De Nederlandse kunstschilder, beeldhouwer, dichter, schrijver, violist, acteur, journalist, film-, televisie- en theatermaker Armando werd geboren op 18 september 1929 in Amsterdam. Zie ook mijn blog van 18 september 2006.en ook mijn blog van 18 september 2009 en ook mijn blog van 18 september 2010.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Voorzichtig

Ze liepen voorzichtig,
en lieten het landschap binnenkomen,
ze merkten dat hun tred bewonderd werd.
Heel voorzichtig gingen ze door de deuren,
langs het lusteloze strand, bezichtigden de bomen,
ze dachten dat de struiken ontvlambaar waren
en de hemel onder handbereik.
Zie, ze houden zich voorzichtig vast.

Der Horizont, 2010

Vierkant

vierkant.
in rijen.

nummers vierkant.
volgorde.

hees vierkant.
getallen angst.

nummers tucht.
dood vierkant.
orde.

Armando (Amsterdam, 18 september 1929)

De Nederlandse schrijver en letterkundige Ton Anbeek werd geboren in Ede op 18 september 1944. Zie ook mijn blog van 18 september 2008 en ook mijn blog van 18 september 2009 en ook mijn blog van 18 september 2010.

Uit: Alweer een linkse schrijver minder?

„De Berlijnse muur afgebroken, de Oosteuropese despoten ten val gebracht, een Chinese studentenopstand neergeslagen: alsof dat nog niet genoeg klappen in het onmenselijke gezicht van het communisme waren, dreigen we nu ook nog eens onze zo langzamerhand laatste linkse schrijver te verliezen.

Wat is het geval? Wie aan belangrijke Nederlandse progressieve auteurs denkt, komt in de eerste plaats op de naam ‘Louis Paul Boon’, onze ‘tedere anarchist’ (zoals hij door Hubert Lampo werd gedoopt). Recent onderzoek betwist dat handzame etiket. Zo schrijft Van Holsteyn (Maatstaf, augustus-september 1989) dat Boons visie in feite met geen enkele bestaande definitie van het anarchisme valt te verenigen. Er is eigenlijk in het werk van deze grote Vlaming vrijwel niets te vinden dat wijst op een rotsvast vertrouwen in een betere maatschappij. In zijn eerste roman De voorstad groeit staat de volgende karakteristieke uitspraak: ‘Het leven is een wiel, het draait en ge ziet altijd iets nieuws en ge ziet altijd hetzelfde.’ Wie dat gelooft, heeft weinig fiducie in welke verbetering dan ook. Niet voor niets eindigt de roman met het zinnetje: ‘En...ach, enzovoort, enzovoort.’ Het is waar, Boon geeft in zijn boeken vele voorbeelden van maatschappelijke misstanden, maar daaruit valt nauwelijks de conclusie te trekken dat we dus iets daartegen moeten doen (zoals Jan Jacob Cremer beoogde met zijn Fabriekskinderen en Heijermans met Op hoop van zegen). De strekking van de romans is eerder dat de mensen altijd op eigen voordeel uit zijn, dat er dus altijd slachtoffers zullen blijven, en dat ‘elke maatschappij met mensen moet mislukken’. Voorwaar een weinig verheffende boodschap voor maatschappijverbeteraars! Elk uitzicht op een betere, rechtvaardiger samenleving ontbreekt in Boons werk, en dat maakt het etiket ‘progressief’, ‘links’, et cetera voor die auteur toch wel uiterst aanvechtbaar.“

Ton Anbeek (18 september 1944)

De Nederlandse dichter, schrijver, journalist en literair criticus Michaël Zeeman werd geboren op Marken op 12 september 1958. Zie ook mijn blog van 18 september 2008. Michaël Zeeman is op 27 juli van dit jaar overleden. Zie ook mijn blog van 28 juli 2009. en ook mijn blog van 18 september 2009 en ook mijn blog van 18 september 2010.

Halverwege, de liefde

Nooit is het goed,

nooit is het zo goed,

nooit is het goed zo,

nee, nooit is het goed.

Zoals een doffer loopt,

koerend over het binnenplein,

roekeloos over de rand van de goot,

kop omlaag, staart omhoog -

Of zoals een woerd kruist

door het veld of het riet,

blindelings oversteekt,

voor geen jager of wagen wijkt -

Zo gaat het nooit en zo gaat het niet,

zo ging het ooit, maar ooit ging het mis,

met hen en met ons, zo moest het wel gaan,

behalve met jou en met mij.

Halverwege, de liefde

Zoals een boekenplank doorbuigt,

maar niet breekt, zoals de slaap wel komt,

maar de stem in de nacht niet zwijgt,

eerder wankelt de stapel, eerder

valt de stroom uit en wordt weer hersteld,

opdat van uur tot uur het nieuws vernieuwt,

zelfs al bouwt men een schoorsteen

van catalogi precies in het midden,

laat de radio dag en nacht aanstaan,

buigt men mee, hoort men aan:

men is die men was, men eet wat men at,

men ligt waar men lag en vindt wat men vond,

en herinnert zich allen en alles en telkens,

- zeshonderdveertig, tweehonderdeenendertig,

honderd, eenennegentig en duizenddrie, duizenddrie -

men is keer op keer die ene, nooit te kennen,

nooit te torsen, nooit te verstaan, bemint

zwijgzaam en buigzaam, jetsam and flotsam.

Michaël Zeeman (18 september 1958 - 27 juli 2009)

De Oostenrijkse dichteres en schrijfster Doris Mühringer werd geboren op 18 september 1920 in Graz. Zie ook mijn blog van 18 september 2010.

Liebesgedicht

So Lippe an Lippe,
so Haut an Haut,
so verschränkt ineinander,
so entfernt von einander.

Daß wir einander so nahe würden:
einatmend ich dich,
einatmend du mich,
so dran verstürben!

Transformation(en)

Es verschieben die Grenzen sich
es verschwinden die Angesichter
es verirrt sich die Zeit

da stehen und dastehn und schauen
und wissen es war
und wird nimmermehr sein

Doris Mühringer (18 september 1920 - 26 mei 2009)

Graz

De Duitse dichter en schrijver Stephan Sarek werd geboren op 18 september 1957 in Berlijn.  Zie ook mijn blog van 18 september 2010.

Die Rache der Kuh

Vom Stress des Alltages befreit,

flüchtet der Städter in die Urlaubszeit.

In Scharen zieht es ihn hinaus aufs Land,

wo der Bauer wie jeher mit schwieliger Hand,

für dich und mich und wenig Geld,

die Felder bestellt.

Doch greift er dann zu Mist und Gülle,

legt sich ein Schatten über die Idylle.

Roch es früher noch würzig nach Rinderkot,

so riecht es heute nur noch nach Tod.

Denn mit dem Salat, knackig und frisch,

sitzt auch der Sensenmann an unserem Tisch.

Die Verursacher derweil ficht das nicht,

zu oft waren sie selber schon Gericht,

als Steak und Hamburger geschändet,

haben sie jetzt das Blatt gewendet.

Und wiederkäuen weiter in seliger Ruh -

EHEC ist die Rache der Kuh.  

Zeitgemäßes

Wenn´s im November die Studenten, 
geschlossen auf den Campus zieht,              
und man sich fragt, warum man Enten, 
die sonst beim Gartenbauamt pennten, 
noch nach wie vor an Teichen sieht, 
dann nennt man das, man ahnt die Strophe, 
wahrscheinlich Klimakatastrophe.

Stephan Sarek (Berlijn, 18 september 1957)