Foto
Foto
E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

            Romenu          

Romenu is een blog over gedichten, literatuur en kunst Maar Romenu is ook een professionele freelance vertaler
Du-Ne en Ne-Du
http://www.roumen-vertalingen.nl/

Blog als favoriet !
   Romenu op Twitter       

Follow Romenu on Twitter

          Google          

Mijn favorieten
  • Buddenbrookhaus
  • Thomas Mann
  • Hans Warren
  • Paul Celan
  • Georg Trakl
  • Roumen Vertalingen
  • In Letterland
  • Frédéric Leroy
  • Romenu I
  • Yang
    Foto
    Georg Trakl    

    Georg Trakl werd op 3 februari 1887 in het conducteurshuis aan de Waagplatz 2 in Salzburg geboren. Zijn vader, Tobias Trakl, was een handelaar in ijzerwaren en zijn moeder, die ook psychische problemen had, was Maria Catharina Trakl, (meisjesnaam Halik). Voorts had hij nog drie broers en drie zussen. Margarethe (doorgaans Grethe genoemd) stond hem het naast, zelfs zodanig dat sommigen een incestueuze verhouding vermoeden. Zijn jeugd bracht hij door in Salzburg. Vervolgens bezocht hij van 1897 tot 1905 het humanistische gymnasium. Om toch een academische opleiding te kunnen volgen, werkte hij tot 1908 in de praktijk bij een apotheker. Sommigen vermoedden dat hij dit vooral deed om zichzelf opiaten te kunnen verschaffen. Bij het uitbreken van WO I werd Trakl als medicus naar het front in Galicië (heden ten dage in Oekraïne en Polen) gestuurd. Zijn gemoedsschommelingen leidden tot geregelde uitbraken van depressie, die verergerd werden door de afschuw die hij voelde voor de verzorging van de ernstig verwonde soldaten. De spanning en druk dreven hem ertoe een suïcidepoging te ondernemen, welke zijn kameraden nochtans verhinderden. Hij werd in een militair ziekenhuis opgenomen in Kraków, alwaar hij onder strikt toezicht geplaatst werd.Trakl verzonk daar in nog zwaardere depressies en schreef Ficker om advies. Ficker overtuigde hem ervan dat hij contact moest opnemen met Wittgenstein, die inderdaad op weg ging na Trakls bericht te hebben ontvangen. Op 4 november 1914, drie dagen voordat Wittgenstein aan zou komen, overleed hij echter aan een overdosis cocaïne
    Foto
    Paul Celan   

    Paul Celan werd onder de naam Paul Antschel op 23 november 1920 geboren in Czernowitz, toentertijd de hoofdstad van de Roemeense Boekovina, nu behorend bij de Oekraïne. Paul Celans ouders waren Duitssprekende joden die hun zoon joods opvoedden en hem naar Duitse christelijke scholen stuurden. In 1942 werden Celans ouders door de Duitse bezetter naar een werkkamp gedeporteerd en daar vermoord. Hijzelf wist aanvankelijk onder te duiken, maar moest vanaf juli 1942 in een werkkamp dwangarbeid verrichten. Celan overleefde de oorlog. Via Boekarest en Wenen vestigde Celan zich in 1948 in Parijs. Daar was hij werkzaam als dichter, vertaler en doceerde hij aan de prestigieuze Ecole Normale Supérieure. Vermoedelijk op 20 april 1970 beëindigde hij zijn leven zelf door in de Seine te springen.

    Gerard Reve   

    Gerard Reve over: Medearbeiders ”God is in de mensen, de dieren, de planten en alle dingen - in de schepping, die verlost moet worden of waaruit God verlost moet worden, door onze arbeid, aangezien wij medearbeiders van God zijn.” Openbaring ”Tja, waar berust elk godsbegrip op, elke vorm van religie? Op een openbaring, dat wil zeggen op een psychische ervaring van zulk een dwingende en onverbiddelijke kracht, dat de betrokkene het gevoel heeft, niet dat hij een gedachte of een visioen heeft, maar dat een gedachte gedachte of visioen hem bezit en overweldigt.”

    Foto
    Foto
    Simon Vestdijk   

    Simon Vestdijk (Harlingen, 17 oktober 1898 – Utrecht, 23 maart 1971) was een Nederlands romancier, dichter, essayist en vertaler. Zijn jeugd te Harlingen en Leeuwarden beschreef hij later in de Anton Wachter-cyclus. Van jongs af aan logeerde hij regelmatig bij zijn grootouders in Amsterdam, waar hij zich in 1917 aan de Universiteit van Amsterdam inschrijft als student in de medicijnen. Tijdens zijn studie die van 1917 tot 1927 duurde, leerde hij Jan Slauerhoff kennen.Tot 1932 is hij als arts in praktijken door heel Nederland werkzaam. In 1932 volgt zijn officiële schrijversdebuut met de uitgave van de bundel Verzen in De Vrije Bladen. Doorslaggevend voor Vestdijks uiteindelijke keuze voor de literatuur is zijn ontmoeting in 1932 met Eddy Du Perron en Menno ter Braak. Deze ontmoeting had tot resultaat dat hij redactielid werd van het tijdschrift Forum Kort daarop, in 1933, wordt zijn eerste novelle, De oubliette, uitgegeven. In hetzelfde jaar schrijft hij Kind tussen vier vrouwen, dat, eerst geweigerd door de uitgever, later de basis zal vormen voor de eerste drie delen van de Anton Wachter-romans. In 1951 ontvangt Vestdijk de P.C. Hooftprijs voor zijn in 1947 verschenen roman De vuuraanbidders. In 1957 wordt hij voor het eerst door het PEN-centrum voor Nederland voorgedragen voor de Nobelprijs voor de Literatuur, die hij echter nooit zal krijgen. Op 20 maart 1971 wordt hem de Prijs der Nederlandse Letteren toegekend, maar voor hij deze kan ontvangen overlijdt hij op 23 maart te Utrecht op 72-jarige leeftijd. Vestdijk was auteur van ca. 200 boeken. Vanwege deze enorme productie noemde de dichter Adriaan Roland Holst hem 'de man die sneller schrijft dan God kan lezen'. Andere belangrijke boeken van Simon Vestdijk zijn: "Kind van stad en land" (1936), "Meneer Visser's hellevaart" (1936), "Ierse nachten" (1946), "De toekomst de religie" (1947), "Pastorale 1943" (1948), "De koperen tuin" (1950), "Ivoren wachters" (1951), "Essays in duodecimo" (1952) en "Het genadeschot" (1964).
    Foto
    K.P. Kavafis   

    K.P. Kavafis werd als kind van Griekse ouders, afkomstig uit Konstantinopel, geboren in 1863 in Alexandrië (tot vandaag een Griekse enclave) waar hij ook het grootste deel van zijn leven woonde en werkte. Twee jaar na de dood van zijn vader verhuist het gezin in 1872 naar Engeland om na een verblijf van vijf jaar naar Alexandrië terug te keren. Vanwege ongeregeldheden in Egypte vlucht het gezin in 1882 naar Konstantinopel, om na drie jaar opnieuw naar Alexandrië terug te gaan. In de jaren die volgen maakt Kavafis reizen naar Parijs, Londen en in 1901 zijn eerste reis naar Griekenland, in latere jaren gevolgd door nog enkele bezoeken. Op de dag van zijn zeventigste verjaardag, in 1933 sterft Kavafis in Alexandrië. De roem kwam voor Kavafis pas na zijn dood, dus postuum. Deels is dat toe te schrijven aan zijn eigen handelswijze. Hij was uiterst terughoudend met de publicatie van zijn gedichten, liet af en toe een enkel gedicht afdrukken in een literair tijdschrift, gaf in eigen beheer enkele bundels met een stuk of twintig gedichten uit en het merendeel van zijn poëzie schonk hij op losse bladen aan zijn beste vrienden.
    Foto
    Thomas Mann    


    Thomas Mann, de jongere broer van Heinrich Mann, werd geboren op 6 juni 1875 in Lübeck. Hij was de tweede zoon van de graankoopman Thomas Johann Heinrich Mann welke later één van de senatoren van Lübreck werd. Zijn moeder Julia (geboren da Silva-Bruhns) was Duits-Braziliaans van Portugees Kreoolse afkomst. In 1894 debuteerde Thomas Mann met de novelle "Gefallen". Toen Thomas Mann met 21 jaar eindelijk volwassen was en hem dus geld van zijn vaders erfenis toestond - hij kreeg ongeveer 160 tot 180 goldmark per jaar - besloot hij dat hij genoeg had van al die scholen en instituties en werd onafhankelijk schrijver. Kenmerkend voor zijn stijl zijn de ironie, de fenomenale taalbeheersing en de minutieuze detailschildering. Manns reputatie in Duitsland was sterk wisselend. Met zijn eerste roman, Buddenbrooks (1901), had hij een enorm succes, maar door zijn sceptische houding tegenover Duitsland na de Eerste Wereldoorlog veranderde dit volledig. Stelde hij zich tot aan de jaren twintig apolitiek op (Betrachtungen eines Unpolitischen, 1918), meer en meer raakte hij bij het Politiek gebeuren betrokken. Zijn afkeer van het nationaal socialisme groeide, zijn waarschuwingen werden veelvuldiger en heftiger. In 1944 accepteerde hij het Amerikaanse staatsburgerschap. Tussen 1943 en 1947 schreef Mann Doktor Faustus (zie Faust), de roman van de 'Duitse ziel' in de gecamoufleerd geschilderde omstandigheden van de 20ste eeuw. In 1947 bezocht hij voor het eerst sinds de Oorlog Europa, twee jaar later pas Duitsland. In 1952 vertrok hij naar Zwitserland. Op 12 augustus 1955 stierf hij in Zürich. Twintig jaar na zijn dood, in aug. 1975, is zijn literaire nalatenschap geopend: dagboekaantekeningen van 15 maart 1933 tot 29 juli 1955, alsmede notities uit de jaren 1918 tot en met 1921.Belangrijke werken zijn: Der Zauberberg, Der Tod in Venedig, Dokter Faustus , Joseph und seine Brüder en Die Bekenntnisse des Hochstaplers Felix Krull.
    Foto
     Rainer Maria Rilke   

    Rilke werd op 4 december 1875 geboren in Praag. Hij had al naam gemaakt als dichter met zijn bundels Das Stundenbuch en Das Buch der Bilder, toen hij de literaire wereld versteld deed staan en wereldfaam verwierf met de publicatie van zijn twee delen Neue Gedichte in 1907 en 1908. Hij verzamelde daarin het beste werk uit een van zijn vruchtbaarste periodes, die hij grotendeels doorbracht in Parijs. Rilke was daar diep onder de indruk gekomen van Rodin, bij wie hij een tijdlang in dienst was als particulier secretaris. Rodin, zei hij later, had hem leren kijken. Dit kijken kwam neer op intense concentratie, om het mysterie te kunnen zien ‘achter de schijnbare werkelijkheid'. Latere en rijpere werken als Duineser Elegien (1912-1923) en het ronduit schitterende Die Sonette an Orfeus (1924) illustreren Rilkes metafysische visie op het onzegbare, dat haar verwoording vindt in een hermetische muzikale taal. Op 29 december 1926 overlijdt Rilke in het sanatorium in Val-Mont aan de gevolgen van leukemie. Enkele dagen later wordt hij, overeenkomstig zijn wens, begraven op het kerkhof van Raron.
    * * * * * * * * * * * * *  * * *   
    Romenu
    Over literatuur, gedichten, kunst en cultuur
    16-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Adrienne Rich, Jakob van Hoddis, Friedrich Rückert, Olaf J. de Landell, Paul Gellings, Lothar Baier, Juan Rulfo
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Adrienne Rich (Baltimore, 16 mei 1929)









    De Amerikaanse dichteres Adrienne Rich werd 16 mei 1929 geboren te Baltimore. Zie ook mijn blog van 16 mei 2007.

     

     

    In a Classroom

     

    Talking of poetry, hauling the books
    arm-full to the table where the heads
    bend or gaze upward, listening, reading aloud,
    talking of consonants, elision,
    caught in the how, oblivious of why:
    I look in your face, Jude,
    neither frowning nor nodding,
    opaque in the slant of dust-motes over the table:
    a presence like a stone, if a stone were thinking
    What I cannot say, is me. For that I came.

     

     

     

     

     

    My Mouth Hovers Across Your Breasts

     

    My mouth hovers across your breasts
    in the short grey winter afternoon
    in this bed we are delicate
    and touch so hot with joy we amaze ourselves
    tough and delicate we play rings
    around each other our daytime candle burns
    with its peculiar light and if the snow
    begins to fall outside filling the branches
    and if the night falls without announcement
    there are the pleasures of winter
    sudden, wild and delicate your fingers
    exact my tongue exact at the same moment
    stopping to laugh at a joke
    my love hot on your scent on the cusp of winter

     

     

     

     

     

     

    De Duitse dichter Jakob van Hoddis (pseudoniem van was Hans Davidsohn) werd geboren in Berlijn op 16 mei 1887. Zie ook mijn blog van 16 mei 2007.


    Morgens

     

    Ein starker Wind sprang empor.
    Öffnet des eisernen Himmels blutende Tore.
    Schlägt an die Türme.
    Hellklingend laut geschmeidig über die eherne Ebene der Stadt.
    Die Morgensonne rußig. Auf Dämmen donnern Züge.
    Durch Wolken pflügen goldne Engelpflüge.
    Starker Wind über der bleichen Stadt.
    Dampfer und Kräne erwachen am schmutzig fließenden Strom.
    Verdrossen klopfen die Glocken am verwitterten Dom.
    Viele Weiber siehst du und Mädchen zur Arbeit gehn.
    Im bleichen Licht. Wild von der Nacht. Ihre Röcke wehn.
    Glieder zur Liebe geschaffen.
    Hin zur Maschine und mürrischem Mühn.
    Sieh in das zärtliche Licht.
    In der Bäume zärtliches Grün.
    Horch! Die Spatzen schrein.
    Und draußen auf wilderen Feldern
    singen Lerchen.

     

     

     

     

     

    De Duitse dichter Johann Michael Friedrich Rückert werd geboren in Schweinfurt op 16 mei 1788. Zie ook mijn blog van 16 mei 2007.

     

     

    Wo sonst ich im Frühlingswind

     

    Wo sonst ich im Frühlingswind

    Flocht Kränze mit dir, mein Kind,

    Wie pflegt' ich zu theilen? Sprich

    Die Dorne für mich,

    Die Rose für dich!

    Ich theilte wol väterlich.

     

    Und als du im Winterwind

    Mir flogest hinweg, mein Kind,

    Wie hast du getheilet? sprich!

    Die Rose für dich,

    Die Dorne für mich!

    Du theiltest untöchterlich.

     

    Nun flecht' ich im Frühlingswind

    Dir wieder den Kranz, mein Kind,

    Wie soll ich nun theilen? Sprich!

    Die Rose für dich!

     

     

     

     

    Die kein Weh gethan auf Erden

     

    Die kein Weh gethan auf Erden,

    Muß nun leiden diese Wehn;

    Daß sie dir erträglich werden,

    Denke, daß sie auch vergehn.

     

    Wenn das Leben überwindet,

    Und sie blühet frisch und jung;

    Dir und ihr wie bald verschwindet

    Dieser Kämpf Erinnerung.

     

    Aber wenn sie unterlieget

    Dieser Noth und Todespein;

    Wo sie dort als Engel flieget,

    Wird es auch vergessen sein.

     

     

     

     

     

     

     

    De Nederlandse schrijver Olaf J. de Landell werd geboren in Cirebon op Java in Nederlands-Indië op 16 mei 1911. Zie ook mijn blog van 16 mei 2007.

     

    Uit: Het Klooster van de Lichtgroene Paters

    “Als ik nou doodga vlieg ik regelrecht naar God!” zei Rogier, op z’n rug drijvend.
    “Ik geloof niet dat het netjes is,” betoogde Angelo vroom, “zo in je blote speelgoedwinkel voor de Opperste te verschijnen. Ik zal je eventueel een bosje riet meegeven.”
    Doch Rogiers geloof ging veel dieper. “God vindt het enig me zonder kleren te zien,” zei hij. “Hij heeft de hele zaak zelf in elkaar gedraaid, moet je denken!”

     

     

     

     

     

     

    De Nederlandse dichter en vertaler Paul Johann Gellings werd geboren in Amsterdam op 16 mei 1953. Zie ook mijn blog van 16 mei 2007.

     

     

    TERUGKEER

    Daar ben je weer, Anne, voor altijd
    terug op dat vredige Merwedeplein,
    dat je tegelijk voor altijd verlaat
    op weg naar een onontkoombare trein.

    Je staat daar zo trots en verstandig
    en bijna vergevingsgezind,
    geflankeerd door bosschages,
    niet jong meer en toch nog een kind.

    De Wolkenkrabber strijkt ‘s morgens
    met zijn schaduw over je hoofd,
    en later glanst weer dat lachje
    om alles wat ze je hadden beloofd:

    een huis om te dromen en een leven
    vol boeken, reizen en hartstocht,
    een wereld waarin de mensheid
    haar ziel nooit meer verkocht.

    In brons kijk je nu met de ogen
    van die andere wereld op ons uit.
    Welkom terug, Anne, op het plein
    waar je woonde in Amsterdam-Zuid

     

     

     

     

    MERWEDEPLEIN

     

    Delta met baaitje, nauwelijks vloed

    in het groen waarvan het geruis

    de stad overstemt. Laatste

    rustplaats zonder gedenksteen.

    In deze rust tuimelt geen kind van

    het klimrek. Gevels blijven hier

    maskers, geven geen troost.

    Alleen kronkelen takken omhoog

    als armen. Of rails, op een dag

    in de lucht gevlogen.

    Behalve het silhouet van twaalf

    etages, de Wolkenkrabber, als

    rots uit de bodem geperst. Of

    een fabriek, op leven gestookt.

     

     

     

     

     

     

    Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 16 mei 2007.

     

    De Duitse schrijver, vertaler en essayist Lothar Baier werd geboren in Karlsruhe op 16 mei 1942.

     

    De Mexicaanse schrijver Juan Rulfo werd geboren op 16 mei 1917 in Sayula.

     

    16-05-2008 om 20:50 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    15-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Arthur Schnitzler, Albert Verwey, Judith Hermann, Max Frisch, Peter Shaffer, Raymond Federman, Mikhail Bulgakov, Lyman Frank Baum
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Arthur Schnitzler (15 mei 1862 - 21 oktober 1931)








    De Oostenrijkse schrijver en arts Arthur Schnitzler werd geboren in Wenen op 15 mei. Zie ook mijn blog van 15 mei 2007.

     

    Uit: Traumnovelle

     

    “Vierundzwanzig braune Sklaven ruderten die prächtige Galeere, die den Prinzen Amgiad zu dem Palast des Kalifen bringen sollte. Der Prinz aber, in seinen Purpurmantel gehüllt, lag allein auf dem Verdeck unter dem dunkelblauen, sternbesäten Nachthimmel, und sein Blick –"

    Bis hierher hatte die Kleine laut gelesen, jetzt, beinahe plötzlich, fielen ihr die Augen zu. Die Eltern sahen einander lächelnd an, Fridolin beugte sich zu ihr nieder, küßte sie auf das blonde Haar und klappte das Buch zu, das auf dem noch nicht abgeräumten Tische lag. Das Kind sah auf wie ertappt.

