Foto
Foto
E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

            Romenu          

Romenu is een blog over gedichten, literatuur en kunst Maar Romenu is ook een professionele freelance vertaler
Du-Ne en Ne-Du
http://www.roumen-vertalingen.nl/

Blog als favoriet !
   Romenu op Twitter       

Follow Romenu on Twitter

          Google          

Mijn favorieten
  • Buddenbrookhaus
  • Thomas Mann
  • Hans Warren
  • Paul Celan
  • Georg Trakl
  • Roumen Vertalingen
  • In Letterland
  • Frédéric Leroy
  • Romenu I
  • Yang
    Foto
    Georg Trakl    

    Georg Trakl werd op 3 februari 1887 in het conducteurshuis aan de Waagplatz 2 in Salzburg geboren. Zijn vader, Tobias Trakl, was een handelaar in ijzerwaren en zijn moeder, die ook psychische problemen had, was Maria Catharina Trakl, (meisjesnaam Halik). Voorts had hij nog drie broers en drie zussen. Margarethe (doorgaans Grethe genoemd) stond hem het naast, zelfs zodanig dat sommigen een incestueuze verhouding vermoeden. Zijn jeugd bracht hij door in Salzburg. Vervolgens bezocht hij van 1897 tot 1905 het humanistische gymnasium. Om toch een academische opleiding te kunnen volgen, werkte hij tot 1908 in de praktijk bij een apotheker. Sommigen vermoedden dat hij dit vooral deed om zichzelf opiaten te kunnen verschaffen. Bij het uitbreken van WO I werd Trakl als medicus naar het front in Galicië (heden ten dage in Oekraïne en Polen) gestuurd. Zijn gemoedsschommelingen leidden tot geregelde uitbraken van depressie, die verergerd werden door de afschuw die hij voelde voor de verzorging van de ernstig verwonde soldaten. De spanning en druk dreven hem ertoe een suïcidepoging te ondernemen, welke zijn kameraden nochtans verhinderden. Hij werd in een militair ziekenhuis opgenomen in Kraków, alwaar hij onder strikt toezicht geplaatst werd.Trakl verzonk daar in nog zwaardere depressies en schreef Ficker om advies. Ficker overtuigde hem ervan dat hij contact moest opnemen met Wittgenstein, die inderdaad op weg ging na Trakls bericht te hebben ontvangen. Op 4 november 1914, drie dagen voordat Wittgenstein aan zou komen, overleed hij echter aan een overdosis cocaïne
    Foto
    Paul Celan   

    Paul Celan werd onder de naam Paul Antschel op 23 november 1920 geboren in Czernowitz, toentertijd de hoofdstad van de Roemeense Boekovina, nu behorend bij de Oekraïne. Paul Celans ouders waren Duitssprekende joden die hun zoon joods opvoedden en hem naar Duitse christelijke scholen stuurden. In 1942 werden Celans ouders door de Duitse bezetter naar een werkkamp gedeporteerd en daar vermoord. Hijzelf wist aanvankelijk onder te duiken, maar moest vanaf juli 1942 in een werkkamp dwangarbeid verrichten. Celan overleefde de oorlog. Via Boekarest en Wenen vestigde Celan zich in 1948 in Parijs. Daar was hij werkzaam als dichter, vertaler en doceerde hij aan de prestigieuze Ecole Normale Supérieure. Vermoedelijk op 20 april 1970 beëindigde hij zijn leven zelf door in de Seine te springen.

    Gerard Reve   

    Gerard Reve over: Medearbeiders ”God is in de mensen, de dieren, de planten en alle dingen - in de schepping, die verlost moet worden of waaruit God verlost moet worden, door onze arbeid, aangezien wij medearbeiders van God zijn.” Openbaring ”Tja, waar berust elk godsbegrip op, elke vorm van religie? Op een openbaring, dat wil zeggen op een psychische ervaring van zulk een dwingende en onverbiddelijke kracht, dat de betrokkene het gevoel heeft, niet dat hij een gedachte of een visioen heeft, maar dat een gedachte gedachte of visioen hem bezit en overweldigt.”

    Foto
    Foto
    Simon Vestdijk   

    Simon Vestdijk (Harlingen, 17 oktober 1898 – Utrecht, 23 maart 1971) was een Nederlands romancier, dichter, essayist en vertaler. Zijn jeugd te Harlingen en Leeuwarden beschreef hij later in de Anton Wachter-cyclus. Van jongs af aan logeerde hij regelmatig bij zijn grootouders in Amsterdam, waar hij zich in 1917 aan de Universiteit van Amsterdam inschrijft als student in de medicijnen. Tijdens zijn studie die van 1917 tot 1927 duurde, leerde hij Jan Slauerhoff kennen.Tot 1932 is hij als arts in praktijken door heel Nederland werkzaam. In 1932 volgt zijn officiële schrijversdebuut met de uitgave van de bundel Verzen in De Vrije Bladen. Doorslaggevend voor Vestdijks uiteindelijke keuze voor de literatuur is zijn ontmoeting in 1932 met Eddy Du Perron en Menno ter Braak. Deze ontmoeting had tot resultaat dat hij redactielid werd van het tijdschrift Forum Kort daarop, in 1933, wordt zijn eerste novelle, De oubliette, uitgegeven. In hetzelfde jaar schrijft hij Kind tussen vier vrouwen, dat, eerst geweigerd door de uitgever, later de basis zal vormen voor de eerste drie delen van de Anton Wachter-romans. In 1951 ontvangt Vestdijk de P.C. Hooftprijs voor zijn in 1947 verschenen roman De vuuraanbidders. In 1957 wordt hij voor het eerst door het PEN-centrum voor Nederland voorgedragen voor de Nobelprijs voor de Literatuur, die hij echter nooit zal krijgen. Op 20 maart 1971 wordt hem de Prijs der Nederlandse Letteren toegekend, maar voor hij deze kan ontvangen overlijdt hij op 23 maart te Utrecht op 72-jarige leeftijd. Vestdijk was auteur van ca. 200 boeken. Vanwege deze enorme productie noemde de dichter Adriaan Roland Holst hem 'de man die sneller schrijft dan God kan lezen'. Andere belangrijke boeken van Simon Vestdijk zijn: "Kind van stad en land" (1936), "Meneer Visser's hellevaart" (1936), "Ierse nachten" (1946), "De toekomst de religie" (1947), "Pastorale 1943" (1948), "De koperen tuin" (1950), "Ivoren wachters" (1951), "Essays in duodecimo" (1952) en "Het genadeschot" (1964).
    Foto
    K.P. Kavafis   

    K.P. Kavafis werd als kind van Griekse ouders, afkomstig uit Konstantinopel, geboren in 1863 in Alexandrië (tot vandaag een Griekse enclave) waar hij ook het grootste deel van zijn leven woonde en werkte. Twee jaar na de dood van zijn vader verhuist het gezin in 1872 naar Engeland om na een verblijf van vijf jaar naar Alexandrië terug te keren. Vanwege ongeregeldheden in Egypte vlucht het gezin in 1882 naar Konstantinopel, om na drie jaar opnieuw naar Alexandrië terug te gaan. In de jaren die volgen maakt Kavafis reizen naar Parijs, Londen en in 1901 zijn eerste reis naar Griekenland, in latere jaren gevolgd door nog enkele bezoeken. Op de dag van zijn zeventigste verjaardag, in 1933 sterft Kavafis in Alexandrië. De roem kwam voor Kavafis pas na zijn dood, dus postuum. Deels is dat toe te schrijven aan zijn eigen handelswijze. Hij was uiterst terughoudend met de publicatie van zijn gedichten, liet af en toe een enkel gedicht afdrukken in een literair tijdschrift, gaf in eigen beheer enkele bundels met een stuk of twintig gedichten uit en het merendeel van zijn poëzie schonk hij op losse bladen aan zijn beste vrienden.
    Foto
    Thomas Mann    


    Thomas Mann, de jongere broer van Heinrich Mann, werd geboren op 6 juni 1875 in Lübeck. Hij was de tweede zoon van de graankoopman Thomas Johann Heinrich Mann welke later één van de senatoren van Lübreck werd. Zijn moeder Julia (geboren da Silva-Bruhns) was Duits-Braziliaans van Portugees Kreoolse afkomst. In 1894 debuteerde Thomas Mann met de novelle "Gefallen". Toen Thomas Mann met 21 jaar eindelijk volwassen was en hem dus geld van zijn vaders erfenis toestond - hij kreeg ongeveer 160 tot 180 goldmark per jaar - besloot hij dat hij genoeg had van al die scholen en instituties en werd onafhankelijk schrijver. Kenmerkend voor zijn stijl zijn de ironie, de fenomenale taalbeheersing en de minutieuze detailschildering. Manns reputatie in Duitsland was sterk wisselend. Met zijn eerste roman, Buddenbrooks (1901), had hij een enorm succes, maar door zijn sceptische houding tegenover Duitsland na de Eerste Wereldoorlog veranderde dit volledig. Stelde hij zich tot aan de jaren twintig apolitiek op (Betrachtungen eines Unpolitischen, 1918), meer en meer raakte hij bij het Politiek gebeuren betrokken. Zijn afkeer van het nationaal socialisme groeide, zijn waarschuwingen werden veelvuldiger en heftiger. In 1944 accepteerde hij het Amerikaanse staatsburgerschap. Tussen 1943 en 1947 schreef Mann Doktor Faustus (zie Faust), de roman van de 'Duitse ziel' in de gecamoufleerd geschilderde omstandigheden van de 20ste eeuw. In 1947 bezocht hij voor het eerst sinds de Oorlog Europa, twee jaar later pas Duitsland. In 1952 vertrok hij naar Zwitserland. Op 12 augustus 1955 stierf hij in Zürich. Twintig jaar na zijn dood, in aug. 1975, is zijn literaire nalatenschap geopend: dagboekaantekeningen van 15 maart 1933 tot 29 juli 1955, alsmede notities uit de jaren 1918 tot en met 1921.Belangrijke werken zijn: Der Zauberberg, Der Tod in Venedig, Dokter Faustus , Joseph und seine Brüder en Die Bekenntnisse des Hochstaplers Felix Krull.
    Foto
     Rainer Maria Rilke   

    Rilke werd op 4 december 1875 geboren in Praag. Hij had al naam gemaakt als dichter met zijn bundels Das Stundenbuch en Das Buch der Bilder, toen hij de literaire wereld versteld deed staan en wereldfaam verwierf met de publicatie van zijn twee delen Neue Gedichte in 1907 en 1908. Hij verzamelde daarin het beste werk uit een van zijn vruchtbaarste periodes, die hij grotendeels doorbracht in Parijs. Rilke was daar diep onder de indruk gekomen van Rodin, bij wie hij een tijdlang in dienst was als particulier secretaris. Rodin, zei hij later, had hem leren kijken. Dit kijken kwam neer op intense concentratie, om het mysterie te kunnen zien ‘achter de schijnbare werkelijkheid'. Latere en rijpere werken als Duineser Elegien (1912-1923) en het ronduit schitterende Die Sonette an Orfeus (1924) illustreren Rilkes metafysische visie op het onzegbare, dat haar verwoording vindt in een hermetische muzikale taal. Op 29 december 1926 overlijdt Rilke in het sanatorium in Val-Mont aan de gevolgen van leukemie. Enkele dagen later wordt hij, overeenkomstig zijn wens, begraven op het kerkhof van Raron.
    * * * * * * * * * * * * *  * * *   
    Romenu
    Over literatuur, gedichten, kunst en cultuur
    16-07-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Thijs Zonneveld, Reinaldo Arenas, Georges Rodenbach, Tony Kushner, Anita Brookner, Jörg Fauser, William Irwin Thompson, Andrea Wolfmayr

     

    Bij de Tour de France

     

     
    Sven Kramer bij een training op de fiets

     

    Uit: Wilco Kelderman bestaat niet: en andere wielerverhalen (Sven de wielrenner)

    “Mijn dijbenen stonden in de fik. Mijn kuiten ontploften. En ik zweer dat ik mijn longblaasjes hoorde knappen, één voor één. Als ik nog adem had gehad, dan zou ik hebben gehuild om mijn moeder. Van de Milka-koeien en de klaterende beekjes om me heen kreeg ik niets mee: het enige wat ik zag waren de malende benen en de enorme reet voor me. Het leek zo'n goed idee, een keertje met Sven Kramer meetrainen in de aanloop naar de Olympische Spelen van Vancouver. Maar toen ik eenmaal in Zwitserland achter hem aan tegen een berg op fietste, wist ik niet meer waarom. En mijn lichaam al helemaal niet. Eenmaal terug in het hotel vroeg ik hem waarom hij in godsnaam niet ging wielrennen. Al was het maar om te bewijzen dat hij meer kon zijn dan koning van een sport die alleen groot is in Nederland. Hij moest erom lachen. Nou ja, een beetje dan. Want zo'n gek plan was het ook weer niet. 'Misschien stop ik wel met schaatsen als ik straks drie gouden medailles win in Vancouver. En áls ik ooit stop met schaatsen,' zei hij, 'dan ga ik wielrennen.' Het is nu vier jaar later. Sven Kramer heeft geen drie gouden medailles gewonnen in Vancouver. Hij bleef steken op één - dankzij een mislukte ploegenachtervolging en een verkeerde wissel. En Kramer is in de afgelopen vier jaar geen wielrenner geworden. Hij kwakkelde in het na-olympisch jaar met zijn rug en een dijbeenblessure, nam een sabbatical en besteedde de jaren daarna aan zijn comeback op het ijs. Een overstap naar de fiets is er nooit gekomen. Het had ook anders gekund. Hij heeft talent zat - óók als wielrenner. Er bestaat een foto uit 2004 met daarop het podium van het NK Tijdrijden voor junioren. Op het hoogste treetje staat Robert Gesink. Links naast hem staat de zeventienjarige Sven Kramer, die is gestrand op een paar seconden van Gesink. Later zou Kramer daarover zeggen:

     

     
    Thijs Zonneveld (Sassenheim, 28 september 1980)

     

     

    De Cubaanse dichter en schrijver Reinaldo Arenas werd geboren op 16 juli 1943 in Holguin. Zie ook alle tags voor Reinaldo Arenas op dit blog.

    Uit: The Color of Summer (Vertaald door Andrew Hurley)

    Delfín Proust:
    Where it should be you that grows
    a mahogany tree spreads its wide boughs ...
    I grow old ...
    No longer am I the master of my fear and of the city;
    I do as I am told.
    Conquered are we all; a baleful light claims victory.
    And we all grow old.
    Of course, to console me there's always this:
    all that you are giving up, I can enjoy on the Hill of the Cross
    where it should be you that grows.
    Come back, and I'll take you personally to Tina Parecía Mirruz.
    Delfín Proust tosses a mahogany-tree seed to Avellaneda, and it falls between her breasts. Avellaneda picks out the seed, gazes upon it sadly, and throws it into the sea. Immediately she becomes animated again.
    Avellaneda:
    From Betis harbor
    along the shore
    my little ship
    sails free.
    Rotten eggs
    and mahogany seeds
    shall never, ever
    deflect me
    from my chosen course.
    So row, row, kindly oarsman,
    for the morning
    sun doth rise.
    And I hie me to other shores.
    The sound of barking is heard. A bulldog appears, walking on its two hind legs with the aid of a huge walking stick. This is the famous Nicolás Guillotina, poet laureate of Cuba, who flaps his enormous ears and shakes his walking stick threateningly at the fleeing poetess.

    Nicolas Guillotina: (to a tune from Gilbert and Sullivan)
    Flee this Island thou shalt not!
    The Party, Miss Smarty, calls the shots,
    and the Party has decided
    that here with us thou shalt abide!
    Ta-ra-ra, thou shalt not!
    For the Party calls the shots.
    Flee this land thou surely shalt not.
    Here with us thou must remain.
    Thou'rt a woman old and vain
    and death on the high seas surely fear,
    so let me whisper in thy ear:
    Ta-ra-ra, thou shalt not!
    For the Party calls the shots.
    Flee this land thou surely shalt not.
    If I must bide here and flee not
    because the Party calls the shots,
    what makes you think that you're so grand, eh?
    What's sauce for the goose is sauce for the gander!
    Ta-ra-ra, thou shalt not!
    For the Party calls the shots!
    Flee this !and thou most surely, most su-u-u-re-ly—shalt NOT!

     

     
    Reinaldo Arenas (16 juli 1943 – 7 december 1990)
    Calvin Griffin (l) als revolutionaire ambtenaar Victor and Elliot Madore (r) als Reinaldo Arenas in de opera “Before Night Falls“, 2017

     

     

    De Belgische dichter en schrijver Georges Rodenbach werd geboren in Doornik op 16 juli 1855. Zie ook alle tags voor Georges Rodenbach op dit blog.

     

    Dans l'air fraîchi, venant d'où...

    Dans l'air fraîchi, venant d'où, déclose comment ?
    Vers moi, par la fenêtre ouverte, une musique
    Déferle à petites vagues si tristement.
    Elle me fait à l'âme un mal presque physique.

    Confuse comme un songe... est-ce d'un piano,
    Est-ce d'un violon méconnu qui s'afflige
    Ou d'une voix humaine en élans comme une eau
    D'un jet d'eau qui s'effeuille en larmes sur sa tige.

    Ah ! La musique triste en route dans le soir,
    Qui voyage en fumée, en rubans, qui sinue
    En forme de ruisseaux pauvres dans l'ombre nue,
    Et trace de muets signes sur le ciel noir

    Où l'on peut suivre et lire un peu sa destinée
    Dont les lignes du son tracent la preuve innée,
    Chiromancie éparse, oracle instrumental !

    Puis s'embrouille dans l'air la musique en partance,
    Eteignant peu à peu ses plaintes de cristal
    Qu'on s'obstine à poursuivre aux confins du silence.

     

     

    Dans le silence et dans le soir de la maison

    Dans le silence et dans le soir de la maison
    A retenti le carillon de la pendule.
    On ne sait si joyeux ou triste, un air ondule :
    Tantôt le chapelet de l'heure en oraison ;

    Puis ce semble un oiseau si peu viable et frêle
    Qui se baigne et qui joue avec des perles d'eau ;
    Puis du verre qui pleut mêlé de fer qui grêle ;
    Etincelles de bruit sous un vague marteau,

    Musique d'une noce au retour, clopinante
    Qui monte un escalier tournant, et disparaît ;
    Bruit de verres choqués, cristal qui se lamente,
    Grelots de la folie - oh ! Valses, vin clairet,

    Carnaval fatigué de danses enragées
    Qui s'en revient vidé d'argent et de raison
    Et qui laisse dégringoler dans la maison
    Ses derniers confetti, des sous et des dragées.

     

     
    Georges Rodenbach (16 juli 1855 – 25 december 1898)
    Cover

     

     

    De Amerikaanse schrijver Tony Kushner werd geboren op 16 juli 1956 in New York. Zie ook alle tags voor Tony Kushner op dit blog.

    Uit: Angels in America

    “The next day. Joe in his office at the courthouse in Brooklyn. He sits dejectedly at his desk. Prior and Belize enter the corridor outside.
    PRIOR (Whisper): That's his office.
    BELIZE (Whisper): This is stupid.
    PRIOR (Whisper): Go home if you're chicken.
    BELIZE: You're the one who should be home.
    PRIOR: I have a hobby now: haunting people. Fuck home. You wait here. I want to meet my replacement.
    (Prior goes to Joe's door, opens it, steps in.)
    PRIOR: Oh.
    JOE: Yes, can I—
    PRIOR: You look just like the dummy. She's right.
    JOE: Who's right?
    PRIOR: Your wife.
    (Pause.)
    JOE: What? Do you know my—
    PRIOR: NO.
    JOE: You said my wife.
    PRIOR: No I didn't.
    JOE: Yes you did.
    PRIOR: You misheard. I'm a Prophet.
    JOE: What?
    PRIOR: PROPHET PROPHET I PROPHESY I HAVE SIGHT I SEE.
    What do you do?
    (Joe comes out of his office.)
    BELIZE: Run! Run!
    JOE: Wait!
    (They're cornered by Joe. Belize averts his face, masking his mouth and chin with his scalf)
    JOE: What game are you playing, this is a federal courthouse. You said . . . something about my wife. Now what .. . How do you know my—
    PRIOR: I'm ... Nothing. I'm a mental patient. He's my nurse.
    BELIZE: Not his nurse, I'm not a n—
    PRIOR: We're here because my will is being contested. Um, what is that called, when they challenge your will?
    JOE: Competency? But this is an appellate court.
    PRIOR: And I am appealing to anyone, anyone in the universe, who will listen to me for some . . . Charity . . . Some people are so ... greedy, such pigs, they have everything, health, everything, and still they want more.”

     

     
    Tony Kushner (New York, 16 juli 1956)
    Scene uit een opvoering in New York, 2018

     

     

    De Engelse schrijfster en historica Anita Brookner werd geboren op 16 juli 1928 in Herne Hill, een voorstad van Londen. Zie ook alle tags voor Anita Brookner op dit blog.

    Uit: The Next Big Thing

    “Herz had a dream which, when he awoke into a night that was still black, left him excited and impressed. He dreamed that he had received a call from his cousin, Fanny Bauer, the love of his life. He was to take her to the cinema, she ordained. Eager to conform to her wishes, as he always had been, he shrugged on his coat, and within seconds was elsewhere, as was the norm in dreams of wish-fulfilment. Although it was a weekday afternoon the cinema was so crowded that they had to stand at the back of the auditorium. Fanny was as he had always known her and still remembered her: petulant, with the petulance of a spoilt pretty woman, demanding and discontented. Shortly after the beginning of the film she had clutched his arm and declared that she felt unwell. Again, without transition, they found themselves in the vast café that was part of the cinema complex. Fanny had recovered somewhat but looked uncharacteristically dishevelled, with a large camel-hair coat slung over her shoulders. He was conscious of retaining his eager smile, but felt discomfited. This feeling had something to do with the coat, which he recognized as his own, the coat he should have been wearing. He had no memory of having offered it to her. The coat, and Fanny's malaise, remained closely associated in his mind. It was only when he understood that it was he who had been taken ill that the dream attained its peak of significance. Ailing, smiling, he had offered her his remaining health and strength, and she, not in the least grateful, had carelessly dispossessed him, not noticing that she had done so. This was so akin to their real life association that, if anything, his newly-awakened self was conscious of its reality. Brought back to himself he was aware of the smile — of complicity, of acquiescence — directed to the corners of the dark bedroom. Only the relentless ticking of his clock informed him that he had woken up, that this would soon be a new day, all too closely resembling the others, the normal days of his present existence, in which nothing happened nor could be expected to happen.
    He had not seen her for thirty years. In the dream they were both young and she was still unmarried, before Nyon, before Mellerio, before his own family had come to England. It was his longing that had made him feel close to her, since he thought about her so often and so much that there seemed to be no distance between them. This longing extended to her parents, whom he preferred to his own. He knew that his own parents were socially inferior, although he suspected that morally they had the upper hand. His mother had never forgiven her sister for marrying out, though by no means observant in her own right. His father, a modest man, deferred to his brother-in-law without ever feeling entirely comfortable in his presence. Yet it was this brother-in-law, Hubertus, who had guaranteed them safe passage out of Berlin. Their house, one of those chic villas that Hubertus was so good at constructing, had all the charm of a more carefree establishment, an hotel, for example, or some kind of resort.”

     

     
    Anita Brookner (16 juli 1928 – 10 maart 2016)

     

     

    De Duitse schrijver en journalist Jörg Fauser werd geboren op 16 juli 1944 in Bad Schwalbach. Zie ook alle tags voor Jörg Fauser op dit blog.

    Uit: Rohstoff

    „Er hielt mir einen kurzen Vortrag über die Wirkungen von Rohopium. Was er sagte, stimmte im großen und ganzen, auch wenn er es nicht aus eigener Erfahrung wußte. Er hatte immer die sauberen Sachen gehabt, aber er war natürlich dabeigewesen, wenn den Opiumfans die Leber aus dem Mund geflatscht kam. Es wurde allmählich dunkel im Zimmer, aber er machte noch kein Licht. Er erzählte mir in Kurzform, was er über Apomorphin wußte, mit dem er es unter der Aufsicht eines englischen Arztes namens Dent nach fünfzehn Jahren geschafft hatte, die Stoffwechselkrankheit Sucht zu besiegen. »Der gute Doktor weilt ja leider nicht mehr unter den Lebenden«, sagte Burroughs, stand auf und machte frischen Nescaf6, »aber seine beiden Nurses praktizieren noch. Wenn Sie wollen, kann ich Ihnen die Adressen geben. Und dann haben wir noch einen Doktor in Frankreich, der die Apomorphin-Kur macht, und einen in der Schweiz.« Er suchte mir die Adressen raus und bemerkte, daß ich das einzige Bild im Zimmer fasziniert betrachtete. Auf den ersten Blick war es nur eine wilde Farbanordnung um einen Schriftzug, aber wenn man länger hinsah, entdeckte man seltsame Rhythmen und Strukturen, die alle den Schriftzug variierten. »Das ist von Brion Gysin, dem Maler und Cut-up-Kollaborateur«, erklärte Burroughs. »Sie sollten das mal ansehen, wenn Sie ein psychedelisches Mittel eingenommen haben — obwohl ich manchem auch davon abraten muß. Für viele Zeitgenossen ist es besser, wenn die Türen geschlossen bleiben.« »Dann würden Sie auch nicht jedem Cut-up empfehlen?« Er schenkte mir wieder ein sparsames wölfisches Lächeln. »Nun, junger Mann, der eine verträgt einen Löffel Rohopium, und der andere fällt um, wenn er gegen Pocken geimpft wird. Sind Sie Schriftsteller? Ich will ja nicht indiskret sein, aber wie ein Reporter sehen Sie für mich nicht aus.« Ich erklärte ihm, daß ich hoffte, bald zu veröffentlichen, und zwar in dem Verlag, für den Lou Schneider arbeitete. »Ach ja? Interessant.« Er verschwand im Nebenzimmer, kam aber im nächsten Moment wieder und drückte mir eine in braunes Packpapier gebundene Broschüre im Zeitschriftenformat in die Hand: William S. Burroughs: APO-33 Bulletin. Der Untertitel lautete: A Report On The Synthesis Of The Apomorphine Formula.

     

     
    Jörg Fauser (16 juli 1944 – 17 juli 1987)

     

     

    De Amerikaanse dichter, sociaal filosoof en cultuurcriticus William Irwin Thompson werd geboren op 16 juli 1938 in Chicago, Illinois. Zie ook alle tags voor William Irwin Thompson op dit blog.

     

    Nightwatch

    Call this night catacomb,
    this chosen work,
    broken sacrament.
    Babel's gift of tongues,
    poetry breaks the sky apart.

    So to Hell with art,
    tomorrow I will start
    undamnably to Him alone.
    (Can I make the tongue bend
    dumbly as knees
    and make an altar rail of brutal teeth?)

    Once
    with broken open mouth
    blundering like his eyes,
    Saul crumbled from his beast,
    re-covering light.

     

     

    Childbirth

    Over the bones were the nerves
    Brittle six years ago stretched
    On strings of the Ninth Quartet.
    The still room hardly began
    When space intruded with stars
    As viciously beautiful eyes
    Mocked what I thought was myself.

    Now it is five in the morning
    Of years and a continent crossed.
    Becoming whatever I am
    Involves still the labor of time.
    But tonight my wife and a child
    Labor their equal becoming.
    Wife, bearing mortality, child.
    Into this darkness you have come
    Like the face undiminished by stars.
    Lessened of weight. you grow light
    As the morning windows succumb.
    Evan. as you fall into life.
    Remember your name is a rhyme.

     

     
    William Irwin Thompson (Chicago, 16 juli 1938)

     

     

    De Oostenrijkse schrijfster en politica Andrea Wolfmayr werd geboren op 16 juli 1953 in Gleisdorf. Zie ook alle tags voor Andrea Wolfmayr op dit blog.

    Uit: Spielräume

    „Ich les einen Roman von Knut Hamsun, einen Roman über die Ehe einer jungen Frau, die nicht zu Haus bei den Kindern bleiben will, die sich selbstverständlich alle Freiheit nimmt, die sie braucht, die einen Mann hat, der still und stark und Geschäftsmann ist und ihr alle Freiheit läßt, weil er sie liebt und weil er hofft, daß sie einmal zu ihm zurückkehren wird. Aber die Ehe zerbricht, und ihr hilft ihre Freiheit nicht mehr, weil der andere Mann, den sie liebt, sie verläßt, und sie hat alle Sicherheit verloren und will zurück zu ihrem Mann, aber der will sie nun auch nicht mehr. Doch sie finden einander wieder, und ihre Beziehung wird zu einer «richtigen» Ehe, sie will nichts mehr von ihren früheren Künstlerfreunden wissen, sie lebt nur mehr für ihren Mann und ihre Kinder, und alle sind sie glücklich.
    Und ich les das und weiß: Es geht nicht, es stimmt nicht, so kann ich nicht leben, ich kann nicht nur für Mann und Kinder dasein. Aber etwas wird spürbar von so großer Liebe und starker Zuneigung, daß ich weiß, er hat recht, der Hamsun, er hat ja so recht, ich brauch das, jeder braucht das, und ich bekomm solche Sehnsucht, daß ich gleich nach Hause laufen möchte zu meinem Mann, daß ich bei ihm sein und ihn festhalten mischte und ihm sagen, daß ich nie wieder weggehen will. Er ist doch mein Mann, denk ich, wir sind verheiratet, ich möcht mein Leben lang immer nur mit ihm zusammen sein, ich hab nie etwas anderes erwartet; wir werden immer zusammen sein, das glaub ich auch jetzt noch, aber ich denk, daß es unmöglich geworden ist, durch meine Schuld ist es unmöglich geworden. Ich hab doch gewußt, was ich tu, ich hab doch gewußt, daß ich alles aufs Spiel setz. Ich hab ihn geheiratet, und ich hab gewußt, was ich tu, ein Leben lang, hab ich gedacht, mein Mann, ich bin seine Frau, nur seine Frau, hab ich gedacht. Ich wein bei jeder Gelegenheit, ich kann nicht anders. Ich hab geträumt, daß meine Tante aufgetreten ist in einem Flamencorock und mit gestepptem Chinesenjackerl, in einem deprimierenden Rotlilaviolett und großblumig, alles weit und häßlich und faltig, und etwas ist da wie von schwarzen Vögeln und dunklen Wolken, und dann wach ich auf ... Im Hintergrund meines Traums andauernd Werbung, der Ö 3-Wecker ist eingeschaltet, wie immer, wenn ich bei Hans schlaf. Ich hör ihn telefonieren, er redet über die Sitzung, an der wir gestern teilgenommen haben, über die weiter zu unternehmenden Schritte; es macht mich müde, ich will nichts hören, ich verkriech mich in die Decke.“

     
    Andrea Wolfmayr (Gleisdorf, 16 juli 1953)

     

     

    Zie voor nog meer schrijvers van de 16e juli ook mijn blog van 16 juli 2017 deel 2.

     

    16-07-2019 om 18:32 geschreven door Romenu  


    Tags:Thijs Zonneveld, Reinaldo Arenas, Georges Rodenbach, Tony Kushner, Anita Brookner, Jörg Fauser, William Irwin Thompson, Andrea Wolfmayr, Tour de France, Romenu
    » Reageer (0)
    15-07-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jean Christophe Grangé, Driss Chraïbi, Iris Murdoch, Richard Russo, Jacques Rivière, Heinrich Peuckmann, Robert Wohlleben, Hammond Innes, Rira Abbasim

    De Franse schrijver Jean Christophe Grangé werd geboren op 15 juli 1961 in Parijs. Zie ook alle tags voor Jean Christophe Grangé op dit blog.

    Uit: De passagier (Vertaald door Floor Bosboom)

    “Het gerinkel boorde zich als een gloeiende naald door zijn bewustzijn. I Iij droomde van een zonovergoten muur. Hij volgde zijn schaduw op de witte wand, die begin noch eind had. De muur was het universum. Strak, verblindend, onverschillig ... Weer dat gerinkel ... Hij opende zijn ogen. Zag de oplichtende cijfers van de kwartswekker die naast hem stond. 4:oz. Hij hees zich op een elleboog. Zocht op de tast naar de hoorn. Zijn hand tastte in het niets. Hij herinnerde zich dat hij in de rustkamer was. Hij voelde aan de zakken van zijn witte jas, vond zijn mobiel. Keek op het schermpje. Hij kende het nummer niet. Hij nam op zonder zijn naam te noemen. Een stem klonk op in het donkere vertrek. `Dokter Freire?' Hij gaf geen antwoord. `Bent u dokter Mathias Freire, de dienstdoende psychiater?' De stem leek van heel ver te komen. Nog steeds die droom. De muur, het witte licht, de schaduw ... Ja, dat ben ik', zei hij eindelijk. `Ik ben dokter Fillon. Ik heb nachtdienst in de wijk Saint-Jean Belcier.' `Waarom belt u me op dit nummer?' `Dat hebben ze me opgegeven. Ik stoor u toch niet?' Zijn ogen raakten gewend aan het donker. De lichtbak. Het metalen bureau. De afgesloten medicijnkast. De rustkamer was gewoon een spreekkamer met het licht uit. Hij sliep op de behandeltafel. `Wat is er aan de hand?' gromde hij terwijl hij overeind kwam. `Een vreemde toestand bij station Saint-Jean. Bewakers hebben er tegen middernacht een man aangetroffen. Een zwerver die zich had verstopt in een loods langs het spoor.' De dokter klonk gespannen. Freire keek nog eens naar de wekker: 4:05. `Ze hebben hem naar de eerstehulppost gebracht en het politiebureau op de place des Capucins gebeld. De politie heeft hem meegenomen en mij gebeld. Ik heb hem op het bureau onderzocht.' `Is hij gewond?' `Nee. Maar hij weet helemaal niets meer. Complete amnesie.' Freire gaapte: 'Doet hij niet alsof?' `13. bent de specialist. Maar ik geloof van niet, nee. Het is net alsof hij van een andere planeet komt. Of eigenlijk uit het niets.' `Gaat de politie me bellen?' `Nee. Ze brengen die vent naar u toe.' `Bedankt', zei hij op ironische toon. `Ik meen het. U kunt hem helpen. Ik weet het zeker.' `Hebt u een doktersattest opgesteld?' `Dat heeft hij bij zich. Succes ermee.' De man hing snel op. Mathias Freire bleef bewegingloos zitten. De ingesprektoon boorde zich in het donker door zijn trommelvlies. Het was beslist zijn nacht niet. Het feest was om zr.00 uur begonnen. Op de afdeling Gedwongen Opnames had een nieuweling in zijn kamer gescheten, zijn uitwerpselen opgegeten en toen de pols gebroken van een verpleger. Een half uur later had een schizofrene patiënt zich op de afdeling West met stukjes linoleum de aderen doorgesneden.”

     

     
    Jean Christophe Grangé (Parijs, 15 juli 1961)

     

     

    De Marokkaanse schrijver Driss Chraïbi werd geboren in El Jadida op 15 juli 1926. Zie ook alle tags voor Driss Chraïbi op dit blog.

    Uit: Vu, lu, entendu

    « Je remercie la vie. Elle m'a comblé. En regard d'elle, tout le reste est littérature, pour ne pas dire solitude. A mon âge — soixante et onze ans déjà —je remonte à pas paisibles le chemin parcouru, sans notion de temps ou d'espace. Je nie tourne vers mon passé. J'essaie tout au moins. À George Bernard Shaw, mon regretté confrère d'outre-Manche, une dame d'un âge certain avouait, le rose aux joues, qu'elle avait trente ans. « Ah bon ! répondit le vieux pince-sans-rire, mais à quel âge êtes-vous née ? Toutes proportions gardées, c'est la question qu'il aurait pu me poser. Non que je sois une femme : vous me connaksei Mais il subsiste un léger doute quant à la date de ma naissance, un certain décalage entre l'oral et l'écrit. On ne récuse pas l'écrit, surtout s'il est officiel. Quant à l'oral...
    Considérons la version officielle. J'ai vu le jour au Maroc, à El-Jadida (Mazagan à l'époque du Protec-torat), au bord de la mer. Le lieu de naissance ainsi précisé, reste à déterminer la date. Chez nous, les « indigènes », il n'y avait pas d'état civil. Et, comme on l'a écrit et affirmé souvent depuis les Croisades, dans le monde arabo-musulman le temps ne compte guère, en dépit de la passion des Marocains pour les montres de haute précision. Mais il nous fallait nous « civiliser », selon le manuel français d'Histoire, celui-là même qui vantait mes ancêtres gaulois. Pour entrer au lycée Lyautey de Casablanca, je devais avoir une carte d'identité — et donc un âge légal. Vêtu d'une djellaba blanche et accompagné de deux témoins dignes de foi qui lui devaient de l'argent, mon père me conduisit par la main au commissariat dc police. C'était un après-midi torride, au début de la Seconde Guerre mondiale. Gravement, il déclara au commissaire que je m'appelais Driss avec deux « s » s'il vous plaît, Idriss en arabe mais on prononce Driss, que j'étais bien son fils et qu'il était content de moi, oui, monsieur, sage, obéissant, stu-dieux... — Son âge, dites-vous ? Oh ! c'était l'époque des
    Vu, lu, entendu 11 moissons quand, avec l'aide de Dieu, il est venu au monde. — Quelles moissons ? demanda le commissaire qui transpirait à grosses gouttes. Orge, avoine, maïs, blé dur ? — Blé dur, dit mon père."

     

     
    Driss Chraïbi (15 juli 1926 – 1 april 2007)
    Cover

     

     

    De Iers-Britse schrijfster en filosofe Iris Murdoch werd geboren in Dublin op 15 juli 1919. Zie ook alle tags voor Iris Murdoch op dit blog.

    Uit: Living on Paper: Letters from Iris Murdoch 1934-1995

    “To David Hicks, who had abandoned his Diploma of Education course in order to work for the British Council in Egypt.
    Somerville College 29 April 1940
    Dear David, My greetings. How is it with you? I think of you decorating the skyline on a camel and taking your well-earned siesta in the shade of a pyramid. Or is Egypt not romantic? Yes, I know. I had an aunt once who used to teach the young Egyptians to love God. What do you teach them? I hope it's something with an equally good moral. And altogether, how wags the world in your region of it? You and your pyramids seem almost as fabulous and mythical to me as Oxford and I must seem to you now I expect an act of faith is necessary to persuade yourself you ever were here. (But you were, I remember you quite distinctly) Everything here seems curiously the same — and yet I don't know why it should, for every month batches of men fade away into khaki, and Balliol is full of glossy civil servants from Whitehall. Worcester is still largely academic — I go there twice a week to hear Pickard-Cambridge' talking about moral philosophy. Lectures and all the clubs proceed as before, and the only difference it all makes to me is that I have ten times as much organisational work to do as I would normally, owing to the increasing man-shortage. I have just done Mods, and got the distinguished second which you once so kindly predicted for me. (Damn you. I held that against you for a long time. I suppose it would be unreasonable to bear the grudge any longer) and now I am doing Greats. The philosophy is not as philosophical as one would wish, but the ancient history is very ancient (especially in the matter of the dons appertaining thereto) and I find them both pretty good mental exercise.
    The personelle of the university has changed tremendously. Freeling and Lucy are vanished as though they had never been. Carol I hear of spas-modically achieving great things in the Ministry of Economic Warfare. A few old-timers like Jack Dawes and Denis Healey are still here and active. Peter Shinnie is in the air force and getting incredibly tough — others of them are in the artillery and fleet air arm. None of the women whom you knew, I'm glad to say, has joined the ATS.° Myself, I am incredibly busy this term with committees . J and with acting. You see I have achieved one of my ambitions, to play the chorus leader in Murder in the Cathedral.' Christ Church dramatic society is doing it and our stage is the cloister quad at Christ Church with the cathedral as a backcloth. Also I am bringing out a revised version — an editio maioe rather — of your song sheet. (Remember?) The world — yes. It's a pretty interesting and fast-moving little world these days. There's a lot to be depressed about certainly, but I can't say I feel very fundamentally downhearted. In fact I've never felt so full of hope and new life as I do now. We're not doing so badly. Meanwhile this place is raving wild with spring. I met a calf this morning that looked like Michelangelo's Moses' — and the calf's mother was like Epstein's Madonna.' I won't tell you about the cherry trees or how green the Cherwell banks are, or you'll be homesick.”

     

     
    Iris Murdoch (15 juli 1919 – 8 februari 1999)
    Cover

     

     

    De Amerikaanse schrijver Richard Russo werd geboren op 15 juli 1949 in Johnstown, New York. Zie ook alle tags voor Richard Russo op dit blog.

    Uit: Elsewhere. A Memoir

    “A few years ago, passing the sign on the New York State Thruway for the Central Leatherstocking Region, a friend of mine misread it as saying laughingstock and thought, That must be where Russo’s from. She was right. I’m from Gloversville, just a few miles north in the foothills of the Adirondacks, a place that’s easy to joke about unless you live there, as some of my family still do.
    The town wasn’t always a joke. In its heyday, nine out of ten dress gloves in the United States were manufactured there. By the end of the nineteenth century, craftsmen from all over Europe had flocked in, for decades producing gloves on a par with the finest made anywhere in the world. Back then glove-cutting was governed by a guild, and you typically apprenticed, as my maternal grandfather did, for two or three years. The primary tools of a trained glove-cutter’s trade were his eye, his experience of animal skins, and his imagination. It was my grandfather who gave me my first lessons in art—though I doubt he would’ve worded it like that—when he explained the challenge of making something truly fine and beautiful from an imperfect hide. After they’re tanned but before they go to the cutter, skins are rolled and brushed and finished to ensure smooth uniformity, but inevitably they retain some of nature’s imperfections. The true craftsman, he gave me to understand, works around these flaws or figures out how to incorporate them into the glove’s natural folds or stitching. Each skin posed problems whose resolution required creativity. The glove-cutter’s job wasn’t just to get as many gloves as possible out of a hide but to do so while minimizing its flaws.
    Leather had been tanned in Fulton County, using the bark of hemlock trees, since before the American Revolution. Gloversville and neighboring Johnstown were home not only to gloves but to all things leather: shoes and coats and handbags and upholstery. My paternal grandfather, from Salerno, Italy, having heard about this place where so many artisans had gathered, journeyed to upstate New York in hopes of making a living there as a shoemaker. From New York City he took the train north to Albany, then west as far as the Barge Canal hamlet of Fonda, where he followed the freight tracks north up to Johnstown, where I was born decades later. Did he have any real idea of where he was headed, or what his new life would be like? You tell me. Among the few material possessions he brought with him from the old country was an opera cape.
    Both men had wretched timing. My father’s father soon learned that Fulton County wasn’t Manhattan or even Salerno, and that few men in his new home would buy expensive custom-made shoes instead of cheaper machine-made ones, so he had little choice but to become a shoe repairman. And by the time my mother’s father arrived in Gloversville from Vermont, the real craft of glove-cutting was already under assault. By the end of World War I, many gloves were being “pattern cut.” (For a size 6 glove, a size 6 pattern was affixed to the skin and cut around with shears.) Once he returned from World War II, the process was largely mechanized by “clicker-cutting” machines that quickly stamped out presized gloves, requiring the operator only to position the tanned skin under the machine’s lethal blades and pull down on its mechanical arm.”

     

     
    Richard Russo (Johnstown, 15 juli 1949)
    Cover

     

     

    De Franse schrijver Jacques Rivière werd geboren op 15 juli 1886 in Bordeaux. Zie ook alle tags voorJacques Rivière op dit blog.

    Uit: Études

    "Baudelaire : Il est au milieu de nous. Il ne se retire pas dans les solitudes pour en revenir
    poète et prophète ; je l’aperçois dans la rue ; il est préoccupé de ses dettes. Mais il avait une âme. Elle était prête à tout ressentir ; non pas avec dilettantisme, mais comme une pauvresse faite pour la peine et la besogne. L’âme est cette chose inconnue et malheureuse en nous et qui nous épie dans toutes nos aventures. Rentré chez lui, il la laisse se délivrer. Elle parlait sagement, elle racontait ses épreuves sans déchaînement, sans éclat. Et voici que ce n’est plus elle seulement qui s’accuse, mais notre âme à tous, que nous ne savions pas capable de toutes ces passions.
    Elle chante, cette âme, et renaissent tous les adorables sourires et secrets du
    regret… Cette poésie ne cherche que la confession. Mais ce ne sont pas des épanchements.
    Ce n’est pas une sincérité bavarde Elle est multiple, sévère, souriante.
    Chaque poème est le doux corps précis d’un sentiment unique. Les vers se posent sur lui comme un vêtement qui le ferait vivre. C’est toute notre âme, avec la violence insoupçonnée de ses amours diverses, que Baudelaire nous a rendue à nous-mêmes sensible. Il est possible que le don soit lourd et qu’il faille du courage pour le supporter. Cette poésie ne rassure
    pas ; elle ne verse pas d’illusions. Elle ne prêche pas non plus. Mais elle s’adresse à
    ceux pour qui rien n’est plus beau que de connaître son coeur, et de le sentir pesé sur soi."

     

     
    Jacques Rivière (15 juli 1886 – 14 februari 1925)

     

     

    De Duitse dichter en schrijver Heinrich Peuckmann werd geboren op 15 juli 1949 in Kamen. Zie ook alle tags voor Heinrich Peuckmann op dit blog.

    Uit: Nach Abpfiff Mord

    „Die Bürgersteige waren wie leer gefegt an diesem bewölkten Sonntagmorgen. Auch auf den Straßen fuhr kaum einmal ein Auto vorbei, so dass die Stadt still war. So still, wie er sie noch nie erlebt hatte. Es war schon ein paar Minuten her, seit ihm ein paar Leute entgegengekommen waren. Eine Familie mit zwei Kindern, dazu drei ältere Frauen. Er hatte grinsen müssen, denn sie waren in Richtung der nahe gelegenen Kirche abgebogen. Die Kirchen hatten genauso mit Zuschauermangel zu kämpfen wie sein Fußballverein. Seither hatten ihm nur zwei übernächtigte junge Männer, die auf einem Blumenkübel am Rand des Bürgersteiges saßen, lallend etwas nachgerufen. Im ersten Moment hatte er sich gefragt, ob sie ihn erkannt hatten und beschimpfen wollten, aber was sie riefen, hatte nichts mit Fußball zu tun. Und schon gar nichts mit dem, weshalb er unterwegs war. Also hatte er sich abgewendet. Sollten sie grölen, was sie wollten, er fühlte sich nicht angesprochen. Nach der Nacht, die hinter ihnen lag, würden sie noch Stunden brauchen, bis sie zurechnungsfähig waren.
    An der nächsten Kreuzung musste er die Straße überqueren. Sie war frei, er brauchte sich nicht einmal zu beeilen. Jetzt musste er noch an ein paar Häusern entlang laufen, dann breitete sich zu seiner Linken eine Grünanlage aus, in dessen Mitte das Fußballstadion lag. Das Stadion seines Vereins, für den er seit gut einem Jahr spielte.
    Ob es gut gewesen war, hierher zu wechseln? Als er hergekommen war, hatte er sich das öfter gefragt, aber dann war er zum Stammspieler aufgestiegen, zum Schlüsselspieler, der im Mittelfeld die Bälle verteilte. Da hatte er geglaubt, alles richtig gemacht zu haben, und die Frage vergessen. Erst als er vor einer Woche in diesen Schlamassel geraten war, weil er wieder mal die Klappe nicht halten konnte, weil er wieder mal geglaubt hatte, seine Meinung sagen zu müssen, war die Frage erneut aufgetaucht. Warum ausgerechnet hierher, hätte es keine andere Möglichkeit gegeben? Die andere Frage, warum er auch diesmal wieder seine Meinung hatte sagen müssen, obwohl er doch wusste, dass es Ärger geben würde, hatte er sich gar nicht erst gestellt. Er war eben so. Es war seine Art, er konnte nicht dagegen an, selbst wenn er es gewollt hätte. Schuld daran trug sein Vater. „Du musst immer ehrlich sein“, hatte der ihm von Kindheit an gepredigt, „du musst sagen, was du für richtig hältst. Man ist kein richtiger Mensch, wenn man feige seine Meinung unterdrückt.“
    Seine Mutter hatte bei diesen Sätzen stets die Stirn gerunzelt. „Aber du musst aufpassen, dass du dir nicht selber schadest“, hatte sie hinzugefügt. „Wenn du Nachteile in Kauf nehmen musst, sei lieber vorsichtig!“

     

     
    Heinrich Peuckmann (Kamen, 15 juli 1949)

     

     

    De Duitse dichter, schrijver, vertaler, essayist en uitgever Robert Wohlleben werd geboren op 15 juli 1937 in Rahlstedt. Zie ook alle tags voor Robert Wohlleben op dit blog.

     

    Kino

    Genau genommen, hätts so kommen sollen,
    wie Lichterspiel vorm dunklen Raum sich staut:
    Von weither schwingt die Welle an und baut
    sich auf zum Brecher, weithin auszurollen.

    Da widersteht die Schattenhand im vollen
    Remake und sucht sich im Gesicht die Haut,
    sie mählich zu verschatten, bis sie graut
    und kontrahiert, als würd sie schaudern wollen.

    Im Maskentrick verbacken sich Modelle,
    zu Haut und Haar verschwimmt das virtuelle
    Gestade, grad als wäre da ein Meer.

    Und Bild um Bild treckt an den Strand die Welle
    und rührt sich nicht und niemals von der Stelle,
    denn aus der Rückpro schwallt die Brandung her.

     

     

    Vater und Sohn

    Grad kreischt vom Thorens, der sich prima hält,
    der Eisenschmetterling im Garten Eden.
    Die Klingel gellt: Mein Sohn möcht mit mir reden.
    Moment … ich hör nichts. So … ist ausgestellt.

    Es geht verworren: das Gemüt geprellt,
    ein Irren hin durch ungewollte Fehden.
    Ach … weiß ichs doch! Ist alles, was noch jeden
    ins Schleudern bringt in unsrer tollen Welt.

    Erzählen werd ich von Geschichten, die
    das Leben besser nicht geschrieben hätte.
    Er geht. Es wird ein unerlöster Gang.

    Einst wars ein Kettcar, doch nun hat er sie,
    geht zu ihr, löst sie sanft von ihrer Kette:
    die Tausender mit ihrem satten Klang.

     

     

    Die Welt ist schlecht

    Konstante fünf vor zwölfe weist die Klock:
    Die Schlechtigkeit der Welt ist hochverläßlich
    und unentrinnbar, wie längst unvergeßlich
    besiegelt mit Sonetten des Barock.

    Prinzip ist klar: Es gärtnert jeder Bock,
    schützt beste Absicht vor, beträgt sich gräßlich,
    weiß nichts von Schuld, bis sich am Ende häßlich
    die Fratze zeigt: ein immer neuer Schock.

    Beliebter Irrtum: Eine Satanshaxe
    sei Merkmal all der bösen Schandgesellen
    und ihrer rastlos regen Schlangenbrut.

    Nee, nee! sind Menschen, die die Seelenachse
    justieren, dann auf Dauerfeuer stellen:
    aus altem Erbe ewig Tunichtgut.

     

     
    Robert Wohlleben (Rahlstedt, 15 juli 1937)

     

     

    De Britse schrijver Hammond Innes werd op 15 juli 1913 in Horsham geboren als zoon van een bankdirecteur. Zie ook alle tags voor Hammond Innes op dit blog,

    Uit: Wreckers Must Breathe

    “Then Thursday dawned, and with it the shock of a newspaper placard at the Lizard—Soviet-German Non-Aggression Pact. I stopped the car and stared at it unbelievingly. Groups of holidaymakers stood about outside the newsagents' reading the papers and talking in low tones. Europe, Hitler, the whole world-fear of Nazism seemed suddenly to have enveloped the place like a sea mist. I jumped out of the car and bought a copy of my own paper, the Daily Recorder. It was true enough, and, what was more, Britain was calling up reserves and there were reports of mobilisation in France. I tossed the paper into the back of the car and drove on to Gunwalloe Church Cove, the other side of Mullion. What was the use of spoiling a holiday by getting upset about the international situation? Wasn't this what I had expected—the usual autumn crisis? But I had not expected a Soviet-German Non-Aggression Pact and I knew that it might well throw all calculations out of gear. The fear of a war on two fronts removed, the German High Command might well decide to make a lightning thrust against Poland and then, if necessary, fight it out with the democracies on the Western Front. I thought it all out as I drove across the Goonhilly Downs with the warm heavy scent of sun after rain in my nostrils, and by the time I had convinced myself that the pact was not as serious as it had at first seemed, it was twelve o'clock, and I was at Gunwalloe Church Cove. Two days ago there had been at least three hundred cars in the park. I counted a bare fifty. The beach seemed empty.Yet it was a glorious day. I had a bathe and then strolled along the beach.A tubby little man in grey flannels with a panama stuck squarely on his head nodded to me:Things look pretty bad this morning, don't they?' he said. `Not too good: I replied. 'But it's a fine day: `Aye: he said, 'that's might, it is. And we'd best make the most of 'em.Two men in our hotel have been called oop.Wired for last night: Five minutes' conversation with this gentleman left me with a feeling of utter depression. I had lunch and tried to settle down to read, but my mind would not concentrate and I was conscious all the time of the emptiness of the beach. I had my third bathe of the day and went home to tea to find the cottage empty of visitors.”

     

     
    Hammond Innes (15 juli 1913 – 10 juni 1998)
    Cover

     

     

    Onafhankelijk van geboortedata

    De Iraanse dichteres, schrijfster en vredesactiviste Rira Abbasi werd geboren in 1962 in Khorramabad, Iran. Zie ook alle tags voor Rira Abbasi op dit blog.

