De Duitse schrijfster en dichteres Sarah Kirsch (eig. Ingrid Hella Irmelinde Kirsch) werd geboren op 16 april 1935 in Limlingerode. Zie ook alle tags voor Sarah Kirsch op dit blog.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Von Meinem Haus

Ich sage: du bist der große Wind
du bläst mir Kummer ins Gesicht
Du sagst: es ist kein Sturm
nur eine kleine warme Brise

Aber ich sehe von meinem Haus
das Dach segeln wie seidengrauen Rauch
die Bücher probiern ihre Flügel
nichts bleibt verschont, Klavierkonzerte
machen sich auf schwarzen Tellern davon, die
Fenster schliessen nie mehr. Wo
soll ich wohnen fürderhin?

Ich sage: mir ist alles davongeflogen
Du sagst: da ist kein Sturm
Ich sage: der Wind ist so groß, daß Zigaretten
verbrannt sind, eh sie den Mund erreichen
Und hält man einen Federhalter in der Hand
bohrt er sich in den Tisch.

Die Spiegel

Leere Spiegel im Haus.
Niemands schönes Gesicht. Wolken
Ziehen darin. Die sanften die grauen die
Unheimlich blitzzerschlagenen. Als ob er
Im Krieg ist.

Sarah Kirsch (Limlingerode, 16 april 1935)

De Vlaamse schrijfster, filosofe, hoogleraar en essayiste Patricia De Martelaere werd geboren in Zottegem op 16 april 1957. Zie ook alle tags voor Patricia de Martelaere op dit blog.

Uit: De staart

“Ze knippen ze af, bij jonge honden, een paar dagen na de geboorte, wanneer het bot nog niet ontwikkeld en vrij gevoelloos is. De oren knippen ze later, omstreeks zes weken, dan is het duidelijker hoe er precies moet worden geknipt. Nadien zie je ze wat zielig rondlopen met hun bruine pleisters, al beweert men dat het geen pijn doet en hun verder ook geen last berokkent. Waarom er precies wordt gecoupeerd bij sommige rassen en bij andere niet, is niet helemaal duidelijk. Vechthonden als de dobermann of de bokser hebben er, naar het schijnt, alle baat bij als er zo weinig mogelijk loshangende, kwetsbare delen aan hen zitten, maar wat met de kleine keffertjes als de dwergpincher of het toypoedeltje? Soms wordt alleen de staart gecoupeerd, soms de staart en de oren, omdat, volgens de standaardbeschrijving van de rassen, de ‘algemene verschijningswijze aldus beter geproportioneerd en harmonischer is’. Theo vraagt zich af hoeveel méér overbodige kwetsbare delen er misschien niet zijn aan vechthonden. Is het denkbaar dat men hun poten zou couperen, om te voorkomen dat ze er zich aan zouden kwetsen? Theo heeft ooit eens een hond gezien met drie poten, een abrikooskleurig poedeltje, dat aan de lijn meetrippelde met een klein meisje en haar moeder.

Waarschijnlijk had het bij een ongeluk een poot verloren en hadden ze het toch in leven willen houden. Door de kroezelige vacht die helemaal is dichtgegroeid lijkt het alsof er helemaal geen wonde is geweest en het dier gewoon misvormd is geboren. Maarhet meisje zou natuurlijk nooit een hondje met drie poten uit het nest hebben gekozen. Ze steken over op het zebrapad bij de lichten. De moeder noch het kind maken zich bijzonder druk om de hond, het ongeluk is waarschijnlijk al een hele tijd geleden gebeurd. De ontbrekende poot is de rechtervoorpoot, en Theo vraagt zich benieuwd af of de hond, als het een reu is, een achterpoot zal opheffen bij het plassen.

Patricia De Martelaere (16 april 1957 – 4 maart 2009)

De Franse dichter, dadaïst en surrealist Tristan Tzara werd op 16 april 1896 in de Roemeense plaats Moinesti geboren als Samuel Rosenstock. Zie ook alle tags voor Tristan Tzara op dit blog.