    "Neun Uhr," sagte der Vater, "es ist Zeit, schlafen zu gehen." Und da sich nun auch Albertine zu dem Kind herabgebeugt hatte, trafen sich die Hände der Eltern auf der geliebten Stirn, und mit zärtlichem Lächeln, das nun nicht mehr dem Kind allein galt, begegneten sich ihre Blicke. Das Fräulein trat ein, mahnte die Kleine, den Eltern Gute-Nacht zu sagen, gehorsam erhob sie sich, reichte Vater und Mutter die Lippen zum Kuß und ließ sich von dem Fräulein ruhig aus dem Zimmer führen. Fridolin und Albertine aber, nun allein geblieben unter dem rötlichen Schein der Hängelampe, hatten es mit einem Mal eilig, ihre vor dem Abendessen begonnene Unterhaltung über die Erlebnisse auf der gestrigen Redoute wieder aufzunehmen.

    Es war in diesem Jahre ihr erstes Ballfest gewesen, an dem sie gerade noch vor Karnevalschluß teilzunehmen sich entschlossen hatten. Was Fridolin betraf, so war er gleich beim Eintritt in den Saal wie ein mit Ungeduld erwarteter Freund von zwei roten Dominos begrüßt worden, über deren Person er sich nicht klar zu werden vermochte, obzwar sie über allerlei Geschichten aus seiner Studenten- und Spitalzeit auffallend genauen Bescheid wußten. Aus der Loge, in die sie mit verheißungsvoller Freundlichkeit geladen, hatten sie sich mit dem Versprechen entfernt, sehr bald, und zwar unmaskiert, zurückzukommen, waren aber so lange fortgeblieben, daß er, ungeduldig geworden, vorzog, sich ins Parterre zu begeben, wo er den beiden fragwürdigen Erscheinungen wieder zu begegnen hoffte. So angestrengt er auch umherspähte, nirgends vermochte er sie zu erblicken, statt ihrer aber hing sich unversehens ein anderes weibliches Wesen in seinen Arm; seine Gattin, die sich eben brüsk einem Unbekannten entzogen, dessen melancholisch-blasiertes Wesen und fremdländischer, anscheinend polnischer Akzent sie anfangs bestrickt, der sie aber plötzlich durch ein unerwartet hingeworfenes häßlich-freches Wort verletzt, ja erschreckt hatte.”

     

     

     

     

     

     

     

    De Nederlandse dichter, essayist en letterkundige Albert Verwey werd geboren in Amsterdam op 15 mei 1865.Zie ook mijn blog van 15 mei 2006 en ook mijn blog van 15 mei 2007.

     

    Begeerte

     

    Zoolang mijn leven

    Luistert en fluistert,

    Mijn voet niet kluistert

    De donkre zoô,

    Zal ik van droomen

    Het web wel weven:

    Wind, water en boomen

    En rozen, wit en roô.

     

    Zoolang mijn adem

    Beweegt en warm is,

    Mijn hart niet arm is

    Aan bloed dat kleurt,

    Zij mij de wereld

    Die ik omvadem

    De aardsche die dauw-ompereld

    Altijd uit nacht zich beurt.

     

    Zoolang mijn oogen

    Lachen en schreien,

    Zoolang ik de zijen

    Huiden bemin,

    Zoolang geur en donzen

    Warmte en bewogen

    Harten die bonzen

    Heerschen op mijn bedwelmden zin, -

     

    Zoolang begeeren

    Niet zal verlaten

    De kronkelstraten

    Van aar en spier,

    Zal ik van aarde

    Noch droom ontberen

    De eens geopenbaarde

    Schoonheid, die ik vier.

     

     

     

     

    Onrust

     

    Dichter die uw laatste vragen

    Stellen zult wanneer gij sterft,

    Antwoord zonder zelfbehagen

    Welk een leed uw geest doorkerft

     

    Dat gij nooit tevree kunt zwijgen -

    Of ge uit iedre schemering

    Bleeke maan van angst ziet stijgen

    Die uw mond tot klachten dwing'.

     

    ‘Bleeke maan niet, maar het weten

    Dat mij, reizende in den nacht,

    's Morgens weer een ongeweten,

    Grijs of kleurig, landschap wacht,

     

    Maakt mij angstig niet, maar rustloos,

    Daar mijn droom vooruit wou zien

    En nu raadselblind en lustloos

    Mat wordt van 't herhaald misschien.

     

    De ochtend komt: de klare stralen

    Leevren mij het ware beeld,

    Eindlijk kan ik ademhalen

    Heel den dag tot d'avond geelt.’

     

     

     

     

    Het Sterrenbeeld

     

    Het dal was donker en de weg was eng,

    Hij wist dat uit de ruigten slangen loerden,

    De hemel was een dunne en bleeke streep.

     

    Hij was gedaald: nu steeg hij, slank en streng,

    Alsof de steenen hem naarboven voerden,

    Een knods van wingerd hield zijn vaste greep.

     

    En toen het scheen alsof op hoogste rand

    Zich oogen brandend in de zijne boorden,

    Hij toeslaan wilde op 't monster dat hem zocht,

     

    Zag hij, zich neigend van de hemelwand

    't Gesternte slingren, dat zijn gulden koorden,

    Een labyrinth van licht, rondom hem vlocht.

     

     

     

     

     

     

     

    De Duitse schrijfster Judith Hermann werd geboren op 15 mei 1970 in Berlijn-Tempelhof. Zie ook mijn blog van 15 mei 2007.

     

    Uit: Sonja

     

    “...Sonja war biegsam - im Kopf. Es ist schwierig zu erklären. Vielleicht daß sie mir jede Projektion erlaubte. Sie erlaubte mir jede mögliche Wunschvorstellung von ihrer Person, sei konnte eine Unbekannte sein, eine kleine Muse, jene Frau, der man einmal auf der Straße begegnet und an die man sich noch Jahre später mit dem Gefühl eines ungeheuren Versäumnisses erinnert. Sie konnte dumm sein und bieder, zynisch und klug. Sie konnte herrlich sein und schön, und es gab Augenblicke, da war sie ein Mädchen, blaß im braunen Mantel und wirklich unwichtig; ich glaube sie war so biegsam, weil sie eigentlich nichts war.”

     

     

     

     

     

     

    De Duitse schrijver en architect Max Frisch werd geboren in Zürich op 15 mei 1911. Zie ook mijn blog van 15 mei 2007.

     

    Uit: Homo faber

     

    “Ich habe mich schon oft gefragt, was die Leute eigentlich meinen, wenn sie von Erlebnis reden. Ich bin Techniker und gewohnt, die Dinge zu sehen, wie sie sind. Ich sehe alles, wovon sie reden, sehr genau; ich bin ja nicht blind. Ich sehe den Mond über der Wüste von Tamaulipas - klarer als je, mag sein, aber eine errechenbare Masse, die um unseren Planeten kreist, eine Sache der Gravitation, interessant, aber wieso ein Erlebnis? Ich sehe die gezackten Felsen, schwarz vor dem Schein des Mondes; sie sehen aus, mag sein, wie die gezackten Rücken von urweltlichen Tieren, aber ich weiß: Es sind Felsen, Gestein, wahrscheinlich vulkanisch, das müßte man nachsehen und feststellen. Wozu soll ich mich fürchten? Es gibt keine urweltlichen Tiere mehr. Wozu sollte ich sie mir einbilden? Ich sehe auch keine versteinerten Engel, es tut mir leid; auch keine Dämonen, ich sehe, was ich sehe: die üblichen Formen der Erosion, dazu meinen langen Schatten auf dem Sand, aber keine Gespenster. Wozu weibisch werden?

     

     

     

     

     

     

    De Britse toneelschrijver Peter Shaffer werd geboren op 15 mei 1926 in Liverpool. Zie ook mijn blog van 15 mei 2007.

     

    Uit: Amadeus

     

    „SCENE 1

    Vienna

    [Darkness.
    Savage whispers fill the theater. We can distinguish nothing at first from this snakelike hissing save the word Salieri! repeated here, there and everywhere around the theater. Also, the barely distinguishable word Assassin!

    The whispers overlap and increase in volume, slashing the air with wicked intensity. Then the light grows Upstage to reveal the silhouettes of men and women dressed in the top hats and skirts of the early nineteenth century--CITIZENS OF VIENNA, all crowded together in the Light Box, and uttering their scandal. ]

    WHISPERERS: Salieri! . . . Salieri! . . . Salieri!
    [Upstage, in a wheelchair, with his back to us, sits an old man. We can just see, as the light grows w little brighter, the top of his head, encased in an old red cap, and perhaps the shawl wrapped around his shoulders. ]
    Salieri! . . . Salieri! . . . Salieri!
    [Two middle-aged gentlemen hurry in from either side, also wearing the long cloaks and tall hats of the period. These are the two VENTICELLI: purveyors of fact, rumor and gossip throughout the play. They speak rapidly--in this first appearance extremely rapidly--so that the scene has the air of a fast and dreadful overture. Sometimes they speak to each other, sometimes to us--but always with the urgency of men who have ever been first with the news.

    VENTICELLO 1: I don't believe it.

    VENTICELLO 2: I don't believe it.

    V.1: I don't believe it.

    V.2: I don't believe it.

    WHISPERERS: Salieri!

    V.1: They say.

    V.2: I hear.

    V.1: I hear.

    V.2: They say.

    V.1: & V.2: I don't believe it!

    WHISPERERS:Salieri!

    V.1: The whole city is talking.

    V.2: You hear it all over.

    V.1: The cafes.

    V.2: The Opera.

    V.1: The Prater.

    V.2: The gutter.

    V.1: They say even Metternich repeats it.

    V.2: They say even Beethoven, his old pupil.

    V.1: But why now?

    V.2: After so long?

    V.1: Thirty-two years!

    V.1: & v.2: I don't believe it!

    WHISPERERS: SALIERI!

    V.1: They say he shouts it out all day!

    V.2: I hear he cries it out all night!

    V.1: Stays in his apartments.

    V.2: Never goes out.

    V.1: Not for a year now.

    V.2: Longer. Longer.

    V.1: Must be seventy.

    V.2: Older. Older.

    V.1: Antonio Salieri--

    V.2: The famous musician--

     

     

     

     

     

     

    De Amerikaanse dichter, schrijver, essayist, criticus, vertaler en literatuurwetenschapper Raymond Federman werd geboren in het Franse Montrouge op 15 mei 1928. Zie ook mijn blog van 15 mei 2007.

     

     

    AMERICAN DREAM

     

     every morning after breakfast

     the family gathers in the garage

     to mumble their daily quota

     of admiration & veneration

     to their two chevrolets

     while on the television

     an old wrinkled actor

     out of work

     pledges allegiance

     to Budweiser                                                                           

     

     

     

    IN THE END

     

     Some die heroically

     on the battlefield

     others defiantly

     by jumping off a cliff

     but many die

     unexpectedly

     in their sleep

     without knowing it

     while a great number

     go in fear

     and cowardliness

     in hospital wards

     very few depart

     unashamedly

     without resisting

     but me I want to die

     just like that

     without enthusiasm

     

     

     

    A LITTLE TRIP

    Flying Mexican Airlines
    I go loco
    and bite my lips
    and blast a stick
    to boot the gong
    as I blow the roof
    while burning one
    and hit the hay
    to mow the grass
    that puffs the dragon

     

     

     

     

     

     

    Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 15 mei 2007.

     

    De Russische schrijver Mikhail Afanasjevitsj Bulgakov werd geboren op 15 mei 1891 in Kiev.

     

    De Amerikaanse schrijver Lyman Frank Baum werd geboren in Chittenango op 15 mei 1856.

     

    15-05-2008 om 20:36 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    14-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dante Alighieri, Jo Gisekin, Eoin Colfer, Jens Sparschuh, Karl-Markus Gauß, Karin Struck, Gaby Hauptmann
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Dante Alighieri  (14 mei/13 juni 1265 - 13/14 september 1321)








    De Italiaanse dichter Dante Alighieri werd tussen 14 mei en 13 juni 1265 (volgens hemzelf in de Divina Comedia in de Goede Week en in het teken van de Tweelingen) in Florence geboren. Zie ook mijn blog van 14 mei 2007.

     

    ALS DE SCHOONHEID VAN JE AANBLIK MIJ VERBLIJDT

     

    Als de schoonheid van je aanblik mij verblijdt,
    krimpt elk verzet, o liefste, in mij ineen.
    Als ik bij je ben, zucht ik: 'O hart, strijd
    voor wat je waard bent en vlucht dan heen!'

    Voor mijn lijkbleek gezicht wordt alles zwart
    en vallend zoek ik soelaas bij iedereen.
    In de angstige roes die mij verwart
    hoor ik: 'Sterf, o sterf dan!' van elke steen.

    En wie mij ziet wanneer mij dit gebeurt,
    is schuldig, als hij niet vol mededogen
    laat zien hoe hij om mijn ontzetting treurt.

    En ach, wie wordt niet tot in 't hart bewogen
    als hij, wanneer je om mij spot bespeurt
    hoezeer de dood zich nestelt in mijn ogen.

     

     

     

     

    VERVULD VAN LIEFDE ZIJN AL MIJN GEDACHTEN

     

    Vervuld van liefde zijn al mijn gedachten,
    ofschoon ze van elkaar totaal verschillen:
    de ene verwijst naar haar dwaze grillen,
    de andere doet mij naar haar gaven smachten,

    de ene vervolgt mij met jammerklachten,
    de andere doet mijn hart van hoop doortrillen,
    terwijl ze allemaal hetzelfde willen:
    mijn kwellingen genadevol verzachten.

    Vandaar dat ik niet weet waar te beginnen,
    noch zie in welke richting ik moet gaan,
    zozeer bedwelmt de liefdesroes mijn zinnen.

     

     

     

     

    ALLE MENSEN MET EEN LIEFDEVOL HART

     

    Alle mensen met een liefdevol hart,
    lees deze verzen zonder respijt
    en geef me uw mening in openheid,
    in naam van Amor, die ons verwart!

    De nacht had al een derde van de tijd
    aan de fonkelende sterren ontnomen,
    toen Amor zich vertoonde in mijn dromen,
    een dwangbeeld waar ik nu nog onder lijd.

    Hij hield mijn hart verheugd in zijn handen
    terwijl hij zich aan mijn liefste wijdde,
    zodat de slaap haar leden overmande.

    Hij wekte haar, waarna hij haar leidde
    naar mijn hart, dat deemoedig brandde.
    Toen hij wegging, zag ik dat hij schreide.



    De Vlaamse dichteres Jo Gisekin (Leentje Vandemeulebroecke) werd geboren in Gent op 14 mei 1942. Zie ook mijn blog van 14 mei 2007.

     

    Niemand hoeft het ooit te weten

    Niemand hoeft het ooit te weten
    dat liefde een wijd open plek is
    een verdronken land bijna
    met hunkerende vogels en
    druppelend water

    twee zielen als duiven op een tak
    in een nachtelijk september
    twee harten in struikgewas

    één peluw
    met het hoofd
    van slechts die

    en geen ander.

     

    Poëtisch

    Een vrouw
    wordt opgevuld en leeggehaald

    af en toe
    kan ze ook poëtisch zijn
    wanneer de kinderen
    tussen vogels en vlinders
    de laan zijn uitgestuurd

    om in haar kookpan
    een hartig
    gedicht te bereiden

     

     

    De Ierse schrijver Eoin Colfer (zijn voornaam wordt uitgesproken als Owen) werd geboren in Wexford op 14 mei 1965. Zie ook mijn blog van 14 mei 2007.

     

     

    Uit: Half Moon Investigations

     

    “My name is Moon. Fletcher Mon. And I’m a private detective. In my twelve years on this spinning ball we call Earth, I’ve seen lots of things normal people never see. I’ve seen lunch boxes stripped of everything except fruit. I’ve seen counterfeit homework networks that operated in five counties, and I’ve seen truckloads taken from babies.

    I thought I’d seen it all. I had paid so many visits to the gutter looking for lost valentines that I though nothing could shock me. After all, when you’ve come face-to-face with the dark side of the schoolyard, life doesn’t hold many surprises.

    Or so I’d believed. I was wrong.
    Very wrong.”

     

     

     

     

     

     

     

    De Duitse schrijver Jens Sparschuh werd geboren op 14 mei 1955 in Karl-Marx-Stadt en groeide op in Oost-Berlijn. Van 1973 tot 1978 studeerde hij filosofie en logica in Leningrad. Tot 1983 was hij wetenschappelijk medewerker aan de Humboldt-Universität, waar hij ook promoveerde. Sindsdien leeft hij als zelfstandig schrijver in Berlijn. Hij was geenageerd in de burgerrechtenbeweging in de DDr, voorafgaand aan de val van de muur. Sparschuh schrijft romans, essays, gedichten en hoorspelen.

     

    Uit: Ich glaube, sie haben uns nicht gesucht



    “Mein 9. November

    Robert Karge, der Hörspielchef vom Saarländischen Rund­funk, war zu Besuch.

    Im Frühjahr '89 hatten wir zusammen ein Hörspiel über Im­manuel Kant produziert, und nun, am Abend des 9. Novem­ber, saßen wir in Pankow, vor beziehungsweise hinter dem Ei­sernen Vorhang aus Beton, jedenfalls in seinem Schatten - und konspirierten bei Rotwein und Tabak angelegentlich darüber, wie wir beim nächsten gemeinsamen Stück eventuell etwas un­bürokratischer zusammenarbeiten könnten.

    Unbürokratischer - im Klartext: Wir wollten das DDR-»Büro für Urheberrechte«, das ungebeten, per Zwangsumtausch, alle Westhonorare zum Umtauschkurs 1:1 in harte Ostmark um­rubelte, austricksen. Wie, das wußten wir auch nicht so richtig. Heute weiß ich: Das war ein historischer Irrtum!

    Kein Büro der Welt wäre mehr so generös, für eine Stunde Hörspiel im Westradio (ich habe es eigenhändig am Taschen­rechner ausgerechnet!) den sagenhaften Gegenwert von S (in Worten: fünf) Jahren Miete in Ostberlin zu tauschen. Wie auch immer, es ging an jenem Abend um Kunst und Geld - Grund genug also für allerhöchste geistige Konzentration. Auch die immer lauter werdenden Hupgeräusche von der Straße konnten dem nichts anhaben.

    Karge, der höfliche Westler, war zwar irritiert, fragte aber pie­tätvollerweise nicht weiter nach. Wahrscheinlich hielt er es für einen ganz besonderen Brauch der geheimnisvollen Ostdeut­schen, nachts um i t dauerhupend um den Block zu rasen. Und so sehe ich uns sitzen: im Stile des deutschen Idealismus vergangener Jahrhunderte weitschweifende, aber vorsichtige Erwägungen darüber anstellend, wie wir eventuell die Mauer ein kleines bißchen durchlässiger machen könnten - während draußen die Welt ihre ganz und gar eigenen Wege ging und die Mauer einfach sang- und klanglos zu Staub zerfiel. Am nächsten Tag, so erzählte mir Karge später, rief ihn ganz aufgeregt seine Tante - tief, tief aus dem Westen - in seinem Westberliner Hotel an: Wo und wie er denn diese unglaubliche Nacht zugebracht hätte?

    Karge erzählte es. - Unglaublich!

    »Na ja«, resümierte sie, »dann kannst du nichts wissen. Ich je­denfalls hab alles miterlebt, live. Am Fernseher!« Recht hat die Tante! „

     

     


     

     

    De Oostenrijkse schrijver, essayist en uitgever Karl-Markus Gauß werd geboren op 14 mei 1954 in Salzburg. Daar studeerde hij ook geschiedenis en germanistiek. Zijn eerste essays verschenen in het Winer Tagebuch. Terugkerende thema’s zijn de toenadering aan verschillende zogenaamde nationale minderheden en etniciteiten, waarvan de meesten aan de lezers nauwelijks bekend zijn. Zijn reisreportages gaan over culturele ontmoetingen, de uitwisseling met intellectuelen en schrijvers, maar ook met heel „normale“ mensen op straat of in café’s. Men kan ze lezen als bijdragen tot de Europese ethnologie.

