. Es war der Platz des Klassenersten.
Sonst sitzt er auf der Läusebank. Er verhielt sich still. Der Lehrer mußte gleich eintreten. Die Klasse lärmte.
Er lispelte die Hausaufgabe vor sich hin. Er wollte den Lehrer nicht enttäuschen. Der Lehrer trat ein. Die Klasse brüllte:
"Guten Morgen!"
Der hagere Lehrer sagte schrill und drahtig: "Moan!"
Sein geschwungener, glatt angedrückter Schnurrbart zitterte...”

Erwin Strittmatter (14 augustus 1912 – 31 januari 1994)

De Schotse dichter en schrijver Sir Walter Scott werd geboren in Edinburgh op 14 augustus 1771. Zie ook mijn blog van 14 augustus 2008 en ook mijn blog van 14 augustus 2009 en ook mijn blog van 14 augustus 2010.

My Native Land

Breathes there the man, with soul so dead,
Who never to himself hath said,
This is my own, my native land!
Whose heart hath ne'er within him burn'd,
As home his footsteps he hath turn'd
From wandering on a foreign strand!
If such there breathe, go, mark him well;
For him no Minstrel raptures swell;
High though his titles, proud his name,
Boundless his wealth as wish can claim;
Despite those titles, power, and pelf,
The wretch, concentred all in self,
Living, shall forfeit fair renown,
And, doubly dying, shall go down
To the vile dust, from whence he sprung,
Unwept, unhonour'd, and unsung.

Harp of the North, Farewell!

Harp of the North, farewell! The hills grow dark,
On purple peaks a deeper shade descending;
In twilight copse the glow-worm lights her spark,
The deer, half-seen, are to the covert wending.
Resume thy wizard elm! the fountain lending,
And the wild breeze, thy wilder minstrelsy;
Thy numbers sweet with nature’s vespers blending,
With distant echo from the fold and lea,
And herd-boy’s evening pipe, and hum of housing bee.

Yet, once again, farewell, thou Minstrel Harp!
Yet, once again, forgive my feeble sway,
And little reck I of the censure sharp
May idly cavil at an idle lay.
Much have I owed thy strains on life’s long way,
Through secret woes the world has never known,
When on the weary night dawned wearier day,
And bitterer was the grief devoured alone.—
That I o’erlive such woes, Enchantress! is thine own.

Hark! as my lingering footsteps slow retire,
Some spirit of the Air has waked thy string!
’Tis now a seraph bold, with touch of fire,
’Tis now the brush of Fairy’s frolic wing.
Receding now, the dying numbers ring
Fainter and fainter down the rugged dell;
And now the mountain breezes scarcely bring
A wandering witch-note of the distant spell—
And now, ’tis silent all!—Enchantress, fare thee well!

Sir Walter Scott (14 augustus 1771 - 21 september 1832)

Monument in Edinburgh

De moeder van (o.a.) de Duitse schrijvers Heinrich en Thomas Mann, Julia Mann-da Silva-Bruhns werd geboren op  14 augustus 1851 in Paraty in Brazilië. Zie ook mijn blog van 14 augustus 2008.en ook mijn blog van 14 augustus 2009 en ook mijn blog van 14 augustus 2010.

Uit: Herkunft und Lebensverhältnisse der Eltern und Großeltern der Brüder Heinrich und Thomas Mann (door Philip Hauer)

“Der Lübecker Weinhandelskaufmann Johann Ludwig Bruhn, der Großvater Thomas und Heinrich Manns mütterlicherseits, wanderte mit 19 Jahren nach Brasilien aus, wo er 1841 in Sao Paulo eine Exportfirma gründete, die florierte und sich rapide entwickelte. 1848 heiratete er Maria da Silva, die Tochter eines wohlhabenden Grundbesitzers mit portugiesischer Abstammung.

1851 kam Julia da Silva Bruhns, die Mutter der Gebrüder Mann, zur Welt. Als Maria da Silva Bruhns bei der Geburt eines weiteren Kindes stirbt, siedelte die gesamte Familie Bruhns 1856 nach Lübeck um. Johann Ludwig Bruhn fühlte sich bald sehr unwohl in der protestantischen Enge der Hansestadt und kehre nach Brasilien zurück, wobei er Julia mit ihren Schwestern in einem Lübecker Mädchenpensionat zurückließ. Nur zu gut, kann man sich den Kulturschock der 7jährigen Julia vorstellen, als sie von Brasilien in den kühlen, strengen Norden Deutschlands gebracht wird.

Obwohl sie 1869 schließlich Thomas Johann Heinrich Mann heiratete, bliebt sie für die traditionsbewusste hanseatische Kaufmannwelt, der ihr Mann angehörte, stets ein Fremdwesen. Dass sie sich nie wirklich wohl fühlte, zeigt sich, als sie nach dem Tod ihres Mannes aus Lübeck fortzog. Ihr südländisches, lebensfrohes Temperament vertrug sich nicht mit der kalten Strenge Lübecks. Ihre musische Art und ihre Leidenschaftlichkeit übertrüg sie auf ihre Kinder, Thomas und Heinrich Mann.