Proclamation Without Pretension

Art is going to sleep for a new world to be born
"ART"-parrot word-replaced by DADA,
PLESIOSAURUS, or handkerchief

The talent THAT CAN BE LEARNED makes the
poet a druggist TODAY the criticism
of balances no longer challenges with resemblances

Hypertrophic painters hyperaes-
theticized and hypnotized by the hyacinths
of the hypocritical-looking muezzins

CONSOLIDATE THE HARVEST OF EX-
ACT CALCULATIONS

Hypodrome of immortal guarantees: there is
no such thing as importance there is no transparence
or appearance

MUSICIANS SMASH YOUR INSTRUMENTS
BLIND MEN take the stage

THE SYRINGE is only for my understanding. I write because it is
natural exactly the way I piss the way I'm sick

ART NEEDS AN OPERATION

Art is a PRETENSION warmed by the
TIMIDITY of the urinary basin, the hysteria born
in THE STUDIO

We are in search of
the force that is direct pure sober
UNIQUE we are in search of NOTHING
we affirm the VITALITY of every IN-
STANT

the anti-philosophy of spontaneous acrobatics

At this moment I hate the man who whispers
before the intermission-eau de cologne-
sour theatre. THE JOYOUS WIND

If each man says the opposite it is because he is
right

Get ready for the action of the geyser of our blood
-submarine formation of transchromatic aero-
planes, cellular metals numbered in
the flight of images

above the rules of the
and its control

BEAUTIFUL

It is not for the sawed-off imps
who still worship their navel

Tristan Tzara (16 april 1896 – 24 december 1963)

De Engelse schrijver Kingsley Amis werd geboren op 16 april 1922 in Londen. Zie ook alle tags voor Kingsley Amis op dit blog.

Uit: Lucky Jim

'THEY made a silly mistake, though,' the Professor of History said, and his smile, as Dixon watched, gradually sank beneath the surface of his features at the memory. 'After the interval we did a little piece by Dowland,' he went on; 'for recorder and keyboard, you know. I played the recorder, of course, and young Johns…' He paused, and his trunk grew rigid as he walked; it was as if some entirely different man, some impostor who couldn't copy his voice, had momentarily taken his place; then he went on again: '… young Johns played the piano. Versatile lad, that; the oboe's his instrument, really. Well anyway, the reporter chap must have got the story wrong, or not been listening, or something. Anyway, there it was in the Post as large as life: Dowland, yes, they'd got him right; Messrs Welch and Johns, yes; but what do you think they said then?'

Dixon shook his head. 'I don't know, Professor,' he said in sober veracity. No other professor in Great Britain, he thought, set such store by being called Professor.

'Flute and piano.'

'Oh?'

'Flute and piano; not recorder and piano.' Welch laughed briefly. 'Now a recorder, you know, isn't like a flute, though it's the flute's immediate ancestor, of course. To begin with, it's played, that's the recorder, what they call a bec, that's to say you blow into a shaped mouthpiece like that of an oboe or a clarinet, you see. A present-day flute's played what's known as traverso, in other words you blow across a hole instead of…'

As Welch again seemed becalmed, even slowing further in his walk, Dixon relaxed at his side. He'd found his professor standing, surprisingly enough, in front of the Recent Additions shelf in the College Library, and they were now moving diagonally across a small lawn towards the front of the main building of the College. To look at, but not only to look at, they resembled some kind of variety act: Welch tall and weedy, with limp whitening hair, Dixon on the short side, fair and round-faced, with an unusual breadth of shoulder that had never been accompanied by any special physical strength or skill. Despite this over-evident contrast between them, Dixon realized that their progress, deliberate and to all appearances thoughtful, must seem rather donnish to passing students.”

Kingsley Amis (16 april 1922 – 22 oktober 1995)

Met zijn zoon Martin, eind jaren 70