|
De Engelse schrijver David Nicholls werd geboren op 30 november 1966 in Eastleigh, Hampshire. Zie ook alle tags voor David Nicholls op dit blog.
Uit: Starter For Ten
“I want to be able to listen to recording of piano sonatas and know who's playing. I want to go to classical concerts and know when you're meant to clap. I want to be able to 'get' modern jazz without it all sounding like this terrible mistake, and I want to know who the Velvet Underground are exactly. I want to be fully engaged in the World of Ideas, I want to understand complex economics, and what people see in Bob Dylan. I want to possess radical but humane and well-informed political ideals, and I want to hold passionate but reasoned debates round wooden kitchen tables, saying things like 'define your terms!' and 'your premise is patently specious!' and then suddenly to discover that the sun's come up and we've been talking all night. I want to use words like 'eponymous' and 'solipsistic' and 'utilitarian' with confidence. I want to learn to appreciate fine wines, and exotic liquers, and fine single malts, and learn how to drink them without turning into a complete div, and to eat strange and exotic foods, plovers' eggs and lobster thermidor, things that sound barely edible, or that I can't pronounce...Most of all I want to read books; books thick as brick, leather-bound books with incredibly thin paper and those purple ribbons to mark where you left off; cheap, dusty, second-hand books of collected verse, incredibly expensive, imported books of incomprehensible essays from foregin universities.”
David Nicholls (Hampshire, 30 november 1966)
De Vlaamse schrijver, dichter en performer Christophe Vekeman werd geboren in Temse op 30 november 1972. Zie ook alle tags voor Christophe Vekeman op dit blog.
DE ROZEN
Je werd ziek toen je de sneeuw in liep om in de stad de rozen te tellen
De dokter was stomdronken, niet in staat om een diagnose te stellen
Hij hijgde en hij proestte en stal al mijn medicijnen
Hij legde mij het zwijgen op, zei dat ik woorden zoeken moest en noemde jou de zijne
‘Het leven is vallen en opstaan en ten slotte blijven liggen,’
Zo las de dokter lallend voor uit één van mijn nieuwste liefdesgedichten
Je huilde van ontroering en je keek hem vol bewondering aan
Toen hij bij jou in bed kruipend kreunde: ‘Ik ben klaar om dood te gaan’
Terstond kreeg hij de stuipen en jij steigerde, brullend als een leeuwin
Voor de laatste keer vulde de dokter zijn glas en stuurde mij vervolgens de sneeuw in
Daar liep ik dan in eenzaamheid, daar liep ik vele uren
Ik wist hoe sterk zijn lichaam was, en dat zijn doodsstrijd heel lang kon duren
De dokter was niet te bekennen toen ik eindelijk weer de deur achter mij dichttrok
Ik klopte de sneeuw van mijn kleren en droogde mijn natte gezicht aan je rok
Je zei: ‘De man is gestorven’, ik zuchtte: ‘Het spijt mij, maar dat is gelogen’
Je deed je best te geeuwen, maar je hapte naar lucht als een vis op het droge
Toen je begon te schreien, kreeg ik toch weer medelijden
Je vroeg je luidkeels af hoe je jezelf van je ziekte zou kunnen bevrijden
Ik schreeuwde: ‘Kijk, ik ben geen dokter, maar ik kan je wel het antwoord vertellen!’
Terwijl jij de sneeuw in liep om in de stad de rozen te tellen
Christophe Vekeman (Temse, 30 november 1972)
De Nederlandse schrijfster en actrice Yasmine Allas werd geboren op 30 november 1967 in Mogadishu in Somalië. Zie ook alle tags voor Yasmine Allas op dit blog.
Uit: Idil, een meisje
‘Idil, ze zijn mooi geworden. Je vader heeft wel smaak.’ Zade stond met de uitnodiging in zijn handen. ‘Kijk, nog een paar dagen en dan ben je helemaal van mij. Er komen heel veel gasten, iedereen zal jaloers op ons zijn. We passen zo goed bij elkaar.’
Droom maar, Zade, droom maar.
‘We houden van elkaar. Het is een eer om samen met jou die zaal binnen te komen, waar al die belangrijke mensen zitten.’
IJl maar, Zade, ijl maar.
‘Zie je het voor je? Ik wel. Een heel grote zaal, helemaal vol met mensen die alleen voor ons zijn gekomen. En dan kom ik met jou binnen, met je mooie witte jurk. Dan gaan we zitten, iedereen komt ons feliciteren. Er wordt gegeten, gedanst en dan zie ik al die mannen denken: zat ik maar naast dat jonge, mooie, intelligente meisje,’
Kwijl maar, Zade, kwijl maar.
