De Engelse dichter en schrijver Mario Petrucci werd geboren op 29 november 1958 in Londen. Zie ook mijn blog van 29 november 2008 en ook mijn blog van 29 november 2009 en ook mijn blog van 29 november 2010.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

LIGHT

It puffed up our brains -

a bicycle-pump pressure down rubbery cords.

One hundred and eighty-six thousand

miles per second.

Dolphin has no such constancy,

hears like soup.   Its grey-blue steel

jerks into air, makes children gasp.

Dolphin hoops the water - each leap

equal to its aether.

On the west coast I dug

for potatoes.   Light there took its time

to gather, took time to roll in

its hard-earned pillows of dark.

Our Enlightenment boys

ply the radioactive, black-goggled

in the bomb-burst.   They squint past embers

at the rim of the universe, urgent

for the one dark thing.

Already they catch it, condense it,

flourish it across the benchtop

like a royal flush.   Bounce it off the cheek

of the moon.   Make it check itself -

snitch on the slightest anomaly.   Back

and forth, the caged exactitude.

It's the one constant, they said.

Let us build all space, all time, all

knowledge around it.

But the dolphin.   The filed

white teeth, its white life.

It has missed the tide.

The fish-mammal is beached, flesh

desiccating in iridescent decay.

Its shrill scrimshaws to the marrow.

The children think it is smiling.

everyone begins as fish &

ends so – spiralling after
egg (that other half of our
chains) & setting gills

in gristled knot that buds
legs as tadpoles do & blow-
hole ears halfway down

the back & low-set eye
alien as featherless chick –
ah we have peered into

that shared ovum whose
blasto-flesh runs its gauntlet
of fowl & fish so fused at

the tail nothing can be told
apart – is this why when i am
late i find in upstairs dark

you – on placenta duvet &
hunched round self as wom-
bed ones are? – as though

i had just returned from
all eternity to catch you
naked   out   sleepwalking

space without even
navel-twisted purpled
rope to hold you

Mario Petrucci (Londen, 29 november 1958)

De Italiaanse schrijver, schilder, arts en politicus Carlo Levi werd geboren op 29 november 1902 in Turijn. Zie ook mijn blog van 29 november 2008 en ook mijn blog van 29 november 2009 en ook mijn blog van 29 november 2010.

Uit: Christus kwam niet verder dan Eboli (Vertaald door Margriet Agricola)

„Ik weet niet of zij dit gewend was uit de tijd dat zij hier voor de priester werkte of dat het een antieke traditie was uit homerische tijden, toen de vrouwen de krijgers wasten en met olie masseerden, maar in ieder geval kwam ik er vanaf dat moment niet meer onderuit dat mijn rug werd ingezeept en geboend door twee stevige ruwe handen. De heks was ook zeer verbaasd dat ik haar niet vroeg met mij te slapen. ‘Je bent goed geschapen,’ zei ze, ‘er mankeert niks aan je.’ Maar ze drong niet aan en zei er niets meer over, gewend als zij was aan haar eigen vanzelfsprekende passiviteit. Ik had er vast en zeker mijn eigen mysterieuze redenen voor en zij respecteerde mijn koelheid. Hooguit maakte zij af en toe een lovende opmerking over mijn schoonheden: ‘Wat zie je er goed uit,’ zei ze dan, ‘wat ben je lekker dik.’ Dik zijn is hier het belangrijkste aspect van schoonheid, net als in het Oosten, misschien omdat je hier een machtige heer moet zijn om dik te kunnen worden, een ideaal dat voor de ondervoede boeren onbereikbaar is.

Giulia was dus tot alle diensten bereid; en toch, als ik haar vroeg om te poseren zodat ik een portret van haar kon maken, dan bleek dat onmogelijk. Uiteindelijk concludeerde ik dat haar weigering een magische reden moest hebben, en zijzelf bevestigde dat. Een portret onttrekt iets aan de persoon die geportretteerd wordt, namelijk een beeltenis, en daarmee verkrijgt de schilder absolute macht over degene die voor hem geposeerd heeft.“

Carlo Levi (29 november 1902 – 4 januari 1975)

Hier met Pier Paolo Pasolini (links) 

De Belgische schrijver Jean-Philippe Toussaint werd op 29 november 1957 geboren in Brussel. Zie ook alle tags voor Jean-Philippe Toussaint op dit blog.

