De Amerikaanse dichter en schrijver Raymond Carver werd geboren op 25 mei 1938 in Port Angeles. Zie ook mijn blog van 25 mei 2009 en ook mijn blog van 25 mei 2010

Happiness

So early it's still almost dark out.

I'm near the window with coffee,

and the usual early morning stuff

that passes for thought.

When I see the boy and his friend

walking up the road

to deliver the newspaper.

They wear caps and sweaters,

and one boy has a bag over his shoulder.

They are so happy

they aren't saying anything, these boys.

I think if they could, they would take

each other's arm.

It's early in the morning,

and they are doing this thing together.

They come on, slowly.

The sky is taking on light,

though the moon still hangs pale over the water.

Such beauty that for a minute

death and ambition, even love,

doesn't enter into this.

Happiness. It comes on

unexpectedly. And goes beyond, really,

any early morning talk about it.

Photograph of My Father in His Twenty-Second Year

October. Here in this dank, unfamiliar kitchen

I study my father's embarrassed young man's face.

Sheepish grin, he holds in one hand a string

of spiny yellow perch, in the other

a bottle of Carlsbad Beer.

In jeans and denim shirt, he leans

against the front fender of a 1934 Ford.

He would like to pose bluff and hearty for his posterity,

Wear his old hat cocked over his ear.

All his life my father wanted to be bold.

But the eyes give him away, and the hands

that limply offer the string of dead perch

and the bottle of beer. Father, I love you,

yet how can I say thank you, I who can't hold my liquor either,

and don't even know the places to fish?

Raymond Carver (25 mei 1938 – 2 augustus 1988)

De Amerikaanse schrijver en journalist John Gregory Dunne werd geboren op 25 mei 1932 in West Hartford, Connecticut. Zie ook mijn blog van 25 mei 2009 en ook mijn blog van 25 mei 2010

Uit: Nothing Lost

„Then, to reinforce my point, I drop in Henry James. Although in the academic slum where Osceola Community is resident, The Golden Bowl is not exactly required reading. (Due diligence requires me to admit that I never actually finished it --- I was bored by the Ververs --- but I did see the movie and thought the actor who played Prince Amerigo not unattractive.) Anyway, James once wrote in an essay I saw quoted on the Net that the power to guess the unseen from the seen, to trace the implication of things, to judge the whole piece by the pattern --- that constitutes experience.
Henry James, I tell them, would have made a great criminal attorney. That would no doubt send him spinning in his grave, and it makes those of my students who know who he was (four, perhaps five, no more) laugh nervously.
I know most of the principals in the story I am about to tell, and a number of the walk-ons as well. I am even, as you will find out soon enough, a minor character. Some of the carnage that ensued I witnessed. Some of it was told to me. On the record, off the record, who cares now? Some of the principals did not realize they were telling me. Sealed audiotapes. Film, as in "Film at 11." I went to the printed record, voluminous if you know where to look. Court transcripts. Discussions in chambers with a court reporter present. Proceedings of the South Midland Bar Association. Testimony before the Judiciary Committee of the State Legislature. Interviews in the legal journals.“

John Gregory Dunne (25 mei 1932 – 30 december 2003)

De Britse schrijver, criticus en politicus Sir Edward Bulwer-Lytton werd geboren in Londen op 25 mei 1803. Zie ook mijn blog van 25 mei 2009 en ook mijn blog van 25 mei 2010

Uit: A Strange Story

„In the year 18-- I settled as a physician at one of the wealthiest of our great English towns, which I will designate by the initial L----.

I was yet young, but I had acquired some reputation by a professional work, which is, I believe, still amongst the received authorities on the subject of which it treats.  I had studied at Edinburgh and at

Paris, and had borne away from both those illustrious schools of medicine whatever guarantees for future distinction the praise of professors may concede to the ambition of students.  On becoming a member of the College of Physicians, I made a tour of the principal cities of Europe, taking letters of introduction to eminent medical men, and gathering from many theories and modes of treatment hints to enlarge the foundations of unprejudiced and comprehensive' practice.  I had resolved to fix my ultimate residence in London.  But before this preparatory tour was completed, my resolve was changed by one of those unexpected events which determine the fate man in vain would work out for himself.  In passing through the Tyro, on my way into the north of Italy, I found in a small inn, remote from medical attendance, an English traveller seized with acute inflammation of the lungs, and in a state of imminent danger.  I devoted myself to him night and day; and, perhaps more through careful nursing than active remedies, I had the happiness to effect his complete recovery.“

Edward Bulwer-Lytton (25 mei 1803 - 18 januari 1873)

De Amerikaanse schrijver, filosoof en essayist Ralph Waldo Emerson werd geboren in Boston, Massachusetts op 25 mei 1803. Zie ook mijn blog van 25 mei 2007 en ook mijn blog van 25 mei 2009 en ook mijn blog van 25 mei 2010

Uit:  Nature

„In the woods, is perpetual youth. Within these plantations of God, a decorum and sanctity reign, a perennial festival dressed, and the guest sees not how he should tire of them in a thousand years. In the woods, we return to reason and faith. There I feel that nothing can befal me in life, - no disgrace, no calamity (leaving me my eyes), which nature cannot repair. Standing on the bare ground, - my head bathed by the blithe air and uplifted into infinite space, - all mean egotism vanishes. I become a transparent eyeball. I am nothing. I see all. The currents of the Universal Being circulate through me; I am part or particle of God.

(...)

To speak truly, few adult persons can see nature. Most persons do not see the sun. At least they have a very superficial seeing. The sun illuminates only the eye of the man, but shines into the eye and the heart of the child. The lover of nature is he whose inward and outward senses are still truly adjusted to each other; who has retained the spirit of infancy even into the era of manhood. His intercourse with heaven and earth, becomes part of his daily food.“

Ralph Waldo Emerson (25 mei 1803 - 27 april 1882)

Standbeeld in de Free Public Library, Concord

De Mexicaanse dichteres en schrijfster Rosario Castellanos werd geboren in Mexico-stad op 25 mei 1925. Zie ook mijn blog van 25 mei 2009 en ook mijn blog van 25 mei 2010

The Other

Why pronounce the names of gods, stars,
froth of an invisible ocean,
pollen from the most distant gardens?
If life aches us, if each day comes
tearing us apart, if each night
falls convulsed, assassinated.
If the grief of an unknown person
grieves us, but he is
always present, and is the victim
and the enemy and love and all
that we need in order to be whole.
Never say that the darkness is yours,
don’t drink joy down with a single swallow.
Look about you: there is the other, there is always the other.
The air he breathes chokes you,
what he eats is your hunger.
He dies with the purest half of your death.

Vertaald door Julian Palley

Rosario Castellanos (25 mei 1925 – 7 augustus 1974)

Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 25 mei 2010.

De Canadese dichter en schrijver Alain Grandbois werd geboren op 25 mei 1900 in Saint-Casimir, Québec. Zie ook mijn blog van 25 mei 2009.

De Albanese dichter en schrijver Naim Frashëri werd geboren op 25 mei 1846 in Frashër. Zie ook mijn blog van 25 mei 2009.

25-05-2011 om 19:09 geschreven door Romenu  

70 Jaar Bob Dylan

De Amerikaanse zanger, songwriter en dichter Bob Dylan werd geboren als Robert Allen Zimmerman op 24 mei 1941 in Duluth, Minnesota. Zie ook mijn blog van 24 mei 2009  en ook mijn blog van 24 mei 2010. Bob Dylan viert vandaag zijn 70e verjaardag.

Blowing In The Wind

How many roads must a man walk down,

before you call him a man?

How many seas must a white dove fly,

before she sleeps in the sand?

And how many times must a cannon ball fly,

before they're forever banned?

The answer my friend is blowing in the wind,

the answer is blowing in the wind.