‘En dan is het moment aangebroken dat we naar huis gaan, het moment waarop ik zo lang heb moeten wachten. Het moment waarop ik mijn rijpe vrucht kan plukken.’
De gedachte aan het moment dat hij zo verheerlijkte, maakte me bang. ‘Jullie doen het maar zoals jullie willen, aan mij wordt toch niks gevraagd.’ Ik schrok van mijn eigen felheid en liep weg.
‘Mooi, jong, intelligent en vurig’, lachte Zade.”
Yasmine Allas (Mogadishu, 30 november 1967)
De Vlaamse dichter en schrijver Y.M. (Yannick) Dangre werd op 30 november 1987 geboren in Kapellen. Zie ook alle tags voor Y.M. Dangre op dit blog.
De verstomming VI
Zwijgen. Roepen. Zwijgen.
Vitten omdat we al tijden en
minnaars lang niet meer aan
elkaar zitten, niet meer passen
op beloftes als op de kinderen
van vroeger.
Zwijgen.
Wij kruisen armen, degens,
bleke stiltes, maar geen
blikken. Wij kijken door elkaar
als door kapotte brillen
en boeien klinken zacht
de gezamenlijke dag aan
onze enkels. Wij
zwijgen om bijeen te blijven.
Y.M. Dangre (Kapellen, 30 november 1987)
De Nederlandse dichter Reinier de Rooie werd geboren op 30 november 1961 in Hengelo. Zie ook alle tags voor Reinier de Rooie op dit blog.
Ballade van de oproerkraaier
saaie burgers kwaaie vrouwen
het zal u twee jaar lang berouwen
mij te kiezen om een lied
van hengelo wel of hengelo niet
met mijn voeten schop ik gaten
in de stilte van uw straten
met mijn fikken steek ik hens
in uw allerdiepste wens
met mijn ogen zal ik draaien
alle winden die hier waaien
in het schelpje van mijn oor
gaat uw jammerklacht teloor
ik zal dichters naar u zenden
die de achtste hel verkenden
en mijn prinsen op een paard
zijn uw dochters zelden waard
ook zal ik uw nachten braken
en uw honden doen ontwaken
zit u 's ochtends in de kerk
ben ik slapend aan het werk
ja dan schep ik nieuwe verzen
met de zoete smaak van kersen
ach dan droom ik van wat is
en het toch zo node mis
envoi
saaie burgers kwaaie vrouwen
wilt u vredig huisjes bouwen
en u wármen aan een lied:
kies mij niet!
Reinier de Rooie (Hengelo, 30 november 1961)
De Nederlandse dichter en schrijver Jan G. Elburg werd geboren op 30 november 1919 te Wemeldinge. Zie ook alle tags voor Jan G. Elburg op dit blog.
Zomer
Met twee linkerhanden boetseert de zon
de aarde. alles gaat scheef door het lachen
der lichamen. ik ben veel te blauw
van binnen. mijn ingewand zamelt te veel
liefde en luide kreten.
o de snaakse waardigheid van de dagen.
o de aardigheden van het aambeeld water.
wij moeten wel jongen. van grote liefde
een huis werpen uit schelpen en zand.
een naakt klateren.
nu dommelt de grote blonde vrouw nog met garnalenvuur.
nu zondert het havergroen gras zich nog af
in de zomer.
wij zouden wonen kunnen in stokrozen. in onze stem:
gewone boomrovers. loverkielen
met een rood lachend hoofd er boven.
elke struik een tuin.
wij willen buiten muiten
uit zijn
met aarde de witte wolken betalen.
er is een getij als een glimlachend afrika
over dalen en glasdaken van warmte.
Opnieuw
Grond worden,
gras, kever, ochtendnevel
smaak aan de tong van het grazend
vee en vlees zijn, weer
mest en molshoop worden,
bliksemvis in de sloot,
maar zo mogelijk
volle aar, zwellende korrel;
en gegeten worden
om man te zijn, vrouw te zijn,
ja vooral opnieuw mens te zijn
en zichzelf in liefde te verzamelen.
Jan G. Elburg (30 november 1919 – 13 augustus 1992)
Zie voor nog meer schrijvers van de 30e november ook mijn vorige blog van vandaag en eveneens mijn eerste blog van vandaag.
|
