|
De Engelse dichter en schrijver Benjamin Zephaniah werd geboren op 15 april 1958 in Handsworth, Birmingham. Zie ook mijn blog van 15 april 2009.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Everybody Is Doing It
In Hawaii they Hula
They Tango in Argentina
They Reggae in Jamaica
And they Rumba down in Cuba,
In Trinidad and Tobago
They do the Calypso
And in Spain the Spanish
They really do Flamenco.
In the Punjab they Bhangra
How they dance Kathak in India
Over in Guatemala
They dance the sweet Marimba,
Even foxes dance a lot
They invented the Fox Trot,
In Australia it's true
They dance to the Didgeridoo.
In Kenya they Benga
They Highlife in Ghana
They dance Ballet all over
And Rai dance in Algeria,
They Jali in Mali
In Brazil they Samba
And the girls do Belly Dancing
In the northern parts of Africa.
Everybody does the Disco
From Baghdad to San Francisco
Many folk with razzamataz
Cannot help dancing to Jazz,
They do the Jig in Ireland
And it is really true
They still Morris dance in England
When they can find time to."
Benjamin Zephaniah (Handsworth, 15 april 1958)
De Duitse dichter en tekenaar Wilhelm Busch werd geboren in Wiedensahl op 15 april 1832. Zie ook mijn blog van 15 april 2007 en ook mijn blog van 15 april 2008 en ook mijn blog van 15 april 2009.
Da kommt mir eben so ein Freund
Da kommt mir eben so ein Freund
Mit einem großen Zwicker.
Ei, ruft er, Freundchen, wie mir scheint,
Sie werden immer dicker.
Ja, ja, man weiß oft selbst nicht wie,
So kommt man in die Jahre;
Pardon, mein Schatz, hier haben Sie
Schon eins, zwei graue Haare! -
Hinaus, verdammter Kritikus,
Sonst schmeiß ich dich in Scherben.
Du Schlingel willst mir den Genuß
Der Gegenwart verderben!
Uit: Naturgeschichtliches Alphabet
Im Ameishaufen wimmelt es,
Der Aff' frißt nie Verschimmeltes.
Die Biene ist ein fleißig Tier,
Dem Bären kommt dies g'spaßig für.
Wilhelm Busch (15 april 1832 - 9 januari 1908)
De Nederlandse schrijfster Ina Boudier-Bakker werd geboren in Amsterdam op 15 april 1875. Zie ook mijn blog van 15 april 2007 en ook mijn blog van 15 april 2008 en ook mijn blog van 15 april 2009.
Uit: De klop op de deur
Alles op 't mooie servies met gouden randje dat alleen gebruikt werd voor visite. En aan de tafel opgestaan, het glas in zijn hand, een buitengewoon lange magere man, een vermoeide zwakke kop met scherpe trekken en zware groeven. De stijve stropdas sloot hoog om den hals, de lange zwarte jas hing ruim van de puntige schouders. Hij boog zich over naar zijn vrouw, en zij, groot, frisch en bloeiend, in haar groenzijden japon met het nauwsluitend lijfje en de wijde crinoline, lachte hem toe met haar stralend blauwe oogen, haar mooien mond, keerde dan het hoofd, dat fier met den kroon van gitzwart haar op de fijne schouders stond, van hem naar de gasten:
Mevrouw Weesburg in een grijs merinos japon met rose rand en rose met grijs gestreept lijfje, laag uitgesneden. Haar klein pittig donker gezicht lachte, en de zwarte oogen schoten met iets gulzigs de tafel en de gasten langs. Soms legde ze even haar zeer kleine bruine hand op den mouw van Goldeweijn.
Aan den overkant dronk haar man, dik en blozend, haastig zijn glas uit. Dat achttien-acht-en-vijftig een goed jaar mag wezen, zei hij wat onvast.
De derde gast was een toast begonnen op den gastheer en diens vrouw. Hij sprak kortademig en heesch. Annètje, in klimmende nieuwsgierigheid met haar hoofdje door de spijlen hangend, verstond hem niet. Hij maakte altijd grappen, meneer Kats, dat wist ze - grappen waar zij nooit om lachen moest, maar moeder wel. Juffrouw Kooistra die naast hem zat kreeg er een kleur van, en haar moeder proestte het uit. O wat was 't allemaal mooi en prettig daar. En 't rook.... 't rook zoo lekker. Haar onervaren neusje snuffelde onwetend punch en bisschop.... En wat was er op dàt schaaltje ook weer.... haringsla had moeder gezegd - wat een rare naam....
Ina Boudier-Bakker (15 april 1875 - 26 december 1966)
|