How many years can a mountain exist,

before it is washed to the sea?

How many years can some people exist,

before they're allowed to be free?

And how many times can a man turn his head,

and pretend that he just doesn't see?

The answer my friend is blowing in the wind,

the answer is blowing in the wind.

How many times must a man look up,

before he sees the sky?

And how many ears must one man have,

before he can hear people cry ?

And how many deaths will it take till we know,

that too many people have died?

The answer my friend is blowing in the wind,

the answer is blowing in the wind.

The answer my friend is blowing in the wind,

the answer is blowing in the wind.

Bob Dylan (Duluth, 24 mei 1941)

De Russisch-Amerikaanse dichter Joseph Brodsky werd op 24 mei 1940 in Leningrad (het huidige St.Petersburg) geboren als Iosif Brodski. Zie ook mijn blog van 24 mei 2010 en eveneens alle tags voor Joseph Brodsky op dit blog.

I Sit By The Window

I said fate plays a game without a score,

and who needs fish if you've got caviar?
The triumph of the Gothic style would come to pass

and turn you on--no need for coke, or grass.

I sit by the window. Outside, an aspen.

When I loved, I loved deeply. It wasn't often.

I said the forest's only part of a tree.

Who needs the whole girl if you've got her knee?

Sick of the dust raised by the modern era,

the Russian eye would rest on an Estonian spire.

I sit by the window. The dishes are done.

I was happy here. But I won't be again.

I wrote: The bulb looks at the flower in fear,

and love, as an act, lacks a verb; the zer-

o Euclid thought the vanishing point became

wasn't math--it was the nothingness of Time.

I sit by the window. And while I sit

my youth comes back. Sometimes I'd smile. Or spit.

I said that the leaf may destory the bud;

what's fertile falls in fallow soil--a dud;

that on the flat field, the unshadowed plain

nature spills the seeds of trees in vain.

I sit by the window. Hands lock my knees.

My heavy shadow's my squat company.

My song was out of tune, my voice was cracked,

but at least no chorus can ever sing it back.

That talk like this reaps no reward bewilders

no one--no one's legs rest on my sholders.

I sit by the window in the dark. Like an express,

the waves behind the wavelike curtain crash.

A loyal subject of these second-rate years,

I proudly admit that my finest ideas

are second-rate, and may the future take them

as trophies of my struggle against suffocation.

I sit in the dark. And it would be hard to figure out

which is worse; the dark inside, or the darkness out.

Part Of Speech

...and when "the future" is uttered, swarms of mice

rush out of the Russian language and gnaw a piece

of ripened memory which is twice

as hole-ridden as real cheese.

After all these years it hardly matters who

or what stands in the corner, hidden by heavy drapes,

and your mind resounds not with a seraphic "doh",

only their rustle. Life, that no one dares

to appraise, like that gift horse's mouth,

bares its teeth in a grin at each

encounter. What gets left of a man amounts

to a part. To his spoken part. To a part of speech.

Joseph Brodsky (24 mei 1940 – 28 januari 1996)

De Amerikaanse schrijver Michael Chabon werd geboren op 24 mei 1963 in Washington. Zie ook mijn blog van 24 mei 2009 en ook mijn blog van 24 mei 2010   

Uit: Manhood for Amateurs: The Wilderness of Childhood

„When I was growing up, our house backed onto woods, a thin two-acre remnant of a once-mighty wilderness. This was in a Maryland city where the enlightened planners had provided a number of such lingering swaths of green. They were tame as can be, our woods, and yet at night they still filled with unfathomable shadows. In the winter they lay deep in snow and seemed to absorb, to swallow whole, all the ordinary noises of your body and your world. Scary things could still be imagined to take place in those woods. It was the place into which the bad boys fled after they egged your windows on Halloween and left your pumpkins pulped in the driveway. There were no Indians in those woods, but there had been once. We learned about them in school. Patuxent Indians, they’d been called. Swift, straight-shooting, silent as deer. Gone but for their lovely place names: Patapsco, Wicomico, Patuxent.

A minor but undeniable aura of romance was attached to the history of Maryland, my home state: refugee Catholic Englishmen, cavaliers in ringlets and ruffs, pirates, battles, the sack of Washington, “The Star-Spangled Banner,” Harriet Tubman, Antietam. And when you went out into those woods behind our house, you could feel all that history, those battles and dramas and romances, those stories. You could work it into your games, your imaginings, your lonely flights from the turmoil or torpor of your life at home. My friends and I spent hours there, braves, crusaders, commandos, blues and grays.“

Michael Chabon (Washington, 24 mei 1963)

De Franse schrijver, dichter  en schilder Henri Michaux werd geboren op 24 mei 1899 in Namur in België. Zie ook mijn blog van 24 mei 2007 ook mijn blog van 24 mei 2008 en ook mijn blog van 24 mei 2009 en ook mijn blog van 24 mei 2010

Ma vie 

Tu t'en vas sans moi, ma vie.

Tu roules.

Et moi j'attends encore de faire un pas.

Tu portes ailleurs la bataille.

Tu me désertes ainsi.

Je ne t'ai jamais suivie.

Je ne vois pas clair dans tes offres.

Le petit peu que je veux, jamais tu ne l'apportes.

A cause de ce manque, j'aspire à tant.

A tant de choses, à presque l'infini...

A cause de ce peu qui manque, que jamais tu n'apportes.

Rêve de moore 

…Et voyageant ainsi qu'on fait en rêve, elle arrive au milieu d'une peuplade de nègres.

Et là, suivant la coutume qui s'attache aux fils de roi, l'enfant royal est nourri par la mère et par la nourrice. Mais à la nourriture on ne laisse qu'un sein. L'autre est sectionné et la poitrine est plate comme celle d'un Homme (sauf le nœud de la cicatrice).

La voyageuse, voyant cela, s'étonne.

Alors le vice-roi : « Vous avez bien remarqué comme tout le monde, n'est-ce pas, que quand l'enfant tette, l'autre mamelle, il la touche constamment et la caresse. C'est ainsi que ça va le mieux.

« Or la nourrice nous en coupons une pour que l'enfant apprenne plus vite à parler. En effet, ce sein absent l'intrigue tellement qu'il n'a de cesse qu'il n'ait pu composer un mot et interroger là-dessus son entourage.

« Et le premier mot qui vient, c'est toujours : abricot. »

Henri Michaux (24 mei 1899 – 19 oktober 1984)

De Ierse schrijver William Trevor werd geboren op 24 mei 1928 in Mitchelstown, County Cork. Zie ook mijn blog van 24 mei 2009 en ook mijn blog van 24 mei 2010

Uit: Cheating at Canasta: The Dressmaker's Child

„Cahal sprayed WD-40 on to the only bolt his spanner wouldn't shift. All the others had come out easily enough but this one was rusted in, the exhaust unit trailing from it. He had tried to hammer it out, he had tried wrenching the exhaust unit this way and that in the hope that something would give way, but nothing had. Half five, he'd told Heslin, and the bloody car wouldn't be ready.
The lights of the garage were always on because shelves had been put up in front of the windows that stretched across the length of the wall at the back. Abandoned cars, kept for their parts, and cars and motorcycles waiting for spares, and jacks that could be wheeled about, took up what space there was on either side of the small wooden office, which was at the back also. There were racks of tools, and workbenches with vices along the back wall, and rows of new and reconditioned tyres, and drums of grease and oil. In the middle of the garage there were two pits, in one of which Cahal's father was at the moment, putting in a clutch. There was a radio on which advice was being given about looking after fish in an aquarium. "Will you turn that stuff off?" Cahal's father shouted from under the car he was working on, and Cahal searched the wavebands until he found music of his father's time.