     

    Poets of Peace (Fragment)

    Their flags has a color, has a shape,
    has a star, has a moon.
    With smiling orange sun
    Watch the cartoons!
    Watch the animals in jungles!
    The mouse and the cat are kind,
    They love their children.
    Shame on you!
    Getting a piece of bread is not hard.
    It needs no gun and no fight.
    Every house has a door and window.
    Daddy, mommy and their kids,

    They need peace and comfort,
    Children need to study, to be happy,
    Watch football games, pretty flowers, and swim.
    They want to grow up,
    They hate bad dreams,
    They want to think,
    They like to fly like swallows,
    Having a green branch in their mouth.
    Fly high and plant olives on the moon.
    Let’s be kind to each other,
    No matter how much bread, how many children
    Appreciate each other,
    Sing with a healthy soul:
    We need no more bread, not a big belly.
    We need no guns, no wounded men in fights,
    Hostility is meaningless.
    If we are friends,
    If we are good neighbors
    We can borrow; we can lend water and bread
    We need no war!
    Why are rockets expensive?

     

    Vertaald door M. Alexandrian

     

     
    Rira Abbasi (Khorramabad, 1962)
    Khorramabad

     

     

    Zie voor nog meer schrijvers van de 15e juli ook mijn blog van 15 juli 2017 deel 2.

    15-07-2019 om 18:23 geschreven door Romenu  


    Tags:Jean Christophe Grangé, Driss Chraïbi, Iris Murdoch, Richard Russo, Jacques Rivière, Heinrich Peuckmann, Robert Wohlleben, Hammond Innes, Rira Abbasim, Romenu
    » Reageer (0)
    14-07-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Volker Kaminski, Yukiko Motoya, Irving Stone, Natalia Ginzburg, Jacques de Lacretelle

    De Duitse schrijver Volker Kaminski werd op 14 juli 1958 in Karlsruhe geboren. Zie ook alle tags voor Volker Kaminski op dit blog.

    Uit: Rot wie Schnee

    „Tom war sich sicher, dass der Junge nach ihm rief. Er glaubte seine helle Stimme zu hören, während er den Flur zwischen Küche und Atelier durchquerte. Er knips te das Neonlicht an und betrat das Atelier. Mach dich nicht verrückt, dachte er, es ist doch nur ein Bild. Die noch unfertige Leinwand, die an der Schmalseite des Raums lehnte, zeigte einen etwa siebzehnjährigen Jungen, der mit den Füßen im Schnee versank und sein bleiches Gesicht dem Betrachter zuwandte. Er hatte den Mund weit geöffnet und die Augen aufgerissen. In einer stark ausholenden Körperdrehung streckte er den rechten Arm nach hinten und deutete auf eine Stelle im Schnee, an der ein umgestürzter Wagen lag. Bettdecken, Körbe, große Kisten, verblichene Reisekoffer lagen im Schnee verstreut. Das Gestänge eines Vogelkäfigs ragte heraus, ein Fahrradlenker, eine alte Standuhr. Weiter hinten, halb verschüttet, aber gut sichtbar, lag eine junge Frau, die ihren gewölbten Bauch schützend mit den Armen bedeckte. Das Bild war 250 mal 180 Zentimeter groß, Toms bevor zugtes Standardmaß. Er hatte beschlossen, die Pferde weg zu lassen. Pferde würden das Elend zu sehr betonen, es wären Mitleid erregende Kreaturen, die aus offenen Wunden bluteten. Natürlich hätte er die Pferde an den Horizont stellen können, sie hätten still und ergeben dagestanden und damit angedeutet, um was für einen Wagen es sich handelte. Er musste jetzt wieder an die Pferde denken, obwohl er sich letzte Nacht gegen sie entschieden hatte. Es war ein Bild von der Flucht im Zweiten Weltkrieg. Der junge Mann im Vordergrund, der zerbrochene Wagen und der dichte Schnee gaben genügend Hinweise darauf. Tom nahm einen feinen Pinsel vom Tisch und machte sich wieder an die Arbeit. Keine Pferde, dachte er noch einmal. Der Schnee war das beherrschende, alles verschluckende Element. Er lag meterhoch, sodass man sich wildes, windgepeitschtes Schneetreiben vorstellen konnte. In der Szene selbst schneite es nicht. Es war keine einzige Schneeflocke zu sehen, nichts trat zwischen das Gesicht des Jungen und den Betrachter. So lebendig und aufgebracht sollte der Junge erscheinen, so plastisch und real, dass der Betrachter meinte, er steige zu ihm heraus. Dabei war Tom die Nähe zu dem Jungen beim Malen eher unangenehm; er fühlte sich beklommen, wenn er seinem Gesicht zu nahe kam. Als Vorlage diente ihm eine kleine Schwarz­Weiß­Fotografie, darauf war die Haltung, um die es ihm ging, nicht zu erkennen. Das Foto zeigte einen schmächtigen, freundlich lächelnden Schüler, keineswegs ein verzerrtes Gesicht. So angespannt und überdreht wie auf der Leinwand war er im Leben selten anzutreffen gewesen, aber Tom hatte sich dieser Ausdruck trotzdem tief eingeprägt. Er hatte manchmal von ihm als wild tanzendem Mann geträumt und sich für ihn im Traum geschämt. Im Zentrum seines Lebens hatte die Katastrophe gestanden, die mit dem Krieg über ihn hereingebrochen war. Und Tom hatte immer gewusst, dass er diese Katastrophe eines Tages auf die Leinwand bringen würde.“

     

     
    Volker Kaminski (Karlsruhe, 14 juli 1958)

     

     

    De Japanse schrijfster Yukiko Motoya werd geboren op 14 juli 1979 in Hakusan, Ishikawa. Zie ook alle tags voor Yukiko Motoya op dit blog.

    Uit: The Reason I Carry Biscuits to Offer to Young Boys (Vertaald door Asa Yoneda)

    “Try these—they’re really delicious.”
    I was in the bus shelter opposite the train station, taking shelter from the rain while I waited for my mom, when the guy with the umbrella started talking to me. I hadn’t noticed him turn up but the old guy, who was dressed in rags, gave me a friendly smile and offered me a little packet of biscuits. “You look hungry,” he said. “Go ahead, they’re really delicious.” Even though we were in the middle of a huge typhoon and the ferocious wind was howling past my ears, I thought I caught a whiff of the old guy’s sour smell.
    “Aw, biscuits!” I said, taking them like a good child. I was clutching the biscuits inside my palm and nervously pretending to eat them when then the guy pointed toward the junction where the wide station road met a smaller road and, out of nowhere, said, “Don’t ever underestimate people like them.” He was pointing at a man in a suit waiting for the lights to turn, desperately holding his umbrella open in the storm.
    I didn’t react, but secretly I was pretty worried that he’d read my mind. I’d been watching people just like suit man passing by, laughing at them inside. Any time I saw typhoon coverage on TV, I just had to wonder: What on earth were these people thinking? Walking along looking totally focused on holding their barely open umbrellas in front of them when their clothes, their hair and most likely even their socks were wet through. I was like, Are you sure there isn’t something wrong with your head? Don’t tell me you kowtow to umbrellas, at your age? But I’d never mentioned these thoughts to anyone else.
    “Just watch,” said the old guy. “Soon he’ll be down to bare bones.” I didn’t know what he meant, but his voice was strong like a sea captain’s, so I looked to where his gnarly finger was pointing, at the man in a suit holding on for dear life to the guardrail by the crossing. I’d nearly been blown out onto the road there too, earlier, as I battled the rain that blew horizontally into my face. Because it was a junction, the strong winds bore straight at you.
    “Three! Two! One!” The old guy shouted, just as the man’s umbrella turned inside out like a rice bowl and its fabric disappeared as though an invisible man had ripped it off, instantly reducing the umbrella to just its skeleton. I was speechless. The old guy’s timing had been perfect.
    *
    Associating with people like him was a bad idea. I knew this, but his shabby appearance and offensive smell didn’t bother me that much any more. He handed me another packet of biscuits, and I pretended to nibble them again, apologizing to him in my head for deceiving him. Oblivious to that, the guy started telling a story about some boy from a tribe that lived deep in a forest. It was about what the young kid did to win an umbrella that a foreigner had brought to their village.
    “They beat each other with sticks,” said the guy. The wind was whipping his long, tangled hair around, and it looked like the strands were trying to feed on his face.”

     

     
    Yukiko Motoya (Hakusan, 14 juli 1979)

     

     

    De Amerikaanse schrijver Irving Stone werd geboren op 14 juli 1903 in San Francisco. Zie ook alle tags voor Irving Stone op dit blog.

    Uit: Depths of Glory

    “The opening of the official Salon on April 30, 1863, was attended by several thousand Parisians interested in art exhi-bitions. The jury gave a prize to the picture called The Pearl and the Wave, a young woman voluptuously extended on the bank receiving the embraces of the caressing waves. Corot and Millet were described by the judges as "foremost". Gustave Courbet was infuriated because he had been described as "fad-ing and passing away". Portrait of the Emperor was judged "the most important work of the exhibit". Le Figaro's critic was disappointed with the Salon. He wrote: "It is an honest and prudent French school. The general effect is sleepy". The two weeks preceding the "Salon des Refuses" dragged unmercifully. When, a couple of days prior to the opening, the Emperor announced that he and his Empress would attend the showing of the unwanted artists, a shock wave went through Paris. Everyone who had been at the opening of the official Salon would have to attend this second Salon to see and be seen by their Majesties. It was expected that there would be an enormous crowd. "We'll have a great success," cried Claude Monet. Camille Pissarro responded, "You see, to be rejected is not the same as being ignored." On the day of the opening he and his colleagues assembled in the passageway between Palais de l'Industrie and the adjoining building shortly before the opening hour. They found the exhibit as luxuriously mounted as that of the official Salon. Antique tapestries hung in the doorways. The benches were made comfortable with red velvet cushions. The skylights were covered with white cotton screens to cut the glare. There was a long series of display rooms. All like the official Salon.., except for the pictures. The brightness of their color, the mood, the authenticity of the figures and the presence of fresh air. The feeling of youth, of gaiety. Of innovation. In the two areas termed "the place of dishonor" were Edouard Manet's Luncheon on the Grass, two gentlemen fully clothed in vests, jackets and cravats, and two women entirely naked, sitting and gathering flowers, beside them the picnic basket and its luxurious contents overflowing into the foreground.“

     

     
    Irving Stone (14 juli 1903 – 26 augustus 1989)
    Cover

     

     

    De Italiaanse schrijfster Natalia Ginzburg werd geboren op 14 juli 1916 in Palermo. Zie ook alle tags voor Natalia Ginzburg op dit blog.

    Uit: Al onze gisterens (Vertaald door Henny Vlot)

    “Ze bleef altijd heel lang in de badkamer en dan kwam iedereen aan de deur kloppen, terwijl zij begon te roepen dat ze er ge-noeg van had in een huis te wonen waar niemand respect voor haar had; ze wilde meteen haar koffers pakken en naar haar zuster in Genua vertrekken. Twee of drie keer had ze haar koffers onder de kast vandaan gehaald en was ze begonnen haar schoenen in stoffen zakjes te stoppen. Je moest gewoon doen of er niets aan de hand was en dan haalde ze even later haar schoenen weer tevoorschijn. Overigens wist iedereen dat die zuster in Genua haar helemaal niet in huis wilde hebben.Juffrouw Maria kwam geheel gekleed, met haar hoed op, de badkamer uit en rende meteen de straat op met een schepje om mest te verzamelen voor de rozen, vliegensvlug, terwijl ze goed oplette dat er niemand aan kwam. Daarna ging ze inkopen doen met het boodschappennet, ze speelde het klaar om in een halfuur de hele stad door te rennen op haar vlugge voetjes in schoenen met een strik. Iedere morgen speurde ze de hele stad af naar koopjes, en kwam doodmoe thuis. Ze had altijd een slecht humeur als ze boodschappen had gedaan en viel uit tegen Concettina, die nog in haar ochtendjas rond-liep: ze zei dat ze nooit had gedacht dat ze nog eens met een boodschappennet door de stad zou moeten sjouwen, toen ze vroeger in het rijtuig naast grootmoeder zat, met haar knieën lekker warm onder de deken en de mensen die haar groet-ten. Concettina borstelde langzaam haar haar voor de spiegel, bracht daarna haar gezicht tot vlak bij het glas en bekeek een voor een haar sproeten, bekeek haar tanden en haar tandvlees, stak haar tong uit en bekeek die ook. Ze kamde haar haar strak naar achteren in een wrong in haar nek, met een warrige pony op haar voorhoofd; met die pony leek ze precies op een cocot-te, zei juffrouw Maria. Daarna deed ze de kast wijd open en dacht na over welke kleren ze zou aantrekken. Intussen luchtte juffrouw Maria de bedden en klopte de kleden, met een doek om haar hoofd en haar mouwen opgerold over haar oude, ta-nige armen. Maar ze dook weg bij het raam als ze de mevrouw van het huis aan de overkant het balkon op zag komen, want ze hield er niet van gezien te worden met haar hoofddoek om terwijl ze de kleden aan het kloppen was, en dan dacht ze er-aan terug dat ze in dit huis was gekomen als gezelschapsdame, en kijk nu eens wat ze moest doen.De overbuurvrouw had ook een pony, maar een door de kapper gekrulde, stijlvol verwarde pony, en juffrouw Maria zei dat ze jonger leek dan Concettina wanneer ze ’s morgens naar buiten kwam in haar lichtgekleurde, frisse peignoir, en toch wist iedereen zeker dat ze vijfenveertig was.Er waren dagen dat Concettina er niet in slaagde iets te vinden om aan te trekken.”

     

     
    Natalia Ginzburg (14 juli 1916 – 7 oktober 1991)

     

     

    De Franse schrijver en letterkundige Jacques de Lacretelle werd geboren in Cormatin (Saône-et-Loire) op 14 juli 1888. Zie ook alle tags voor Jacques de Lacretelle op dit blog.

    Uit: Silbermann


    "Or, Célestine, notre cuisinière, n’aimait pas cet homme « venu on ne sait d’où », disait-elle, et lorsqu’elle avait eu affaire avec lui, on l’entendait maugréer en revenant :
    — C’est malheureux de voir ces beaux fruits touchés par ces mains-là.
    Silbermann, ignorant ce petit mouvement instinctif, poursuivit :
    — Si les livres t’intéressent, tu viendras un jour chez moi, je te montrerai ma bibliothèque et je te prêterai tout ce que tu voudras.
    Je le remerciai et acceptai.
    — Alors quand veux-tu venir ? dit-il aussitôt. Cet après-midi, es-tu libre ?
    Je ne l’étais point. Il insista.
    — Viens goûter jeudi prochain.
    Il y eut dans cet empressement quelque chose qui me déplut et me mit sur la défensive. Je répondis que nous conviendrions du jour plus tard ; et comme nous étions arrivés devant la maison de mes parents, je lui tendis la main.
    Silbermann la prit, la retint, et me regardant avec une expression de gratitude, me dit d’une voix infiniment douce :
    — Je suis content, bien content, que nous nous soyons rencontrés... je ne pensais pas que nous pourrions être camarades.
    — Et pourquoi ? demandai-je avec une sincère surprise.
    — Au lycée, je te voyais tout le temps avec Robin ; et comme lui, durant un mois, cet été, a refusé de m’adresser la parole, je croyais que toi aussi... Même en classe d’anglais où nous sommes voisins, je n’ai pas osé...
    Il ne montrait plus guère d’assurance en disant ces mots. Sa voix était basse et entrecoupée ; elle semblait monter de régions secrètes et douloureuses. Sa main qui continuait d’étreindre la mienne comme s’il eût voulu s’attacher à moi, trembla un peu.
    Ce ton et ce frémissement me bouleversèrent. J’entrevis chez cet être si différent des autres une détresse intime, persistante, inguérissable, analogue à celle d’un orphelin ou d’un infirme. Je balbutiai avec un sourire, affectant de n’avoir pas compris :
    — Mais c’est absurde... pour quelle raison supposais-tu...
    — Parce que je suis Juif, interrompit-il nettement et avec un accent si particulier que je ne pus distinguer si l’aveu lui coûtait ou s’il en était fier."

     

     
    Jacques de Lacretelle (14 juli 1888 – 2 januari 1985)

     

     

    Zie voor nog meer schrijvers van de 14e juli ook mijn vorige blog van vandaag.

    14-07-2019 om 13:21 geschreven door Romenu  


    Tags:Volker Kaminski, Yukiko Motoya, Irving Stone, Natalia Ginzburg, Jacques de Lacretelle, Romenu
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gavrila Derzjavin, Béatrix Beck, Arthur Laurents, Owen Wister, Willard Motley

    De Russische dichter Gavrila Romanovitsj Derzjavin werd geboren in Kazan op 14 juli 1743. Zie ook alle tags voor Gavrila Derzjavin op dit blog.

     

    On The Death Of Prince Meshchersky (Fragment)

    O, Voice of time! O, metal's clang!
    Your dreadful call distresses me,
    Your groan doth beckon, beckon me
    It beckons, brings me closer to my grave.
    This world I'd just begun to see
    When death began to gnash her teeth,
    Like lightening her scythe aglint,
    She cuts my days like summer hay.

    No creature thinks to run away,
    From under her rapacious claws:
    Prisoners, kings alike are worm meat,
    Cruel elements the tomb devour,
    Time gapes to swallow glory whole.
    As rushing waters pour into the sea,
    So days and ages pour into eternity
    And death carnivorous all eats.

    We slide along the edge of an abyss
    And we will someday topple in.
    With life, we take at one time death,
    To die's the purpose of our birth.
    Death strikes all down without a thought.
    It shatters e'en the stars,
    Extinguishes the suns,
    It threatens every world.

     

     
    Gavrila Derzjavin (14 juli 1743 – 20 juli 1816)
    Op een postzegel uit 1972

     

     

    De Franse schrijfster van Belgische origine Béatrix Beck werd geboren in Villars-sur-Ollon op 14 juli 1914. Zie ook alle tags voor Béatrix Beck op dit blog.

    Uit: La Petite Italie

    "Au dernier étage, dans un placard à balais coquettement aménagé, tapissé d’échantillons de papier mural, vivotait la très vieille signora Cumini, trois fois veuve et plus de dents. Elle dormait recroquevillée pour pouvoir fermer sa porte. On la nourrissait gratis, les uns par solidarité sociale, les autres pour l’amour de la bienheureuse Maria Goretti, la grande Teresa ou, carrément, Dieu.
    — Du pareil au même, chuintait Lucrezia Cumini.
    Lait de poule, purées de toutes choses, même gâtées, elle n’y voit que du feu. Consommé où le chat mijote trois heures et demie, c’est pas la mort d’un pape. Avec les herbes, un vrai lapin. La nonagénaire Lulu larmoyait d’attendrissement en déglutissant.
    Alida étreignit sa fille comme si elle venait d’échapper à un carnage, coiffa de sa belle grande main abîmée la tête ronde de son fils, rasée à cause des poux des riches :
    — Mon cœur, qu’est ce que t’as fait à l’école aujourd’hui ?
    — Rien.
    — Oh, protesta Alia. Ils ont appris une chanson. Chante à maman.
    — La pou-oule noire pond dans l’a-armoire.
    — Et puis ?
    — La poule blanche je sais pas.
    La toute petite Sandra donna de la voix. Mère et fille se jetèrent sur elle, l’arrachèrent à son moïse, se l’arrachèrent. Alida dut lâcher prise pour touiller la sublime soupe des premiers jours du mois, une totalité, un absolu. Dans chaque assiette un filet d’or liquide. Mon huile c’est mon sang, disait Alida en rebouchant serré le bidon. Fête intérieure, recueillement. Seigneur, priait in petto Alida, mange avec nous cette bonté.
    Quand le travail venait à manquer, on allait jusqu'à bouffer de l'herbe bien bouillie, bien tordue, bien hachée. Les macaronis vivent de l'air du temps, disaient les Français, les gaspilleurs, avec envie et mépris.
    Après le repas, succulent ou misérable, les trois enfants baisaient la main de leur mère qui l'avait préparé, l'hommage de Nicola tenant plutôt du suçon. Alida accueillait le cérémonial avec naturel et dignité. Essayait de raconter à son mari : — La voisine... le boulanger... la pluie... — Les ragots j'en ai rien à foutre. Parle-moi de la dictature du prolétariat."

     

     
    Béatrix Beck (14 juli 1914 – 30 november 2008)

     

     

    De Amerikaanse schrijver, scenarioschrijver en regisseur Arthur Laurents is geboren in New York op 14 Juli 1918.Zie ook alle tags voor Arthur Laurents op dit blog.

    Uit: West Side Story

    “By the time the mambo music starts the Jets and Sharks are each on their own side of the hall. At the climax of the dance, Tony and Bernardo's sister, Maria, see one another :as a delicate cha-cha-cha, they slowly walk forward to meet each other.
    MEETING SCENE
    TONY
    You're not thinking I'm someone else?
    MARIA
    I know you are not.
    TONY
    Or that we have met before?
    MARIA
    I know we have not.
    TONY
    I felt I knew something-never-before was going to happen, had to happen. But this is ...
    MARIA
    interrupting
    My hands are so cold.
    He takes them in his.
    Yours too.
    He moves her hands to his face.
    So warm.
    She moves his hands to herface.
    TONY
    Yours, too...
    MARIA
    But of course. They are the same.
    TONY
    It's so much to believe. You're not joking me?
    MARIA
    I have not yet learned how to joke that way.
    I think how I never will.

    [JUMP]
    Bernardo is upon them in an icy rage. Chino, whom Bernardo has brought Maria from Puerto Rico to marry, takes her home. Riff wants Bernardo for"War Council"; they agree to meet in half an hour at Doc's drugstore.”

     

     
    Arthur Laurents (14 juli 1918 – 5 mei 2011)
    Scene uit de film uit 1961 met Natalie Wood (Maria) and Richard Beymer (Tony)

     

     

    De Amerikaanse schrijver Owen Wister werd geboren op 14 juli 1860 in Germantown, Pennsylvania. Zie ook alle tags voor Owen Wister op dit blog.

    Uit: The Jimmyjohn Boss

    “One day at Nampa, which is in Idaho, a ruddy old massive jovial man stood by the Silver City stage, patting his beard with his left hand, and with his right the shoulder of a boy who stood beside him. He had come with the boy on the branch train from Boise, because he was a careful German and liked to say everything twice--twice at least when it was a matter of business. This was a matter of very particular business, and the German had repeated himself for nineteen miles. Presently the east-bound on the main line would arrive from Portland; then the Silver City stage would take the boy south on his new mission, and the man would journey by the branch train back to Boise. From Boise no one could say where he might not go, west or east. He was a great and pervasive cattle man in Oregon, California, and other places. Vogel and Lex--even to-day you may hear the two ranch partners spoken of. So the veteran Vogel was now once more going over his notions and commands to his youthful deputy during the last precious minutes until the east-bound should arrive.
    "Und if only you haf someding like dis," said the old man, as he tapped his beard and patted the boy, "it would be five hoondert more dollars salary in your liddle pants."
    The boy winked up at his employer. He had a gray, humorous eye; he was slim and alert, like a sparrow-hawk--the sort of boy his father openly rejoices in and his mother is secretly in prayer over. Only, this boy had neither father nor mother. Since the age of twelve he had looked out for himself, never quite without bread, sometimes attaining champagne, getting along in his American way variously, on horse or afoot, across regions of wide plains and mountains, through towns where not a soul knew his name. He closed one of his gray eyes at his employer, and beyond this made no remark.
    "Vat you mean by dat vink, anyhow?" demanded the elder.
    "Say," said the boy, confidentially--"honest now. How about you and me? Five hundred dollars if I had your beard. You've got a record and I've got a future. And my bloom's on me rich, without a scratch. How many dollars you gif me for dat bloom?" The sparrow-hawk sailed into a freakish imitation of his master.
    "You are a liddle rascal!" cried the master, shaking with entertainment. "Und if der peoples vas to hear you sass old Max Vogel in dis style they would say, 'Poor old Max, he lose his gr-rip.' But I don't lose it." His great hand closed suddenly on the boy's shoulder, his voice cut clean and heavy as an axe, and then no more joking about him. "Haf you understand that?" he said.”

     

     
    Owen Wister (14 juli 1860 – 21 juli 1938)
    Cover

     

     

    De Amerikaanse schrijver Willard Frances Motley werd geboren op 14 juli 1909 in Chicago. Zie ook alle tags voor Willard Motley op dit blog.

    Uit: Alan M. Wald.American Night: The Literary Left in the Era of the Cold War (Hoofdstuk over Willard Motley)

    “Like Oscar Wilde, Motley yearned for an escape from moralistic prohibi-tionism, but unlike Wilde he would not turn victimization into martyrdom. In personal notes he kept for a planned book-length novel about homosexual culture in the postwar era, he explained that he did not want to write the kind of book later known as the "Homosexual Problem Novel"; he hated the ones he read such as Gore Vidal's The Pillar and the City (1946).107 He also refused to depict a homosexual as a redemptive figure, as in James Baldwin's Another Country (1962). While Motley's rejection of the available racial and gender definitions makes sense in a pre-Stonewall age, the absence of an alternative turned into a no-win predicament. Rather than producing fiction that replaced settled forms of identity with processes embedded in class, national, ethnic, and personal contexts, Motley could generate only a disconcerting sequence of enigmas and stereotypes. Hoist with his own petard of nondisclosure, Motley nonetheless partook, instinctively, of an "Adornian" dialectic through which his novels register a cognition of tension between concepts of race and gender and the non-conceptuality of the same. He merged with Petry and others in eroding prior categories, which in Petry's case created a narrative that promoted a dissolu-tion of the 193os idea of the novel as reflective of the material configuration of experience. But anyone seeking in Motley a nimble and buoyant presenta-tion of such art will be disappointed. He aspired to panoramic volumes on a grand scale, and these are weighted with the deadly undertow of exhaustively researched sociological settings. Only a vigilant reader can discern how Mot-ley's literary trajectory exhibits a process of paradoxical self-negation. Unlike Petry, there is no rematerializing logic to his texts through a vivid seizure of the imagination. In the eyes of his FBI watchers, Willard Motley was simply a "Negro writer with Leftist and homosexual tendencies who has lived in Mexico for a num-ber of years.."00 To understand more intricately what this redaction denoted, one needs to recover motives and meanings from Motley's intimate life.”

     

     
    Willard Motley (14 juli 1909 – 15 maart 1965)

    14-07-2019 om 13:21 geschreven door Romenu  


    Tags:Gavrila Derzjavin, Béatrix Beck, Arthur Laurents, Owen Wister, Willard Motley, Romenu
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.The Good Samaritan (Henry Lawson)

     

    Bij de vijfde zondag na Pinksteren

     

     
    De barmhartige Samaritaan door Giovanni Battista Langetti, 1670

     

     

     

    The Good Samaritan

    HE comes from out the ages dim—
    The good Samaritan;
    I somehow never pictured him
    A fat and jolly man;
    But one who'd little joy to glean,
    And little coin to give—
    A sad-faced man, and lank and lean,
    Who found it hard to live.

    His eyes were haggard in the drought,
    His hair was iron-grey—
    His dusty gown was patched, no doubt,
    Where we patch pants to-day.
    His faded turban, too, was torn—
    But darned and folded neat,
    And leagues of desert sand had worn
    The sandals on his feet.

    He's been a fool, perhaps, and would
    Have prospered had he tried,
    But he was one who never could
    Pass by the other side.
    An honest man whom men called soft,
    While laughing in their sleeves—
    No doubt in business ways he oft
    Had fallen amongst thieves.

    And, I suppose, by track and tent,
    And other ancient ways,
    He drank, and fought, and loved, and went
    The pace in his young days.
    And he had known the bitter year
    When love and friendship fail—
    I wouldn't be surprised to hear
    That he had been in jail.

    A silent man, whose passions slept,
    Who had no friends or foes—
    A quiet man, who always kept
    His hopes and sorrows close.
    A man who very seldom smiled,
    And one who could not weep
    Be it for death of wife or child
    Or sorrow still more deep.

    But sometimes when a man would rave
    Of wrong, as sinners do,
    He'd say to cheer and make him brave
    ‘I've had my troubles too.’
    (They might be twittered by the birds,
    And breathed high Heaven through,
    There's beauty in those world-old words:
    ‘I've had my sorrows too.’)

    And if he was a married man,
    As many are that roam,
    I guess that good Samaritan
    Was rather glum at home,
    Impatient when a child would fret,
    And strict at times and grim—
    A man whose kinsmen never yet
    Appreciated him.

    Howbeit—in a study brown—
    He had for all we know,
    His own thoughts as he journeyed down
    The road to Jericho,
    And pondered, as we puzzle yet,
    On tragedies of life—
    And maybe he was deep in debt
    And parted from his wife.

    (And so ‘by chance there came that way,’
    It reads not like romance—
    The truest friends on earth to-day,
    They mostly come by chance.)
    He saw a stranger left by thieves
    Sore hurt and like to die—
    He also saw (my heart believes)
    The others pass him by.

    (Perhaps that good Samaritan
    Knew Levite well, and priest)
    He lifted up the wounded man
    And sat him on his beast,
    And took him on towards the inn—
    All Christ-like unawares—
    Still pondering, perhaps, on sin
    And virtue—and his cares.

    He bore him in and fixed him right
    (Helped by the local drunk),
    And wined and oiled him well all night,
    And thought beside his bunk.
    And on the morrow ere he went
    He left a quid and spoke
    Unto the host in terms which meant—
    ‘Look after that poor bloke.’

    He must have known them at the inn,
    They must have known him too—
    Perhaps on that same track he'd seen
    Some other sick mate through;
    For ‘Whatsoe'er thou spendest more’
    (The parable is plain)
    ‘I will repay,’ he told the host,
    ‘When I return again.’

    He seemed to be a good sort, too,
    The boss of that old pub—
    (As even now there are a few
    At shanties in the scrub).
    The good Samaritan jogged on
    Through Canaan's dust and heat,
    And pondered over various schemes
    And ways to make ends meet.

    *****

    He was no Christian, understand,
    For Christ had not been born—
    He journeyed later through the land
    To hold the priests to scorn;
    And tell the world of ‘certain men’
    Like that Samaritan,
    And preach the simple creed again—
    Man's duty! Man to man!

    *****

    ‘Once on a time there lived a man,’
    But he has lived alway,
    And that gaunt, good Samaritan
    Is with us here to-day;
    He passes through the city streets
    Unnoticed and unknown,
    He helps the sinner that he meets—
    His sorrows are his own.

    He shares his tucker on the track
    When things are at their worst
    (And often shouts in bars outback
    For souls that are athirst).
    To-day I see him staggering down
    The blazing water-course,
    And making for the distant town
    With a sick man on his horse.

    He'll live while nations find their graves
    And mortals suffer pain—
    When colour rules and whites are slaves
    And savages again.
    And, after all is past and done,
    He'll rise up, the Last Man,
    From tending to the last but one—
    The good Samaritan.

     

     

     
    Henry Lawson (17 juni 1867 – 2 september 1922)
    De Anglicaanse Holy TrinityChurch in Grenfell, New South Wales, de geboorteplaats van Henry Lawson

     

     

    Zie voor de schrijvers van de 14e juli ook mijn volgende twee blogs van vandaag.

    14-07-2019 om 13:20 geschreven door Romenu  


    Tags:Henry Lawson, Kerkelijk Jaar, Romenu
    » Reageer (0)
    13-07-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Henry Longfellow, Wole Soyinka, Rien Vroegindeweij, Isaak Babel, Scott Symons, Rebecca Salentin

     

    Dolce fa niente

     

     

     
    Parijs na de regen door Andrej Ostapchuk, 2019

     

     

    Rain in Summer

    How beautiful is the rain!
    After the dust and heat,
    In the broad and fiery street,
    In the narrow lane,
    How beautiful is the rain!
    How it clatters along the roofs,
    Like the tramp of hoofs
    How it gushes and struggles out
    From the throat of the overflowing spout!
    Across the window-pane
    It pours and pours;
    And swift and wide,
    With a muddy tide,
    Like a river down the gutter roars
    The rain, the welcome rain!
    The sick man from his chamber looks
    At the twisted brooks;
    He can feel the cool
    Breath of each little pool;
    His fevered brain
    Grows calm again,
    And he breathes a blessing on the rain.
    From the neighboring school
    Come the boys,
    With more than their wonted noise
    And commotion;
    And down the wet streets
    Sail their mimic fleets,
    Till the treacherous pool
    Ingulfs them in its whirling
    And turbulent ocean.
    In the country, on every side,
    Where far and wide,
    Like a leopard's tawny and spotted hide,
    Stretches the plain,
    To the dry grass and the drier grain
    How welcome is the rain!
    In the furrowed land
    The toilsome and patient oxen stand;
    Lifting the yoke encumbered head,
    With their dilated nostrils spread,
    They silently inhale
    The clover-scented gale,
    And the vapors that arise
    From the well-watered and smoking soil.
    For this rest in the furrow after toil
    Their large and lustrous eyes
    Seem to thank the Lord,
    More than man's spoken word.
    Near at hand,
    From under the sheltering trees,
    The farmer sees
    His pastures, and his fields of grain,
    As they bend their tops
    To the numberless beating drops
    Of the incessant rain.
    He counts it as no sin
    That he sees therein
    Only his own thrift and gain.
    These, and far more than these,
    The Poet sees!
    He can behold
    Aquarius old
    Walking the fenceless fields of air;
    And from each ample fold
    Of the clouds about him rolled
    Scattering everywhere
    The showery rain,
    As the farmer scatters his grain.
    He can behold
    Things manifold
    That have not yet been wholly told,--
    Have not been wholly sung nor said.
    For his thought, that never stops,
    Follows the water-drops
    Down to the graves of the dead,
    Down through chasms and gulfs profound,
    To the dreary fountain-head
    Of lakes and rivers under ground;
    And sees them, when the rain is done,
    On the bridge of colors seven
    Climbing up once more to heaven,
    Opposite the setting sun.
    Thus the Seer,
    With vision clear,
    Sees forms appear and disappear,
    In the perpetual round of strange,
    Mysterious change
    From birth to death, from death to birth,
    From earth to heaven, from heaven to earth;
    Till glimpses more sublime
    Of things, unseen before,
    Unto his wondering eyes reveal
    The Universe, as an immeasurable wheel
    Turning forevermore
    In the rapid and rushing river of Time.

     

     
    Henry Longfellow (27 februari 1807 – 24 maart 1882)
    Portland, Maine. Wharf Street na de regen. Henry Longfellow werd geboren in Portland

     

     

    De Nigeriaanse dichter, schrijver en voorvechter van democratie Akinwande Oluwole “Wole” Soyinka werd geboren op 13 juli 1934 in Abeokuta. Zie ook alle tags voor Wole Soyinka op dit blog.

    Uit: Aké. The Years of Childhood

    “The bedroom door opened and mother peeped in. Seeing me awake she entered, and was followed in by father. When I asked for Osiki, she gave me a peculiar look and turned to say something to father. I was not too sure, but it sounded as if she wanted father to tell Osiki that killing me was not going to guarantee him my share of iyan. I studied their faces intently as they asked me how I felt, if I had a headache or a fever and if I would like some tea. Neither would touch on the crucial question, so finally I decided to put an end to my suspense. I asked them what they had done with my dansiki.
    ‘It’s going to be washed,’ mother said, and began to crush a halftablet in a spoon for me to take.
    ‘What did you do with the blood?’
    She stopped, they looked at each other. Father frowned a little and reached forward to place his hand on my forehead. I shook my head anxiously, ignoring the throb of pain this provoked.
    ‘Have you washed it away?’ I persisted.
    Again they looked at each other. Mother seemed about to speak but fell silent as my father raised his hand and sat on the bed, close to my head. Keeping his eyes on me he drew out a long, ‘No-o-o-o-o.’
    I sank back in relief. ‘Because, you see, you mustn’t. It wouldn’t matter if I had merely cut my hand or stubbed my toe or something like that – not much blood comes out when that happens. But I saw this one, it was too much. And it comes from my head. So you must squeeze it out and pump it back into my head. That way I can go back to school at once.’
    My father nodded agreement, smiling. ‘How did you know that was the right thing to do?’
    I looked at him in some surprise, ‘But everybody knows.’
    Then he wagged his finger at me, ‘Ah-ha, but what you don’t know is that we have already done it. It’s all back in there, while you were asleep. I used Dipo’s feeding-bottle to pour it back.’
    I was satisfied. ‘I’ll be ready for school tomorrow’ I announced.”

     

     
    Wole Soyinka (Abeokuta, 13 juli 1934)

     

     

    De Nederlandse dichter en (toneel)schrijver Rien Vroegindeweij werd geboren in Middelharnis op 13 juli 1944. Zie ook alle tags voor Rien Vroegindeweij op dit blog.

     

    Onweer

    Ik hou van de hete zon
    die schittert op de rivier
    en ik ben gek op de eerste
    kou van de winter. Ik hou

    van de zon die ondergaat
    en zou, als ik de kans kreeg,
    ook genieten van een kort
    doch hevig bosbrandje. Ik hou

    van mijn moeder die oud is
    en na een godvruchtig leven
    niet weet wat het worden zal,
    de hel of de hemel. Ik lijk

    op haar omdat mijn dochter
    op haar lijkt. Maar ik maak
    haar niet bang met het vuur
    dat opstijgt rond de zondaars.

    Noch vrolijk ik haar op
    met het vooruitzicht op hemels
    gezang: als zij mijn hand vast
    houdt, durf ik voor het raam

    te staan, als zij lacht om mijn
    oud geloof dat God in de donder
    spreekt, praat zij hem na
    en zegt: boemdereboemboemboem.

     

     

    Dierbaar

    Niet de aap maar het paard
    lijkt het meest op de mens,
    als je 't in de ogen kijkt.

    Of sla de boeken erop na,
    veldslagen, ontdekkingsreizen,
    de melkboer in de straat.

    Held van 't wilde Westen,
    ruilobject voor koninkrijken,
    verlosser van de filosoof.

    Hier en daar staat op een plein
    in brons een krijgsheer op zijn paard,
    - dat zou andersom moeten zijn.

     

     
    Rien Vroegindeweij (Middelharnis, 13 juli 1944)

     

     

    De Russische schrijver Isaak Emmanuïlovitsj Babel werd geboren in Odessa op 13 juli 1894. Zie ook alle tags voor Isaak Babel op dit blog.

    Uit: De geschiedenis van mijn duiventil (Vertaald door Froukje Slofstra)

    “In onze winkel zat een klant, een boer, zich besluiteloos het hoofd te krabben. Toen hij mij zag, liet mijn vader de boer achter en hij hoorde gretig, zonder enige scepsis, mijn verhaal aan. Hij riep de bediende om de winkel te sluiten en snelde naar de Sobornaja-straat om een pet met het schoolembleem voor mij te kopen. Mijn arme moeder kon me nauwelijks van die uitzinnige man wegrukken. Mijn moeder zag bleek op dat moment en peilde het lot. Ze aaide over mijn hoofd en duwde me dan weer vol weerzin weg. Ze zei dat de krant de namen publiceerde van de jongens die waren toegelaten tot het gymnasium en dat God ons zou straffen en de mensen ons zouden uitlachen als we voortijdig een schooluniform kochten. Mijn moeder zag bleek, ze peilde het lot in mijn ogen en keek naar me met bitter medelijden, als naar een kreupele, omdat alleen zij wist hoe ongelukkig onze familie was.
    Alle mannen van ons geslacht waren te goed van vertrouwen en geneigd tot ondoordachte daden, we hadden nergens geluk in gehad. Mijn grootvader was ooit rabbijn geweest in Belaja Tserkov, hij was wegens godslastering verjaagd en had nog veertig jaar tumultueus en armoedig verder geleefd, vreemde talen gestudeerd, en vanaf zijn tachtigste zijn verstand verloren. Mijn oom Lev, de broer van mijn vader, had aan de jesjiva in Volozjin gestudeerd, was in 1892 weggelopen uit de militaire dienst en had de dochter ontvoerd van een intendant die in het militaire district Kiev diende. Oom Lev had die vrouw meegenomen naar Californië, naar Los Angeles, had haar daar in de steek gelaten en was gestorven in een dubieus huis, tussen negers en Maleiers. Na zijn dood stuurde de Amerikaanse politie ons zijn erfenis uit Los Angeles: een grote hutkoffer, beslagen met bruine ijzeren banden. In die koffer zaten halters, lokken vrouwenhaar, mijn grootvaders talliet, zweepjes met vergulde handgrepen en bloementhee in met goedkope parels versierde kistjes. Van de hele familie waren alleen mijn krankzinnige oom Simon, die in Odessa woonde, mijn vader en ik over. Maar mijn vader was te goed van vertrouwen, hij beledigde de mensen met zijn uitgelaten, idolate onthaal, dat vergaven ze hem niet en ze bedrogen hem. Mijn vader geloofde derhalve dat zijn leven werd geregeerd door een kwade genius, een ondoorgrondelijk wezen dat hem achtervolgde en in niets op hem leek. En dus was ik voor mijn moeder de enige die overbleef van onze hele familie.”

     

     
    Isaak Babel (13 juli 1894 – 27 januari 1940)
    De Potjomkintrappen in Odessa

     

     

    De Canadese schrijver Scott Symons werd geboren op 13 juli 1933 in Toronto. Zie ook alle tags voor Scott Symons op dit blog.

    Uit: Place d’Armes

    “To rest a moment ... slowly it focused him ... drew him out again — he heard the thunder of the candles ... and again his eardrums were probed and penetrant — again he lost his male maidenhead ... he reeled, held tight, and then relented ... gave himself to the verity ... and as he did he felt his eyes palped by the entrelacings of the gilt pillars .. and he followed the line of gold, up to the gold florescence under the balcony — to the scallopings of wood frieze ... and he knew that he had to abandon himself to this ... had to give to this — give himself to this. There was no other viable alternative. No other way — not out — but in. No other truth. Everything else was shadow. ... for a moment the veil dropped again — threatened to drop — he tried to make his eye bounce back off the entrelacs ... briefly he succeeded — yet he knew that if the veil did drop, he was lost — that once again he was still-born.... He looked back at the writhings of the gold ... and as his eye turned to them, they shot in, under his guard, before he even knew what had happened ... shot into him, writhing and convulsing — the candles raged in him — again he tried to close down — to shut out this realization ... but now it was too late, gloriously, with absolute finality, too late ... his whole body soared from the pew — followed his eyeballs in with the entrelacings ... the roof lifted and he was adrift absolutely, afloat ... no longer was there any question of details, of itemization — all that had gone now ... he was confounded in utter conjugation with the body of the Church — it was militant in him. He turned — and staggered out ... the Place d'Armes was outrageously alive in him ... detonating everywhere, everything, in a profusion of knowledge ... suddenly every detail was searingly evident — each outline blared in him, and the mass of the square raged in him ... he saw the beaver again ... and as he did heard the thunder of the candles ... his throat swole, his eyes blazed ... ca creve les yeux, Pierre had said — he was right — it stabbed your eyes out ... no in ... stabbed his eyes back in.... He was haemorrhaging now ... could feel the stream of blood blurting from him ... hideously alive.... La Place....The Place ... he could see the Place ... he started to shout ... "La Place ... it's there ... don't you see ... La Place ... Look...." And he started to run toward the statue of Maisonneuve ... and his run became a dance, his whole body vibrant, like the dancers in the nightclub, like the old High Altar by Quevillon in the Church, that was (he knew it now) the same altar as in his dream at home, as sideboard of hospitality, like the commode in the Flesh Market, like the sternum of the Lesser Sphinx ... out into La Place, grasping Holy Host to place it in the very centre of La Place.”

     

     
    Scott Symons (13 juli 1933 – 23 februari 2009)
    Toronto 

     

     

    De Duitse schrijfster Rebecca Salentin werd geboren op 13 juli 1979 in Eschweiler. Zie ook alle tags voor Rebecca Salentin op dit blog.

    Uit: Hintergrundwissen eines Klavierstimmers

    „Die Übelkeit müsse wohl eine Form der Vorahnung gewesen sein. Denn noch nie war das Gewissen so hinterrücks über den Klavierstimmer hergefallen wie an jenem Tag. Jahrelang hatte Kazimierz das Gefühl der Scham mit sich herumgetragen, ohne zu wissen, wofür er sich schämte. In den letzten Tagen hatte er sich eingestanden, dass es die Mitwisserschaft war, die ihm ein Dauergefühl der Scham verursachte, dass ihm davon übel wurde. Dazu war eine Macke, ein Tick gekommen, den er sich selbst nie hatte erklären können: Wo immer er auch ging oder stand, was immer er auch tat, ständig sah der Klavierstimmer sich fallen, ausrutschen, stürzen und seinen Kopf auf Kanten knallen. Er sah sich, wie er sich den Schädel an Klavieren und Flügeln stieß, er sah sich auf Bordsteinkanten stürzen, wo sein Kopf blutig aufschlug. Er sah sich auf Treppen ausrutschen, den Hinterkopf hart auf den Stufen aufprallen, er sah sich gegen die Straßenbahnwagen laufen, deren Elektrizität ihm immer noch Angst einjagte, obwohl sie schon seit einigen Jahren die pferdebetriebene ersetzte, und sah seinen Kopf von der Härte des Aufpralls aus Nacken und Genick reißen. Fuhr er doch einmal mit der Straßenbahn, klammerte er sich mit schwitzigen Handflächen an die Metallstangen, dass es in den Kurven nur so quietschte, damit er nicht bei jeder Station den Halt verlöre und mit dem Kopf gegen Holzbänke, heruntergeklappte Fenster oder andere Passagiere stoße. Tischkanten musste er umklammern, um vor einer Kollision mit ihnen gefeit zu sein. Wenn er abends zu Bett lag und die Termine des nächsten Tages ordnete oder Vergangenes Revue passieren ließ, so sah er sich jedes Mal in dem Moment, in dem er das Wort ergriff, um seine eigene Meinung kundzutun, keine streitende oder rechthaberische, nein, nur seine ganz persönliche Meinung, in dem Moment, wo die Worte aus seinem Mund kamen und die Gesichter sich ihm zuwandten, sah er sich stürzen. Es reichte schon der Gedanke daran, Lieba oder Dawid um ein Brot zu bitten, und er sah seinen Kiefer auf ihre Verkaufstheke krachen, dass seine restlichen Zähne zersplitterten. Nie war eine dieser schmerzvollen Visionen Wirklichkeit geworden, er kannte andere seines Alters, die wirklich stürzten und fielen, er hatte sich jedoch, aus Angst vor dem Sturz, einen langsamen tastenden Gang angewöhnt. Er war immer sehr aufmerksam, besah jeden Schritt seiner Wege genau, schätzte alle Gefahren im Umkreis von einigen Metern mit den Augen ab, bevor er sich ein Gefühl der Entspannung zugestand. An diesem Nachmittag, in Karols Stube, hatte er sich gefragt, ob es die Ereignisse im dwór, zwanzig Jahre zuvor, gewesen waren, die ihm derart den Boden unter den Füßen wegzogen.“

     

     
    Rebecca Salentin (Eschweiler, 13 juli 1979)
    Cover

     

     

    Zie voor nog meer schrijvers van de 13e juli ook mijn blog van 13 juli 2018 en ook mijn blog van 13 juli 2016 en ook mijn blog van 13 juli 2014 deel 1 en ook deel 2.

    13-07-2019 om 08:00 geschreven door Romenu  


    Tags:Henry Longfellow, Wole Soyinka, Rien Vroegindeweij, Isaak Babel, Scott Symons, Rebecca Salentin, Dolce far niente
    » Reageer (0)
    12-07-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kees ‘t Hart, Carla Bogaards, Anousha Nzume, Elias Khoury, Stefan George, Pablo Neruda, Driek van Wissen, Bruno Schulz, Henry David Thoreau

    De Nederlandse dichter en schrijver Kees ’t Hart werd op 12 juli 1944 in Den Haag geboren. Zie ook alle tags voor Kees ’t Hart op dit blog.

    Uit: Zwembad

    “Ongeveer acht jaar geleden vertelde mijn broer, terwijl we op weg waren naar het zwembad, dat hij een optocht had gezien van een grote groep jonge mannen en vrouwen, vermoedelijk eerstejaars studenten. We liepen tijdens zijn verhaal vlak bij huis, het begon donker te worden. Aan de overkant van de straat duwden een paar jongens een boodschappenwagentje voor zich uit waarin kartonnen dozen waren opgestapeld. Ze hadden met pollepels gezwaaid, vertelde mijn broer, en ze droegen een koksmuts op hun hoofd. Er waren ook een paar niet-verklede studenten bij geweest die waarschijnlijk toezicht hielden. Volgens mijn broer was het een ontgroeningsoptocht, je zag dat de laatste tijd steeds meer, haast alle opleidingen deden aan ontgroeningen. ‘Het valt me mee,’ zei hij, ‘dat ík nog niet ontgroend ben, maar dat komt misschien nog.’
    Ik vroeg me af waarom hij dit verhaal vertelde. Er viel op straat niets te zien dat ermee samenhing, er waren een paar jongens met een wagentje, er waren verlichte etalages waarlangs mensen haastig en met afgewende gezichten voortliepen en er klonk nauwelijks aantoonbaar stadsgeluid, dat uit buizen onder het trottoir leek op te stijgen. Misschien hoopte hij dat ik zijn verhaal een geruststellende draai zou geven. Dat het wel meeviel, zo'n ontgroening, dat het minder erg was wanneer iederéén ontgroend werd, dat je bij ontgroeningen in het zwembad hoogstwaarschijnlijk alleen onder luid geschreeuw het water in moest springen. Het zou de andere zwemmers niet eens opvallen. Even overwoog ik van de gelegenheid gebruik te maken over mijn vertrek te beginnen, maar er schoot me niets te binnen. Ik ga er volgende week weer eens vandoor, kon ik zeggen, maar het verband met zijn ontgroeningsverhaal zou onduidelijk zijn. Ik besloot een beter moment af te wachten.
    Mijn broer liep in deze tijd stage in het overdekte zwembad van onze stad. Ik hielp hem daarbij. Volgens hem overheersten in het zwembad liederlijkheid en stompzinnigheid. Het geschreeuw van de zwemmers, hoofdzakelijk middelbare scholieren, eerstejaars studenten en asociale bejaarden, schreef hij toe aan opgekropt verdriet, jeugdtrauma's en ongebreidelde kwaadaardigheid die nergens vandaan leek te komen en nog versterkt werd door het zwembadpersoneel, dat niet alleen te stom was om voor de duvel te dansen, maar ook onophoudelijk het plezier van anderen, voor zover dat er nog was, probeerde te bederven. Hij vertelde graag over het in zijn oren mensonterende gedreun van de duikplank, het gejammer van kinderen die hun ouders kwijt waren en de halve en hele vechtpartijen die om de haverklap, meestal tegelijkertijd op verschillende plaatsen, in het zwembad uitbraken. Hij liep in het zwembad rond in een wolk van afgrijzen, die ik probeerde weg te redeneren met het risico dat zijn afgrijzen zich op mij zou richten.”

     
    Kees ’t Hart (Den Haag, 12 juli 1944)

     

     

    De Nederlandse dichteres en schrijfster Carla Bogaards werd geboren in Voorburg op 12 juli 1947. Zie ook alle tags voor Carla Boogaards op dit blog.

    Uit: Roes

    “Petra is dood. 'Petra is dood', ik zeg het hardop tegen iedereen die het horen wil, een nogal vreemde actie omdat ik op mijn hond na alleen thuis ben. Ik ga op mijn hurken zitten, het is een klein ras, om dit verlies, dat gestapeld wordt op het verlies van mijn zoon, tenminste met één levend wezen te kunnen delen. 'Je kent Petra toch, weet je wel, mijn vriendin, als ze haar hoofd schudde, zo van, nee Isabel, absoluut niet mee eens, dan waaierde haar haar uit, blond, naturel blond, en ze had zachte blanke handen, met sproetjes, daar aaide ze je mee, ze gaat je nooit meer aaien, ze is dood.'
    Ik zie haar opeens heel duidelijk voor me, ik bedoel hoe ze op het laatst kon zijn, heftig nee schuddend, haar ronde blauwe ogen kijken boos, ze zegt dat ik een egoïst ben, ze tóétert het gewoon in mijn oren. De eerste keer dat ze het zei, deed het me niks, incasseren is één van mijn sterkste kanten, en verder mag iemand die je je hartsvriendin noemt, rustig dit soort dingen tegen je roepen, je blijft toch wel van haar houden.
    Of ze er vaker mee geschermd heeft weet ik niet meer, het heeft blijkbaar niet veel indruk op me gemaakt, anders had ik het wel onthouden, alleen van de laatste keer ik herinner het me, ik gedroeg me als een verdomde egoïst, volgens haar, met dat gedrag riep ik het onheil over me af. Ze zei niet wat, of wanneer, hoezo, dacht ik, welk onheil, alsof ze er meer van wist. Tamelijk abrupt plakte ze er een zinnetje aan vast, namelijk dat dat onheil ook háár zou treffen.
    ' Zou Petra dit bedoeld hebben, wat denk jij, weet jij het', vraag ik mijn hond, honden hebben bovennatuurlijke gaven, dat heb ik ergens gelezen, ze kunnen in de toekomst kijken; als er al een mysterie school in Petra's woorden, dan zou mijn hond het kunnen ontsluieren. Tevergeefs wacht ik op het kleinste signaal dat ze af zal geven. Omdat ze van die hangende oren heeft, net als Vlaamse reuzen, kan ze, al zou ze willen, nog geen eens haar oren spitsen bij de naam Petra.
    Toen ik het bericht kreeg, wilde ik het niet geloven, als er iemand van wie je houdt is gestorven, ontken je het glashard, gewoon blijven ontkennen, dan is het niet waar, al uren zeg ik de mantra op:Petra is dood, maar dat is een leugen.´

     
    Carla Bogaards (Voorburg, 12 juli 1947)

     

     

    De Nederlands schrijfster, actrice, columniste, programmamaakster Anna Senga “Anousha” Nzume werd geboren in Moskou op 12 juli 1969. Zie ook alle tags voor Anousha Nzume op dit blog.

