De Schotse schrijver Alexander Trocchi werd geboren op 30 juli 1925 in Glasgow. Zie ook mijn blog van 30 juli 2007  en ook mijn blog van 30 juli 2008 en ook mijn blog van 30 juli 2009.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Uit: Young Adam

„It was not until Leslie swore at me for being so handless with the boathook that I drew her alongside. We reached down with our hands. When I felt the chilled flesh under my fingertips I moved more quickly. It was sagging away from us and it slopped softly and obscenely against the bilges. It was touching it that made me realize how bloated it was.

Leslie said: “For Christ’s sake get a bloody grip on it!”

I leant down until my face was nearly touching the water and with my right hand got hold of one of the ankles. She turned over smoothly then, like the fat underbelly of a fish. Together we pulled her to the surface and, dripping a curtain of river-water, over the gunwale. Her weight settled with a flat, splashing sound on the wooden boards of the deck. Puddles of water formed quickly at the knees and where the chin lay.

We looked at her and then at each other but neither of us said anything. It was obscene, the way death usually is, frightening and obscene at the same time.

“A hundred and thirty at eleven pence a pound”: an irrelevant thought… I didn’t know how it came to me, and for more than one reason, partly because I knew Leslie would be shocked, I didn’t utter it. Later you will see what I mean.

The ambulance didn’t arrive until after breakfast. I don’t suppose they were in a hurry because I told them she was dead on the telephone. We threw a couple of potato sacks over her so that she wouldn’t frighten the kid and then I went over and telephoned and went back and joined Leslie and his wife and the kid at breakfast.

“No egg this morning?” I said.

Ella said no, that she’d forgotten to buy them the previous day when she went to get the stores. But I knew that wasn’t true because I’d seen her take them from her basket when she returned. That made

me angry, that she didn’t take the trouble to remember how she’d examined the shells because she thought she might have broken one of them, and me there in the cabin at the time. It was a kind of insult.“

Alexander Trocchi (30 juli 1925 – 15 april 1984)

De Nederlandse schrijfster Pauline van der Lans werd geboren op 30 juli 1963 in Den Haag. Zie ook mijn blog van 30 juli 2008 en ook mijn blog van 30 juli 2009.

Uit: Tweeties

“Zijn moeder strikt zijn stropdas. ‘Maham….’ piept hij.

Trots kijkt ze naar hem omhoog en ze slaat haar handen ineen. ‘Wie had dat ooit gedacht,’ zegt ze. ‘Mijn Nielsje in een net kostuum.’

Onhandig trekt hij de knoop wat losser. Precies zoals ze nu voor hem staat had ze twee weken geleden ook haar handen in elkaar geslagen. ‘Een Galafeest van school? Nou, maar daar heb je een mooi pak voor nodig. Als we ‘m iets op de groei kopen kun je hem ook aan bij de diploma-uitreiking.’

Bijna had ze een stropdas met strepen gekocht. ‘Niet dus,’ had hij gezegd. ‘Hang maar mooi weer terug.’ Het meisje bij de kassa lachte toen hij er eentje afrekende met gerangschikte Tweeties op een donkerblauwe achtergrond.

Onwennig staat hij voor de passpiegel in zijn moeders slaapkamer. Hij zakt door een heup en trekt een wenkbrauw omhoog. Daarna slaat hij zijn armen over elkaar en zet zijn voeten op heupbreedte. Nee, dat wordt niks vanavond.

Het snoeiharde ritme dreunt door zijn maag als hij voor de tweede keer die avond vijf consumptiebonnen gaat kopen. Hij heeft twee keer twee biertjes voor zichzelf gekocht. Om zich een houding te geven leunt hij tegen een pilaar naast een groepje lachende derdejaars. Zo lijkt het net of hij bij hen hoort.”

Pauline van der Lans (Den Haag, 30 juli 1963)

De Nederlandse publicist, journalist en politicus Jacques de Kadt werd geboren op 30 juli 1897 in Oss. Zie ook mijn blog van 30 juli 2007 en ook mijn blog van 30 juli 2008.

Uit: Barricade 

“Antwoord aan Vestdijk

1. Van geen enkele polyneuritische kip en dus ook niet van de uwe heb ik het lijden ooit in twijfel getrokken. Ik ben heus niet zo, dat ik vind, dat ze allemaal de pip kunnen krijgen, want dat lijkt mij ook een heel akelig verschijnsel. Dat u het bijna steeds weet te voorkomen, dat de andere kippen haar op de kop pikken, verdient een innig ‘goed zo!’

2. De pijn van een kankerpatiënt is iets anders dan de cafard. Concrete pijnen, het lijden, dat de natuur of onze medemens ons aandoet, wens ik allerminst te bagatelliseren. ‘Cafard’ noemde ik alleen het onbestemde onlustgevoel, de mineurstemming zonder kiespijn. Het is dwaas, dat ik dit herhalen moet, want de tekst van mijn stuk laat daaromtrent geen twijfel. U beklaagt zich over mijn slecht lezen met tonnen boter op het hoofd.

3. Dat mijn als toekomstvisie ontworpen ‘jager’ het lijden overwonnen zou hebben, is ook weer een gratis toevoeging van een bar slechte lezer. Nergens heb ik het beweerd. Nergens heb ik het bedoeld. Ik heb er zelfs ernstig bezwaar tegen om te worden ingelijfd bij de kwakzalvers, die voorgeven ‘het lijden’ te zullen opheffen.

4. Sartre. Hier schijn ik speciaal op een gevoelige teen te hebben getrapt. Dat ik ‘L'Être et le Néant’ niet zou kunnen lezen, lijkt mij een kinderachtige bewering, die ik niet zal weerleggen. Wel vind ik het boek taai en bepaald náár om te lezen. Jeanson met de beide telefoonnummers geeft hem zelfs geheel onjuist weer, vrolijkt zijn leer op, maakt hem verteerbaar voor het grote publiek der keukenmeiden-romanlezers.”

 
Jacques de Kadt (30 juli 1897 – 16 april 1988)

Onafhankelijk van geboortedata:

De Duitse dichteres Anke Bastrop werd geboren in 1982 in Halle / Saale. Zij groeide op in Parchim (Mecklenburg.) en volgde een opleiding tot boekhandelaar. Sinds 2003 studeerde zij germanistiek en journalistiek in Leipzig. Sinds 2005 studeerde zij daar ook aan het Deutsche Literaturinstitut. Zij is mede-uitgeefster van de TIPPGEMEINSCHAFT 2008.

Cape McLear

die ebenmäßigen Fische

werfen jetzt kleinere Scharten

ins Schilf-Licht, fast nichts

übersehbare Echsen divers

in Holz skizziert

unberingte, unberindete Masken

die Zeichnung des Nachtwächters

kippt aus dem Rahmen, stutzt

surrt, ein vielleicht Generator, moskitohaft an

Anke Bastrop (Halle / Saale, 1982)