He was an only son in a family of girls, all of them older, all of them gone from the town -- three to England, another in Dunne's in Galway, another married in Nebraska. The garage was what Cahal knew, having kept his father company there since childhood, given odd jobs to do as he grew up. His father had had help then, an old man who was related to the family, whose place Cahal eventually took.“

William Trevor (Mitchelstown, 24 mei 1928)

24-05-2011 om 19:48 geschreven door Romenu  

De Duitse schrijver en tekenaar Tobias Falberg werd geboren op 24 mei 1976 in Wittenberg. Zie ook mijn blog van 24 mei 2010

Botanischer Trichter

Pulsierende Gärten, getarntes

Areal: Signal um Signal versinnlicht

dir Fährten, und tappst du hinein,

zappt das Programm auf

Wachstum im Raffer (ein Fenster

von Millisekunden) eigentlich schöner Wild-

blumen, zahnweiß, Rosa

canina: Blüten vor allem, gefächerte

Massen, die aufblättern bei Eintritt

nachgeben und breit haften,

ein Nightswim in Styropor-

kugeln, nur zäher und merklich mehr

schmerzhaft an den Bissstellen, Mollusken, weiche

Todesstreifen: verlassen, aber technisch gereift und nie

außer Betrieb.

Tobias Falberg (Wittenberg, 24 mei 1976)

De Britse schrijver Arnold Wesker werd geboren op 24 mei 1932 in Londen. Zie ook mijn blog van 24 mei 2009 en ook mijn blog van 24 mei 2010

Uit: The Kitchen

"… now listen to this, he says 'Did you go on that peace march yesterday?' So I says, yes, I did go on that peace march yesterday. So then he turns round to me and he says, 'You know what? A bomb should have been dropped on the lot of them! It's a pity', he says, 'that they had children with them 'cos a bomb should have been dropped on the lot!' And you know what was upsetting him? The march was holding up the traffic, the buses couldn't move so fast …And you should have seen the hate in his eyes, as if I'd murdered his child…"

Arnold Wesker (Londen, 24 mei 1932)

De Duitse schrijver Rainald Maria Goetz werd geboren op 24 mei 1954 in München. Zie ook mijn blog van 24 mei 2007 ook mijn blog van 24 mei 2008 en ook mijn blog van 24 mei 2010

Uit: Abfall für alle

"Wir fangen leer an: Ich rege mich. Von früh auf sucht man. Ist ganz und gar begehrlich, schreit. Hat nicht, was man will."

(..)

 "Hat er (der Mensch) sich erfaßt und das Seine ohne Entäußerung und Entfremdung in realer Demokratie begründet, so entsteht in der Welt etwas, das allen in die Kindheit scheint und worin noch niemand war: Heimat."

Rainald Goetz (München, 24 mei 1954)

De van oorsprong Duits-Hongaarse, maar Engelstalig schrijver en dramaturg George (György) Tabori werd geboren in Boedapest op 24 mei 1914. Zie ook mijn blog van 24 mei 2009  en ook mijn blog van 24 mei 2010

Uit: Gefährten zur linken Hand (Vertaald door Ursula Grützmacher-Tabori)

„Interpunktion", sagte der Mann; das Wort klang wie der Titel einer Heldenballade. "Sie werden sich auskennen mit dem Thema. Was halten Sie von Semikolons?"
"Ich mißtraue ihnen", sagte Farkas. "Sie bedeuten, daß der Autor zu feige oder zu ignorant war, einen Satz zu Ende zu bringen."
"Da bin ich anderer Meinung", sagte di Bocca. "Der Punkt mit seiner Endgültigkeit ist häufig irreführend. Denken Sie nur an all das, was in einem einzigen Satz nicht gesagt werden kann - was hinter der Unendlichkeit eines Punktes lauert. Das Semikolon ist bescheidener, es schenkt einem eine Pause. Der Doppelpunkt dagegen ist zu offensichtlich, finden Sie nicht? Zu offensichtlich, zu unsubtil. Wie ein Kind, das mit dem Finger zeigt. Die drei Auslassungspunkte hasse ich", fügte er heftig hinzu. "Sie sind vulgär, wie die Stimme eines Mannes, die obszön flüsternd verklingt. Und außerdem wichtigtuerisch, weil sie geltend machen, daß es Dinge zwischen Himmel und Erde gibt, die der Autor kennt, aber, überlegen wie er ist, nicht mitteilen will. Ich meine, können Sie sich vorstellen, daß Dante, Homer oder Goethe ihre Sätze nicht zu Ende schreiben? Bestimmt nicht. Es ist maniriert und bourgeois. Aber der wahre Schurke ist das Ausrufezeichen. Der Titel meines Essays ist nämlich 'Das Ausrufezeichen: ein Symbol des Faschismus.' Folgen Sie mir?"

George Tabori (24 mei 1914 - 23 juli 2007)

De Duitse dichter en componist Louis Fürnberg werd geboren op 24 mei 1909 in Iglau. Zie ook mijn blog van 24 mei 2009  en ook mijn blog van 24 mei 2010

Jeder Traum

Jeder Traum, an den ich mich verschwendet,
jeder Kampf, wo ich mich nicht geschont,
jeder Sonnenstrahl, der mich geblendet -
alles hat am Ende sich gelohnt.

Jedes Feuer, das mein Herz gefangen,
jede Sorge, jede Sorge, die mein Herz beschlich,
war's oft schwer, so ist's ja doch gegangen
Narben blieben, Narben blieben, doch es lohnte sich.

Unser Leben ist nicht leicht zu tragen.
Nur wer fest sein Herz in Händen hält,
hat die Kraft, zum Leben ja zu sagen,
hat die Kraft, die Kraft zum Kampf für eine neue Welt!

Jeder Tag ist in mein Herz geschlossen,
der auch mich zu diesem Dienst beschied.
Was ich singe, sing' ich den Genossen,
ihre Träume gehen durch mein Lied.
Was ich singe, was ich singe, sing' ich Euch Genossen,
Eure Träume gehen durch mein Lied.

Louis Fürnberg (24 mei 1909 – 23 juni 1957)

De Russische schrijver Michail Aleksandrovitsj Sjolochov werd geboren in Kroesjilin op 24 mei 1905. Zie ook mijn blog van 24 mei 2009 en ook mijn blog van 24 mei 2010

Uit: Ein Menschenschicksal (Vertaald door Otto Braun)

„Der erste Nachkriegsfrühling war am oberen Don mit Macht und Ungestüm eingebrochen. Ende März blies vom Asowschen Meer her ein warmer Wind, und schon nach zwei Tagen lag der Sandboden am linken Ufer des Dons nackt und bloß da, die schneegefüllten Steppenschluchten quollen von Schmelzwasser über, die Steppenbäche schwollen, vom Eis befreit, zu reißenden Flüssen an, und die Wege wurden fast unpassierbar.

Just um diese unfreundliche Zeit der Wegelosigkeit mußte ich nach der Staniza Bukanowskaja fahren. Keine weite Strecke – knapp sechzig Kilometer – aber sie zu überwinden war gar nicht so einfach. Ich brach mit einem Freund im Morgengrauen auf. Die beiden kräftigen Gäule konnten den schweren Wagen kaum ziehen, obwohl sie sich ins Geschirr legten, daß die Stränge schier rissen; die Räder versanken bis zu den Naben in der breiigen Masse aus Schnee, Eis und Sand. Nach einer Stunde waren die Flanken und Kruppen der Tiere unter den schmalen Riemen des Hintergeschirrs bereits mit weißem, flockigem Schaum bedeckt, und in der frischen Morgenluft roch es scharf und durchdringend nach Pferdeschweiß und nach erwärmtem Birkenteer, mit dem das Lederzeug reichlich eingefettet war. Wenn es die Pferde besonders schwer hatten, stiegen wir ab und gingen zu Fuß. Unter den Sohlen gluckste der matschige Schnee, und das Gehen fiel schwer; am Wegrand aber, auf dem eine dünne Eisschicht lag, die glasklar in der Sonne glitzerte, machte es noch mehr Mühe, voranzukommen.“

Michail Sjolochov (24 mei 1905 - 21 februari 1984)

De Britse schrijver Arthur Wing Pinero werd geboren in Londen op 24 mei 1855. Zie ook mijn blog van 24 mei 2009 en ook mijn blog van 24 mei 2010

Uit: The Cabinet Minister

“BROOKE TWOMBLEY.