    Uit: Hallo witte mensen

    “Kenmerken die ook nog eens een pijnlijke geschiedenis meedragen en niet 'algemeen' of groepgebonden zijn. Bruine en zwarte mensen hebben niet allemaal dezelfde kleur. Niet hetzelfde haar. Niet dezelfde uitstraling en ook niet hetzelfde lichaam. Daarnaast hoop ik ook echt dat je valt op een persoonlijkheid en niet op een levende paspop. Het is alsof je tegen een vrouw zegt: 'Ik val op je, want je hebt een vagina.' Oké, ehh... bedankt? Ik snap dat het wellicht zo werkt, er is een hele industrie omheen gebouwd, maar het is geen compliment als je op een (fysiek) aspect van een vrouw valt en dat is dat. Dus, mocht dat zo zijn, hou dan je mond erover tegen vrouwen (en ga in therapie!). Zo heb ik ook weleens ruzie gehad met een collega-muzikant die zei dat hij niet op zwarte vrouwen viel. Misschien wil je nu uit ergernis je hoofd tegen je bureau aan bonken, maar blijf er nog even bij. Als je sowieso NIET/NOOIT op 'zwart' valt, scheer je 'ons' allemaal over een (racistische) kam. Kennelijk doet persoonlijkheid, karakter en inhoud er niet toe, of je gelooft niet dat wij die eigenschappen bezitten. Of we bezitten ze wel, maar alleen in clichévorm. Scary... Ik heb ook weleens meegemaakt dat iemand zei dat ik 'de eerste zwarte vrouw' voor diegene was. Heel problematisch en eigenlijk het startsein om zo snel mogelijk weg te rennen van die persoon. Helaas zag ik het vroeger ook als een compliment. Omdat ik zelf ook de beelden, waar ik van kleins af aan mee ben gebombardeerd over mooie zachte blonde haren en onschuldige blauwe ogen had geïnternaliseerd. Alle maatschappelijke vooroordelen over 'het West-Afrikaanse ras' die klakkeloos werden overgenomen door onderwijsinstellingen oftewel belangrijke instituties (ziehier een voorbeeld van institutioneel racisme) had ik ook overgenomen. Ik zie de plaatjes nog voor me uit m'n schoolboek Volkenkunde: vooruitstekende lippen, de onderlip nog meer dan de bovenlip. Vragende uitstraling, lege ogen en kokosmat-achtig haar.
    Conclusie
    Naast de LINDA. kennen we natuurlijk allemaal het bekende voorbeeld van het tijdschrift Jackie. In het decembernummer van 2011 werden vier modetypes afgebeeld ter inspiratie voor het shoppen voor kinderen: het prinsje, de rockster, de IT-girl, en de 'niggabitch'. 'Ze heb street cred, ze heb een ghetto ass, en ze heb een gouden keeltje. Rihanna, the Bood girl gone bad, is de ultieme niggabitch (...). Maar de Hollandse winters zijn de Jamaicaanse niet, dus kies een kledingstijl waarin je dochter min tien kan weerstaan. Niet de grote zonnebril en de pornohakken, wel de tijgerprint, roze shizzle en alles dat glimt. Nu maar hopen dat ze niemand in mekaar slaat op de crèche.' Ook al regende het meteen kritiek,”

     

     
    Anousha Nzume (Moskou, 12 juli 1969)

     

     

    De Libanese schrijver en criticus Elias Khoury werd geboren op 12 juli 1948 in een Grieks-orthodoxe middle-class familie in de overwegend christelijke wijk Ashrafiyye van Beiroet. Zie ook alle tags voor Elias Khoury op dit blog.

    Uit: My name is Adam – Children of the ghetto 1 (Vertaald door Humphrey Davies)

    “Six days were enough for my life to turn upside down and put paid to the novel that I’d begun writing.
    I’d long dreamed of writing a novel. One novel would be enough to say something no-one had ever said before. I’m the son of a story that has no tongue, and I want to be the one to make it speak; when I found the story, and took up residence in Waddah al-Yaman’s coffer, that damned movie came along and expelled me from the coffer of metaphor which I’d hoped would be the grave of my story and the cave from which it could once more shine forth. The scales fell from my eyes and I saw that I was alone, looking for my shadow, which I had lost. My shadow had disappeared and been erased, and it became my task, before I could write, to find it again, so that I could lean upon it.
    The fever was devouring me and I was trying to explain to my young friend, in stumbling English, who I was. I told her everything and watched my life forming into a story before me, and my story was long. Was she listening to me, or could her eyes not see the story because she couldn’t understand what I was saying? She told me my speech had been slurred and that I’d talked without stopping and would jump from one subject to another, beginning in English, then switching into Arabic or into a mixture of Arabic and Hebrew, and drinking a lot of water. She spoke of tears she’d seen in my eyes and said she’d tried the whole time to calm me down.
    Odd. I remember things differently. I remember seeing everything clearly and being amazed at what I saw. I could recall everything. I saw the remnants of the people of Lydda living in a ghetto fenced off with wire by the Israelis, and I smelled death. I even saw before me the words in which my mother recounted to me the story of my birth, as though I were remembering them. I recalled everything, and today I sit down to write what I remembered and saw, convinced that memory is too heavy a burden for any to carry and that forgetfulness was brought into being to liberate us from it. From that moment, the weight of my memory began to exhaust me, and I decided to write it, so that I could forget it.
    People think that writing is a cure for forgetfulness and the vessel of memory, but they’re wrong. Writing is the form appropriate to forgetfulness, which is why I’ve decided to review my entire project and, instead of killing memory with metaphor as I tried to through my aborted work on a novel about Waddah al-Yaman, I shall transform it, as I write it, into a corpse made out of words. I am not Waddah al-Yaman, I will not die in the coffer, and my beloved is neither Rawda nor Umm al-Banin. True, I did love two women: the first died and my love for the second died in my heart.”

     

     
    Elias Khoury (Beiroet, 12 juli 1948)

     

     

    De Duitse dichter en schrijver Stefan George werd geboren op 12 juli 1868 in Büdesheim. Zie ook alle tags voor Stefan George op dit blog.

     

    Die blume die ich mir...

    Die blume die ich mir am fenster hege
    Verwahrt vorm froste in der grauen scherbe
    Betrübt mich nur trotz meiner guten pflege
    Und hängt das haupt als ob sie langsam sterbe.

    Um ihrer frühern blühenden geschicke
    Erinnerung aus meinem sinn zu merzen
    Erwähl ich scharfe waffen und ich knicke
    Die blasse blume mit dem kranken herzen.

    Was soll sie nur zur bitternis mir taugen?
    Ich wünschte dass vom fenster sie verschwände . .
    Nun heb ich wieder meine leeren augen
    Und in die leere nacht die leeren hände.

     

     

    Mein garten bedarf nicht luft und nicht wärme

    Mein garten bedarf nicht luft und nicht wärme.
    Der garten den ich mir selber erbaut
    und seiner vögel leblose schwärme
    Haben noch nie einen frühling geschaut.

    Von kohle die stämme. von kohle die äste
    Und düstere felder am düsteren rain.
    Der früchte nimmer gebrochene läste
    Glänzen wie lava im pinien-hain.

    Ein grauer schein aus verborgener höhle
    Verrät nicht wann morgen wann abend naht
    Und staubige dünste der mandel-öle
    Schweben auf beeten und anger und saat.

    Wie zeug ich dich aber im heiligtume
    – So fragt ich wenn ich es sinnend durchmaß
    In kühnen gespinsten der sorge vergaß –
    Dunkle große schwarze blume?

     

     

    Im Park

    Rubinen perlen schmücken die fontänen ·
    Zu boden streut sie fürstlich jeder strahl ·
    In eines teppichs seidengrünen strähnen

    Verbirgt sich ihre unbegrenzte zahl.
    Der dichter dem die vögel angstlos nahen
    Träumt einsam in dem weiten schattensaal ..

    Die jenen wonnetag erwachen sahen
    Empfinden heiss von weichem klag berauscht ·
    Es schmachtet leib und leib sich zu umfahen.

    Der dichter auch der töne lockung lauscht.
    Doch heut darf ihre weisung nicht ihn rühren
    Weil er mit seinen geistern rede tauscht:

    Er hat den griffel der sich sträubt zu führen.

     


    Stefan George (12 juli 1868 – 4 december 1933)

     

     

    De Chileense dichter Pablo Neruda (eig. Ricardo Eliecer Neftalí Reyes Basoalto) werd geboren in Parral op 12 juli 1904. Zie ook alle tags voor Pablo Neruda op dit blog.

    Uit: Honderd liefdessonnetten

     

    XVI

    Ik hou van het beetje aarde dat jij bent,
    omdat ik in alle melkwegweiden
    geen andere ster heb. Jij weerspiegelt
    en verveelvoudigt het heelal

    Je grote ogen zijn het licht dat ik bewaar
    uit de verslagen sterrenstelsels,
    Je huid huivert net als de wegen
    die de meteoor bereist in de regen.

    Van zoveel maan waren voor mij je heupen,
    van alle zon je diepe mond en zijn genot,
    van zoveel gloeiend licht, als honing in de schaduw,

    je hart geschroeid door lange rode stralen,
    en zo bereis ik het vuur van je vorm,
    en kus je, kleintje en planeet, duif en geografie.

     

    XX

    Mijn lelijkerd, kastanje ongekamd,
    mijn schoonheid, jij bent prachtig als de wind,
    mijn lelijkerd, jouw mond telt voor twee monden,
    mijn schoonheid, met je kussen fris als vruchten.

    Mijn lelijkerd, met je verborgen borsten
    die minuscuul zijn als twee bekers graan.
    Ik zag je graag met op de borst twee manen
    als torens van jouw soevereiniteit.

    Mijn lelijkerd, geen zee levert jouw nagels,
    mijn schoonheid, bloem voor bloem en ster voor ster
    en golf voor golf, lief, telde ik jouw lichaam:

    mijn lelijkerd, want om jouw gouden taille,
    mijn schoonheid, om een rimpel in je voorhoofd,
    mijn lief, om licht, om donker houd ik van je.

     

    LXXXIX

    'k Wil als ik sterf jouw handen op mijn ogen:
    het licht en 't graan van jouw geliefde handen,
    hun frisheid nog eens langs mij voelen strijken:
    de zachtheid voelen die mijn leven wendde.

    'k Wil dat jij leeft terwijl ik, slapend, wacht,
    dat je de wind blijft horen in je oren,
    de zee blijft ruiken die ons beiden lief is,
    het zand dat wij betraden blijft betreden.

    'k Wil dat al wat ik liefheb voort blijft leven,
    jou had ik lief, bezong ik boven alles,
    blijf jij daarom in bloei, mijn bloeiende,

    opdat je wat mijn liefde wil, bereikt,
    opdat mijn schaduw door je haren wandelt,
    opdat men zo de grond kent van mijn zang.

     

    Vertaald door Catharina Blaauwendraad

     


    Pablo Neruda (12 juli 1904 – 23 september 1973)
    Hier met zijn derde vrouw, Matilde Urrutia

     

     

    De Nederlandse dichter Driek van Wissen werd geboren in Groningen op12 juli 1943. Zie ook alle tags voor Driek van Wissen op dit blog.

     

    Vakantiebericht

    Wij dronken onderweg in Portugal,
    per dag tenminste één fles Vinho Verde,
    maar meestal twee en doorgaans nog een derde,
    want drie is toch zo'n heerlijk rond getal.

    En daar wij dan pas werk'lijk dronken werden
    werd nummer vier besteld als spoedgeval -
    'of is dit nu ons vijfde flesje al?'
    bracht een van ons, de tel kwijt, dan te berde.

    U raadt het al - daarna kwam nummer zes
    en dikwijls is het daarbij niet gebleven;
    wij meden bijgelovig nummer zeven
    en namen maar meteen een achtste fles.

    Ja die vakantie was een groot succes:
    in Portugal valt heel wat te beleven.

     

     

    Joris

    Ik heb vanavond, met de poes op schoot
    De onrust uit het beestje weggestreken
    Waarbij de goedzak mij heeft aangekeken
    Met ogen zo onpeilbaar diep en groot
    Dat het mij een moment heeft toegeleken
    Als was hij eeuwenlang al deelgenoot
    Van het geheim van leven en van dood
    En nu dan op het punt stond om te spreken.

    Een aandrang, waar hij niet voor is bezweken
    Omdat hij langzaamaan de ogen sloot
    en nog een lome haal gaf met zijn poot
    Als halve aai en onzachtzinnig teken
    Dat men hem ooit nadrukkelijk verbood
    Het zwijgen rond die zaken te verbreken.

     

     

    Europese gedachte

    Ons land is rijk, wij hebben niks te klagen.
    Dus helpen wij de Griek ook met plezier,
    De Portugees, de Spanjaard en de Ier
    En wie ons maar om noodhulp komen vragen.

    En als wij daarna arm zijn, niet getreurd:
    Dan helpen zij ons graag weer op hun beurt.

     

     
    Driek van Wissen (12 juli 1943 – 21 mei 2010)

     

     

    De Poolse schrijver, schilder en graficus Bruno Schulz werd geboren op12 juli 1892 in Drohobycz, in Galicië. Zie ook alle tags voor Bruno Schulz op dit blog.

    Uit: The street of crocodiles

    “A tangled thicket of grasses, weeds, and thistles crackled in the fire of the afternoon. The sleeping garden was resonant with flies. The golden field of stubble shouted in the sun like a tawny cloud of locusts; in the thick rain of fire the crickets screamed; seeds pods exploded softly like grasshoppers.
    And over by the fence the sheepskin of grass lifted in a hump, as if the garden had turned over in its sleep, its broad, peasant back rising and falling as it breathed on the stillness of the earth. There the untidy feminine ripeness of August had expanded into enormous, impenetrable clumps of burdocks spreading their sheets of leafy tin, their luxuriant tongues of fleshy greenery. There, those protuberant bur clumps spread themselves, like resting peasant women, half-enveloped in their own swirling skirts. There, the garden offered free of charge the cheapest fruits of wild lilac, the heady aquavit of mint and all kinds of August trash. But on the other side of the fence, behind that jungle of summer in which the stupidity of weeds reigned unchecked, there was a rubbish heap on which thistles grew in wild profusion. No one knew that there, on the refuse dump, the month of August had chosen to hold that year its pagan orgies. There, pushed against the fence and hidden by the elders, stood the bed of the half-wit girl, Touya, as we all called her. On a heap of discarded junk, of old saucepans, abandoned single shoes, and chunks of plaster, stood a bed, painted green, propped up on two bricks where one leg was missing.
    The air over the midden, wild with heat, cut through by the lightning of shiny horseflies, driven mad by the sun, crackled as if filled with invisible rattles, exciting one to frenzy.
    Touya sits hunched up among the yellow bedding and odd rags, her large head covered by a mop of tangled black hair. Her face works like the bellows of an accordion. Every now and then a sorrowful grimace folds it into a thousand vertical pleats, but astonishment soon straightens it out again, ironing out the folds, revealing the chinks of small eyes and damp gums with yellow teeth under snoutlike, fleshy lips.“

     
    Bruno Schulz (12 juli 1892 – 19 november 1942)
    Cover van een theaterversie

     

     

    De Amerikaanse dichter, schrijver en filosoof Henry David Thoreau werd geboren in Concord, Massachusetts op 12 juli 1817. Zie ook alle tags voor Henry David Thoreau op dit blog.

     

    The Fisher’s Boy

    MY life is like a stroll upon the beach,
    As near the ocean’s edge as I can go;
    My tardy steps its waves sometimes o’erreach,
    Sometimes I stay to let them overflow.

    My sole employment is, and scrupulous care,
    To place my gains beyond the reach of tides,—
    Each smoother pebble, and each shell more rare,
    Which Ocean kindly to my hand confides.

    I have but few companions on the shore:
    They scorn the strand who sail upon the sea;
    Yet oft I think the ocean they’ve sailed o’er
    Is deeper known upon the strand to me.

    The middle sea contains no crimson dulse,
    Its deeper waves cast up no pearls to view;
    Along the shore my hand is on its pulse,
    And I converse with many a shipwrecked crew.

     

     
    Henry David Thoreau (12 juli 1817 – 6 mei 1862)
    Het geboortehuis van Henry David Thoreau in Concord, Massachusetts

     

     

    Zie voor nog meer schrijvers van de 12e juli ook mijn blog van 12 juli 2016 en ook mijn blog van 12 juli 2015 deel 2.



    12-07-2019 om 18:31 geschreven door Romenu  


    Tags:Kees ‘,t Hart, Carla Bogaards, Anousha Nzume, Elias Khoury, Stefan George, Pablo Neruda, Driek van Wissen, Bruno Schulz, Henry David Thoreau, Romenu
    » Reageer (0)
    11-07-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jhumpa Lahiri, Marjan Berk, Pai Hsien-yung, Herman de Man, Helmut Krausser, Jane Gardam, Henri Coulonges, E.B. White, Ann De Craemer

    De Amerikaanse schrijfster Jhumpa Lahiri Vourvoulias werd geboren op 11 juli 1967 in Londen. Zie ook alle tags voor Jhumpa Lahiri op dit blog.

    Uit:Interpreter of Maladies

    “The notice informed them that it was a temporary matter: for five days their electricity would be cut off for one hour, beginning at eight P.M. A line had gone down in the last snowstorm, and the repairmen were going to take advantage of the milder evenings to set it right. The work would affect only the houses on the quiet tree-lined street, within walking distance of a row of brick-faced stores and a trolley stop, where Shoba and Shukumar had lived for three years.
    "It's good of them to warn us," Shoba conceded after reading the notice aloud, more for her own benefit than Shukumar's. She let the strap of her leather satchel, plump with files, slip from her shoulders, and left it in the hallway as she walked into the kitchen. She wore a navy blue poplin raincoat over gray sweatpants and white sneakers, looking, at thirty-three, like the type of woman she'd once claimed she would never resemble.
    She'd come from the gym. Her cranberry lipstick was visible only on the outer reaches of her mouth, and her eyeliner had left charcoal patches beneath her lower lashes. She used to look this way sometimes, Shukumar thought, on mornings after a party or a night at a bar, when she'd been too lazy to wash her face, too eager to collapse into his arms. She dropped a sheaf of mail on the table without a glance. Her eyes were still fixed on the notice in her other hand. "But they should do this sort of thing during the day."
    "When I'm here, you mean," Shukumar said. He put a glass lid on a pot of lamb, adjusting it so only the slightest bit of steam could escape. Since January he'd been working at home, trying to complete the final chapters of his dissertation on agrarian revolts in India. "When do the repairs start?"
    "It says March nineteenth. Is today the nineteenth?" Shoba walked over to the framed corkboard that hung on the wall by the fridge, bare except for a calendar of William Morris wallpaper patterns. She looked at it as if for the first time, studying the wallpaper pattern carefully on the top half before allowing her eyes to fall to the numbered grid on the bottom. A friend had sent the calendar in the mail as a Christmas gift, even though Shoba and Shukumar hadn't celebrated Christmas that year.
    "Today then," Shoba announced. "You have a dentist appointment next Friday, by the way."
    He ran his tongue over the tops of his teeth; he'd forgotten to brush them that morning. It wasn't the first time. He hadn't left the house at all that day, or the day before. The more Shoba stayed out, the more she began putting in extra hours at work and taking on additional projects, the more he wanted to stay in, not even leaving to get the mail, or to buy fruit or wine at the stores by the trolley stop.”

     

     
    Jhumpa Lahiri (Londen, 11 juli 1967)

     

     

    De Nederlandse schrijfster en coumniste Marjan Berk werd geboren op 11 juli 1932 in Zeist als Marie-Janne van Baaren. Zie ook alle tags voor Marjan Berk op dit blog.

    Uit: Flip

    “Het had al weken niet geregend.
    Tjibbe woelde met zijn rechterhand door de gortdroge potgrond. Gortdroog.
    Hij stond gebogen op het kleine balkon van zijn flat op het zuiden. Niks wilde hier groeien. Alles ging dood in de schrale wind of de brandende zon. ‘Misschien een cactus,’ mompelde hij binnensmonds, ‘misschien dat zo’n taaie plant het hier zou redden.’
    Om zijn ogen te beschermen tegen het daverend geweld van de zon had hij zijn bril met zonnekleppen opgezet. Het kon hem werkelijk geen barst schelen dat de meisjes achter de kassa van de supermarkt proestten wanneer hij bij het afrekenen die kleppen rechtovereind zette.
    Honderdtwintig kilometer naar het noordoosten keek Duifje naar de dikke zwarte spin, die in de hoek bij de keukendeur onbeweeglijk wachtte op het mannetje dat haar zou bevruchten. Duifje dacht aan haar dochter, die twee weken geleden helemaal uit de Randstad was gekomen om zo’n vette spin met zachte hand, een glas en een ansichtkaart op te pakken en haar ver weg in de tuin te zetten.
    Zou dit dezelfde spin zijn? Ze had gehoord dat spinnen, hoe ver je ze ook de tuin in bracht, altijd weer terugkwamen. Duifje rilde. De klok sloeg vier. Ze liep naar het aanrecht om theewater op te zetten, op haar tenen, om de spin niet te verjagen. Dan zou hij weglopen en kon ze hem niet meer in de gaten houden. Waarom woonde haar dochter de dierenvriendin in godsnaam niet gewoon in het huis naast haar? En waarom was er nooit meer een grote degelijke man bij haar komen wonen, die alle spinnen voor haar in de tuin zou zetten, hup, een glas erover, een harde ansichtkaart eronder, zij zou dan de keukendeur voor hem openen en hij zou de spin heel ver achter in de tuin in de heg zetten.”

     

     
    Marjan Berk (Zeist, 11 juli 1932)

     

     

    De Taiwanees-Amerikaanse schrijver Pai Hsien-yung werd geboren op 11 juli 1937 in Guilin, Guangxi in China. Zie ook alle tags voor Pai Hsien-yung oo dit blog.

    Uit: Winter Nights (Vertaald door John Kwan-Terry en Stephen Lacey)

    "The alleys in Taipei are like a labyrinth." Wu Chu-kuo smiled. "Even more confusing than the hu-tung of Peiping." His hair was dripping wet and tiny drops of water had formed a film on his silver spectacles. He took off his overcoat, shook it a few times, and handed it to Professor Yii. He was wearing under the overcoat a jacket of padded silk. As he was sitting down, he pulled out his handkerchief and gave his head and face a brisk rub. When he was finished, his silvery-white hair was all fluffed and dishevelled. "I've been wanting to bring you here myself." Professor Yii took out the thermo-glass which was reserved for his own use, brewed some Dragon Well tea in it, and placed the glass before Wu Chu-kuo; he still remembered that Wu Chu-kuo did not drink black tea. "But knowing how busy you must be these few days, I thought I wouldn't go and jostle with the crowd." "We Chinese do have a weakness for lavish entertainment, don't we?" Wu Chu-kuo shook his head gently and smiled. "I've been attending banquets every day for the last few days, and each time it was twelve courses, fifteen courses . . ." "At this rate, if you stay on longer, you'll eat your way back to your old stomach trouble," Professor Yu said, smiling. He sat down opposite Wu Chu-kuo. "I'll say. It's already been too much for my stomach. Shao Tzu-ch'i gave a dinner tonight and I just couldn't eat anything at all . . . He told me it's been several years since you last saw each other. The two of you . . ." Wu Chu-kuo fixed his gaze on Yii Chin-lei, who, passing a hand over his smooth, bald head, heaved a quiet sigh and smiled, "He is a government official now and a busy man. Even if we were to see each other, we wouldn't find anything to talk about. Besides, I'm not good at idle talk, least of all with him. So it might be just as well that we don't run into each other. You remember, don't you, the year all of us joined the Society for the Common Cause? What was the first oath we all took?" Wu Chu-kuo smiled, "Not to join the Government for twenty years." And to think that it was Shao Tzu-ch'i who led the oath-taking that day! Oh, of course, of course, the twenty years have long ex-pired." Professor YU and Wu Chu-kuo both laughed at the same time. Wu Chu-kuo held the cup of green tea in both hands, gently blew aside the tea-leaves swimming on the surface, and took a sip. The tea was hot and the vapor fogged up his spectacles. He took them off and, while cleaning them, squinted as if he were try-ing to concentrate, then sighed deeply. "Yes. Now I have conic back and most of our old friends in the Society have passed away.
    "Chia I-sheng died last month," Professor Yu replied. "It was tragic the way he died." "I read about it in the papers abroad. They didn't report it in de-tail though." "Very tragic . . ." Professor Yu murmured. "I saw him on campus the day before he died.”

     

     
    Pai Hsien-yung (Guilin, 11 juli 1937)

     

     

    De Nederlandse schrijver Herman de Man (eig. Salomon Herman (Sal) Hamburger) werd geboren in Woerden op 11 juli 1898. Zie ook alle tags voor Herman de Man op dit blog.

    Uit: Het wassende water

    “Ook zag vrouw Beijen van haar rieten zorg op 't deelplankier gestadig over het land uit. Hun hofsteê was er een van den ouden stempel, want toen Water-Snoodt gebouwd wier, bestond in de buurten de trek naar de stad nog niet. Hetgeen toenmaals aan den dijk roerde en voorttrok, kon een echten werkboer tòch ommers niet aanbelangen. Daarom wieren in dien ouwen tijd al die huizingen in 't midden van het land gezet, en verbonden met een lange boomlooze sticht naar den dijk, om toepad voor gerij te bekomen. Dat gaf een durend overzicht op het werkvolk en 't hieuw de stadsche kuren verre. Bedelaars en kramers kwamen maar schaars de lange hoevesticht afgeloopen, dat was altemet een groote gerustigheid, want veul kwaad volk schuilt onder deze gasten. Meermaals heeft ievers op een volgetaste schuur de roode haan gekraaid, als weeral een vreemde bedelaar niet naar zijn believen ontvangen en was. En jonkvolk mocht over de achterafsche eenigheid op zoo een midlandshoef klagen, dat was altijd maar in de eerste uitvliegjaren. Later, een heel vruchtbaar leven lang nog, hadden ze vrede in deze eenigheid, beliefden zij gansch geen drokte of vertier.
    Wel was, van hofsteê naar hofsteê, over de kabbelslooten, een plank gelegd; dat hieuw de goede buurschap aan met de naaste bewoners, die van eigens ook niet bar veel zagen geschieden zoo te midden van het grasland. Maar wijders kwam alle vertier toch van buiten af, meest uit de stad. De kooplui kwamen en gongen. Ze brochten meel en koeken voor de pinken; zemelen en pulp als winterbijvoer; kruidenierswaren, gereedschap en tuigerij; ze droegen flesschen stremsel aan, wagenolie, goed en kleêr; soms reed een keuensnijer achterom, een kaaskooper, de Notaris die jagen kwam, veekooplui en koeidrijvers, stadsche meneeren van de verzekering, maar in die jaren nooit of ooit de Dominee. Wèl voormaals diens voorganger, de ouwe Dominee Remmerswaal, die veel particulierder met de rechtgeäarde boeren was geweest.
    Maar achter die stille, schier ingeslapen eenderheid op al deze boerendoeningen, woelden krachtig en soms ontzaglijk de groote belangen, meest diep in het verborgene, gelijk een felle onderstroom van water onder 't bevrozen dek eener rivier. Daar wier niets van gezien of gemorken door de lachgrage kooplui, die met hun waar, of om koeien te koopen, achterom fietsten, en er wier niet over gepraat door de geburen onderling, want een elk koesterde zijn begeerten in 't verdokene. Dat waren begeerten zonder tong. Ze dreven àl die levens, ze kwamen als weerglans op àl die zwijgwezens, afleesbaar voor de ingewijden... maar nimmer traden ze aan den dag, die begeerten.”

     

     
    Herman de Man (11 juli 1898 – 14 november 1946)
    Cover

     

     

    De Duitse dichter en schrijver Helmut Krausser werd geboren op 11 juli 1964 in Esslingen am Neckar. Zie ook alle tags voor Helmut Kraussner op dit blog.

    Uit: Alles ist gut

    “Jerzy, der polnische Hausmeister in unsrem Block, ist einundachtzig Jahre alt.
    Ein Hutzelhomunkel, nicht eben zwangsjackenhacke, doch eigenstartig bis skurrilst. Jedes Weibswesen, welchen Alters einerlei, spricht er mit »Gneidiges Froilein, wie scheen Sie sein!« an und bezirzt/beschleimt es, als stünde sein Mittelleib noch in vollem Saft und Wuchs. Manchmal holt er aus der Hose etwas hervor, das, denn Jerzy weiß um präzise Grenzen, in seiner Faust versteckt bleibt. Es ist mehr als Witz gemeint denn als Bedrohung oder Angebot. Wenn er über den Hof schlurft und seine fleckigen Hände zittern, könnte man Mitleid bekommen – oder in Verstimmtheit geraten über die hier deplazierte Lethargie des Todes, die einen wie ihn nicht erlösen will. Indes – der Flinkflug seiner Zunge erstaunt, er zäumt sie auf ihren verwegenen Ausritten mit Komplimenten und erotischen Avancen, die an sich peinlich wirken mögen. Von einem reiferen, gnädigeren Standpunkt aus betrachtet, der die Welt und ihre Insassen gründlicher kennengelernt hat und um die Vergänglichkeit allen eitlen Treibens weiß, kann man ihm etwas Drolliges abgewinnen. Und wie als überraschende Pointe, die einen schlechten Witz in eine formidable Anekdote verwandelt, führte er dem Block eines Tages seine Freundin vor. Sie sah ungefähr zwanzig Jahre jünger aus als er, war blond, leicht fettig, in einem preußischblauen Jogginganzug, doch insgesamt – für seine Verhältnisse – durchaus vorzeigbar. Sie küßten einander im Hinterhof, sie schmusten unter der Kastanie. Daß Jerzy dabei jodelte und seltsam eselshafte Brunftlaute ausstieß, solch maskulines Overstatement verwässerte ein wenig seinen Triumph, der still genossen um einiges mehr beeindruckt hätte. Vorgestern dann wurde Jerzy angezeigt, von einer jungen neuseeländischen Touristin, die im Hinterhaus, erster Aufgang zweiter Stock, eine Wohnung (eine heimlich betriebene, nicht als solche deklarierte Ferienwohnung) gemietet hat.“

     

     
    Helmut Krausser (Esslingen am Neckar, 11 juli 1964)

     

     

    De Engelse schrijfster Jane Mary Gardam werd als Jane Pearson geboren op 11 juli 1928 in Coatham, North Yorkshire. Zie ook alle tags voor Jane Gardam op dit blog.

    Uit:The Flight of the Maidens

    “Pedalling alone towards home, Hetty stopped beside the post office litter-bin, which was almost empty, litter being in short supply. The letter to Eustace, sealed and stamped among the empty Gold Flake cigarette packets, looked conspicuous. So she sighed, and took it out.
    Hetty knew that this was the moment to abandon Eustace. If it was a novel, she thought, this is the perfectly appropriate, most natural development. At this point the heroine should have the courage to leave her grateful little-girl self behind and start again towards maturity. What’s more, she thought, to hell with novels, it was guilt about her false position with Eustace that was flooding and spoiling these days of glory.
    But if this were a novel, she thought, it would be hard not to end it with Eustace. Everything about her meeting him had been so right, so perfectly timed. She had at 17 loved a man—a man of nearly 22—who had loved her, and was right for her in every way.
    And tall.
    And except for the Adam’s apple he looked great. Such lovely hands, although they did hang down, a bit like seal’s flippers. And his nails were always so clean. And he sang so beautifully and his poetry was almost exactly like Walter de la Mare’s. And he had been so pleased when she’d agreed that he was like Sassoon, and often asked her if she still thought so, and she had always said yes; though somehow you couldn’t see Eustace tally-hoing on a horse. Or in the trenches, at ease with his men. And loving them. Deeply, deeply.
    And Eustace thought she was wonderful. He had said so, which nobody else had ever done and maybe never would. There’d been plenty of kissing in Hetty’s life, at church socials and with soldiers in back streets after Saturday-night hops which her parents knew nothing about: but nobody had ever said anything. Just mauled and gobbled.
    But there had been one moonlit night when she was 15 on the way home from a Bible meeting (Hosea) and in the local park, with the railings all gone to make Spitfires. She had been in the rose garden with a devout sort of boy from Corporation Road, and they had kissed and kissed to the accompaniment of the Messerschmitts rumbling overhead in the dark towards Tyneside. The park had stood open ever since 1941 when the firemen had not been able to get in to deal with an unexploded bomb that had landed in the bowling green and turned it to a pond. By 1943 every member of the Bible class came home along the park and melted into the bushes, except for Hetty, who wouldn’t go beyond the more conspicuous park benches. Other, notoriously sexy, Bible students had like nesting birds made the bushes heave and chirrup.”

     

     
    Jane Gardam (Coatham, 11 juli 1928)

     

     

    De Franse schrijver Henri Coulonges werd geboren op 11 juli 1936 in Deauville. Zie ook alle tags voor Hneri Coulonges op dit blog.

    Uit:La Lettre à Kirilenko

    “Il s'arrêta et s'appuya quelques instants sur le parapet du quai. La luminosité de l'air lui permettait de voir avec précision les deux sphinx accroupis qui encadraient sur l'autre rive l'austère portique de l'Académie. Il se souvenait d'avoir par jeu enfourché l'un d'eux lors de sa brève étape sur la route de Moscou. C'était Aubertin qui l'accom-pagnait. Tous deux avaient encore dans l'oreille les cris défaitistes des paysans aux abords des gares et les commentaires indignés des officiers de la Mission française de-vant ce pacifisme intolérable. C'était quand ? Octobre 1916 ? Quatre ans et quatre mois déjà... Le visage de son jeune camarade de promotion se superposa un instant à la glace plombée de la Néva. « Demande donc au sphinx ce qui nous attend », avait lancé Auber-tin de son intonation chantante. Ce qui les attendait... Il serra son bonnet de fourrure contre ses oreilles. Où retentissait-elle désormais, la voix ensoleillée de son camarade d'alors ? Dans quel climat parcouru d'alizés et d'odeurs de garrigue ? Il n'avait plus ja-mais eu de nouvelles de lui. Le froid du granit transperça ses gants à tel point qu'il abandonna sa position de vigie solitaire et, remontant d'un geste vif le col de sa capote, se dirigea vers l'ancien Sénat. Des traînées de gel parcouraient le vaste espace de l'esplanade et se rejoignaient plus loin sous la façade de l'Amirauté, enchâssant le massif bâtiment dans un écrin de glace miroitante et moirée. Du côté opposé à celui où il se trouvait, une horde de chiens er-rants entourait comme une garde exténuée un grand lévrier blanc qui vacillait de fai-blesse. De quel palais, se demanda-t-il, de quel endroit privilégié avait-il été chassé par la famine, condamné à errer dans les rues désertes comme un animal de légende déjà marqué par la mort... « C'te canaille rouge, entendit-il soudain crier une voix éraillée. C'te canaille rouge, j'vais te dire c'qu'elle amène avec elle : l'Antéchrist ! T'entends ? L'Antéchrist... » Cela venait de l'arche reliant le Sénat au Synode — les noms des édifices lui remon-taient à la mémoire à mesure qu'il se rappelait la visite des monuments de la ville qu'on leur avait imposée en dépit de leur fatigue. « L'Antéchrist ! reprit la voix. L'Antéchrist qu'ils ont amené avec eux ! Un prince qu'a grand empire... » Curieux, il s'approcha. Accroupie sur un tas de haillons, le dos contre la voûte, tenant une branche de sapin à la main comme un sceptre dérisoire, une femme sans âge mar-mottait des paroles indistinctes en une mélopée à la fois rageuse et geignarde. Dès qu'elle l'aperçut elle se mit brusquement en fureur, fouailla l'air de sa branche, puis chercha de ses bras squelettiques à lui agripper les bottes. Il fit un bond en arrière et s'éloigna précipitamment, poursuivi par les imprécations qui retentissaient dans l'air gla-cé sans que leur intensité décrût. Dans son trouble il faillit heurter un groupe de pay-sannes engoncées dans des capes informes qui, courbées sous des ballots, progressaient péniblement vers la cathédrale au milieu des fondrières et des immondices à demi recou-vertes de neige. Le petit groupe paraissait avoir erré si longtemps par les forêts et les vil-lages qu'il ressemblait à la horde de chiens faméliques qui longeait les murs de l'Ami-rauté. « L'Antéchrist avec la canaille rouge, continuait derrière lui à glapir la mendiante, t'entends, l'Antéchrist... » Parvenu au coin du boulevard, il se retourna.”

     

     
    Henri Coulonges (Deauville, 11 juli 1936)

     

     

    De Amerikaanse schrijver publicist, essayist Elwyn Brooks (E.B.) White werd op 11 juli 1899 geboren in Mount Vernon, New York. Zie ook alle tags voor E. B. White op dit blog.

    Uit: Here is New York

    “On any person who desires such queer prizes, New York will bestow the gift of loneliness and the gift of privacy. It is this largess that accounts for the presence within the city's walls of a considerable section of the population; for the residents of Manhattan are to a large extent strangers who have pulled up stakes somewhere and come to town, seeking sanctuary or fulfillment or some greater or lesser grail. The capacity to make such dubious gifts is a mysterious quality of New York. It can destroy an individual, or it can fulfill him, depending a good deal on luck. No one should come to New York to live unless he is willing to be lucky.
    New York is the concentrate of art and commerce and sport and religion and entertainment and finance, bringing to a single compact arena the gladiator, the evangelist, the promoter, the actor, the trader and the merchant. It carries on its lapel the unexpungeable odor of the long past, so that no matter where you sit in New York you feel the vibrations of great times and tall deeds, of queer people and events and undertakings. I am sitting at the moment in a stifling hotel room in 90-degree heat, halfway down an air shaft, in midtown. No air moves in or out of the room, yet I am curiously affected by emanations from the immediate surroundings. I am twenty-two blocks from where Rudolph Valentino lay in state, eight blocks from where Nathan Hale was executed, five blocks from the publisher's office where Ernest Hemingway hit Max Eastman on the nose, four miles from where Walt Whitman sat sweating out editorials for the Brooklyn Eagle, thirty-four blocks from the street Willa Cather lived in when she came to New York to write books about Nebraska, one block from where Marceline used to clown on the boards of the Hippodrome, thirty-six blocks from the spot where the historian Joe Gould kicked a radio to pieces in full view of the public, thirteen blocks from where Harry Thaw shot Stanford White, five blocks from where I used to usher at the Metropolitan Opera and only a hundred and twelve blocks from the spot where Clarence Day the Elder was washed of his sins in the Church of the Epiphany (I could continue this list indefinitely); and for that matter I am probably occupying the very room that any number of exalted and some wise memorable characters sat in, some of them on hot, breathless afternoons, lonely and private and full of their own sense of emanations from without. . . . New York blends the gift of privacy with the excitement of participation and better than most dense communities it succeeds in insulating the individual (if he wants it, and almost everybody wants or needs it) against all enormous and violent and wonderful events that are taking place every minute.”

     

     
    E.B. White (11 juli 1899 – 1 oktober 1985)
    Cover

     

     

    Onafhankelijk van geboortedata

    De Vlaamse schrijfster Ann De Craemer werd geboren in Tielt in 1981. Zie ook alle tags voor Ann De Craemer op dit blog.

    Uit: Vurige tong

    “Ze sloeg voorzichtig haar bijbel dicht, en terwijl haar ogen zich vasthaakten aan haar schoenen ging ze weer op haar stoel zitten.
    Het moment was nu aangebroken. Zuster Francis stond op. Ze liep naar het grote houten kruisbeeld met de koperen Jezus, dat vooraan was neergelegd tegen een plank waarover een paarsfluwelen doek was gespannen. Ze deed voor wat wij straks een voor een zouden moeten nadoen. Ze vouwde de handen in elkaar, terwijl haar blik tegelijk op oneindig en op de koperen Jezus was gericht. Eerst raakte haar rechterknie de grond, daarna de linkerknie. Ze boog langzaam voorover, de handen nog steeds in elkaar gevouwen. Dat maakte het moeilijk om haar evenwicht te bewaren, waardoor haar welgevormde achterwerk hing te wiebelen in de lucht. Ze boog haar bovenlichaam naar voren en kuste met gesloten ogen de voeten van Jezus. Langzaam ging ze weer rechtop staan — linkerknie los van de grond, daarna de rechterknie. Ze draaide zich om, opende langzaam de ogen en gebaarde dat we haar voorbeeld moesten volgen.
    Ik had vroeger naar dit moment uitgekeken, omdat het zo buitengewoon afwijkend was van wat ik dagelijks beleefde, maar nu sputterde mijn hele lichaam tegen. Waarom moest ik de voeten van een beeld kussen? Wat voor vieze daad van onderwerping was dit? Leerlinge na leerlinge kuste het kruis zonder dat het één keer werd schoongemaakt Allah is licht boven licht, zegt de Koran. Jezus was die dag, voor de zesde keer op rij, mond boven mond, speeksel boven speeksel, bacterie boven bacterie. Onze voeten bleven schuifelen en zuster Francis keek nauwgezet toe of alles goed verliep.”

     

     
    Ann De Craemer (Tielt, 1981)

     

     

    Zie voor nog meer schrijvers van de 11e juli ook mijn blog van 11 juli 2016 en ook mijn blog van 11 juli 2015 deel 1 en ook deel 2.

    11-07-2019 om 18:39 geschreven door Romenu  


    Tags:Jhumpa Lahiri, Marjan Berk, Pai Hsien-yung, Herman de Man, Helmut Krausser, Jane Gardam, Henri Coulonges, E.B. White, Ann De Craemer, Romenu
    » Reageer (0)
    10-07-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Marcel Proust, Erik Jan Harmens, Alice Munro, J.C. Noordstar, Hermann Burger, Salvador Espriu, Gerhard L. Durlacher, Jürgen Becker, Nicolás Guillén

    De Franse schrijver Marcel Proust werd geboren in Auteuil op 10 juli 1871. Zie ook alle tags voor Marcel Proust op dit blog.

    Uit: À la recherche du temps perdu. Du côté de chez Swann

    "Et je restais avec mon oncle jusqu'à ce que son valet de chambre vînt lui demander, de la part du cocher, pour quelle heure celui-ci devait atteler. Mon oncle se plongeait alors dans une méditation qu'aurait craint de troubler d'un seul mouvement son valet de chambre émerveillé, et dont il attendait avec curiosité le résultat, toujours identique. Enfin, après une hésitation suprême, mon oncle prononçait infailliblement ces mots: "Deux heures et quart", que le valet de chambre répétait avec
    étonnement, mais sans discuter: "Deux heures et quart? bien...je vais le dire..."
    A cette époque j'avais l'amour du théâtre, amour platonique, car mes parents ne m'avaient encore jamais permis d'y aller, et je me représentais d'une façon si peu exacte les plaisirs qu'on y goûtait que je n'étais pas éloigné de croire que chaque spectateur regardait comme dans un stéréoscope un décor qui n'était que pour lui, quoique semblable au millier d'autres que regardait, chacun pour soi, le reste des spectateurs.
    Tous les matins je courais jusqu'à la colonne Moriss pour voir les spectacles qu'elle annonçait. Rien
    n'était plus désintéressé et plus heureux que les rêves offerts à mon imagination par chaque pièce
    annoncée et qui étaient conditionnés à la fois par les images inséparables des mots qui en composaient le titre et aussi de la couleur des affiches encore humides et boursouflées de colle sur lesquelles il se détachait. Si ce n'est une de ces oeuvres étranges comme le Testament de César Girodot et OEdipe-Roi lesquelles s'inscrivaient, non sur l'affiche verte de l'Opéra-Comique, mais sur l'affiche lie de vin de la Comédie-Française, rien ne me paraissait plus différent de l'aigrette étincelante et blanche des Diamants de la Couronne que le satin lisse et mystérieux du Domino Noir, et, mes parents m'ayant dit que quand j'irais pour la première fois au théâtre j'aurais à choisir entre ces deux pièces, cherchant à approfondir successivement le titre de l'une et le titre de l'autre, puisque c'était tout ce que je connaissais d'elles, pour tâcher de saisir en chacun le plaisir qu'il me promettait et de le comparer à celui que recélait l'autre, j'arrivais à me représenter avec tant de force, d'une part une pièce éblouissante et fière, de l'autre une pièce douce et veloutée, que j'étais aussi incapable de décider laquelle aurait ma préférence, que si, pour le dessert, on m'avait donné à opter encore du riz à l'Impératrice et de la crème au chocolat.
    Toutes mes conversations avec mes camarades portaient sur ces acteurs dont l'art, bien qu'il me fût
    encore inconnu, était la première forme, entre toutes celles qu'il revêt, sous laquelle se laissait pressentir par moi, l'Art. Entre la manière que l'un ou l'autre avait de débiter, de nuancer une tirade, les différences les plus minimes me semblaient avoir une importance incalculable. Et, d'après ce que l'on m'avait dit d'eux, je les classais par ordre de talent, dans des listes que je me récitais toute la journée: et qui avaient fini par durcir dans mon cerveau et par le gêner de leur inamovibilité."

     

     
    Marcel Proust (10 juli 1871 – 18 november 1922)
    Cover

     

     

    De Nederlandse dichter Erik Jan Harmens werd op 10 juli 1970 geboren in Harderwijk. Zie ook alle tags voor Erik Jan Harmens op dit blog.

     

    Femke

    er komt geen fust meer uit mijn handen
    ben getapt wordt was
    sta mij toe dit glas niet te betikken
    ik rook niet meer en jaag de vlam in een pijp

    kijk mij blazen als een scout
    ik dis het enfyseem de embolie
    wil ik dood nee maar ik jaag de vlam in een pijp
    loop weg met de trucker in mij
    en sta je erop voor op weblog of partij

    ik ben geen milde curry jaag de vlam in een pijp
    meer heb ik niet op mijn checklijst
    als ik straks de bloedproppen ophoest
    beschrijf ik het zinken de duwer
    en de bodem van het bad

    als ik straks de bloedproppen ophoest
    en geen curry meer mag smak jij het dan
    tik op het glas en speech

    algeheel onvermogen
    haal mij door dit showbizzslijk
    nagel mij aan de hoogste zendmast

    mijn liefste spuwend in de stadsbus na een nacht ballantines
    is hou je bek de prachtigste je moest haar eens zien na het
    strekken

    zij is het bericht in de rubriek kort nieuws dat iedere knipselaar
    over het hoofd ziet maar ik niet

    de lucht betrekt als een gezicht
    vader hou je ogen dicht

    het kalf is dood
    we noemen het femke
    het zal niet grazen

     

     

    Zomertijd

    de stenen zijn geworpen maar het doel is niet bereikt
    we zijn niets opgeschoten de heilssoldaat zwijgt
    hij ziet op in het duister ontwaart een lief klein kind
    zijn alter ego tilt haar op neemt haar mee de diepte in

    wie o wie begrijpt
    waar dit al toe leidt
    een vijand blijkt een vriend
    vanaf de maan gezien

    zandloper ik heb je lief je verdeelt de dag in vierentwintig
    chaos is de dood in de pot maar waar is God
    zijn brievenbus is naar de kloten zijn telefoon is afgesloten
    mag ik even overgeven zo wil ik niet meer verder leven

    en de wereld lijdt
    gilt het uit van pijn
    de lichten doven uit
    als je je ogen sluit

    wie o wie begrijpt
    waar dit al toe leidt
    een vijand blijkt een vriend
    vanaf de maan gezien

    ik heb mijn rugzak afgeworpen de inhoud was allang bedorven
    mijn kamer is mijn wereld en ik heb geen geld maar wat telt
    wat telt is liefde zonder woorden een kind vanuit het niets geboren
    de brief ongeopend want je weet dat ze 't meent

    het is zomertijd
    de klok gaat een uur vooruit
    en vreet mij op met haar en huid
    de lichten doven uit

     

     
    Erik Jan Harmens (Harderwijk, 10 juli 1970)

     

     

    De Canadese schrijfster Alice Munro werd geboren op 10 juli 1931 in Wingham, Ontario. Zie ook alle tags voor Alice Munro op dit blog.

    Uit: Friend of My Youth

    “I used to dream about my mother, and though the details in the dream varied, the surprise in it was always the same. The dream stopped, I suppose because it was too transparent in its hopefulness, too easy in Its forgiveness. In the dream I would be the age I really was, living the life I was really living, and I would discover that my mother was still alive. (The fact is, she died when I was in my early twenties and she in her early fifties.) Sometimes I would find myself in ow old kitchen, where my mother would be rolling out piecrust on the table, or washing the dishes in the battered cream-colored dishpan with the red rim. But other times I would run into her on the street, in places where I would never have expected to see her. She might be walking through a handsome hotel lobby, or lining up in an airport. She would be looking quite well—not exactly youthful, nor entirely untouched by the paralyzing disease that held her in its grip for a decade or more before her death, but so much better than I remembered that I would be astonished. Oh, I just have this little tremor in my arm, she would say, and a little stiffness up this side of my face. It is a nuisance but I get around. I recovered then what in waking life I had lost—my mother's liveliness of face and voice before her throat muscles stiffened and a woeful, impersonal mask fastened itself over her features. How could I have forgotten this I would think in the dream—the casual humor she had, not ironic but merry, the lightness and impatience and confidence! I would say that I was sorry I hadn't been to see her in such a long time—meaning not that I felt guilty but that I was sorry I had kept a bugbear in my mind, instead of this reality—and the strangest, kindest thing of all to me was her matter-of-fact reply. Oh, well, she said, better late than never. I was sure I'd see you someday.
    When my Mother was a young woman with a soft, mischievous face and shiny, opaque silk stockings on her plump legs (I have seen a photograph of her, with her pupils), she went to teach at a one-room school, called Grieves School, in the Ottawa Valley. The school was on a corner of the farm that belonged to the Grieves family—a very good farm (or that country. Well-drained fields with none of the Precambrian rock shouldering through the soil, a little willow-edged river running alongside, a sugar bush, log barns, and a large,unornamented house whose wooden walls had never been painted but had been left to weather. And when wood weathers in the Ottawa Valley, my mother said, I do not know why this is, but it never turns gray, it turns black. There must be something in the air, she said. She often spoke of the Ottawa Valley, which was her home—she had grown up about twenty miles away from Grieves School—in a dogmatic, mystified way, emphasizing things about it that distinguished it from any other place on earth. Houses turn black, maple syrup has a taste no maple syrup produced elsewhere can equal, bears amble within sight of farmhouses. Of course I was disappointed when I finally got ro see this place.”

     

     
    Alice Munro (Wingham, 10 juli 1931)

     

     

    De Nederlands dichter en rechtsgeleerde J.C. Noordstar (pseudoniem van Arnold Jan Pieter Tammes) werd geboren in Groningen op 10 juli 1907. Zie ook alle tags voor J. C. Noordstar op dit blog.

     

    De Bollenkweker (Fragment)
    Een idylle

    's Zondagsmorgens,
    als een stralende zon de wereld doet leven
    en lachen
    en de duinen doet blinken,
    gaat Hendrik naar het kerkje
    dat open tussen de velden ligt.
    De nieuwe tram gaat erlangs
    en giert in de bocht van de stoffige weg.
    Hij heeft een donker zondags pak aan
    en een stijf helderwit overhemd,
    maar geen boord,
    en met grote, rustige, stevige passen
    stapt hij op de kerk toe.
    Daarginder tussen de velden ziet ge z'n woning.
    Verschillende dorpsgenoten wandelen evenals hij ter kerke.
    En links en rechts van de weg liggen de bollenvelden.
    Wat is het land fris met z'n zeewind,
    met z'n wolken, z'n water, z'n kleuren, z'n zon!
    De dominee - zwart - preekt, bidt en laat zingen.
    Maar intussen komen de auto's opdagen
    uit Hollands blijde steden en buitenplaatsen, de bomenrijke...
    Allerlei nieuwe merkjes, soepellopend,
    zilveren bumpers voor en achter
    (maar natuurlijk ook goedkoop're).

    Suivent 8 lignes prèsque totalement illisibles.

    De bloemen,
    de bloemen, links en rechts tussen de dorpen en bomen,
    tot aan de voet der duinen.
    Eén toet'rende en schel claxonnerende ketting.

    Intussen is dominee klaar; men
    zingt nog een laatste lied uit het psalmboek en
    de kerkdeur gaat open en een donkere schare
    verspreidt zich over het lachende landschap.

     

     
    J.C. Noordstar (10 juli 1907 – 21 augustus 1987)
    Ansichtkaart uit 1907 met de Oosterstraat in Groningen

     

     

    De Zwitserse dichter en schrijver Hermann Burger werd op 10 juli 1942 in Burg (Kanton Aargau) geboren. Zie ook alle tags voor Hermann Burger op dit blog.

