|
De Vlaamse dichter, essayist en columnist Geert Buelens werd geboren in Duffel op 5 februari 1971. Zie ook alle tags voor Geert Buelens op dit blog.
Postindustrieel wonen (Oostblok)
Alles wat van het vijfjarenplan kwam
ligt hier verloren
Stilgevallen wat hydraulisch
werd aangedreven
wat mechanisch
Het valt niet mee
de overgang te verlichten
het staal te plooien als weleer
Zou dat kunnen
beton afgrazen
de koepel opengooien en
de was drogen in het neon?
Lichaam en geest (Standard)
Al jaren zet ik alles op mijn hoofd
losgeld
opgeslagen om te verzilveren
wat zich niet door spierkracht
laat losweken, loswrikken
uit de nevel van het brein
Een zekere verontachtzaming
is het gevolg
een soort van schisma
van mijzelf in duizend nesten
gewerkt en daar blijven hangen
Zullen we er een appel op zetten
een doelwit vol vitaal vlees
en zuigend vermogen
een hoedje
niet langer van papier
Heel lang speelt al dit alles
door mijn hoofd
ik laat het eruit nu
en loop naar huis
De weg ligt open.
Geert Buelens (Duffel, 5 februari 1971)
De Amerikaanse schrijver William S. Burroughs werd geboren in Saint Louis (Missouri) op 5 februari 1914. Zie ook alle tags voor William S. Burroughs op dit blog.
Uit: The naked lunch
“The Dream Police disintegrate in globs of rotten ectoplasm swept away by an old junky, coughing and spitting in the sick morning. The Mugwump Man comes with alabaster jars of fluid and the Reptiles get smoothed out.
The air is once again still and clear as glycerine.
The Sailor spotted his Reptile. He drifted over and ordered a green syrup. The Reptile had a little, round disk mouth of brown gristle, expressionless green eyes almost covered by a thin membrane of eyelid. The Sailor waited an hour before the creature picked up his presence.
"Any eggs for Fats?" he asked, his words stirring through the Reptile's fan hairs. It took two hours for the Reptile to raise three pink transparent fingers covered with black fuzz.
Several Meat Eaters lay in vomit, too weak to move. (The Black Meat is like a tainted cheese, overpoweringly delicious and nauseating so that the eaters eat and vomit and eat again until they fall exhausted.) A painted youth slithered in and seized one of the great black claws sending the sweet, sick smell curling through the cafe.”
William S. Burroughs (5 februari 1914 – 2 augustus 1997)
Hier op de set van Naked Lunch
De Vlaamse dichteres en schrijfster Ruth Lasters werd geboren in Antwerpen op 5 februari 1979. Zie ook alle tags voor Ruth Lasters op dit blog.
Veld
Misschien is voetbal écht het enige doel,
ook van het onderbewustzijn en het bewuste: twee delen
enkel en alleen omdat een match twee ploegen
vereist. Ooit stelt de helft van je neuronen bewust voor
een bal, zo groot en zwaar als het hoofd zelf, waarin
groeit buiten jezelf om de geurherinnering van
pasgemaaid gras: het veld. Eerst wint de bal, zie je hem
haarscherp voor je, tot op de stiksels van je lederen
schedel. Dan scoort de onbewuste grasgewaarwording, vult
kruidig groen je brein tot het haast knapt en slechts
het kriebelen van een laken langs je wang al veroorzaakt
een resettende, alles opnieuw mogelijk makende
aftrap.
Allen
Misschien worden wij mensen almaar ouder
uit ingebouwde hunkering om heel de soort
te ontmoeten. Misschien is inmiddels gemiddeld 80
worden hier een vergeefse, absurde poging om
eigenlijk de leeftijd van 260 te bereiken, nodig om als enkeling
heel de mensheid te kunnen groeten, gerekend één seconde per
handdruk – oogopslag. (Rekenfouten, excuus, onder meer
onze miljardenaangroei tussen nu en dan werd niet
becijferd.) Feit: we krijgen het nooit ingehaald, nooit ontmoet
één iemand allen. En was het maar díé nederlaag die hoogbejaarden
gebogen naar de grond doet lopen eerder dan
wervelslijt.
