|
De Ierse schrijver John Boyne werd geboren in Dublin op 30 april 1971. Zie ook mijn blog van 30 april 2007 en ook mijn blog van 30 april 2008 en ook mijn blog van 30 april 2009.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Uit: Het winterpaleis (The House Of Special Purpose, vertaald door Mechteld Jansen)
Mijn vader en moeder hadden geen gelukkig huwelijk.
Het is jaren geleden dat ik hun gezelschap heb moeten verdragen, decennia zelfs, maar elke dag zijn ze even in mijn gedachten, een paar momenten, meer niet. Een fluistering van het geheugen, licht als Zoyas adem in mijn nek als ze s nachts naast me ligt te slapen. Zacht als haar lippen op mijn wang als ze me kust in het eerste ochtendlicht. Ik zou niet kunnen zeggen wanneer ze precies gestorven zijn. Ik weet niets over hun overlijden, afgezien van de onbetwistbare zekerheid dat ze niet langer op deze wereld zijn. Maar ik denk aan hen. Ik denk nog steeds aan hen.
Ik heb me altijd voorgesteld dat mijn vader, Daniil Vladjavitsj, als eerste stierf. Hij was de dertig al gepasseerd toen ik geboren werd en voor zover ik me kan herinneren is hij nooit gezegend geweest met een goede gezondheid. Ik herinner me dat ik als klein kind bij het wakker worden in onze kleine houten izba in Kasjin, in het groothertogdom Moskovië, mijn handjes meteen tegen mijn oren drukte om het geluid van zijn sterfelijkheid te dempen; hij hoestte en rochelde, en spoog zijn slijm in de vlammen van ons kacheltje. Ik denk nu dat hij wellicht een longaandoening had. Misschien emfyseem.
Het is moeilijk te zeggen. Er waren geen artsen om hem te behandelen. Geen medicijnen. En hij droeg zijn vele ziektes niet met kracht of gratie. Als hij leed, leden wij ook.
Zijn voorhoofd rees op groteske wijze op van zijn hoofd, dat herinner ik me ook nog: een grote massa misvormd, overhangend vel met kleinere bobbels aan weerszijden.
Zijn huid stond tussen de haarlijn en neusbrug strak gespannen, wat zijn wenkbrauwen noordwaarts trok en hem een voortdurende ongeruste gelaatsuitdrukking gaf. Mijn oudere zus Liska vertelde een keer dat het door een complicatie bij zijn geboorte was gekomen. Een incompetente arts had hem bij zijn schedel in plaats van zijn schouders gegrepen toen hij ter wereld kwam en te hard op het soepele, nog niet verharde bot eronder gedrukt. Of misschien was het een luie vroedvrouw, slordig met het kind van een ander. Zijn moeder bleef niet lang genoeg in leven om het creatuur te zien dat ze had voortgebracht, de misvormde baby met de mismaakte schedel. Mijn grootmoeder gaf haar leven om mijn vader het zijne te schenken.
John Boyne (Dublin, 30 april 1971)
De Amerikaanse dichteres en schrijfster Annie Dillard werd geboren op 30 april 1945 in Pittsburgh. Zie ook mijn blog van 30 april 2007 en ook mijn blog van 30 april 2009.
Mayakovsky In New York:
New York: You take a train that rips through versts.
It feels as if the trains were running over your ears.
For many hours the train flies along the banks
of the Hudson about two feet from the water. At the stops,
passengers run out, buy up bunches of celery,
and run back in, chewing the stalks as they go.
Bridges leap over the train with increasing frequency.
At each stop an additional story grows
onto the roofs. Finally houses with squares
and dots of windows rise up. No matter how far
you throw back your head, there are no tops.
Time and again, the telegraph poles are made
of wood. Maybe it only seems that way.
In the narrow canyons between the buildings, a sort
of adventurer-wind howls and runs away
along the versts of the ten avenues. Below
flows a solid human mass. Only their yellow
waterproof slickers hiss like samovars and blaze.
The construction rises and with it the crane, as if
the building were being lifted up off the ground
by its pigtail. It is hard to take it seriously.