     

    Uit: Zu früh, zu spät

     

    „Vor einem halben Jahr ist Aleksandar Tisma gestorben, jetzt erhalte ich seine Tagebücher zur Lektüre. Mein Freund Dragan Velikic´, der serbische Autor, der es schafft, daß selbst ich in seiner Gegenwart kaum zu Wort komme, hat mir von ihnen vorgeschwärmt. Als Jüngling von achtzehn Jahren, der schreiben wollte, aber nicht recht wußte wie und worüber, hat Tisma mit seinem Tagebuch begonnen, das er erst 2001, als weltberühmter Autor, der seinem literarischen Werk gegenüber nahezu gleichgültig geworden war, beendete. 1200 Seiten umfaßt die serbische Ausgabe dieses Buchs der Selbstbezichtigung, dessen Autor sich nicht sorgte, der Nachwelt womöglich ein unsympathisches, mitunter abstoßendes Zeugnis seiner selbst zu hinterlassen. Mit kalter Leidenschaft seziert da ein Narziß, der nur in die düsteren Züge seines Selbstbilds verliebt war, über sechs Jahrzehnte sein Streben und Trachten, seine Eitelkeit und Scham, seine Gier nach Frauen, Anerkennung, literarischem Erfolg, die sich nur allmählich abmilderte und endlich in einem erschreckenden Gleichmut erlosch.

    Die große Konfession erschüttert zweifach: durch die selbstverletzende Energie, mit der sich hier jemand den Prozeß macht, in dem er selbst als Ankläger, Angeklagter und Zeuge auftritt und keinen Verteidiger zuläßt; und durch die Entschiedenheit, mit der er sich dabei auf wenige Grundfragen seiner Existenz konzentriert und wichtige Facetten seines Lebens ebenso rigoros außer Betracht läßt wie politische Ereignisse der Epoche, die sein eigenes und das Leben von Millionen beeinflußten, gefährdeten, zerstörten. Tismas Frau soll über das autobiographische Riesenwerk einmal gesagt haben, es sei darin nicht einmal Platz für die kleinste Notiz gewesen,

    die Geburt ihres gemeinsamen Sohnes zu würdigen oder immerhin festzuhalten. Doch hat Tisma in seinen Tagebüchern nicht nur von privatem Glück geschwiegen, sondern auch über historisches Unglück kaum ein Wort verloren.”

     

     

     

     

     

    De Duitse schrijfster Karin Struck werd geboren op 14 mei 1947 in Schlagtow. Zij stamde uit een boerenfamilie die in 1953 wegens de collectivering van de landbouw in de DDR naar de BRD vluchtte. Struck studeerde romanistiek, germanistiek en psychologie in Bochum, Bonn en Düsseldorf. Met haar in 1992 verschenen Ich sehe mein Kind im Traum ontpopte de schrijfster zich als tegenstandster van abortus. Diverse keren liepen discussies met haar op de Duitse televisie uit de hand. In 1996 bekeerde zij zich tot het katholieke geloof. In haar latere levensjaren lukte het haar niet meer uitgevers voor haar werk te vinden, maar zij bleven bijdragen leveren aan voornamelijk katholieke media.

     

    Uit:  Klassenliebe

     

    „16. Mai 72. Ich arbeitete bei einer Gewerkschaftsschulung mit, als Mitglied eines »Teams« von zwei Studenten und zwei Gewerkschaftlern. Am ersten Tag der Wochenendschulung wollten wir mit den jungen Arbeitern über die Geschichte der Arbeiterbewegung diskutieren. Ein Student referierte. Danach saßen alle steif und starr und schwiegen. Nach dem Mittagessen gingen die Kollegen nach draußen einen Feldweg entlang (wir wohnten auf dem Land). An einer Wiese blieben alle stehen: zwei Bauern oder Arbeiter in blauen Kitteln waren dabei, zwei Bullen einzufangen. Dieses Schauspiel verfolgten alle mit großer Lust bestimmt eine halbe Stunde lang: die Bullen waren ziemlich wild. Und nachts kamen Jungen in das Mädchenzimmer, in dem ich mit drei jungen Arbeiterinnen schlief. Sie saßen sehnsüchtig auf den Hockern und sprachen mit den Mädchen, die schon im Bett lagen. Im Dunkeln. Alles natürlich heimlich. Kann man den Kapitalismus anfassen? Warum sollte alles so anonym sein, daß man nichts mehr anfassen kann, sinnlich wahrnehmen? Ist ein Krebs in der Brust nicht sinnlich wahrnehmbar? Die Ursache des Krebses schon nicht mehr sinnlich, anschaulich. Aber Theorie ist Anschauung und Denken, könnte es sein.“

     

     

     

     

     

     

    De Duitse schrijfster Gaby Hauptmann werd geboren op 14 mei 1957 in Trossingen. Zij volgde een opleiding tot journaliste en werkte o.a. als redactrice bij Seefunk Radio Bodensee. Haar radioloopbaan vervolgde zij in Tübingen en Baden-Baden. Midden jaren negentig schreef Hauptmann een serie bestsellers rond het thema: strijd der sexen. Na het verschijnen van Suche impotenten Mann fürs Leben kreeg zij vanuit de vrouwenbeweging het verwijt dat zij de emancipatie had verraden. De storm ging als snel liggen. Haar boeken werden verfilmd en er zijn nu al meer dan 6 miljoen exemplaren van verkocht.

     

    Uit: Ran an den Mann

     

    „Eva beachtete ihn nicht, bis sie bemerkte, daß sein Blick sie abtastete. Da beachtete sie ihn noch weniger. Sie drehte sich auf ihrem Barhocker leicht weg und ihm damit den Rücken zu. So, jetzt konnte er weiterschauen. Aber das Gefühl blieb da und lenkte sie ab.

    Sie hatte sich nach einem anstrengenden Tag ein Pils an der Bar des Maritim-Hotels gönnen wollen, ganz für sich allein, bevor sie sich zu Hause ihren Töchtern und dem unerledigten Haushalt stellen mußte. Sie brauchte das manchmal. Einfach ein paar Minuten für sich, fern von allem Trubel, jeder Form von Chaos und pubertären Ausbrüchen. Auf diese Weise hatte sie ihre Nerven besser im Griff, ging nicht gleich hoch und konnte auch mal lächeln, statt immer gleich aus der Haut zu fahren.

    Eva nahm noch einen Schluck aus ihrem Glas, und dabei blieb ihr Blick zunächst an der Flaschenbatterie hinter der Theke hängen und dann an den Augen, die sie im Spiegel anschauten. Sie starrte zurück. Es war ein unglaubliches Gefühl, einfach in ein Paar Augen zu schauen, die zu keinem Gesicht gehörten - zwei Whiskyflaschen verdeckten den Rest. Es waren schöne Augen. Dunkle Augen. Und sie bewegten sich nicht.

    Langsam drehte sich Eva zu ihrem Barnachbarn. Jetzt hatte er auch ein Gesicht, und die Augen lächelten ihr aus nächster Nähe zu.

    »Warum tun Sie das?« fragte sie.

    »Was?« wollte er wissen.

    Eva schwieg. Wenn er es nicht selbst wußte, was sollte sie dann dazu sagen?

    Sie wollte sich wieder wegdrehen, und das schien er gespürt zu haben.

    »Sie haben schöne Augen«, sagte er schnell.

    Eva musterte das Gesicht zu den Augen jetzt etwas genauer.

    Ein leichtes Lächeln zupfte an seinen Mundwinkeln, um die braunen Augen lagen kleine Fältchen, seine Gesichtszüge waren kantig, weich schienen nur die Haare, die leicht gewellt waren und in seine Stirn fielen.“






    14-05-2008 om 00:00 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    13-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bruce Chatwin, Daphne du Maurier, Alphonse Daudet, Kathleen Jamie, Armistead Maupin, Reinhold Schneider, Adolf Muschg, Franz Michael Felder, Jacob Gottfried Haafner, Roch Carrier
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Bruce Chatwin (13 mei 1940 – 18 januari 1989)









    De Engelse schrijver Bruce Chatwin werd op 13 mei 1940 in Sheffield geboren. Zie ook mijn blog van 13 mei 2007.

     

    Uit: In Patagonia

     

    „In my grandmother's dining-room there was a glass-fronted cabinet and in the cabinet a piece of skin. It was a small piece only, but thick and leathery, with strands of coarse, reddish hair. It was stuck to a card with a rusty pin. On the card was some writing in faded black ink, but I was too young then to read.

    'What's that?'

    'A piece of brontosaurus.'

    My mother knew the names of two prehistoric animals, the brontosaurus and the mammoth. She knew it was not a mammoth. Mammoths came from Siberia.

    The brontosaurus, I learned, was an animal that had drowned in the Flood, being too big for Noah to ship aboard the Ark. I pictured a shaggy lumbering creature with claws and fangs and a malicious green light in its eyes. Sometimes the brontosaurus would crash through the bedroom wall and wake me from my sleep.

    This particular brontosaurus had lived in Patagonia, a country in South America, at the far end of the world. Thousands of years before, it had fallen into a glacier, travelled down a mountain in a prison of blue ice, and arrived in perfect condition at the bottom. Here my grandmother's cousin, Charley Milward the Sailor, found it.

    Charley Milward was captain of a merchant ship that sank at the entrance to the Strait of Magellan. He survived the wreck and settled nearby, at Punta Arenas, where he ran a ship-repairing yard. The Charley Milward of my imagination was a god among men--tall, silent and strong, with black mutton-chop whiskers and fierce blue eyes. He wore his sailor's cap at an angle and the tops of his sea-boots turned down.

    Directly he saw the brontosaurus poking out of the ice, he knew what to do. He had it jointed, salted, packed in barrels, and shipped to the Natural History Museum in South Kensington. I pictured blood and ice, flesh and salt, gangs of Indian workmen and lines of barrels along a shore--a work of giants and all to no purpose; the brontosaurus went rotten on its voyage through the tropics and arrived in London a putrefied mess; which was why you saw brontosaurus bones in the museum, but no skin.

    Fortunately cousin Charley had posted a scrap to my grandmother.

    My grandmother lived in a red-brick house set behind a screen of yellow-spattered laurels. It had tall chimneys, pointed gables and a garden of blood-coloured roses. Inside it smelled of church.

    I do not remember much about my grandmother except her size. I would clamber over her wide bosom or watch, slyly, to see if she'd be able to rise from her chair. Above her hung paintings of Dutch burghers, their fat buttery faces nesting in white ruffs. On the mantelpiece were two Japanese homunculi with red and white ivory eyes that popped out on stalks. I would play with these, or with a German articulated monkey, but always I pestered her: 'Please can I have the piece of brontosaurus.'

     

     

     

     

     

     

    De Britse schrijfster Daphne du Maurier werd geboren in Londen op 13 mei 1907. Zie ook mijn blog van 13 mei 2007.

     

    Uit: Jamaica Inn

     

    „It was a cold grey day in late November, The weather had changed overnight when a backing wind brought a granite sky and a mizzling rain with it,and although it was now only a little after two o'clock in the afternoon the pallour of a winter eveningseemed to have closed upon the hills, cloaking them in mist. It would be dark by four. The air was clammy cold, and for all the tightly closed windows It penetrated the interior of the coach. The leather seats damp to the hands, and there must have been a small crack in the roof, because now and again little drips of rain fell softly through, smudging the leather and leaving a dark blue stain like a splodge of ink. The Wind came in gusts, at times shaking the coach as it travelled round the bend of the road, and in the exposed places on the high ground it blew with such force that the whole body of the coach trembled and swayed, rocking between the high wheels like a drunken man.

    The driver, muffled in a greatcoat to his ears, bent almost double in his seat; in a faint endeavour to gain shelter from his own shoulders, while the dis pirited horses plodded sullenly to his command, too broken by the wind and the rain to feel the whip that now and again cracked above their heads, while it: swung between the numb fingers of the driver.

    The wheels of the coach creaked and groaned as they sank onto the rats on the road, and sometimes they flung up the soft spattered mud against the windows, where it mingled with the constant driving rain, and whatever view there might have been of the countryside was hopelessly obscured.

    The few passengers huddled together for warmth, exclaiming in unison whenthe coach sank into a heavier rut than usual, and one old fellow, who had kept up a constant complaint ever since he had joined the coach at Truro, rose from his seat in a fury, and, fumbling with the window sash, let the window down with a crash, bringing a shower of rain in upon himself and his fellow passengers. He thrust his head out and shouted up to the driver, cursing him in a high petulant voice for a rogue and a murderer; that they would all be dead before they reached Bodmin if he persisted in driving at breakneck speed; they had no breath left in their bodies as it was, and he for one would never travel by coach again.

    Whether the driver heard him or not was uncertain; it seemed more likely that the stream of reproaches was carried away in the wind, for the old fellow, after waiting a moment, put up the window again, having thoroughly chilled the interior of the coach, and, settling himself once more in his comer, wrapped his blanket about his knees and muttered in his heard.”

     

     

     

     

     

     

    De Franse schrijver Alphonse Daudet werd geboren in Nîmes op 13 mei 1840. Zie ook mijn blog van 13 mei 2007.

     

    Uit: La chèvre de monsieur Seguin

     

    “Tu seras bien toujours le même, mon pauvre Gringoire !
      Comment ! on t'offre une place de chroniqueur dans un bon journal de Paris, et tu as l'aplomb de refuser... Mais regarde-toi, malheureux garçon ! Regarde ce pourpoint troué, ces chausses en déroute, cette face maigre qui crie la faim. Voilà pourtant où t'a conduit la passion des belles rimes ! Voilà ce que t'ont valu dix ans de loyaux services dans les pages du sire Apollo... Est-ce que tu n'as pas honte, à la fin ?
     Fais-toi donc chroniqueur, imbécile ! Fais-toi chroniqueur ! Tu gagneras de beaux écus à la rose, tu auras ton couvert chez Brébant, et tu pourras te montrer les jours de première avec une plume neuve à ta barrette...
      Non ? Tu ne veux pas ?... Tu prétends rester libre à ta guise jusqu'au bout... Eh bien, écoute un peu l'histoire de la chèvre de M. Séguin. Tu verras ce que l'on gagne à vouloir vivre libre. 
      M. Séguin n'avait jamais eu de bonheur avec ses chèvres.
      Il les perdait toutes de la même façon : un beau matin, elles cassaient leur corde, s'en allaient dans la montagne, et là-haut le loup les mangeait. Ni les caresses de leur maître, ni la peur du loup, rien ne les retenait. C'était, paraît-il, des chèvres indépendantes, voulant à tout prix le grand air et la liberté.
      Le brave M. Séguin, qui ne comprenait rien au caractère de ses bêtes, était consterné. Il disait :
      - C'est fini ; les chèvres s'ennuient chez moi, je n'en garderai pas une.
      Cependant, il ne se découragea pas, et, après avoir perdu six chèvres de la même manière, il en acheta une septième ; seulement, cette fois, il eut soin de la prendre toute jeune, pour qu'elle s'habituât à demeurer chez lui.
      Ah ! Gringoire, qu'elle était jolie, la petite chèvre de M. Séguin ! qu'elle était jolie, avec ses yeux doux, sa barbiche de sous-officier, ses sabots noirs et luisants, ses cornes zébrées et ses longs poils blancs qui lui faisaient une houppelande ! C'était presque aussi charmant que le cabri d'Esméralda, tu te rappelles, Gringoire ? - et puis, docile, caressante, se laissant traire sans bouger, sans mettre son pied dans l'écuelle. Un amour de petite chèvre...
      M. Séguin avait derrière sa maison un clos entouré d'aubépines. C'est là qu'il mit la nouvelle pensionnaire.”

     

     

     

     

     

     

    De Schotse dichteres Kathleen Jamie werd geboren op 13 mei 1962 in Currie, Edinburgh. Zie ook mijn blog van 13 mei 2007.

     

    Arraheids

     

    See thon raws o flint arraheids
    in oor gret museums o antiquities
    awful grand in Embro -
    Dae'ye near'n daur wunner at wur histrie?
    Weel then, Bewaur!
    The museums of Scotland are wrang.
    They urnae arraheids
    but a show o grannies' tongues,
    the hard tongues o grannies
    aa deid an gaun
    back to thur peat and burns,
    but for thur sherp
    chert tongues, that lee
    fur generations in the land
    like wicked cherms, that lee
    aa douce in the glessy cases in the gloom
    o oor museums, an
    they arnae lettin oan. But if you daur
    sorn aboot an fancy
    the vanished hunter, the wise deer runnin on;
    wheesht... an you'll hear them,
    fur they cannae keep fae muttering
    ye arnae here tae wonder,

    whae dae ye think ye are?

     

     

     

     

     

    Speirin

     

    Binna feart, hinny
    yin day we’ll gang thegither
    tae thae stourie
    blaebellwids
    and loss wirsels-

     

    see, I’d rather
    whummel a single oor
    intae the blae o thae wee flo’ers
    than live fur a’ eternity
    in some cauld hivvin.

     

    Wheest, nou, till I spier o ye
    will ye haud wi me?

     

     

     

     

     

     

    De Amerikaanse schrijver Armistead Jones Maupin Jr. werd geboren op 13 mei 1944 in Washington. Zie ook mijn blog van 13 mei 2007.

     

    Uit: 'MICHAEL TOLLIVER LIVES'

     

    “Several times a month I pick up fruit trees at a nursery on Clement Street called Plant Parenthood. That always makes me nostalgic, since I ran the place for twelve years before selling it to my business partner, Brian Hawkins. My T cells had begun to climb by then, and I was sick of pushing Tuscan flowerpots to bored housewives. I wanted to plant something serious for once, to leave my mark on the earth before somebody planted me. I've never regretted that decision. I'm now tending at least a dozen mature gardens that I myself created years ago: lush green kingdoms seeded from my own imagination.

    Not that it's getting easier. My arthritis seems to be here for good, and the sheer grunt work of the job can put me out of commission for days on end. I'm my own boss, of course, so I can adjust my schedule accordingly, and I do have an assistant now -- the aptly named Jake Greenleaf -- who helps me with the trimming and hauling. But the big question remains: How long can I keep this up? The topic is almost unavoidable at Plant Parenthood, since Brian turned sixty-one this year, and retirement is his chief preoccupation.“

     

     

     

     

     

    De Nederlandse dichter en godsdiensthistoricus Theo van  Baaren werd op 13 mei 1912 geboren in Utrecht. Zie ook mijn blog van 13 mei 2007.

     

    Neptunus

     

    De schaduw hangt over het bleek gazon,

    de sparren worden zwarte silhouetten;

    Neptunus met zijn drietand staat te letten

    op 't schuchter ruisen van een kleine bron,

     

    vergeefs geboren, want de zomerzon

    staat haar niet toe het gele gras te betten,

    reeds hier en daar gezengd door sigaretten,

    de stank waarvan hij nooit verdragen kon.

     

    Alleen de nacht verlost hem uit zijn pijn

    en hij verheugt zich op de milde reuken

    van dauw en nevel als op ambrozijn,

    die helen zal zijn schaarden en zijn deuken,

    maar aan zijn voeten ligt, rokend, onrein,

    een tweetal tartende sigarettenpeuken.

     

     

     

    Studeerkamer bij avond

     

    Een verre trein. Het tikken van een klok.

    En zo vertrouwd de boeken om mij heen.

    Wat stille dingen. En dan ik, alleen,

    temidden dezer afgesloten wereld:

    een kleine bol en ik het middelpunt,

    waar buiten langs de grote wereld glijdt

    en dwarrelt.

    Het oude kleed dat op mijn tafel ligt,

    het zachte schijnsel van een kleine lamp

    wordt deel van mij: ik dek het naakte hout

    en schuchter schijn ik door de kamer heen.