I've done it. Such an afternoon's work--what! [Reading.] "Schedule of

the Debts of Mr. Brooke Twombley. [Turning over sheet after sheet.]

Tradesmen. Betting Transactions. Baccarat. Miscellaneous Amusements.

Sundries. Extras."

[PROBYN, a servant in powder and livery, is crossing the conservatory,

when he sees BROOKE.]

PROBYN.

Oh, Mr. Brooke.

BROOKE TWOMBLEY.

[Slipping the schedule into his pocket.] Eh!

PROBYN.

I didn't know you were in, sir. Her ladyship told me to give you this,

Mr. Brooke--quietly.

[He hands BROOKE a letter which he has taken from his pocket.]

BROOKE TWOMBLEY.

[Glancing at the envelope.] The Mater. Thank you. [A little cough is

heard. He looks toward the drawing-room.] Is anyone there?

PROBYN.

Mrs. Gaylustre, sir.

BROOKE TWOMBLEY.

The dressmaker! What does she want?

PROBYN.

She told Phipps, Miss Imogen's maid, sir, that she was anxious to see

the effect of her ladyship's and Miss Imogen's gowns when they get back

from the Drawing-Room.

BROOKE TWOMBLEY.

You should take her upstairs.”

Arthur Wing Pinero (24 mei 1855 - 23 november 1934)

Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 24 mei 2010

De Vlaamse schrijver Kamiel Vanhole werd geboren in Etterbeek op 24 mei 1954. Zie ook mijn blog van 24 mei 2009.  

De Franse schrijver Jean de La Varende werd geboren op 24 mei 1887 op het kasteel van Bonneville à Chamblac (Eure). Zie ook mijn blog van 24 mei 2009. 

24-05-2011 om 19:37 geschreven door Romenu  

De Nederlandse dichter Adriaan Roland Holst werd geboren op 23 mei 1888 in Amsterdam. Zie ook mijn blog van 23 mei 2010 en eveneens alle tags voor Adriaan Roland Holst op dit blog.

Uit: Over den dichter Leopold

„Ik weet van de verzen der zoogeaarde dichters er wel genen, die zoozeer voortdurend en in zichzelf verloren dat suizen der ziel lijken te willen geven als de verzen van den dichter Leopold. Hij schijnt het inderdaad vaak welhaast te betreuren, dat zijn aanleg er hem toe brengen moest onze woorden nog te bezigen, vreezend als het ware, dat hunne beteekenissen - al te duidelijk herinnerend aan het vele dat hij meende te moeten achterlaten - hem af zouden leiden en wellicht verhinderen verder te gaan in zijn eenzelvig dolen over de grenzen van het ons bewuste leven naar dat geheim en onverkend gebied, waar hij alleen nog de ‘ééne, onverschenene’ mag te verwachten.

Waar die andere dichters dan ook dit ons omgevend grensgebied, elk in de richting van de windstreek waaruit zijn hart de ziel hoort, meest overschrijden langs oude nu verlaten heirwegen van magische en mystische overleveringen, daar - wellicht gelovend, dat hij alleen als geheel onterfde door zou worden gelaten - meende hij zich elk verkeer van het hart met de zinnen te moeten ontzeggen, tenzij enkel het verkeer van het eigen hart met de eigen zinnen in hun meest schuchtere en verstilde beschroomdheid, zoodat wij, luisterend naar zijn schoone stem- ‘die wegwankelt, die sterven wil’ - weinig meer van zijn tijdelijk leven mogen vernemen, dan dat hij eens van een ontwakende het bewogen worden der ‘zware sleepende wimpers’ waarnam, of hoe hij ‘in den morgen vroeg’ onder langs een muur een arm kind over het ‘prachtige vlak’ van de sneeuw zag schuifelen. Dat is dan het laatste wat wij van hem zien, want het zijn zulke ijle gegevens, het eenige wat zijn verzonken aandacht uit dit leven wel over wilde houden, die dan even onvoorbereid als onnaspeurlijk hem doen verdwijnen naar waar ons zien hem niet meer volgen kan, smalle nauwelijksche paden, door geen gekend dan door dezen stillen zwerver, en waarlangs hij zich schuw en voortvluchtig aan ons onttrekt, over de grenzen van dit rijk verdwijnend in de nevelen.“

Adriaan Roland Holst (23 mei 1888 - 5 augustus 1976) 

Portret door Carel Willink, 1948

De Nederlandse schrijver Maarten Biesheuvel werd geboren in Schiedam op 23 mei 1939. Zie ook mijn blog van 23 mei 2010 en eveneens alle tags voor Maarten Biesheuvel op dit blog.

Uit: Reis door mijn kamer

“Ik zou weleens willenf weten wat hij precies heeft gedicteerd aan zijn secretaresse die typen kon, welke verhalen zijn op de Remington geschreven en hoe oud was Tolstoj toen? In ieder geval moet de oude graaf hetzelfde geratel in zijn oren hebben gekend als ik nu hoor. Ik heb geen secretaresse en schrijf alles onmiddellijk op de machine uit: verhalen, brieven, novellen. De vriend die mij de machine in bruikleen heeft gegeven heet Paul Briët. Ik weet niet zoveel van hem, in ieder geval heeft hij in Leiden gestudeerd en in de volgende anekdote komt zijn naam voor: Professor doctor Linnaeus las de lijst van namen voor van studenten die in de zaal moesten zitten bij een bepaald college: ‘Aafjes, Astafjev, Baasdonk, Biesheuvel, Briet...’ Een stem uit de zaal klonk luid: ‘Niet Briet professor, maar Briët (Briejet)’, waarop de hooggeleerde snedig antwoordde: ‘Maar dat kan ik aan uw neejus (neüs) toch niet zien?’ Paul Briët is tegenwoordig dokter te Leiden en hij gaat af en toe met mij naar het Concertgebouw in Amsterdam waar we samen van muziek genieten. Toen hij nog in de leer was om medicijnman te worden, hielp hij eens bij het opereren van een kapotte knieschijf. Briët is heel groot, ongeveer twee meter lang, maar de twee dokters die het belangrijkste werk moesten doen, die Briët voor zouden doen hoe men een kapotte knieschijf weer heelt, waren toevallig zeer klein van stuk zodat Paul helemaal gebogen stond en af en toe nog door zijn knieën moest zakken ook, wat heel vermoeiend was.”

Maarten Biesheuvel (Schiedam, 23 mei 1939)

De Britse schrijfster Susan Cooper werd op 23 mei 1935 geboren in Buckinghamshire. Zie ook mijn blog van 23 mei 2009 en ook mijn blog van 23 mei 2010

The Shortest Day

And so the Shortest Day came and the year died
And everywhere down the centuries of the snow-white world
Came people singing, dancing,
To drive the dark away.
They lighted candles in the winter trees;
They hung their homes with evergreen;
They burned beseeching fires all night long
To keep the year alive.
And when the new year's sunshine blazed awake
They shouted, revelling.
Through all the frosty ages you can hear them
Echoing behind us - listen!
All the long echoes, sing the same delight,
This Shortest Day,
As promise wakens in the sleeping land:
They carol, feast, give thanks,
And dearly love their friends,
And hope for peace.
And now so do we, here, now,
This year and every year.