    Uit: Der Orchesterdiener

    „Nichtsdestotrotz bin ich, nachdem ich mir Rostnägel aller Zweifelsgrößen im Schädel krumm geschlagen habe, zur gerade durch Urfers Schicksal gestärkten Überzeugung gelangt, daß man der edlen Tonkunst auch als Mißbegabter fronbar sein könne, mit kraftstrotzenden Pleuelarmen und behaarter Brust. Die Sekundärbehaarung von Flötisten, Cellisten undsoweiter, nehme ich an, Urfer, ist eine höchst minime. Sehen Sie, so unersetzbar er in Ihren Augen, durch die Brille der Generalmusikdirektorenwürde betrachtet, erscheinen mag, worauf die einen ganzen Konzertwinter dauernde Berufungskrise schließen läßt – und seine Insubtstituierbarkeit wird durch die Legendenbildung nach seinem Tod in a-moll auf das wirkungsvollste flankiert – , Urfer war eben doch nicht der ideale Schlußmann für die städtische Philharmonie, weil er zeitlebens ein verhinderter Musikus blieb. Alle seine Orchesterdienerhandreichungen waren im Grunde ein Symphonieren mit untauglichen Mitteln. Der Hammer wurde in seiner Hand zum Paukenschläger, wenn er einen Notenständer verstellte, tat er es con brio, gab man ihm den Auftrag, im Archiv nach einem verschollenen Klavierauszug zu forschen, beantwortete er ihn mit einem Mordent-Hüpfer. Was Urfer während seiner ganzen Orchesterdienerkarriere hinter der Bühne leistete, war nichts Geringeres einerseits, nichts Unbrauchbareres andererseits als dies, daß er als symphonischer Abwart die Musikweltliteratur und alle denkbaren Werkinterpretationen in eine Partitur der Servilität übersetzte. Ich weiß nicht, ob ich mich für ein Bewerbungsschreiben wahlwirksam genug ausdrücke, Herr Generalmusikdirektor. Urfer wurde zum Beispiel von Philharmonikern nie geduzt, so wie man ja eine Wagneroper, etwas Tristan und Isolde, oder, wenn Ihnen dieses Exempel lieber ist, Die Meistersinger, auch nicht tutoyiert. Man setzt sich nicht hin und sagt, jetzt intonieren wir dich mal, zum Werk. Urfer wußte bei aller Dienstbeflissenheit dem Ensemble und selbst Detmar von Hohenlohe eine Art Respekt abzutrotzen, wie man ich nur einem Opus oder einem veritablen Urheber entgegenbringt. Und als er im zweiten Satz von Mendelssohn-Bartholdys Schottischer über den Rand eines Kontrabaßkoffers kippte, wurde nicht nur eine wandelnde Stimmgabel, wurde vielmehr ein musikalischer Kosmos, dessen symphonische Filiale vorne auf der Bühne erklang, begraben. Diese Urfersche Totalität im untertänigen Verkörpern dessen, was Musik sein kann – die Begabung war gewissermaßen seine Livree – , will ich nicht schmälern, ich sage nur, indem ich, mit der Wucht einer nahezu verfehlten Existenz, den Namen Schramm ins Gespräch werfe, daß sie nicht zum Erfolg führte, unter Erfolg vorläufig, für den Hausgebrauch der Ambrosiahalle verstanden, daß der Orchesterdiener eine Philharmonie, so wie sie der Dirigent in himmlische Sphären hebt, erdet. Schram grapscht nicht einfach dreist nach der Ernennung, er bringt, wenn auch nicht Musikalität im angeborenen Sinn, immerhin als Qualifikation eine ganz präzise Vorstellung mit, wie er in der Hierarchie einer Gesellschaft wie der Ambrosiahallengesellschaft einzugliedern ist: er gehört, der taube Vierschrot, auf die Nachtseite der Kunst.“

     

     
    Hermann Burger (10 juli 1942 – 28 februari 1989)
    Cover

     

     

    De Spaanse (Catalaanse) schrijver en dichter Salvador Espriu i Castelló werd geboren op 10 juli 1913 in Santa Coloma de Farners. Zie ook alle tags voor Salvador Espriu op dit blog.

     

    Buit verzekerd

    Voetstappen van de jager.
    Hij nadert. Ik voel het
    elke najaarsdag.

    Aarzelend dronk ik
    van deze fontein
    bevroren water. Daarna
    keek ik naar omhoog.

    Er vlogen valken
    boven de zekerheid
    van mijn dood.

     

     

    Begraafplaats van Sinera

    I
    Over de wegen daalt
    de zonnewagen, langs
    de heuvels met venkel en wijn
    die ik nooit meer vergeet.
    Ooit ga ik zelf langs de groene
    cipressen, de erewacht roerloos
    boven de zwijgende zee.


    II
    Wat een bescheiden land
    hier rondom de begraafplaats!
    De zee vlakbij, Sinera,
    heuvels met sparren, wijn,
    stoffige straten. Laat
    een wolk het met zijn schaduw
    nog eens tot leven brengen.
    Dagen oproepen traag,
    die voor altijd voorbij zijn.

     

     

    Vertaald door Kees Bakker

     

     
    Salvador Espriu (10 juli 1913 – 22 februari 1985)
    Op een postzegel

     

     

    De Nederlandse schrijver Gerhard L. Durlacher werd geboren in Baden-Baden op 10 juli 1928. Zie ook alle tags voor Gerhard L. Durlacher op dit blog.

    Uit: Het begin van een reis

    “Westerbork, 3 oktober 1942, dag van ontzetting. Twaalfduizend mannen, vrouwen en kinderen, zittend, liggend, hangend op gebuilde koffers en rugzakken. Grauw en bezweet. Tranen vastgelopen in het stof van ongeschoren wangen. Roepen van voornamen, achternamen, plaatsnamen. Ruzies om een decimeter plaats, een slok water, een lepel voedsel. Mensen in slangen en kluwens voor de soepgamellen. Groene, gele, blauwe emaillen etensbakken als lampions in de handen der wachtenden.
    Duizenden zoeken naar vrouw en kind, naar barak en slaapplaats, naar water en voedsel, naar wasplaats en latrine. Barakken van bruin, naar teer stinkend, hout, volgestouwd met wankele ijzeren stellages: driehoog-bedden van hoekijzer, ijzerband en lamme veren. Mensen wringend tussen de spijlen, verhit gesticulerend over de verdeling van twee bedden over zes slapers of ongelukkig zittend op de rand omdat alles in elkaar gezakt is door overbelasting. Hutspot in de etensbak, zonder zout, ui of vlees, maar wel schillen en zand. Dorst, stof en waterschaarste.
    Telkens weer nieuw-aangekomenen die de ruimte verkleinen. Dom, omdat ze nog niet weten: naar welke barak, naar welke kraan. De kennisvoorsprong van twee uur vermindert het gevoel van onzekerheid.
    Mijn ouders op zoek naar bekenden, om uit collectief niet-weten schijnzekerheden te bouwen. Speurend naar de koffers die langs de spoorlijn, kilometers voor de kampingang, achtergebleven waren bij mannen in overalls met petten op en banden om de linkerarm.
    Ik, angstig wachter bij de rugzakken, bevangen door fantasieën van verlatenheid in een woud van mensen. Een richtingloze ijsschots, los van verleden en toekomst. Hoe kwam ik hier, op dit godvergeten punt in tijd en ruimte?
    Een etmaal tevoren was mijn navelstreng met de tijd doorgesneden. Schrik en verbijstering waren minder groot dan ik me de weken en maanden daaraan voorafgaand had voorgesteld. De arrestatie verliep anders, rustiger. Als een soort dreigende maar onafwendbare natuurramp.
    Het was vrij licht buiten. Niet later dan een uur of vijf in de middag, een uur waarop je denkt: ‘vandaag komen ze niet meer’. Maar ze kwamen: één van de Grünen met twee Nederlandse politiemannen. Over het grint hadden we ze horen aanknersen, ze hoefden maar kort te bellen. Er was al iemand aan de deur, mijn moeder, geloof ik, want waarom zou je een goede voordeur laten intrappen?”

     

     
    Gerhard L. Durlacher (10 juli 1928 – 2 juli 1996)

     

     

    De Duitse dichter en schrijver Jürgen Becker werd op 10 juli 1932 in Keulen geboren. Zie ook alle tags voor JÜrgen Becker op dit blog.

     

    Winterbild 45

    Die Straßenbahn fährt noch ... so erzählt es
    das Bild, und die Schatten dokumentieren, von irgendwo
    kommt Sonne her.
                                 Es sind keine Schatten; es sind
    im dünnen Schnee leergebrannte Flächen.
                                                                       Der Wind kommt
    von Osten; er schiebt die Planwagen vor sich her, draußen
    auf der klirrenden Chaussee. Die Deichseln knarren;
    der Eisklumpen Milch im schaukelnden Eimer.
                                                                           Die Straßenbahn
    steht; sie wartet, und die Kämpfe gehen weiter
    hinter der Endstation.
                                       Im Schnee bleibt stecken
    die Gegenoffensive.
                                    Kiefernwälder, Artillerie. Es ist nicht
    der Wind, der heranheult über die Hügel.
                                                                      Für Hügel
    die Landkartenzeichen, die nichts sagen
    über den Eisstau, Flucht und Frontverlauf.
                                                                       Schlittenspuren
    gehen bis zum unteren Rand des Bildes, wo
    der Schneemann hervorschaut mit Augen aus Koks.

     

     

    Reiseland

    Westfälische Hügel, der Breisgau dann Dresden ... keine Woche
    für Ansichtskarten und ausgeruhte Residenzen; Blätterfall, tief
    hängender Himmel zwischen Elbe und Rhein.

    Termingeschiebe, kein Abschied für länger; was suchst du
    im Süden? Ich dachte im Speisewagen an meinen Vater
    und wie er reiste in den Dreißiger Jahren ... Excelsior,
    Majestic. Der Junge am Fenster versteht nicht, was
    die Erwachsenen sagen: Marienborn, damals die Zone –

    Zwischen Zaunresten leeres Gelände; zwei Krähen flattern
    um einen stehengebliebenen Turm. Die Hand
    in der Herzgegend, der Griff nach dem Paß; es gibt
    Gewohnheiten, die der Zug mitbefördert. Sorglose
    Reisende lassen die Zeitungen liegen.

    Schau hinaus. Die Nähe der Landschaft, die du
    wiedergewinnen kannst. Eine Chance, die im Stundentakt
    sich wiederholt. Hongkong geht langsam verloren.

     

     
    Jürgen Becker (Keulen, 10 juli 1932)

     

     

    De Cubaanse dichter Nicolás Guillén werd geboren in Camagüey op 10 juli 1902. Zie ook alle tags voor Nicolás Guillén op dit blog.

     

    I Don'T Know Why You Think

    I don't know why you think,
    soldier, that I hate you,
    if we are the same thing,
    me,
    you.

    You are poor, so am I;
    I'm from below, so are you;
    where have you got it from,
    soldier, that I hate you?

    It hurts me that sometimes
    you forget who I am;
    heck, if I am you,
    it's the same that you are me.

    But not for that reason I
    have to dislike you;
    if we are the same thing,
    me,
    you,
    I don't know why you think,
    soldier, that I hate you.

    Soon we'll see ourselves, me and you,
    together on the same street,
    shoulder to shoulder, you and I,
    with hate from neither me nor you.
    but knowing you and me,
    where we go, you and I...
    I don't know why you think,
    solider, that I hate you!

     

     
    Nicolás Guillén (10 juli 1902 – 16 juli 1989)
    Op een postzegel

     

     

    Zie voor nog meer schrijvers van de 10e juli ook mijn blog van 10 juli 2011 deel 2 en eveneens deel 3.

     

    10-07-2019 om 18:27 geschreven door Romenu  


    Tags:Marcel Proust, Erik Jan Harmens, Alice Munro, J.C. Noordstar, Hermann Burger, Salvador Espriu, Gerhard L. Durlacher, Jürgen Becker, Nicolás Guillén, Romenu
    » Reageer (0)
    09-07-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gerard Walschap, Tim Hofman, Willem M. Roggeman, Hans Arnfrid Astel, June Jordan, John Heath-Stubbs, Mervyn Peake, Jan Neruda, Peter Märthesheimer

    De Vlaamse schrijver Gerard Walschap werd geboren op 9 juli 1898 in Londerzeel. Zie ook alle tags voor Gerard Walschap op dit blog.

    Uit: Een mens van goeden wil

    “Zijn strijd heeft Thijs op den ouderdom van acht jaren ingezet. Met een kat. Hij zat op een vroegen zomerdag met zijn rug tegen den steenput in de schaduw van een vlier fluitjes te snijden. De lucht was korenblauw, het dak rood, de muur wit, met groene deur en blinden, de grond ervoor zwart van de sinteltjes, alles helder, rustig, vredig en Thijs dacht: ik ben blij. De kat zat al meer dan een half uur slapend te loeren op den rand van het lage dak; een halve meter onder haar had vader het kanariekooitje aan den muur gehangen. Opeens viel ze met de kooi naar beneden, het kanarievogeltje vloog gek van hier naar daar. Thijs zag de kat het kleine gele diertje bij den kop door de tralies trekken. Ze verdween er mee. Al zijn bloed stond stil, hij werd vlak in het hart gestoken, de rand van den steenput verkilde in zijn rug tot een klomp ijs. Hij stond op, met looden beenen; hij hijgde diep alsof hij aan de lucht die er was opeens niet meer genoeg had. Staande kon hij zich ook niet geduren. Hij ging en wist niet waarheen. Onbewust koos hij de richting van den beemd waar zijn vader wissen aan 't snijden was. Maar hij kon over de gracht niet, waar hij honderden keeren over gesprongen was. Hij volgde ze tot waar zij in de beek vloeit. Daar bleef hij zitten, moe, door een last gedrukt en hij dacht: ik heb pijn.
    's Avonds kookt moeder botermelk en bakt aardappelen met wat ajuin in zoete lies. Thijs at en sprak niet, al hadden de anderen het over den kanarievogel. Hij beet zelfs op de botermelk. Voor zijn oogen lag de kat achter de stoof te pinkoogen. Na den maaltijd gaan broer en zuster nog wat buiten spelen, vader gaat gehurkt naast den dorpel zitten fluiten, moeder ruimt de tafel af en wascht het gerief. Maar Thijs zocht in vaders' werkschuurtje den zwaarsten hamer, zette zich op zijn knieën achter de kat, haalde zijn zwaai met twee handen en haar kop deed krak. Zij schoot weg om buiten onder den vlier te sterven en nu eindelijk kon de kleine Thijs schreien, de beklemming loste, zijne gerechtigheid was geschied.
    Van buiten riep vader wie de kat doodgeslagen had, binnen riep moeder: Onze Thijs. Ze lachte, vader floot voort, floot alleen maar iets rapper.
    Moeder lachte altijd. Haar klein huisje was onderhouden en proper. Zeteltjes, vogelkooitjes, een hoos over de hesp aan 't plafond, een standerd voor drie bloempotten, alles door den man gevlochten uit gekleurde wijmen, maakten het vriendelijk en gezellig. Haar man was stil, goed en sterk, haar kinderen waren schoon en ferm, twee jongens, een meisje.”

     

     
    Gerard Walschap (9 juli 1898 – 25 oktober 1989)
    Cover soundtrack van de gelijknamige dramaserie uit 1973-74

     

     

    De Nederlandse presentator, blogger, journalist, dichter en columnist Tim Hofman werd geboren in Vlaardingen op 9 juli 1988. Zie ook alle tags voor Tim Hofman op dit blog.

     

    Aftrekkelijk

    Ik val al dagen in slaap met
    papier naast mijn bed;
    soms leeg of beschreven
    maar meestal bevlekt.

    Dat worden geen woorden
    Maar het zaad dat er staat
    Trekt wat ongeboren
    Is af van de daad.

     

     

    Tijdelijk

    Gelukkig stierf hij
    op de laatste dag
    van zijn leven.

    Elk ietsje eerde
    rwas zonde geweest,
    al was het maar
    heel even.

     

     
    Tim Hofman (Vlaardingen, 9 juli 1988)

     

     

    De Vlaamse dichter en schrijver Willem Maurits Roggeman werd geboren in Brussel op 9 juli 1935. Zie ook alle tags voor Willem M. Roggeman op dit blog.

     

    Regen

    Ik geloof niet in de werkelijkheid.
    Ik geloof in mijn droom:
    dat alles eenmaal leven moet,
    ook de stenen, de huizen,
    de aarde aan mijn schoenen.
    Ik geloof dat ook de regen
    eens zal ademhalen
    en verliefd worden.
    Daarom streel ik de regen.
    Daarom sla ik de zon.

     

     

    Het mechanisme van de inspiratie

    Met toevallig gekozen woorden
    schrijft hij een gedicht
    dat handelt over een droom
    waarin hij zelf optreedt
    als de glorieuze uitvinder
    van een vreemde machine
    die dromen voortbrengt
    waarin hij voorkomt
    schrijvend aan een gedicht
    waarin hij
    met toevallig gekozen woorden
    handelt over een droom
    waarin hij zelf optreedt
    als de glorieuze uitvinder
    van een vreemde machine
    die dromen voortbrengt
    waarin hij voortkomt
    schrijvend aan een gedicht
    met toevallig gekozen woorden.

     

     
    Willem M. Roggeman (Brussel, 9 juli 1935)

     

     

    De Duitse dichter Hans Arnfrid Astel werd geboren in München op 9 juli 1933. Zie ook alle tags voor Hans Arnfrid Astel op dit blog.

     

    Schizophren

    Du bist eine ehrliche Haut.
    Ich glaub dir kein Wort.
    Du redest verrücktes Zeug
    aus Angst,
    ich könnte dich anfassen.
    Du stellst nie Fragen.
    Hast du einen Wortschatz?

     

     

    Schliesskorb

    Triefend vor Häßlichkeit, Ungestalt, Abgestalt
    Auge, verweilst du, wo? auf dem alten,
    aus reinen Weiden geflochtenen Korb.
    Mit Blindheit Geschlagene flochten die Ruten.

    Unansehnlich, triefend, häßlich auch sie,
    Auge, du hast sie gesehn, blaukittlig,
    blöd und dunkel in ihrer Werkstatt,
    trüb, von schimmelnden Nächsten hergeliebt.

    Als Knaben ließ meine Mutter mich kaufen
    bei Blinden diesen Schließkorb, beisammenzuhalten
    meine sieben Sachen auf den Schul- und Irrwegen.

    Liebste Augenweide meines Zimmers ist er nun,
    ein Flechtwerk, ein Staat aus innig Umschlungenen.
    Wie Rinde von Ruten ist Blindheit abgestreift.

     

     

    Schmetterlinge

    Franz von Assisi predigte den Tieren.
    Er lehrte sie mit seinem Zeigefinger
    die Frömmigkeit von Menschen seinesgleichen,
    wie Orpheus einst den Tieren vorgesungen.
    Da flog ein Falter ihm auf seinen Finger.
    So, meine Seele, sing ich von den Blüten,
    ich rede zu den Menschen von den Tieren.
    Als ich längst schweige, fliegt vor meinem Mund
    dein Schmetterling auf meine Zungenspitze.

     

     
    Hans Arnfrid Astel (München, 9 juli 1933)

     

     

    De Afro-Amerikaanse schrijfster, dichteres en politiek activiste June Jordan werd geboren op 9 juli 1936 in New York. Zie ook alle tags voor June Jordan op dit blog.

     

    Nobody riding the roads today

    Nobody riding the roads today
    But I hear the living rush
    far away from my heart
    Nobody meeting on the streets
    But I rage from the crowded
    overtones of emptiness
    Nobody sleeping in my bed
    But I breathe like windows
    broken by emergencies
    Nobody laughing anymore
    But I see the world split
    and twisted up like open stone
    Nobody riding the roads today
    But I hear the living rush
    far away from my heart

     

     

    Poem About Process And Progress
    for Haruko

    Hey Baby you betta
    hurry it up!
    Because
    since you went totally
    off
    I seen a full moon
    I seen a half moon
    I seen a quarter moon
    I seen no moon whatsoever!

    I seen a equinox
    I seen a solstice
    I seen Mars and Venus on a line
    I seen a mess a fickle stars
    and lately
    I seen this new kind a luva
    on an' off the telephone
    who like to talk to me
    all the time

    real nice

     

     

    For Alice Walker (A Summertime Tanka)

    Redwood grove and war
    You and me talking Congo
    gender grief and ash

    I say, 'God! It's all so huge'
    You say, 'These sweet trees: This tree'

     

     
    June Jordan (9 juli 1936 – 14 juni 2002)

     

     

    De Engelse dichter John Heath-Stubbs werd geboren op 9 juli 1918 in Londen. Zie ook alle tags voor John Heath-Stubbs op dit blog.

     

    Not Being Oedipus

    Not being Oedipus he did not question the Sphinx,
    Nor allow it to question him. He thought it expedient
    To make triends and try to influence it.
    In this he entirely succeeded,

    And continued his journey to Thebes.The abominable thing
    Now tame as a kitten (though he was not unaware
    That its destructive claws were merely sheathed)
    Lolloped along beside him —

    To the consternation of the Reception Committee.
    It posed a nice problem: he had certainly overcome
    But not destroyed the creature — was he or was he not
    Entitled to the hand of the Princess

    Dowager Jocasta? Not being Oedipus
    He saw it as a problem too. For frankly he was not
    By natural instinct at all attracted to her.
    The question was soon solved —

    Solved itself, you might say; for while they argued
    The hungry Sphinx, which had not been fed all day,
    Sneaked off unobserved, penetrated the royal apartments,
    And softly consumed the lady.

    So he ascended the important throne of Cadmus,
    Beginning a distinguished and uneventful reign.
    Celibate, he had nothing to fear from ambitious sons;
    Although he was lonely at nights,

    With only the Sphinx, curled up upon his eiderdown.
    Its body exuded a sort of unearthly warmth
    (Though in fact cold-blooded) but its capacity
    For affection was strictly limited.

    Granted, after his death it was inconsolable,
    And froze into its own stone effigy Upon his tomb.
    But this was self-love, really —
    It felt it had failed in its mission.

    While Thebes, by common consent of the people, adopted
    His extremely liberal and reasonable constitution,
    Which should have enshrined his name — but not being Oedipus,
    It vanished from history, as from legend.

     

     
    John Heath-Stubbs (9 juli 1918 – 26 december 2006)
    Portret door Peter Edwards, 1988-89

     

     

    De Engelse schrijver, tekenaar, illustrator en dichter Mervyn Peake werd geboren op 9 juli 1911 in Lushan (Kuling) in Jiangxi, een province in centraal China. Zie ook alle tags voor Mervin Peake op dit blog.

    Uit: Gormenghast

    “This hall that ran along the top story of the north wing was presided over by the curator, Rottcodd, who, as no one ever visited the room, slept during most of his life in the hammock he had erected at the far end. For all his dozing, he had never been known to relinquish the feather duster from his grasp; the duster with which he would perform one of the only two regular tasks that appeared to be necessary in that long and silent hall, namely to flick the dust from the Bright Carvings.
    Entering at seven o'clock, winter and summer, year in and year out, Rottcodd would disengage himself of his jacket and draw over his head a long, grey overall which descended shapelessly to his ankles. Having flicked at the first carving on his right, Rottcodd would move mechanically down the long phalanx of colour, stopping for a moment before each carving, his eyes running up and down it and all over it, and his head wobbling knowingly on his neck, before he introduced his feather duster.
    One humid afternoon, a visitor did arrive to disturb Rottcodd as he lay deeply hammocked, for his siesta was broken by a rattling of the door handle which was apparently performed in lieu of the more popular practice of knocking at the panels. The sound echoed down the long room and then settled in the fine dust on the boarded floor. The sunlight squeezed itself between the thin cracks in the blind. Even on a hot, stifling, unhealthy afternoon such as this, the blinds were down and the candlelight filled the room with an incongruous radiance. At the sound of the door handle being rattled Rottcodd sat up suddenly. The thin bands of moted light edging their way through the shutters barred his dark head with the brilliance of the other world. As he lowered himself over the hammock, it wobbled on his shoulders, and his eyes darted up and down the door returning again after their rapid and precipitous journey to the agitations of the door handle. Gripping his feather duster in his right hand, Rottcodd began to advance down the bright avenue, his feet giving rise at each step to little clouds of dust. When he at least reached the door the handle had cease to vibrate. Lowering himself suddenly to his knees he placed his head and the vagaries of his left eye (which was for ever trying to dash up and down the vertical surface of the door), he was able by dint of concentration to observe, within three inches of his keyholed eye, an eye which was not his, being not only of a different colour to his own iron marble, but being, which is more convincing, on the other side of the door. This third eye which was going through the same performance as the one belonging to Rottcodd, belonged to Flay, the taciturn servant of Sepulchrave, Earl of Gormenghast.”

     

     
    Mervyn Peake (9 juli 1911 – 17 november 1968)
    Cover

     

     

    De Tsjechische schrijver en dichter Jan (Nepomuk) Neruda werd op 9 juli 1834 geboren in Praag. Zie ook alle tags voor Jan Neruda op dit blog.

    Uit: Die Hunde von Konstantinopel (Reisebilder, vertaald door Christa Rothmeier)

    „Er legte den Rechnungsbetrag auf die Untertasse und ging fort; die Kellnerin nahm nicht einmal Notiz von ihm und sammelte bei Gelegenheit das Geld ein. In den Münchner Cafés bedienen ausschließlich Frauen, und der Kaffee wird auf französische Art erst am Tisch aus großen Kannen eingegossen. Ja, bezüglich der Tracht muß ich noch eine Eigenheit erwähnen. Einen Zylinder tragen hier als besonders markantes Kleidungsstück nur die Schornsteinfeger. Die schwarzen, rußigen Gestalten mit der Leiter über der Schulter und dem Seidenkamin auf dem Kopf sehen sehr gut aus. Soldaten sind ausnahmslos mit Zeug aus blauem Tuch bekleidet. Allerdings konnte ich in ihrer weniger geschmackvollen Aufmachung keinerlei größeren praktischen Nutzen als bei uns entdecken. Das Waffenvolk ist durchweg jung; kaum gedrillt, wird es beurlaubt. Leibesübung ist beim Militär ein wichtiger Gegenstand. Schicker ist nur die Leibwache, besteht aber überwiegend aus grauhaarigen, alten Leuten. Den Polizeidienst versieht die Gendarmerie, die auf der Straße jeden sehr wachsam mustert und einen Verdächtigen augenblicklich nach Ausweisen fragt. »Spitzl« heißt man hier nur ein gerades Kipfel, mit oder ohne Salz.
    *
    Sowohl beim bayerischen Landbewohner als auch beim Städter zeigt sich Wohlstand. Ersterer versteht es, auch wenn er unfruchtbaren Boden besitzt, durch ständigen Fleiß und Gebrauch verschiedenster Mittel trotzdem viel aus ihm herauszuholen. Dörfer sind hier sehr selten, und ein Bahnpassagier erblickt erst dann eines, wenn er in Böhmen schon das sechste gesehen hätte. Ein starker Handel existiert in München nicht, die Eisenbahnen verdienen hauptsächlich am Transportgut. An den ankommenden Ausländern profitieren aber die Münchner viel. Und was sie hinzuverdienen, verstehen sie mit Ererbtem zu verbinden und zu erhalten.“

     

     
    Jan Neruda (9 juli 1834 – 22 augustus 1891)
    München, het populaire terras “Tambosi” bij de Hofgarten

     

     

    De Duitse schrijver, draaiboekauteur en producent Peter Märthesheimer werd geboren op 9 juli 1937 in Kiel. Zie ook alle tags voor Peter Märthesheimer op dit blog.

    Uit: Das forschende Kind

    „Das ist gut, sagte Fassbinder, darüber machen wir unseren ersten Film. Und zu dem Werkzeugmacher von Ford, der uns bei der Entwicklung der Drehbücher beraten sollte, sagte er: "Also, da will einer beispielsweise was Gutes, und er schafft es auch, und dann stellt sich heraus, dass es für seine Kollegen was Schlechtes war. Was hat der Mann falsch gemacht? Nun, sagt der Werkzeugmacher, vielleicht hätte er sich vorher mit seinen Kollegen besprechen sollen. Eben, sagt Fassbinder zufrieden, und da er es nun nicht getan hat, muss er daraus fürs nächste Mal lernen. Und genau so einen Fall brauchen wir, und dann hätten wir den ersten Film auch schon zusammen. Er hatte dem Werkzeugmacher nicht gesagt, dass er einen Film über die Notwendigkeit solidarischen Handelns machen wollte. Er hatte auch nicht gesagt, dass er den gewünschten Fall aus der Wirklichkeit nur als Versatzstück für die Wirklichkeit gebrauchen würde, weil es ihm eigentlich nur darum ging, eine bestimmte Haltung zu zeigen, die die Menschen gegenüber der Wirklichkeit einnehmen könnten: den unverbrüchlichen Glauben nämlich, dass sie selbst die Kraft haben, den Lauf der Dinge zu bestimmen, anstatt sich ihm verzagt zu unterwerfen. Die Kritiker haben diese Filme dann kritisiert, weil die Arbeiter in den Filmen nicht so aussahen, wie in der Wirklichkeit, und die Filme von Christian Ziewer gelobt, in denen die Arbeiter ihren Vorstellungen entsprachen. Der einzige, der Fassbinder verteidigt hat, war Christian Ziewer.
    *
    Alle wichtigen Figuren in Fassbinder-Filmen scheinen mit der Identität, die sie nun einmal haben, nicht einverstanden zu sein, sträuben sich nicht nur gegen die Situation, in der sie sind, sondern auf eine merkwürdige Weise immer auch gegen sich selbst - als ob sie aus ihrer eigenen Haut herauswollten, als ob sie sich nach etwas sehnten, das sie auch sein könnten, ohne doch vorher vorab zu wissen, was das denn wäre: etwas leichtes, schwebendes, wolkenhaftes jedenfalls, kann man der eindringlichen Aura dieser Figuren entnehmen, fernab von der Schwermut, die sie in ihrem konkreten Leben wie ein Gefängnis umgibt, der Traum von einer Utopie, die keiner beim Namen zu nennen weiß, die einen aber auf eine verzweifelte Weise mit Hoffnung erfüllt.
    Fassbinders Utopie hatte radikal naive, fast biblisch vereinfachte Züge: in einer künftigen Gesellschaft, die so sicher kommen würde wie ein Tag dem anderen folgt, würden die Menschen frei miteinander umgehen können, frei von Armut und Not, frei von Unterdrückung und Bevormundung, frei vor allem von jeder Art von Angst.“

     

     
    Peter Märthesheimer (9 juli 1937 – 18 juni 2004)
    Rainer Werner Fassbinder

     

     

    Zie voor nog meer schrijvers van de 9e juli ook mijn blog van 9 juli 2018 en ook mijn blog van 9 juli 2017 deel 2.

    09-07-2019 om 18:28 geschreven door Romenu  


    Tags:Gerard Walschap, Tim Hofman, Willem M. Roggeman, Hans Arnfrid Astel, June Jordan, John Heath-Stubbs, Mervyn Peake, Jan Neruda, Peter Märthesheimer, Romenu
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Georg-Büchner-Preis voor Lukas Bärfuss

     

    Georg-Büchner-Preis voor Lukas Bärfuss

     

    De Zwitserse schrijver en dramaturg Lukas Bärfuss krijgt de Georg-Büchner-Preis 2019.Lukas Bärfuss werd geboren op 30 december 1971 in Thun. Zie ook alle tags voor Lukas Bärfuss op dit blog.

    Uit: Hagard

    „Seit viel zu langer Zeit versuche ich, Philips Geschichte zu verstehen. Ich will das Geheimnis lüften,
    das in ihr verborgen ist. Ein ums andere Mal bin ich gescheitert und konnte das Rätsel jener Bilder nicht entschlüsseln, die mich heimsuchen, Bilder der Grausamkeit und der Komik, wie in jeder Erzählung, in der das Begehren auf den Tod trifft.
    Ich weiß alles, und ich begreife nichts. Ich kenne die Abfolge der Ereignisse. Ich weiß, wie die Geschichte anfängt, ich kenne den Tag und ich kenne den Ort: Es ist der Brezelstand vor dem Warenhaus beim Bellevue. Ich weiß, wann sie ihr Ende findet, nämlich sechsunddreißig Stunden später, am frühen Donnerstagmorgen des dreizehnten März auf einem Balkon irgendwo in der Vorstadt. Auch die Ereignisse, die dazwischen liegen, sind geklärt: die Sache mit dem Pelz, die erste kalte Nacht im Wagen, die fehlende Börse, die Elster, der verlorene Schuh, der tote japanische
    Mathematiker – all dies liegt offen zu Tage. Die Umstände aber, die Bedingungen, die jene Ereignisse
    ermöglicht haben, bleiben verborgen. Und je gründlicher ich die Einzelheiten kläre, umso schemenhafter wird die Welt, in der sich die Geschichte ereignete. Man könnte denken, es gehe mir wie jenem, den die Redensart beschreibt; doch der Wald, darauf bestehe ich, ist eine reine Behauptung, ein abstraktes System, das in der Wirklichkeit nicht zu finden ist. Der Wald zerfällt in lauter Bäume, genau wie der Himmel in Planeten zerfällt, in Sterne und Meteore.
    Nach meinen vergeblichen Versuchen, einen Zusammenhang in den Bildern zu finden, bin ich zum
    Schluss gekommen, dass es weniger diese Geschichte als solche ist, die ich nicht verstehe, und es vielmehr darum geht, meine Verstrickung zu erklären, herauszufinden, was sie mir sagen wollen, diese Erscheinungen, die mich berücken, verzaubern und einige Male an den Rand des Wahnsinns geführt haben. Meine Existenz hängt an dieser Geschichte, so rede ich mir ein, und gleichzeitig weiß ich, wie lächerlich ich bin und dass ich nichts zu fürchten habe, dass ich die Ereignisse jener Märztage ruhen lassen könnte und mir nichts geschehen würde, ich mein Leben weiterführen könnte wie bisher. Tatsächlich wäre ich gerettet, wenn ich eingestehen könnte, an Philips Geschichte gescheitert
    zu sein. Sie ist zu groß für mich – obwohl sie ganz einfach erscheint. Es ist, als ob ich bei jedem
    Versuch etwas vergessen würde, eine Einzelheit, die unerlässlich ist, als ob ich ein Zeichen verlöre, das mich auf die richtige Spur führt. Ich weiß, wie oft ich es geschworen und mich damit belogen habe wie ein Trinker, der sich mit dem letzten Glas betrügt. Ich bin ein Spieler knapp vor dem Bankrott, der ein letztes Mal die Karten geben lässt – einen Versuch will ich noch wagen, einmal noch werde ich die Ereignisse auferstehen lassen, einmal noch, und dann soll es damit sein Bewenden haben.“

     

     
    Lukas Bärfuss (Thun, 30 december 1971)

    09-07-2019 om 15:33 geschreven door Romenu  


    Tags:Georg-Büchner-Preis, Lukas Bärfuss , Romenu
    » Reageer (0)
    08-07-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Micha Hamel, Maria van Daalen, María Cecilia Barbetta, Peter Orlovsky, Walter Hasenclever, Richard Aldington, Jean Ray, Jean de La Fontaine, Julius Mosen

    De Nederlandse dichter, componist en dirigent Micha Hamel werd geboren in Amsterdam op 8 juli 1970. Zie ook alle tags voor Micha Hamel op dit blog.

     

    Meer over vaders dood...

    Meer over vaders dood.
    Ik vertelde het op mijn werk. De secretaresses mompelden,
    slordig verwarde handen afvegend aan de kokerrok. Gebruikelijk
    drentelen, pulken, wegkijken,
    en dan ineens vieze koffie gaan halen.

    Een ogenblik later plant ik mij neer en leg mijn handen op het
    koele formica,
    het bekertje middenin.
    Twee Russen, korte beentjes, zwijgzame violisten van de eerste stoel
    op wier kinderhand het riet was neergekomen bij elke onzuivere
    noot,
    - en nu dus met die worstenvingers viool kunnen spelen -

    ze rezen voor me op als bomen, ze huilden
    zulke dikke tranen achter plusbrillen.
    Een dubbele omhelzing van hout, en langs hen heen
    zag ik wegrijdend de slee over de taiga,
    de bloemen, de troost, de geruisloze mens

     

     

    In Paradisum

    Ook anorexia-meisjes hebben hun nut
    bijvoorbeeld voor de schoorvoetende
    verliefdheid van knapen die het nog niet
    op lichamelijkheid kunnen laten
    aankomen en verlangen naar een on-
    bezoedelde omarming met een echt levend
    tijdschriftmeisje of ganzig ballerinaatje
    uit het corps dat gedwee haar spiertjes
    rolt en in wonderland de narcis danst.

    Een vermeend meisje, een wolk, een kind onaangetast
    door vaders boze tengels, maar vooral intact
    gelaten door zichzelf, borstloze bewoonster van
    virtueel Arcadië die ostentatief weigert
    over haar lichaam te beschikken, als zeide zij
    ik ben een stil doorschijnend diepzeevisje in jouw aquarium
    breng je mij omhoog ben ik een koud prulletje in je hand
    een kinderlijkje, een zakje orgaanvlees op het strand.

    Lofwaardig is haar streven want hoezeer
    is vergeestelijking niet bezongen
    door de beeldhouwer die strijdt tegen steen
    door de flagellant die het vlees pijnigt en veracht.

    Modebeeld dank u voor de jonkies die glad
    van hormoonstoornissen onverplicht door mijn luchtruim
    kruisen als engelen op een fresco
    met een zeepbel achter hun hoofd.

    Proef de zuiverheid van deze ootmoedige liefde
    waarin seks en geweld niet langs de decoder kunnen.

    Zie in gedachten de geloken ogen van Maria,
    de kinderbeentjes van het nichtje dat op schoot kruipt,
    de eenvoudig afgewerkte randjes van een wit hema-slipje.

    Breng dit samen in een beeld
    Heb geen bijgedachten
    Neem afstand
    Mijmer over de kindertijd
    Roep op de golvende ontroering van de eerste geziene spleet.

    Het is een lief restje rosbief in de hoek van de koelkast
    Het is een gebitsloos mondje op de witte tegels van het slachthuis

    (Trouwens, ook Fellini had angst voor de kut)

     

     
    Micha Hamel (Amsterdam, 8 juli 1970)

     

     

    De Nederlandse dichteres en schrijfster Maria van Daalen werd geboren op 8 juli 1950 in Voorburg. Zie ook alle tags voor Maria van Daalen op dit blog.

    Uit: Carissimo Angelo

    “Nunziata, 26 maart, A.D.
    Niets heb ik meer gedaan, vanmorgen, sinds je bent weggegaan. Ik heb alleen maar in bed gelegen en gestaard naar het stukje lucht dat nog net zichtbaar is in het dakraam. Langzaam veranderde het van kleur: een grijze nevel, een gouden moment, een blauwe hemel. Zoals je ogen. Maar die zijn helemaal niet blauw, die zijn bruin, bijna zwart. Glanzend als je haren en net zo donker. Weet je dat die wel rood lijken, krullend rood. Gistermiddag. We lagen in een baan zonlicht die precies op het bed stond, je hoofd lag op mijn buik, ik voelde je tong langs de rand van dat beetje zwarte krulhaar dat ik heb en ik zei je naam even heel zachtjes en je keek met een ruk op - in die beweging kleurde je haar dieprood, het stond als een aureool uit om je hoofd en je ogen, in de schaduw, leken nog zwarter... ‘Saluto, Maria,’ zei je. Je mondhoeken, die altijd iets opgetrokken staan, tegelijk spottend en glimlachend, trokken nog iets hoger zonder dat je lippen uit elkaar gingen - terwijl ik toch duidelijkje tong had gevoeld. Voordat je hoofd weer in de kom van mijn heupbeenderen lag voelde ik je vinger, die ruimte maakte, die je voorzichtig ronddraaide over de lichte bolling na het begin van de opening. Als vanzelf gingen mijn knieën wijd uiteen en mijn hoofd trok kreunend achterover.
    Ik lees; hij komt binnen. Ik schrijf; en het begint te waaien. In een brief aan hem noteer ik ook altijd wat voor weer het is, alsof ik het zelf gemaakt heb. Op mijn stemming heeft het geen invloed. Ik stel mij zijn ogen voor, wat voor weer het dáár is, achter die zwarte pupillen; ik stel mij zijn lange spitse vingers voor. Elke ervan begint als een vinger en loopt uit in een vingertop zo smal als een gedachte, als bidden met opgeheven handen. Zó uit een Giotto gestapt; ik mis de gouden achtergrond, telkens als ik hem zie.
    In het blauw van de hemel zag ik het groen van de rivier. Herinner je je dat we over een smalle brug gingen, die aan weerskanten verdween in de wilgen en in zo hoog riet (dacht ik) dat het mij overschaduwde; maar jij zei dat het bamboe was. We stonden middenop stil en leunden over de brug; onder ons waren kleine forellen die zich steeds op dezelfde plaats hielden, tegen de stroom in, met een klap van hun kleine staarten.
    De dag nadat je was weggegaan liep ik nog een keer dezelfde wandeling; aan het begin van de brug stond ik stil en staarde over de volle lengte naar de wuivende bamboe. Een vogeltje vliegt aan over de brug, het heeft iets in zijn bek dat felgekleurd is, ik kijk en voor mijn voeten valt een helderrode kers.”

     


    Maria van Daalen (Voorburg, 8 juli 1950)

     

     

    De Duitstalige schrijfster María Cecilia Barbetta werd geboren op 8 juli 1972 in Buenos Aires. Zie ook alle tags voor María Cecilia Barbetta op dit blog.

    Uit: Nachtleuchten

    „Nun steckte sie den Kopf durch den Türrahmen des elterlichen Gemachs und musste die Augen zusammenkneifen. Sie wurde von der hereinfallenden Sonne geblendet, die den Raum überfl utete und alles darin in eine beißende Helligkeit tauchte. Teresa blinzelte, dabei wechselten Hell und Dunkel so oft, bis ihre Augen sich an die Lichtfülle gewöhnten und nicht länger schmerzten. Die Mutter hatte den Rücken mit einem Kissen gestützt; um sie herum erstreckten sich geheimnisvolle Stoffl andschaften, schattige und goldene Bahnen liefen in abgelegene Gefi lde aus, dazwischen warfen sich Falten auf, es waren ihrer so viele wie bei einem kostbaren Umhang. Wie eine Erscheinung kam die Mutter der Tochter vor, wie die wohltätige weiße Madonna in der Grotte, wo die Quelle des Lichts nur sie sein kann, die strahlende Mutter, die einen über die Entfernung ruft und zu der man pilgert, weil sie Wärme und Trost spendet, weil man sich seiner Fehltritte schämt und um Verzeihung bitten möchte. Die Mutter lächelt gütig und winkt die Tochter zu sich heran. In solchen Augenblicken geschehen Wunder, denn durch dieses unmissverständliche Zeichen vergisst die Tochter die Beschwerden und Strapazen des Weges, die nächtlichen Stunden der Trennung, das Wachen an der Schwelle der Kindheit, das Bangen um die Mutter, die erdrückende Ungewissheit im Herzen und den Alb in den Träumen, den unerträglichen Durst mitten in der Nacht, das Aufstehen und sich Vorantasten im Halbdunkeln, das Aufhorchen in der Nähe des Badezimmers, das Aussetzen des Atems und das Lauschen an der Tür, die eiskalten Kacheln, die nackten Füße wie Mondsicheln und die aufkommende Reue, denn heute erinnerte Teresas Mutter mit ihrem off enen Gesicht und ihren zurückgesteckten schwarzen Haaren an die Santísima Virgen del Monte, an die Heilige Jungfrau auf dem Berge, oder auch an die wunderschöne Virgen del Cerro, Unsere liebe Frau am Hügel, vor der die Pilger gern hinknien, um die am Wegesrand gepfl ückten Blumen abzulegen und mit ihnen die ganze Müdigkeit und die Sorgen. Der Platz des Vaters war leer und sein Pyjama zusammengeknüllt. Die Tochter stieg auf das Ehebett, um auf Augenhöhe mit dem Gemälde der Heiligen Familie sich Sankt Christophorus anzuvertrauen, einen Fuß zwischen die langgestreckten Beine der Mutter zu setzen und mit dem nächsten Schritt die andere Seite zu erreichen. Während der Überquerung wanderten die Blicke der Mutter über das Nachthemd der Tochter.“

     

     
    María Cecilia Barbetta (Buenos Aires, 8 juli 1972)

     

     

    De Amerikaanse dichter Peter Orlovsky werd geboren in New York op 8 juli 1933. Zie ook alle tags voor Peter Orlovsky op dit blog.

    Uit: My Dear Boy: Gay Love Letters Through the Centuries

    “PETER ORLOVSKY TO ALLEN GINSBERG

    {New York]
    April 22, 58
    Dear Allen:
    . . . Hi Allen – hay-ho doll – come on over and blow me you sexy ass of yours under the sheets that I feel all the time – right there between my hands – I miss the shoe shine you'd give my cock! – God – you know I've layd nobody since we last made it together – God for all I know my cock may be getting rusty like a dusty kings crown in dewy dungen – I'm sick of all this crying – the world is never going to end all this sadness – I'm going to marry good woman & grow my own love army . . .

    [New York]
    June 23, '60
    Dear Allen with dark Indian Death Eyes:
    . . . I also thought, Yesterday, that you (in yr last letter said our Peyote High scared you when I laffed) feel I do harm to myself if we seperated & you get married (children) or I get mad at you & so I think now what ever we do (weather I turn into cockerroch cralling along 1st Ave coblestones & get Xed by truck) (both get married or just you) (as you fell in love with John Weiners or bring back new boy friend from Lima as you want to go away alone by yr self to india hill cave – or sit on my cock & talk it over & lay down & do it again, as you get married & I take care of yr baby while you blink in Jungle Storms or open the door & say "Now Peter you just cant stay around & do notheing all the time" – or be happey to each other at important times – maybe I am yr Child & you dont know it Allen – Alen I love you, Allen, Please Allen give me a sapey (sap) kiss – . . .
         Write me more if you want I sail yr heart
             Love from 33 st. P.O. Peter
                 by by now”

     

     
    Peter Orlovsky (8 juli 1933 – 30 mei 2010)

     

     

    De expressionistische Duitse schrijver en dichter Walter Hasenclever werd op 8 juli 1890 in Aken geboren. Zie ook alle tags voor Walter Hasenclever op dit blog.

    Uit: Der Bankier und der Dichter. Ein Gespräch über Dichtung

    „Der Dichter: Ich gebe Ihnen ohne weiteres zu, daß das Ansehen der Lyrik im Publikum seit einiger Zeit gesunken ist. Ich mache dafür niemand anders als die Dichter selber verantwortlich! Weder die Raserei im Kosmischen, noch die Wut im Metaphysischen (lassen Sie mich schweigen von den Marktweibern in der Lyrik), hat uns reicher gemacht. Die Dichter, unsere Vorfahren, haben allzuviel besessen. Wir müssen wieder zu dem Mythos zurückkehren, wo der Dichter Gottes ärmstes, aber auch liebstes Kind ist.
    Der Bankier: Entschuldigen Sie, wenn ich realer bin: wir erleben vor uns das Schauspiel der Aeroplane und Luftathleten. Vielleicht kann uns, während wir reden, eine Maschine von oben auf den Kopf fallen. Das wäre vor 10 Jahren noch nicht möglich gewesen. Weshalb sollte der Dichter nicht dieser Katastrophe zuvorkommen und das sagen, was schließlich für alle modern ist?
    Der Dichter: Sie vergessen, daß dies bereits geschah! Die Lyrik, von der Sie sprechen, ist dagewesen. Wir kennen den Rhythmus der Maschinengewehre und können Verse bauen, mit denen man Tunnels sprengt. All das scheint mir nicht mehr aktuell; es ist wichtiger, gegen die Zeit zu sein, indem man ihr eine Distanz zu sich gewinnt, als für sie zu sein und ihre Bedürfnisse in Kunstfertigkeit zu erheben. Sie müssen bedenken, daß der Dichter immer das Zukünftige ist, das heißt jene Existenz, die im Grunde Raum- und Zeitlosigkeit bedeutet und nur durch ihre Erscheinung wirklich wird.
    Der Bankier: Doch geben Sie zu, daß Sie die Welt brauchen, in der Sie leben und zum Dichten verurteilt sind! Sie sind abhängig in Ihrer Seele von der motorischen Sensation dieses Tages, ebenso wie von den finanziellen Operationen, mit denen ich über Ihrem Dasein wache.
    Der Dichter: Pardon – Sie irren! Ich muß Ihnen mit Ihren eigenen Worten begegnen: Sie erkennen die Form eines Gedichtes an, aber Sie leugnen seine Bestimmung. Die gleichen Grenzen setze ich Ihrer Wirkung: ich brauche die Fülle des Tages und der Nacht, die Sie mir dauernd gestalten; ich gleite durch den Strom elektrischer Transparente und durch die Kabeldrähte der Ozeane – aber ich lehne die Bürgerlichkeit dieser Sphäre ab, sobald sie Kunst wird.“

     

     
    Walter Hasenclever (8 juli 1890 – 21 juni 1940)
    In 1916

     

     

    De Engelse schrijver en dichter Richard Aldington werd geboren op 8 juli 1892 in Portsmouth. Zie ook alle tags voor Richard Aldington op dit blog.

     

    Le Maudit

    Women’s tears are but water;
    The tears of men are blood.

    He sits alone in the firelight
    And on either side drifts by
    Sleep, like a torrent whirling,
    Profound, wrinkled and dumb.

    Circuitously, stealthily,
    Dawn occupies the city;
    As if the seasons knew of his grief
    Spring has suddenly changed into snow

    Disaster and sorrow
    Have made him their pet;
    He cannot escape their accursed embraces.
    For all his dodgings
    Memory will lacerate him.

    What good does it do to wander
    Nights hours through city streets?
    Only that in poor places
    He can be with common men
    And receive their unspoken
    Instinctive sympathy.

    What has life done for him?
    He stands alone in the darkness
    Like a sentry never relieved,
    Looking over a barren space,
    Awaiting the tardy finish.

     

     
    Richard Aldington (8 juli 1892 – 27 juli 1962)
    Cover

     

     

    De Frans- en Nederlandstalige Belgische schrijver Jean Ray (bekendste pseudoniem van Raymond de Kremer) werd geboren op 8 juli 1887 in Gent. Zie ook alle tags voor Jean Ray op dit blog.

    Uit: Saint-Judas-de-la-Nuit

    « La petite ville », aimait répéter Mgr Ducroire. Il est heureux que Benoît Picard, l'auteur de cette comédie pleine de charmante gaieté, ait échappé aux horreurs de l'an Quatre-vingt-treize, sinon cette ceuvrette n'aurait pas été écrite. Et c'est ainsi que la ville m'est apparue quand je la vis, la première fois, du haut de cette colline. Depuis... » Ce souvenir s'achevait à chaque fois en un soupir. Depuis, la petite ville avait perdu de son charme ; la colline n'était plus qu'une affreuse butte en proie aux avoines folles ; et le palais épiscopal, où Mgr Ducroire achevait sa sainte carrière, finissait la sienne en une ruine mangée par toutes les pluies et les vents de l'espace. Bien avant que le bon Benoît Picard eût décrit sa douce vision, la petite ville s'appelait La-Roche-sur-Orgette, en raison d'un pan de rocher et du nom de la rivière caressant ses remparts. Elle était devenue plus tard La-Ruche-sur-Orgette, à cause d'un fragment de blason ornant le coin d'une de ses portes, et où un archéologue local avait cru découvrir une ruche entourée d'un essaim de mouches à miel. C'était d'ailleurs sans importance ; Mgr Ducroire continuait à l'appeler « la-petite-ville » et, le plus souvent « ma-petite-ville », au mépris de quelques vilains noms qu'elle devait à ses habitants. L'abbé Capade, le secrétaire de Monseigneur, la nommait pour sa part « nichet du diable », sans qu'on pût savoir pourquoi. Un nichet est un oeuf factice que l'on met dans un nid pour que les poules y aillent pondre. Alors ?... Il y avait bien des choses auxquelles l'abbé Capade aurait pu fournir de rationnelles explications, mais il se taisait à ce sujet. Personne d'ailleurs ne lui en demandait.
    Ce jour de fin mars, donc jour printanier, une pluie mêlée de petits grêlons battait les vitres, et un vent aux sautes capricieuses apportait de brusques vagues de froid. — C'est un vent mauvais, dit l'abbé Capade. Nos amis des Six-Tourelles le nomment « goule de mer » et ce n'est pas mal trouvé. — Ah ! les Six-Tourelles..., murmura Mgr Ducroire. Ils se tenaient dans la sombre mais chaude cuisine du palais, car on gelait dans les autres pièces du vaste bâtiment, et l'heure du dîner était proche. Frère Adelin, le cuisinier, activait le feu à grands coups de tisonnier et, de temps à autre, faisait basculer la porte du four d'où s'envolait une bonne odeur de rôti. — Ce n'est pas une odeur de carême, fit observer l'abbé Capade. — Profiteroles, grommela Adelin. — Et leurs béatilles ? demanda, non sans un peu d'anxiété, Mgr Ducroire. — Sarcelles, répondit le frère cuisinier. Un dernier présent des Six-Tourelles. — Chair maigre, approuva l'abbé Capade. Les profiteroles sont des petits pains sans mie, cuits au four gai et garnis de béatilles, qui sont de viandes fines richement épicées, ou de poisson aux jours maigres. — Un dernier présent des Six-Tourelles, soupira l'évêque. Frère Adelin a raison en ce disant. Son secrétaire haussa les épaules. — L'abbaye des Six-Tourelles, bien digne aux siècles derniers, s'en allait pierre par pierre. En grande partie sur vos instances,"

     

     
    Jean Ray (8 juli 1887 – 17 september 1964)
    Cover

     

     

    De Franse dichter en schrijver Jean de La Fontaine werd op 8 juli 1621 geboren in Château-Thierry in Champagne. Zie ook alle tags voor Jean de La Fontaine op dit blog.

