|
De Duitse dichter en schrijver Ror Wolf (pseudoniem van Raoul Tranchirer) werd geboren op 29 juni 1932 in Saalfeld/Saale. Zie ook mijn blog van 29 juni 2007 en ook mijn blog van 29 juni 2008 en ook mijn blog van 29 juni 2009.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Erstes Stück des letzten Teils
Jetzt kommt der Moment auf den wir warten.
Er beginnt mit einem kurzen harten
Knall. Heraus aus der Vergangenheit
stürzt Hans Waldmann, kalt und zugeschneit.
Er erscheint und sagt ganz allgemein:
Wenn es sein muß, muß es eben sein.
Waldmann, er steht da und er beginnt,
und er sieht die Dinge wie sie sind.
In der Ferne hört man Nacken knacken,
Kuchenbacken ach und Knochenhacken,
Wolken kratzen und Tapeten platzen,
und man hört ein Schmatzen auf Matratzen.
Waldmann, um die Ruhe herzustellen,
geht davon mit seinen leichten schnellen
Schritten, und man hört Hans Waldmann sprechen.
Stühle kippen um und Wände brechen,
Teller klirren kalt und Tüten knallen,
Herren schreien auf und Damen fallen.
Wie die Welt so ist, so ist sie eben,
und genauso ist es mit dem Leben,
sagt Hans Waldmann, hier am Rand von O:
Wenn die Welt so ist, dann ist sie so,
sie verschwimmt dort an den weichen Rändern,
aber das ist leider nicht zu ändern.
Waldmann steht am Rand von O und spricht:
Wenns nicht geht, dann geht es eben nicht.
Waldmann hebt die Hand und sagt vergnügt:
Nun ist Ruhe, doch die Ruhe trügt.
Ror Wolf (Saalfeld/Saale, 29 juni 1932)
De Italiaanse journaliste en schrijfster Oriana Fallaci werd geboren in Florence op 29 juni 1929. Zie ook mijn blog van 29 juni 2007 en ook mijn blog van 29 juni 2008 en en ook mijn blog van 29 juni 2009.
Uit: Haile Selassie I, Interviewed by Oriana Fallaci (24 junu 1973)
Fallaci: Your Majesty, I would like you to tell me something about yourself. Tell me were you ever a disobedient youth? But maybe I ought to ask you first whether you have ever had time to be young, Your Majesty?
Selassie: We don't understand that question. What kind of question is that? It is obvious that We have been young. We weren't born old! We have been a child, a boy, a youth, an adult, and finally an old man. Like everyone else. Our Lord the Creator made us like everyone else. Maybe you wish to know what kind of youth We were. Well We were a very serious, very diligent, very obedient youth. We were sometimes punished, but do you know why? Because what We were made to study did not seem enough and We wished to study further. We wanted to stay on at school after lessons were over. We were loath to amuse ourselves, to go riding, to play. We didn't want to waste time on games.
Fallaci: Your Majesty, of all the monarchs still occupying the thrones you are the one that has ruled the longest. Moreover, in all age that has seen the ruinous downfalls of so many kings, you are the one the only absolute monarchy. Do you ever feel lonely in a world so different from the one you grew up in?
Selassie: It is our opinion that the world hasn't changed at all. We believe that such changes has modified nothing. We don't ever notice any differences between monarchies and republics. To us they appear two substantially similar methods of governing the nation. Well, tell us,: What is the difference between a republic and a monarchy?
Fallaci: Actually, your Majesty, I mean to me, it appears that in republics where democracy reigns the leader is elected. But in monarchies he isn't.
Selassie: We don't see where the difference lies.
Oriana Fallaci (29 juni 1929 - 15 september 2006)
De Servische dichter Vasko Popa werd geboren in Grebenac op 29 juni 1922. Zie ook mijn blog van 29 juni 2007 en ook mijn blog van 29 juni 2008 en ook mijn blog van 29 juni 2009.
Between Games
Nobody rests
This one constantly shifts his eyes
Hangs them on his head
And whether he wants it or not starts walking
backwards
He puts them on the soles of his feet
And whether he wants it or not returns walking
on his head
This one turns into an ear
He hears all that won't let itself be heard
But he grows bored
Yearns to turn again into himself
But without eyes he can't see how
That one bares all his faces
One after the other he throws them over the roof
The last one he throws under his feet
And sinks his head into his hands
This one stretches his sight
Stretches it from thumb to thumb
Walks over it walks
First slow then fast
Then faster and faster
That one plays with his head
Juggles it in the air
Meets it with his index finger
Or doesn't meet it at all
Nobody rests
Race
Some bite from the others
A leg an arm or whatever
Take it between their teeth
Run out as fast as they can
Cover it up with earth
The others scatter everywhere
Sniff look sniff look
Dig up the whole earth
If they are lucky and find an arm
Or leg or whatever
It's their turn to bite
The game continues at a lively pace
As long as there are arms
As long as there are legs
As long as there is anything
Vasko Popa (29 juni 1922 5 januari 1991)
De Italiaanse dichter en schrijver Giacomo Leopardi werd geboren in Recanati op 29 juni 1798. Zie ook mijn blog van 29 juni 2007 en ook mijn blog van 29 juni 2008 en ook mijn blog van 29 juni 2009.
Calm After Storm
The storm hath passed;
I hear the birds rejoice; the hen,
Returned into the road again,
Her cheerful notes repeats. The sky serene
Is, in the west, upon the mountain seen:
The country smiles; bright runs the silver stream.
Each heart is cheered; on every side revive
The sounds, the labors of the busy hive.