Susan Cooper (Buckinghamshire, 23 mei 1935)

De Oostenrijkse schrijver en architect Friedrich Achleitner werd geboren op 23 mei 1930 in Schalchen. Zie ook mijn blog van 23 mei 2009 en ook mijn blog van 23 mei 2010

Uit: und oder oder und

es liegt auf der hand

es liegt auf der hand, dass nicht so viel auf der hand liegen kann, wie unentwegt behauptet wird. es liegt aber auch auf der hand, dass vieles auf der hand liegt, was nicht auf die hand gehört und bei dem man sich fragt, wie es auf die hand gekommen ist. man sollte also mit dieser redewendung, wie immer die rede gewendet wird, etwas sorgfältig umgehen, sorgfältiger, als manches sorglos auf der hand zu liegen scheint. denn es liegt auch auf der hand, dass vieles nicht auf der hand liegt, was für jedermann auf der hand liegen sollte. obwohl ohnehin viel zu viel auf der hand liegt.

Friedrich Achleitner (Schalchen, 23 mei 1930)

De Amerikaanse dichteres en vertaalster Jane Kenyon werd geboren op 23 mei 1947 in Ann Arbor, Michigan. Zie ook mijn blog van 23 mei 2009 en ook mijn blog van 23 mei 2010

Wash

All day the blanket snapped and swelled
on the line, roused by a hot spring wind....
From there it witnessed the first sparrow,
early flies lifting their sticky feet,
and a green haze on the south-sloping hills.
Clouds rose over the mountain....At dusk
I took the blanket in, and we slept,
restless, under its fragrant weight.

Notes from the Other Side

I divested myself of despair

and fear when I came here.

Now there is no more catching

one's own eye in the mirror,

there are no bad books, no plastic,

no insurance premiums, and of course

no illness. Contrition

does not exist, nor gnashing

of teeth. No one howls as the first

clod of earth hits the casket.

The poor we no longer have with us.

Our calm hearts strike only the hour,

and God, as promised, proves

to be mercy clothed in light.

23-05-2011 om 19:11 geschreven door Romenu  

De Amerikaanse schrijver en slam poet Jack McCarthy werd geboren op 23 mei 1939 in Massachusetts. Zie ook mijn blog van 23 mei 2009 en ook mijn blog van 23 mei 2010

Uit: The Saga of 57

„an oratorio for 4 voices, 2 microphones, and 54 years

J: The vast majority of the lines in this piece have been culled from your own beautifully punctuated reminiscences. Thank you for giving me the opportunity to do this, and thank you for giving me such great material to work with.

The story of 57 starts when we were fourteen. Who ever came up with the idea of sending boys away to boarding school when they turned fourteen? Must have been some kid’s father. Driving the young males out of the herd.

B: At some point, most of us surely felt that we were sinking, and looked for a life preserver. But the school was expecting us to swim. Huc venite pueri ut viri sitis—and we did.

A: Some of us had to survive summer school just to get in the door.

B: The 32-hour train ride to Exeter was the loneliest, most heart rending event in my life.

A: My father removed his wristwatch and handed it to me and I still wear it today. It would take four days to travel from San Antonio to Exeter.

B: I never studied as hard or as diligently as I did that summer.

A: I flunked Spanish, but they admitted me on my sweet smile and my use of the word sir.

B: The night before Decision Day I went to Phillips Church to ask for divine intervention. Mr. Adkins came out of his house and told me he was going to pass me. I knew at that moment that I was accepted. Effort counted as much as knowledge.

J: That was a well-kept secret!

B: The rest of us arrived right after Labor Day, that saddest of holidays.“

Jack McCarthy (Massachusetts, 23 mei 1939)

De Amerikaanse schrijver, journalist en radiopresentator  Mitchell David Albom werd geboren op 23 mei 1958 in Passaic, New Jersey. Zie ook mijn blog van 23 mei 2009 en ook mijn blog van 23 mei 2010

Uit: Tuesdays With Morrie

„Connie opened the door and let me in. Morrie was in his wheelchair by the kitchen table, wearing a loose cotton shirt and even looser black sweatpants. They were loose because his legs had atrophied beyond normal clothing size--you could get two hands around his thighs and have your fingers touch. Had he been able to stand, he'd have been no more than five feet tall, and he'd probably have fit into a sixth grader's jeans.
"I got you something," I announced, holding up a brown paper bag. I had stopped on my way from the airport at a nearby supermarket and purchased some turkey, potato salad, macaroni salad, and bagels. I knew there was plenty of food at the house, but I wanted to contribute something. I was so powerless to help Morrie otherwise. And I remembered his fondness for eating.
"Ah, so much food!" he sang. "Well. Now you have to eat it with me."
We sat at the kitchen table, surrounded by wicker chairs. This time, without the need to make up sixteen years of information, we slid quickly into the familiar waters of our old college dialogue, Morrie asking questions, listening to my replies, stopping like a chef to sprinkle in something I'd forgotten or hadn't realized. He asked about the newspaper strike, and true to form, he couldn't understand why both sides didn't simply communicate with each other and solve their problems. I told him not everyone was as smart as he was.
Occasionally, he had to stop to use the bathroom, a process that took some time. Connie would wheel him to the toilet, then lift him from the chair and support him as he urinated into the beaker. Each time he came back, he looked tired.“

Mitchell Albom (Passaic, 23 mei 1958)

West Main Ave, Passaic, ansichtkaart 

De Nederlandse schrijfster en columniste Lydia Rood werd geboren op 23 mei 1957 in Velp. Zie ook mijn blog van 23 mei 2007 en ook mijn blog van 23 mei 2008 en ook mijn blog van 23 mei 2009 en ook mijn blog van 23 mei 2010

Uit: Dr. Oetker is dood, es lebe Herr Maggi (column)

„Duits in een reclame, dat deden we niet. Over het Engels struikel je, Engels is cool. Maar de oosterburen hadden te veel op hun geweten. Bezetting, WK 1974, de fiets van oma. Nog altijd kun je oudjes tegenkomen die moeten overgeven als ze Duits horen.

Vandaar dat Dr. Ötker hier steevast Dr. Oetker werd genoemd, met de oe van zoet, en Maggi klinkt als mag-ie, en wordt nooit uitgesproken met de G van Goebbels.
 Maar onlangs hoorde ik twee Duitse uitingen in één reclameblokje. De vertrouwde dokter heet tegenwoordig Utker. En door de kamer schalde de uitsmijtregel van Opel in het Duits. 'Wir leben Autos!'
Het heeft zin om die pay-off onvertaald te laten. Het Duits wekt de associatie met lieben, maar leven lijkt van geen kant op houden van.
Het kan nu. Duits is weer salonfähig.
 De ommezwaai blijkt ook uit ons reisgedrag. Duitsland is intussen vakantieland nummer 2.
Frankrijk staat nog aan kop. Maar de beheersing van het Frans onder de Nederlandse vakantiegangers taant. Daar profiteert Duitsland van. En dat kan doordat de oudjes die gaan braken bij het horen van Duits bijna uitgestorven zijn. Zo is de een zijn Tod maar weer eens de ander zijn Brot.

Alleen 'Dr. Ötlul' - dat klinkt niet.“

Lydia Rood (Velp, 23 mei 1957)

De Zweedse schrijver Pär Fabian Lagerkvist werd geboren in Växjö op 23 mei 1891 in Stockholm. Zie ook mijn blog van 23 mei 2007 en ook mijn blog van 23 mei 2009.

Uit: Barabbas

“Supposing he really were the only god? That it were to him one should pray and none other? Supposing there were only one mighty god who was master of heaven and earth and who proclaimed his teaching everywhere, even down here in the underworld? A teaching so remarkable that one could not grasp it? “Love one another… love one another.”… No, who could understand that…?”