    Uit: De twee duiven (Vertaald door Martinus Nijhoff)

    Twee duiven hielden van elkander;
    De één hield het in huis niet uit:
    Dol als hij werd nam hij 't besluit
    Op reis te gaan - Toen sprak de ander:
    Beseft ge wel wanneer ge heengaat
    Dat gij uw kameraad alleen laat?
    Eenzaamheid is het zwaarst verdriet;
    Voor u niet, egoïst! O mocht slechts een verschiet
    Van last op reis, moeite en gevaren
    Uw overmoed wat doen bedaren.
    En dan, als maar de dagen reeds wat zachter waren!
    Waarom zo'n haast gemaakt? wacht toch de zomer af:
    Daar straks nog kraste een Raaf van een ras vogelgraf.
    Geen blad beweegt of 'k zie de vreselijkste keerzij,
    Een valk, een vangnet - Ach, zeg ik, als 't reegnen gaat,
    Heeft hij 't naar wens, mijn kameraad,
    Eten, een bed, en wat dies meer zij? -
    Zo teedre taal verlamde schier
    Het hart van den avonturier,
    Toch kreeg de reislust in zijn ongedurig wezen
    Ten slotte de overhand - Hij sprak: staak uw getreur.
    Hoogstens een dag of drie en mijn hart is genezen:
    Dan keer ik huiswaarts en verhaal in kleur en geur
    Mijn vriend wat mij is overkomen.
    Wat zal hij lachen! wie een reis heeft ondernomen
    Kan veel vertellen thuis: 't relaas dat ik ga doen,
    Wat zal u 't een genoegen geven!
    Ik zeg: 'k was daar en daar; en dat gebeurde toen;
    Ge zult geloven mee te leven.
    Zo sprak hij. Diep bedroefd zeiden ze elkaar adieu.
    De reiziger snelt heen. Maar zie, een wolk verduistert
    De vlakte en dwingt de Duif te schuilen voor een bui.

     

     
    Jean de La Fontaine (8 juli 1621 – 13 april 1695)
    De twee duiven, illustratie door Jean-Baptiste Oudry

     

     

    De Duitse dichter en schrijver Julius Mosen (eig. Julius Moses) werd geboren op 8 juli 1803 in Marieney in het Vogtland. Zie ook alle tags voor Julius Mosen op dit blog.

     

    Könnt´ ich verwehen...

    Könnt´ ich verwehen,
    zu Nebel vergehen,
    zerfließen in Luft;
    ich hielt´voll Erbarmen
    die Welt in den Armen.
    So mit dem Herzen
    voll Liebe und Schmerzen
    verglüh´ich allein
    und sinke in Flammen
    und Asche zusammen.

     

     

    Sehnsucht


    Wär´ich der Regen,
    ich wollte mich leben
    der Erde ans Herz;
    wie sollte sie blühen
    und jauchzen und glühen.

    Wär´ich die Sonne,
    ich sög´mich vor Wonne
    ins dampfende Meer;
    wie sollt´es da rauschen
    und Küsse tauschen!

     

     
    Julius Mosen (8 juli 1803 – 10 oktober 1867)
    Borstbeeld in Plauen

     

     

    Zie voor nog meer schrijvers van de 8e juli ook mijn blog van 8 juli 2017 deel 2.

    08-07-2019 om 18:23 geschreven door Romenu  


    Tags:Micha Hamel, Maria van Daalen, María Cecilia Barbetta, Peter Orlovsky, Walter Hasenclever, Richard Aldington, Jean Ray, Jean de La Fontaine, Julius Mosen, Martinus Nijhoff, Romenu
    » Reageer (0)
    07-07-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ivo Victoria, Lion Feuchtwanger, Vladimir Majakovski, Clemens Haipl, Miroslav Krleza, János Székely

    De Vlaamse schrijver Ivo Victoria (pseudoniem van Hans van Rompaey) werd op 7 juli 1971 geboren in Edegem (Antwerpen). Zie ook alle tags voor Ivo Victoria op dit blog.

    Uit: Billie & Seb

    “Het ziekenhuis lag een heel eind uit de kust, waar de landtong op zijn breedst was. De snelweg die vanuit het binnenland naar deze uithoek voerde hield precies ter hoogte van de vijf donkere torens waaruit het gebouw bestond op te bestaan en ging over in een magere asfaltbaan die zich verder door het ijzingwekkend vlakke landschap sleepte en uiteindelijk in Gaspel aankwam.
    Vier van de vijf torens stonden twee bij twee, als de punten van een vierkant, en de vijfde stond daar pal voor, alsof hij de formatie aanvoerde. Billie, een veertienjarig meisje van Aziatische oorsprong, lag op de zevende verdieping van die vijfde toren, in een kamer aan de westkant. Het licht schemerde rustgevend. Regelmatige curves in groen, rood en blauw liepen over een monitor die naast haar bed op een roltafel stond, tevens de uitvalbasis van een wirwar aan plastic slangetjes die waren verbonden met een infuus of een zuurstofmasker, of zich anderszins vertakten en haar lichaam binnendrongen. Haar huid, die in betere tijden gloeiend bruin kon glanzen in de zon, leek van een vaalgele, gestolde olie te zijn gemaakt. Haar neusvleugels trilden onmerkbaar, haar oogleden waren roerloos.
    ‘Hoi, ik ben Billie, een geest.’ Dat waren de eerste woorden die ze tegen Seb had gezegd. Ze zag hem op een ochtend, op het schoolplein. Hij stond alleen, en zijn ogen volgden iets in de lucht wat voor andere leerlingen verborgen bleef. Een magere jongen die ziek oogde maar niet op een zielige manier. Een zieke uit overtuiging. Een dikke bos zwart haar lag wanordelijk over zijn hoofd gedrapeerd, alsof hij net uit bed kwam na een lange, droomloze slaap, en zijn huid was van een intense bleekheid die Billie deed vermoeden dat alle bloed en energie zich diep in hem hadden teruggetrokken en daar vol vuur om zijn hart heen dansten en klotsten omdat ze het nut er niet van inzagen zich op andere plekken in zijn lichaam op te houden, laat staan zijn vel te kleuren.
    De wolken snelden voorbij, de zon ging uit en aan en deed zijn gezicht oplichten en uitdoven en Billie liep naar hem toe en zei: ‘Hoi, ik ben Billie, een geest. Wat ben jij?’
    ‘Ik ben Seb,’ zei Seb.
    ‘Maar wát ben je?’ vroeg ze.
    ‘Seb,’ had hij opnieuw gezegd. ‘Gewoon Seb.’
    Daarna hadden ze samen een paar volstrekt vanzelfsprekende weken doorgebracht. Vaak trokken ze naar Billies huis, en spendeerden uren stuiterend op de trampoline in de tuin. Of ze sprongen op de fiets en zwierven door de wijde omgeving, zoals jongelingen in Gaspel van oudsher deden. Ze banjerden door de eindeloze weiden, hingen rond bij de leegstaande boerderij van Urbain of ze zwierven door de goud bloeiende gaspeldoornvelden, tot aan de rotsen en de zee. Billie meende iets in Seb te herkennen; als vierjarige was ze in Gaspel gearriveerd, geadopteerd door mensen die jarenlang vruchteloos hadden geprobeerd kinderen te krijgen.”

     

     
    Ivo Victoria (Edegem, 7 juli 1971)
    Cover

     

     

    De Duitse schrijver Lion Feuchtwanger werd geboren in München op 7 juli 1884. Zie ook alle tags voor Lion Feuchtwanger op dit blog.

    Uit: Die Jüdin von Toledo

    „Manche Juden aber blieben im moslemischen Spanien und bekannten sich zum Islam. Sie wollten auf diese Art ihr Vermögen retten und später, unter günstigeren Umständen, in die Fremde gehen und sich wieder zum alten Glauben bekennen. Allein die Heimat war süß, das Leben in dem holden Lande Andalüs war süß, sie zögerten die Ausreise hinaus. Und als nach dem Tode des Kalifen Jussuf ein weniger strenger Fürst zur Herrschaft kam, zögerten sie weiter. Und schließlich dachten sie nicht mehr an Auswanderung. Zwar blieb allen Ungläubigen der Aufenthalt im Andalüs verboten; aber es genügte als Glaubensbeweis, sich zuweilen in der Moschee zu zeigen und fünfmal täglich das Bekenntnis zu sprechen: Allah ist Gott und Mohammed sein Prophet. Heimlich konnten die früheren Juden ihre Bräuche weiter üben, und es gab in dem judenfreien Andalüs versteckte jüdische Bethäuser. Sie wußten indes, diese heimlichen Juden, daß ihre Heimlichkeit vielen bekannt war und daß ihre Ketzerei, brach ein neuer Krieg aus, ans Licht kommen mußte. Sie wußten, wenn ein neuer Heiliger Krieg ausbrach, waren sie verloren. Und wenn sie, wie ihr Gesetz es ihnen vorschrieb, alltäglich um die Erhaltung des Friedens beteten, taten sie es nicht nur mit den Lippen.
    Als Ibrahim sich auf den Stufen der verfallenen Fontäne des innersten Hofes niederließ, spürte er seine Müdigkeit. Er war nun eine volle Stunde lang in diesem baufälligen Hause herumgegangen. Und er hatte doch wahrhaftig keine Zeit zu verlieren. Volle zehn Tage war er jetzt in Toledo, die Räte des Königs drängten mit Recht auf Bescheid, ob er nun die Generalpacht der Steuern übernahm oder nicht. Der Kaufmann Ibrahim aus dem moslemischen Königreich Sevilla hatte mehrmals mit christlichen Fürsten Spaniens Geschäfte getätigt, aber ein so ungeheures Unternehmen hatte er noch niemals angepackt. Es stand seit Jahren schlecht um die Finanzen des Königreichs Kastilien, und seitdem gar König Alfonso - das war nun fünfzehn Monate her - seinen leichtsinnigen Feldzug gegen Sevilla verloren hatte, war seine Wirtschaft vollends verfahren. Don Alfonso brauchte Geld, viel Geld, und sofort. Der Kaufmann Ibrahim von Sevilla war reich.“

     

     
    Lion Feuchtwanger (7 juli 1884 – 21 december 1958)
    Cover

     

     

    De Russische dichter Vladimir Majakovski werd op 7 juli 1893 in Baghdati, Imereti, Georgië, geboren. Zie ook alle tags voor alle tags voor Vladimir Majakovski op dit blog.

     

    A Cloud In Trousers – Part I (Fragment)

    I feel
    my "I"
    is much too small for me.
    Stubbornly a body pushes out of me.

    Hello!
    Who's speaking?
    Mamma?
    Mamma!
    Your son is gloriously ill!
    Mamma!
    His heart is on fire.
    Tell his sisters, Lyuda and Olya,
    he has no nook to hide in.

    Each word,
    each joke,
    which his scorching mouth spews,
    jumps like a naked prostitute
    from a burning brothel.

    People sniff
    the smell of burnt flesh!
    A brigade of men drive up.
    A glittering brigade.
    In bright helmets.
    But no jackboots here!
    Tell the firemen
    to climb lovingly when a heart's on fire.
    Leave it to me.
    I'll pump barrels of tears from my eyes.
    I'll brace myself against my ribs.
    I'll leap out! Out! Out!
    They've collapsed.
    You can't leap out of a heart!

    From the cracks of the lips
    upon a smouldering face
    a cinder of a kiss rises to leap.

    Mamma!
    I cannot sing.
    In the heart's chapel the choir loft catches fire!

    The scorched figurines of words and numbers
    scurry from the skull
    like children from a flaming building.
    Thus fear,
    in its effort to grasp at the sky,
    lifted high
    the flaming arms of the Lusitania.

    Into the calm of the apartment
    where people quake,
    a hundred-eye blaze bursts from the docks.
    Moan
    into the centuries,
    if you can, a last scream: I'm on fire!

     

     

    Vertaald door Max Hayward en George Reavy

     

     
    Vladimir Majakovski (7 juli 1893 – 14 april 1930)

     

     

    De Oostenrijkse schrijver, cabaretier, tekenaar en muziekproducent Clemens Haipl werd geboren op 7 juli 1969 in Wenen. Zie ook alle tags voor Clemens Haipl op dit blog.

    Uit: Ich scheiss mich an (Ganz Normal)

    „Ich habe einmal in Amerika gelebt. Das tun an sich viele Menschen, die meisten davon sind aber Amerikaner und erwähnen das deswegen nicht extra. Ich nicht, darum erwähne ich es schon. Jedenfalls war eines der ersten Gastgeschenke, die ich nach meiner Ankunft im schönen Ohio erhalten habe, ein Ansteckbutton mit der Aufschrift „Why be normal?“ Die Menschen werden schon gewusst haben, warum sie den ausgerechnet mir geschenkt haben, und ich habe ihn ein Jahr lang mit Stolz getragen. Er war bei mir, als sich an der Kreuzung ein paar Rednecks einbremsten und in meine Richtung „What’s wrong with you, faggot?“ riefen (in etwa: „Was ist los mit dir, Homosexueller?“). Sie taten das, weil ich – für amerikanische Midwest-Verhältnisse eher unüblich – schwarz gefärbte, in den Mund hängende Haare und ca. sieben, acht silberne Ohrringe trug. Und der Button war auch bei mir, als mich die Highschoolblonde entgeistert ansah, „You’re so different!“ stammelte und mir hernach ihre Zunge in den Hals steckte.
    Will sagen: Normal sein hat Vorteile, nicht normal sein aber auch. Es ist letztlich auch völlig irrelevant und ich habe überhaupt keine Lust auf Diskussionen mit oder über Menschen, die von sich selber behaupten, dass sie „total verrückt“ seien oder – noch schlimmer – dass „alle ihre Freunde finden, dass sie völlig crazy seien und irgendwas mit Kabarett machen sollten“. Wenn Sie solche oder ähnliche Ansammlungen von Vokalen und Konsonanten vernehmen, greifen Sie getrost zur Flasche. Sie können jeden erdenklichen Trost gebrauchen und haben mein vollstes Verständnis.
    „Ich bin echt nicht normal“, „Ihr müsstet einmal bei uns in der Firma vorbeischaun, das ist Comedy pur“, „Was soll ich machen, ich bin halt eine Lachwurze“ und Ähnliches gelten übrigens auch. Was für ein Desaster …“

     

     
    Clemens Haipl (Wenen, 7 juli 1969)

     

     

    De Kroatische schrijver Miroslav Krleza werd geboren op 7 juli 1893 in Zagreb. Zie ook alle tags voor Miroslav Krleza op dit blog.

    Uit: On The Edge Of reason (Vertaald door Zora Depolo)

    Our domestic, autochthonous, so to speak national and racial top-hatted man, homo cylindriacus, who, as a rule, is at the head of some man-established institution, thinks of himself, in the glamour of his civic dignity, as follows: On behalf of the seven thousand doctors of all sorts, I stand at the head of my own branch of learning as its most outstanding representative, the most worthy of respect. Every word I have uttered up to this day has been right and proper in my highly learned dissertations, printed by our honorable academy. I am the chairman of twenty-three societies. In fact, the fairy guarding the cradle of every newborn infant predicted that I should be a patron and lawyer, honorary chairman and president, initiator, ideologist, funeral orator and speaker at unveiling ceremonies, and eventually have a bronze statue of myself erected in one of our parks. In the shadow of my top hat I have enjoyed the dignity of one whose name appears in our *Who’s Who *followed by four full lines of the titles and subtitles of my civil-service functions. I am a man who, on principle, has lived my orderly and honorable life within my income, without debts, without moral, civic, or other stain, without political suspicion, as an irreproachable patriot, as open as a tradesman’s books, accessible for inspection at any time, polite, composed, clear, helpful, a model both to myself and to my fellow citizens, a model citizen and toiler, a good husband who has never slept with anybody except his own wife, whom he promptly, during the first night of a happy marriage, made the mother of a future learned doctor and future chairman or future wearer of a top hat, for the Lord commanded: Be born, learned doctors, and beget future learned doctors, for that is why the universe was created, i.e., that we, wearers of top hats, might multiply.

    Human intelligence today is but nervous restlessness, or rather neurasthenic fussing amid the postdiluvian conditions of reality. We neurotic individuals are surrounded by dullards, landlords, owners of soda-water factories, honorable citizens and petit-bourgeois folk wearing bowlers and felt hats as they attend one another’s funerals. Our top-hatted man is a model patriot, a member of the central committee of such and such a party, a city alderman, a town councilor, a factory owner, a benefactor and public worker who gives expression to his clever ideas in his party organ. His speech is allegorical. He protests publicly against motor transportation, yet lacks the true citizen’s courage to revolt against military parades. After the whole globe has been in flames, after who-knows-how-many-dozen European cities have been devastated in the thunderstorm that has shaken Europe like an old piece of torn newspaper, and after the whole of Asia has been plunged into bloodshed, plaque, fire, ruin, and catastrophe like a blasted stone-quarry, our *homo cylindriacus *protests against the use of ‘‘motor transport.’’

     

     
    Miroslav Krleza (7 juli 1893 – 29 december 1981)

     

     

    De Hongaarse schrijver en draaiboekaureur János Székely werd geboren op 7 juli 1901 in Boedapest. Zie ook alle tags voor János Székely op dit blog.

    Uit: Verlockung (Vertaald door Ita Szent-Iványi)

    „Wir kommen auf das flache Land, ein kleines Dorf, wie klein, sollte die Hauptperson erst feststellen, als sie vierzehn Jahre später zum ersten Mal diese Ansammlung meist ärmlicher Hütten verläßt. Geboren wurde dieser Béla so um die 1912, man kann nicht gerade sagen, daß es ein Wunschkind war, Anna, die Mutter, damals selbst noch kaum erwachsen, sah den Vater des kommenden Knaben am Abend eines dieser schwülen Sommertage, an dem ein großes Sommerfest stattfand, zum ersten, am darauffolgenden, noch frühen Morgen zum letzten Mal… alle Versuche, sich des werdenden Lebens zu entledigen fruchteten nichts, und letztlich kam der Junge zur Welt und kurz darauf zu Tante Rozika, welche selbst ein bemerkenswertes Schicksal hatte…
    Sie nämlich verkaufte früher Liebe gegen Geld und als sie merkte, daß sie in ein Alter kam, in dem sie für das gleiche Geld mehr an Liebe verkaufen musste, schulte sie um auf Hebamme, um mit diesem Wissen jedoch Engel zu machen. So waren die Zeiten. Später nahm sie dann die Bankerte auf, an denen es nicht mangelte, verköstigte sie nach der Höhe des Pflegegeldes, das ihr unglücklichen Mütter, die sich in Budapest oder sonstwo als Amme, als Dienstmädchen, als Magd verdingen mussten, schickten. Da Bélas Mutter stets im Rückstand war, litt der Knabe genauso stets an Hunger. Aber Hunger macht nicht nur erfinderisch, er macht auch Diebe: Béla blieb nichts anderes übrig, als stehlen zu lernen wie ein Rabe. Das Problem lag eher darin, daß es nicht viel zu stehlen gab. Als Sechsjähriger tat sich ihm eine andere Art des Geldverdienens auf: er machte eine Karriere als Miet-Schläger, soll heißen, er verprügelte im Auftrag Schwächerer deren Feinde….
    Um die Schulpflicht kümmert sich Tante Rozika wenig, zumindest bei Béla . Nach einen sehr heftigen Streit mit dessen Mutter musste sich der Junge sein Essen durch Arbeit selbst verdienen, für solche Fisematenten wie Schule blieb keine Zeit – und überhaupt, wofür sollte sie bei so einem gut sein?
    Doch Belá war äußerst neidisch auf die Kameraden, die von der Schule erzählten und als er lange Zeit später hörte, daß eigentlich Schulpflicht bestünde, ging er selbst zum Lehrer und bat untertänigst darum, in die Schule gehen zu dürfen, er würde das Schulgeld auch gerne abarbeiten….
    Der Lehrer, sowohl Trunkenbold und Wüstling als auch ein genialer Pädagoge, redete ein ernstes Wort mit Tante Rozika, fortan durfte Béla in die Schule. Nach der Schule arbeitete er wie früher und nachts schlich er sich mit den Schulbüchern auf den Abtritt, um im Schutz von Dunkelheit und Gestank zu lernen. Ehrgeiz war ihm eigen und er wurde zum besten Schüler der kleinen Schule.“

     

     
    János Székely (7 juli 1901 – 16 december 1958) 

     

     

    Zie voor nog meer schrijvers van de 7e juli ook mijn vorige blog van vandaag.



    07-07-2019 om 13:23 geschreven door Romenu  


    Tags:Ivo Victoria, Lion Feuchtwanger, Vladimir Majakovski, Clemens Haipl, Miroslav Krleza, János Székely, Romenu
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Reinhard Baumgart, Jeff VanderMeer, Kuno Bärenbold, Ludwig Ganghofer, Joseph Winckler

    De Duitse schrijver, essayist en literatuurcriticus Reinhard Baumgart werd geboren op 7 juli 1929 in Breslau. Zie ook alle tags voor Reinhard Baumgart op dit blog.

    Uit: Damals, ein Leben in Deutschland

    „Das war im späten Frühjahr 1939, der Führer hatte schon sein und unser Österreich und auch das Sudetenland zurückgeholt ins Reich, und so stand ich neunjährig vor dieser Großvatergrube auf dem Friedhof von Fürstenau und trauerte weniger um ihn als für ihn: er tat mir leid, so leid, weil er unsere nun anbrechende große Zeit nicht mehr miterleben durfte, die mir als Heilmittel gegen seine Greisentrauer erschien. Nie sonst in meiner Kinderzeit bin ich von einem so theatralischen National- und Trauergefühl überwältigt worden. Wie gut, hörten wir später immer wieder, daß die feine, alte, aber eben schon etwas »seltsam« gewordene Familie der Mutter aufgefrischt worden war mit einer Zufuhr von gesundem Blut, so sagte man damals und meinte die Vitalität der sich im Dunkel der Unterschicht verlierenden Vaterfamilie. Aber wir Enkel pilgerten mit Andacht und Sehnsucht immer noch zum Gut Fürstenau, als dort schon der Nachfolger des Großvaters wirtschaftete, man führte uns in die dämmrigen Ställe, in den traurig geschrumpften Park, und dann saßen wir beklommen bei dünner Limonade im dunkel getäfelten Speisesaal, wo immer noch ein Diener servierte. Aber nicht mehr mit weißen Handschuhen, sagte meine Mutter auf dem Rückweg, und sie hätten damals an die tausend Schafe gehabt und nicht bloß dreioder vierhundert wie jetzt. Der alte Kutscher Mirke war immer noch im Dienst und durfte mich auf ein riesiges Reitpferd heben. Na ja, sie haben nur noch zwei, sagte meine Mutter, und Mirke setzte auch keinen Zylinder mehr auf, als er uns zurück zum Bahnhof kutschierte, und eine Gesellschafterin hatten sie auch nicht mehr, nur noch eine Kinderfrau, aber das war längst nicht mehr ihre Anna. Nur drüben auf Schloß Borganie, das wirklich »auf« einem Hügel mit seinen acht Renaissancegiebeln über der Landschaft thronte, schien alles noch beim alten, da empfing uns noch die Großmutter Scheller, meine Urgroßmutter, aufrecht, wie aufgebahrt im Lehnstuhl, als hätte der Tod sie dort vergessen, und ließ mir mit stummem Wink ein Riesenglas Buttermilch bringen, ganz frisch und schrecklich, aber aus Angst und Ehrfurcht vor der uralten Frau im Lehnstuhl begann ich es langsam, folgsam, würgend leer zu trinken.“

     

     
    Reinhard Baumgart (7 juli 1929 – 2 juli 2003)
    Cover

     

     

    De Amerikaanse schrijver Jeffrey Scott VanderMeer werd geboren op 7 juli 1968 in Belfont, Pennsylvania. Zie ook alle tags voor Jeff VanderMeer op dit blog.

    Uit: Finch

    “Just in time, sir?” Finch looked to the side, away from the liquid eyes with the green pupils and yellow where there should be white. “I came as soon as I got the message.”
    “Where’s Gray?”
    “Gray couldn’t come. He’s busy.”
    Gray was sick, but didn’t seem to know from what. Finch knew from what, but didn’t want to.
    “What’s the situation?”
    Heretic smiled: rows and rows of needle lines set into a face a little like a squished-in shark’s snout. Finch couldn’t tell if the needle lines were gills or teeth, but they seemed to flutter and breathe a little. Gray said he’d seen tiny creatures in there, once.
    Each time, a new nightmare. Another encounter to haunt his sleep. When he slept.
    “Two dead bodies,” Heretic said.
    “Two bodies?”
    “One and a half, technically,” the Partial said, from behind Finch.
    Heretic laughed. Finch ignored the comment.
    “Do we know if the victims lived in the apartment?” Finch asked.
    “No, they didn’t,” the Partial said.
    Finch turned briefly to stare at the Partial, then back to Heretic.
    Heretic stared at the Partial and he shut up, began to creep around the living room taking pictures with his eye.
    “No one lived here,” Heretic said. “According to the photo records, no one has lived here for over a year.”
    “Interesting,” Finch said. It didn’t interest him at all. All that interested him was that the Partial felt comfortable enough to answer a question meant for Heretic.
    The curtains had faded from the sun. Tears in the sofa like knife wounds. The vase looked like someone had started a small fire inside it. Stage props for two deaths.
    Was it significant that the window was open? For some reason he didn’t want to ask if one of them had opened it. Fresh air came in through the window. Just a hint of the marsh smell of the bay.”

     

     
    Jeff VanderMeer (Belfont, 7 juli 1968)
    Cover

     

     

    De Duitse dichter en schrijver Kuno Bärenbold werd geboren op 7 juli 1946 in Pfullendorf. Zie ook alle tags voor Kuno Bärenbold op dit blog.

    UIt: Endlich daheim

     „Johannes, Archivbote der Landesbildstelle, ein stiller und höf-licher Zeitgenosse, verwandelt sich seelenruhig in einen Taub-stummen, wenn die netten Kolleginnen wieder mal per Flur-funk über ihn tuscheln. Der überzeugte Veganer und Liebhaber klassischer Musik kümmert sich grundsätzlich nicht darum, was andere Menschen über seine äußere Erscheinung denken. Großen Kummer bereitet ihm nur die ausfransende Perücke, welche er versehentlich mit aggressivem Tönungsshampoo gewaschen hat. Ansonsten kleidet sich Johannes, wie es ihm gefällt; sei es im Dienst, beim Einkaufsbummel durch den Bio-laden oder zum Konzertbesuch wie an diesem Februarabend. Eigentlich ist's daheim gemütlicher, im Schaukelstuhl, mit einem Fläschchen 99er Chateau Latour neben sich und Mo-zarts Serenata notturna auf dem Plattenteller. Einige Augenbli-cke zaudert Johannes, was auf seine schon chronische Unent-schlossenheit zurückzuführen ist. Andererseits ist er neugierig auf das Benefiz-Konzert, zu dem die örtlichen Vertreter der Weltreligionen aus dem Islam, dem Juden- und Christentum eingeladen haben. Aufmerksam liest Johannes im Faltblatt das Vorwort des Kulturdezernenten: „Die täglichen Meldungen von gewaltsamen Übergriffen auf Menschen anderer Nationalität und Hautfarbe ermahnen uns, dass wir die Forderung der sozialen Kompetenz nicht aus den Augen verlieren dürfen. Fehlen Mitgefühl, Respekt und das Verstehen für unsere Mitmenschen, manifestiert sich Gewalt in jeglicher Form. Dies gilt es zu verhindern. Der Kultur kommt hierbei die Bedeutung zu, Wege aus der Gewalt zu einem fried-lichen Miteinander aufzuzeigen, einen Beitrag zu diesem bri-santen Thema zu leisten." Damit ist Johannes einverstanden, allerdings findet er, dass man es weniger geschwollen ausdrücken kann. Nach der ge-wohnten Katzenwäsche zieht er sich um. Seine Ausgehgarnitur bleibt stets dieselbe: bequeme Wanderschuhe, die bewährte wollene Jogginghose mit reißfesten Hosenträgern, darüber das blau-weiß gestreifte Flanellhemd mit aufgekrempelten Ärmeln. In der Armbeuge trägt er leger eine grüne Winterweste, die ihm Erika zum Abschied geschenkt hat. Von ihr trennte er sich friedlich nach unüberbrückbaren Differenzen in Mode-und Ernährungsfragen. Mächtig stolz ist Johannes auf seinen Wuschelbart, dessen buschige Kinnausläufer er je nach Lust und Laune zu einem kunstvollen Zopf zusammendreht, der dann locker verspielt vor ihm her baumelt. Nicht selten geschieht es, dass ihn die Kin-der vom nahen Spielplatz deswegen kichernd mit „Hallo Niko-laus!" begrüßen.“

     

     
    Kuno Bärenbold (7 juli 1946 – 6 mei 2008)
    Cover

     

     

    De Duitse schrijver Ludwig Albert Ganghofer werd op 7 juli 1855 geboren in Kaufbeuren. Zie ook alle tags voor Ludwig Ganghofer op dit blog.

    Uit: Der Dorfapostel

    “Helle Mittagssonne überflimmerte die beschneiten Berge und das weiße Tal. Kaum ein Schatten in der Landschaft; alles in stille, leuchtende Sonne getaucht. Und alles weiß. Man sah von den Dächern keines; sie unterschieden sich im Schnee nicht mehr von den getünchten Mauern der Häuser und von der weißen Erde. Man sah den Kirchturm nicht; er war im Weiß verschwunden; nur die runden Luken seiner Glockenstube hingen wie große dunkle Augen in der Luft, und sein grünes, spitz aufgezogenes Dach, auf dessen steilen Kupferplatten der Schnee nicht haften konnte, schien unter dem Himmel zu schweben, als wär's die sichtbare Haube eines Riesen, der unsichtbar inmitten des weißen Tales stand.
    Wie kalt die Nächte noch immer waren, das sah man an den großgeblätterten Kristallen, die überall im Nachtfrost aus der Schneedecke hervorgeblüht waren, als hätte auch der eisige Winter seine Blumen. Die glitzerten mit kaltem Schimmer über allem Grund; doch in den reinen, stillen Lüften, deren blaue Wunderglocke sich wolkenlos über die weißen Berge spannte, und in der linden Sonne der Mittagsstunden spürte man schon eine leise Ahnung des Frühlings, welcher kommen wollte.
    Manchmal fielen kleine Schneeklumpen von den Bäumen nieder, immer wieder klang das den Bach bedeckende Eis, und an den verschneiten Hecken flogen die winzigen Schopfmeisen aus und ein.
    »Die merken halt auch schon, daß die gute Zeit nimmer weit is!«
    So schien der Waldhofer-Roman zu denken, als er auf der Straße stehenblieb, um lächelnd eine Weile das Spiel der kleinen Vögel zu betrachten, die sich der Sonne freuten und dabei im Schnee der Straße ihre Flügel badeten.
    Ein junger Bursch, kräftig und schlank gewachsen. Und mit heißem Blut in den Adern. Trotz der Winterkälte trug er die Joppe an der Brust weit offen, als gäb es für ihn kein Frieren. Ein männlich hübsches Gesicht, noch gebräunt vom Sommer her, Kinn und Wangen mit Sorgfalt rasiert, ein braunes Bärtchen über den Lippen aufgezwirbelt, und ruhige, dunkelglänzende Augen. Ein wenig aus der Stirn geschoben saß ein leichtes Hütl mit weißen Adlerflaumen über dem kurz geschnittenen Braunhaar. An Romans ganzem Wesen war etwas von städtischem Schliff.“

     
    Ludwig Ganghofer (7 juli 1855 – 24 juli 1920)

     

     

    De Duitse dichter en schrijver Alfred Josef Werner Winckler werd op 7 juli 1881 in Bentlage bij Rheine geboren. Zie ook alle tags voor Josef Winckler op dit blog.

    Uit: Der chiliastische Pilgerzug

    „Ein Korps rodelnder Schnelläufer stob wie eine Koppel flinker Berberhunde, nur mit eisenbeschlagenen rasselnden Sandalen bekleidet, Schellen überm Haupte schwingend, in Wolken Stau-bes und brüllte durch Städte und Hütten: „Der reiche König kommt! Der reichste König kommt! Der allerreichste König kommt!" Und lagen an den Wassertrögen auf dem Bauch, soffen und stoben weiter in die Ferne. Da putzten die Leute zwar ungläubig und gar sehr noch zwei-felnd hinter den Türen ihre Nasen und traten hervor, neugierig sich zurufend: was geschehen sei? Und stedcten die Hälse bald wieder ein. Plötzlich schwoll bei offenem Himmel wie unsichtbares Ge-witter heranwandernder Donner. Trommelpauker auf Renntier-häuten mit Eschenschlägeln, die in rollenden Salven ein tiefes Getöse vollführten, und dazwischen Bläser mit langohrig ge-krümmten Instrumenten und dardistanischen Pfeifen, die sämt-lich auf den gleichen orgelnden Ton gestimmt waren. Und auch diese backenblähende Vorhut schwand in wirbelnder Wolke Staub vorbei. Es mochten siebenhundert Dromedarreiter sein. Dies beseitigte allerdings schon mehr der Zweifel, daß Außer-ordentliches bevorstehen müsse, und also hatten sich viele Be-wohner doch zusammengestellt und besprachen mit benomme-nen Stimmen das seltsame Ereignis. Die Stechpalmen an der Straße sirrten und fiederten in der sonnigen Stille. Der Mohn auf den Feldern duftete betäubend. Dic Hirse stand in Reife. Wanderer kamen und wußten von nichts. Sie ließen sich jedoch bewirten mit Dattelwein und Durrabrot und versprachen, Auffälliges sofort zu melden. Selbst die Kinder hatten ihre Spiele nun wieder aufgenommen, alle ärgerten sich, abermals verspottet zu sein von der Laune irgend-eines aberwitzigen Moguls, der im Lande tollen Mummenscherz treibe, seine grause Langeweile zu betäuben und die Ahnungs-losen naszuführen. Stunde auf Stunde verrann. Das Tagwerk neigte sich. Und wer nicht so arm war, daß er kein Warten scheute in seiner zweck-losen Einsamkeit, war auch längst wieder gegangen. Aber siehe, da humpelten in Lumpen scheußliche Weiber und schrillten: „Unser Wohltäter sei gepriesen! Harret seiner Gnade!" Und krochen vorüber.“

     

     
    Josef Winckler (7 juli 1881 – 29 januari 1966)

    07-07-2019 om 13:23 geschreven door Romenu  


    Tags:Reinhard Baumgart, Jeff VanderMeer, Kuno Bärenbold, Ludwig Ganghofer, Joseph Winckler, Romenu
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nothing To Do (James Ephraim McGirt)

     

    Bij de vierde zondag na Pinksteren

     

     

     
    Jezus zendt de tweeënzeventig uit door James Tissot, ca. 1896

     

     

    Nothing To Do

    The fields are white,
    The laborers are few;
    Yet say the idle,
    There’s nothing to do.

    Jails are crowded,
    In Sunday Schools few;
    We still complain
    There’s nothing to do.

    Drunkards are dying,
    Your sons, it is true;
    Mothers’ arms folded,
    With nothing to do.

    Heathens are dying,
    Their blood falls on you;
    How can you people
    Find nothing to do?

     

     

     
    James Ephraim McGirt (1874 – 3 juni 1930)
    De Asbury Methodist Church in Robeson County, de geboorteplaats van James Ephraim McGirt

     

     

    Zie voor de schrijvers van de 7e juli ook mijn twee volgende blogs van vandaag.

    07-07-2019 om 13:22 geschreven door Romenu  


    Tags:James Ephraim McGirt, Romenu, Kerkelijk Jaar
    » Reageer (0)
    06-07-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Naar de meet (Ingmar Heytze)

     

    Dolce far niente – Bij de start van de Tour de France

     

     

     
    Tour de France door Pierre Wuillaume, 2017

     

     

    Naar de meet

    Kom, ik stap maar weer eens op
    Ik steek mijn hooivork in de grond,
    neem een slok wijn uit eigen streek
    en peddel rustig naar de meet.

    Trainen vind ik net zo onsportief
    als derailleurs, ik haal het zuiver uit
    mijn eigen benen. Ik wil de krachten
    meten die er zijn, niets minder,

    niets meer. Een wedstrijd met
    de elementen, straten vol scherven,
    nachtelijk rijden en barricades,

    niet dit doorgefokte rekenwerk
    van wetenschap en ruimtevaart.
    Ik start een volle eeuw te laat.

     

     
    Ingmar Heytze (Utrecht, 16 februari 1970)
    De Tour de France in Utrecht, 2015

     

     

    Zie voor de schrijvers van de 6e juli ook mijn twee vorige blogs van vandaag.

    06-07-2019 om 13:54 geschreven door Romenu  


    Tags:Ingmar Heytze, Tour de France, Dolce far niente, Romenu
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Miquel Bulnes, Bodo Kirchhoff, Lucas Hirsch, William Wall, Hilary Mantel, Bernhard Schlink, Marius Hulpe, Peter Hedges

    De Nederlandse schrijver Miquel Bart Ekkelenkamp Bulnes werd geboren op 6 juli 1976 in Bloomington, Indiana (Verenigde Staten van Amerika). Zie ook alle tags voor Miquel Bulnes op dit blog.

    Uit: Openbaringen


    “Langzaam drukt Xavi de zoutoplossing door het infuus. De laatste druppels witte vetemulsie verdwijnen in de aders van zijn linkeronderarm. Hij ademt uit.
    Om een infuus bij jezelf te kunnen inbrengen moet je in de eerste plaats handig zijn. Zoals elke andere anesthesist ís Xavi dat. In de tweede plaats moet je je niet laten afleiden door een beetje pijn. Intraveneuze propofol – het medicijn bestaat niet als capsule of tablet – werkt ogenblikkelijk en binnen enkele seconden verkeert hij in een wereld die veel zachter, milder, vriendelijker, dromeriger is, een wereld waarin herinneringen geen onaangename gevoelens kunnen opwekken. De patiënten die er voor operaties mee in slaap worden gebracht hebben zonder uitzondering prettige dromen. In een lagere dosis brengt het blijdschap, verzacht het het bestaan. Een verslaving zou hij het niet willen noemen, dat heeft zo’n onaangename, pejoratieve bijklank. Je zegt van patiënten toch ook niet dat ze verslaafd zijn aan hun geneesmiddelen? Noem het liever afhankelijkheid. De propofol is een vereiste om te kunnen functioneren.Zie het als tegenwicht voor alle lelijkheid. Al die teleurstelling en al dat verval.
    Xavi sluit het infuus af met een dopje. Hij zakt onderuit op de witleren bank die over twee jaar afbetaald zou moeten zijn en kijkt om zich heen. Zijn vloer van ebbenhout, zijn witte merinowollen
    vloerkleed, zijn Italiaanse designtafel, de palmboom in de aluminium pot, de bronzen replica van een Miró: hij wordt er blij van. Wat mensen ook beweren, geluk schuilt vooral in dingen die je kunt tellen.”

     

     
    Miquel Bulnes (Bloomington, 6 juli 1976)

     

     

    De Duitse schrijver Bodo Kirchhoff werd geboren op 6 juli 1948 in Hamburg. Zie ook alle tags voor Bodo Kirchhoff op dit blog.

    Uit: Widerfahrnis

    „Diese Geschichte, die ihm noch immer das Herz zerreißt, wie man sagt, auch wenn er es nicht sagen würde, nur hier ausnahmsweise, womit hätte er sie begonnen? Vielleicht mit den Schritten vor seiner Tür und den Zweifeln, ob das überhaupt Schritte waren oder nur wieder etwas aus einer Unruhe in ihm, seit er nicht mehr das Chaos von anderen verbesserte, bis daraus ein Buch wurde. Also: Waren das Schritte, abends nach neun, wenn hier im Tal schon die Lichter ausgingen, oder war da etwas mit ihm? Und dann käme die Zigarette, die er sich angesteckt hatte; wenn nämlich sein ewiges Metallfeuerzeug aufschnappte, been-dete das Geräusch jeden Spuk, auch den von innen. Und mit der Zigarette im Mund holte Reither — genau an der Stelle hätte cr den Namen eingeführt — eine Flasche von dem apulischen Roten aus einem Karton im Flur, die vor-letzte. Der Wein um diese Stunde, das friedliche Laster, das einen entfernt von der Welt, all ihrem Elend, selbst was vor der eigenen Tür geschieht, muss man nicht wissen. Ja, das waren Schritte. Als würde dort wer, nachdenk-lich, auf und ab gehen. Reither holte noch seinen Korken-zieher und kniete sich damit im Wohnzimmer auf den Boden, weil dort erstens der Aschenbecher war und zwei-tens ein Buch lag, das er am frühen Abend entdeckt hatte. Aber eigentlich folgte er nur der Gewohnheit, Dinge, in die man sich hineinknien sollte, auch im Knien zu tun, wie noch im letzten Jahr in seinem Kleinstverlag, wenn er Entwürfe für neue Umschläge auf dem Parkett ausgebrei-tet hatte — auf einem Tisch bekam man keinen Blick für das Ganze, vom Bildschirm gar nicht zu reden. Und auch eins der wenigen Fotos von sich, die er gelten ließ, zeigt ihn kniend und mit Zigarette im Mund, beobachtet von einer Frau, wobei nur ihre Beine zu sehen sind. Alles an ihm ist zielgerichtet, der zu Boden gestreckte Arm, die im selben Winkel abwärtszeigende Zigarette, das von der Nase diktierte Profil unter noch dichtem Haar, der Blick auf das eigene Tun, mit dem Daumen etwas anzubringen an einem verrotteten Schild, das er als Umschlagmotiv gewählt hat und an das er noch letzte Hand anlegt, wie an jedes seiner Bücher in über dreißig Jahren, bis damit Schluss war. Vorigen Herbst hatte cr den Reither-Verlag samt angeschlossener Miniaturbuchhandlung liquidiert und die Parterreetage in einem Frankfurter Altbau ver-kauft; mit dem Erlös konnte er Schulden bei Druckereien bezahlen, der Großstadt den Rücken kehren und in die Wohnung mit Blick auf Wiesen und Berge ziehen, auch wenn auf den Wiesen Ende April noch Schnee lag. Dafür war man hier, im oberen Weissachtal, der Welt des müden Lächelns entkommen: für alles, was einer wie er zweimal im Jahr gedruckt und gebunden zu bieten hatte. Reither drehte den Dorn in den Korken der Flasche.“

     

     
    Bodo Kirchhoff (Hamburg, 6 juli 1948)
    Cover

     

     

    De Nederlandse dichter Lucas Hirsch werd geboren op 6 juli 1975 in Hilversum. Zie ook alle tags voor Lucas Hirsch op dit blog.

     

    groei

    er wordt huiswaarts gekeken, meer
    taal gehaald nu er schapen op hun rug

    nu er gekeild wordt, gevlijd
    uit de stad geroepen is

    zo pijnlijk elke dag is elke dag

    wanneer de beesten in de regen, de kelen
    droog van gras, gegooid het dorp aanspreken

    is er niemand die het ziet, niemand die
    de groei aangaat

     

     

    De schrijver
    Voor W.F. Hermans

    Brievenschrijvende man
    uit hardsteen opgetrokken
    sigarettenroker

    Willem Frederik Hermans
    hield bijen onder zijn tong
    was een hengelvis in het diepst
    van mijn ziel

    Hield met een hand slaap vast
    met de ander paaide hij kirrend
    zwarte kraaien kaaiend als
    aan kattenkruit snuivende katten

    Glansrijk geslaagde mensenhater
    Driest bruiden roosterende man
    die halleluja happy eenzaam de dag doorbracht
    bij het avondmaal vis met bramen
    op een bedje van aslaas serveerde
    en at

    Toen hij besloot te sterven
    en ik achterbleef zonder slaap
    met een fijngeknepen strot vol roet
    naar lucht en tranen snakte

    besloot ik in mijn diepste deel bijen te houden
    naast de plek waar ooit mijn ziel zat
    op mijn honingzoete tong een vis te leggen

    Er huist een ronkende raaf in mijn hart
    geboren uit wat Willem Frederik Hermans was

     

     
    Lucas Hirsch (Hilversum, 6 juli 1975)

     

     

    De Ierse dichter en schrijver dichter William Wall werd geboren in Cork City in 1955. Zie ook alle tags voor William Wall op dit blog.

    Uit: I Bought a Heart


    “I bought a heart. It was a sheep’s heart. I intended to stuff it with bread, onion and thyme. It was raining outside but the market was covered. My jaw was killing me. It hurts more on wet days. The butcher was watching television. There was a small screen set on the wall to the left of the counter. Look at the fuckers, he said. Jimmy, I said, you shouldn’t say fuckers to customers. Sure you’re hardly a customer at all, he said, all you buy is fucking hearts, Jesus, if I was depending on you for a living. He pointed at the television. Look at the bastards, after screwing us for ten years and now we’re supposed to feel sorry for them. The sound was turned down. Do you know what I heard this morning? he said. Did you ever hear the expression stockbroker sentiment? Sentiment my arse. Put me down for two hearts next Thursday, I said, I’m expecting company. He wrote it in his book. Then I went away. I did not have an umbrella. I walked as near to the wall as I could because it’s drier there. There are awnings overhead from time to time. I thought about a quick pint but realised I didn’t have the money. The heart broke me. My mother is coming out for the day on Thursday and she still likes hearts. This is something I don’t understand. She doesn’t know my name. She doesn’t recognise me. She doesn’t remember that she has a child. But she still likes the taste of meat. She even remembers that she likes the taste. I sometimes think that the stomach has its own brain. When the rain got lighter I made a run for it. The pain in my jaw stopped when I ran. That’s a good one, I thought, if I could keep running I’d never get pain any more. But you can’t. Running would kill you quick enough.
    Crossing the bridge the heavens opened. It was that straight down rain. It came down under my collar and through my clothes. I stood into the doorway of the funeral home. The rain made the river smooth. Then it stopped and in a minute the sun came out. That was when I noticed that she was behind me. She was crying. Are you all right, I said. Look, I said, I have a heart. She just looked at me. I’m going to stuff the fucker, I said. I don’t know why I said fucker. I suppose that was Jimmy coming out in me. Jimmy is a big influence. Even when we were kids my mother used to say you were out with that Jimmy Canty again, the tongue he has, I can hear him in you. The woman came forward. What kind of a heart, she said. Sheep, I said. I’m going to stuff it. Lovely, she said, do you cook yourself? I do. Good man, she said, I’m all for that. I said, Did someone die on you? My husband, she said. I’m sorry.”

     

     
    William Wall (Cork City, 6 juli 1955)

     

     

    De Engelse schrijfster, critica en advocate Hilary Mary Mantel werd op 6 juli 1952 als Hilary Mary Thompson in Glossop, Derbyshire, geboren. Zie ook alle tags voor Hilary Mantel op dit blog.

    Uit: The Assassination of Margaret Thatcher

    “That night my father took my mother aside. She kept walking away from him, in little aimless drifts, so he had to follow her down the hall and into the kitchen, saying listen to me Lillian. I went up to the bathroom and looked in the bathroom cabinet, which I normally avoided as the thought made me sick. I sorted through what was in there: a small bottle of olive oil, some oozing ointments, a roll of sticking plaster and some round-ended scissors with a rust spot at the junction of their blades: crepe bandages packed in cellophane. There was more provision for casualties than I had imagined. I pulled some cotton wool out of a packet, rolled it up into balls, and put it in my ears. I went downstairs. I watched my soundless feet go before me, like scouts. I didn't look through the kitchen door, though it had a glass panel. But after a while I sensed a vibration under my feet, as if the whole house were shaking.
    I went into the kitchen. My father wasn't there and being quick on the uptake I deduced he must have slipped out through the back door. The room was filled with a dull thudding sound. My mother was beating on the edge of the kitchen table the ovenproof dish in which she usually shriveled his dinner. It was made of toughened glass and took a long time to break. When it shattered at last she left the wreckage on the floor and brushed past me on her way upstairs. I pointed to my ears, as if to warn her that any commentary on the situation was wasted on me. But left to myself I picked up all the shards of the dish, and carried on picking them up and placing them on the table. Not having the obliging tweezers by me I took up the fragments from the carpet tiles with my fingernails. This detailed work of recovery occupied a satisfactory amount of time. While the muffled evening continued on its way without me I arranged the jagged fragments so that the pattern of onions and carrots with which the dish had been decorated was complete again. I left it for her to find, but when I came down next morning it was gone as if it had never been."


     
    Hilary Mantel (Glossop, 6 juli 1952)

     

     

    De Duitse schrijver en jurist Bernhard Schlink werd geboren in Großdornberg op 6 juli 1944. Zie ook alle tags voor Bernhard Schlink op dit blog.

    Uit: Die Frau auf der Treppe

    „Untere Stufe, der linke berührt noch die obere, setzt aber schon zum nächsten Schritt an. Die Frau ist nackt, ihr Körper blass, Schamhaar und Haupthaar sind blond, das Haupthaar glänzt im Schein eines Lichts. Nackt, blass, blond — vor einem graugrünen Hintergrund verschwommener Treppenstufen und -wände kommt die Frau dem Betrachter mit schwebender Leichtigkeit entgegen. Zugleich hat sie mit ihren langen Beinen, runden, vollen Hüften und festen Brüsten sinnliche Gewichtigkeit.
    Ich ging langsam auf das Bild zu. Ich war verlegen, auch das wie damals. Damals war ich verlegen, weil mir die Frau, die mir am Tag davor in meinem Büro in Jeans, Top und Jacke gegenübergesessen hatte, im Bild nackt gegenübertrat. Jetzt war ich verlegen, weil mich das Bild an das erinnerte, was damals gesche-hen war, worauf ich mich damals eingelassen und was ich alsbald aus meinem Gedächtnis verbannt hatte.
    „Frau auf einer Treppe"stand auf dem Schild neben dem Bild und dass es sich um eine Leihgabe handele. Ich fand den Kurator und fragte ihn, wer das Bild der Art Gallery geliehen habe. Er sagte, er dürfe den Namen nicht nennen. Ich sagte, ich kenne die Frau auf dem Bild und den Ei-gentümer des Bilds und könnte ihm voraussagen, dass es Streit um das Eigentum am Bild geben werde. Er runzelte die Stirn, blieb aber dabei, er dürfe den Namen nicht nennen.
    Mein Rückflug nach Frankfurt war für Donnerstagnachmittag gebucht. Nachdem die Verhandlungen in Sydney am Mittwochvormittag ab-geschlossen waren, hätte ich auf Mittwochnachmittag umbuchen können. Aber ich wollte den Rest des Tags im Botanischen Garten ver-bringen.
    Ich wollte dort zu Mittag essen, im Gras liegen und am Abend im Opernhaus Carmen hören. Ich mag den Botanischen Garten, an den im Norden eine Kathedrale und im Sü-den das Opernhaus grenzen, in dem die Art Gallery und das Konservato-rium stehen und von dessen Hügeln der Blick auf die Bucht geht. Der Garten hat einen Palmen-, einen Rosen- und einen Kräutergarten, Teiche, Lauben, Statuen und viel Rasen mit alten Bäumen, Großeltern mit Enkelkindern, einsamen Frauen und Männern mit ihren Hunden, Gruppen beim Picknick, Liebespaa-ren, Lesenden, Schlafenden. Auf der Loggia des Restaurants in der Mitte des Gartens ist die Zeit stehenge-blieben: alte eiserne Säulen, ein al-tes eisernes Geländer und ein Blick in Bäume mit Flughunden und auf einen Brunnen mit Vögeln mit buntem Gefieder und langen krummen Schnäbeln.“

     

     
    Bernhard Schlink (Großdornberg, 6 juli 1944)
    Cover

     

     

    De Duitse dichter en schrijver Marius Hulpe werd geboren op 6 juli 1982 in Soest, Nordrhein-Westfalen. Zie ook alle tags voor Marius Hulpe op dit blog.

     

    verwinkeltes areal

    verwinkeltes areal der
    scherbenhaufen meiner inneren optik
    ausgelegt mit weißen rosen ihre dornen
    sind stumpf geworden über die jahre im gegensatz
    zur farbe der blüte kaum vergangen
    scheint ein tag eine stunde
    seitdem ich sie pflanzte ohne wurzel oben
    aufgesetzt abgelegt gebettet ihre
    blätter scheinen allmählich noch grüner
    zu werden mein plexiglas
    filtert licht schatten sorgt für
    hinreichende bedingungen ein überleben
    ist zumindest gesichert nur wie da
    bleibt eben eine lücke

     

     

    auf meinem knöchernen Rücke spielst du deinen Text aus,
    und schmal stehe ich da, vor meinem Fenster: blinkendes Licht
    unter Millionen winzigen Sternen, und ringsherum du,
    schöne Schwarze, die über alles hinwegrollt, verwandelst
    was tags düster grollt, die wippenden Köpfe (betäubt und sediert)
    in flackernde Lichter. was bei Sonne sanft in Nervenbahnen döst,
    das schlägst du hervor aus dem Dunkel (geheimniskrämerisch)
    und hast nichts zu verschenken. vorbei der zähe Idealistendünkel
    um die Tatsache Schlaf, das Gewitter bricht los, der Himmel
    hält still, kein finsteres Ringen der Wolken, nicht eine Drohung,
    das Firmament gibt sich heroisch, ein stabiler Pakt ehemals
    kriegerischer Elemente, wie sie einander beflügeln in verräterischer
    Klarheit, alles ein einziger Deal, ohne gewachsenes Subjektorgan,
    hier drinnen stützt sich der Verstand auf dieser glatten Oberfläche
    auf, kurz vorm Hyperventilieren nimmt er die Kurve ins Bett
    des Vergessens. und während die Spatzen die Stille verjagen,
    schon bald das Ausatmen der Zeit vergessen machen, dämmern
    die zahlreichen Köpfe am Boden hinweg, in ein anderes All.

     

     
    Marius Hulpe (Soest, 6 juli 1982)

     

     

    De Amerikaanse schrijver, draaiboekauteur en regisseur Peter Hedges werd geboren in West Des Moines, Iowa, op 6 juli 1962. Zie ook alle tags voor Peter Hedges op dit blog.