Thomas Mann beschrieb seine Mutter als Frau der schönen Künste: „Ihre sinnlich-praeartistische Natur äußert sich in Musikalität, geschmackvollem, bürgerlich ausgebildetem Klavierspiel und einer feinen Gesangskunst, der ich meine gute Kenntnis des deutschen Liedes verdanke.“

Julia Mann - da Silva-Bruhns (14 augustus 1851 – 11 maart 1923)

14-08-2011 om 14:00 geschreven door Romenu  

De Britse schrijver John Galsworthy werd geboren op 14 augustus 1867 in Kingston Hill in Surrey. Zie ook mijn blog van 14 augustus 2008 en ook mijn blog van 14 augustus 2009 en ook mijn blog van 14 augustus 2010.

 Uit: The Forsyte Saga

“Over against the piano a man of bulk and stature was wearing two waistcoats on his wide chest, two waistcoats and a ruby pin, instead of the single satin waistcoat and diamond pin of more usual occasions, and his shaven, square, old face, the colour of pale leather, with pale eyes, had its most dignified look, above his satin stock. This was Swithin Forsyte. Close to the window, where he could get more than his fair share of fresh air, the other twin, James--the fat and the lean of it, old Jolyon called these brothers--like the bulky Swithin, over six feet in height, but very lean, as though destined from his birth to strike a balance and maintain an average, brooded over the scene with his permanent stoop; his grey eyes had an air of fixed absorption in some secret worry, broken at intervals by a rapid, shifting scrutiny of surrounding facts; his cheeks, thinned by two parallel folds, and a long, clean-shaven upper lip, were framed within Dundreary whiskers. In his hands he turned and turned a piece of china. Not far off, listening to a lady in brown, his only son Soames, pale and well-shaved, dark-haired, rather bald, had poked his chin up sideways, carrying his nose with that aforesaid appearance of 'sniff,' as though despising an egg which he knew he could not digest. Behind him his cousin, the tall George, son of the fifth Forsyte, Roger, had a Quilpish look on his fleshy face, pondering one of his sardonic jests. Something inherent to the occasion had affected them all.

Seated in a row close to one another were three ladies--Aunts Ann, Hester (the two Forsyte maids), and Juley (short for Julia), who not in first youth had so far forgotten herself as to marry Septimus Small, a man of poor constitution. She had survived him for many years. With her elder and younger sister she lived now in the house of Timothy, her sixth and youngest brother, on the Bayswater Road. Each of these ladies held fans in their hands, and each with some touch of colour, some emphatic feather or brooch, testified to the solemnity of the opportunity.

In the centre of the room, under the chandelier, as became a host, stood the head of the family, old Jolyon himself. Eighty years of age, with his fine, white hair, his dome-like forehead, his little, dark grey eyes, and an immense white moustache, which drooped and spread below the level of his strong jaw, he had a patriarchal look, and in spite of lean cheeks and hollows at his temples, seemed master of perennial youth. He held himself extremely upright, and his shrewd, steady eyes had lost none of their clear shining. Thus he gave an impression of superiority to the doubts and dislikes of smaller men. Having had his own way for innumerable years, he had earned a prescriptive right to it. It would never have occurred to old Jolyon that it was necessary to wear a look of doubt or of defiance.”

John Galsworthy (14 augustus 1867 - 31 januari 1933)

De Oostenrijkse dichteres en schrijfster Marie Eugenie Delle Grazie werd geboren op 14 augustus 1864 in Bela Crkva.  Zie ook mijn blog van 14 augustus 2008. en ook mijn blog van 14 augustus 2009 en ook mijn blog van 14 augustus 2010.

Lenzenskunde

Mit schwanken Zweigen pocht der Wind
An meine Fensterbogen:
"Heraus, heraus, Du bleiches Kind
Der Lenz ist eingezogen.

Gebrochen ist des Winters Macht,
Verscheucht sind seine Sorgen,
Die Blumen blüh'n, die Sonne lacht,
Anbricht der gold'ne Morgen.

Der Himmel strahlt so rein, so blau,
Die Lerche singt so helle,
So grün und duftig winkt die Au,
So munter schwatzt die Quelle.

O komm heraus geschwind', geschwind,
Und blick' mir nicht so bange,
Ich fächle leis, ich küsse lind
Die Thrän' von Deiner Wange!"

So flüstert er voll Lieb und Lust
Die süße Lenzeskunde;
Was soll sie mir – in meiner Brust
Brennt noch die alte Wunde.

Noch fühl' ich tief in's Herz hinein,
Daß mir kein Glück beschieden,
Daß ich so ganz, so ganz allein
Hinzieh', ohn' Ruh und Frieden!

Und wenn ich dann die Menschen all
Von Lieb' und Lust hör' singen,
Will mir das Herz vor Angst und Qual,
Vor Leid und Schmerz zerspringen.

Marie Delle Grazie (14 augustus 1864 – 19 februari 1931)