(...)

„–And you? Do you also believe in this loving god?
Barabbas made no reply.
–Tell me. Do you?
Barabbas shook his head.
–You don’t? Why do you bear his name on your disk then?
Barabbas was silent as before.
–Is he not your god? Isn’t that what the inscription means?
–I have no god, Barabbas answered at last, so softly that it could barely be heard. But Sahak and the Roman both heard it. And Sahak gave him a look so full of despair, pain and amazement at his incredible words that Barabbas felt it pass right through him, right into his inmost being, even though he did not meet the other’s eyes.
The Roman too was surprised.
–But I don’t understand, he said. Why then do you bear this “Christos Iesus” carved on your disk?
–Because I want to believe, Barabbas said, without looking up at either of them.“

Pär Fabian Lagerkvist (23 mei 1891 – 11 juli 1974)

Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 23 mei 2009.

De Franse dichter en schrijver Jean Markale (eig. Jacques Bertrand) werd geboren in Parijs op 23 mei 1928.

De Zwitserse schrijfster Annemarie Schwarzenbach werd geboren op 23 mei 1908 in Zürich.

23-05-2011 om 19:05 geschreven door Romenu  

De Vlaamse dichter Michaël Vandebril werd geboren op 23 mei 1972 in Turnhout. Vandebril studeerde rechten. Hij leidt sinds 2002 de stedelijke dienst Antwerpen Boekenstad en hielp de stad Antwerpen in die functie aan de UNESCO-titel World Book Capital 2004. Vandebril is 'de man achter' het Antwerpse stadsdichterschap en programmeert de Donderdagen van de Poëzie en het nieuwe internationale poëziefestival Felix Poetry Festival. Hij maakte in 2009 als dichter deel uit van het spraakmakende dichtersproject BOEST . In 2011 stelde hij de bloemlezing samen van de 5de Nacht van de Poëzie, waarvan hij curator was. Sinds 2011 maakt hij deel uit van de redactie van Deus ex Machina.  
 

Esprit de l’escalier

een brede glimlach droeg ik vandaag maar mijn woorden kleven
even traag
onder mijn tong ik draag ze een voor een zorgvuldig met me mee
klaar voor vertrek

het is waar wat je zegt je hebt me niets gevraagd ik keer terug
op mijn stappen
de rust van je blik is lang en zeker ik laat zand door mijn vingers
glijden mijn benen

zijn door mos en planten aangetast ik schiet als een paddenstoel
uit de natte grond
kom leg je als een witte schelp tegen me aan neem deze bloem
ik ben de wind

die langs je oren blaast de weg die je zelden gaat zien zal je
met al je ogen ik heb je
in de vingers die zich traag maar zeker om je vouwen nu ik leef
door jouw blik

Michaël Vandebril (Turnhout, 23 mei 1972)

23-05-2011 om 00:00 geschreven door Romenu  

De Vlaamse dichter en schrijver Erik Spinoy werd geboren op 22 mei 1960 in Sint-Niklaas. Zie ook mijn blog van 22 mei 2006 en ook mijn mijn blog van 22 mei 2008 en ook mijn blog van 22 mei 2009 en ook mijn blog van 22 mei 2010.

Soms danst de ziel...

Soms danst de ziel
zoals een bom
en vliegt bijna

als hommel zwierend
op een schommel
vol met rozen.

Soms loopt de ziel
als in verband
door dokters
beulen
ingepakt

aan elke voet een
ketting en een
loden bol

en zucht of nooit meer kwam
een bevrijder kwam.

Eenzelfde lip verwelkomt
nu de liefste dan weer
de verkrachter

Kasselse Apollo


We kennen niet zijn ongelooflijk hoofd
waarin de appels rijpten. (Zijn tors is
marmer, wit gewelfd.) Wij zien niet meer
de grens die door de ogen liep, waar zon
in sterren overgaat. Maar eens dan breekt
zijn stilte aan. Dan wekt hij slaapsters op,
tot beelden van verhevenheid.

Ooit neemt hij in uw ogen plaats, zijn voet
stapt plechtig uit de tijd. Hij stijgt in u
een hemel in, en zoekt steeds hoger (oude
Montgolfière) naar oeverloze leegten, ver.

Smalwangige atleet. Door hem schrijft gij
de regenboog aan God opnieuw, of Iris, toe.
Loop om zijn mathematisch lichaam heen.
Hij woont zo ver. Er is geen plek
die u niet ziet.

Uw leven moet nu anders zijn.

Erik Spinoy (Sint-Niklaas, 22 mei 1960)

De Britse schrijver Sir Arthur Conan Doyle werd geboren in Edinburgh op 22 mei 1859. Zie ook mijn blog van 22 mei 2007 en ook mijn mijn blog van 22 mei 2008 en ook mijn blog van 22 mei 2009 en ook mijn blog van 22 mei 2010.

Uit: The Adventure of the Noble Bachelor (The Adventures of Sherlock Holmes)

“The Lord St. Simon marriage, and its curious termination, have long ceased to be a subject of interest in those exalted circles in which the unfortunate bridegroom moves. Fresh scandals have eclipsed it, and their more piquant details have drawn the gossips away from this four-year-old drama. As I have reason to believe, however, that the full facts have never been revealed to the general public, and as my friend Sherlock Holmes had a considerable share in clearing the matter up, I feel that no memoir of him would be complete without some little sketch of this remarkable episode.

It was a few weeks before my own marriage, during the days when I was still sharing rooms with Holmes in Baker Street, that he came home from an afternoon stroll to find a letter on the table waiting for him. I had remained indoors all day, for the weather had taken a sudden turn to rain, with high autumnal winds, and the Jezail bullet which I had brought back in one of my limbs as a relic of my Afghan campaign throbbed with dull persistence. With my body in one easy-chair and my legs upon another, I had surrounded myself with a cloud of newspapers until at last, saturated with the news of the day, I tossed them all aside and lay listless, watching the huge crest and monogram upon the envelope upon the table and wondering lazily who my friend's noble correspondent could be.

"Here is a very fashionable epistle," I remarked as he entered. "Your morning letters, if I remember right, were from a fish-monger and a tide-waiter."

"Yes, my correspondence has certainly the charm of variety," he answered, smiling, "and the humbler are usually the more interesting. This looks like one of those unwelcome social summonses which call upon a man either to be bored or to lie."

Arthur Conan Doyle (22 mei 1850 – 7 juli 1930)

Portret door Sidney Paget

De Nederlandse schrijver en onderwijzer Anne de Vries werd geboren op 22 mei 1904. Zie ook mijn blog van 22 mei 2007 en ook mijn blog van 22 mei 2009 en ook mijn blog van 22 mei 2010.

Uit: Bartje

“Dat zijn er al vier in één bedstee. 't Is een heel gepas en gemeet om een grote troep kiender 's nachts onder te brengen in een klein arbeidershuisje. Een boer of een stadsmens heeft daar geen weet van. Dan heb je nog Gert en Arie, die achter op de zolder slapen in een bed, dat vader zelf getimmerd heeft en Lammechien, de oudste, die zich vóór op de zolder een kamertje heeft gemaakt van aan-elkaar-genaaide kunstmestzakken. Daar slaapt zij, de juffer, in een echt ledikant, dat zij in de schoonmaak van haar mevrouw gekregen heeft. Die wou het al, met een heleboel rommel, met de vuilniskar meegeven. Daar gaat wat over de balk bij die grote lui. Maar goed, dat Lammechien er gauw bij was! Nou heeft zij een fijn kamertje, met twee glazen dakpannen, met wel twintig ansichtkaarten geprikt op de jute en een omgekeerde kist als tafeltje, waar zij altijd een flesje met bloemen op hebben wil. Maar als zij 's morgens overeind komt, stoot zij vaak haar hoofd tegen het schuine dak.