The workman gazes at the watery sky,
As standing at the door he sings,
His work in hand; the little wife goes forth,
And in her pail the gathered rain-drops brings;
The vendor of his wares, from lane to lane,
Begins his daily cry again.
The sun returns, and with his smile illumes
The villas on the neighboring hills;
Through open terraces and balconies,
The genial light pervades the cheerful rooms;
And, on the highway, from afar are heard
The tinkling of the bells, the creaking wheels
Of waggoner, his journey who resumes.
Cheered is each heart.
Whene'er, as now, doth life appear
A thing so pleasant and so dear?
When, with such love,
Does man unto his books or work return?
Or on himself new tasks impose?
When is he less regardful of his woes?
O pleasure, born of pain!
O idle joy, and vain,
Fruit of the fear just passed, which shook
The wretch who life abhorred, yet dreaded death!
With which each neighbor held his breath,
Silent, and cold, and wan,
Affrighted sore to see
The lightnings, clouds, and winds arrayed,
To do us injury!
O Nature courteous!
These are thy boons to us,
These the delights to mortals given!
Escape from pain, best gift of heaven!
Thou scatterest sorrows with a bounteous hand;
Grief springs spontaneous;
If, by some monstrous growth, miraculous,
Pleasure at times is born of pain,
It is a precious gain!
O human race, unto the gods so dear!
Too happy, in a respite brief
From any grief!
Then only blessed,
When Death releases thee unto thy rest!
Giacomo Leopardi (29 juni 1798 - 14 juni 1837)
De Franse schrijver Antoine de Saint-Exupéry werd geboren op 29 juni 1900 in Saint-Maurice-de-Rémens. Zie ook mijn blog van 29 juni 2006 en ook ook mijn blog van 29 juni 2007 en ook mijn blog van 29 juni 2008 en ook mijn blog van 29 juni 2009.
Uit: Le Petit Prince
Lorsquej'avais six ansj'ai vu, une fois, une magnifique image, dans un livre sur la forêt vierge qui s'appelait Histoires vécues. Ca représentait un serpent boa qui avalait un fauve. Voilà la copie du dessin. On disait dans le livre 'Les serpents boas avalent leur proie toute entière, sans la mâcher. Ensuite ils ne peuvent plus bouger et ils dorment pendant les six mois de leur digestion'.
(...)
Le premier soir je me suis donc endormi sur le sable à mille milles de toutes les terres habitées.J'étais plus isolé qu'un naufragé sur un radeau au milieu de l'océan. Alors vous imaginez ma surprise, au lever du jour, quand une drôle de petite voix m'a réveillé. Elle disait :
- S'il vous plaît... dessine-moi un mouton !
J' ai sauté sur mes pieds comme sij'avais été frappé par la foudre.J'ai bien frotté mes yeux.J'ai bien regardé. Etj'ai vu un petit bonhomme tout à fait extraordinaire qui me considérait gravement. Je regardai donc cette apparition avec des yeux tout ronds d'étonnement. N'oubliez pas que je me trouvais à mille milles de toutes les régions habitées. Quand je réussis enfin à parler, je lui dis :
- Mais... qu'est-ce que tu fais là ?
Et il me répéta alors, tout doucement, comme une chose très sérieuse :
- S'il vous plaît... dessine-moi un mouton.
Et c'est ainsi que je fis la connaissance du petit prince.
Antoine de Saint-Exupéry (29 juni 1900 - 31 juli 1944)
De Vlaamse schrijver Anton "Tony" Bergmann werd geboren te Lier op 29 juni 1835. Zie ook mijn blog van 29 juni 2007 en ook mijn blog van 29 juni 2009.
Uit: Ernest Staas
Eenzaam en treurig zat ik op mijn studiekamer.
Ik had dien dag vervelende processen onderzocht, lange brieven nagezien, verdrietige wetboeken doorbladerd, en bevond mij gelukkig eindelijk in mijnen breeden leunstoel een weinig rust te genieten.
Het raam stond open. De warmte was drukkend. Half droomend volgden mijn oogen de phantastische vormen en donkere kleuren der zware onweerswolken, die log en traag voorbijdreven.
In de verte leiden als een orkaan de duizenden stemmen der groote stad, en haar verward geluid kwam als een zware zucht uitsterven aan mijn oor. Was het begoocheling? Maar op eens schijnt het mij, dat ik, buiten, op het land, het geraas der waggelende populieren hoor, en dit melancholisch geruisch, dat mij eertijds zoo dikwijls wiegelde, roept mij een geheele wereld van beelden en herinneringen voor den geest.
Het tegenwoordige verdwijnt met al zijn last en kommer. Mijn ongezellig vertrek, mijn stofferige boeken en verdufte papieren zijn vergeten. Een frissche wind blaast mij uit lang verloopene jaren tegen. Voor een oogenblik word ik nog eens jong, ik voel mijn hart warmer kloppen, mijn bloed sneller vlieden; ik vind de heldere dagen mijner kindsheid met hunne levendige vreugden en eindelooze smarten, mijn lang vervlogen jeugd met haar gulden droomen weder.
Ginds tegen den belommerden straatweg ontwaar ik, tusschen de vermolmde eiken, een nederige woning met witte muren, groene luiken en roode-pannedak.
Me dunkt, ik herken het Pannenhuis, het buitenverblijf van Tante, dat zijn rooden top, achter het groene loover, boven de strooien daken der boerenwoningen uitsteekt.
Anton Bergmann (29 juni 1835 21 januari 1874)
Zie voor nog meer schrijvers van de 29e juni ook mijn vorige blog van vandaag.
|