Ruth Lasters (Antwerpen, 5 februari 1979)
De Franse dichter en schrijver Charles-Marie-Georges Huysmans werd geboren op 5 februari 1848 in Parijs. Zie ook alle tags voor Joris-Karl Huysmans op dit blog.
Sonnet Masculin
Les rideaux tout souillés des morves d'un branlé
Enveloppaient le lit. - Un bidet rempli d'eau
Attendait. - Le vieillard entra - mit son cadeau,
Cinq francs, dans une coupe en zinc - et l'enculé
Tournant le dos porta ses jumelles rondeurs,
Dames-jeannes d'amour, au bouchon du miché.
A grand'aide de suif, il fut vite fiché
Dans cette cave en chair où fument des odeurs
De salpêtre et de bran*, ce dard qui sautillait,
Éperdu, dans ses doigts ! - Après un long effort,
Il entra jusqu'au ventre en ce trou qui bâillait.
Et l'anus embroché sonna son doux flic-flac.
C'est bon, dis, petit homme ? - Oh oui ! va, va, plus fort,
Ah ! reste - assez - laisse - ouf ! - Et l'on entendit clac !
Joris-Karl Huysmans (5 februari 1848 – 12 mei 1907)
De Hongaarse, Duitstalige, schrijfster en vertaalster Terézia Mora werd geboren op 5 februari 1971 in Sopron. Zie ook alle tags voor Terézia Mora op dit blog.
Uit: Das Ungeheuer
„Sie beugte sich über ihn, ihre Brüste schwangen nach vorn, einDuft stieg ihren Bauch entlang hoch, er hob den Kopf ein wenig, um ihren Nabel zu sehen, eine kleine Muschel, mit einer oberen Krempe, er freute sich über den Anblick, aber was ihn wirklich interessierte, war die Fortsetzung, der in einer kleinen Stufe ansteigende Unterbauch, die schokobraunen Schamhaare, aber ausgerechnet hier geriet etwas durcheinander, ein helles Flattern störte das Bild, gleichzeitig polterten Stimmen herein, es waren mehrere, darunter mindestens ein Mann und eine Frau, sie redeten und lachten, nicht ganz nah, in einem benachbarten Raum, redeten unverständlich und lachten, und so wie gerade erst große Freude (»Da bist du ja!«) und Bangen (»Das ist alles nur ein Traum das darfst du nicht denken sonst ist er vorbei«) in immer heißer werdenden Wellen Darius Kopp fluteten, schlug jetzt der Zorn zu, das war am heißesten, ein wildes Hämmern hob in seinem Kopf an, Vorschlaghammer auf Metallplatte, infernalisch, unbändig: Zorn. Was habt ihr hier zu lachen, Hyänen, wer seid ihr überhaupt, was treibt ihr hier, Juri, gottverdammdich, du Schwein! Hat schon wieder jemanden bei sich, wann hat er die aufgegabelt, wir sind doch gemeinsam hier angekommen, da war noch keine dabei, hat gewartet, bis ich schlafe, und dann. Andreina und Monica, wilde, rotblonde Locken, sie wären bereit, grunzte Juri in Kopps Hals. Mach was du willst, ich nehm mir dann ein Hotel. Juris Speichel als wütende Nadelstiche auf Kopps Haut. Wird Zeit, dass du dich berappelst, ehrlich. Ich soll mich berappeln? Ich soll mich berappeln? Berappel du dich doch!
Wirst schon sehen, was du davon hast, gleich komm ich rüber und polier dir die Fresse! Du bist doch schuld an allem! Ich war glücklich und zufrieden, bis du aufgetaucht bist! Nein, war ich nicht, aber es hat funktioniert, und dann bist du gekommen und hast es mir weggenommen. Dass man nicht ewig so leben konnte? Nun, tut man ja auch nicht! Man lebt nicht ewig! Juri hielt die Frau im Schoß, Knie und Ellbogen umeinander gefaltet, sie lachten schallend, mit hundert Zähnen, winkten ihm und lachten: komm doch!“
Terézia Mora (Sopron, 5 februari 1971)
De Oostenrijkse schrijver Philip Weiss werd geboren op 5 februari 1982 in Wenen. Zie ook alle tags voor Philip Weiss op dit blog.