    Uit: An Ocean in Iowa

    “The Judge had been standing at the top of the stairs, calling down to his wife for some time. "Joan," he said. "Come here." Joan pretended she hadn't heard him. "Honey," the Judge pleaded. Joan called back, "We're in the middle of dishes."
    Claire, their older daughter, helped clear the table while Maggie played on the kitchen floor. "Honey, come here," the Judge begged. "It'll only take a minute." Joan looked at her daughters both occupied and the dishes half washed. Then she turned and headed out of the kitchen. She went because in West Glen, Iowa, in 1961, when called, wives went. "What is it?" Joan asked, climbing the stairs. Judge Ocean did not answer. "What do you want?" She looked for him in the bathroom. She walked into their bedroom. "Walter?" He was nowhere to be found. "This is no time for games." She sensed something behind her moving, so she turned in time to see the linen closet door swing open, only to find her husband standing in front of her, naked and erect. She removed her apron and bent over their bed. While he moved above her, she thought about the flowers she would plant the coming spring. When he finished, the Judge, gasping for breath, leaned over and stuck his tongue in her ear. "Don't," she said, and pulled up her underwear. That night Joan sat on the living room sofa. In the kitchen, the Judge made popcorn using a pressure cooker. The sound of kernels popping had the girls jumping up and down. "Mommy," they shrieked. "What are we!" Joan drew in on her cigarette and said nothing. "We're popcorn!" The girls slowed their dancing, then stopped. They studied their mother, who stared blankly at the turned-off TV, cigarette smoke leaking out her mouth. Claire asked, "Mommy, what is it?" "Nothing, honey." But it was hardly nothing. She knew it; she felt it deep inside. She had conceived. When the Judge rounded the corner with his nightly bowl full, his girls leapt toward him, their little hands reaching up for the corn. With a girl on either side, he settled into the sofa. He lifted up the saltshaker. "Let me," the girls squealed. As each daughter took their turn, Joan Ocean started to cry.”

     

     
    Peter Hedges (West Des Moines, 6 juli 1962)

     

     

    Zie voor nog meer schrijvers van de 6e juli ook mijn vorige blog van vandaag.

    06-07-2019 om 13:53 geschreven door Romenu  


    Tags:Miquel Bulnes, Bodo Kirchhoff, Lucas Hirsch, William Wall, Hilary Mantel, Bernhard Schlink, Marius Hulpe, Peter Hedges, Romenu
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wadih Saadeh, Fabrice Colin, Tobias Sommer, Eino Leino, Serge Pey, Walter Flex, Paul Keller

    De Libanees-Australische dichter en schrijver Wadih Saadeh werd geboren in Shabtin in Libanon op 6 juli 1948. Zie ook alle tags voor Wadih Saadeh op dit blog.

     

    A Country

    It took its name
    from water
    and started to flow
    The foam we saw
    riding the waves
    was its people
    The grass over the dunes
    their ribs
    A country
    whose men all
    had departed, and so
    the women were wed
    to trees

     

     

    Genesis

    With what meagre space
    remaining between his hands
    he tried to reconstruct
    a universe: with a tear,
    he drew a star, a moon with a glance,
    and with a single touch, a sun.
    When he closed his eyes,
    people commuted to their work
    on the sidewalk of his eyelids.

     

    Vertaald door Sargon Boulus

     

     
    Wadih Saadeh (Shabtin, 6 juli 1948)

     

     

    De Franse schrijver Fabrice Colin werd geboren op 6 juli 1972 in Parijs. Zie ook alle tags voor Fabrice Colin op dit blog.

    Uit: À vos souhaits

    « Il bruinait comme jamais sur Phœnix Park et sur l’île aux pélicans où les grands oiseaux parlants retranchés sous les saules pleureurs devisaient en secret, leurs ailes duveteuses repliées dans la froidure.
    Il pleuvait à verse sur Strawberry Circus, où le manège pour enfants tournait à vide depuis plusieurs jours, et quelques bonnes mal fagotées, tirant des poussettes soudain trop lourdes, s’arrêtaient un instant devant les fiers chevaux de bois qui tournaient et tournaient pour personne.
    Il ruisselait en abondance sur les mégalodons luisants de Graymercy Square, stoïques dans leur mélancolie de bronze, sur la statue de l’astronome, et sur les lourds dragons de la City chargés de garder les portes antiques et qui n’avaient plus bougé depuis des siècles. Il tombait des cordes sur les hauteurs, nuages déchirés flottant dans les collines, et sur le cimetière de Veryhighgate, sombres allées, imaginais-je, où même les morts-vivants ne s’aventuraient qu’à tâtons, préférant aux bourrasques ingrates des allées le confort moussu de leurs cryptes séculaires.
    Il pleuvait sur les boutiques du Pont de la Tour et sur les gnomes effarés qui recalculaient pour la énième dois leur chiffre d’affaires de la semaine, et songeaient à la mort. Il pleuvait sur les licornes du zoo royal, sur les grands stades de Quartek ouverts à tous les vents, sur les hauts parcs déserts plantés d’érables et de noyers, sur les bas quartiers et sur les demeures bourgeoises, dans les ruelles et les alcôves, il pleuvait sur les ogres mendiants, sur les gobelins asthmatiques, sur les belles elfes égarées, sur les dragons domestiques, il pleuvait sur les duels, sur les étreintes et sur les fuites, sur les espoirs et les amours, et les cloches de Newdon égrenaient patiemment ces heures de pluie sans fin »

     

     
    Fabrice Colin (Parijs, 6 juli 1972)

     

     

    De Duitse dichter en schrijver Tobias Sommer werd geboren op 6 juli 1978 in Bad Segeberg (Schleswig-Holstein). Zie ook alle tags voor Tobias Sommer op dit blog.

    Uit: Edens Garten

    „Ich zerstörte mit einem Wimpernschlag alle Traumgestal-ten und schwankte durch unser Haus. Lena versperrte mir den Weg zum Eisfach, das Licht aus dem Kühlschrank unterstrich ihre bleiche Haut, die dunklen Augenränder und das Pechschwarz ihrer Haare, jede Farbnuance war künstlich und gewollt, als machte sie sich auf zu einem Death-Metal-Konzert und nicht zum Treffen der europäi-schen Außenminister. Lena drückte Filterpapier in unsere Kaffeemaschine, löffelte das Pulver aus einem Meter Höhe dazu und schaute dabei aus dem Fenster, statt zu zählen, trällerte sie einen Song der Toten Hosen, sie sang mit tiefen, kratzenden Tönen, he rides and he rides, he looks through his window, what does he see? Sie war textsicher, und nicht nur das, sie übersetzte ihre Lieblingslieder in zehn Sprachen, sie erzählte gerne, mit den Rock- und Punksongs ihrer Ju-gend in einem Vorort von Budapest hätte sie das Dolmet-schen gelernt und den Job in Brüssel bekommen. Für Lena war diese Erklärung, obgleich übertrieben und falsch, zu schön, um sie zu verschweigen, sie war überzeugt: Hätte sie nicht den staatlichen Bildungsweg bis zum Erbrechen verfolgt, wäre sie die tonangebende Frontfrau einer Rock-band geworden, ihren Vorbildern war sie auf jeden Fall treu geblieben.Ihr Blick zeigte mir, sie hatte letzte Nacht Sex, auch wenn er nur in ihren Gehirnzellen stattgefunden hatte, der Höhepunkt hatte sich in ihren Augen festgezurrt. Unsere Oberschenkel und Hüften berührten sich, Lena antwortete mit der zweiten Strophe, he sees the bright and hollow sky, he sees the stars come out tonight. Ich nahm ihren Geruch auf, bevor er sich mit dem Kaffeearoma vermischen konnte, der Duft der vergangenen Nacht war weggespült, ihre Lotion überdeckte alles, Patschuli und eine Überdosis Cassis.Lena beobachtete vom Küchenfenster aus den beginnen-den Tag, sie suchte nach Sternstraßen oder Regenwolken und strich gedankenverloren mit den Fingern durch ihre kurzen Haare, die Stoppeln zeigten mithilfe von Gelspray in alle Himmelsrichtungen, Lena sagte grundlos, wusstest du, noch heute kann man Neil Armstrongs Fußabdruck auf dem Mond sehen.Wenn er wirklich oben war, ich sah in einen planetenlosen Himmel, morgens um 6.00 Uhr, hast du gut geschlafen?, ich küsste Lena auf die Wange und entschied mich für ein Glas Aspirinwasser mit drei Eiswürfeln.“

     

     
    Tobias Sommer (Bad Segeberg, 6 juli 1978)

     

     

    De Finse dichter en schrijver Eino Leino (eig. Armas Eino Leopold Lönnbohm) werd geboren op 6 juli 1878 in Paltamo. Zie ook alle tags voor Eino Leino op dit blog.

     

    Elegia

    Youth fading like a rolling stream,
    strings of gray push from the golden beam.
    In vain, O in vain try I and seize the hour;
    no joy in friends, my wine's going sour.

    Gone are my proud days of will.
    My spirit burned; now it lies still.
    From all vales I rose; O why see I not another mile?
    My heart's wish: less pain but a humble while.

    O true I know, peace there is deep in the mold.
    The path of a seeker did no mellow rest hold;
    stormy clouds cloaking the sun going down,
    a fainting red burns like the deepest wound.

    Gone in the sea is the blossom of my dreams.
    I'm a penniless man; dear the price of the song, it seems.
    My all I gave, but a while did I brave,
    a grave heart did the gold of my dreams pay.

    Tired I am, O my heart to the depths!
    More it is than a man and he takes?
    Or I'm of them with the will and no more?
    All winnings void, yield an undying throe.

    So for none did I bear all trouble and ail,
    broken chains, burnt dearest ships of sail?
    Now I did fall when the demand was my all?
    Freezing to ice, scarred to answer the call?

    Hopeless the struggle to the divine gate,
    heavenly song to its child coming too late.
    Queen the winter tears me down with these quills.
    In the quiet of the gorge this dying beast stills.

     

    Vertaald door Jason Macfear

     

     
    Eino Leino (6 juli 1878 – 10 januari 1926)
    Portret door  Axel Gallen-Kallela, 1917

     

     

    De Franse dichter Serge Pey werd geboren in Toulouse op 6 juli 1950. Zie ook alle tags voor Serge Pey op dit blog.

     

    Réveil

    1
    le ballon que je
    pousse avec mes pieds
    est une tête perdue
    qui cherche au hasard
    un corps décapité
    pour l’habiter
    avec le rire de sa bouche

    Je ne peux toucher
    ton rêve avec mes mains
    car sa tête est un chemin
    que tracent mes pieds
    dans toutes mes chaussures

    Parfois c’est ma tête
    qui roule à mes pieds
    et un gardien aveugle
    la laisse passer dans le filet
    quand la foule jette
    son silence de vieil os
    à un seul chien dans
    la poussière

    Tu le sais
    quand nous jouons
    ensemble nous avons deux
    têtes
    et nous ne savons laquelle
    nous devons tirer dans le ciel
    en titubant entre
    nos pieds nus et nos souliers

    Ce ballon que je tiens entre
    mes mains
    est la tête
    que tu veux placer
    sur un homme
    pour inventer un dieu absent
    dans la foule en cendre
    d’un seul chapeau

    La fenêtre dans laquelle
    je tire devient doucement
    le corps immense
    de ce que je ne sais pas.

     

     
    Serge Pey (Toulouse, 6 juli 1950)

     

     

    De Duitse dichter en schrijver Walter Flex werd geboren op 6 juli 1887 in Eisenach. Zie ook alle tags voor Walter Flex op dit blog.

    Uit: Der Kanzler Klaus von Bismarck


    „Das Sterbelied der Mark klang und klang... Seit dem rätselhaften Tode des großen Waldemars lag das Land vor den Hunden. Der landfremde Fürst aus Wittelsbachschem Blute, der das verwaiste Erbe der einheimischen Markgrafen aufgenommen hatte, war seinem verwilderten Volke lebenslang fremd geblieben. Im Sterben ließ er dem Bruder einen im tiefsten zerrütteten Staat und leere Kassen. Der neue Herr, Ludwig von Wittelsbach, kam ins Land, aber niemand horchte in Haß oder Hoffnung auf seine Schritte.
    Die Pest fraß am Marke Brandenburgs. Hütten und Höfe verödeten. Geißelbruderschaften zogen, irre Lieder auf schäumenden Lippen, blutige Peitschen in Händen, durchs Land und trugen ihren gespenstischen Wahnsinn von Stadt zu Stadt. Das verzweifelte Volk, über dem der Todesvogel seine Kreise zog, raunte von vergifteten Brunnen und suchte in blindem, zähem Haß nach Schuldigen. Judenbrände flammten qualmend auf und warfen flackernde Schatten in die verödeten Gassen. Aber kein Gott sah gnädig auf die blutigen Opfer, die Haß und Verzweiflung ihm darbrachten.
    In Haß und Hader war ein Kampf aller gegen alle entbrannt. In dem armen Lande, dem der Herr fehlte, waren die kleinen Herren mächtig geworden und rauften um die Fetzen des Fürstenmantels. Die schloßgesessenen Herren machten als Strauchritter die Straße unsicher und führten auf ihren Burgen von Raubbeute und erpreßtem Geld ein Schmarotzerleben. Kein Kaiser wehrte ihnen. Der Luxemburger Karl wartete, lauernd auf die Todesstunde der Markgrafenherrschaft, in der er als Erbe aufzutreten gedachte. Die Städte griffen zur Selbsthilfe, und die Zunftwehren lagen in zähem Haß um die festen Burgen. Aber innerer Hader machte auch die Städte hilflos und untüchtig. Eifersüchtig hüteten die alten Patriziergeschlechter, die ihre Abkunft von königlichem Schwertadel herleiteten, die ererbten Herrenrechte und wehrten den aufstrebenden Handwerkern Anteil an Rat und Gericht. Die Zünfte schlossen ihre Jungmannschaft zu streitbaren Fußwehren zusammen und zwangen in blutigem Aufruhr die Geschlechter nieder, deren Häupter unter Beil und Mordspieß fielen.“

     

     
    Walter Flex (6 juli 1887 – 16 oktober 1917)
    Cover

     

     

    De Duitse schrijver Paul Keller werd op 6 juli 1873 in Arnsdorf geboren. Zie ook alle tags voor Paul Keller op dit blog.

    Uit: Ferien vom Ich (Nach meiner Heimkehr)

    "Ich sagte ihr, was ich wusste, auch dass er ein braver Mensch geblieben sei, woran wir beide niemals gezweifelt hatten. Dann, dass er in einer geachteten Stellung und wohl ein reicher Mann sei oder es doch werde. Darauf hörte sie kaum, sondern schlug die Händchen zusammen und jammerte:
    »Warum? Warum?«
    Das war die schwere Frage, über deren richtige Beantwortung ich mir auf der Heimreise den Kopf zerbrochen hatte. Ganze Abhandlungen hatte ich in meinem Hirn ausgearbeitet, schlagende psychologische Begründungen für eine Mutter, die fragt: Warum gibt mein Sohn keine Nachricht? Warum kommt er nicht zurück? Warum lässt er mich in dieser furchtbaren Einsamkeit und Qual?
    Da sagte ich ihr nur die wichtigsten Sätze, die Joachim gesprochen:
    »Ich hab wohl hundertmal geschrieben und tausendmal schreiben wollen. Aber ich hab keinen Brief abgeschickt. Ich hatte eine schreckliche Angst, dann schreibt ihr wieder, und dann halte ich's nicht aus in der Fremde, dann muss ich zurück in diese verfluchte Heimat.«
    Sie war ein wenig betäubt über diese Worte; aber dann glomm eine Hoffnung auf in ihren Augen, und sie sagte:
    »Aber jetzt wird er schreiben?«
    »Ja, jetzt wird er schreiben; das ist das einzige, was ich nach meinem langen Suchen erreicht habe.«
    »Ich danke dir, lieber Fritz«, sagte sie und drückte mir schüchtern die Hand.
    *
    Nun bin ich beinahe eine Woche zu Hause und fange an, mich glücklich zu fühlen und zu freuen. Ich glaube, zu den Freuden, die schwer zu tragen sind, gehört die Heimkehr aus fremden Landen. Und nicht bloß mir in meinem besonderen Falle wird es so gehen, nein, allen, die lange draußen waren und wieder nach Hause kommen. Es ist viel Scheu, viel Bangigkeit in der Seele, die Quellen der Lust und des Schmerzes fließen zusammen wie in einen tiefen Bronnen, aus dem erst langsam, wenn sich der zitternde Spiegel beruhigt hat, das Himmelsgesicht des Glücks auftauchen kann."

     

     
    Paul Keller (6 juli 1873 – 20 augustus 1932)
    Een jonge Paul Keller

    06-07-2019 om 13:52 geschreven door Romenu  


    Tags:Wadih Saadeh, Fabrice Colin, Tobias Sommer, Eino Leino, Serge Pey, Walter Flex, Paul Keller, Romenu
    » Reageer (0)
    05-07-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.The Grandest of Slams (Matt Harvey)

    Dolce far niente

     

     

     
    Wimbledon Tennis Party door Edward Brewtnall, ca. 1890

     

     

    The Grandest of Slams

    Excuse me. I'm sorry. I speak as an
    Englishman.
    For the game of lawn tennis there's no
    better symbol than Wimbledon,
    The place where the game's flame was
    sparked and then kindled in,
    Where so many spines have sat straight
    and then tingled in

    Wimbledon,
    Where strawberries and cream have
    traditionally been sampled in,
    Kids' eyes have lit up and their cheeks
    have been dimpled in

    Wimbledon,
    Where tough tennis cookies have
    cracked and then crumbled in,
    Top seeds have stumbled, have
    tumbled, been humbled in

    Wimbledon,
    Where home-grown heroes' hopes have
    swelled up and then dwindled in
    Wimbledon.
    The Grand Slams' best of breed – it's the
    whizz, it's the biz,
    The temple where physics expresses
    its fizz.
    There's one word for tennis and that
    one word is
    Wimbledon.

     


    Matt Harvey (Cheshire, 1962)
    Cheshire

     

     

    Zie voor de schrijvers van de 5e juli ook mijn vorige blog van vandaag.

    05-07-2019 om 18:30 geschreven door Romenu  


    Tags:Matt Harvey, Romenu, Dolce far niente, Wimbledon
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jacob Groot, Josef Haslinger, Barbara Frischmuth, Michael Blake, Jacqueline Harpman, Felix Timmermans, Jean Cocteau, Jean Raspail, Tin Ujević

    De Nederlandse dichter en schrijver Jacob Groot werd geboren op 5 juli 1947 in Venhuizen (West-Friesland). Zie ook alle tags voor Jacob Groot op dit blog.

     

    Tramlijn Begeerte

    Zo gaat het: je hoort een deur bonzen en de schelp van de ruimte
    bruist open; de werkelijkheid schampt langs en laat een lege weg
    achter zich heel, terwijl je geschiedenis schroeit er vol van dicht
    maar de uitspraak wandelt verder omdat je lippen dat afspraken

    Zo hoort het: de natuur opent je blad na blad zoals een leerboek
    bladert je door tot je dichtgaat onder de avondwijdte, de noordelijke
    kroon brandt op je hoofd en je vrucht wil dragen de wind, de Bora
    het liefst, of de Harmattan, met hun messen die snijden in het brood

    van het donker en geboren worden dan je zaden, de naakten die je kleden,
    van de kosmos een zoon, kosmetisch, zoneloos, gemorst als korstmos
    langs een rotsblok in een atlas die je leest om te reizen: van de dorpsweg

    naar de tramway, vanwaar een twijg loopt uit een steel tot de afdruk
    in de tijd dat je waaide, je wiel van spaken, die langzaam smelten door
    de drukke lucht, waarin je hoopt, bij de stam, te sterven als geen ander

     

     

    Buig

    Ik sprak mijn woorden niet uit.
    Ze werden gezegd. Ook ik hoorde ze
    En, min of meer verwijfeld, probeerde ik
    de bijbehorende bewegingen. Ongeveer
    het omgekeerde van hoe een partituur
    werkt: niet eerst schrift en dan spel,
    maar eerst gespeeld en dan pijlsnel,
    vrijwel vergeefs, geschreven. Of een
    piano: de toetsen bewegen, en mijn
    handen zijn steeds, een fraktie
    maar, te laat. Te laat. Ik zat
    te doen of deze woorden de mijne
    waren. Ik bewoog wanhopig mijn lippen.
    Ik schudde met mijn schouders. Ik boog
    mij toe naar degene die dezelfde woorden
    dacht te horen. Ik boog mij voor diezelfde.
    Die was mijn enige geborgenheid.

     

     
    Jacob Groot (Venhuizen, 5 juli 1947)

     

     

    De Oostenrijkse schrijver Josef Haslinger werd op 5 juli 1955 in Zwettl geboren. Zie ook alle tags voor Josef Haslinger op dit blog.

    Uit:Jáchymov

    „Wie bei der Erstkommunion, denke ich und ziehe ein paar Dor-nen aus den Socken. Ich höre das Motorengeräusch und sehe die Staubfahne auf mich zukommen. Heiliger Thad-däus, mächtiger Fürsprecher, blicke herab auf mich!Ich springe auf und laufe weiter. In meinen Sandalen ver-fängt sich Gestrüpp, das ich mitschleife. Der Jeep kommt näher. Nach kurzer Zeit muss ich die Richtung ändern, denn vor mir tut sich ein tiefer Graben auf, ein Abgrund, in dem ganz unten ein ausgetrocknetes Flussbett liegt. Die Böschung ist zu steil, um hinabsteigen zu können. Ich laufe an diesem Graben entlang. Hier wachsen die Sträucher hö-her und üppiger, und ich kann mich besser verstecken. Der Fahrer hat keinen freien Blick mehr auf mich. Ich laufe von Gebüsch zu Gebüsch und suche nach einer Stelle, an der ich ins Flussbett hinabsteigen kann. Ich finde keine. Trotz-dem fasse ich neuen Mut, denn in der Ferne sehe ich eine Brücke, eine Fachwerkkonstruktion aus vielen ineinander-gefügten Baumstämmen. In der Mitte der Brücke stehen zwei Menschen. Sie tragen lange Kleider und gestikulieren. Ich nehme alle meine Kraft zusammen und laufe auf sie zu. Es sind Männer mit Bärten. Sie heben die Arme, ich glaube sie auch rufen zu hören, beeil dich, aber ich bin nicht si-cher, mein Atem ist laut und hinter mir das Motorenge-räusch. Die vielen Büsche machen es dem Jeep schwerer, mir zu folgen. Gleich werde ich ihn ganz abschütteln kön-nen, denn die Brücke ist zu schmal für ein Fahrzeug. Ich erreiche sie, bevor der Jeep mich einholen kann.Die bärtigen Männer, auf die ich keuchend zugehe, ha-ben runzlige Gesichter. Sie scheinen sich nicht für mich zu interessieren, sie scheinen mich nicht einmal wahrzuneh-men. Ihre Hände, mit denen sie unentwegt gestikulieren, sind knochig und ausgetrocknet.Es ist seine Konstruktion, sagt der eine und holt zu einer weiten Armbewegung aus. Ihm gebührt alle Ehre.Seit es diese Brücke gibt, sagt der andere, ist unser Leben viel einfacher geworden. Ihm gebührt alle Ehre.Und nun erhebt der Erste die Hände zum Himmel und sagt: Herr, du bist Zeuge, er hat uns die Brücke geschenkt, ohne dass wir ihm dafür etwas gegeben haben. Belohne seine Kinder mit Glück.Und nun erhebt der Zweite die Hände zum Himmel und sagt: Herr, du bist Zeuge, es ist eine schöne Brücke, eine stabile Brücke, kein Sturm kann sie wegblasen. Danke es seinen Kindern mit Glück.Ich bin vor den beiden Männern stehen geblieben, und ich weiß, dass sie von meinem Vater reden. Er hat diese ele-gante Brücke gebaut. Aber mich nehmen sie nicht wahr, auch nicht, als ich langsam an ihnen vorbeigehe. Ich höre sie noch weitersprechen. Er hat uns das Leben erleichtert. Er ist ein großer Architekt. Glück seinen Kindern.“

     

     
    Josef Haslinger (Zwettl, 5 juli 1955)

     

     

    De Oostenrijkse schrijfster en vertaalster Barbara Frischmuth werd geboren op 5 juli 1941 in Altaussee. Zie ook alle tags voor Barbara Frischmuth op dit blog.

    Uit: Verschüttete Milch

    „Das Dorf im Gebirge lebte nicht von seinen Agrarproduk-ten, dafür war das Klima zu rau, sondern vom Salz, das abgebaut, und vom Tourismus, der in den letzten einein-halb Jahrhunderten aufgebaut worden war. Es gab zunehmend mehr Zweithaus- und Zweitwohnungsbesitzer als seit Generationen im Familienbesitz befindliche Bauern- und Bergarbeiterhäuser und wesentlich mehr Gäste, die jahrelang im selben Privatquartier anstatt im Hotel wohn-ten. Mit der Zeit trugen auch weitaus mehr Sommer-frischler ihre Zweitkleidung als die Einheimischen, die sich wenigstens auf diese ihre Kleidung als angestammte Tracht berufen konnten.Sei’s drum, alles fließt, und nichts bleibt, wie es ist, nicht einmal das Wetter. Dem allgemeinen Klimawandel fol-gend, verzichtete das Dorf auf die langen sommerlichen Regenperioden, die mit ihren unwirtlichen Kälteeinbrüchen samt unberechenbaren Überschwemmungen die saisonmäßige Zuwanderung einigermaßen im Zaum gehalten hatten.Die Chancen für einen absichtlich herbeigeführten Sonnenbrand stiegen, wodurch er an Attraktivität verlor, während er noch Jahre zuvor den raren Tagen mit sommerlicher Hitze als Trophäe abgetrotzt worden war. Inzwischen bedurfte es sogar mehrerer Schichten schützender Cremes, so dass die Oberfläche des Sees, aber auch der umliegenden größeren und der höher gelegenen kleineren Seen so gut geölt war, dass sogar Kleinkinder mit empfindlicher Haut gefahrlos, ohne mit unliebsamen Verbrennungen rechnen zu müssen, darin plantschen konnten.Was die Hygiene betrifft, war der See mittlerweile durch effiziente Kanalisierung so perfekt von Abwässern gereinigt, dass man ihm Trinkwasserqualität nachsagte. Wovon aber sollten nun die landesweit bekannten Fischeleben, die sich nicht kannibalisch ernähren, sondern von Exkrementen, die, von Algen weiterverdaut, zu Fischfutter werden? Kein Wunder, dass die Bestände zum Nach-teil der Gastronomie schrumpften, wobei die fortschreitende Erwärmung der Seen, auf denen auch im tiefsten Winter kaum noch Eis wuchs, ihren Teil dazu beitrug.Womit wir wieder bei den Sonnenbränden wären.“

     

     
    Barbara Frischmuth (Altaussee, 5 juli 1941)
    Cover

     

     

    De Amerikaanse schrijver Michael Blake werd geboren in Fort Bragg, North Carolina, op 5 juli 1945. Zie ook alle tags voor Michael Blake op dit blog.

    Uit: Marching to Valhalla

    “MAY 18, 1876
    I am as compelled to write as I am to take breath. There is so much in my heart—anger and the deepest pain and love for so many things. Yet it all remains unspoken because emotionally I am mute. I have been as a muzzled dog all my life.
    But I can write. I feel I can write all the way through till morning, stopping only at the waking of camp. There is something afoot in me tonight that tells me I am finally writing with my true heart. Not a chatty letter, nor a calculated article, nor a carefully worded report. The constant compulsion to write is now wedded to an impulse to tell all, to tell it simply and without embellishment. To tell the truth.
    I will lay this down when we meet the enemy, if we meet him at all, but until that time I will make these nights after tattoo my own—a stool and a tiny desk, a candle and a pen. And I, of course, my brow fully knitted as I try to squeeze something out in ink that I cannot say through the hole in my face. Me. The man from Monroe, the Boy General, Son of the Morning Star, Iron Butt, Old Curly, Long Hair, Fanny and Cinnamon and Autie and Bo. And so much more. And so much less. And like all the great and small of this constantly convulsing world, so alone.
    It is terrible to be alone. It leaves a certain part of the human appetite forever unfed. But sitting here by myself in the night, still in my boots, the only sound the mechanical scratching of the pen, makes me feel a king. Strangely, being alone has always filled me with courage, too. Perhaps that is why I have always done so well in battle. I have always felt as alone in the chaos of battle as I do here tonight.
    Libbie is gone now. She has been my other life. In lives I have always had two. Life with myself and life with Libbie. I can still feel her breath on my shoulder. It cut through this morning as it always does, cut through the tunic and shirt straight to the skin. Her breath has always burned straight into my flesh.
    For a long time we have been experts at separation. She shed no tears as I helped her into the paymaster’s wagon. She smiled her brave smile and said she would listen each night for my step on the stair or the clank of my saber in the hall. She knows that I will come back to her as soon as I can. I have always come to her. She knows I will pay any price to be with her because I have done so many times before. And so has she. We have never been content to be devoted in mind or spirit alone for our marriage has been a marriage of action. We have thrived on demonstrating our devotion and our love has never been at rest.”

     
    Michael Blake (5 juli 1945 – 2 mei 2015)
    Cover

     

     

    De Franstalige, Belgische schrijfster Jacqueline Harpman werd geboren op 5 juli 1929 in Ukkel. Zie ook alle tags voor Jacqueline Harpman op dit blog.

    Uit: Ce que Dominique n'a pas su

    “Les héros de romans ne meurent jamais, ils existent dans un univers défini par les mots du livre. Certains prétendent qu’ils sont enfermés dans un temps qui, trois jours ou trente ans, tourne en boucle et se répète de la première à la dernière page, mais que savent les humains ordinaires de leur propre réalité et comment discuteraient-ils de la mienne ? Moi, Julie d’Orsel, j’habite mon histoire, qui poursuit son cours. Oh ! je sais bien qu’elle a été conçue par un certain Eugène Fromentin, qui l’a publiée sous le titre Dominique, mais je sais aussi que je suis moi, dans mon monde, et je ne me soucie pas d’imaginer comment ces deux vérités se conjuguent.
    Il se peut que des lecteurs dociles à Dominique qui n’a regardé que ma sœur, Madeleine, ne m’aient pas remarquée : je suis au fond de la scène, toujours présente et toujours en colère. Je continue. Et je vais raconter ce que Dominique n’a pas su ou, s’il le savait, n’a pas dit. C'était un homme – c’est, car lui aussi vit toujours – aux idées étroites qui se croit large d’esprit car il a souffert. Il vient d’un temps où l’on pensait que la souffrance sanctifie : il a fait notre malheur à toutes deux. Il y a eu ce moment terrible où elle a senti qu’elle succombait : le sot aurait dû la prendre par la taille, la jeter sur ses épaules et partir avec elle, au lieu de quoi il n’a pris que son chapeau, ses gants et la porte. Elle ne s’en est jamais remise. Elle est retournée dans une vie sans joie et a pensé à lui jusqu’à son dernier moment.
    J’ai relu hier, pour la centième fois, le récit que Dominique a fait à ce monsieur Fromentin – j’allais dire de notre histoire, mais justement, ce n’est pas la nôtre, c’est la sienne. Il est passé à côté de nous en ne voyant que lui, et encore, lui selon la conception étrange qu’il s’en faisait. Il dit, pendant près de trois cents pages, qu’il aime Madeleine : peut-on aimer et être à ce point aveugle à ce que l’on aime? Pour moi, aimer, c’est regarder, je ne l’ai jamais quitté des yeux, et même si depuis des décennies je ne l’ai plus vu, je le regarde toujours. J’ai, comme chaque fois, refermé le livre avec fureur, mais cette fois-ci je me suis dit que je devais rétablir la vérité.
    De mon monde, j’ai vu changer le vôtre. Je le comprends sans doute mieux que vous ne comprenez le mien. Beaucoup d’entre vous pensent qu’ils sont libres parce qu’ils ne croient plus en Dieu ni en l’Enfer, les deux mythes qui ont tellement détruit nos vies : vous avez les vôtres. Dans votre grande vanité, vous haussez sans doute les épaules. Ne comptez pas que je tente de vous détromper : je ne suis pas une bonne personne."

     

     
    Jacqueline Harpman (5 juli 1929 – 24 mei 2012)
    Cover

     

     

    De Vlaamse dichter en schrijver Felix Timmermans werd op 5 juli 1886 geboren te Lier. Zie ook alle tags voor Felix Timmermans op dit blog.

     

    Menselijkheid

    Ik, die mij somtijds klein voel in dit grote Leven
    dier duizend zonnen, boven dees mijn doodgaand hoofd,
    en moedloos dwaal omdat ik hier als mens moet leven
    en mij geen hoger doel van wezen schijnt beloofd....

    - Kan plotseling zoals een vuur omhoge klimmen
    wanneer ik voel en weet, dat in mijn hert getroond,
    standvastig en steeds levend zonder aardse kimmen,
    vol ongekende luister Godes beeltnis woont.

    Ik voel mij rijzen dan en ken noch tijd, noch dagen.
    'k Ben gans allene, 'k heb noch vriend noch vijand meer...
    De wereld is vergaan, en al het menslijk zeer
    en blij mag nutloos van zijn tijdlijk-zijn gewagen!....

    En needrig knielt het heelal voor mijn voeten neer!....
    Wee! dat ik al die schoonheid in mijn vlees moet dragen!...

     

     

    Verzen

    I
    De blaadren rijzen door den stuggen nevel,
    er zijn geen klanken meer, er is geen lied,
    slechts in het dorre riet een vroom geprevel.
    Dit is de tijd dat men naar binnen ziet.

    Want wij zijn arm, en knagen aan 't verleden,
    en spelen met de kaarten van verdriet.
    Het schoonste sprookje stelt ons niet tevreden,
    en door de nevel lokt de toekomst niet.

    Het leven vlood en d'asch blijft in onz' handen,
    't verlangen stijgt om mede te vergaan.
    Doch in den weemoed blijft één lichtje branden,

    het licht dat we in den zomer overslaan,
    waarvoor wij slechts, tot onze scha en schande,
    rondom den wintertijd om olie gaan.

     

     

    't Gebergt...

    't Gebergt ligt in den nacht verborgen,
    maar d'hoogste toppen zijn verlicht.
    Zij zien het worden van den morgen
    in 't aangezicht.

    Zoo glinstren de kristallen tinnen
    van mijne ziel in Gods gelaat,
    terwijl zij zelf in den nacht der zinnen
    verdronken staat.

    En wijl zij smacht naar 't eeuwig flonkren,
    zuigt zij zich vast aan d'ijdelheid.
    En angstig, tusschen licht en donkren,
    vergaat mijn tijd.

    o Heer, laat mij het nog beleven,
    dat Uw genadig morgengoud
    door gansch mijn ziele wordt geweven,
    want ik word oud.

     

     
    Felix Timmermans (5 juli 1886 – 24 januari 1947)
    Op een postzegel uit 1986

     

     

    De Franse dichter, romanschrijver, toneelschrijver, ontwerper en filmmaker Jean Cocteau werd op 5 juli 1889 in Maisons Lafitte geboren. Zie ook alle tags voor Jean Cocteau op dit blog.

     

    Soft Caramel

    Take a young girl.
    Fill her with ice and gin
    shake it all up to make it androgynous
    And return her to her family
    Hello, hello, operator don't cut me off
    Ah! how sad it is to be the king of animals,
    Nobody says a word
    Oh! Love is the worst of evils
    Take a young girl,
    Fill her with ice and gin
    Put a slight drop of angostura on her mouth
    I knew a man very unhappy in love
    Who played Chopin's nocturnes on the drum
    Hello, hello, operator don't cut me off
    I was talking to....I was talking to the....hello, hello?
    Nobody says a word.
    —don't you find that art is a bit.....
    We tell children wash your hands
    We don't tell 'em wash your teeth.....
    Soft caramel—

     

     

    L'Ange Heurtebise

    III
    Angel Heurtebise pushes me;
    And you, Lord Jesus, mercy,
    Lift me, raise me to the corner
    Of your pointed knees;
    Undiluted pleasure. Thumb, untie
    The rope! I die.

    IV
    Angel Heurtebise and angel
    Cegeste killed in the war-what a wondrous
    Name-play
    The role of scarecrows
    Whose gesture no frightens
    The cherries on the heavenly cherry trees
    Under the church's folding door
    Accustomed to the gesture yes.

     
    Jean Cocteau (5 juli 1889 – 11 oktober 1963)

     

     

    De Franse schrijver Jean Raspail werd geboren in Chemillé-sur-Dême op 5 juli 1925. Zie ook alle tags voor Jean Raspail op dit blog.

    Uit: Les Royaumes de Borée

    « La frontière courait sur quelque quatre cent soixante-dix lieues face à l’est et au nord-est. Elle franchissait d’interminables forêts, noir et argent durant le long hiver, des plaines spongieuses semées de lacs dont l’eau avait la couleur du plomb, des marécages qui disparaissaient sous des océans de roseaux et des rivières roulant leurs flots boueux vers des destinations incertaines. Elle escaladait des collines au relief tourmenté qu’un ciel bas faisait apparaître comme autant de montagnes infranchissables dont les sommets se confondaient avec l’épais plafond des nuages. Face au nord, elle se perdait dans l’infini d’une taïga au-delà de laquelle s’étendait une mer glauque hérissée de rochers battus par des vents furieux, mais nul voyageur, nul marin, hormis le commodore Liechtenberg en 1631, ne s’était avancé jusqu’à ces rivages.
    La frontière, au demeurant, ne portait pas encore ce nom. Aucun pays ne la revendiquait, sinon, de façon toute symbolique, le lointain grand-duché de Valduzia, aux confins septentrionaux de l’Europe, mais ses princes souverains ne s’étaient jamais souciés d’y envoyer qui que ce soit pour en prendre possession. Le jeu n’en valait pas la chandelle. Ils avaient déjà fort à faire avec leur province de l’Est, à peine en voie de peuplement, et sa récente capitale, Ragen, encore à l’état d’ébauche. Au-delà se percevait le vide, et au-delà de ce vide, à une distance hypothétique évaluée en jours de marche, avec une marge de cinquante à cent impossible à préciser, la frontière, appelée plutôt bordures, ou lisières, marquait les approches d’une immense contrée inhabitée, baptisée Borée par des géographes inspirés.
    À l’époque où commence cette histoire, le prince souverain de Valduzia était le grand-duc August III. De sa rencontre avec un téméraire cavalier, Oktavius Ulrich de Pikkendorff, alors âgé de vingt-six ans, date le début d’une longue aventure qui vit la frontière sortir des limbes et se dessiner peu à peu.
    Oktavius était arrivé à Valduzia un matin de l’année 1658 après avoir traversé toute l’Europe. Il venait d’une principauté minuscule et crottée du haut Danube où son grand-oncle le margrave von Altheim-Neufra und Pikkendorff, aussi endémiquement désargenté que les précédents margraves, se trouvait bien incapable d’entretenir ses fils cadets et encore moins ses nombreux neveux, lesquels n’avaient d’autre ressource que de s’en aller proposer à des monarques étrangers le service de leur épée. Beaucoup firent souche en Angleterre, en France, en Prusse, en Autriche, en Bavière."

     

     
    Jean Raspail (Chemillé-sur-Dême, 5 juli 1925)
    Cover

     

      

    De Kroatische dichter Tin Ujević werd geboren op 5 juli 1891 in Vrgorac in het toenmalige Oostenrijk-Hongarije. Zie ook alle tags voor Tin Ujević op dit blog.

     

    Verlängerte Welt

    Die Dinge rund um mich sind zutiefst mit Inhalt gefüllt.
    Aussage haben, und Worte, die Blumen, die am Wegrand blühn
    Aus jedem Wasserlauf nachts geheime Botschaft quillt
    und ab und zu flüstert der Wind seltsame Phantasien.

    Tieraugen funkeln im Drange sich mitzuteilen,
    Sinn und Gestalt erhalt jäh im Gebirge der Stein.
    Unbewußt fragt das Bewußtsein: wo ist ein Weg in die Welt
    aus diesem Zauberkreis der Gesetze von Vers und von Reim?

    Und noch einmal verwandeln Träume die Wirklichkeit
    als ging sie entgegen dem tiefsten Herbst ihrer Zeit,
    die alle Gekreuzigten von ihren Kruzifixen befreit
    als hielt die Natur fiir jeden ein letztes Ruhelager bereit.

    Über die Ende wandern, als wären sie trunken, die Dichter,
    von leisen Worten heimlich beseligt und reich,
    als dächten sie: bald tagt es, bald wird es lichter und lichter -
    jetzt, vor einem .Tahr oder einem Jahrhundert, ist es nicht gleich?

    Träumer, die nicht gerne reden, allein über die Erde wandeln,
    doch was tuts, sie könnten auch trunken sein,
    es ist als zög’ ein uraltes Wissen in sie ein:
    daß sie schon einmal gelebt und sich in ein andres Wesen verwandelt,
    ein zweites, ein drittes? wie schon Menschen zu fühlen pflegen beim Wein.

    Die alte Erde empört sich Weil sie so klein,
    unhörbar schiebt sie sich immer weiter vor in den Raum.
    noch einmal ist sie den Idealen Heimat und Schrein,
    das Märchen der Erde reicht his an den blankgescheuertenHimmelssaum.

    Träumer, allein, die nicht gerne reden, jedoch im Schreiten
    alle Klänge der Welt einschliirfen und dann, nur für sich,
    zu keinem anderm, unbewußt, fliisternd erläutern
    wie tief doch das Weltall und wie leidenschaftlich, wie unerhört dicht.

     

    Vertaald doorIna Jun Broda

     

     
    Tin Ujević (5 juli 1891 – 12 november 1955)
    Standbeeld in Zagreb 

     

     

    Zie voor de schrijvers van de 5e juli ook mijn blog van 5 juli 2018 en ook mijn blog van 5 juli 2017 en mijn blog van 4 juli 2013 en mijn blog van 5 juli 2011 deel 1 en eveneens deel 2.

    05-07-2019 om 18:08 geschreven door Romenu  


    Tags:Jacob Groot, Josef Haslinger, Barbara Frischmuth, Michael Blake, Jacqueline Harpman, Felix Timmermans, Jean Cocteau, Jean Raspail, Tin Ujević,, Romenu
    » Reageer (0)



    Zoeken op Blog Romenu

    Inhoud blog
  • Kerkgezang voor het feest van Jezus Geboorte (Anthony Staring), Ingo Baumgartner
  • Robert Bly
  • La visitation (Marie Noël), Kenneth Rexroth
  • Ted van Lieshout, Ivan Blatný
  • Sky Gilbert, Kenneth Rexroth
  • Paolo Giordano, Alexander Gumz
  • A. M. Homes, Gatien Lapointe
  • Yvonne Keuls, Rafael Alberti
  • Adriaan van Dis, Rafael Alberti
  • Vor Weihnachten (Karl Gerok), Klaus Rifbjerg
  • Gerard Reve, Boudewijn Büch, Paul Eluard
  • José Eduardo Agualusa, Kenneth Patchen, Heinrich Heine
  • Kader Abdolah, Helen Dunmore
  • Marie Kessels, Christoph W. Bauer
  • Karl Heinrich Waggerl, Emily Dickinson
  • Thomas Verbogt, Eileen Myles
  • St. John Baptist (Arthur O’Shaughnessy), Delmore Schwartz
  • Bernard Wesseling, Michael Krüger
  • Julia Kasdorf
  • ‘t Verhaal van tante Mathilde (Annie M.G. Schmidt), Christina Rossetti
  • Rainer Maria Rilke, Geert Mak
  • Grace Andreacchi, Kristina Sandberg
  • George Saunders, Arthur Sze
  • Neuer Advent (Maximilian von Schenkendorf), Arthur Sze
  • Dennis Gaens, Arthur Sze
  • Mario Petrucci, George Szirtes
  • Erwin Mortier, William Blake
  • Han Kang, William Blake
  • Luisa Valenzuela, William Cowper
  • 80 Jaar Maarten ’t Hart, Abdelkader Benali, Nicole Brossard
  • Marlon James, Paul Celan
  • Paul Celan, Gayl Jones
  • Dirk van Weelden, Christian Filips
  • Freya North, Christian Filips
  • Sheema Kalbasi, Christian Filips
  • Scott Cairns
  • Joost Oomen, Scott Cairns
  • Guido van Heulendonk, Chinua Achebe
  • Craig Arnold, Chinua Achebe, Yves De Bosscher
  • Clemens J. Setz, Ted Berrigan
  • NS Publieksprijs voor Adriaan van Dis
  • Olga Grjasnowa, Tom Hofland, Norbert Krapf
  • Frank Westerman, Timo Berger
  • Daniël Dee, Hans Magnus Enzensberger
  • Sint Maarten (Jan-Paul Rosenberg), Hans Magnus Enzensberger
  • Jan van Nijlen, Hans Magnus Enzensberger
  • Lloyd Haft, Anne Sexton
  • Natalka Bilotserkivets, Anne Sexton
  • Willy Vlautin, Alice Notley
  • Robert Musil, Johann Scheerer, Werner Söllner