    Ik ben niet meer een levend ding alleen,

    omgeven door een massa dode dingen:

    wat is hier levend en wat is hier dood?

    wat is hier klein en wat hier groot?

    wie is hier schipper en wat is hier boot?

    Ik weet het niet: 'k ben mèt de dingen dood

    en leef met hen, hier 's avonds laat alleen.

     

     

     

     

     

     

    De Duitse dichter Reinhold Schneider werd op 13 mei 1903 geboren in Baden-Baden. Zie ook mijn blog van 13 mei 2006.

     

    Meiner Seele tiefe Trauer

     

    Meiner Seele tiefe Trauer
    Stillt keines Sommersleuchtens Glut
    Wohl tut mir des Herbstes Schauer
    Und des Daseins flüchtige Dauer
    Und die immer ziehende Flut.

    Meines Gartens Bäume neigen
    Tief sich auf den Grund herein
    Schlummernd unter ihren Zweigen
    Fühl ich die Gestirne steigen
    Auf geschloß'nen Augen ihren Schein.

    Nie hör' ich ein Lachen klingen
    Auf der immerstillen Flur;
    Nur die fernen Geigen singen
    Von denen, die vorübergingen
    In diesem Leben ohne Spur.

     

     

     

     

    An den Turm des Freiburger Münsters 
     
    Steh' unzerstörbar herrlich im Gemüte 
    Du großer Beter glaubensmächtiger Zeit! 
    Wie dich verklärt des Tages Herrlichkeit, 
    Wenn längst des Tages Herrlichkeit verglühte: 

     

    So will ich bitten, daß ich treulich hüte 
    Das Heilige, das Du ausstrahlst in den Streit 
    Und will ein Turm sein in der Dunkelheit, 
    Des Lichtes Träger, das der Welt erblühte. 

     

    Und sollt' ich fallen in dem großen Sturm,

    So sei's zum Opfer,daß noch Türme ragen 
    Und daß mein Volk der Wahrheit Fackel werde. 

     

    Du wirst nicht fallen, mein geliebter Turm. 
    Doch wenn des Richters Blitze Dich zerschlagen,

    Steig' in Gebeten kühner aus der Erde. 

     

     

     

     

     

     

     

    Zie voor onderstaande schrijvers ook  mijn blog van 13 mei 2007.

     

    De Zwitserse schrijver en literatuurwetenschapper Adolf Muschg werd geboren op 13 mei 1934 in Zollikon, kanton Zürich.

     

    De Oostenrijkse schrijver Franz Michael Felder werd geboren op 13 mei 1839 in Schoppernau.

     

    De Duits-Nederlandse schrijver Jacob Gottfried Haafner werd geboren op 13 mei (volgens anderen op 13 maart) 1754 in Halle an der Saale.

     

    De Canadese schrijver Roch Carrier werd geboren op 13 mei 1937 in Sainte-Justine, Quebec.

     

    13-05-2008 om 20:32 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bruce Chatwin, Daphne du Maurier, Alphonse Daudet, Kathleen Jamie, Armistead Maupin, Reinhold Schneider, Adolf Muschg, Franz Michael Felder, Jacob Gottfried Haafner, Roch Carrier
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Bruce Chatwin (13 mei 1940 – 18 januari 1989)









    De Engelse schrijver Bruce Chatwin werd op 13 mei 1940 in Sheffield geboren. Zie ook mijn blog van 13 mei 2007.

     

    Uit: In Patagonia

     

    „In my grandmother's dining-room there was a glass-fronted cabinet and in the cabinet a piece of skin. It was a small piece only, but thick and leathery, with strands of coarse, reddish hair. It was stuck to a card with a rusty pin. On the card was some writing in faded black ink, but I was too young then to read.

    'What's that?'

    'A piece of brontosaurus.'

    My mother knew the names of two prehistoric animals, the brontosaurus and the mammoth. She knew it was not a mammoth. Mammoths came from Siberia.

    The brontosaurus, I learned, was an animal that had drowned in the Flood, being too big for Noah to ship aboard the Ark. I pictured a shaggy lumbering creature with claws and fangs and a malicious green light in its eyes. Sometimes the brontosaurus would crash through the bedroom wall and wake me from my sleep.

    This particular brontosaurus had lived in Patagonia, a country in South America, at the far end of the world. Thousands of years before, it had fallen into a glacier, travelled down a mountain in a prison of blue ice, and arrived in perfect condition at the bottom. Here my grandmother's cousin, Charley Milward the Sailor, found it.

    Charley Milward was captain of a merchant ship that sank at the entrance to the Strait of Magellan. He survived the wreck and settled nearby, at Punta Arenas, where he ran a ship-repairing yard. The Charley Milward of my imagination was a god among men--tall, silent and strong, with black mutton-chop whiskers and fierce blue eyes. He wore his sailor's cap at an angle and the tops of his sea-boots turned down.

    Directly he saw the brontosaurus poking out of the ice, he knew what to do. He had it jointed, salted, packed in barrels, and shipped to the Natural History Museum in South Kensington. I pictured blood and ice, flesh and salt, gangs of Indian workmen and lines of barrels along a shore--a work of giants and all to no purpose; the brontosaurus went rotten on its voyage through the tropics and arrived in London a putrefied mess; which was why you saw brontosaurus bones in the museum, but no skin.

    Fortunately cousin Charley had posted a scrap to my grandmother.

    My grandmother lived in a red-brick house set behind a screen of yellow-spattered laurels. It had tall chimneys, pointed gables and a garden of blood-coloured roses. Inside it smelled of church.

    I do not remember much about my grandmother except her size. I would clamber over her wide bosom or watch, slyly, to see if she'd be able to rise from her chair. Above her hung paintings of Dutch burghers, their fat buttery faces nesting in white ruffs. On the mantelpiece were two Japanese homunculi with red and white ivory eyes that popped out on stalks. I would play with these, or with a German articulated monkey, but always I pestered her: 'Please can I have the piece of brontosaurus.'

     

     

     

     

     

     

    De Britse schrijfster Daphne du Maurier werd geboren in Londen op 13 mei 1907. Zie ook mijn blog van 13 mei 2007.

     

    Uit: Jamaica Inn

     

    „It was a cold grey day in late November, The weather had changed overnight when a backing wind brought a granite sky and a mizzling rain with it,and although it was now only a little after two o'clock in the afternoon the pallour of a winter eveningseemed to have closed upon the hills, cloaking them in mist. It would be dark by four. The air was clammy cold, and for all the tightly closed windows It penetrated the interior of the coach. The leather seats damp to the hands, and there must have been a small crack in the roof, because now and again little drips of rain fell softly through, smudging the leather and leaving a dark blue stain like a splodge of ink. The Wind came in gusts, at times shaking the coach as it travelled round the bend of the road, and in the exposed places on the high ground it blew with such force that the whole body of the coach trembled and swayed, rocking between the high wheels like a drunken man.

    The driver, muffled in a greatcoat to his ears, bent almost double in his seat; in a faint endeavour to gain shelter from his own shoulders, while the dis pirited horses plodded sullenly to his command, too broken by the wind and the rain to feel the whip that now and again cracked above their heads, while it: swung between the numb fingers of the driver.

    The wheels of the coach creaked and groaned as they sank onto the rats on the road, and sometimes they flung up the soft spattered mud against the windows, where it mingled with the constant driving rain, and whatever view there might have been of the countryside was hopelessly obscured.

    The few passengers huddled together for warmth, exclaiming in unison whenthe coach sank into a heavier rut than usual, and one old fellow, who had kept up a constant complaint ever since he had joined the coach at Truro, rose from his seat in a fury, and, fumbling with the window sash, let the window down with a crash, bringing a shower of rain in upon himself and his fellow passengers. He thrust his head out and shouted up to the driver, cursing him in a high petulant voice for a rogue and a murderer; that they would all be dead before they reached Bodmin if he persisted in driving at breakneck speed; they had no breath left in their bodies as it was, and he for one would never travel by coach again.

    Whether the driver heard him or not was uncertain; it seemed more likely that the stream of reproaches was carried away in the wind, for the old fellow, after waiting a moment, put up the window again, having thoroughly chilled the interior of the coach, and, settling himself once more in his comer, wrapped his blanket about his knees and muttered in his heard.”

     

     

     

     

     

     

    De Franse schrijver Alphonse Daudet werd geboren in Nîmes op 13 mei 1840. Zie ook mijn blog van 13 mei 2007.

     

    Uit: La chèvre de monsieur Seguin

     

    “Tu seras bien toujours le même, mon pauvre Gringoire !
      Comment ! on t'offre une place de chroniqueur dans un bon journal de Paris, et tu as l'aplomb de refuser... Mais regarde-toi, malheureux garçon ! Regarde ce pourpoint troué, ces chausses en déroute, cette face maigre qui crie la faim. Voilà pourtant où t'a conduit la passion des belles rimes ! Voilà ce que t'ont valu dix ans de loyaux services dans les pages du sire Apollo... Est-ce que tu n'as pas honte, à la fin ?
     Fais-toi donc chroniqueur, imbécile ! Fais-toi chroniqueur ! Tu gagneras de beaux écus à la rose, tu auras ton couvert chez Brébant, et tu pourras te montrer les jours de première avec une plume neuve à ta barrette...
      Non ? Tu ne veux pas ?... Tu prétends rester libre à ta guise jusqu'au bout... Eh bien, écoute un peu l'histoire de la chèvre de M. Séguin. Tu verras ce que l'on gagne à vouloir vivre libre. 
      M. Séguin n'avait jamais eu de bonheur avec ses chèvres.
      Il les perdait toutes de la même façon : un beau matin, elles cassaient leur corde, s'en allaient dans la montagne, et là-haut le loup les mangeait. Ni les caresses de leur maître, ni la peur du loup, rien ne les retenait. C'était, paraît-il, des chèvres indépendantes, voulant à tout prix le grand air et la liberté.
      Le brave M. Séguin, qui ne comprenait rien au caractère de ses bêtes, était consterné. Il disait :
      - C'est fini ; les chèvres s'ennuient chez moi, je n'en garderai pas une.
      Cependant, il ne se découragea pas, et, après avoir perdu six chèvres de la même manière, il en acheta une septième ; seulement, cette fois, il eut soin de la prendre toute jeune, pour qu'elle s'habituât à demeurer chez lui.
      Ah ! Gringoire, qu'elle était jolie, la petite chèvre de M. Séguin ! qu'elle était jolie, avec ses yeux doux, sa barbiche de sous-officier, ses sabots noirs et luisants, ses cornes zébrées et ses longs poils blancs qui lui faisaient une houppelande ! C'était presque aussi charmant que le cabri d'Esméralda, tu te rappelles, Gringoire ? - et puis, docile, caressante, se laissant traire sans bouger, sans mettre son pied dans l'écuelle. Un amour de petite chèvre...
      M. Séguin avait derrière sa maison un clos entouré d'aubépines. C'est là qu'il mit la nouvelle pensionnaire.”

     

     

     

     

     

     

    De Schotse dichteres Kathleen Jamie werd geboren op 13 mei 1962 in Currie, Edinburgh. Zie ook mijn blog van 13 mei 2007.

     

    Arraheids

     

    See thon raws o flint arraheids
    in oor gret museums o antiquities
    awful grand in Embro -
    Dae'ye near'n daur wunner at wur histrie?
    Weel then, Bewaur!
    The museums of Scotland are wrang.
    They urnae arraheids
    but a show o grannies' tongues,
    the hard tongues o grannies
    aa deid an gaun
    back to thur peat and burns,
    but for thur sherp
    chert tongues, that lee
    fur generations in the land
    like wicked cherms, that lee
    aa douce in the glessy cases in the gloom
    o oor museums, an
    they arnae lettin oan. But if you daur
    sorn aboot an fancy
    the vanished hunter, the wise deer runnin on;
    wheesht... an you'll hear them,
    fur they cannae keep fae muttering
    ye arnae here tae wonder,

    whae dae ye think ye are?

     

     

     

     

     

    Speirin

     

    Binna feart, hinny
    yin day we’ll gang thegither
    tae thae stourie
    blaebellwids
    and loss wirsels-

     

    see, I’d rather
    whummel a single oor
    intae the blae o thae wee flo’ers
    than live fur a’ eternity
    in some cauld hivvin.

     

    Wheest, nou, till I spier o ye
    will ye haud wi me?

     

     

     

     

     

     

    De Amerikaanse schrijver Armistead Jones Maupin Jr. werd geboren op 13 mei 1944 in Washington. Zie ook mijn blog van 13 mei 2007.

     

    Uit: 'MICHAEL TOLLIVER LIVES'

     

    “Several times a month I pick up fruit trees at a nursery on Clement Street called Plant Parenthood. That always makes me nostalgic, since I ran the place for twelve years before selling it to my business partner, Brian Hawkins. My T cells had begun to climb by then, and I was sick of pushing Tuscan flowerpots to bored housewives. I wanted to plant something serious for once, to leave my mark on the earth before somebody planted me. I've never regretted that decision. I'm now tending at least a dozen mature gardens that I myself created years ago: lush green kingdoms seeded from my own imagination.

    Not that it's getting easier. My arthritis seems to be here for good, and the sheer grunt work of the job can put me out of commission for days on end. I'm my own boss, of course, so I can adjust my schedule accordingly, and I do have an assistant now -- the aptly named Jake Greenleaf -- who helps me with the trimming and hauling. But the big question remains: How long can I keep this up? The topic is almost unavoidable at Plant Parenthood, since Brian turned sixty-one this year, and retirement is his chief preoccupation.“

     

     

     

     

     

    De Nederlandse dichter en godsdiensthistoricus Theo van  Baaren werd op 13 mei 1912 geboren in Utrecht. Zie ook mijn blog van 13 mei 2007.

     

    Neptunus

     

    De schaduw hangt over het bleek gazon,

    de sparren worden zwarte silhouetten;

    Neptunus met zijn drietand staat te letten

    op 't schuchter ruisen van een kleine bron,

     

    vergeefs geboren, want de zomerzon

    staat haar niet toe het gele gras te betten,

    reeds hier en daar gezengd door sigaretten,

    de stank waarvan hij nooit verdragen kon.

     

    Alleen de nacht verlost hem uit zijn pijn

    en hij verheugt zich op de milde reuken

    van dauw en nevel als op ambrozijn,

    die helen zal zijn schaarden en zijn deuken,

    maar aan zijn voeten ligt, rokend, onrein,

    een tweetal tartende sigarettenpeuken.

     

     

     

    Studeerkamer bij avond

     

    Een verre trein. Het tikken van een klok.

    En zo vertrouwd de boeken om mij heen.

    Wat stille dingen. En dan ik, alleen,

    temidden dezer afgesloten wereld:

    een kleine bol en ik het middelpunt,

    waar buiten langs de grote wereld glijdt

    en dwarrelt.

    Het oude kleed dat op mijn tafel ligt,

    het zachte schijnsel van een kleine lamp

    wordt deel van mij: ik dek het naakte hout

    en schuchter schijn ik door de kamer heen.

    Ik ben niet meer een levend ding alleen,

    omgeven door een massa dode dingen:

    wat is hier levend en wat is hier dood?

    wat is hier klein en wat hier groot?

    wie is hier schipper en wat is hier boot?

    Ik weet het niet: 'k ben mèt de dingen dood

    en leef met hen, hier 's avonds laat alleen.

     

     

     

     

     

     

    De Duitse dichter Reinhold Schneider werd op 13 mei 1903 geboren in Baden-Baden. Zie ook mijn blog van 13 mei 2006.

     

    Meiner Seele tiefe Trauer

     

    Meiner Seele tiefe Trauer
    Stillt keines Sommersleuchtens Glut
    Wohl tut mir des Herbstes Schauer
    Und des Daseins flüchtige Dauer
    Und die immer ziehende Flut.

    Meines Gartens Bäume neigen
    Tief sich auf den Grund herein
    Schlummernd unter ihren Zweigen
    Fühl ich die Gestirne steigen
    Auf geschloß'nen Augen ihren Schein.

    Nie hör' ich ein Lachen klingen
    Auf der immerstillen Flur;
    Nur die fernen Geigen singen
    Von denen, die vorübergingen
    In diesem Leben ohne Spur.

     

     

     

     

    An den Turm des Freiburger Münsters 
     
    Steh' unzerstörbar herrlich im Gemüte 
    Du großer Beter glaubensmächtiger Zeit! 
    Wie dich verklärt des Tages Herrlichkeit, 
    Wenn längst des Tages Herrlichkeit verglühte: 

     

    So will ich bitten, daß ich treulich hüte 
    Das Heilige, das Du ausstrahlst in den Streit 
    Und will ein Turm sein in der Dunkelheit, 
    Des Lichtes Träger, das der Welt erblühte. 

     

    Und sollt' ich fallen in dem großen Sturm,

    So sei's zum Opfer,daß noch Türme ragen 
    Und daß mein Volk der Wahrheit Fackel werde. 

     

    Du wirst nicht fallen, mein geliebter Turm. 
    Doch wenn des Richters Blitze Dich zerschlagen,

    Steig' in Gebeten kühner aus der Erde. 

     

     

     

     

     

     

     

    Zie voor onderstaande schrijvers ook  mijn blog van 13 mei 2007.

     

    De Zwitserse schrijver en literatuurwetenschapper Adolf Muschg werd geboren op 13 mei 1934 in Zollikon, kanton Zürich.

     

    De Oostenrijkse schrijver Franz Michael Felder werd geboren op 13 mei 1839 in Schoppernau.

     

    De Duits-Nederlandse schrijver Jacob Gottfried Haafner werd geboren op 13 mei (volgens anderen op 13 maart) 1754 in Halle an der Saale.

     

    De Canadese schrijver Roch Carrier werd geboren op 13 mei 1937 in Sainte-Justine, Quebec.

     

    13-05-2008 om 20:31 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    12-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.August Vermeylen, Bertus Aafjes, Dante Gabriel Rossetti, Hagar Peeters, Andrej Voznesensky, Farley Mowat, Nicolaas Anslijn, Andrej Amalrik, Eva Demski
    Klik op de afbeelding om de link te volgen August Vermeylen (12 mei 1872 – 10 januari 1945)









    De Vlaamse schrijver. dichter, kunsthistoricus en politicus August Vermeylen werd geboren in Brussel, op 12 mei 1872. Zie ook mijn blog van 12 mei 2007.

     

     

    Misanthropie

     

    Menschen zijn lelijk, met hun lijf mismaakt
    Door 't zwoegen, 't droevig kleed en eeuw'ge ziekten;
    Hun geest is laf, of zij voor 't leven schrikten,
    't Onloofbare, dat rond uw schijn-zijn waakt,

    Verkracht smartvleesch, dat nooit de banden braakt
    Waarin u wevers van den dood verstrikten
    Uit duistren nacht! Vleeschoogen die uw blik ten
    Hemel nooit hieft, en maar wat stoflijks raakt!

    Uw beendren zijn verkankerd door de zonde;
    'k Zou, als 'k uw bleeke mom afscheuren konde,
    'n Beestmuil zien grijnzen. Dóód zijt gij; gesmoord,

    Dóód is uw vlam. Rondtastend draait ge, als beesten
    Verplet ge elkaar, te zoeken naar één Woord,
    Dat lang vergeten is uit menschengeesten.

     

     

     

     

    Op Zee

     

    Groote onvoldane, o albezielde Zee!

    Laat steigrend nu dien storm-hoogdag opjoelen,

    Zee! Zee, die twijfel-lach en kreet van wee

    Als scheurend uit uw diepst-grommend omwoelen

    Lost in het hijgend duizendvoudig meê-

    Opjoelend leven, dat in golf-krioelen

    Verlangt en zwoegt, of 't uit zichzelf zich streê,

    Om zijn diep eeuw'ge dieper toch te voelen!

