Bij de Tour de France
Jan Ullrich en Udo
Bölts, Tour de France, 1997
Uit: Het snot voor ogen
De drie waarheden,
we kunnen gerust spreken van een heilige drievuldigheid, werden al in de
beginjaren van de Tour de France neergelegd in een code die even schaamteloos
als oprecht is: De basis (de god) van de Tour is de commercie. Het woord, het
journalistieke woord, dient om de waarheid van een gloed te voorzien. De
wielrenner, de slaaf van het avontuur, de zoon van het volk, de dwaas, de
onwetende, de dwangarbeider van de weg, de verlorene, verkrijgt opeens
maatschappelijk nut door het hogere doel van de commercie te dienen. Ook hij is
gered.
De eerste Tour was
een complot. Bijna zouden we spreken van de perfecte misdaad. In elk geval was
voor de krant LAuto de onderneming voor herhaling vatbaar.
Ik mag graag lezen
uit de verslaggeving van de prehistorie van de Tour. Renners die weggevaagd
worden door modderstromen in de bergen, renners die te lang in herbergen
achterblijven en een syfilis oplopen, renners die worden neergeknuppeld door
een boer omdat ze een paar pruimen hebben geplukt, renners die vergiftigd
worden door supporters van de concurrenten, renners die in plaats van te
fietsen de trein nemen, renners die onderweg als oppeppertje een cocktail nemen
bestaande uit heroïne, cocaïne, en rattenvergif, en dat overleven. Ik zal niet
tornen aan het waarheidsgehalte. Al was het maar uit de romantische
verzuchting: mijn god, ik ben te laat geboren!
Het concept van de
seculiere drievuldigheid is een bijzonder levensvatbaar concept gebleken. Tot
ver in de jaren zeventig van de vorige eeuw bleef de wielrenner een
maatschappelijk nuttige paria, die mits hij goed zijn best deed, toch een paar
knaken kon verdienen aan heldenmoed betoond op de Franse wegen. En als hij heel
erg goed zijn best deed dan werd hij: iemand.
Peter Winnen (Ysselsteyn, 5 september 1957)
Cover
De Cubaanse dichter en schrijver Reinaldo Arenas werd geboren op 16 juli 1943 in Holguin.
Zie ook alle tags
voor Reinaldo Arenas op dit blog.
Uit: The Color of Summer (Vertaald
door Andrew Hurley)
Halisia Jalonzo, entering Stage Left, inaugurates the act
of repudiation. She is carrying a huge ostrich egg. The truth is, Jalonzo ought
not to be in the part of the ceremony devoted to poets, but once she gets
something in her head, honey, nobody can do a thing with herplus, we
mustn't forget that she just had her hundredth birthday, or so they say. Still,
it's not rightand we'll be sure René Tavernier (R.I.P.), the president of the
PEN Club, hears about this.
Halisia Jalonzo:
Go then, witch! Good riddance to bad rubbish!
And don't come back, ingrate Gertrudis! (No way this flight is her idea. Behind
it all, I know, is Plizescaya my nemesis, the cunning Plizescaya.) Gowe'll
all be better off without ya!
She raises the huge ostrich egg and throws it into the sea, making an
enormous splash (for the first time in years, honey!) and raising columns of
water that drench Avellaneda.
Avellaneda:
(dripping wet, but still rowing; to Halisia)
The
show you make makes crystal clear
that you're in Fifo's pay, my dear
whoring, as always, for that "art" of yours.
Some art! You haven't really danced in years.
Farewell, I leave you in Fifo's keeping,
in lands of misery and weeping,
while I depart to seek my freedom.
Before I go, though, I just want to say:
it breaks my heart to see you sell yourself this way
(though at your age, and in the shape you're in, you kind of have to stay ...)
but good luck, Halisia, anyway
and as they say in show biz, sweetie, break a leg!
Oh, and thank you for the egg.
Reinaldo Arenas (16 juli 1943 7 december
1990)
Javier Bardem als Reinaldo Arenas in de film
Before the night falls uit 2000
De Amerikaanse schrijver Tony Kushner werd
geboren op 16 juli 1956 in New York Zie ook alle tags voor Tony
Kushner op dit blog.
Uit: Angels in
America
LOUIS. What are you doing, someone will see us, its not a nude beach, its
freezing!
(Joe
is half in, half out of his clothes. He has pulled the upper part of his
garment off)
JOE. Im flayed. No past now. I could give up anything.
Maybe
in what weve been doing, maybe Im even infected
LOUIS. No youre
JOE. I dont want to be. I want to live now.
And I can be anything I need to be. And I want to be with you.
(Louis
starts to dress Joe)
JOE. (As
hes being dressed) You have a good heart and you think the good thing
is to be guilty and kind always but its not always kind to be gentle and soft,
theres a genuine violence softness and weakness visit on people. Sometimes
self-interested is the most generous thing you can be. You ought to think about
that.
LOUIS. I will. Think about it.
JOE. You ought to think about
what youre
doing to me. No, I mean
What you need. Think about what you need. Be brave.
And then youll come back to me.
(Curtain)
Tony Kushner (New York, 16 juli 1956)
De Belgische dichter en schrijver Georges Rodenbach
werd geboren in Doornik op 16 juli 1855. Zie ook alle tags voor
Georges Rodenbach op dit blog.
Si tristes les
vieux quais bordés d'acacias
Si tristes les
vieux quais bordés d'acacias !
Pourtant, toi qui passais, tu les apprécias
Ces vieux quais où tel beau cygne de l'eau changeante
Entre parfois dans une âme qui s'en argente.