    Archief per dag
  • 24-12-2024
  • 23-12-2024
  • 22-12-2024
  • 21-12-2024
  • 20-12-2024
  • 19-12-2024
  • 18-12-2024
  • 17-12-2024
  • 16-12-2024
  • 15-12-2024
  • 14-12-2024
  • 13-12-2024
  • 12-12-2024
  • 11-12-2024
  • 10-12-2024
  • 09-12-2024
  • 08-12-2024
  • 07-12-2024
  • 06-12-2024
  • 05-12-2024
  • 04-12-2024
  • 03-12-2024
  • 02-12-2024
  • 01-12-2024
  • 30-11-2024
  • 29-11-2024
  • 28-11-2024
  • 27-11-2024
  • 26-11-2024
  • 25-11-2024
  • 24-11-2024
  • 23-11-2024
  • 22-11-2024
  • 21-11-2024
  • 20-11-2024
  • 19-11-2024
  • 18-11-2024
  • 17-11-2024
  • 16-11-2024
  • 15-11-2024
  • 14-11-2024
  • 13-11-2024
  • 12-11-2024
  • 11-11-2024
  • 10-11-2024
  • 09-11-2024
  • 08-11-2024
  • 07-11-2024
  • 06-11-2024
  • 05-11-2024
  • 04-11-2024
  • 03-11-2024
  • 02-11-2024
  • 01-11-2024
  • 31-10-2024
  • 30-10-2024
  • 29-10-2024
  • 28-10-2024
  • 27-10-2024
  • 26-10-2024
  • 25-10-2024
  • 24-10-2024
  • 23-10-2024
  • 22-10-2024
  • 21-10-2024
  • 20-10-2024
  • 19-10-2024
  • 18-10-2024
  • 17-10-2024
  • 16-10-2024
  • 15-10-2024
  • 14-10-2024
  • 13-10-2024
  • 12-10-2024
  • 11-10-2024
  • 10-10-2024
  • 09-10-2024
  • 08-10-2024
  • 07-10-2024
  • 06-10-2024
  • 05-10-2024
  • 04-10-2024
  • 03-10-2024
  • 02-10-2024
  • 01-10-2024
  • 30-09-2024
  • 29-09-2024
  • 28-09-2024
  • 27-09-2024
  • 26-09-2024
  • 25-09-2024
  • 24-09-2024
  • 23-09-2024
  • 22-09-2024
  • 21-09-2024
  • 20-09-2024
  • 19-09-2024
  • 18-09-2024
  • 17-09-2024
  • 16-09-2024
  • 15-09-2024
  • 14-09-2024
  • 13-09-2024
  • 12-09-2024
  • 11-09-2024
  • 10-09-2024
  • 09-09-2024
  • 08-09-2024
  • 07-09-2024
  • 06-09-2024
  • 05-09-2024
  • 04-09-2024
  • 03-09-2024
  • 02-09-2024
  • 01-09-2024
  • 31-08-2024
  • 30-08-2024
  • 29-08-2024
  • 28-08-2024
  • 27-08-2024
  • 26-08-2024
  • 25-08-2024
  • 24-08-2024
  • 23-08-2024
  • 22-08-2024
  • 21-08-2024
  • 20-08-2024
  • 19-08-2024
  • 18-08-2024
  • 17-08-2024
  • 16-08-2024
  • 15-08-2024
  • 14-08-2024
  • 13-08-2024
  • 12-08-2024
  • 11-08-2024
  • 10-08-2024
  • 09-08-2024
  • 08-08-2024
  • 07-08-2024
  • 06-08-2024
  • 05-08-2024
  • 04-08-2024
  • 03-08-2024
  • 02-08-2024
  • 01-08-2024
  • 31-07-2024
  • 30-07-2024
  • 29-07-2024
  • 28-07-2024
  • 27-07-2024
  • 26-07-2024
  • 25-07-2024
  • 24-07-2024
  • 23-07-2024
  • 22-07-2024
  • 21-07-2024
  • 20-07-2024
  • 19-07-2024
  • 18-07-2024
  • 17-07-2024
  • 16-07-2024
  • 15-07-2024
  • 14-07-2024
  • 13-07-2024
  • 12-07-2024
  • 11-07-2024
  • 10-07-2024
  • 09-07-2024
  • 08-07-2024
  • 07-07-2024
  • 06-07-2024
  • 05-07-2024
  • 04-07-2024
  • 03-07-2024
  • 02-07-2024
  • 01-07-2024
  • 30-06-2024
  • 29-06-2024
  • 28-06-2024
  • 27-06-2024
  • 26-06-2024
  • 25-06-2024
  • 24-06-2024
  • 23-06-2024
  • 22-06-2024
  • 21-06-2024
  • 20-06-2024
  • 19-06-2024
  • 18-06-2024
  • 17-06-2024
  • 16-06-2024
  • 15-06-2024
  • 14-06-2024
  • 13-06-2024
  • 12-06-2024
  • 11-06-2024
  • 10-06-2024
  • 09-06-2024
  • 08-06-2024
  • 07-06-2024
  • 06-06-2024
  • 05-06-2024
  • 04-06-2024
  • 03-06-2024
  • 02-06-2024
  • 01-06-2024
  • 31-05-2024
  • 30-05-2024
  • 29-05-2024
  • 28-05-2024
  • 27-05-2024
  • 26-05-2024
  • 25-05-2024
  • 24-05-2024
  • 23-05-2024
  • 22-05-2024
  • 21-05-2024
  • 20-05-2024
  • 19-05-2024
  • 18-05-2024
  • 17-05-2024
  • 16-05-2024
  • 15-05-2024
  • 14-05-2024
  • 13-05-2024
  • 12-05-2024
  • 11-05-2024
  • 10-05-2024
  • 09-05-2024
  • 08-05-2024
  • 07-05-2024
  • 06-05-2024
  • 05-05-2024
  • 04-05-2024
  • 03-05-2024
  • 02-05-2024
  • 01-05-2024
  • 30-04-2024
  • 29-04-2024
  • 28-04-2024
  • 27-04-2024
  • 26-04-2024
  • 25-04-2024
  • 24-04-2024
  • 23-04-2024
  • 22-04-2024
  • 21-04-2024
  • 20-04-2024
  • 19-04-2024
  • 18-04-2024
  • 17-04-2024
  • 16-04-2024
  • 15-04-2024
  • 14-04-2024
  • 13-04-2024
  • 12-04-2024
  • 11-04-2024
  • 10-04-2024
  • 08-04-2024
  • 07-04-2024
  • 06-04-2024
  • 05-04-2024
  • 04-04-2024
  • 03-04-2024
  • 02-04-2024
  • 01-04-2024
  • 31-03-2024
  • 30-03-2024
  • 29-03-2024
  • 28-03-2024
  • 27-03-2024
  • 26-03-2024
  • 25-03-2024
  • 24-03-2024
  • 23-03-2024
  • 22-03-2024
  • 21-03-2024
  • 20-03-2024
  • 19-03-2024
  • 18-03-2024
  • 17-03-2024
  • 16-03-2024
  • 15-03-2024
  • 14-03-2024
  • 13-03-2024
  • 12-03-2024
  • 11-03-2024
  • 10-03-2024
  • 09-03-2024
  • 08-03-2024
  • 07-03-2024
  • 06-03-2024
  • 05-03-2024
  • 04-03-2024
  • 03-03-2024
  • 02-03-2024
  • 01-03-2024
  • 29-02-2024
  • 28-02-2024
  • 27-02-2024
  • 26-02-2024
  • 25-02-2024
  • 24-02-2024
  • 23-02-2024
  • 22-02-2024
  • 21-02-2024
  • 20-02-2024
  • 19-02-2024
  • 18-02-2024
  • 17-02-2024
  • 16-02-2024
  • 15-02-2024
  • 14-02-2024
  • 13-02-2024
  • 12-02-2024
  • 11-02-2024
  • 10-02-2024
  • 09-02-2024
  • 08-02-2024
  • 07-02-2024
  • 06-02-2024
  • 05-02-2024
  • 04-02-2024
  • 03-02-2024
  • 02-02-2024
  • 01-02-2024
  • 31-01-2024
  • 30-01-2024
  • 29-01-2024
  • 28-01-2024
  • 27-01-2024
  • 26-01-2024
  • 25-01-2024
  • 24-01-2024
  • 23-01-2024
  • 22-01-2024
  • 21-01-2024
  • 20-01-2024
  • 19-01-2024
  • 18-01-2024
  • 17-01-2024
  • 16-01-2024
  • 15-01-2024
  • 14-01-2024
  • 13-01-2024
  • 12-01-2024
  • 11-01-2024
  • 10-01-2024
  • 09-01-2024
  • 08-01-2024
  • 07-01-2024
  • 06-01-2024
  • 05-01-2024
  • 04-01-2024
  • 03-01-2024
  • 02-01-2024
  • 01-01-2024
  • 31-12-2023
  • 30-12-2023
  • 29-12-2023
  • 28-12-2023
  • 27-12-2023
  • 26-12-2023
  • 25-12-2023
  • 24-12-2023
  • 05-12-2023
  • 04-12-2023
  • 03-12-2023
  • 23-11-2023
  • 22-11-2023
  • 21-11-2023
  • 20-11-2023
  • 25-09-2023
  • 10-09-2023
  • 17-05-2021
  • 16-05-2021
  • 25-09-2019
  • 24-09-2019
  • 23-09-2019
  • 22-09-2019
  • 21-09-2019
  • 20-09-2019
  • 19-09-2019
  • 18-09-2019
  • 17-09-2019
  • 16-09-2019
  • 15-09-2019
  • 14-09-2019
  • 13-09-2019
  • 12-09-2019
  • 11-09-2019
  • 10-09-2019
  • 09-09-2019
  • 06-09-2019
  • 31-08-2019
  • 30-08-2019
  • 29-08-2019
  • 28-08-2019
  • 27-08-2019
  • 26-08-2019
  • 25-08-2019
  • 24-08-2019
  • 23-08-2019
  • 22-08-2019
  • 21-08-2019
  • 20-08-2019
  • 19-08-2019
  • 18-08-2019
  • 17-08-2019
  • 16-08-2019
  • 15-08-2019
  • 13-08-2019
  • 12-08-2019
  • 11-08-2019
  • 10-08-2019
  • 09-08-2019
  • 08-08-2019
  • 07-08-2019
  • 06-08-2019
  • 05-08-2019
  • 04-08-2019
  • 03-08-2019
  • 02-08-2019
  • 01-08-2019
  • 31-07-2019
  • 30-07-2019
  • 29-07-2019
  • 28-07-2019
  • 27-07-2019
  • 26-07-2019
  • 25-07-2019
  • 24-07-2019
  • 23-07-2019
  • 22-07-2019
  • 21-07-2019
  • 20-07-2019
  • 19-07-2019
  • 18-07-2019
  • 17-07-2019
  • 16-07-2019
  • 15-07-2019
  • 14-07-2019
  • 13-07-2019
  • 12-07-2019
  • 11-07-2019
  • 10-07-2019
  • 09-07-2019
  • 08-07-2019
  • 07-07-2019
  • 06-07-2019
  • 05-07-2019
  • 04-07-2019
  • 03-07-2019
  • 02-07-2019
  • 01-07-2019
  • 30-06-2019
  • 29-06-2019
  • 28-06-2019
  • 27-06-2019
  • 26-06-2019
  • 25-06-2019
  • 24-06-2019
  • 23-06-2019
  • 22-06-2019
  • 21-06-2019
  • 20-06-2019
  • 19-06-2019
  • 18-06-2019
  • 17-06-2019
  • 16-06-2019
  • 15-06-2019
  • 14-06-2019
  • 13-06-2019
  • 12-06-2019
  • 11-06-2019
  • 10-06-2019
  • 09-06-2019
  • 08-06-2019
  • 07-06-2019
  • 06-06-2019
  • 05-06-2019
  • 04-06-2019
  • 03-06-2019
  • 02-06-2019
  • 01-06-2019
  • 31-05-2019
  • 30-05-2019
  • 29-05-2019
  • 28-05-2019
  • 27-05-2019
  • 26-05-2019
  • 25-05-2019
  • 24-05-2019
  • 23-05-2019
  • 22-05-2019
  • 21-05-2019
  • 20-05-2019
  • 19-05-2019
  • 18-05-2019
  • 17-05-2019
  • 16-05-2019
  • 15-05-2019
  • 14-05-2019
  • 13-05-2019
  • 12-05-2019
  • 11-05-2019
  • 10-05-2019
  • 09-05-2019
  • 08-05-2019
  • 07-05-2019
  • 06-05-2019
  • 05-05-2019
  • 04-05-2019
  • 03-05-2019
  • 02-05-2019
  • 01-05-2019
  • 30-04-2019
  • 29-04-2019
  • 28-04-2019
  • 27-04-2019
  • 26-04-2019
  • 25-04-2019
  • 24-04-2019
  • 23-04-2019
  • 22-04-2019
  • 21-04-2019
  • 20-04-2019
  • 19-04-2019
  • 18-04-2019
  • 17-04-2019
  • 16-04-2019
  • 15-04-2019
  • 14-04-2019
  • 13-04-2019
  • 12-04-2019
  • 11-04-2019
  • 10-04-2019
  • 09-04-2019
  • 08-04-2019
  • 07-04-2019
  • 06-04-2019
  • 05-04-2019
  • 04-04-2019
  • 03-04-2019
  • 02-04-2019
  • 01-04-2019
  • 31-03-2019
  • 30-03-2019
  • 29-03-2019
  • 28-03-2019
  • 27-03-2019
  • 26-03-2019
  • 25-03-2019
  • 24-03-2019
  • 23-03-2019
  • 22-03-2019
  • 21-03-2019
  • 20-03-2019
  • 19-03-2019
  • 18-03-2019
  • 17-03-2019
  • 16-03-2019
  • 15-03-2019
  • 14-03-2019
  • 13-03-2019
  • 12-03-2019
  • 11-03-2019
  • 10-03-2019
  • 09-03-2019
  • 08-03-2019
  • 07-03-2019
  • 06-03-2019
  • 05-03-2019
  • 04-03-2019
  • 03-03-2019
  • 02-03-2019
  • 01-03-2019
  • 28-02-2019
  • 27-02-2019
  • 26-02-2019
  • 25-02-2019
  • 24-02-2019
  • 23-02-2019
  • 22-02-2019
  • 21-02-2019
  • 20-02-2019
  • 19-02-2019
  • 18-02-2019
  • 17-02-2019
  • 16-02-2019
  • 15-02-2019
  • 14-02-2019
  • 13-02-2019
  • 12-02-2019
  • 11-02-2019
  • 10-02-2019
  • 09-02-2019
  • 08-02-2019
  • 07-02-2019
  • 06-02-2019
  • 05-02-2019
  • 04-02-2019
  • 03-02-2019
  • 02-02-2019
  • 01-02-2019
  • 31-01-2019
  • 30-01-2019
  • 29-01-2019
  • 28-01-2019
  • 27-01-2019
  • 26-01-2019
  • 25-01-2019
  • 24-01-2019
  • 23-01-2019
  • 22-01-2019
  • 21-01-2019
  • 20-01-2019
  • 19-01-2019
  • 18-01-2019
  • 17-01-2019
  • 16-01-2019
  • 15-01-2019
  • 14-01-2019
  • 13-01-2019
  • 12-01-2019
  • 11-01-2019
  • 10-01-2019
  • 09-01-2019
  • 08-01-2019
  • 07-01-2019
  • 06-01-2019
  • 05-01-2019
  • 04-01-2019
  • 03-01-2019
  • 02-01-2019
  • 01-01-2019
  • 31-12-2018
  • 30-12-2018
  • 29-12-2018
  • 28-12-2018
  • 27-12-2018
  • 26-12-2018
  • 25-12-2018
  • 24-12-2018
  • 23-12-2018
  • 22-12-2018
  • 21-12-2018
  • 20-12-2018
  • 19-12-2018
  • 18-12-2018
  • 17-12-2018
  • 16-12-2018
  • 15-12-2018
  • 14-12-2018
  • 13-12-2018
  • 12-12-2018
  • 11-12-2018
  • 10-12-2018
  • 09-12-2018
  • 08-12-2018
  • 07-12-2018
  • 06-12-2018
  • 05-12-2018
  • 04-12-2018
  • 03-12-2018
  • 02-12-2018
  • 01-12-2018
  • 30-11-2018
  • 29-11-2018
  • 28-11-2018
  • 27-11-2018
  • 26-11-2018
  • 25-11-2018
  • 24-11-2018
  • 23-11-2018
  • 22-11-2018
  • 21-11-2018
  • 20-11-2018
  • 19-11-2018
  • 18-11-2018
  • 17-11-2018
  • 16-11-2018
  • 15-11-2018
  • 14-11-2018
  • 13-11-2018
  • 12-11-2018
  • 11-11-2018
  • 10-11-2018
  • 09-11-2018
  • 08-11-2018
  • 07-11-2018
  • 06-11-2018
  • 05-11-2018
  • 04-11-2018
  • 03-11-2018
  • 02-11-2018
  • 01-11-2018
  • 31-10-2018
  • 30-10-2018
  • 29-10-2018
  • 28-10-2018
  • 27-10-2018
  • 26-10-2018
  • 25-10-2018
  • 24-10-2018
  • 23-10-2018
  • 22-10-2018
  • 21-10-2018
  • 20-10-2018
  • 19-10-2018
  • 18-10-2018
  • 17-10-2018
  • 16-10-2018
  • 15-10-2018
  • 14-10-2018
  • 13-10-2018
  • 12-10-2018
  • 11-10-2018
  • 10-10-2018
  • 09-10-2018
  • 08-10-2018
  • 07-10-2018
  • 06-10-2018
  • 05-10-2018
  • 04-10-2018
  • 03-10-2018
  • 02-10-2018
  • 01-10-2018
  • 30-09-2018
  • 29-09-2018
  • 28-09-2018
  • 27-09-2018
  • 26-09-2018
  • 25-09-2018
  • 24-09-2018
  • 23-09-2018
  • 22-09-2018
  • 21-09-2018
  • 20-09-2018
  • 19-09-2018
  • 18-09-2018
  • 17-09-2018
  • 16-09-2018
  • 15-09-2018
  • 14-09-2018
  • 13-09-2018
  • 12-09-2018
  • 11-09-2018
  • 10-09-2018
  • 09-09-2018
  • 08-09-2018
  • 07-09-2018
  • 06-09-2018
  • 05-09-2018
  • 04-09-2018
  • 03-09-2018
  • 02-09-2018
  • 01-09-2018
  • 31-08-2018
  • 30-08-2018
  • 29-08-2018
  • 28-08-2018
  • 27-08-2018
  • 26-08-2018
  • 25-08-2018
  • 24-08-2018
  • 23-08-2018
  • 22-08-2018
  • 21-08-2018
  • 20-08-2018
  • 19-08-2018
  • 18-08-2018
  • 17-08-2018
  • 16-08-2018
  • 15-08-2018
  • 14-08-2018
  • 13-08-2018
  • 12-08-2018
  • 11-08-2018
  • 10-08-2018
  • 09-08-2018
  • 08-08-2018
  • 07-08-2018
  • 06-08-2018
  • 05-08-2018
  • 04-08-2018
  • 03-08-2018
  • 02-08-2018
  • 01-08-2018
  • 31-07-2018
  • 30-07-2018
  • 29-07-2018
  • 28-07-2018
  • 27-07-2018
  • 26-07-2018
  • 25-07-2018
  • 24-07-2018
  • 23-07-2018
  • 22-07-2018
  • 21-07-2018
  • 20-07-2018
  • 19-07-2018
  • 18-07-2018
  • 17-07-2018
  • 16-07-2018
  • 15-07-2018
  • 14-07-2018
  • 13-07-2018
  • 12-07-2018
  • 11-07-2018
  • 10-07-2018
  • 09-07-2018
  • 08-07-2018
  • 07-07-2018
  • 06-07-2018
  • 05-07-2018
  • 04-07-2018
  • 03-07-2018
  • 02-07-2018
  • 01-07-2018
  • 30-06-2018
  • 29-06-2018
  • 28-06-2018
  • 27-06-2018
  • 26-06-2018
  • 25-06-2018
  • 24-06-2018
  • 23-06-2018
  • 22-06-2018
  • 21-06-2018
  • 20-06-2018
  • 19-06-2018
  • 18-06-2018
  • 17-06-2018
  • 16-06-2018
  • 15-06-2018
  • 14-06-2018
  • 13-06-2018
  • 12-06-2018
  • 11-06-2018
  • 10-06-2018
  • 09-06-2018
  • 08-06-2018
  • 07-06-2018
  • 06-06-2018
  • 05-06-2018
  • 04-06-2018
  • 03-06-2018
  • 02-06-2018
  • 01-06-2018
  • 31-05-2018
  • 30-05-2018
  • 29-05-2018
  • 28-05-2018
  • 27-05-2018
  • 26-05-2018
  • 25-05-2018
  • 24-05-2018
  • 23-05-2018
  • 22-05-2018
  • 21-05-2018
  • 20-05-2018
  • 19-05-2018
  • 18-05-2018
  • 17-05-2018
  • 16-05-2018
  • 15-05-2018
  • 14-05-2018
  • 13-05-2018
  • 12-05-2018
  • 11-05-2018
  • 10-05-2018
  • 09-05-2018
  • 08-05-2018
  • 07-05-2018
  • 06-05-2018
  • 05-05-2018
  • 04-05-2018
  • 03-05-2018
  • 02-05-2018
  • 01-05-2018
  • 30-04-2018
  • 29-04-2018
  • 28-04-2018
  • 27-04-2018
  • 26-04-2018
  • 25-04-2018
  • 24-04-2018
  • 23-04-2018
  • 22-04-2018
  • 21-04-2018
  • 20-04-2018
  • 19-04-2018
  • 18-04-2018
  • 17-04-2018
  • 16-04-2018
  • 15-04-2018
  • 14-04-2018
  • 13-04-2018
  • 12-04-2018
  • 11-04-2018
  • 10-04-2018
  • 09-04-2018
  • 08-04-2018
  • 07-04-2018
  • 06-04-2018
  • 05-04-2018
  • 04-04-2018
  • 03-04-2018
  • 02-04-2018
  • 01-04-2018
  • 31-03-2018
  • 30-03-2018
  • 29-03-2018
  • 28-03-2018
  • 27-03-2018
  • 26-03-2018
  • 25-03-2018
  • 24-03-2018
  • 23-03-2018
  • 22-03-2018
  • 21-03-2018
  • 20-03-2018
  • 19-03-2018
  • 18-03-2018
  • 17-03-2018
  • 16-03-2018
  • 15-03-2018
  • 14-03-2018
  • 13-03-2018
  • 12-03-2018
  • 11-03-2018
  • 10-03-2018
  • 09-03-2018
  • 08-03-2018
  • 07-03-2018
  • 06-03-2018
  • 05-03-2018
  • 04-03-2018
  • 03-03-2018
  • 02-03-2018
  • 01-03-2018
  • 28-02-2018
  • 27-02-2018
  • 26-02-2018
  • 25-02-2018
  • 24-02-2018
  • 23-02-2018
  • 22-02-2018
  • 21-02-2018
  • 20-02-2018
  • 19-02-2018
  • 18-02-2018
  • 17-02-2018
  • 16-02-2018
  • 15-02-2018
  • 14-02-2018
  • 13-02-2018
  • 12-02-2018
  • 11-02-2018
  • 10-02-2018
  • 09-02-2018
  • 08-02-2018
  • 07-02-2018
  • 06-02-2018
  • 05-02-2018
  • 04-02-2018
  • 03-02-2018
  • 02-02-2018
  • 01-02-2018
  • 31-01-2018
  • 30-01-2018
  • 29-01-2018
  • 28-01-2018
  • 27-01-2018
  • 26-01-2018
  • 25-01-2018
  • 24-01-2018
  • 23-01-2018
  • 22-01-2018
  • 21-01-2018
  • 20-01-2018
  • 19-01-2018
  • 18-01-2018
  • 17-01-2018
  • 16-01-2018
  • 15-01-2018
  • 14-01-2018
  • 13-01-2018
  • 12-01-2018
  • 11-01-2018
  • 10-01-2018
  • 09-01-2018
  • 08-01-2018
  • 07-01-2018
  • 06-01-2018
  • 05-01-2018
  • 04-01-2018
  • 03-01-2018
  • 02-01-2018
  • 01-01-2018
  • 31-12-2017
  • 30-12-2017
  • 29-12-2017
  • 28-12-2017
  • 27-12-2017
  • 26-12-2017
  • 25-12-2017
  • 24-12-2017
  • 23-12-2017
  • 22-12-2017
  • 21-12-2017
  • 20-12-2017
  • 19-12-2017
  • 18-12-2017
  • 17-12-2017
  • 16-12-2017
  • 15-12-2017
  • 14-12-2017
  • 13-12-2017
  • 12-12-2017
  • 11-12-2017
  • 10-12-2017
  • 09-12-2017
  • 08-12-2017
  • 07-12-2017
  • 06-12-2017
  • 05-12-2017
  • 04-12-2017
  • 03-12-2017
  • 02-12-2017
  • 01-12-2017
  • 30-11-2017
  • 29-11-2017
  • 28-11-2017
  • 27-11-2017
  • 26-11-2017
  • 25-11-2017
  • 24-11-2017
  • 23-11-2017
  • 22-11-2017
  • 21-11-2017
  • 20-11-2017
  • 19-11-2017
  • 18-11-2017
  • 17-11-2017
  • 16-11-2017
  • 15-11-2017
  • 14-11-2017
  • 13-11-2017
  • 12-11-2017
  • 11-11-2017
  • 10-11-2017
  • 09-11-2017
  • 08-11-2017
  • 07-11-2017
  • 06-11-2017
  • 05-11-2017
  • 04-11-2017
  • 03-11-2017
  • 02-11-2017
  • 01-11-2017
  • 31-10-2017
  • 30-10-2017
  • 29-10-2017
  • 28-10-2017
  • 27-10-2017
  • 26-10-2017
  • 25-10-2017
  • 24-10-2017
  • 23-10-2017
  • 22-10-2017
  • 21-10-2017
  • 20-10-2017
  • 19-10-2017
  • 18-10-2017
  • 17-10-2017
  • 16-10-2017
  • 15-10-2017
  • 14-10-2017
  • 13-10-2017
  • 12-10-2017
  • 11-10-2017
  • 10-10-2017
  • 09-10-2017
  • 08-10-2017
  • 07-10-2017
  • 06-10-2017
  • 05-10-2017
  • 04-10-2017
  • 03-10-2017
  • 02-10-2017
  • 01-10-2017
  • 30-09-2017
  • 29-09-2017
  • 28-09-2017
  • 27-09-2017
  • 26-09-2017
  • 25-09-2017
  • 24-09-2017
  • 23-09-2017
  • 22-09-2017
  • 21-09-2017
  • 20-09-2017
  • 19-09-2017
  • 18-09-2017
  • 17-09-2017
  • 16-09-2017
  • 15-09-2017
  • 14-09-2017
  • 13-09-2017
  • 12-09-2017
  • 11-09-2017
  • 10-09-2017
  • 09-09-2017
  • 08-09-2017
  • 07-09-2017
  • 06-09-2017
  • 05-09-2017
  • 04-09-2017
  • 03-09-2017
  • 02-09-2017
  • 01-09-2017
  • 31-08-2017
  • 30-08-2017
  • 29-08-2017
  • 28-08-2017
  • 27-08-2017
  • 26-08-2017
  • 25-08-2017
  • 24-08-2017
  • 23-08-2017
  • 22-08-2017
  • 21-08-2017
  • 20-08-2017
  • 19-08-2017
  • 18-08-2017
  • 17-08-2017
  • 16-08-2017
  • 15-08-2017
  • 14-08-2017
  • 13-08-2017
  • 12-08-2017
  • 11-08-2017
  • 10-08-2017
  • 09-08-2017
  • 08-08-2017
  • 07-08-2017
  • 06-08-2017
  • 05-08-2017
  • 04-08-2017
  • 03-08-2017
  • 02-08-2017
  • 01-08-2017
  • 31-07-2017
  • 30-07-2017
  • 29-07-2017
  • 28-07-2017
  • 27-07-2017
  • 26-07-2017
  • 25-07-2017
  • 24-07-2017
  • 23-07-2017
  • 22-07-2017
  • 21-07-2017
  • 20-07-2017
  • 19-07-2017
  • 18-07-2017
  • 17-07-2017
  • 16-07-2017
  • 15-07-2017
  • 14-07-2017
  • 13-07-2017
  • 12-07-2017
  • 11-07-2017
  • 10-07-2017
  • 09-07-2017
  • 08-07-2017
  • 07-07-2017
  • 06-07-2017
  • 05-07-2017
  • 04-07-2017
  • 03-07-2017
  • 02-07-2017
  • 01-07-2017
  • 30-06-2017
  • 29-06-2017
  • 28-06-2017
  • 27-06-2017
  • 26-06-2017
  • 25-06-2017
  • 24-06-2017
  • 23-06-2017
  • 22-06-2017
  • 21-06-2017
  • 20-06-2017
  • 19-06-2017
  • 18-06-2017
  • 17-06-2017
  • 16-06-2017
  • 15-06-2017
  • 14-06-2017
  • 13-06-2017
  • 12-06-2017
  • 11-06-2017
  • 10-06-2017
  • 09-06-2017
  • 08-06-2017
  • 07-06-2017
  • 06-06-2017
  • 05-06-2017
  • 04-06-2017
  • 03-06-2017
  • 02-06-2017
  • 01-06-2017
  • 31-05-2017
  • 30-05-2017
  • 29-05-2017
  • 28-05-2017
  • 27-05-2017
  • 26-05-2017
  • 25-05-2017
  • 24-05-2017
  • 23-05-2017
  • 22-05-2017
  • 21-05-2017
  • 20-05-2017
  • 19-05-2017
  • 18-05-2017
  • 17-05-2017
  • 16-05-2017
  • 15-05-2017
  • 14-05-2017
  • 13-05-2017
  • 12-05-2017
  • 11-05-2017
  • 10-05-2017
  • 09-05-2017
  • 08-05-2017
  • 07-05-2017
  • 06-05-2017
  • 05-05-2017
  • 04-05-2017
  • 03-05-2017
  • 02-05-2017
  • 01-05-2017
  • 30-04-2017
  • 29-04-2017
  • 28-04-2017
  • 27-04-2017
  • 26-04-2017
  • 25-04-2017
  • 24-04-2017
  • 23-04-2017
  • 22-04-2017
  • 21-04-2017
  • 20-04-2017
  • 19-04-2017
  • 18-04-2017
  • 17-04-2017
  • 16-04-2017
  • 15-04-2017
  • 14-04-2017
  • 13-04-2017
  • 12-04-2017
  • 11-04-2017
  • 10-04-2017
  • 09-04-2017
  • 08-04-2017
  • 07-04-2017
  • 06-04-2017
  • 05-04-2017
  • 04-04-2017
  • 03-04-2017
  • 02-04-2017
  • 01-04-2017
  • 31-03-2017
  • 30-03-2017
  • 29-03-2017
  • 28-03-2017
  • 27-03-2017
  • 26-03-2017
  • 25-03-2017
  • 24-03-2017
  • 23-03-2017
  • 22-03-2017
  • 21-03-2017
  • 20-03-2017
  • 19-03-2017
  • 18-03-2017
  • 17-03-2017
  • 16-03-2017
  • 15-03-2017
  • 14-03-2017
  • 13-03-2017
  • 12-03-2017
  • 11-03-2017
  • 10-03-2017
  • 09-03-2017
  • 08-03-2017
  • 07-03-2017
  • 06-03-2017
  • 05-03-2017
  • 04-03-2017
  • 03-03-2017
  • 02-03-2017
  • 01-03-2017
  • 28-02-2017
  • 27-02-2017
  • 26-02-2017
  • 25-02-2017
  • 24-02-2017
  • 23-02-2017
  • 22-02-2017
  • 21-02-2017
  • 20-02-2017
  • 19-02-2017
  • 18-02-2017
  • 17-02-2017
  • 16-02-2017
  • 15-02-2017
  • 14-02-2017
  • 13-02-2017
  • 12-02-2017
  • 11-02-2017
  • 10-02-2017
  • 09-02-2017
  • 08-02-2017
  • 07-02-2017
  • 06-02-2017
  • 05-02-2017
  • 04-02-2017
  • 03-02-2017
  • 02-02-2017
  • 01-02-2017
  • 31-01-2017
  • 30-01-2017
  • 29-01-2017
  • 28-01-2017
  • 27-01-2017
  • 26-01-2017
  • 25-01-2017
  • 24-01-2017
  • 23-01-2017
  • 22-01-2017
  • 21-01-2017
  • 20-01-2017
  • 19-01-2017
  • 18-01-2017
  • 17-01-2017
  • 16-01-2017
  • 15-01-2017
  • 14-01-2017
  • 13-01-2017
  • 12-01-2017
  • 11-01-2017
  • 10-01-2017
  • 09-01-2017
  • 08-01-2017
  • 07-01-2017
  • 06-01-2017
  • 05-01-2017
  • 04-01-2017
  • 03-01-2017
  • 02-01-2017
  • 01-01-2017
  • 31-12-2016
  • 30-12-2016
  • 29-12-2016
  • 28-12-2016
  • 27-12-2016
  • 26-12-2016
  • 25-12-2016
  • 24-12-2016
  • 23-12-2016
  • 22-12-2016
  • 21-12-2016
  • 20-12-2016
  • 19-12-2016
  • 18-12-2016
  • 17-12-2016
  • 16-12-2016
  • 15-12-2016
  • 14-12-2016
  • 13-12-2016
  • 12-12-2016
  • 11-12-2016
  • 10-12-2016
  • 09-12-2016
  • 08-12-2016
  • 07-12-2016
  • 06-12-2016
  • 05-12-2016
  • 04-12-2016
  • 03-12-2016
  • 02-12-2016
  • 01-12-2016
  • 30-11-2016
  • 29-11-2016
  • 28-11-2016
  • 27-11-2016
  • 26-11-2016
  • 25-11-2016
  • 24-11-2016
  • 23-11-2016
  • 22-11-2016
  • 21-11-2016
  • 20-11-2016
  • 19-11-2016
  • 18-11-2016
  • 17-11-2016
  • 16-11-2016
  • 15-11-2016
  • 14-11-2016
  • 13-11-2016
  • 12-11-2016
  • 11-11-2016
  • 10-11-2016
  • 09-11-2016
  • 08-11-2016
  • 07-11-2016
  • 06-11-2016
  • 05-11-2016
  • 04-11-2016
  • 03-11-2016
  • 02-11-2016
  • 01-11-2016
  • 31-10-2016
  • 30-10-2016
  • 29-10-2016
  • 28-10-2016
  • 27-10-2016
  • 26-10-2016
  • 25-10-2016
  • 24-10-2016
  • 23-10-2016
  • 22-10-2016
  • 21-10-2016
  • 20-10-2016
  • 19-10-2016
  • 18-10-2016
  • 17-10-2016
  • 16-10-2016
  • 15-10-2016
  • 14-10-2016
  • 13-10-2016
  • 12-10-2016
  • 11-10-2016
  • 10-10-2016
  • 09-10-2016
  • 08-10-2016
  • 07-10-2016
  • 06-10-2016
  • 05-10-2016
  • 04-10-2016
  • 03-10-2016
  • 02-10-2016
  • 01-10-2016
  • 30-09-2016
  • 29-09-2016
  • 28-09-2016
  • 27-09-2016
  • 26-09-2016
  • 25-09-2016
  • 24-09-2016
  • 23-09-2016
  • 22-09-2016
  • 21-09-2016
  • 20-09-2016
  • 19-09-2016
  • 18-09-2016
  • 17-09-2016
  • 16-09-2016
  • 15-09-2016
  • 14-09-2016
  • 13-09-2016
  • 12-09-2016
  • 11-09-2016
  • 10-09-2016
  • 09-09-2016
  • 08-09-2016
  • 07-09-2016
  • 06-09-2016
  • 05-09-2016
  • 04-09-2016
  • 03-09-2016
  • 02-09-2016
  • 01-09-2016
  • 31-08-2016
  • 30-08-2016
  • 29-08-2016
  • 28-08-2016
  • 27-08-2016
  • 26-08-2016
  • 25-08-2016
  • 24-08-2016
  • 23-08-2016
  • 22-08-2016
  • 21-08-2016
  • 20-08-2016
  • 19-08-2016
  • 18-08-2016
  • 17-08-2016
  • 16-08-2016
  • 15-08-2016
  • 14-08-2016
  • 13-08-2016
  • 12-08-2016
  • 11-08-2016
  • 10-08-2016
  • 09-08-2016
  • 08-08-2016
  • 07-08-2016
  • 06-08-2016
  • 05-08-2016
  • 04-08-2016
  • 03-08-2016
  • 02-08-2016
  • 01-08-2016
  • 31-07-2016
  • 30-07-2016
  • 29-07-2016
  • 28-07-2016
  • 27-07-2016
  • 26-07-2016
  • 25-07-2016
  • 24-07-2016
  • 23-07-2016
  • 22-07-2016
  • 21-07-2016
  • 20-07-2016
  • 19-07-2016
  • 18-07-2016
  • 17-07-2016
  • 16-07-2016
  • 15-07-2016
  • 14-07-2016
  • 13-07-2016
  • 12-07-2016
  • 11-07-2016
  • 10-07-2016
  • 09-07-2016
  • 08-07-2016
  • 07-07-2016
  • 06-07-2016
  • 05-07-2016
  • 04-07-2016
  • 03-07-2016
  • 02-07-2016
  • 01-07-2016
  • 30-06-2016
  • 29-06-2016
  • 28-06-2016
  • 27-06-2016
  • 26-06-2016
  • 25-06-2016
  • 24-06-2016
  • 23-06-2016
  • 22-06-2016
  • 21-06-2016
  • 20-06-2016
  • 19-06-2016
  • 18-06-2016
  • 17-06-2016
  • 16-06-2016
  • 15-06-2016
  • 14-06-2016
  • 13-06-2016
  • 12-06-2016
  • 11-06-2016
  • 10-06-2016
  • 09-06-2016
  • 08-06-2016
  • 07-06-2016
  • 06-06-2016
  • 05-06-2016
  • 04-06-2016
  • 03-06-2016
  • 02-06-2016
  • 01-06-2016
  • 31-05-2016
  • 30-05-2016
  • 29-05-2016
  • 28-05-2016
  • 27-05-2016
  • 26-05-2016
  • 25-05-2016
  • 24-05-2016
  • 23-05-2016
  • 22-05-2016
  • 21-05-2016
  • 20-05-2016
  • 19-05-2016
  • 18-05-2016
  • 17-05-2016
  • 16-05-2016
  • 15-05-2016
  • 14-05-2016
  • 13-05-2016
  • 12-05-2016
  • 11-05-2016
  • 10-05-2016
  • 09-05-2016
  • 08-05-2016
  • 07-05-2016
  • 06-05-2016
  • 05-05-2016
  • 04-05-2016
  • 03-05-2016
  • 02-05-2016
  • 01-05-2016
  • 30-04-2016
  • 29-04-2016
  • 28-04-2016
  • 27-04-2016
  • 26-04-2016
  • 25-04-2016
  • 24-04-2016
  • 23-04-2016
  • 22-04-2016
  • 21-04-2016
  • 20-04-2016
  • 19-04-2016
  • 18-04-2016
  • 17-04-2016
  • 16-04-2016
  • 15-04-2016
  • 14-04-2016
  • 13-04-2016
  • 12-04-2016
  • 11-04-2016
  • 10-04-2016
  • 09-04-2016
  • 08-04-2016
  • 07-04-2016
  • 06-04-2016
  • 05-04-2016
  • 04-04-2016
  • 03-04-2016
  • 02-04-2016
  • 01-04-2016
  • 31-03-2016
  • 30-03-2016
  • 29-03-2016
  • 28-03-2016
  • 27-03-2016
  • 26-03-2016
  • 25-03-2016
  • 24-03-2016
  • 23-03-2016
  • 22-03-2016
  • 21-03-2016
  • 20-03-2016
  • 19-03-2016
  • 18-03-2016
  • 17-03-2016
  • 16-03-2016
  • 15-03-2016
  • 14-03-2016
  • 13-03-2016
  • 12-03-2016
  • 11-03-2016
  • 10-03-2016
  • 09-03-2016
  • 08-03-2016
  • 07-03-2016
  • 06-03-2016
  • 05-03-2016
  • 04-03-2016
  • 03-03-2016
  • 02-03-2016
  • 01-03-2016
  • 29-02-2016
  • 28-02-2016
  • 27-02-2016
  • 26-02-2016
  • 25-02-2016
  • 24-02-2016
  • 23-02-2016
  • 22-02-2016
  • 21-02-2016
  • 20-02-2016
  • 19-02-2016
  • 18-02-2016
  • 17-02-2016
  • 16-02-2016
  • 15-02-2016
  • 14-02-2016
  • 13-02-2016
  • 12-02-2016
  • 11-02-2016
  • 10-02-2016
  • 09-02-2016
  • 08-02-2016
  • 07-02-2016
  • 06-02-2016
  • 05-02-2016
  • 04-02-2016
  • 03-02-2016
  • 02-02-2016
  • 01-02-2016
  • 31-01-2016
  • 30-01-2016
  • 29-01-2016
  • 28-01-2016
  • 27-01-2016
  • 26-01-2016
  • 25-01-2016
  • 24-01-2016
  • 23-01-2016
  • 22-01-2016
  • 21-01-2016
  • 20-01-2016
  • 19-01-2016
  • 18-01-2016
  • 17-01-2016
  • 16-01-2016
  • 15-01-2016
  • 14-01-2016
  • 13-01-2016
  • 12-01-2016
  • 11-01-2016
  • 10-01-2016
  • 09-01-2016
  • 08-01-2016
  • 07-01-2016
  • 06-01-2016
  • 05-01-2016
  • 04-01-2016
  • 03-01-2016
  • 02-01-2016
  • 01-01-2016
  • 31-12-2015
  • 30-12-2015
  • 29-12-2015
  • 28-12-2015
  • 27-12-2015
  • 26-12-2015
  • 25-12-2015
  • 24-12-2015
  • 23-12-2015
  • 22-12-2015
  • 21-12-2015
  • 20-12-2015
  • 19-12-2015
  • 18-12-2015
  • 17-12-2015
  • 16-12-2015
  • 15-12-2015
  • 14-12-2015
  • 13-12-2015
  • 12-12-2015
  • 11-12-2015
  • 10-12-2015
  • 09-12-2015
  • 08-12-2015
  • 07-12-2015
  • 06-12-2015
  • 05-12-2015
  • 04-12-2015
  • 03-12-2015
  • 02-12-2015
  • 01-12-2015
  • 30-11-2015
  • 29-11-2015
  • 28-11-2015
  • 27-11-2015
  • 26-11-2015
  • 25-11-2015
  • 24-11-2015
  • 23-11-2015
  • 22-11-2015
  • 21-11-2015
  • 20-11-2015
  • 19-11-2015
  • 18-11-2015
  • 17-11-2015
  • 16-11-2015
  • 15-11-2015
  • 14-11-2015
  • 13-11-2015
  • 12-11-2015
  • 11-11-2015
  • 10-11-2015
  • 09-11-2015
  • 08-11-2015
  • 07-11-2015
  • 06-11-2015
  • 05-11-2015
  • 04-11-2015
  • 03-11-2015
  • 02-11-2015
  • 01-11-2015
  • 31-10-2015
  • 30-10-2015
  • 29-10-2015
  • 28-10-2015
  • 27-10-2015
  • 26-10-2015
  • 25-10-2015
  • 24-10-2015
  • 23-10-2015
  • 22-10-2015
  • 21-10-2015
  • 20-10-2015
  • 19-10-2015
  • 18-10-2015
  • 17-10-2015
  • 16-10-2015
  • 15-10-2015
  • 14-10-2015
  • 13-10-2015
  • 12-10-2015
  • 11-10-2015
  • 10-10-2015
  • 09-10-2015
  • 08-10-2015
  • 07-10-2015
  • 06-10-2015
  • 05-10-2015
  • 04-10-2015
  • 03-10-2015
  • 02-10-2015
  • 01-10-2015
  • 30-09-2015
  • 29-09-2015
  • 28-09-2015
  • 27-09-2015
  • 26-09-2015
  • 25-09-2015
  • 24-09-2015
  • 23-09-2015
  • 22-09-2015
  • 21-09-2015
  • 20-09-2015
  • 19-09-2015
  • 18-09-2015
  • 17-09-2015
  • 16-09-2015
  • 15-09-2015
  • 14-09-2015
  • 13-09-2015
  • 12-09-2015
  • 11-09-2015
  • 10-09-2015
  • 09-09-2015
  • 08-09-2015
  • 07-09-2015
  • 06-09-2015
  • 05-09-2015
  • 04-09-2015
  • 03-09-2015
  • 02-09-2015
  • 01-09-2015
  • 31-08-2015
  • 30-08-2015
  • 29-08-2015
  • 28-08-2015
  • 27-08-2015
  • 26-08-2015
  • 25-08-2015
  • 24-08-2015
  • 23-08-2015
  • 22-08-2015
  • 21-08-2015
  • 20-08-2015
  • 19-08-2015
  • 18-08-2015
  • 17-08-2015
  • 16-08-2015
  • 15-08-2015
  • 14-08-2015
  • 13-08-2015
  • 12-08-2015
  • 11-08-2015
  • 10-08-2015
  • 09-08-2015
  • 08-08-2015
  • 07-08-2015
  • 06-08-2015
  • 05-08-2015
  • 04-08-2015
  • 03-08-2015
  • 02-08-2015
  • 01-08-2015
  • 31-07-2015
  • 30-07-2015
  • 29-07-2015
  • 28-07-2015
  • 27-07-2015
  • 26-07-2015
  • 25-07-2015
  • 24-07-2015
  • 23-07-2015
  • 22-07-2015
  • 21-07-2015
  • 20-07-2015
  • 19-07-2015
  • 18-07-2015
  • 17-07-2015
  • 16-07-2015
  • 15-07-2015
  • 14-07-2015
  • 13-07-2015
  • 12-07-2015
  • 11-07-2015
  • 10-07-2015
  • 09-07-2015
  • 08-07-2015
  • 07-07-2015
  • 06-07-2015
  • 05-07-2015
  • 04-07-2015
  • 03-07-2015
  • 02-07-2015
  • 01-07-2015
  • 30-06-2015
  • 29-06-2015
  • 28-06-2015
  • 27-06-2015
  • 26-06-2015
  • 25-06-2015
  • 24-06-2015
  • 23-06-2015
  • 22-06-2015
  • 21-06-2015
  • 20-06-2015
  • 19-06-2015
  • 18-06-2015
  • 17-06-2015
  • 16-06-2015
  • 15-06-2015
  • 14-06-2015
  • 13-06-2015
  • 12-06-2015
  • 11-06-2015
  • 10-06-2015
  • 09-06-2015
  • 08-06-2015
  • 07-06-2015
  • 06-06-2015
  • 05-06-2015
  • 04-06-2015
  • 03-06-2015
  • 02-06-2015
  • 01-06-2015
  • 31-05-2015
  • 30-05-2015
  • 29-05-2015
  • 28-05-2015
  • 27-05-2015
  • 26-05-2015
  • 25-05-2015
  • 24-05-2015
  • 23-05-2015
  • 22-05-2015
  • 21-05-2015
  • 20-05-2015
  • 19-05-2015
  • 18-05-2015
  • 17-05-2015
  • 16-05-2015
  • 15-05-2015
  • 14-05-2015
  • 13-05-2015
  • 12-05-2015
  • 11-05-2015
  • 10-05-2015
  • 09-05-2015
  • 08-05-2015
  • 07-05-2015
  • 06-05-2015
  • 05-05-2015
  • 04-05-2015
  • 03-05-2015
  • 02-05-2015
  • 01-05-2015
  • 30-04-2015
  • 29-04-2015
  • 28-04-2015
  • 27-04-2015
  • 26-04-2015
  • 25-04-2015
  • 24-04-2015
  • 23-04-2015
  • 22-04-2015
  • 21-04-2015
  • 20-04-2015
  • 19-04-2015
  • 18-04-2015
  • 17-04-2015
  • 16-04-2015
  • 15-04-2015
  • 14-04-2015
  • 13-04-2015
  • 12-04-2015
  • 11-04-2015
  • 10-04-2015
  • 09-04-2015
  • 08-04-2015
  • 07-04-2015
  • 06-04-2015
  • 05-04-2015
  • 04-04-2015
  • 03-04-2015
  • 02-04-2015
  • 01-04-2015
  • 31-03-2015
  • 30-03-2015
  • 29-03-2015
  • 28-03-2015
  • 27-03-2015
  • 26-03-2015
  • 25-03-2015
  • 24-03-2015
  • 23-03-2015
  • 22-03-2015
  • 21-03-2015
  • 20-03-2015
  • 19-03-2015
  • 18-03-2015
  • 17-03-2015
  • 16-03-2015
  • 15-03-2015
  • 14-03-2015
  • 13-03-2015
  • 12-03-2015
  • 11-03-2015
  • 10-03-2015
  • 09-03-2015
  • 08-03-2015
  • 07-03-2015
  • 06-03-2015
  • 05-03-2015
  • 04-03-2015
  • 03-03-2015
  • 02-03-2015
  • 01-03-2015
  • 28-02-2015
  • 27-02-2015
  • 26-02-2015
  • 25-02-2015
  • 24-02-2015
  • 23-02-2015
  • 22-02-2015
  • 21-02-2015
  • 20-02-2015
  • 19-02-2015
  • 18-02-2015
  • 17-02-2015
  • 16-02-2015
  • 15-02-2015
  • 14-02-2015
  • 13-02-2015
  • 12-02-2015
  • 11-02-2015
  • 10-02-2015
  • 09-02-2015
  • 08-02-2015
  • 07-02-2015
  • 06-02-2015
  • 05-02-2015
  • 04-02-2015
  • 03-02-2015
  • 02-02-2015
  • 01-02-2015
  • 31-01-2015
  • 30-01-2015
  • 29-01-2015
  • 28-01-2015
  • 27-01-2015
  • 26-01-2015
  • 25-01-2015
  • 24-01-2015
  • 23-01-2015
  • 22-01-2015
  • 21-01-2015
  • 20-01-2015
  • 19-01-2015
  • 18-01-2015
  • 17-01-2015
  • 16-01-2015
  • 15-01-2015
  • 14-01-2015
  • 13-01-2015
  • 12-01-2015
  • 11-01-2015
  • 10-01-2015
  • 09-01-2015
  • 08-01-2015
  • 07-01-2015
  • 06-01-2015
  • 05-01-2015
  • 04-01-2015
  • 03-01-2015
  • 02-01-2015
  • 01-01-2015
  • 31-12-2014
  • 30-12-2014
  • 29-12-2014
  • 28-12-2014
  • 27-12-2014
  • 26-12-2014
  • 25-12-2014
  • 24-12-2014
  • 23-12-2014
  • 22-12-2014
  • 21-12-2014
  • 20-12-2014
  • 19-12-2014
  • 18-12-2014
  • 17-12-2014
  • 16-12-2014
  • 15-12-2014
  • 14-12-2014
  • 13-12-2014
  • 12-12-2014
  • 11-12-2014
  • 10-12-2014
  • 09-12-2014
  • 08-12-2014
  • 07-12-2014
  • 06-12-2014
  • 05-12-2014
  • 04-12-2014
  • 03-12-2014
  • 02-12-2014
  • 01-12-2014
  • 30-11-2014
  • 29-11-2014
  • 28-11-2014
  • 27-11-2014
  • 26-11-2014
  • 25-11-2014
  • 24-11-2014
  • 23-11-2014
  • 22-11-2014
  • 21-11-2014
  • 20-11-2014
  • 19-11-2014
  • 18-11-2014
  • 17-11-2014
  • 16-11-2014
  • 15-11-2014
  • 14-11-2014
  • 13-11-2014
  • 12-11-2014
  • 11-11-2014
  • 10-11-2014
  • 09-11-2014
  • 08-11-2014
  • 07-11-2014
  • 06-11-2014
  • 05-11-2014
  • 04-11-2014
  • 03-11-2014
  • 02-11-2014
  • 01-11-2014
  • 31-10-2014
  • 30-10-2014
  • 29-10-2014
  • 28-10-2014
  • 27-10-2014
  • 26-10-2014
  • 25-10-2014
  • 24-10-2014
  • 23-10-2014
  • 22-10-2014
  • 21-10-2014
  • 20-10-2014
  • 19-10-2014
  • 18-10-2014
  • 17-10-2014
  • 16-10-2014
  • 15-10-2014
  • 14-10-2014
  • 13-10-2014
  • 12-10-2014
  • 11-10-2014
  • 10-10-2014
  • 09-10-2014
  • 08-10-2014
  • 07-10-2014
  • 06-10-2014
  • 05-10-2014
  • 04-10-2014
  • 03-10-2014
  • 02-10-2014
  • 01-10-2014
  • 30-09-2014
  • 29-09-2014
  • 28-09-2014
  • 27-09-2014
  • 26-09-2014
  • 25-09-2014
  • 24-09-2014
  • 23-09-2014
  • 22-09-2014
  • 21-09-2014
  • 20-09-2014
  • 19-09-2014
  • 18-09-2014
  • 17-09-2014
  • 16-09-2014
  • 15-09-2014
  • 14-09-2014
  • 13-09-2014
  • 12-09-2014
  • 11-09-2014
  • 10-09-2014
  • 09-09-2014
  • 08-09-2014
  • 07-09-2014
  • 06-09-2014
  • 05-09-2014
  • 04-09-2014
  • 03-09-2014
  • 02-09-2014
  • 01-09-2014
  • 31-08-2014
  • 30-08-2014
  • 29-08-2014
  • 28-08-2014
  • 27-08-2014
  • 26-08-2014
  • 25-08-2014
  • 24-08-2014
  • 23-08-2014
  • 22-08-2014
  • 21-08-2014
  • 20-08-2014
  • 19-08-2014
  • 18-08-2014
  • 17-08-2014
  • 16-08-2014
  • 15-08-2014
  • 14-08-2014
  • 13-08-2014
  • 12-08-2014
  • 11-08-2014
  • 10-08-2014
  • 09-08-2014
  • 08-08-2014
  • 07-08-2014
  • 06-08-2014
  • 05-08-2014
  • 04-08-2014
  • 03-08-2014
  • 02-08-2014
  • 01-08-2014
  • 31-07-2014
  • 30-07-2014
  • 29-07-2014
  • 28-07-2014
  • 27-07-2014
  • 26-07-2014
  • 25-07-2014
  • 24-07-2014
  • 23-07-2014
  • 22-07-2014
  • 21-07-2014
  • 20-07-2014
  • 19-07-2014
  • 18-07-2014
  • 17-07-2014
  • 16-07-2014
  • 15-07-2014
  • 14-07-2014
  • 13-07-2014
  • 12-07-2014
  • 11-07-2014
  • 10-07-2014
  • 09-07-2014
  • 08-07-2014
  • 07-07-2014
  • 06-07-2014
  • 05-07-2014
  • 04-07-2014
  • 03-07-2014
  • 02-07-2014
  • 01-07-2014
  • 30-06-2014
  • 29-06-2014
  • 28-06-2014
  • 27-06-2014
  • 26-06-2014
  • 25-06-2014
  • 24-06-2014
  • 23-06-2014
  • 22-06-2014
  • 21-06-2014
  • 20-06-2014
  • 19-06-2014
  • 18-06-2014
  • 17-06-2014
  • 16-06-2014
  • 15-06-2014
  • 14-06-2014
  • 13-06-2014
  • 12-06-2014
  • 11-06-2014
  • 10-06-2014
  • 09-06-2014
  • 08-06-2014
  • 07-06-2014
  • 06-06-2014
  • 05-06-2014
  • 04-06-2014
  • 03-06-2014
  • 02-06-2014
  • 01-06-2014
  • 31-05-2014
  • 30-05-2014
  • 29-05-2014
  • 28-05-2014
  • 27-05-2014
  • 26-05-2014
  • 25-05-2014
  • 24-05-2014
  • 23-05-2014
  • 22-05-2014
  • 21-05-2014
  • 20-05-2014
  • 19-05-2014
  • 18-05-2014
  • 17-05-2014
  • 16-05-2014
  • 15-05-2014
  • 14-05-2014
  • 13-05-2014
  • 12-05-2014
  • 11-05-2014
  • 10-05-2014
  • 09-05-2014
  • 08-05-2014
  • 07-05-2014
  • 06-05-2014
  • 05-05-2014
  • 04-05-2014
  • 03-05-2014
  • 02-05-2014
  • 01-05-2014
  • 30-04-2014
  • 29-04-2014
  • 28-04-2014
  • 27-04-2014
  • 26-04-2014
  • 25-04-2014
  • 24-04-2014
  • 23-04-2014
  • 22-04-2014
  • 21-04-2014
  • 20-04-2014
  • 19-04-2014
  • 18-04-2014
  • 17-04-2014
  • 16-04-2014
  • 15-04-2014
  • 14-04-2014
  • 13-04-2014
  • 12-04-2014
  • 11-04-2014
  • 10-04-2014
  • 09-04-2014
  • 08-04-2014
  • 07-04-2014
  • 06-04-2014
  • 05-04-2014
  • 04-04-2014
  • 03-04-2014
  • 02-04-2014
  • 01-04-2014
  • 31-03-2014
  • 30-03-2014
  • 29-03-2014
  • 28-03-2014
  • 27-03-2014
  • 26-03-2014
  • 25-03-2014
  • 24-03-2014
  • 23-03-2014
  • 22-03-2014
  • 21-03-2014
  • 20-03-2014
  • 19-03-2014
  • 18-03-2014
  • 17-03-2014
  • 16-03-2014
  • 15-03-2014
  • 14-03-2014
  • 13-03-2014
  • 12-03-2014
  • 11-03-2014
  • 10-03-2014
  • 09-03-2014
  • 08-03-2014
  • 07-03-2014
  • 06-03-2014
  • 05-03-2014
  • 04-03-2014
  • 03-03-2014
  • 02-03-2014
  • 01-03-2014