The buildings are glowing with electricity; their evenly
cut-out windows are like a stencil. Under awnings
the papers lie in heaps, delivered by trucks.
It is impossible to tear oneself away from this spectacle.
At midnight those leaving the theaters drink a last soda.
Puddles of rain stand cooling. Poor people scavenge
bones. In all directions is a labyrinth of trains
suffocated by vaults. There is no hope, your eyes
are not accustomed to seeing such things.
They are starting to evolve an American gait out
of the cautious steps of the Indians on the paths of empty
Manhattan. Maybe it only seems that way.
Annie Dillard (Pittsburgh, 30 april 1945)
De Amerikaanse schrijfster Barbara Seranella werd geboren op 30 april 1956 in Santa Monica. Zie ook mijn blog van 30 april 2008 en ook mijn blog van 30 april 2009.
Uit: Unpaid Dues
The sixty-two-year-old groundskeeper of the exclusive Riviera Country Club spotted the bodies at first light. The corpses huddled against each other at the bottom of the concrete storm channel just before it disappeared downstream beneath the golf course. Wide enough to drive through, the storm channel had offered many surprises in the past -- hubcaps, beach chairs, the broken shafts of misbehaving seven-irons -- but never anything so horrific. Hector Granados had been hoping for treasure this Monday morning, especially after the heavy winter rain the previous weekend. Golf games had been canceled and the typically barren storm drain that ran beneath the course had turned into a raging torrent. This amount of water, he knew, was capable of carrying and then depositing a vast range of large, sometimes valuable refuse.
At first he thought it was a bundle of clothing, then he saw the hands. The larger body, the female, clutched a baby to her bosom. He looked for a long time, and the baby never moved. Its little hand reached out stiffly from beneath a blanket. The slow-moving current carried a branch. It tangled with the woman's hair, causing her head to pull back. The gaping wound in her throat opened into a grotesque and silent scream. Her eyelids were purple and protruded from her face like two medallions of raw liver, and a small stream of foamy pink bubbles trickled from her lifeless mouth.
"Oh my God," he said first in English, then several more times in his native Spanish. He used his two-way radio to contact the clubhouse. "The police," he told Pat, the starter. "We need the police."
"What's wrong?" Pat asked.
"It's terrible," he sobbed. "Dios mío."
"What?"
"Bodies, two of them," Hector said, his breath short as if he had been running. "In the canal. Ay, pobrecito bebé."
Barbara Seranella (30 april 1956 - 21 januari 2007)
De Tsjechische schrijver Jaroslav Haek werd geboren op 30 april 1883 in Praag. Zie voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 30 april 2007 en ook mijn blog van 30 april 2009.
Uit: Fateful Adventures of the Good Soldier vejk (Vertaald door Cecil Parrott)
There were many of those that were prepared by the Ministry of Interior State Security in cooperation with the Ministry of Land Defense to which the State police was subordinate.
At the Land Headquarters of the State police in Prague they could not copy and send them out fast enough.
There was:
The directive on controlling the local populations views.
The guidance on how to monitor, in conversations with the local population, the influence of the news from the battlefield on its views.
A questionnaire regarding how the local population behaves toward the publicly tendered war loans and collections.
A questionnaire on the mood among the members of local self-government bodies and intellectuals.
A directive on determining without delay to which political parties the local population belongs, and how strong the individual parties are.
A directive on controlling the activities of the leaders of local political parties and determining the level of loyalty of certain political parties, represented among the local population.
A questionnaire on which newspapers, magazines and brochures get delivered within the police stations beat.
An instruction regarding determining with whom the persons suspect of disloyalty are in contact, and how their disloyalty manifests itself.
An instruction regarding how to recruit paid finks and informers among the local population.
An instruction for the paid informers from among the local population who were registered at the State police station as being in its service.
Jaroslav Haek (30 april 1883 3 januari 1923)
Beeld van de legendarische tsjechische soldaat Schwejk in Sanok, Polen (door Adam Przybysz)
Zie voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 30 april 2009.
De Europees-Amerikaanse schrijver David Zane Mairowitz werd geboren op 30 april 1943 in New York.
|