     

    Zee! eindlijk mijn! Hoog jubelt in mijn lijf

    Herboren kracht; met al uw golven drijf

    En golf ik op en neêr in blij vertrouwen.

     

    - Straks zien we u, door de schemering gewijd,

    Tot rust uitglijden met zacht-glim'ge vouwen,

    Verlicht in eigen loutere eindloosheid.

     

     

     

     

    Zomermiddag

     

    Vlij u hier onder warme schaduw,

    En versterve in het mijmerend lied,

    In het lied der boomen uw lied.

    Zie hoe rein en eenzaam hun donker

    Met het eindeloos hemelgeflonker

    Verglijdt in de effen en langzamen vliet.

     

    Ach kind, weet ik nog of ge droef zijt,

    Weet ik nog of ge lacht of niet?...

     

    Ons lachen en twijflen en weenen

    Vervliegt in 't gestraal als doom,

    Verbrandt als de morgendoom.

    Het licht, kristallige bronne,

    Vliet met de uren zoo stil van de zonne...

    Hoor 'k het licht, of den soezenden boom?

     

    Licht, geuren en vormen versluim'ren

    Tot één onbeweeglijken droom.

     

    Weet ik nog of ge lacht of droef zijt,

    Mijn ziel, over wie zich besloot,

    Als één broeiend licht zich besloot

    De verte en de tintelgewelven

    Van den dag die verblindt zichzelven,

    Onroerbaar en groot, als de dood.

     

     

     

     

     

    De Nederlandse schrijver en dichter Bertus Aafjes (pseudoniem Jan Oranje) werd geboren in Amsterdam op 12 mei 1914. Zie ook mijn blog van 22 april 2006. en  mijn blog van 12 mei 2007

     

     

    Park in de winter

     

    Het park ligt wijd en zijd onder de sneeuw
    en rond de zwarte groeve van de takken
    zweeft als een lasso de vlucht der meeuw
    De kleine vijver is inktzwart en stil
    als hoedde hij, een kleinodie, het slijk
    De zomerbark, een dodenboot gelijk,
    ligt bij het tuinhuis, even zwart en stil.

     

     

     

     

    In het Atrium der Vestalinnen (Fragment)

     

    De dagen gaan als groote gouden rozen

    Open en dicht, naar de luim van het seizoen,

    En in de stad, waar de minnaars verpoozen,

    Puilt in de parken als blauw vuur, het groen.

    Zie, op de tafels van de minnaressen

    Glanst het geschenk van hun purperen wijn,

    Om te vergeefs den hellen dorst te lesschen

    Van wie op aarde onverzadigbaar zijn.

    O droomen, kort uw onbesuisde wieken,

    Ontvlucht de luidheid van het middaguur

    En nestelt u diep in den angelieken

    Tempelhof, gewijd aan het Vestaalsche vuur.

    Dichters moeten de minnaars uit zich weren

    Willen zij naakt gelijk de goden zijn,

    En in eenzaamheid de muziek der spheren

    Ontlokken aan de harpen van hun pijn.

    Daarom, neem afscheid, ziel, van de lichamen

    En hun zachte, verwilderende pracht,

    En vouw nog eenmaal uwe vleugels samen

    Binnen de kuischheid van den eigen nacht.

     

     

     

     

     

     

     

    De Engelse schilder en dichter Dante Gabriel Rossetti werd op 12 mei 1828 in Londen geboren. Zie ook mijn blog van 12 mei 2007 en mijn blog van 12 mei 2006.

     

     

    Love-Lily

     

    Between the hands, between the brows,
    Between the lips of Love-Lily,
    A spirit is born whose birth endows
    My blood with fire to burn through me;
    Who breathes upon my gazing eyes,
    Who laughs and murmurs in mine ear,
    At whose least touch my colour flies,
    And whom my life grows faint to hear.
    Within the voice, within the heart,
    Within the mind of Love-Lily,
    A spirit is born who lifts apart
    His tremulous wings and looks at me;
    Who on my mouth his finger lays,
    And shows, while whispering lutes confer,
    That Eden of Love's watered ways
    Whose winds and spirits worship her.

    Brows, hands, and lips, heart, mind, and voice,
    Kisses and words of Love-Lily,--
    Oh! bid me with your joy rejoice
    Till riotous longing rest in me!
    Ah! let not hope be still distraught,
    But find in her its gracious goal,
    Whose speech Truth knows not from her thought
    Nor Love her body from her soul.

     

     

     

    Sudden Light

     

    I have been here before,
    But when or how I cannot tell:
    I know the grass beyond the door,
    The sweet keen smell,
    The sighing sound, the lights around the shore.

    You have been mine before,--
    How long ago I may not know:
    But just when at that swallow's soar
    Your neck turn'd so,
    Some veil did fall,--I knew it all of yore.

    Has this been thus before?
    And shall not thus time's eddying flight
    Still with our lives our love restore
    In death's despite,
    And day and night yield one delight once more?

     

     

     

     

     

     

    De Nederlandse dichteres Hagar Peeters werd geboren in Amsterdam op 12 mei 1972. Zie ook mijn blog van 12 mei 2007.

     

     

    Nachtzwemmen

    De maan rolt een loper
    van licht op het water.
    We waden ernaar
    naakt in het donker
    raken niet verloren
    langs de baan van de maan
    van licht door het water
    alleen zichtbaar
    voor dat van elkaar
    is ons lichaam.

     

     

     

     

     

    Elke morgen, wedergeboorte

    Hoe ik ziek van liefde
    op bed lag en de slaap niet kon vatten
    omdat jij in mijn oor fluisterde:
    ik ben er nog maak jezelf niets wijs
    mij raak je niet kwijt.

    Van de ene op de andere zij
    en terug bleef je met me meedraaien.
    Al die tijd had je mijn hand niet
    losgelaten en mijn klamme voorhoofd
    streelde je toen ik opstond om het leven
    tegemoet te treden
    viel je pas van me af.

    Als schilfers, als as.
    Ik stapte er over,
    trok mijn jas aan,
    sloot de deur achter me
    op een kier na.

     

     

     

     

    Hagar Peeters (Amsterdam, 12 mei 1972)

     

     

     

     

     

    De Russische dichter Andrey Andreyevich Voznesensky werd geboren in Moskou op 12 mei 1933. Zie ook mijn blog van 12 mei 2007.

     

    SELF-PORTRAIT

     

    Unshaven and thin, with an angular face
    He's lain on my mattress
    for several days.
    A cast-iron shadow hangs down the stair,
    the lips, huge and bulging, smuggle and flare.

    "Hello, Russian poets, -- his voice sounds wistful --
    shall I give you a razor or, maybe, a pistol?
    Are you a genius? Disdain all this chaos...
    Or, p'rhaps, you will say your confessional prayers?
    Or take a newspaper, clip out a bar
    and roll self-reproach like you roll a cigar?"

    Why is he cuddling you when I'm there?
    Why is he trying my scarf on? How dare?
    He's squinting at my cigarettes... Oh yes!

    Keep off me! Keep off!
    SOS!
    SOS!

     

     

     

     

    MY FRIEND'S LIGHT

     

    I'm waiting for my friend. The gate's unlocked.
    The banisters are lit so he can walk.

    I'm waiting for my friend. The times are dull and tough.
    Anticipation lightens our life.

    He's driving down the Ring Road, at full speed,
    the way I did it when he was in need.

    He will arrive to find the spot at once,
    the pine is lit well in advance.

    There is a dog. His eyes are phosphorescent.
    Are you a friend? I see you're not complacent...

    Some headlights push the darkness off the drive.
    My friend is to arrive.

    He said that he would come at nine or so.
    People are watching a TV show.

    Should animosity drop in I'll turn it out, --
    I'll wait around.

    Months, years go by, but Herman's not in sight.
    The whole of nature is cut off from light.

    I'll see my friend in hell, or paradise, alive.
    I have been waiting for him all my life.

    He said he'd come at nine or so today.
    God save him while he's on his way.

     

     

     

    Vertaald door Alec Vagapov

     

     

     

     

     

     

    De Canadese schrijver Farley Mowat werd geboren in Belleville, Ontario, op 12 mei 1921. Zie ook mijn blog van 12 mei 2007.

     

    Uit: Walking on the Land

     

    „On a summer’s day in 1999 our aging Labrador announced the arrival of a visitor to our Cape Breton farmstead.

    Nothing unusual in that. My wife, Claire, and I receive many visitors. However, this was an exceptional one. The small, solidly built, black-haired woman with darting eyes and gleaming smile who stepped tentatively out of a rental car was from another time.

    She was Elisapee – a name given to her at three years of age when she was thrust into our world from another, older one. There she had been called Nurrahaq. Her people were Inuit whom I had met in 1947 and again in 1948. The Ihalmiut – People from Beyond – were inland dwellers with no knowledge of the sea and little of modern times. Nurrahaq was the youngest daughter of a woman named Kikik, whose tormented latter days impinged on my days for more than a decade.

    Although Elisapee grew up on the fringes of the ancient Ihalmiut lands, and in the company of other Inuit, she was nevertheless walled off from her origins because the few remaining adult Ihalmiut believed the phantoms of the past could best be dealt with by consigning memory of them to limbo.
    When Elisapee Karetak – her married name – was in her early thirties, she felt compelled to enter that place of shadows but was advised, “Leave it alone. It is all over now. It is nothing to you now.”
    Elisapee might have obeyed these injunctions. Nurrahaq would not. So Kikik’s child embarked on a search “for understanding of what I was … of who my people were … of why I had no past.”

    Severe disapproval from her compatriots and peers frustrated her early efforts. Yet she persisted with such intensity as to alienate her from her own community and threaten her health.

    It was at this juncture that a worn copy of a book of mine, The Desperate People, published in 1959, made its way to the Arctic village of Arviat (formerly Eskimo Point), where Elisapee was living. In it she found an account of the ordeals endured by her mother and her people, and something of their history.

    Heartened by this discovery, she eventually travelled from her home on the western coast of Hudson Bay to mine on the eastern seaboard of North America, determined to add whatever I might know to her knowledge of a forgotten and forbidden past.

    Many others assisted Elisapee in her search. Foremost among them was Ole Gjerstad, a documentary film-maker from Montreal who became Elisapee’s champion. Such was his capacity for sympathetic mediation that the situation in Arviat underwent a sea change and the barriers between past and present were overthrown. Elisapee and the other surviving Ihalmiut became one again, and together they resurrected memories of other times, not as tales of suffering and guilt but as testimony to the indomitable spirit of their kind.”


     

     

     

     

    Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 12 mei 2007.

     

    De Nederlandse schrijver Nicolaas Anslijn werd op 12 mei 1777 geboren in Leiden.

     

    De Russische schrijver en dissident Andrej Aleksejevitsj Amalrik werd geboren in Moskoui op 12 mei 1938.

     

    De Duitse schrijfster Eva Demski werd geboren op 12 mei 1944 in Regensburg.

     

    12-05-2008 om 19:03 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    11-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ida Gerhardt, Camilo José Cela, Rose Ausländer, Henning Boëtius, Leopoldo de Luis, Carl Hauptmann, Ethel Voynich, Moederdag, Pinksteren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen













    Voor moederdag

     

     

     

    Die mich einst ...

    Die mich einst mit Schmerz gebar
    doch mit Mutterfreuden -
    da ich noch ein Knäblein war,
    vieles mußte leiden,

    stets mich doch mit Sorg' gepflegt
    und mit Angst und Mühe
    und mich oft noch huldreich trägt:
    Siehe, wie ich blühe.

    Und ein Liedchen singe ich
    die voll Dank und Freude.
    Nimm es an und freue dich,
    höre, was ich heute

    wünsche dir voll Dankbarkeit:
    Lebe uns zufrieden
    lange noch; was dich erfreut
    müsse dich hinieden

    stets beglücken; ohne Rast
    blühen deine wangen
    von Gesundheit, Sorgenlast
    möge dich nicht fangen.

    Und mit froher Munterkeit
    werd des Alters Beute,
    schau der Kinder Seligkeit,
    sieh, dies wünsch ich heute.

     

     

     

    Novalis

     

    Zie ook mijn blog van 14 mei 2006.

     

     

     

    Voor Pinksteren

     

     

     

    Pinksteren

    Ik schik de fiere bloemen in de mooiste
    vaas die ik bij jou kan vinden, de kleine
    met het buikig craquelé. Ik sneed ze zelf,

    bracht ze haast juichend mee voor wat
    ik dacht een feest van zang en dans,
    een meiboom die we toch nog plantten.
    Zij zullen wel hun eeuwigheid meegaan.

    Na het bokkig genot op het afgehaald bed
    zing ik tartend en ik wou hem zo graag er eens
    wezen. Zo staan wij dan tegenover elkaar.

    Recht is recht, houd ik vol, krom is krom.
    Wat scheelt het weinig of je krijgt nu de geest.

     

     

     

     

    Frieda Snel (Joop Leibbrand)

     

     

     

     

    De Nederlandse dichteres Ida Gardina Margaretha Gerhardt werd geboren in Gorinchem op 11 mei 1905. Zie ook mijn blog van 11 mei 2007, mijn blog van 11 mei 2006 en mijn blog van 4 mei 2006.

     

     

    Zondagmorgen
     

    Het licht begint te wandelen door het huis
    en raakt de dingen aan. Wij eten
    ons vroege brood gedoopt in zon.
    Je hebt het witte kleed gespreid
    en grassen in een glas gezet.
    Dit is de dag waarop de arbeid rust.
    De handpalm is geopend naar het licht.

     

     

     

     

    Kinderherinnering

    Vóór wij vertrokken naar de zwarte brandersstad,
    ging gij nog eenmaal met mij naar de uiterwaarden.
    Er was een wollig schaap, dat witte lammeren had;
    een veulentje stond bij de grote blonde paarden.

    Opeens voelde ik, dat gij mij naar het water trok.
    Gij zijt gekeerd, omdat ik wild en angstig schreide.
    Wit liep gij op de dijk; ik hangend aan uw rok.
    Moeder en kind: vijanden en bondgenoten beide.

     

     

     

     

     

    Code d'Honneur

    Bezie de kinderen niet te klein:
    Zij moeten veel verdragen -
    eenzaamheid, angsten, groeiens pijn
    en, onverhoeds, de slagen.

    Bezie de kinderen niet te klein:
    Hun eerlijkheid blijft vragen,
    of gij niet haast uzelf durft zijn.
    Dàn kunt ge 't met hen wagen.

    Laat uw comedie op de gang
    - zij weten 't immers tòch al lang! -
    Ken in uzelf het kwade.

    Heb eerbied voor wat leeft en groeit,
    zorg dat ge het niet smet of knoeit. -
    Dan schenk' u God genade.

     

     

     

     

    De Spaanse schrijver Camilo José Cela werd geboren op 11 mei 1916 in Iria Flavia. Zie ook mijn blog van 11 mei 2007.

     

    Uit: Mazurka for Two Dead People (Mazurca para dos muertos, vertaald door Patricia Haugaard)

     

    “It's raining softly and there is no end to it, it rains with no zeal, but with infinite patience, as if all of life ran through the drizzle; it rains on the earth which shares the same tones with the sky; a color between soft green and ashen gray. The mountain line, on the horizon, had been erased a long time ago.

    "Many hours ago?"

    "No, many years ago. The mountain line was erased when Lizaro Codesal died. We know our Lord didn't want people to see it again."

    Lazaro Codesal died in Morocco, in the outpost of Tizzi-Azza; he was probably killed by an Arab from Tafersit's tribe. Lizaro Codesal had a way with knocking up young women; he also had the inclination. He was red-haired, and he had blue eyes. What good did it do Lazaro Codesal, who died very young, not quite twenty-two, to be the best pole fighter in a five-mile radius or more? Lizaro Codesal was killed from behind by an Arab, he killed him while he was jacking off under a fig tree. Everyone knows that the shade of the fig tree is very propitious for quiet sins. If Lizaro Codesal had been approached from the front he wouldn't have been killed by anyone, neither by an Arab, nor by an Asturian; or by a Portuguese, or a Leonese, or by anyone else for that matter. The mountain line was erased when Lizaro Codesal was killed, and it was seen no more.

    It rains tediously, as well as persistently, since Saint Raymond Nonnatus's feast day, perhaps even before then. Today is Saint Macarius's day, the saint who brings luck at cards and with raffle tickets. It has been drizzling slowly and without stopping for over nine months on the grasses of the fields, and on my window panes. It drizzles, but it's not cold; not very cold, I mean. If I knew how to play the violin, I would spend my afternoons fiddling. And if I knew how to play the harmonica, I would spend my afternoons playing it, but I don't know how. What I do know how to play is the bagpipe, and it is not suitable to play the pipes inside the house. Since I don't know how to play the violin, or the harmonica, and since one should not blow the bagpipe indoors, I spend my afternoons in bed doing filthy things with Benicia (later I will tell you who Benicia is; this woman with nipples like chestnuts). In the capital you can go to the movies to see Lily Pons, the young and distinguished soprano, in the lead female role on the film I Dream Too Much. That's what the paper says, although there is no movie house here.

    In the cemetery flows a spring of clear water that rinses the bones of the dead, and also washes their peculiarly cold liver. They call it the Miangueiro spring; the lepers wash their flesh in it to find some relief. The blackbird sings on the same cypress where the solitary nightingale delivers its mournful song. There are almost no lepers left nowadays; it's not like before, when there were a lot of them, and they whistled like hoot-owls to warn each other against the missionary friars who chased after them to grant them absolution.”

     

     

     

     

     

     

    De Oostenrijks-Roemeens-joods-Amerikaanse dichteres Rose Ausländer werd geboren in Czernowitz op 11 mei 1901. Zie ook mijn blog van 11 mei 2007.

     

    Phasen

    Als sie ihn erwartete
    war Rosenaufgang
    sie hielt den Sommer
    in der Hand

    Als er nicht kam
    zählte sie bis hundert
    bis tausend
    bis unendlich

    Als er kam
    war sie eine Statue
    mit tauben Augen
    abgehaunem Mund

     

     

     

     

    Dichten

     

    Sieben Höllen
    durchwandern

     

    Der Himmel sieht
    es gern

     

    geh sagt er
    du hast nichts
    zu verlieren

     

     

     

    Bukowina II

    Landschaft die mich
    erfand
    wasserarmig
    waldhaarig
    die Heidelbeerhügel
    honigschwarz
    Viersprachig verbrüderte
    Lieder
    in entzweiter Zeit
    Aufgelöst
    strömen die Jahre
    ans verflossene Ufer

     

     

     

     

     

     

     

    De Duitse schrijver Henning Boëtius werd geboren op 11 mei 1939 in Langen, Hessen. Zie ook mijn blog van 11 mei 2007.

     

    Uit: Geschichte der Elektrizität

     

    „Sonnenwagen lenken zu dürfen, der Tag für Tag seine Bahn über den Himmel zieht. Helios stimmte zu. Phaetons Schwestern, die Heliaden, schirrten die Sonnenrosse an. Kaum aber hatte der Bruder die Zügel ergriffen, stellte er sich so ungeschickt an, dass die Pferde ausbrachen und mit dem außer Kontrolle geratenen Sonnenwagen alles Mögliche auf der Erde in Brand steckten. Gäa, die Erde, bat Zeus um Hilfe. Der schleuderte den ungeschickten Tölpel Phaeton mittels eines Blitzstrahls in den Eridanus, wo er ertrank. Die Heliaden aber wurden in Schwarzpappeln verwandelt. Sie weinten Kummertränen aus Harz, die in den Fluss tropften und sich dort in Bernstein verwandelten. Der Eridanus ist ein mythischer Strom, der nach alter Sage im fernen Norden in den Okeanos mündet. Später glaubten die Römer, dass es die Rhone oder der Po sei. Vielleicht gibt es für diese Annahme sogar einen historischen Kern, denn beide Flüsse spielten für den Transport von Gütern aus dem Norden - und dazu gehörten auch große Mengen von Bernstein - eine besonders wichtige Rolle.