Lammechien is al groot, want zij verdient al een daalder in de week als dagmeissie bij die mevrouw in Assen en zij heeft verkering met een slagersknecht en zij durft haast iedere avond te laat thuiskomen. Maar Gert en Arie zijn ook al een beetje groot, want die gaan al naar school. Tussen die twee is nog een jongen geweest, die heette ook Bartje, net als hij, maar die telt niet meer mee, want die ligt op het kerkhof. Daar ligt ook een kindje, een meisje, dat is zo jong gestorven, dat het niet eens een naam heeft gehad. Een paar uur heeft het maar geleefd. En dan is er nog, een week of wat geleden, zo maar ineens een popje bijgekomen. Een jochie, Egbert heet het. 's Avonds was het er nog niet en 's morgens wàs het er.”

Anne de Vries (22 mei 1904 – 29 november 1964)

De Nederlandse dichter Kees Winkler werd op 22 mei 1927 in Hoorn geboren. Zie ook mijn blog van 22 mei 2007 en ook mijn blog van 22 mei 2009 en ook mijn blog van 22 mei 2010.

De fut eruit?

Mijn tijd gaat op in rituele handelingen

ouder wordend formaliseer je dingen

die vroeger automatisch gingen

Zo werd ik slaaf van zelfgeschapen rituelen

rond opstaan, wassen, scheren en de vele

andere dagelijkse onderdelen

Het koffiekopje 10 x omgewassen

je lul achter het hemd na't plassen

vroeger kon het allemaal niet schelen

maar kleinigheden zijn een groter rol gaan spelen

De dagproduktie loopt erdoor terug

1001 gewoontetjes maken minder vlug

je wordt er moe van, het kost vrije tijd

binnenkort is VUT realiteit

Kees Winkler (22 mei 1927 –  1 april 2004)

22-05-2011 om 18:47 geschreven door Romenu  

De Franse schrijver Gérard de Nerval (pseudoniem van Gérard Labrunie) werd geboren in Parijs op 22 mei 1808. Zie ook mijn blog van 22 mei 2009 en ook mijn blog van 22 mei 2010.

L'enfance

Qu'ils étaient doux ces jours de mon enfance
Où toujours gai, sans soucis, sans chagrin,
je coulai ma douce existence,
Sans songer au lendemain.
Que me servait que tant de connaissances
A mon esprit vinssent donner l'essor,
On n'a pas besoin des sciences,
Lorsque l'on vit dans l'âge d'or !
Mon coeur encore tendre et novice,
Ne connaissait pas la noirceur,
De la vie en cueillant les fleurs,
Je n'en sentais pas les épines,
Et mes caresses enfantines
Étaient pures et sans aigreurs.
Croyais-je, exempt de toute peine
Que, dans notre vaste univers,
Tous les maux sortis des enfers,
Avaient établi leur domaine ?

Nous sommes loin de l'heureux temps
Règne de Saturne et de Rhée,
Où les vertus, les fléaux des méchants,
Sur la terre étaient adorées,
Car dans ces heureuses contrées
Les hommes étaient des enfants.

Chanson gothique

Belle épousée,
J'aime tes pleurs !
C'est la rosée
Qui sied aux fleurs.

Les belles choses
N'ont qu'un printemps,
Semons de roses
Les pas du Temps !

Soit brune ou blonde
Faut-il choisir ?
Le Dieu du monde,
C'est le Plaisir.

Gérard de Nerval (22 mei 1806 – 26 januari 1855)

De Oostenrijkse dichter en schrijver Robert Neumann werd geboren op 22 mei 1897 in Wenen. Zie ook mijn blog van 22 mei 2009 en ook mijn blog van 22 mei 2010.

Aphorismen

Ein Verleger ist ein Mann, der zuwenig investiert, zuwenig wirbt und zuviel verdient.

*

Durch eine Autobiografie verliert man gewöhnlich auch noch den Rest seiner Freunde.

*

Manche Chefs braucht man nicht zu parodieren. Es genügt, daß man sie zitiert.

Robert Neumann (22 mei 1897 – 3 januari 1975)

Wenen, Prater en reuzenrad

De Duitse dichter en politicus Johannes Robert Becher werd geboren in München op 22 mei 1891. Zie ook mijn blog van 22 mei 2009 en ook mijn blog van 22 mei 2010.

Kinderschuhe aus Lublin (Fragment)

Von all den Zeugen, die geladen,

vergess ich auch die Zeugen nicht.

Als sie in Reihn den Saal betraten,

erhob sich schweigend das Gericht.

Wir blickten auf die Kleinen nieder,

ein Zug zog paarweis durch den Saal.

Es war, als tönten Kinderlieder,

ganz leise, fern, wie ein Choral.

Es war ein langer bunter Reigen,

der durch den ganzen Saal sich schlang.

Und immer tiefer ward das Schweigen

bei diesem Gang und Kindersang.

Voran die Kleinsten von den Kleinen,

sie lernten jetzt erst richtig gehn

- auch Schuhchen können lachen, weinen -,

ward je ein solcher Zug gesehn?

Es tritt ein winzig Paar zur Seite,

um sich ein wenig auszuruhn,

und weiter zieht es in die Weite -

es war ein Zug von Kinderschuhn.

Man sieht, wie sie den Füßchen passten -

sie haben niemals weh getan,

und Händchen spielten mit den Quasten,

das Kind zog gern die Schuhchen an.

Johannes R. Becher (22 mei 1891 - 11 oktober 1958)

De Franse dichter en schrijver Catulle Mendès werd geboren op 22 mei 1841 in Bordeaux. Zie ook mijn blog van 22 mei 2009 en ook mijn blog van 22 mei 2010.

Spleen d'été

L'orageux crépuscule oppresse au loin la mer
Et les noirs sapins. L'ombre, hélas ! revient toujours.
Ah ! je hais les désirs, les espoirs, les amours,
Autant que les damnés peuvent haïr l'enfer.

Car je n'étais point né pour vivre : j'étais né
Pour végéter, pareil à la mousse ou pareil
Aux reptiles, et pour me gorger de soleil
Sur un roc d'un midi sans trêve calciné.

Aux plantes contigu, voisin de l'animal,
Famélique sans crainte et repu sans remord,
Je n'aurais pas connu ce que c'est que la mort ;
Mais, je vis ! et je sais qu'il est un jour fatal.

Le soir qui m'avertit, lugubre et solennel,
Que d'un soleil éteint le temps est plus âgé,
Accable abondamment mon coeur découragé
Du dégoût d'un bonheur qui n'est pas éternel.

Ô pins ! comme la nuit fonce vos mornes deuils !
La cigale avec ses grêles cris obsédants
Fait le bruit d'une scie aux innombrables dents
Dans l'arbre détesté dont on fait les cercueils.