Uit: Blätterliebe
„Mein Magen stimmte ein und machte einige unverständliche Laute. Ich legte Hut und Mantel ab und setzte mich auf die Krankenhausliege. Der Arzt mir gegenüber. Die Blicke gingen aneinander vorbei in der Nähe der Nasenspitze. Ja? sagte er und ich sagte, Krämpfe und Übelkeiten. Warum? fragte er und ich sprach von der allgemeinen Undurchschaubarkeit. Aha, sagte er darauf und wir beide nickten. Beruf? fragte der Arzt und ich sagte, ich habe geschrieben. Worüber? fragte er und ich sprach von der allgemeinen Undurchschaubarkeit. Aha, sagte der Arzt darauf und wir beide nickten. Einer von uns erhob sich und drehte einen Kreis, sah dabei etwas gebückt und kränklich aus. Der andere blieb sitzen und sah dabei etwas gebückt und kränklich aus. Seit wann? fragte er und ich sagte, seit zwei Uhr morgens. Abendessen? Stuhlgang? fragte der Arzt und ich sagte, weder dies noch das. Aha, sagte er mit hoher Stimme und wir beide nickten. Nüchtern? die Frage, nüchtern, die Antwort.
Dann schwiegen wir beide, er im Stehen leicht gebeugt, ich leicht gebeugt im Sitzen. Wir schwiegen und genossen den Moment der Einigkeit. Das ging eine Weile so. Dann aber betrat die Nachtschichtschwester den Raum. Sie kam mit einem Lächeln auf dem Mund, Kaffee in der Hand und einem Trost in den Augen. Der hatte sich dort eingenistet und wollte nicht mehr fort. Der war dort steckengeblieben in den Augen und leuchtete dumpf neben Krankenhausbetten durch Krankenhausnächte.“
Philip Weiss (Wenen, 5 februari 1982)
De Nederlandse dichter, schrijver en zanger Rikkert Zuiderveld werd geboren in Groningen op 5 februari 1947. Zie ook alle tags voor Rikket Zuiderveld op dit blog.
Zo snijdt dit stille weten in mijn zij
Nog ben ik die ik was: een woord uit steen,
uit een weldadig hogerhand geboren,
de koele avondwind in Adams oren,
het milde licht dat uit de braamstruik scheen.
Maar nu is dit mijn lichaam: kromgegroeid
in deze hof vol knoestige olijven
waarin geen spoor van mij zal achterblijven
dan zweet en bloed dat in de aarde vloeit.
De tijd keert om en kromt zich tegen mij,
als bij de ram (zijn zwaar gebogen horens
ten offer in het struikgewas verward),
zo snijdt dit stille weten in mijn zij
en vouwt zich straks de braamtak met zijn dorens
om mijn vermoeide hoofd, mijn bange hart.
Rikkert Zuiderveld (Groningen, 5 februari 1947)
Cover van de LP Parsifal, 1971
Onafhankelijk van geboortedata
De Nederlandse dichter en schrijver Laurens Hoevenaren uit Brummen werd geboren in 1960. Zie ook alle tags voor Laurens Hoevenaren op dit blog.
Het wak
Ik wil een wak slaan in de tijd
en stuiten al het weten,
en naar Parijs, te vieren elke dag;
maar niet het witte zwijgen van de arts,
de pijn van morgen, nóg een maand,
of, érger nog:
hoopvol wakker worden,
nee, zweven in het reuzenrad
vlakbij de metro van Concorde.
Een kaars kost in de Sacré-Coeur
tien euro met gemak,
een chemo is goedkoper.
Het ijs spat op, de bijl
voelt als een scalpel in mijn lijf
“Als ’t pijn doet, moet u ’t zeggen.”
Nog groter moet het wak
tot onderkoeld, bewegingloos,
er niets meer valt te dreggen.
Laurens Hoevenaren (Brummen, 1960)
Zie voor nog meer schrijvers van de 5e februari ook mijn blog van 5 februari 2015 en ook mijn blog van 5 februari 2011 deel 2.
|