    Man sieht an diesem Beispiel: »Erklären« hieß damals nicht das, was wir heute darunter verstehen, nämlich naturwissenschaftlich begründen. Erklären hieß so viel wie »gut erzählen«. Geschichten dienten nicht nur der Unterhaltung, sondern auch dem Verstehen und vor allem Ertragen einer Welt voller Schrecken, Bedrohungen und Rätsel. Für damalige Zuhörer existierte der Unterschied zwischen Sage, Mythos, Anekdote und wissenschaftlicher Erklärung nicht. Erst in der Neuzeit tun sich diese Schubladen auf. Die phönizische Sage verrät übrigens einiges an realer Erfahrung der frühen Menschen mit Bernstein: seinen biologischen Ursprung aus Baumharz zum Beispiel (Tränen der Schwarzpappeln) und außerdem die Verwandtschaft von Elektrizität mit Blitz und Feuer.“

     

     

     

     

     

     

     

    Zie voor onderstaande schrijvers zie ook mijn blog van 11 mei 2007.

     

    De Spaanse dichter Leopoldo de Luis werd geboren op 11 mei 1918 in Córdoba.

     

    De Duitse schrijver Carl Ferdinand Max Hauptmann werd geboren op 11 mei 1858 in Obersalzbrunn.

     

    De Engelse schrijfster, vertaalster en componiste Ethel Lilian Voynich werd geboren op 11 mei 1864 in County Cork, Ierland.

     

    11-05-2008 om 14:13 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    10-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.J.C. Bloem, Herman Leenders, Ralf Rothmann, Jeremy Gable, Ariel Durant, Barbara Taylor Bradford, Benito Pérez Galdós, Roberto Cotroneo, Johann Peter Hebel, Ivan Cankar, Petra Hammesfahr, Leonard Buyst
    Klik op de afbeelding om de link te volgen J.C. Bloem (10 mei 1887 – 10 augustus 1966)










    De Nederlandse dichter Jakobus Cornelis (Jacques) Bloem werd geboren op 10 mei 1887 in Oudshoorn. Zie ook mijn blog van 10 mei 2007 en mijn blog van 22 maart 2006.

     

     

     

    Vroege Voorjaarsavond

     

    Het ongelezen boek viel naast hem neder;

    Hij streek langs de oogen met een vage hand,

    En keek naar buiten: 't eerste lenteweder

    Betooverde het schemerende land.

     

    Er was een waas van het aanvanklijk loover

    Om het afzonderlijke, zwarte hout,

    En iets als zoelte zweemde de avond over,

    Maar waar de wind zijn vleugel sloeg was 't koud.

     

    De lenten gingen en de lenten komen;

    De wereld is een onverganklijk oord,

    Waaraan de harten, eenmaal opgenomen,

    Niet meer ontwijken dan door de ééne poort.

     

    Waarom dan zich in droomen te vergeten?

    Laat het boek ongelezen. Wie, dien 't deert?

    Er is maar één ding, dat wij zeker weten:

    Dat eens de lente ons nimmer wederkeert.

     

     

     

     

    De nachtegalen

    Ik heb van 't leven vrijwel niets verwacht,
    't Geluk is nu eenmaal niet te achterhalen.
    Wat geeft het? - In de koude voorjaarsnacht
    Zingen de onsterfelijke nachtegalen.

     


     


    De gelatene

     

    Ik open 't raam en laat het najaar binnen,
    Het onuitsprekelijke, het van weleer
    En van altijd. Als ik één ding begeer
    Is het: dit tot het laatste te beminnen.

    Er was in 't leven niet heel veel te winnen.
    Het deert mij niet meer. Heen is elk verweer,
    Als men zich op het wereldoude zeer
    Van de miljarden voor ons gaat bezinnen.

    Jeugd is onrustig zijn en een verdwaasd
    Hunkren naar onverganklijke beminden,
    En eenzaamheid is dan gemis en pijn.

    Dat is voorbij, zoals het leven haast.
    Maar in alleen zijn is nu rust te vinden,
    En dan: 't had zoveel erger kunnen zijn.

     

     

     

     

     

    De Vlaamse dichter en schrijver  Herman Leenders werd geboren te Brugge op 10 mei 1960. Zie ook mijn blog van 10 mei 2007.

     

    Biljart

    God speelt drieband. Hij houdt van
    het droge tikken van de ballen
    in de lege gelagzaal.
    Hij gebruikt mij om jou te treffen.

    Ik bots tegen de rand en door die ander
    te kussen bereik ik jouw kant.
    Wij naderen elkaar volgens een wetmatig verband.
    God glundert als ik bij jou stilval

    grijpt naar het krijt ondertussen.

     

     

     

    Jongen die in boom klimt

    Schrijf huis
    Schrijf tuin
    Schrijf boom in de tuin
    Schrijf jongen die in boom klimt

    Schrap het huis
    Schrap de tuin
    Schrap de boom in de tuin
    Hou dit over

     

     

     

     

     

     De Duitse schrijver Ralf Rothmann werd op 10 mei 1953 geboren in Schleswig. Hij groeide op in het Ruhrgebied en volgde onder andere een opleiding tot metselaar. Later werkte hij als chauffeur, kok, verpleger en drukker. Sinds 1976 woont hij in Berlijn waar hij in 1984 debuteerde met de gedichtenbundel Kratzer. Zijn eerste roman Stier verscheen in 1991.

     

    Uit: Ein Winter unter Hirschen

     

    „Berlin ist ein Dorf, jedenfalls für den, der länger hier lebt und sich nicht mehr blenden läßt vom dem bunt flackernden Groß- oder gar Weltstadtgehabe auf allen Bildschirmen. Und wie man in gewissen Reiseländern irgendwann müde wird angesichts der Tempel, Paläste und Säulenreste aus grauer Vorzeit, trümmermüde, und nichts weiter will als ein Glas Wein im Schatten, hat man in Berlin irgendwann die Nase voll von der Zukunft, die angeblich überall beginnt und doch nirgends zu sehen ist.
    Mich jedenfalls erinnern diese Baukrater und Betongerippe eher an Vergangenheit, und auch das sogenannte urbane Leben, das Tempo, der Nervenkitze oder gar „die Vielfalt des kulturellen Angebots“ lassen einen bloß noch gähnen. Alles immer nur Kunst.
    So beschränkt man sich auf einen Stadtteil, den Kiez, läuft seine Trampelpfade ab und wird von dem, was die Welt bewegt oder lähmt, am Ende so viel oder wenig berührt wie vom Gardinenwechsel in der Eckkneipe oder der neuen Brotsorte beim Bäcker im Souterrain.
    Seit fünfundzwanzig Jahren lebe ich hier, meistens in Kreuzberg, und alle bisherigen Wohnungen lagen, Zufall oder nicht, in der Nähe des Landwehrkanals. Darum gehört es zu meinen dörflichen Freuden, fast täglich dort spazierenzugehen. Die sogenannte Kanalrunde erstreckt sich von der Waterloobrücke an der Brachvogelstraße bis hin zu dem kleinen Rest der früher großen Synagoge, ein von Kastanien, Platanen und Trauerweiden gesäumter Weg, und man passiert vier Brücken, einen Minigolfplatz, das Zollhaus und ein Jugendheim – und wird in regelmäßigen Abständen überholt von Brigitte, Kehrwieder und Pik-As, den Rundfahrtschiffen aus dem Urbanhafen.
    Zu einem Dorf gehören bekanntlich auch Trottel, und ich will nicht leugnen, daß ich seit jeher Sympathien für diese etwas abseitigen Existenzen hege, die mir auf den Spazierwegen begegnen und mir oft sogar zunicken, zuzwinkern, als wären wir alte Bekannte. Und wir sind es wohl auch. Jedenfalls habe ich dem einen oder anderen im Lauf der Jahre schon mal eine Gefälligkeit erwiesen oder ihm aus einer Bedrohung, einem Desaster gar, herausgeholfen, denn: „Müßiggänger werden immer als Retter mißbraucht.“ Sagt meine Freundin Nora.
    Ich will jetzt gar nicht von den vielen Kindern reden, die mich vor dem Freizeitheim oder der Skater-Rampe anhalten und Rotz und Wasser heulend darum bitten, ihnen ihre Walkmen, Handys oder „Chiemsee“-Jacken, gerade von einer Bande Älterer gestohlen, zurückzuerobern. Für mutig und stark gehalten zu werden, nur weil man erwachsen aussieht, habe ich seit jeher als Zudringlichkeit empfunden, und wenn ich die D-Mark-schweren Ausrüstungen der Kids von heute sehe und an die Pfennige für „Prickelpit“ in meinen Kindershorts denke, will der wahre kriminalistische Eifer auch nicht aufkommen.“

     

     

     

     

    De Amerikaanse toneelschrijver Jeremy Gable werd geboren op 10 mei 1982 in Lakenheath, Suffolk, in Engeland. Bekend werd hij met stukken als "American Way", "Giant Green Lizard! The Musical", "The Flying Spaghetti Monster Holiday Pageant", "Re: Woyzeck", die werden opgevoerd in Los Angeles en Orange County. Hij woont tegenwoordig in Fullerton en werkt ook als artistiek directeur van het The Hunger Artists Theatre Company.

     

    Uit: Jeremy's Ramblings, Babblings, and Other Pretentious Bullshit (Zijn blog)

     

    “However, there are things that have emerged in the show that are offensive to the Japanese culture. I am not one who is a firm believer in being politically correct all the time. I quote “Avenue Q”: Everyone’s a little bit racist. And yet several of the laughs to be had in this show are easy laughs at the expense of a careless, lazy stereotype. If you leave the theater feeling uncomfortable (like some of my friends) or just plain wondering if I’m racist (like my mom), know that you’re not alone. Since the theater already put their own disclaimer on the postcards (“If you come expecting a play with substance, you won’t get your money back”), I offer my own words as to why a seemingly harmless show can seem so hurtful.

    Before proceeding, I feel inclined to say that “Giant Green Lizard - The Musical” is, first and foremost, a piece of entertainment, meant to amuse. When I was asked to write it, it was to be understood that this was something to make audiences laugh and cheer, a spectacle as never before seen on a storefront theater stage. It was never meant as a show that someone could read into or pull special meanings from. Being a writer who naturally feels the need to provoke an audience into thinking about whatever happens to be on my mind, I found the prospect of writing something purely for the entertainment value an interesting experiement.”

     

     

     

     

     

     

    De Amerikaanse schrijfster Ariel Durant (eig, Chaya Kaufman) werd geboren op 10 mei 1898 in Proskoeriv, tegenwoordig Chmelnytsky in de Oekraïne. In 1901 vertrok zij met haar moeder naar de VS. Haar man Will leerde zij aan de Ferrer Modern School in New York kennen; zij trouwden in 1913. Hij gaf zijn lerarenbaan op om zich geheel aan het schrijven te kunnen wijden. Samen met hem schreef zij The Story of Civilization.. Voor het tiende deel van deze omvangrijke cultuurgeschiedenis kreeg zij in 1968 de Pulitzer Prijs.

     

    Uit: The Story of Civilization

     

    “In an apartment at Versailles, under the rooms and the favoring eye of Mme. de Pompadour, that economic theory took form which was to stir and mold the Revolution, and shape the capitalism of the nineteenth century.

    The French economy had been struggling to grow despite the swaddling clothes of regulations — by guilds and Colbert — and the Midas myth of a mercantilism that mistook gold for wealth. To increase exports, diminish imports, and take the “favorable balance” in silver and gold as a prop of political and military power, France and England had subjected their national economies to a mesh of rules and restraints helpful to economic order but harming production by hampering innovation, enterprise, and competition. All this — said men like Gournay, Quesnay, Mirabeau pere, Du Pont de Nemours, and Turgot — was quite contrary to nature; man is by nature acquisitive and competitive; and if his nature is freed from unnecessary trammels he will astonish the world with the quantity, variety and excellence of his products. So, said these “physiocrats,” let nature (in Greek, physis) rule (kratein); let men invent, manufacture, and trade according to their natural instincts; or, as Gournay is said to have said, laissez faire—”let him do” as he himself thinks best. The famous phrase was already old, for about 1664, when Colbert asked businessman Legendre, “What should we [the government] do to help you?” he answered, “Nous laisser faire — let us do it, let us alone.

    Jean-Claude Vincent de Gournay was the first clear voice of the physiocrats in France. Doubtless he knew of the protests that Boisguillebert and Vauban had made to Louis XIV against the stifling restrictions laid upon agriculture under the feudal regime. He was so impressed by Sir Josiah Child’s Brief Observations Concerning Trade and Interest (1668) that he translated it into French (1754); and presumably he had read Richard Cantillon’s Essay on the Nature of Commerce (c. 1734) in its French form (1755). Some would date from this last book the birth of economics as a “science” — a reasoned analysis of the sources, production, and distribution of wealth. “Land,” said Cantillon, “is the source of material from which wealth is extracted,” but “human labor is the form which produces wealth”; and he defined wealth not in terms of gold or money, but as “the sustenance, conveniences, and comforts of life.” This definition was itself a revolution in economic theory.”

     

     

     

     

     

     

    De Engelse schrijfster Barbara Taylor Bradford werd geboren in Leeds, West Yorkshire op 10 mei 1933. Zij begon haar koopbaan als journaliste bij Woman's Own Magazine en als redactrice en columniste voor de London Evening News. Haar eerste roman uit 1979, A Woman of Substance,  werd een lang lopende bestseller en er volgden nog meer dan twintig andere succesvolle boeken.

     

    Uit: Three Weeks in Paris

     

    “It was her favorite time of day. Dusk. That in-between hour before night descended when everything was softly muted, merging together. The twilight hour.

    Her Scottish nanny had called it the gloaming. She loved that name; it conjured up so much, and even when she was a little girl she had looked forward to the late afternoon, that period just before supper. As she had walked home from school with her brother Tim, Nanny between them, tightly holding on to their hands, she had always felt a twinge of excitement, an expectancy, as if something special awaited her. This feeling had never changed. It had stayed with her over the years, and wherever she was in the world, dusk never failed to give her a distinct sense of anticipation.

    She stepped away from her drawing table and went across to the window of her downtown loft, peered out, looking toward the upper reaches of Manhattan. To Alexandra Gordon the sky was absolutely perfect at this precise moment…its color a mixture of plum and violet toned down by a hint of smoky gray bleeding into a faded pink. The colors of antiquity, reminiscent of Byzantium and Florence and ancient Greece. And the towers and spires and skyscrapers of this great modern metropolis were blurred, smudged into a sort of timelessness, seemed of no particular period at this moment, inchoate images cast against that almost-violet sky.”

     

     

     

     

     

     

    De Spaanse schrijver Benito Pérez Galdós werd geboren in Las Palmas op 10 mei 1843. Hij schreef romans, toneelstukken en artikelen. Hij wordt gezien als de belangrijkste Spaanse schrijver van de negentiende eeuw. Hij publiceerde een enorm aantal romans die onder te verdelen zijn in de Novelas españolas contemporáneas (contemporaine romans) en de Episodios nacionales (historische romans).

     

    Uit:  Our friend Manso (Vertaald door Robert Russell

     

    “I DO NOT EXIST. And just in case some untrusting, stubborn, ill- meaning person should refine to believe what I say so plainly, or should demand some sort of sworn testimony before believing it--I swear, I solemnly swear that I do not exist; and I likewise protest against any and all inclinations or attempts to consider me as being endowed with the unequivo­ cal attributes of real existence. I declare that I am not even a portrait of any­ body, and I promise that if one of our contemporary deep-thinkers were to start looking for similarities between my fleshless, boneless being and any individual susceptible to an experiment in vivisection, I should rush to the defense of my rights as a myth, demonstrating with witnesses called forth
    from a place of my own choosing that I neither am, nor have been, nor ever
    will be, anybody.
    I am--putting it obscurely in order for you to understand it better--an artistic, diabolical condensation, a fabrication born of human thought (ximia
    Dei) which, whenever it grasps in its fingers a bit of literary style, uses it to start imitating what God has done with material substance in the physical world; I am one more example of those falsifications of a man which from the dawn of time have been sold on the block by people I call idlers--and by so doing I fail in my filial duties--though an undiscerning and overgenerous public confers on them the title of artist, poet, or something of the sort. I am a chimera, dream of a dream, shadow of a shade, suspicion of a possibility: I enjoy my nonexistence, I watch the senseless passing of infinite time, which is so boring that it holds my attention, and I begin to wonder whether being nobody isn't the same as being everybody, whether my not possessing any personal attributes isn't the same as possessing the very attributes of existence itself. This is a matter which I haven't clarified as yet, and I pray God I never may, lest I be deprived of that illusion of pride which always alleviates the frigid boredom of these realms of pure thought.”

     

     

     

     

      

     

    De Italiaanse schrijver Roberto Cotroneo werd op 10 mei 1961 geboren in Alessandria. Hij studeerde filosofie in Turijn. Zijn literaire loopbaan begon hij in 1983 bij het tijdschrift L'Europeo. Van 1987 tot 2003 werkte hij als redacteur voor L'Espresso. In 1991 verscheen zijn eerste boek All'Indice. Sulla cultura degli anni Ottanta, waarin zijn voornaamste literaire kritieken waren gebundeld. Drie jaar later publiceerde hij de essaybundel Se una mattina d’estate un bambino. Lettera a mio figlio sull'amore per i libri, waarin hij aan zijn toendertijd twee jarige zoontje over de schrijvers vertelt die invloed op hem gehad hebben (T.S. Eliot, J.D. Salinger und Thomas Bernhard bis zu Umberto Eco). Zijn eerste roman Presto was in 1996 goed voor de Italiaanse literaire prijs Premio Selezione Campiello.

     

    Uit: Tempestad (Per un attimo immenso ho dimenticato il mio nome, Vertaald door Karin Krieger)

     

    „‚Byrne’, sagte ich zu ihm verwundert, ‚aber Sie spielen doch gegen sich selbst.’
    Diesmal drehte er sich um: ‚Nein, ich spiele gegen einen Schatten (ombra). Aber Du, Luis, bist kein guter Beobachter’.
    ‚Warum?’, fragte ich.
    ‚Schau genau hin, erscheint Dir das wie die gleiche Partie? Der Springer auf c3 wird im Spiegel dort ein Springer auf f6; verstehst Du, was das heißt?’
    ‚Er ist verkehrt (capovolto).’
    ‚Ja’, fügte Byrne hinzu. ‚Nur dass das Schach ein symmetrisches Spiel ist. Die Türme, die Springer und die Läufer haben eine symmetrische Position. Nur die Königin und der König durchbrechen die Symmetrie. Der Springer, den Du jetzt im Spiegel siehst, ist nicht einfach derselbe Springer nur gespiegelt (capovolto), es ist der andere Springer. Wenn ich es Dir in der Schachsprache sagen müsste, dann ist es der Springer auf f, nicht der auf c, verstehst Du? Noch nicht mal die Hand ist dieselbe. Die, die sich im Spiegel bewegt, ist die linke, während ich die Figuren doch mit der rechten verrücke.’
    Was bedeutete das? Es bedeutete vor allem, dass Byrne ein gespiegeltes Selbst spielte (giocava un se stesso capovolto): ‚und dass die Spiegel sich im Schach nicht wie zu den anderen Gegenständen verhalten. Sie verleihen ihnen einen Wert (valore). Es ist nicht mehr dieselbe Figur, Luis, es ist eine andere Figur. … Die Figuren erhalten eine andere Bedeutung und wechseln die Identität. Während in allen andern Fällen es den Spiegeln lediglich gelingt, die Position der Gegenstände zu verändern’“

     

     

     

     

     

    De Duitse dichter,schrijver, pedagoog en theoloog  Johann Peter Hebel werd geboren op 10 mei 1760 in Basel. Beroemd werd hij met zijn verhalenbundel Schatzkästlein des rheinischen Hausfreundes. Hebel studeerde theologie in Erlangen, was een tijdje huisleraar en werd toen docent aan het gymnasium in Karlsruhe en in 1808 directeur van deze school. Ook bekleedde hij diverse functies binnen de Evangelische Kerk.