Uit: Autoportrait à l'étranger

„On arrive à Tokyo comme à Bastia, par le ciel, l'avion amorce un long virage au­dessus de la baie et prend l'axe de la piste pour atterrir. Vu de haut, à quatre mille pieds d'altitude, il n'y a pas beaucoup de différence entre le Pacifique et la Méditerranée.

Christian Pietrantoni, d'ailleurs, un ami corse de Madeleine — j'appellerai Madeleine Madeleine dans ces pages, pour m'y retrouver —, ne s'est pas fait attendre pour se manifester afin de me fixer un rendez-vous dans un café de Tokyo pour me donner les dernières nouvelles du village. Dès le lendemain du jour de mon arrivée au Japon, me laissant à peine le temps de défaire mes valises, il m'a téléphoné dans ma chambre d'hôtel, tandis que, en chemise blanche et petit gilet bleu d'instituteur à la retraite (le cadeau de nouvel an de mes parents), j'étais en train de feuilleter un magazine sportif en chaussettes sur mon lit, attendant la visite imminente d'un journaliste qui devait m'interviewer. A peine plus loin dans la chambre d'hôtel, assis à la table ronde, se tenait M. Hirotani, de la maison d'édition Shueisha, qui me servait depuis le début de mon séjour, en relais avec Mme Funabiki, d'accompagnateur et de confident, de guide et de garde du corps, et que j'apercevais du coin de l'oeil dans mon champ de vision, en parfait costume cravate, le visage grave et appliqué, occupé à disposer dans un vase un bouquet de fleurs que l'on m'avait offert. Il était aux prises avec cinq fleurs mauves et blanches (les couleurs d'Anderlecht, je ne sais pas si c'était voulu), dont il modifiait sans cesse la position pour composer un bouquet harmonieux, reprenant régulièrement le tout à zéro, avec patience et méthode, modifiant ici la position d'une fleur, là, la position d'une autre, davantage, me semblait-il, comme un truand dans un film de Godard que comme un adepte de l'arrangement floral japonais.“

Jean-Philippe Toussaint (Brussel, 29 november 1957)

De Ierse schrijver C.S. Lewis werd geboren op 29 november 1898 in Belfast. Zie ook alle tags voor C. S. Lewis op dit blog.

Uit: The Four Loves

„To love at all is to be vulnerable. Love anything, and your heart will certainly be wrung and possibly be broken. If you want to make sure of keeping it intact, you must give your heart to no one, not even to an animal. Wrap it carefully round with hobbies and little luxuries; avoid all entanglements; lock it up safe in the casket or coffin of your selfishness. But in that casket-safe, dark, motionless, airless-it will change. It will not be broken; it will become unbreakable, impenetrable, irredeemable. The alternative to tragedy, or at least to the risk of tragedy, is damnation. The only place outside Heaven where you can be perfectly safe from all the dangers and perturbations of love is Hell.

I believe that the most lawless and inordinate loves are less contrary to God’s will than a self-invited and self-protective lovelessness. It is like hiding the talent in a napkin and for much the same reason “I knew thee that thou wert a hard man.” Christ did not teach and suffer that we might become, even in the natural loves, more careful of our own happiness. If a man is not uncalculating toward the earthly beloveds whom he has seen, he is none the more likely to be so towards God whom he has not. We shall draw nearer to God, not by trying to avoid the sufferings inherit in all loves, but by accepting them and offering them to Him; throwing away all defensive armor. If our hearts need to be broken, and if He chooses this as the way in which they should break, so be it.“

C.S. Lewis (29 november 1898 – 22 november 1963)