Si tristes les vieux quais, les eaux pleines d'adieux,
Inertes comme les bandeaux silencieux
D'une morte ! les eaux sur qui pleure une cloche,
Les immobiles eaux sur qui le carillon
Égoutte ses sons froids comme d'un goupillon.
Et plus tristes les quais lorsque l'hiver approche !
En mai, quand le ciel rit, on s'était essayé
À mettre de la joie aux vitres des demeures,
- Tendant de rideaux blancs le passage des heures -
Et des roses afin que l'air fût égayé,
Petit luxe, au-dehors, de l'aisance des chambres...
Mais quand l'hiver revient, quand cinglent les décembres,
Les acacias nus, filigranés en noir,
Portent le deuil de la saison ; le vent disperse
Leurs feuilles comme des oiseaux parmi l'averse ;
L'eau du canal se gerce et se gèle - miroir
Las de mirer toujours d'identiques façades !
Maintenant les vieux quais sont déserts et maussades ;
Et, dans les logis clos, les rideaux s'échancrant
Laissent voir, en la chambre et derrière l'écran,
Quelques vieillards sans joie autour d'une lumière
Qui végète sur le réchaud de la théière...
Lumière survivante en ces hivers du nord ;
Faible lueur, clarté triste qui les ressemble ;
On dirait un chétif feu de cierge qui tremble,
Et qu'en chaque maison muette, on veille un mort !
Georges Rodenbach
(16 juli 1855 25 december 1898)
De Engelse schrijfster en historica Anita
Brookner werd geboren op 16 juli 1928 in Herne Hill, een voorstad van
Londen. Zie ook alle
tags voor Anita Brookner op dit blog.
Uit: Leaving Home
The other friend, the one I thought of as
Betty Pollock, though that might not have been her name, was less opulent, but
kinder. This friend we actually journeyed to see, an event so rare that I
remembered it. This visit occasioned no wistful comments from my mother,
probably because Betty Pollock was not someone of whom she had learned to be
slightly afraid. She was even rather unattractive, though clearly was not
concerned by this, and in any event her large plain features were transformed
by her dazzling smile. The other thing I noted about her was that she was
happy. This was mysteriously apparent. I experienced it with relief, though I
did not understand it. Now of course I can identify it as a state of steady
satisfaction combined with an absence of longing. This must have been less the
gift of her husband than of Betty Pollock herself, her smile signalling her
contentment with her lot to all within her radius. She too had very red lips,
though her hair was grey. She too was eager to reminisce, having nothing to
hide. Yet my mother seemed inhibited in her presence, perhaps because of the
contrast between them. I think that Betty Pollock vanished from the scene
shortly after this visit: her husband was anxious to leave London and move back
to Swanage, where he had grown up. I think my mother missed her, though not as
much as she missed Dolly Edwards, who remained out of touch.
They had once been part of the same set, though
this was a modest suburban affair, formed largely by parents who knew each
other as neighbours or friends, and vigilant elder brothers who did duty as
escorts when no other was available. I see Dolly as the bold one, Betty as the
poor one, and my mother as the beauty, but whose beauty was undermined by an
innocence that never left her.
Anita Brookner (Herne Hill, 16 juli 1928)
De Duitse schrijver en journalist Jörg Christian Fauser
werd geboren op 16 juli 1944 in Bad Schwalbach. Zie ook alle tags voor Jörg
Fauser op dit blog.
Uit: Marlon Brando
Als Sohn eines heute am Field Museum in Chicago wirkenden Linguisten in
Bangkok, Siam, geboren, verbrachte Mr. Brando seine Kindheit in Kalkutta,
Indochina, der Wüste Gobi und
Ceylon. Seine formale Erziehung begann in der Schweiz und Minnesota, wo
die strenge Disziplin einer Militärschule seiner persönlichen Entfaltung im
Wege stand. Nach einer Periode,
in der er sich vorübergehend als genialischer Schlagzeuger sah, kam Mr.
Brando nach New York, um die Schauspielkunst zu erlernen.
Marlon Brando
In Wirklichkeit wurde
Marlon Brando am 3. April 1924 in Omaha im Bundesstaat Nebraska/USA geboren.
Nebraska ist tiefer Mittelwesten, Herzland jener Region, die als Middle America
für Konservatismus, Patriotismus
und Kleinstadt-mentalitat steht, sich aber vor allem dadurch ausgezeichnet hat,
daß sie die Geburtsorte so eminent individualistischer Talente wie Ernest
Hemingway (Schriftsteller), Abraham Lincoln (Politiker), Carl Sandburg
(Dichter), Spencer Tracy (Schauspieler), James Thurber (Schriftsteller), F.
Scott Fitzgerald (Schriftsteller), Clark Gable (Schauspieler), William S.
Burroughs (Schriftsteller), Montgomery Clift (Schauspieler),
John Dillinger
(Gangster), Adlai Stevenson (Politiker), James Dean (Schauspieler) und Robert
Zimmermann alias Bob Dylan (Vortragskünstler und Lyriker) abgegeben hat.
Konservativ gewiß, diese Gegend, aber eben auch Heimstatt jenes unverwechselbar
amerikanischen Individualismus, der die populäre Volkskultur dieses Landes
hervorgebracht und ihr nicht nur im Schriftsteller oder im Schauspieler,
sondern z. B. auch in der Figur des Gangsters Ausdruck verliehen hat. Brandos
Eltern: ein fast schon klassisches Paar.
Jörg Fauser
(16 juli 1944 17 juli 1987)
Zie voor nog meer schrijvers van de 16e juli ook mijn blog van 16 juli 2011 deel 2.
|