     

    Uit: Ein Wort gibt das andere

     

    ‘Ein reicher Herr im Schwabenland schickte seinen Sohn nach Paris, dass er sollte Französisch lernen und ein wenig gute Sitten. Nach einem Jahr oder drüber kommt der Knecht aus des Vaters Haus auch nach Paris. Als der junge Herr den Knecht erblickte, rief er voll Staunen und Freude aus: "Ei, Hans, wo führt dich der Himmel her? Wie steht es zu Hause, und was gibt's Neues?" - "Nicht viel Neues, Herr Wilhelm, als dass vor zehn Tagen Euer schöner Rabe krepiert ist, den Euch vor einem Jahr der Weidgesell geschenkt hat."

    "O das arme Tier", erwiderte der Herr Wilhelm. "Was hat ihm denn gefehlt?"

    "Drum hat er zu viel Luder gefressen, als unsere schönen Pferde verreckten, eins nach dem andern. Ich hab's gleich gesagt."

    "Wie! Meines Vaters vier schöne Mohrenschimmel sind gefallen?", fragte der Herr Wilhelm. "Wie ging das zu?"

    "Drum sind sie zu sehr angestrengt worden mit Wasserführen, als uns Haus und Hof verbrannte, und hat doch nichts geholfen."

    "Um Gottes willen!" rief der Herr Wilhelm voll Schrecken aus. "Ist unser schönes Haus verbrannt? Wann das?"

    "Drum hat man nicht aufs Feuer achtgegeben an Ihres Herrn Vaters seliger Leiche, und ist bei Nacht begraben worden mit Fackeln. So ein Fünklein ist bald verzettelt!"

    "Unglückliche Botschaft!", rief voll Schmerz der Herr Wilhelm aus. "Mein Vater tot? Und wie geht's meiner Schwester?"

    "Drum eben hat sich Ihr Herr Vater seliger zu Tod gegrämt, als Ihre Jungfer Schwester ein Kindlein gebar und hatte keinen Vater dazu. Es ist ein Büblein.

    Sonst gibt's just nicht viel Neues", setzte er hinzu.”

     

     

     

     

     

     

    De Sloveense schrijver, dichter en toneelschrijver. Ivan Cankar werd geboren in Vrhnika op10 mei 1876 als achtste kind van een proletarisch handelsgezin. Zijn vader verdiende zijn brood als kleermaker, wat hij echter niet lang volhield. Hij liet de productie vallen rond de tijd dat de confectie zijn intrede deed in Vrhnika. Hij verliet zijn gezin en ging in Bosnië werken. Zijn moeder, die alleen met de kinderen overbleef moest nu het gezin onderhouden. Na zijn eindexamen, waarvoor hij in 1896 slaagde, ging hij in Wenen architectuur studeren. Al gauw bedacht hij zich en hij schakelde over op slavistiek. Ivan Cankar wordt tussen de vier vertegenwoordigers van het Sloveense modernisme gezet. Hij begon reeds met schrijven in zijn scholierenjaren. Hij publiceerde gedichten in Vrtec en Ljubljanski Zvon. In zijn periode in Wenen maakte hij deel uit van een literaire kring van Sloveense studenten. Cankar schreef verder in de realistische stroming, en later schakelde hij over naar neo-romantische stromingen, vooral decadentisme en symbolisme. In 1899 kwamen de dichtbundel Erotika en novelle Vinjete uit. Door de publicatie van Cankars Erotika, en Oton Župančič' Čaše Opojnosti ziet men het jaar 1899 als het begin van het Sloveense Modernisme.

     

    Uit: Am Hang (Vertaald  door Erwin Köstler)

     

    “Der Morgen brach an, der Morgen der Armen, finster und neblig. Francka stand müde vom Träumen auf, sie dachte im selben Moment an den Dornenweg, der ihr bevorstand, und es lief ihr kalt hinunter. In der Stube war es stickig, es roch noch nach der Toten, nach Kerzen und Schnaps. Auf dem Tisch lag das Stück Brot, das der Schuster gebracht hatte, auch Kaffee war im Schrank, und Francka ging das Frühstück kochen. Sie warf vom Flur einen Blick auf den Hang – alles war noch still, das Schlammwasser lief durch den schrundigen Straßengraben ins Tal und plätscherte leicht. Nirgends noch knarrte eine Tür – der Hang schlief den schweren und stickigen Schlaf des betrunkenen Bettlers, der aus dem Haus in die Regennacht gejagt worden ist und sich in den Graben gelegt hat.”

     

     

     

     

     

    De Duitse schrijfster Petra Hammesfahr werd geboren in Immerrath op 10 mei 1951. Zij woont in Kerpen in de buurt van Keulen. Haar roman Der stille Herr Genardy werd in meerdere talen vertaald en er met succes een film naar gemaakt. Voor haar roman Der gläserne Himmel ontving zij in 1995 Rheinische Literaturpreis Siegburg. In 2000 volgde voor „Die Mutter“ de Wiesbadener FrauenKrimiPreis.

     

    Uit: Der Puppengräber

     

    „Es ist in den vergangenen Jahren etwas Gras gewachsen über den furchtbaren Sommer, der fünf Menschenleben gekostet hat. Es wurde viel darüber geredet, zuviel disku­tiert, gestritten, spekuliert und Schuld zugewiesen. Alte Feindschaften flammten neu auf, alte Freundschaften verbrannten in der Glut. Jeder im Dorf wußte etwas, und jeder, der bis dahin geschwiegen hatte, riß das Maul auf, als nichts mehr zu ändern war.

    Ich habe mit allen gesprochen, die noch reden konnten. Ich habe mir ihre Erklärungen, ihre Entschuldigungen und ihre faulen Ausreden angehört. Ich habe ihre Ver­säumnisse gesehen und ihre Irrtümer erkannt. Nun will ich für den sprechen, der niemandem sagen konnte, was er fühlte. Für Ben.

    Es wird nicht leicht, das weiß ich. Es gab nicht für alles Zeugen. Trotzdem bin ich sicher, daß auch die Situatio­nen, die niemand beobachtet hat, sich in etwa so abge­spielt haben, wie ich sie schildern werde. Warum sollte ein Mensch mit beschränkten intellektuellen Fähigkeiten ausgerechnet in den entscheidenden Momenten sein Ver­halten ändern?

    Über mich gibt es dabei nicht viel zu sagen. Ich war das Schlußlicht, nur eine Randfigur mit einer erfolglosen Rolle in einem Zwischenakt und am Ende die ermittelnde Hauptkommissarin Brigitte Halinger. Im Sommer 95 war ich dreiundvierzig Jahre alt, verheiratet und Mutter eines siebzehnjährigen Sohnes. Das ist vermutlich mein Pro­blem bei der Sache.“

     

     

     

     

     

    Zie voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 10 mei 2007.

     

    De Vlaamse schrijver en dichter Leonard Buyst (ook wel Léonard) werd geboren in Lokeren op 10 mei 1847.

     

    10-05-2008 om 20:38 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    09-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Alan Bennett, Leopold Andrian, Bulat Okudzhava, Lucian Blaga, Jan Drees, Mona Van Duyn, Richard Adams, James Barrie, Pitigrilli
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Alan Bennett (Armley, 9 mei 1934)










    De Britse schrijver en acteur
    Alan Bennett werd geboren op 9 mei 1934 in Armley in Leeds, Yorkshire.
    Zie ook mijn blog van 9 mei 2007.

     

    Uit: The Clothes They Stood Up In

     

    “The Ransomes had been burgled. "Robbed," Mrs. Ransome said. "Burgled," Mr. Ransome corrected. Premises were burgled; persons were robbed. Mr. Ransome was a solicitor by profession and thought words mattered. Though "burgled" was the wrong word too. Burglars select; they pick; they remove one item and ignore others. There is a limit to what burglars can take: they seldom take easy chairs, for example, and even more seldom settees. These burglars did. They took everything.

    The Ransomes had been to the opera, to Così fan tutte (or Così as Mrs. Ransome had learned to call it). Mozart played an important part in their marriage. They had no children and but for Mozart would probably have split up years ago. Mr. Ransome always took a bath when he came home from work and then he had his supper. After supper he took another bath, this time in Mozart. He wallowed in Mozart; he luxuriated in him; he let the little Viennese soak away all the dirt and disgustingness he had had to sit through in his office all day. On this particular evening he had been to the public baths, Covent Garden, where their seats were immediately behind the Home Secretary. He too was taking a bath and washing away the cares of his day, cares, if only in the form of a statistic, that were about to include the Ransomes.

    On a normal evening, though, Mr. Ransome shared his bath with no one, Mozart coming personalized via his headphones and a stack of complex and finely balanced stereo equipment that Mrs. Ransome was never allowed to touch. She blamed the stereo for the burglary as that was what the robbers were probably after in the first place. The theft of stereos is common; the theft of fitted carpets is not.”

     

     

     

     

     

     

    De Oostenrijkse dichter, schrijver en diplomaat Leopold Andrian werd op 9 mei 1875 in Berlijn geboren. Zie ook mijn blog van 9 mei 2007.

     

    Uit: Le Jardin de la connaissance (Der Garten der Erkenntnis, vertaald door Jean-Yves Masson)

     

    “Quand Erwin vint à Vienne, il avait dix-sept ans ; peu de temps après son arrivée, il retourna au collège religieux. À cette occasion, de nombreux anciens camarades lui promirent de venir lui rendre visite à Noël. Il se réjouissait de cette perspective, et particulièrement de l’idée de revoir Lato, mais il attendait en même temps avec impatience la visite d’un nouveau venu au collège, dont il venait seulement de faire la connaissance ; c’était un garçon fort laid, avec de grands yeux, qui travaillait mal, et qui, parce qu’il n’était pas riche, voulait devenir officier afin de parvenir au service d’un archiduc.
         Erwin rendit souvent visite à ses anciens camarades pendant les premiers mois, mais, peu à peu, il les oublia et n’aima plus que Vienne. Il aimait les grands palais baroques dans les ruelles étroites, et les inscriptions tonitruantes gravées au fronton de nos monuments, et le pas des chevaux quand ils vont à l’espagnole, et les uniformes des gardes, et la cour de la résidence impériale, les jours d’hiver, quand une musique de parade bruyante passe au travers de la foule et réchauffe et détend les corps engourdis des badauds ; et il aimait aussi les grandes fêtes que tout le monde célèbre, en particulier la Fête-Dieu, le jour où le corps glorifié de Notre Seigneur et Sauveur Jésus-Christ vient à nous, nimbé d’un éclat et porté par une allégresse qui n’ont rien à envier aux jours solennels de jadis où l’empereur Charles VI, revenu d’une tournée sur ses terres d’Espagne, faisait son entrée dans Vienne, sa résidence et la capitale de son empire.
         À Erwin plaisaient aussi les étalages des magasins, le drap d’une seule couleur destiné à couvrir les voitures, la batiste sombre des mouchoirs au milieu des étoffes de soie de couleurs vives ; lui plaisaient aussi les quadriges de chevaux au pelage noir comme le jais, quand ils passaient au milieu des massifs de roses du Prater ; il aimait que les cochers fussent élégants ; et il aimait que ses amis fussent élégants, et ce qui lui plaisait dans l’élégance de ses amis, c’était que leur vie fût comme une ligne négligemment tracée, mais plus encore, qu’ils fussent parfois capables d’aller danser toute la nuit dans un bal de village, qu’un mot suffît à les rendre joyeux, à moins que ce ne fût la simple pensée qu’ils étaient Viennois et qu’à Vienne, même les orgues de barbarie dans les rues jouaient juste. Il lui semblait que l’art de vivre viennois avait le charme gracieux et toujours plus attirant d’une lampe dont on doute si elle émet deux couleurs qui se mêlent continuellement, ou s’il ne s’agit que du chatoiement d’une seule et même couleur qui se déploie selon toutes ses nuances. »

     

     

     

     

     

     

    De Russische schrijver, dichter en zanger Bulat Shalvovich Okudzhava werd geboren in Moskou op 9 mei 1924. Zie ook mijn blog van 9 mei 2007.

     

     

    A WORD OF ADVICE TO MY FRIENDS

     

    Let's exclaim, admire each other.
    We don't have to fear high-flown words.
    Let's compliment each other-
    surely these are the happy moments of love.

     

    Let's grieve and cry openly
    now together, now separately, now in turn.
    We don't have to pay attention to gossip-
    since sadness always goes along with love.

     

    Lets' catch each others's meaning at once,
    so that having made one mistake, we won't make any more.
    Let's live, indulging each other in everything-
    especially since life is so short.

     

     

     

     

    TIME PASSES

     

    Time passes, whether you joke or don't joke,
    like an ocean wave - it will sweep us away.
    But wait, that's all in the future,
    let me breathe Moscow in for a while.

     

    Do you see that house with all the lights on,
    my friends want me there alive and well.
    Don't hurry, Time, where would they be without me -
    how could one not think of this?

     

    Let me quench my thirst with blue water,
    for now hold back weariness and tears.
    Be patient, I'll settle accounts with you, -
    I won't be your debtor forever.

     

     

     

     

     


    De Roemeense dichter, schrijver en filosoof
    Lucian Blaga werd geboren op 9 mei 1895 in Lancrăm, bij Alba Iulia. Zie ook mijn blog van 9 mei 2007.

     

     

    Psalm

    Always grief to me have been your concealed solitude
    But God, what was I to do?
    I played with you as a child and
    Let imagination take you to pieces like a toy.
    Then the untamed grew stronger within,
    my songs died away,
    and without ever having felt you close
    I lost you for ever
    in dust, in fire, in air, and on waters.

     

    From sunrise to sunset
    I am all clay and suffering.
    You have confined yourself in the sky as in a coffin.
    Oh, weren't you a closer kin to death
    than you are to life,
    you would speak to me. Right from where you are,
    within the earth or within the tale- you would speak to me.

     

    Show yourself among the thorns here, God,
    so that I should know what you want of me.
    Shall I catch in the air the poisoned spear
    thrown by the other from the depths to wound you beneath your wings?
    Or there is nothing that you want of me?
    You are the mute, still identity
    (a round itself is a),
    and you ask for nothing. Not even for my prayers.

     

    Look, the stars are coming into the world
    along with my questioning sorrows.
    Look, it is night with no windows outside.
    What am I going to do from now on, God?
    In you I take off my mortal flesh. I take it off
    as if it were a coat left on the way.

     

    Vertaald door Liliana Mihalachi

     

     

     

     

    De Duitse schrijver Jan Drees werd geboren op 9 mei 1979 in Haan. Zie ook mijn blog van 9 mei 2007.

     

    Uit: Enduring Freedom

     

    “Ich glaube nicht mehr an uns. Es geht mir (jetzt, bloß) darum, ein Leben zu bekommen, irgendeines. Ich will vergessen und wünsche mir, dass alles ein bisschen wie früher wird, dass alles wie früher werden kann:
    Wie damals, als es anfing, mit Jörn, der mich jeden Tag nach den Uni-Seminaren in den Arm nahm und leidenschaftlich auf den Mund küsste. Im April, Mai, Juni.
    In diesem Sommer verbrachten wir späte Abende an einem Baggersee, badeten nackt in dem sich leicht abkühlenden Wasser und blieben am schmalen Stadtstrand liegen, bis es nicht mehr kühler werden konnte. „Es sind immer noch dreiundzwanzig Grad“,
    rief ich begeistert zu Jörn hinauf, der im Nacht dämmernden Schatten lag und mich beschützte. – Meine Erinnerung darüber ist an Picknicks und späte Mücken, die sich auf unsere rostbraune Haut setzten, kleine Feuerpunkte hinterließen.
    Wir tranken Kühlmanschetten gekühlten Discount – Prosecco zu Erdbeeren, in die man greifen konnte, um klebrig zu werden, tauchten unter Mondlicht beschienenen Flusenalgen und fanden ein Wind, Sicht und Brennnessel geschütztes Dunkelwaldfleckchen, auf dem mit Süßwasser perlender Haut gemeinsam kitschige
    Plejadennebel betrachten war. Manchmal gab es Glühwürmchen auf dem Heimweg zwischen Ginster.

    Beim Türken kauften wir Melonenviertel oder in verschiedenen schattig-kühlen Buchgeschäften Südfruchtprosa, die wie Kandis schmeckte. Die beim Lesen schmolz als wäre sie Himbeereis: Es begann, mir zu gefallen. Es fing an, dass ich genauso schreiben wollte, als dufte das Papier wie eine Kinopopcorn-Tüte.
    Wir waren jung und flüsterten nachts auf Jörns Balkon über Zitronenkerzen hinweg. Oder beobachteten irritiert glücklich: sirrende Fledermäuse, die aus Altbaufirsten in den Laubenhof kreisten und duschten später um viertel nach drei oder lagen erschöpft, verschwitzt im Moskitonetz gefälschten Himmelsbett. Über uns funkelten angeklebte Plastiksterne mit Phosphorschimmer.“

     

     

     

     

     

     

    De Amerikaanse dichteres Mona Van Duyn werd geboren op 9 mei 1921 in Waterloo, Iowa. Zie ook mijn blog van 9 mei 2007.

     

    Three Valentines to the Wide World

    I

    The child disturbs our view. Tow-head bent, she
    stands on one leg and folds up the other. She is listening
    to the sound of her fingernail on a scab on her knee.
    If I were her mother I would think right now of the chastening
    that ridiculous arrangement of bones and bumps must go through,
    and that big ear too, till they learn what to do and hear.
    People don't perch like something seen in a zoo
    or in tropical sections of Florida. They'll have to buy her
    a cheap violin if she wants to make scraping noises.
    She is eight years old. What in the world could she wear
    that would cover her hinges and disproportions? Her face is
    pointed and blank, the brows as light as the hair.

    "Mother, is love God's hobby?" At eight you don't even
    look up from your scab when you ask it. A kid's squeak,
    is that a fit instrument for such a question?
    Eight times the seasons turned and cold snow tricked
    the earth to death, and still she hasn't noticed.
    Her friend has a mean Dad, a milkman always kicks
    at the dog, but by some childish hocus-pocus
    she blinks them away. She counts ten and sucks in her cheeks
    and the globe moves under the green thumb of an Amateur,
    the morning yelp, the crying at recess are gone.
    In the freeness of time He gardens, and to His leisure
    old stems entrust new leaves all winter long.

    Hating is hard work, and the uncaring thought is hard;
    but loving is easy, love is that lovely play
    that makes us and keeps us? No one answers you. Such absurd
    charity of the imagination has shamed us, Emily.
    I remember now. Legs shoved you up, you couldn't tell
    where the next tooth would fall out or grow in, or what
    your own nose would look like next year. Anything was possible.
    Then it slowed down, and you had to keep what you got.
    When this child's body stretches to the grace of her notion,
    and she's tamed and curled, may she be free enough to bring
    mind and heart to that serious recreation
    where anything is still possible--or almost anything.

     

     

     

     

     

     

     

    Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 9 mei 2007.

     

    De Engelse schrijver Richard Adams werd geboren in Newbury op 9 mei 1920.

     

    De Schotse schrijver James Barrie werd op 9 mei 1860 in Kirriemuir nabij Dundee geboren.