Catulle Mendès (22 mei 1841 – 7 fenruari 1909)

22-05-2011 om 18:42 geschreven door Romenu  

De Duitse schrijfster Gabriele Wohmann werd op 21 mei 1932 in Darmstadt geboren als Gabriele Guyot. Zie ook mijn blog van 21 mei 2007 en ook mijn blog van 21 mei 2008 en ook mijn blog van 21 mei 2009 en ook mijn blog van 21 mei 2010

Uit: Wann kommt die Liebe

“Weil auch diesmal seine alte Freundin wieder einen bedrückten Eindruck machte, fragte ihr Sonntagsteegast nach dem Genuss des zweiten Himbeertörtchens, den er sich durch keine andere Beanspruchung einzutrüben beabsichtigte: Stimmt was nicht? In seinem Innern frohlockte es, auf eine gutmütige Weise war er ein bisschen gemein. Seine Freundin sah jetzt muffelig aus, und er wusste, was nicht stimmte, und er kannte die Antwort auf seine Zusatzfrage: Immer noch keine Post von ihm? Oh, wie hervorragend einfältig sie war, nicht durch und durch, sie konnte ganz schön schlitzohrig sein, aber wenn der menschliche Faktor hinzukam, hakte etwas bei ihr aus. Und einmal pro Woche wusste ihr Gast eine Dosis Dummheit zu schätzen.
Ach ja. Und ich verstehs nicht. Ich hätte nie von ihm gedacht, er könnte undankbar sein. Ein Mann, der solch sensible Hände hat! Die gute alte Hermine seufzte, und ihr kleines aufgepolstertes Pekinesengesicht, auf dem sich alle Merkmale, die in ein Gesicht gehörten, wie aus Platzmangel zusammendrängten, wurde richtig mürrisch. Aber war sie es auch? Ihr Beobachter konnte nicht beurteilen, ob sie so aussah, wie ihr zumute war.
Ratlos? Traurig? Oder böse? Traurigkeit abzubilden ging bei ihrer von den vielen kämpferischen Lebensjahren geprägten Physiognomie nicht. Gut möglich, dass ihre Nachbarn Hermine für eine grimmige alte Frau hielten, und sie wars ja auch manchmal, ganz schön grimmig und garstig und rasch bei der Hand, wenns um Beschwerden ging.”

Gabriele Wohmann (Darmstadt, 21 mei 1932)

De Zwitserse schrijver Urs Widmer werd geboren op 21 mei 1938 in Basel. Zie en ook mijn blog van 21 mei 2009 en ook mijn blog van 21 mei 2010

Uit: Ein Leben als Zwerg

“Ich heiße Vigolette Alt. Ich bin ein Zwerg. Ich bin acht Zentimeter groß und aus Gummi. Hinten, so

etwa im Kreuz, hatte ich einmal ein rundes Etwas

aus Metall, und wenn mir jemand, ein Mensch mit seinen Riesenkrä∫en, auf den Gummibauch drück-

te, pfiff es. Pfiff ich. Das Metallding ist aber längst von mir gefallen, und ich pfeife nicht mehr. Die

Menschen – die Kinder der Menschen vor allem – denken, ich sei ein Spielzeug. Ein Spielzwerg. Sie

haben recht, aber sie kennen nur die halbe Wahrheit. Wenn ein Menschenblick auf einen von uns fällt, auf einen Zwerg, wird er steif und starr und ist gezwungen, in der immer selben Haltung zu verharren. Eine Lebensstarre, die jeden von uns so lange beherrscht, als Menschenaugen auf uns ruhen. Sie überfällt uns eine Hundertstelsekunde be- vor der Blick uns erreicht und verläßt uns ebenso sofort, wenn der Mensch wieder woandershin blickt. Ich habe dann die Arme am Körper wie in einer etwas nachlässigen Habtachtstellung und mache ein dummes Gesicht. Mein Mund steht offen, und meine Augenlider sind bis über die Mitte der Iris gesenkt. Wenn aber niemand schaut, sind wir Zwerge äußerst fix. Wir können wie Irrwische durch Wohnungen sausen, Tischbeine hinauf, Tischbeine hinunter, wir gehen die glatten Wände hoch, wenn es sein muß. Es kommt vor – es ist vorgekommen –, daß uns ein Menschenblick triifft, wenn wir an einem Ort sind, an den wir ganz und gar nicht gehören.”

 

Urs Widmer (Basel, 21 mei 1938)

De Amerikaanse dichter Robert Creeley werd geboren op 21 mei 1926 in Arlington, Massachusetts. Zie ook mijn blog van 21 mei 2009 en ook mijn blog van 21 mei 2010

The Mirror

Seeing is believing.

Whatever was thought or said,

these persistent, inexorable deaths

make faith as such absent,

our humanness a question,

a disgust for what we are.

Whatever the hope,

here it is lost.

Because we coveted our difference,

here is the cost.

The Way

My love's manners in bed

are not to be discussed by me,

as mine by her

I would not credit comment upon gracefully.

Yet I ride by the margin of that lake in

the wood, the castle,

and the excitement of strongholds;

and have a small boy's notion of doing good.

Oh well, I will say here,

knowing each man,

let you find a good wife too,

and love her as hard as you can.

Robert Creeley (21 mei 1926 – 30 maart 2005)

De Engelse dichter Alexander Pope werd geboren in Londen op 21 mei 1688. Zie ook mijn blog van 21 mei 2010 en eveneens alle tags voor Alexander Pope op dit blog.

Lines By A Person Of Quality

Fluttering spread thy purple pinions,

Gentle Cupid, o'er my heart,

I a slave in thy dominions,

Nature must give way to art.

Mild Arcadians, ever blooming,

Nightly nodding o'er your flocks,

See my weary days consuming,

All beneath yon flowery rocks.

Thus the Cyprian goddess weeping,

Mourned Adonis, darling youth:

Him the boar, in silence creeping,

Gored with unrelenting tooth.

Cynthia, tune harmonious numbers;

Fair Discretion, tune the lyre;

Soothe my ever-waking slumbers;

Bright Apollo, lend thy choir.

Gloomy Pluto, king of terrors,

Armed in adamantine chains,

Lead me to the crystal mirrors,

Watering soft Elysian plains.

Mournful Cypress, verdant willow,

Gilding my Aurelia's brows,

Morpheus, hovering o'er my pillow,

Hear me pay my dying vows.

Melancholy, smooth Mæander,

Swiftly purling in a round,

On thy margin lovers wander

With thy flowery chaplets crowned.

Thus when Philomela, drooping,

Softly seeks her silent mate,

So the bird of Juno stooping;

Melody resigns to fate.

Alexander Pope (21 mei 1688 – 30 mei 1744)

21-05-2011 om 13:13 geschreven door Romenu  

De Vlaamse dichter Emile Verhaeren werd geboren in Sint Amands op 21 mei 1855. Zie ook mijn blog van 21 mei 2010 en eveneens alle tags voor Emile Verhaeren op dit blog.

Wij kunnen niet aan onze omhelzing ontkomen

Wij kunnen niet aan onze omhelzing ontkomen,

Omdat ze intens is en volkomen

Opdat in het lichaam heldere liefde ruste,

Dalen wij samen af in jouw tuin van lusten.

Jouw borsten zijn daar als offergaven

En je handen, alles wat me bekoort;

Niets gaat boven dit naïeve laven

Van teder woord aan wederwoord.

De schaduw van de bloesemtwijgen gaat

Tussen je boezem en je gelaat

En je losgemaakte haren spreiden

Zich als bloemenslingers op de weiden.

De nacht is een blauw-zilver land,

De nacht is een stil ledikant,

De zoete nacht, wiens briesjes langzaamaan

Lelies plukken in het licht van de maan.

Schelde

Wilde en schone Schelde,

Heel de gloed

van mijn felle jeugd,

hebt gij doen stralen vol overmoed:

Opdat

als eens het lot mij nederslaat,

men op uw oevers, in uw schoot,

mijn lichaam rusten laat,

om u nog te voelen, na mijn dood !

Emile Verhaeren (21 mei 1855 - 27 november 1916) 

Emile Verhaeren dans son cabinet, 1892, door Théo van Rysselberghe

De Roemeense dichter en schrijver Tudor Arghezi werd geboren op 21 mei 1880 in Boekarest. Zie ook mijn blog van 21 mei 2009 en ook mijn blog van 21 mei 2010

Mildew Flowers

I wrote them with my nail on walls

In the empty alcoves,

In the dark and in solitude,

without the solicitude

of the bull, the lion or the eagle

that worked so eager

for Luke, Mark and John.

These are verses without time,

Verses of the dust,

Of terrible thirst