  • 28-02-2014
  • 27-02-2014
  • 26-02-2014
  • 25-02-2014
  • 24-02-2014
  • 23-02-2014
  • 22-02-2014
  • 21-02-2014
  • 20-02-2014
  • 19-02-2014
  • 18-02-2014
  • 17-02-2014
  • 16-02-2014
  • 15-02-2014
  • 14-02-2014
  • 13-02-2014
  • 12-02-2014
  • 11-02-2014
  • 10-02-2014
  • 09-02-2014
  • 08-02-2014
  • 07-02-2014
  • 06-02-2014
  • 05-02-2014
  • 04-02-2014
  • 03-02-2014
  • 02-02-2014
  • 01-02-2014
  • 31-01-2014
  • 30-01-2014
  • 29-01-2014
  • 28-01-2014
  • 27-01-2014
  • 26-01-2014
  • 25-01-2014
  • 24-01-2014
  • 23-01-2014
  • 22-01-2014
  • 21-01-2014
  • 20-01-2014
  • 19-01-2014
  • 18-01-2014
  • 17-01-2014
  • 16-01-2014
  • 15-01-2014
  • 14-01-2014
  • 13-01-2014
  • 12-01-2014
  • 11-01-2014
  • 10-01-2014
  • 09-01-2014
  • 08-01-2014
  • 07-01-2014
  • 06-01-2014
  • 05-01-2014
  • 04-01-2014
  • 03-01-2014
  • 02-01-2014
  • 01-01-2014
  • 31-12-2013
  • 30-12-2013
  • 29-12-2013
  • 28-12-2013
  • 27-12-2013
  • 26-12-2013
  • 25-12-2013
  • 24-12-2013
  • 23-12-2013
  • 22-12-2013
  • 21-12-2013
  • 20-12-2013
  • 19-12-2013
  • 18-12-2013
  • 17-12-2013
  • 16-12-2013
  • 15-12-2013
  • 14-12-2013
  • 13-12-2013
  • 12-12-2013
  • 11-12-2013
  • 10-12-2013
  • 09-12-2013
  • 08-12-2013
  • 07-12-2013
  • 06-12-2013
  • 05-12-2013
  • 04-12-2013
  • 03-12-2013
  • 02-12-2013
  • 01-12-2013
  • 30-11-2013
  • 29-11-2013
  • 28-11-2013
  • 27-11-2013
  • 26-11-2013
  • 25-11-2013
  • 24-11-2013
  • 23-11-2013
  • 22-11-2013
  • 21-11-2013
  • 20-11-2013
  • 19-11-2013
  • 18-11-2013
  • 17-11-2013
  • 16-11-2013
  • 15-11-2013
  • 14-11-2013
  • 13-11-2013
  • 12-11-2013
  • 11-11-2013
  • 10-11-2013
  • 09-11-2013
  • 08-11-2013
  • 07-11-2013
  • 06-11-2013
  • 05-11-2013
  • 04-11-2013
  • 03-11-2013
  • 02-11-2013
  • 01-11-2013
  • 31-10-2013
  • 30-10-2013
  • 29-10-2013
  • 28-10-2013
  • 27-10-2013
  • 26-10-2013
  • 25-10-2013
  • 24-10-2013
  • 23-10-2013
  • 22-10-2013
  • 21-10-2013
  • 20-10-2013
  • 19-10-2013
  • 18-10-2013
  • 17-10-2013
  • 16-10-2013
  • 15-10-2013
  • 14-10-2013
  • 13-10-2013
  • 12-10-2013
  • 11-10-2013
  • 10-10-2013
  • 09-10-2013
  • 08-10-2013
  • 07-10-2013
  • 06-10-2013
  • 05-10-2013
  • 04-10-2013
  • 03-10-2013
  • 02-10-2013
  • 01-10-2013
  • 30-09-2013
  • 29-09-2013
  • 28-09-2013
  • 27-09-2013
  • 26-09-2013
  • 25-09-2013
  • 24-09-2013
  • 23-09-2013
  • 22-09-2013
  • 21-09-2013
  • 20-09-2013
  • 19-09-2013
  • 18-09-2013
  • 17-09-2013
  • 16-09-2013
  • 15-09-2013
  • 14-09-2013
  • 13-09-2013
  • 12-09-2013
  • 11-09-2013
  • 10-09-2013
  • 09-09-2013
  • 08-09-2013
  • 07-09-2013
  • 06-09-2013
  • 05-09-2013
  • 04-09-2013
  • 03-09-2013
  • 02-09-2013
  • 01-09-2013
  • 31-08-2013
  • 30-08-2013
  • 29-08-2013
  • 28-08-2013
  • 27-08-2013
  • 26-08-2013
  • 25-08-2013
  • 24-08-2013
  • 23-08-2013
  • 22-08-2013
  • 21-08-2013
  • 20-08-2013
  • 19-08-2013
  • 18-08-2013
  • 17-08-2013
  • 16-08-2013
  • 15-08-2013
  • 14-08-2013
  • 13-08-2013
  • 12-08-2013
  • 11-08-2013
  • 10-08-2013
  • 09-08-2013
  • 08-08-2013
  • 07-08-2013
  • 06-08-2013
  • 05-08-2013
  • 04-08-2013
  • 03-08-2013
  • 02-08-2013
  • 01-08-2013
  • 31-07-2013
  • 30-07-2013
  • 29-07-2013
  • 28-07-2013
  • 27-07-2013
  • 26-07-2013
  • 25-07-2013
  • 24-07-2013
  • 23-07-2013
  • 22-07-2013
  • 21-07-2013
  • 20-07-2013
  • 19-07-2013
  • 18-07-2013
  • 17-07-2013
  • 16-07-2013
  • 15-07-2013
  • 14-07-2013
  • 13-07-2013
  • 12-07-2013
  • 11-07-2013
  • 10-07-2013
  • 09-07-2013
  • 08-07-2013
  • 07-07-2013
  • 06-07-2013
  • 05-07-2013
  • 04-07-2013
  • 03-07-2013
  • 02-07-2013
  • 01-07-2013
  • 30-06-2013
  • 29-06-2013
  • 28-06-2013
  • 27-06-2013
  • 26-06-2013
  • 25-06-2013
  • 24-06-2013
  • 23-06-2013
  • 22-06-2013
  • 21-06-2013
  • 20-06-2013
  • 19-06-2013
  • 18-06-2013
  • 17-06-2013
  • 16-06-2013
  • 15-06-2013
  • 14-06-2013
  • 13-06-2013
  • 12-06-2013
  • 11-06-2013
  • 10-06-2013
  • 09-06-2013
  • 08-06-2013
  • 07-06-2013
  • 06-06-2013
  • 05-06-2013
  • 04-06-2013
  • 03-06-2013
  • 02-06-2013
  • 01-06-2013
  • 31-05-2013
  • 30-05-2013
  • 29-05-2013
  • 28-05-2013
  • 27-05-2013
  • 26-05-2013
  • 25-05-2013
  • 24-05-2013
  • 23-05-2013
  • 22-05-2013
  • 21-05-2013
  • 20-05-2013
  • 19-05-2013
  • 18-05-2013
  • 17-05-2013
  • 16-05-2013
  • 15-05-2013
  • 14-05-2013
  • 13-05-2013
  • 12-05-2013
  • 11-05-2013
  • 10-05-2013
  • 09-05-2013
  • 08-05-2013
  • 07-05-2013
  • 06-05-2013
  • 05-05-2013
  • 04-05-2013
  • 03-05-2013
  • 02-05-2013
  • 01-05-2013
  • 30-04-2013
  • 29-04-2013
  • 28-04-2013
  • 27-04-2013
  • 26-04-2013
  • 25-04-2013
  • 24-04-2013
  • 23-04-2013
  • 22-04-2013
  • 21-04-2013
  • 20-04-2013
  • 19-04-2013
  • 18-04-2013
  • 17-04-2013
  • 16-04-2013
  • 15-04-2013
  • 14-04-2013
  • 13-04-2013
  • 12-04-2013
  • 11-04-2013
  • 10-04-2013
  • 09-04-2013
  • 08-04-2013
  • 07-04-2013
  • 06-04-2013
  • 05-04-2013
  • 04-04-2013
  • 03-04-2013
  • 02-04-2013
  • 01-04-2013
  • 31-03-2013
  • 30-03-2013
  • 29-03-2013
  • 28-03-2013
  • 27-03-2013
  • 26-03-2013
  • 25-03-2013
  • 24-03-2013
  • 23-03-2013
  • 22-03-2013
  • 21-03-2013
  • 20-03-2013
  • 19-03-2013
  • 18-03-2013
  • 17-03-2013
  • 16-03-2013
  • 15-03-2013
  • 14-03-2013
  • 13-03-2013
  • 12-03-2013
  • 11-03-2013
  • 10-03-2013
  • 09-03-2013
  • 08-03-2013
  • 07-03-2013
  • 06-03-2013
  • 05-03-2013
  • 04-03-2013
  • 03-03-2013
  • 02-03-2013
  • 01-03-2013
  • 28-02-2013
  • 27-02-2013
  • 26-02-2013
  • 25-02-2013
  • 24-02-2013
  • 23-02-2013
  • 22-02-2013
  • 21-02-2013
  • 20-02-2013
  • 19-02-2013
  • 18-02-2013
  • 17-02-2013
  • 16-02-2013
  • 15-02-2013
  • 14-02-2013
  • 13-02-2013
  • 12-02-2013
  • 11-02-2013
  • 10-02-2013
  • 09-02-2013
  • 08-02-2013
  • 07-02-2013
  • 06-02-2013
  • 05-02-2013
  • 04-02-2013
  • 03-02-2013
  • 02-02-2013
  • 01-02-2013
  • 31-01-2013
  • 30-01-2013
  • 29-01-2013
  • 28-01-2013
  • 27-01-2013
  • 26-01-2013
  • 25-01-2013
  • 24-01-2013
  • 23-01-2013
  • 22-01-2013
  • 21-01-2013
  • 20-01-2013
  • 19-01-2013
  • 18-01-2013
  • 17-01-2013
  • 16-01-2013
  • 15-01-2013
  • 14-01-2013
  • 13-01-2013
  • 12-01-2013
  • 11-01-2013
  • 10-01-2013
  • 09-01-2013
  • 08-01-2013
  • 07-01-2013
  • 06-01-2013
  • 05-01-2013
  • 04-01-2013
  • 03-01-2013
  • 02-01-2013
  • 01-01-2013
  • 31-12-2012
  • 30-12-2012
  • 29-12-2012
  • 28-12-2012
  • 27-12-2012
  • 26-12-2012
  • 25-12-2012
  • 24-12-2012
  • 23-12-2012
  • 22-12-2012
  • 21-12-2012
  • 20-12-2012
  • 19-12-2012
  • 18-12-2012
  • 17-12-2012
  • 16-12-2012
  • 15-12-2012
  • 14-12-2012
  • 13-12-2012
  • 12-12-2012
  • 11-12-2012
  • 10-12-2012
  • 09-12-2012
  • 08-12-2012
  • 07-12-2012
  • 06-12-2012
  • 05-12-2012
  • 04-12-2012
  • 03-12-2012
  • 02-12-2012
  • 01-12-2012
  • 30-11-2012
  • 29-11-2012
  • 28-11-2012
  • 27-11-2012
  • 26-11-2012
  • 25-11-2012
  • 24-11-2012
  • 23-11-2012
  • 22-11-2012
  • 21-11-2012
  • 20-11-2012
  • 19-11-2012
  • 18-11-2012
  • 17-11-2012
  • 16-11-2012
  • 15-11-2012
  • 14-11-2012
  • 13-11-2012
  • 12-11-2012
  • 11-11-2012
  • 10-11-2012
  • 09-11-2012
  • 08-11-2012
  • 07-11-2012
  • 06-11-2012
  • 05-11-2012
  • 04-11-2012
  • 03-11-2012
  • 02-11-2012
  • 01-11-2012
  • 31-10-2012
  • 30-10-2012
  • 29-10-2012
  • 28-10-2012
  • 27-10-2012
  • 26-10-2012
  • 25-10-2012
  • 24-10-2012
  • 23-10-2012
  • 22-10-2012
  • 21-10-2012
  • 20-10-2012
  • 19-10-2012
  • 18-10-2012
  • 17-10-2012
  • 16-10-2012
  • 15-10-2012
  • 14-10-2012
  • 13-10-2012
  • 12-10-2012
  • 11-10-2012
  • 10-10-2012
  • 09-10-2012
  • 08-10-2012
  • 07-10-2012
  • 06-10-2012
  • 05-10-2012
  • 04-10-2012
  • 03-10-2012
  • 02-10-2012
  • 01-10-2012
  • 30-09-2012
  • 29-09-2012
  • 28-09-2012
  • 27-09-2012
  • 26-09-2012
  • 25-09-2012
  • 24-09-2012
  • 23-09-2012
  • 22-09-2012
  • 21-09-2012
  • 20-09-2012
  • 19-09-2012
  • 18-09-2012
  • 17-09-2012
  • 16-09-2012
  • 15-09-2012
  • 14-09-2012
  • 13-09-2012
  • 12-09-2012
  • 11-09-2012
  • 10-09-2012
  • 09-09-2012
  • 08-09-2012
  • 07-09-2012
  • 06-09-2012
  • 05-09-2012
  • 04-09-2012
  • 03-09-2012
  • 02-09-2012
  • 01-09-2012
  • 31-08-2012
  • 30-08-2012
  • 29-08-2012
  • 28-08-2012
  • 27-08-2012
  • 26-08-2012
  • 25-08-2012
  • 24-08-2012
  • 23-08-2012
  • 22-08-2012
  • 21-08-2012
  • 20-08-2012
  • 19-08-2012
  • 18-08-2012
  • 17-08-2012
  • 16-08-2012
  • 15-08-2012
  • 14-08-2012
  • 13-08-2012
  • 12-08-2012
  • 11-08-2012
  • 10-08-2012
  • 09-08-2012
  • 08-08-2012
  • 07-08-2012
  • 06-08-2012
  • 05-08-2012
  • 04-08-2012
  • 03-08-2012
  • 02-08-2012
  • 01-08-2012
  • 31-07-2012
  • 30-07-2012
  • 29-07-2012
  • 28-07-2012
  • 27-07-2012
  • 26-07-2012
  • 25-07-2012
  • 24-07-2012
  • 23-07-2012
  • 22-07-2012
  • 21-07-2012
  • 20-07-2012
  • 19-07-2012
  • 18-07-2012
  • 17-07-2012
  • 16-07-2012
  • 15-07-2012
  • 14-07-2012
  • 13-07-2012
  • 12-07-2012
  • 11-07-2012
  • 10-07-2012
  • 09-07-2012
  • 08-07-2012
  • 07-07-2012
  • 06-07-2012
  • 05-07-2012
  • 04-07-2012
  • 03-07-2012
  • 02-07-2012
  • 01-07-2012
  • 30-06-2012
  • 29-06-2012
  • 28-06-2012
  • 27-06-2012
  • 26-06-2012
  • 25-06-2012
  • 24-06-2012
  • 23-06-2012
  • 22-06-2012
  • 21-06-2012
  • 20-06-2012
  • 19-06-2012
  • 18-06-2012
  • 17-06-2012
  • 16-06-2012
  • 15-06-2012
  • 14-06-2012
  • 13-06-2012
  • 12-06-2012
  • 11-06-2012
  • 10-06-2012
  • 09-06-2012
  • 08-06-2012
  • 07-06-2012
  • 06-06-2012
  • 05-06-2012
  • 04-06-2012
  • 03-06-2012
  • 02-06-2012
  • 01-06-2012
  • 31-05-2012
  • 30-05-2012
  • 29-05-2012
  • 28-05-2012
  • 27-05-2012
  • 26-05-2012
  • 25-05-2012
  • 24-05-2012
  • 23-05-2012
  • 22-05-2012
  • 21-05-2012
  • 20-05-2012
  • 19-05-2012
  • 18-05-2012
  • 17-05-2012
  • 16-05-2012
  • 15-05-2012
  • 14-05-2012
  • 13-05-2012
  • 12-05-2012
  • 11-05-2012
  • 10-05-2012
  • 09-05-2012
  • 08-05-2012
  • 07-05-2012
  • 06-05-2012
  • 05-05-2012
  • 04-05-2012
  • 03-05-2012
  • 02-05-2012
  • 01-05-2012
  • 30-04-2012
  • 29-04-2012
  • 28-04-2012
  • 27-04-2012
  • 26-04-2012
  • 25-04-2012
  • 24-04-2012
  • 23-04-2012
  • 22-04-2012
  • 21-04-2012
  • 20-04-2012
  • 19-04-2012
  • 18-04-2012
  • 17-04-2012
  • 16-04-2012
  • 15-04-2012
  • 14-04-2012
  • 13-04-2012
  • 12-04-2012
  • 11-04-2012
  • 10-04-2012
  • 09-04-2012
  • 08-04-2012
  • 07-04-2012
  • 06-04-2012
  • 05-04-2012
  • 04-04-2012
  • 03-04-2012
  • 02-04-2012
  • 01-04-2012
  • 31-03-2012
  • 30-03-2012
  • 29-03-2012
  • 28-03-2012
  • 27-03-2012
  • 26-03-2012
  • 25-03-2012
  • 24-03-2012
  • 23-03-2012
  • 22-03-2012
  • 21-03-2012
  • 20-03-2012
  • 19-03-2012
  • 18-03-2012
  • 17-03-2012
  • 16-03-2012
  • 15-03-2012
  • 14-03-2012
  • 13-03-2012
  • 12-03-2012
  • 11-03-2012
  • 10-03-2012
  • 09-03-2012
  • 08-03-2012
  • 07-03-2012
  • 06-03-2012
  • 05-03-2012
  • 04-03-2012
  • 03-03-2012
  • 02-03-2012
  • 01-03-2012
  • 29-02-2012
  • 28-02-2012
  • 27-02-2012
  • 26-02-2012
  • 25-02-2012
  • 24-02-2012
  • 23-02-2012
  • 22-02-2012
  • 21-02-2012
  • 20-02-2012
  • 19-02-2012
  • 18-02-2012
  • 17-02-2012
  • 16-02-2012
  • 15-02-2012
  • 14-02-2012
  • 13-02-2012
  • 12-02-2012
  • 11-02-2012
  • 10-02-2012
  • 09-02-2012
  • 08-02-2012
  • 07-02-2012
  • 06-02-2012
  • 05-02-2012
  • 04-02-2012
  • 03-02-2012
  • 02-02-2012
  • 01-02-2012
  • 31-01-2012
  • 30-01-2012
  • 29-01-2012
  • 28-01-2012
  • 27-01-2012
  • 26-01-2012
  • 25-01-2012
  • 24-01-2012
  • 23-01-2012
  • 22-01-2012
  • 21-01-2012
  • 20-01-2012
  • 19-01-2012
  • 18-01-2012
  • 17-01-2012
  • 16-01-2012
  • 15-01-2012
  • 14-01-2012
  • 13-01-2012
  • 12-01-2012
  • 11-01-2012
  • 10-01-2012
  • 09-01-2012
  • 08-01-2012
  • 07-01-2012
  • 06-01-2012
  • 05-01-2012
  • 04-01-2012
  • 03-01-2012
  • 02-01-2012
  • 01-01-2012
  • 31-12-2011
  • 30-12-2011
  • 29-12-2011
  • 28-12-2011
  • 27-12-2011
  • 26-12-2011
  • 25-12-2011
  • 24-12-2011
  • 23-12-2011
  • 22-12-2011
  • 21-12-2011
  • 20-12-2011
  • 19-12-2011
  • 18-12-2011
  • 17-12-2011
  • 16-12-2011
  • 15-12-2011
  • 14-12-2011
  • 13-12-2011
  • 12-12-2011
  • 11-12-2011
  • 10-12-2011
  • 09-12-2011
  • 08-12-2011
  • 07-12-2011
  • 06-12-2011
  • 05-12-2011
  • 04-12-2011
  • 03-12-2011
  • 02-12-2011
  • 01-12-2011
  • 30-11-2011
  • 29-11-2011
  • 28-11-2011
  • 27-11-2011
  • 26-11-2011
  • 25-11-2011
  • 24-11-2011
  • 23-11-2011
  • 22-11-2011
  • 21-11-2011
  • 20-11-2011
  • 19-11-2011
  • 18-11-2011
  • 17-11-2011
  • 16-11-2011
  • 15-11-2011
  • 14-11-2011
  • 13-11-2011
  • 12-11-2011
  • 11-11-2011
  • 10-11-2011
  • 09-11-2011
  • 08-11-2011
  • 07-11-2011
  • 06-11-2011
  • 05-11-2011
  • 04-11-2011
  • 03-11-2011
  • 02-11-2011
  • 01-11-2011
  • 31-10-2011
  • 30-10-2011
  • 29-10-2011
  • 28-10-2011
  • 27-10-2011
  • 26-10-2011
  • 25-10-2011
  • 24-10-2011
  • 23-10-2011
  • 22-10-2011
  • 21-10-2011
  • 20-10-2011
  • 19-10-2011
  • 18-10-2011
  • 17-10-2011
  • 16-10-2011
  • 15-10-2011
  • 14-10-2011
  • 13-10-2011
  • 12-10-2011
  • 11-10-2011
  • 10-10-2011
  • 09-10-2011
  • 08-10-2011
  • 07-10-2011
  • 06-10-2011
  • 05-10-2011
  • 04-10-2011
  • 03-10-2011
  • 02-10-2011
  • 01-10-2011
  • 30-09-2011
  • 29-09-2011
  • 28-09-2011
  • 27-09-2011
  • 26-09-2011
  • 25-09-2011
  • 24-09-2011
  • 23-09-2011
  • 22-09-2011
  • 21-09-2011
  • 20-09-2011
  • 19-09-2011
  • 18-09-2011
  • 17-09-2011
  • 16-09-2011
  • 15-09-2011
  • 14-09-2011
  • 13-09-2011
  • 12-09-2011
  • 11-09-2011
  • 10-09-2011
  • 09-09-2011
  • 08-09-2011
  • 07-09-2011
  • 06-09-2011
  • 05-09-2011
  • 04-09-2011
  • 03-09-2011
  • 02-09-2011
  • 01-09-2011
  • 31-08-2011
  • 30-08-2011
  • 29-08-2011
  • 28-08-2011
  • 27-08-2011
  • 26-08-2011
  • 25-08-2011
  • 24-08-2011
  • 23-08-2011
  • 22-08-2011
  • 21-08-2011
  • 20-08-2011
  • 19-08-2011
  • 18-08-2011
  • 17-08-2011
  • 16-08-2011
  • 15-08-2011
  • 14-08-2011
  • 13-08-2011
  • 12-08-2011
  • 11-08-2011
  • 10-08-2011
  • 09-08-2011
  • 08-08-2011
  • 07-08-2011
  • 06-08-2011
  • 05-08-2011
  • 04-08-2011
  • 03-08-2011
  • 02-08-2011
  • 01-08-2011
  • 31-07-2011
  • 30-07-2011
  • 29-07-2011
  • 28-07-2011
  • 27-07-2011
  • 26-07-2011
  • 25-07-2011
  • 24-07-2011
  • 23-07-2011
  • 22-07-2011
  • 21-07-2011
  • 20-07-2011
  • 19-07-2011
  • 18-07-2011
  • 17-07-2011
  • 16-07-2011
  • 15-07-2011
  • 14-07-2011
  • 13-07-2011
  • 12-07-2011
  • 11-07-2011
  • 10-07-2011
  • 09-07-2011
  • 08-07-2011
  • 07-07-2011
  • 06-07-2011
  • 05-07-2011
  • 04-07-2011
  • 03-07-2011
  • 02-07-2011
  • 01-07-2011
  • 30-06-2011
  • 29-06-2011
  • 28-06-2011
  • 27-06-2011
  • 26-06-2011
  • 25-06-2011
  • 24-06-2011
  • 23-06-2011
  • 22-06-2011
  • 21-06-2011
  • 20-06-2011
  • 19-06-2011
  • 18-06-2011
  • 17-06-2011
  • 16-06-2011
  • 15-06-2011
  • 14-06-2011
  • 13-06-2011
  • 12-06-2011
  • 11-06-2011
  • 10-06-2011
  • 09-06-2011
  • 08-06-2011
  • 07-06-2011
  • 06-06-2011
  • 05-06-2011
  • 04-06-2011
  • 03-06-2011
  • 02-06-2011
  • 01-06-2011
  • 31-05-2011
  • 30-05-2011
  • 29-05-2011
  • 28-05-2011
  • 27-05-2011
  • 26-05-2011
  • 25-05-2011
  • 24-05-2011
  • 23-05-2011
  • 22-05-2011
  • 21-05-2011
  • 20-05-2011
  • 19-05-2011
  • 18-05-2011
  • 17-05-2011
  • 16-05-2011
  • 15-05-2011
  • 14-05-2011
  • 13-05-2011
  • 12-05-2011
  • 11-05-2011
  • 10-05-2011
  • 09-05-2011
  • 08-05-2011
  • 07-05-2011
  • 06-05-2011
  • 05-05-2011
  • 04-05-2011
  • 03-05-2011
  • 02-05-2011
  • 01-05-2011
  • 30-04-2011
  • 29-04-2011
  • 28-04-2011
  • 27-04-2011
  • 26-04-2011
  • 25-04-2011
  • 24-04-2011
  • 23-04-2011
  • 22-04-2011
  • 21-04-2011
  • 20-04-2011
  • 19-04-2011
  • 18-04-2011
  • 17-04-2011
  • 16-04-2011
  • 15-04-2011
  • 14-04-2011
  • 13-04-2011
  • 12-04-2011
  • 11-04-2011
  • 10-04-2011
  • 09-04-2011
  • 08-04-2011
  • 07-04-2011
  • 06-04-2011
  • 05-04-2011
  • 04-04-2011
  • 03-04-2011
  • 02-04-2011
  • 01-04-2011
  • 31-03-2011
  • 30-03-2011
  • 29-03-2011
  • 28-03-2011
  • 27-03-2011
  • 26-03-2011
  • 25-03-2011
  • 24-03-2011
  • 23-03-2011
  • 22-03-2011
  • 21-03-2011
  • 20-03-2011
  • 19-03-2011
  • 18-03-2011
  • 17-03-2011
  • 16-03-2011
  • 15-03-2011
  • 14-03-2011
  • 13-03-2011
  • 12-03-2011
  • 11-03-2011
  • 10-03-2011
  • 09-03-2011
  • 08-03-2011
  • 07-03-2011
  • 06-03-2011
  • 05-03-2011
  • 04-03-2011
  • 03-03-2011
  • 02-03-2011
  • 01-03-2011
  • 28-02-2011
  • 27-02-2011
  • 26-02-2011
  • 25-02-2011
  • 24-02-2011
  • 23-02-2011
  • 22-02-2011
  • 21-02-2011
  • 20-02-2011
  • 19-02-2011
  • 18-02-2011
  • 17-02-2011
  • 16-02-2011
  • 15-02-2011
  • 14-02-2011
  • 13-02-2011
  • 12-02-2011
  • 11-02-2011
  • 10-02-2011
  • 09-02-2011
  • 08-02-2011
  • 07-02-2011
  • 06-02-2011
  • 05-02-2011
  • 04-02-2011
  • 03-02-2011
  • 02-02-2011
  • 01-02-2011
  • 31-01-2011
  • 30-01-2011
  • 29-01-2011
  • 28-01-2011
  • 27-01-2011
  • 26-01-2011
  • 25-01-2011
  • 24-01-2011
  • 23-01-2011
  • 22-01-2011
  • 21-01-2011
  • 20-01-2011
  • 19-01-2011
  • 18-01-2011
  • 17-01-2011
  • 16-01-2011
  • 15-01-2011
  • 14-01-2011
  • 13-01-2011
  • 12-01-2011
  • 11-01-2011
  • 10-01-2011
  • 09-01-2011
  • 08-01-2011
  • 07-01-2011
  • 06-01-2011
  • 05-01-2011
  • 04-01-2011
  • 03-01-2011
  • 02-01-2011
  • 01-01-2011
  • 31-12-2010
  • 30-12-2010
  • 29-12-2010
  • 28-12-2010
  • 27-12-2010
  • 26-12-2010
  • 25-12-2010
  • 24-12-2010
  • 23-12-2010
  • 22-12-2010
  • 21-12-2010
  • 20-12-2010
  • 19-12-2010
  • 18-12-2010
  • 17-12-2010
  • 16-12-2010
  • 15-12-2010
  • 14-12-2010
  • 13-12-2010
  • 12-12-2010
  • 11-12-2010
  • 10-12-2010
  • 09-12-2010
  • 08-12-2010
  • 07-12-2010
  • 06-12-2010
  • 05-12-2010
  • 04-12-2010
  • 03-12-2010
  • 02-12-2010
  • 01-12-2010
  • 30-11-2010
  • 29-11-2010
  • 28-11-2010
  • 27-11-2010
  • 26-11-2010
  • 25-11-2010
  • 24-11-2010
  • 23-11-2010
  • 22-11-2010
  • 21-11-2010
  • 20-11-2010
  • 19-11-2010
  • 18-11-2010
  • 17-11-2010
  • 16-11-2010
  • 15-11-2010
  • 14-11-2010
  • 13-11-2010
  • 12-11-2010
  • 11-11-2010
  • 10-11-2010
  • 09-11-2010
  • 08-11-2010
  • 07-11-2010
  • 06-11-2010
  • 05-11-2010
  • 04-11-2010
  • 03-11-2010
  • 02-11-2010
  • 01-11-2010
  • 31-10-2010
  • 30-10-2010
  • 29-10-2010
  • 28-10-2010
  • 27-10-2010
  • 26-10-2010
  • 25-10-2010
  • 24-10-2010
  • 23-10-2010
  • 22-10-2010
  • 21-10-2010
  • 20-10-2010
  • 19-10-2010
  • 18-10-2010
  • 17-10-2010
  • 16-10-2010
  • 15-10-2010
  • 14-10-2010
  • 13-10-2010
  • 12-10-2010
  • 11-10-2010
  • 10-10-2010
  • 09-10-2010
  • 08-10-2010
  • 07-10-2010
  • 06-10-2010
  • 05-10-2010
  • 04-10-2010
  • 03-10-2010
  • 02-10-2010
  • 01-10-2010
  • 30-09-2010
  • 29-09-2010
  • 28-09-2010
  • 27-09-2010
  • 26-09-2010
  • 25-09-2010
  • 24-09-2010
  • 23-09-2010
  • 22-09-2010
  • 21-09-2010
  • 20-09-2010
  • 19-09-2010
  • 18-09-2010
  • 17-09-2010
  • 16-09-2010
  • 15-09-2010
  • 14-09-2010
  • 13-09-2010
  • 12-09-2010
  • 11-09-2010
  • 10-09-2010
  • 09-09-2010
  • 08-09-2010
  • 07-09-2010
  • 06-09-2010
  • 05-09-2010
  • 04-09-2010
  • 03-09-2010
  • 02-09-2010
  • 01-09-2010
  • 31-08-2010
  • 30-08-2010
  • 29-08-2010
  • 28-08-2010
  • 27-08-2010
  • 26-08-2010
  • 25-08-2010
  • 24-08-2010
  • 23-08-2010
  • 22-08-2010
  • 21-08-2010
  • 20-08-2010
  • 19-08-2010
  • 18-08-2010
  • 17-08-2010
  • 16-08-2010
  • 15-08-2010
  • 14-08-2010
  • 13-08-2010
  • 12-08-2010
  • 11-08-2010
  • 10-08-2010
  • 09-08-2010
  • 08-08-2010
  • 07-08-2010
  • 06-08-2010
  • 05-08-2010
  • 04-08-2010
  • 03-08-2010
  • 02-08-2010
  • 01-08-2010
  • 31-07-2010
  • 30-07-2010
  • 29-07-2010
  • 28-07-2010
  • 27-07-2010
  • 26-07-2010
  • 25-07-2010
  • 24-07-2010
  • 23-07-2010
  • 22-07-2010
  • 21-07-2010
  • 20-07-2010
  • 19-07-2010
  • 18-07-2010
  • 17-07-2010
  • 16-07-2010
  • 15-07-2010
  • 14-07-2010
  • 13-07-2010
  • 12-07-2010
  • 11-07-2010
  • 10-07-2010
  • 09-07-2010
  • 08-07-2010
  • 07-07-2010
  • 06-07-2010
  • 05-07-2010
  • 04-07-2010
  • 03-07-2010
  • 02-07-2010
  • 01-07-2010
  • 30-06-2010
  • 29-06-2010
  • 28-06-2010
  • 27-06-2010
  • 26-06-2010
  • 25-06-2010
  • 24-06-2010
  • 23-06-2010
  • 22-06-2010
  • 16-06-2010
  • 15-06-2010
  • 14-06-2010
  • 13-06-2010
  • 12-06-2010
  • 11-06-2010
  • 10-06-2010
  • 09-06-2010
  • 08-06-2010
  • 07-06-2010
  • 06-06-2010
  • 05-06-2010
  • 04-06-2010
  • 03-06-2010
  • 02-06-2010
  • 01-06-2010
  • 31-05-2010
  • 30-05-2010
  • 29-05-2010
  • 28-05-2010
  • 27-05-2010
  • 26-05-2010
  • 25-05-2010
  • 24-05-2010
  • 23-05-2010
  • 22-05-2010
  • 21-05-2010
  • 20-05-2010
  • 19-05-2010
  • 18-05-2010
  • 17-05-2010
  • 16-05-2010
  • 15-05-2010
  • 14-05-2010
  • 13-05-2010
  • 12-05-2010
  • 11-05-2010
  • 10-05-2010
  • 09-05-2010
  • 08-05-2010
  • 07-05-2010
  • 06-05-2010
  • 05-05-2010
  • 04-05-2010
  • 03-05-2010
  • 02-05-2010
  • 01-05-2010
  • 30-04-2010
  • 29-04-2010
  • 28-04-2010
  • 27-04-2010
  • 26-04-2010
  • 25-04-2010
  • 24-04-2010
  • 23-04-2010
  • 22-04-2010
  • 21-04-2010
  • 20-04-2010
  • 19-04-2010
  • 18-04-2010
  • 17-04-2010
  • 16-04-2010
  • 15-04-2010
  • 14-04-2010
  • 13-04-2010
  • 12-04-2010
  • 11-04-2010
  • 10-04-2010
  • 09-04-2010
  • 08-04-2010
  • 07-04-2010
  • 06-04-2010
  • 05-04-2010
  • 04-04-2010
  • 03-04-2010
  • 02-04-2010
  • 01-04-2010
  • 31-03-2010
  • 30-03-2010
  • 29-03-2010
  • 28-03-2010
  • 27-03-2010
  • 26-03-2010
  • 25-03-2010
  • 24-03-2010
  • 23-03-2010
  • 22-03-2010
  • 21-03-2010
  • 20-03-2010
  • 19-03-2010
  • 18-03-2010
  • 17-03-2010
  • 16-03-2010
  • 15-03-2010
  • 14-03-2010
  • 13-03-2010
  • 12-03-2010
  • 11-03-2010
  • 10-03-2010
  • 09-03-2010
  • 08-03-2010
  • 07-03-2010
  • 06-03-2010
  • 05-03-2010
  • 04-03-2010
  • 03-03-2010
  • 02-03-2010
  • 01-03-2010
  • 28-02-2010
  • 27-02-2010
  • 26-02-2010
  • 25-02-2010
  • 24-02-2010
  • 23-02-2010
  • 22-02-2010
  • 21-02-2010
  • 20-02-2010
  • 19-02-2010
  • 18-02-2010
  • 17-02-2010
  • 16-02-2010
  • 15-02-2010
  • 14-02-2010
  • 13-02-2010
  • 12-02-2010
  • 11-02-2010
  • 10-02-2010
  • 09-02-2010
  • 08-02-2010
  • 07-02-2010
  • 06-02-2010
  • 05-02-2010
  • 04-02-2010
  • 03-02-2010
  • 02-02-2010
  • 01-02-2010
  • 31-01-2010
  • 30-01-2010
  • 29-01-2010
  • 28-01-2010
  • 27-01-2010
  • 26-01-2010
  • 25-01-2010
  • 24-01-2010
  • 23-01-2010
  • 22-01-2010
  • 21-01-2010
  • 20-01-2010
  • 19-01-2010
  • 18-01-2010
  • 17-01-2010
  • 16-01-2010
  • 15-01-2010
  • 14-01-2010
  • 13-01-2010
  • 12-01-2010
  • 11-01-2010
  • 10-01-2010
  • 09-01-2010
  • 08-01-2010
  • 07-01-2010
  • 06-01-2010
  • 05-01-2010
  • 04-01-2010
  • 03-01-2010
  • 02-01-2010
  • 01-01-2010
  • 31-12-2009
  • 30-12-2009
  • 29-12-2009
  • 28-12-2009
  • 27-12-2009
  • 26-12-2009
  • 25-12-2009
  • 24-12-2009
  • 23-12-2009
  • 22-12-2009
  • 21-12-2009
  • 20-12-2009
  • 19-12-2009
  • 18-12-2009
  • 17-12-2009
  • 16-12-2009
  • 15-12-2009
  • 14-12-2009
  • 13-12-2009
  • 12-12-2009
  • 11-12-2009
  • 10-12-2009
  • 09-12-2009
  • 08-12-2009
  • 07-12-2009
  • 06-12-2009
  • 05-12-2009
  • 04-12-2009
  • 03-12-2009
  • 02-12-2009
  • 01-12-2009
  • 30-11-2009
  • 29-11-2009
  • 28-11-2009
  • 27-11-2009
  • 26-11-2009
  • 25-11-2009
  • 24-11-2009
  • 23-11-2009
  • 22-11-2009
  • 21-11-2009
  • 20-11-2009
  • 19-11-2009
  • 18-11-2009
  • 17-11-2009
  • 16-11-2009
  • 15-11-2009
  • 14-11-2009
  • 13-11-2009
  • 12-11-2009
  • 11-11-2009
  • 10-11-2009
  • 09-11-2009
  • 08-11-2009
  • 07-11-2009
  • 06-11-2009
  • 05-11-2009
  • 04-11-2009
  • 03-11-2009
  • 02-11-2009
  • 01-11-2009
  • 31-10-2009
  • 30-10-2009
  • 29-10-2009
  • 28-10-2009
  • 27-10-2009
  • 26-10-2009
  • 25-10-2009
  • 24-10-2009
  • 23-10-2009
  • 22-10-2009
  • 21-10-2009
  • 20-10-2009
  • 19-10-2009
  • 18-10-2009
  • 17-10-2009
  • 16-10-2009
  • 15-10-2009
  • 14-10-2009
  • 13-10-2009
  • 12-10-2009
  • 11-10-2009
  • 10-10-2009
  • 09-10-2009
  • 08-10-2009
  • 07-10-2009
  • 06-10-2009
  • 05-10-2009
  • 04-10-2009
  • 03-10-2009
  • 02-10-2009
  • 01-10-2009
  • 30-09-2009
  • 29-09-2009
  • 28-09-2009
  • 27-09-2009
  • 26-09-2009
  • 25-09-2009
  • 24-09-2009
  • 23-09-2009
  • 22-09-2009
  • 21-09-2009
  • 20-09-2009
  • 19-09-2009
  • 18-09-2009
  • 17-09-2009
  • 16-09-2009
  • 15-09-2009
  • 14-09-2009
  • 13-09-2009
  • 12-09-2009
  • 11-09-2009
  • 10-09-2009
  • 09-09-2009
  • 08-09-2009
  • 07-09-2009
  • 06-09-2009
  • 05-09-2009
  • 04-09-2009
  • 03-09-2009
  • 02-09-2009
  • 01-09-2009
  • 31-08-2009
  • 30-08-2009
  • 29-08-2009
  • 28-08-2009
  • 27-08-2009
  • 26-08-2009
  • 25-08-2009
  • 24-08-2009
  • 23-08-2009
  • 22-08-2009
  • 21-08-2009
  • 20-08-2009
  • 19-08-2009
  • 18-08-2009
  • 17-08-2009
  • 16-08-2009
  • 15-08-2009
  • 14-08-2009
  • 13-08-2009
  • 12-08-2009
  • 11-08-2009
  • 10-08-2009
  • 09-08-2009
  • 08-08-2009
  • 07-08-2009
  • 06-08-2009
  • 05-08-2009
  • 04-08-2009
  • 03-08-2009
  • 02-08-2009
  • 01-08-2009
  • 31-07-2009
  • 30-07-2009
  • 29-07-2009
  • 28-07-2009
  • 27-07-2009
  • 26-07-2009
  • 25-07-2009
  • 24-07-2009
  • 23-07-2009
  • 22-07-2009
  • 21-07-2009
  • 20-07-2009
  • 19-07-2009
  • 18-07-2009
  • 17-07-2009
  • 16-07-2009
  • 15-07-2009
  • 14-07-2009
  • 13-07-2009
  • 12-07-2009
  • 11-07-2009
  • 10-07-2009
  • 09-07-2009
  • 08-07-2009
  • 07-07-2009
  • 06-07-2009
  • 05-07-2009
  • 04-07-2009
  • 03-07-2009
  • 02-07-2009
  • 01-07-2009
  • 30-06-2009
  • 29-06-2009
  • 28-06-2009
  • 27-06-2009
  • 26-06-2009
  • 25-06-2009
  • 24-06-2009
  • 23-06-2009
  • 22-06-2009
  • 21-06-2009
  • 20-06-2009
  • 19-06-2009
  • 18-06-2009
  • 17-06-2009
  • 16-06-2009
  • 15-06-2009
  • 14-06-2009
  • 13-06-2009
  • 12-06-2009
  • 11-06-2009
  • 10-06-2009
  • 09-06-2009
  • 08-06-2009
  • 07-06-2009
  • 06-06-2009
  • 05-06-2009
  • 04-06-2009
  • 03-06-2009
  • 02-06-2009
  • 01-06-2009
  • 31-05-2009
  • 30-05-2009
  • 29-05-2009
  • 28-05-2009
  • 27-05-2009
  • 26-05-2009
  • 25-05-2009
  • 24-05-2009
  • 23-05-2009
  • 22-05-2009
  • 21-05-2009
  • 20-05-2009
  • 19-05-2009
  • 18-05-2009
  • 17-05-2009
  • 16-05-2009
  • 15-05-2009
  • 14-05-2009
  • 13-05-2009
  • 12-05-2009
  • 11-05-2009
  • 10-05-2009
  • 09-05-2009
  • 08-05-2009
  • 07-05-2009
  • 06-05-2009
  • 05-05-2009
  • 04-05-2009
  • 03-05-2009
  • 02-05-2009
  • 01-05-2009
  • 30-04-2009
  • 29-04-2009
  • 28-04-2009
  • 27-04-2009
  • 26-04-2009
  • 25-04-2009
  • 24-04-2009
  • 23-04-2009
  • 22-04-2009
  • 21-04-2009
  • 20-04-2009
  • 19-04-2009
  • 18-04-2009
  • 17-04-2009
  • 16-04-2009
  • 15-04-2009
  • 14-04-2009
  • 13-04-2009
  • 12-04-2009
  • 11-04-2009
  • 10-04-2009
  • 09-04-2009
  • 08-04-2009
  • 07-04-2009
  • 06-04-2009
  • 05-04-2009
  • 04-04-2009
  • 03-04-2009
  • 02-04-2009
  • 01-04-2009
  • 31-03-2009
  • 30-03-2009
  • 29-03-2009
  • 28-03-2009
  • 27-03-2009
  • 26-03-2009
  • 25-03-2009
  • 24-03-2009
  • 23-03-2009
  • 22-03-2009
  • 21-03-2009
  • 20-03-2009
  • 19-03-2009
  • 18-03-2009
  • 17-03-2009
  • 16-03-2009
  • 15-03-2009
  • 14-03-2009
  • 13-03-2009
  • 12-03-2009
  • 11-03-2009
  • 10-03-2009
  • 09-03-2009
  • 08-03-2009
  • 07-03-2009
  • 06-03-2009
  • 05-03-2009
  • 04-03-2009
  • 03-03-2009
  • 02-03-2009
  • 01-03-2009
  • 28-02-2009
  • 27-02-2009
  • 26-02-2009
  • 25-02-2009
  • 24-02-2009
  • 23-02-2009
  • 22-02-2009
  • 21-02-2009
  • 20-02-2009
  • 19-02-2009
  • 18-02-2009
  • 17-02-2009
  • 16-02-2009
  • 15-02-2009
  • 14-02-2009
  • 13-02-2009
  • 12-02-2009
  • 11-02-2009
  • 10-02-2009
  • 09-02-2009
  • 08-02-2009
  • 07-02-2009
  • 06-02-2009
  • 05-02-2009
  • 04-02-2009
  • 03-02-2009
  • 02-02-2009
  • 01-02-2009
  • 31-01-2009
  • 30-01-2009
  • 29-01-2009
  • 28-01-2009
  • 27-01-2009
  • 26-01-2009
  • 25-01-2009
  • 24-01-2009
  • 23-01-2009
  • 22-01-2009
  • 21-01-2009
  • 20-01-2009
  • 19-01-2009
  • 18-01-2009
  • 17-01-2009
  • 16-01-2009
  • 15-01-2009
  • 14-01-2009
  • 13-01-2009
  • 12-01-2009
  • 11-01-2009
  • 10-01-2009
  • 09-01-2009
  • 08-01-2009
  • 07-01-2009
  • 06-01-2009
  • 05-01-2009
  • 04-01-2009
  • 03-01-2009
  • 02-01-2009
  • 01-01-2009
  • 31-12-2008
  • 30-12-2008
  • 29-12-2008
  • 28-12-2008
  • 27-12-2008
  • 25-12-2008
  • 24-12-2008
  • 23-12-2008
  • 22-12-2008
  • 21-12-2008
  • 20-12-2008
  • 19-12-2008
  • 18-12-2008
  • 17-12-2008
  • 16-12-2008
  • 15-12-2008
  • 14-12-2008
  • 13-12-2008
  • 12-12-2008
  • 11-12-2008
  • 10-12-2008
  • 09-12-2008
  • 08-12-2008
  • 07-12-2008
  • 06-12-2008
  • 05-12-2008
  • 04-12-2008
  • 03-12-2008
  • 02-12-2008
  • 01-12-2008
  • 30-11-2008
  • 29-11-2008
  • 28-11-2008
  • 27-11-2008
  • 26-11-2008
  • 25-11-2008
  • 24-11-2008
  • 23-11-2008
  • 22-11-2008
  • 21-11-2008
  • 20-11-2008
  • 19-11-2008
  • 18-11-2008
  • 17-11-2008
  • 16-11-2008
  • 15-11-2008
  • 14-11-2008
  • 13-11-2008
  • 12-11-2008
  • 11-11-2008
  • 10-11-2008
  • 09-11-2008
  • 08-11-2008
  • 07-11-2008
  • 06-11-2008
  • 05-11-2008
  • 04-11-2008
  • 03-11-2008
  • 02-11-2008
  • 01-11-2008
  • 31-10-2008
  • 30-10-2008
  • 29-10-2008
  • 28-10-2008
  • 27-10-2008
  • 26-10-2008
  • 25-10-2008
  • 24-10-2008
  • 23-10-2008
  • 22-10-2008
  • 21-10-2008
  • 20-10-2008
  • 19-10-2008
  • 18-10-2008
  • 17-10-2008
  • 16-10-2008
  • 15-10-2008
  • 14-10-2008
  • 13-10-2008
  • 12-10-2008
  • 11-10-2008
  • 10-10-2008
  • 09-10-2008
  • 08-10-2008
  • 07-10-2008
  • 06-10-2008
  • 05-10-2008
  • 04-10-2008
  • 03-10-2008
  • 02-10-2008
  • 01-10-2008
  • 30-09-2008
  • 29-09-2008
  • 28-09-2008
  • 27-09-2008
  • 26-09-2008
  • 25-09-2008
  • 24-09-2008
  • 23-09-2008
  • 22-09-2008
  • 21-09-2008
  • 20-09-2008
  • 19-09-2008
  • 18-09-2008
  • 17-09-2008
  • 16-09-2008
  • 14-09-2008
  • 13-09-2008
  • 12-09-2008
  • 11-09-2008
  • 10-09-2008
  • 09-09-2008
  • 08-09-2008
  • 07-09-2008
  • 06-09-2008
  • 05-09-2008
  • 04-09-2008
  • 03-09-2008
  • 02-09-2008
  • 01-09-2008
  • 31-08-2008
  • 30-08-2008
  • 29-08-2008
  • 28-08-2008
  • 27-08-2008
  • 26-08-2008
  • 25-08-2008
  • 24-08-2008
  • 23-08-2008
  • 22-08-2008
  • 21-08-2008
  • 20-08-2008
  • 19-08-2008
  • 18-08-2008
  • 17-08-2008
  • 16-08-2008
  • 15-08-2008
  • 14-08-2008
  • 13-08-2008
  • 12-08-2008
  • 11-08-2008
  • 10-08-2008
  • 09-08-2008
  • 08-08-2008
  • 07-08-2008
  • 06-08-2008
  • 05-08-2008
  • 04-08-2008
  • 03-08-2008
  • 02-08-2008
  • 01-08-2008
  • 31-07-2008
  • 30-07-2008
  • 29-07-2008
  • 28-07-2008
  • 27-07-2008
  • 26-07-2008
  • 25-07-2008
  • 24-07-2008
  • 23-07-2008
  • 22-07-2008
  • 21-07-2008
  • 20-07-2008
  • 19-07-2008
  • 18-07-2008
  • 17-07-2008
  • 16-07-2008
  • 15-07-2008
  • 14-07-2008
  • 13-07-2008
  • 11-07-2008
  • 10-07-2008
  • 09-07-2008
  • 08-07-2008
  • 07-07-2008
  • 06-07-2008
  • 05-07-2008
  • 04-07-2008
  • 03-07-2008
  • 02-07-2008
  • 01-07-2008
  • 30-06-2008
  • 29-06-2008
  • 28-06-2008
  • 27-06-2008
  • 26-06-2008
  • 25-06-2008
  • 24-06-2008
  • 23-06-2008
  • 22-06-2008
  • 21-06-2008
  • 20-06-2008
  • 19-06-2008
  • 18-06-2008
  • 17-06-2008
  • 16-06-2008
  • 15-06-2008
  • 14-06-2008
  • 13-06-2008
  • 12-06-2008
  • 11-06-2008
  • 10-06-2008
  • 09-06-2008
  • 08-06-2008
  • 07-06-2008
  • 06-06-2008
  • 05-06-2008
  • 04-06-2008
  • 03-06-2008
  • 02-06-2008
  • 01-06-2008
  • 31-05-2008
  • 30-05-2008
  • 29-05-2008
  • 28-05-2008
  • 27-05-2008
  • 26-05-2008
  • 25-05-2008
  • 24-05-2008
  • 23-05-2008
  • 22-05-2008
  • 21-05-2008
  • 20-05-2008
  • 19-05-2008
  • 18-05-2008
  • 17-05-2008
  • 16-05-2008
  • 15-05-2008
  • 14-05-2008
  • 13-05-2008
  • 12-05-2008
  • 11-05-2008
  • 10-05-2008
  • 09-05-2008
  • 08-05-2008
  • 07-05-2008
  • 06-05-2008
  • 05-05-2008
  • 04-05-2008
  • 03-05-2008
  • 02-05-2008
  • 01-05-2008
  • 30-04-2008
  • 29-04-2008
  • 28-04-2008
  • 27-04-2008
  • 26-04-2008
  • 25-04-2008
  • 24-04-2008
  • 23-04-2008
  • 22-04-2008
  • 21-04-2008
  • 20-04-2008
  • 19-04-2008
  • 18-04-2008
  • 17-04-2008
  • 16-04-2008
  • 15-04-2008
  • 14-04-2008
  • 13-04-2008
  • 12-04-2008
  • 11-04-2008
  • 10-04-2008
  • 09-04-2008
  • 08-04-2008
  • 07-04-2008
  • 06-04-2008
  • 05-04-2008
  • 04-04-2008
  • 03-04-2008
  • 02-04-2008
  • 01-04-2008
  • 31-03-2008
  • 30-03-2008
  • 29-03-2008
  • 28-03-2008
  • 27-03-2008
  • 26-03-2008
  • 25-03-2008
  • 24-03-2008
  • 23-03-2008
  • 22-03-2008
  • 21-03-2008
  • 20-03-2008
  • 19-03-2008
  • 18-03-2008
  • 17-03-2008
  • 16-03-2008
  • 15-03-2008
  • 14-03-2008
  • 13-03-2008
  • 12-03-2008
  • 11-03-2008
  • 10-03-2008
  • 09-03-2008
  • 08-03-2008
  • 07-03-2008
  • 06-03-2008
  • 05-03-2008
  • 04-03-2008
  • 03-03-2008
  • 02-03-2008
  • 01-03-2008
  • 29-02-2008
  • 28-02-2008
  • 27-02-2008
  • 26-02-2008
  • 25-02-2008
  • 24-02-2008
  • 23-02-2008
  • 22-02-2008
  • 21-02-2008
  • 20-02-2008
  • 19-02-2008
  • 18-02-2008
  • 17-02-2008
  • 16-02-2008
  • 15-02-2008
  • 14-02-2008
  • 13-02-2008
  • 12-02-2008
  • 11-02-2008
  • 10-02-2008
  • 09-02-2008
  • 08-02-2008
  • 07-02-2008
  • 06-02-2008
  • 05-02-2008
  • 04-02-2008
  • 03-02-2008
  • 02-02-2008
  • 01-02-2008
  • 31-01-2008
  • 30-01-2008
  • 29-01-2008
  • 28-01-2008
  • 27-01-2008
  • 26-01-2008
  • 25-01-2008
  • 24-01-2008
  • 23-01-2008
  • 22-01-2008
  • 21-01-2008
  • 20-01-2008
  • 19-01-2008
  • 18-01-2008
  • 17-01-2008
  • 16-01-2008
  • 15-01-2008
  • 14-01-2008
  • 13-01-2008
  • 12-01-2008
  • 11-01-2008
  • 10-01-2008
  • 09-01-2008
  • 08-01-2008
  • 07-01-2008
  • 06-01-2008
  • 05-01-2008
  • 04-01-2008
  • 03-01-2008
  • 02-01-2008
  • 01-01-2008
  • 31-12-2007
  • 30-12-2007
  • 29-12-2007
  • 28-12-2007
  • 27-12-2007
  • 26-12-2007
  • 25-12-2007
  • 24-12-2007
  • 23-12-2007
  • 22-12-2007
  • 21-12-2007
  • 20-12-2007
  • 19-12-2007
  • 18-12-2007
  • 17-12-2007
  • 16-12-2007
  • 15-12-2007
  • 14-12-2007
  • 13-12-2007
  • 12-12-2007
  • 11-12-2007
  • 10-12-2007
  • 09-12-2007
  • 08-12-2007
  • 07-12-2007
  • 06-12-2007
  • 05-12-2007
  • 04-12-2007
  • 03-12-2007
  • 02-12-2007
  • 01-12-2007
  • 30-11-2007
  • 29-11-2007
  • 28-11-2007
  • 27-11-2007
  • 26-11-2007
  • 25-11-2007
  • 24-11-2007
  • 23-11-2007
  • 22-11-2007
  • 21-11-2007
  • 20-11-2007
  • 19-11-2007
  • 18-11-2007
  • 17-11-2007
  • 16-11-2007
  • 15-11-2007
  • 14-11-2007
  • 13-11-2007
  • 12-11-2007
  • 11-11-2007
  • 10-11-2007
  • 09-11-2007
  • 08-11-2007
  • 07-11-2007
  • 06-11-2007
  • 05-11-2007
  • 04-11-2007
  • 03-11-2007
  • 02-11-2007
  • 01-11-2007
  • 31-10-2007
  • 30-10-2007
  • 29-10-2007
  • 28-10-2007
  • 27-10-2007
  • 26-10-2007
  • 25-10-2007
  • 24-10-2007
  • 23-10-2007
  • 22-10-2007
  • 21-10-2007
  • 20-10-2007
  • 19-10-2007
  • 18-10-2007
  • 17-10-2007
  • 16-10-2007
  • 15-10-2007
  • 14-10-2007
  • 13-10-2007
  • 12-10-2007
  • 11-10-2007
  • 10-10-2007
  • 09-10-2007
  • 08-10-2007
  • 07-10-2007
  • 06-10-2007
  • 05-10-2007
  • 04-10-2007
  • 03-10-2007
  • 02-10-2007
  • 01-10-2007
  • 30-09-2007
  • 29-09-2007
  • 28-09-2007
  • 27-09-2007
  • 26-09-2007
  • 25-09-2007
  • 24-09-2007
  • 23-09-2007
  • 22-09-2007
  • 21-09-2007
  • 20-09-2007
  • 19-09-2007
  • 18-09-2007
  • 17-09-2007
  • 16-09-2007
  • 15-09-2007
  • 14-09-2007
  • 13-09-2007
  • 12-09-2007
  • 11-09-2007
  • 10-09-2007
  • 09-09-2007
  • 08-09-2007
  • 07-09-2007
  • 06-09-2007
  • 05-09-2007
  • 04-09-2007
  • 03-09-2007
  • 02-09-2007
  • 01-09-2007
  • 31-08-2007
  • 30-08-2007
  • 29-08-2007
  • 28-08-2007
  • 27-08-2007
  • 26-08-2007
  • 25-08-2007
  • 24-08-2007
  • 23-08-2007
  • 22-08-2007
  • 21-08-2007
  • 20-08-2007
  • 19-08-2007
  • 18-08-2007
  • 17-08-2007
  • 16-08-2007
  • 15-08-2007
  • 14-08-2007
  • 11-08-2007
  • 10-08-2007
  • 26-05-2007
  • 01-02-2007
  • 21-07-2006
  • 17-07-2006
  • 20-05-2006
  • 30-11--0001

    Blog als favoriet !

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    google.com, pub-6782612844096639, DIRECT, f08c47fec0942fa0




    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!