    De Italiaanse schrijver Pitigrilli (pseudoniem voor Dino Serge) werd geboren te Turijn op 9 mei 1893.

     

    09-05-2008 om 20:27 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    08-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In Memoriam Willem Brakman

    In memoriam Willem Brakman

     

     

    De Nederlandse schrijver Willem Brakman is donderdag op vijfentachtig jarige leeftijd overleden. Dat heeft zijn uitgeverij Querido laten weten. Zie ook mijn blog van 13 juni 2007.

     

    Uit: De reis van de douanier naar Bentheim

    "Toen de douanier zich echter bukte merkte hij dat het zware tralieluik van het zwarte gat was weggeklapt en ernaast plat op de vloer lag. Dat was ongetwijfeld een heel karwei geweest, want de hoed was de parelgrijze erbij van het hoofd gevallen en lag daar nog van te getuigen in een schemerige streep schietgatlicht. De douanier schudde het hoofd om deze levensgevaarlijke toestand, hij legde de poot op de vloer en wilde het luik weer terugklappen, maar behalve dat het loodzwaar was zat het op de een of andere manier ook muurvast. Het zweet parelde de douanebeambte buiten dienst op het voorhoofd, maar hoe hij ook rukte en trok, meer beweging dan een paar knarsende centimeters kon hij niet voor elkaar brengen. Bezorgd krabbelde hij overeind en draafde de toren uit om te waarschuwen: kasteeltuin, folterkamer, ergens moest dat onmogelijke paar toch te vinden zijn. Maar dat viel tegen, alle trappen, portalen en binnenplaatsen waren luguber leeg, het enige geluid dat hij hoorde was de muziek van beneden uit het stadje. Met de bedoeling dan maar iedereen te waarschuwen dribbelde hij haastig richting feest en was de eerste lampionnen net gepasseerd toen een abnormale rauwe gil weerklonk. Iedereen keek omhoog naar de toren en naar de heer Van Kol die daar op de borstwering was verschenen. Jasje en vest had de leraar uitgedaan en in zijn witte overhemd en met zijn geheven armen zag hij er uit als een figuur uit een schilderij van Goya.

    Ontsteld liep de douanier met de feestgangers mee om te zien wat er allemaal was gebeurd, maar hij koos om niet voortdurend te worden geduwd en aangestoten een zijpoortje en werd daar onverwacht tegengehouden door de parelgrijze.

    ‘Ze is in het gat geduveld,’ zei ik, ‘in één klap hasjewijne.’

    ‘Was dat nou nodig?’ riep de douanier verbolgen, ‘zo'n mooie, gevulde vrouw.’

    ‘Dat viel aardig tegen,’ zei ik, ‘van buiten bol, van binnen hol.’

    ‘De arme man,’ riep de douanier stampvoetend.

    ‘Denk toch eens aan dat hoofd,’ zei ik, ‘dat lijdende bekje, die man wil niet anders, heus, daar liggen zijn talenten. Héé, waar is mijn hoed?’

    ‘Die ligt naast het gat,’ zei de douanier, ‘en naast mijn paardepoot.’

    ‘Ach,’ zei ik glimlachend, ‘wat een aardige combinatie, hoe komt u overigens op een paardepoot?’

    ‘Ik denk door Lochem,’ zei de douanier, ‘Staring en al die dingen.’

    ‘Luister,’ zei ik.

    Uit het kasteel, uit het stadje, ja voor mijn gevoel ook uit de lucht klonk een zacht stompend geluid: wom, wom, wom... bom, bom, bom... drom, drom, drom...

    ‘Ze weten toch niet dat ik hier ben?’ vroeg ik.

    ‘Ik denk het wel,’ zei de douanier en ja hoor, daar waren ze weer, ik ken ze, o ik ken ze die koppen. Even later was het weer zo ver: paardekopers, stamineebazen, kleine neringdoenden, natuurlijk weer een antiekhandelaar, de hele troep.

    Daar ging ik: in mijn gat getrapt, aan mijn haren gerukt, om de oren geslagen, maar één moedige daad wil ik hier toch niet onvermeld laten, met uiterste krachtsinspanning draaide ik mijn hoofd om en schalde achter mij: ‘Heer tollenaar!... wij zien elkander weder!!..."

     

     

     

     

     

    Brakman2
    Willem Brakman (13 juni 1922 – 8 mei 2008)

     

     

     

     

    Zie ook voor de schrijvers van vandaag, 8 mei 2008, mijn vorige posting.

     

    08-05-2008 om 21:16 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Thomas Pynchon, Edmund Wilson, Gary Snyder, Romain Gary, Roddy Doyle, Pat Barker, Gertrud Fussenegger, Sloan Wilson, Sophus Schandorph
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Thomas Pynchon (Glen Cove, 8 mei 1937)










    De Amerikaanse schrijver
    Thomas Pynchon werd op 8 mei 1937 geboren in Glen Cove, Long Island, New York. Zie ook mijn blog van 8 mei 2007.

     

    Uit: The Crying of Lot 49

     

    “One summer afternoon Mrs Oedipa Maas came home from a Tupperware party whose hostess had put perhaps too much kirsch in the fondue to find that she, Oedipa, had been named executor, or she supposed executrix, of the estate of one Pierce Inverarity, a California real estate mogul who had once lost two million dollars in his spare time but still had assets numerous and tangled enough to make the job of sorting it all out more than honorary. Oedipa stood in the living room, stared at by the greenish dead eye of the TV tube, spoke the name of God, tried to feel as drunk as possible. But this did not work. She thought of a hotel room in Mazatlan whose door had just been slammed, it seemed forever, waking up two hundred birds down in the lobby; a sunrise over the library slope at Cornell University that nobody out on it had seen because the slope faces west; a dry, disconsolate tune from the fourth movement of the Bartok Concerto for Orchestra; a whitewashed bust of Jay Gould that Pierce kept over the bed on a shelf so narrow for it she'd always had the hovering fear it would someday topple on them. Was that how he'd died, she wondered, among dreams, crushed by the only ikon in the house? That only made her laugh, out loud and helpless: You're so sick, Oedipa, she told herself, or the room, which knew.

    The letter was from the law firm of Warpe, Wistfull, Kubitschek and McMingus, of Los Angeles, and signed by somebody named Metzger. It said Pierce had died back in the spring, and they'd only just now found the will. Metzger was to act as co-executor and special counsel in the event of any involved litigation. Oedipa had been named also to execute the will in a codicil dated a year ago. She tried to think back to whether anything unusual had happened around then. Through the rest of the afternoon, through her trip to the market in downtown Kinneret-Among-The-Pines to buy ricotta and listen to the Muzak (today she came through the bead-curtained entrance around bar 4 of the Fort Wayne Settecento Ensemble's variorum recording of the Vivaldi Kazoo Concerto, Boyd Beaver, soloist); then through the sunned gathering of her marjoram and sweet basil from the herb garden, reading of book reviews in the latest Scientific American, into the layering of a lasagna, garlicking of a bread, tearing up of romaine leaves, eventually, oven on, into the mixing of the twilight's whiskey sours against the arrival of her husband, Wendell ("Mucho") Maas from work, she wondered, wondered, shuffling back through a fat deckful of days which seemed (wouldn't she be first to admit it?) more or less identical, or all pointing the same way subtly like a conjurer's deck, any odd one readily clear to a trained eye.”

     

     

     

     

     

    De Amerikaanse schrijver en criticus Edmund Wilson werd geboren op 8 mei 1895 in Red Bank, New Jersey. Zie ook mijn blog van 8 mei 2007.

     

    Uit: The Historical Interpretation of Literature

     

    "To begin with, it will be worth while to say something about the kind of criticism which seems to be furthest removed from this. There is a comparative criticism which tends to be non-historical. The essays of T. S. Eliot, which have had such an immense influence in our time, are, for example, fundamentally non-historical. Eliot sees, or tries to see, the whole of literature, so far as he is acquaninted with it, spread out before him under the aspect of eternity. He then compares the work of different periods and countries, and tries to draw from it general conclusions about what literature out to be. He understands, of course, that our point of view in connection with literature changes, and he has what seems to me a very sound conception of the whole body of writing of the past as something to which new works are continually added, and which is not thereby merely increased in bulk but modified as a whole—so that Sophocles is no longer precisely what he was for Aristotle, or Shakespeare what he was for Ben Jonson or for Dryden or for Dr. Johnson, on account of all the later literature that has intervened between them and us. Yet at every point of this continual accretion, the whole field may be surveyed, as it were, spread out before the critic. The critic tries to see it as God might; he calls the books to a Day of Judgement. And, looking at things in this way, he may arrive at interesting and valuable conclusions which could hardly be reached by approaching them in any other way. Eliot was able to see, for example—what I believe had never been noticed before—that the French Symbolist poetry of the nineteenth century had certain fundamental resemblances to the English poetry of the age of Donne. Another kind of critic would draw certain historical conclusions from these purely esthetic findings, as the Russian D. S. Minsky did; but Eliot does not draw them.

    "Another example of this kind of non-historical criticism, in a somewhat different way and on a somewhat different plane, is the work of the late George Saintsbury. Saintsbury was a connoisseur of wines; he wrote an entertaining book on the subject. And his attitude toward literature, too, was that of the connoisseur. He tastes the authors and tells you about the vintages; he distinguishes the qualities of the various wines. His palate was as fine as could be, and he possessed the great qualification that he knew how to take each book on its own terms without expecting it to be some other book and was thus in a positions to appreciate a great variety of kinds of writing. He was a man of strong social prejudices and peculiarly intransigent political views, but, so far as it is humanly possible, he kept them out of his literary criticism. The result is on of the most agreeable and most comprehensive commentaries on literature that have ever been written in English. Most scholars who have read as much as Saintsbury do not have Saintsbury's discriminating taste. Here is a critic who has covered the whole ground like any academic historian, yet whose account of it is not merely a chronology but a record of fastidious enjoyment. Since enjoyment is the only thing he is looking for, he does not need to know the causes of things, and the historical background of literature does not interest him very much.”

     

     

     

     

     

     

    De Amerikaanse dichter Gary Snyder werd geboren op 8 mei 1930 in San Francisco. Zie ook mijn blog van 8 mei 2007.

     

     

    Riprap

     

    Lay down these words 
    Before your mind like rocks. 
          placed solid, by hands 
    In choice of place, set 
    Before the body of the mind
          in space and time:
    Solidity of bark, leaf or wall 
          riprap of things:
    Cobble of milky way, 
          straying planets, 
    These poems, people, 
          lost ponies with 
    Dragging saddles -- 
          and rocky sure-foot trails.
    The worlds like an endless
          Four-dimensional 
    Game of Go.
          ants and pebbles 
    In the thin loam, each rock a word
          a creek-washed stone
    Granite: ingrained 
          with torment of fire and weight
    Crystal and sediment linked hot
          all change, in thoughts,
    As well as things.

     

     

     

    After Work

     

    The shack and a few trees

    float in the blowing fog

     

    I pull out your blouse,

    warm my cold hands

         on your breasts.

    you laugh and shudder

    peeling garlic by the

         hot iron stove.

    bring in the axe, the rake,

    the wood

     

    we'll lean on the wall

    against each other

    stew simmering on the fire

    as it grows dark

                drinking wine.

     

     

     

     

    The Spring

     

    Beating asphalt into highway potholes

            pickup truck we'd loaded

    road repair stock shed & yard

    a day so hot the asphalt went in soft.

            pipe and steel plate tamper

    took turns at by hand

    then drive the truck rear wheel

    a few times back and forth across the fill--

    finish it off with bitchmo around the edge.

     

    the foreman said let's get a drink

    & drove through the woods and flower fields

            shovels clattering in back

    into a black grove by a cliff

            a rocked in pool

            feeding a fern ravine

                          tin can to drink

    numbing the hand and cramping in the gut

    surging through the fingers from below

            & dark here--

    let's get back to the truck

    get back on the job.

     

     

     

     

     

     

    De Franse schrijver, vertaler regisseur en diplomaat Romain Gary werd geboren op 8 mei 1914 in Vilnius, Litouwen. Zie ook mijn blog van 8 mei 2007.

     

    Uit: Frühes Versprechen (La Promesse de l'aube, nieuwe Duitse vertaling  door Giò Waeckerlin Induni)

     

    Mit dreizehn, glaube ich, habe ich zum ersten Mal meine Berufung geahnt.
    Ich besuchte damals die dritte Klasse am Gymnasium von Nizza, und meine Mutter hatte im Hotel Négresco eine der »Vitrinen« auf den Korridoren gemietet, wo sie modische Accessoires ausstellte, die die Luxusgeschäfte ihr in Kommission gaben; sie bekam für jede verkaufte Bluse, für jeden verkauften Gürtel oder Schal zehn Prozent Vermittlungsprovision. Ab und zu nahm sie eine kleine unerlaubte Preiserhöhung vor und steckte die Differenz in die eigene Tasche. Sie lauerte den ganzen Tag auf mögliche Kunden und rauchte nervös unzählige Gauloises, denn unser täglich Brot hing damals von diesem unsicheren Geschäft ab.
    Allein, ohne Ehemann, ohne Liebhaber, kämpfte sie schon seit dreißig Jahren mutig, um jeden Monat unser Auskommen zu sichern, um die Butter zu bezahlen, die Schuhe, die Miete, die Kleider, das Steak zum Mittagessen – dieses Steak, das sie jeden Tag fast feierlich auf dem Teller vor mich hinstellte, als sei es der Beweis ihres Sieges über das widrige Geschick. Ich kam aus der Schule und setzte mich zu Tisch. Meine Mutter stand daneben und sah mir beim Essen mit dem zufriedenen Blick einer ihre Jungen säugenden Hündin zu.
    Sie weigerte sich, das Steak anzurühren, beteuerte, sie möge nur Gemüse, und Fleisch und Fette seien ihr strikt untersagt. Eines Tages stand ich vom Tisch auf und ging in die Küche ein Glas Wasser trinken. Meine Mutter saß auf einem Schemel; sie hielt die Pfanne auf den Knien, in der mein Steak gebraten worden war. Sie wischte den Pfannenboden sorgfältig mit Brotstücken auf, die sie dann gierig verschlang, und obwohl sie die Pfanne rasch unter der Serviette versteckte, erfasste ich blitzartig die ganze Wahrheit über den wirklichen Grund ihrer vegetarischen Diät.
    Ich stand einen Moment versteinert da, betrachtete fassungslos die halb unter der Serviette versteckte Pfanne und das schuldbewusste Lächeln meiner Mutter, dann brach ich in Schluchzen aus und rannte davon. Am Ende der Avenue Shakespeare, wo wir damals wohnten, verlief ein hoher, fast senkrechter Damm die Eisenbahnlinie entlang, und dorthin rannte ich mich verstecken. Ich dachte kurz daran, mich vor den Zug zu werfen und mich so meiner Beschämung und meiner Hilflosigkeit zu entziehen, doch gleich darauf flammte wilde Entschlossenheit in mir auf: Ja, ich würde die Welt wieder in Ordnung bringen und sie eines Tages, gerecht, glücklich und ihrer würdig, meiner Mutter zu Füßen legen. Das Gesicht in den Armen vergraben, überließ ich mich ganz meinem Kummer, doch die Tränen, die so oft meinen Schmerz gestillt hatten, brachten mir diesmal keinen Trost. Ein unerträgliches Gefühl von Entbehrung, Entmännlichung, von Lähmung nahm von mir Besitz; je älter ich wurde, desto mehr wuchs meine Frustration, und mein verschwommenes kindliches Bestreben verblasste nicht etwa, sondern verwandelte sich nach und nach in ein Verlangen, das weder Frau noch Kunst je würden stillen können.“

     

     

     

     

     

     

    De Ierse schrijver Roddy Doyle werd geboren in Dublin op 8 mei 1958. Zie ook mijn blog van 8 mei 2007.

     

    Uit: The Deportees

     

    “In April 2000, two Nigerian journalists living in Dublin, Abel Ugba and Chinedu Onyejelem, started publishing a multicultural paper called Metro Eireann. I read an article about these men in the Irish Times, and decided that I’d like to meet them. Three or four years into our new national prosperity, I was already reading and hearing elegies to the simpler times, before we became so materialistic — the happy days when more people left Ireland than were born here; when we were afraid to ask anyone what they did for a living, because the answer might be ‘Nothing’; when we sent our pennies and our second-hand clothes to Africa but never saw a flesh-and-blood African. The words ‘racist’ and ‘racism’ were being flung around the place, and the stories were doing the rounds. An African woman got a brand new buggy from the Social Welfare and left it at the bus stop because she couldn’t be bothered carrying it onto the bus, and she knew she could get a new one. A man looked over his garden wall and found a gang of Muslims next door on the patio, slaughtering an Irish sheep. A Polish woman rented a flat and, before the landlord had time to bank the deposit, she’d turned it into a brothel, herself and her seven sisters and their cousin, the pimp. I heard those three, and more, from taxi drivers. I thought I’d like to make up a few of my own.”

     

     

     

     

     

    De Engelse schrijfster Pat Barker werd geboren in Thornaby-on-Tees op 8 mei 1943. Zie ook mijn blog van 8 mei 2007.

     

    Uit: Life Class

     

    „They’d been drawing for over half an hour. There was no sound except for the slurring of pencils on Michelet paper or the barely perceptible squeak of charcoal. At the center of the circle of students, close to the dais, a stove cast a barred red light onto the floor. The smell of burning coke mingled with other smells: sweat, hot cloth, cigar and tobacco smoke. Now and again you could hear the soft pop of lips inhaling and another plume of blue smoke would rise to join the pall that hung over the whole room.

    Nobody spoke. You were not allowed to talk in the life class. In the Antiques Room, where they spent the mornings copying from casts of Classical and Renaissance sculpture, talking was permitted, and the students—a few of the women, in particular—chattered nonstop. Here, apart from the naked woman on the dais, the atmosphere was not unlike a men’s club. The women students had their own separate life class somewhere on the lower floor. Even the Slade, scandalously modern in most respects, segregated the sexes when the naked human body was on display.

    Paul Tarrant, sitting on the back row, as far away from the stove as he could get, coughed discreetly into his handkerchief. He was still struggling to throw off the bronchitis that had plagued him all winter and the fumes irritated his lungs. He’d finished his drawing, or at least he’d reached the point where he knew that further work would only make matters worse. He leaned back and contemplated the page. Not one of his better efforts.”

     

     

     

     


    De Oostenrijkse schrijfster
    Gertrud Fussenegger werd geboren op 8 mei 1912 in Pilsen. Zie ook mijn blog van 8 mei 2007.

     

    Uit: Ein Spiegelbild mit Feuersäule

     

    „Ich fluchte dem Krieg, der da als silberfunkelnder, hundertfach geflügelter und geschwänzter Drache schräg über mir im sonnigen Blau dahinzog, satanisch schön. Aber ich fluchte auch dem Frieden, der uns mit verlogenen Parolen und schmeichlerischen Entwürfen in einen verderblichen Traum gewiegt hatte. Ich fluchte der Glasglocke, in die mich die Liebe der Meinen gesetzt und in der sie mich verpäppelt und mit verzuckerten Illusionen genährt hatte. Diese Glasglocke war jetzt endgültig unter dem Schlag einer entsetzlichen Belehrung zerborsten. Ich sah unter den immer steigenden Erdfontänen, unter den Detonationsflammen und wirbelnden Trümmern die eigene Jugend mit allen ihren verwegenen Glückserwartungen und Ansprüchen in einem Malstrom von Dreck und Feuer vergehen. In mir war Haß, aber Haß nicht nur auf die Mächte der Vernichtung und die verbrecherische Narrheit, die diese Vernichtung auf uns losgelassen, sondern auch auf den Traum von bürgerlicher Sicherheit, in dem ich erzogen worden war, auf diesen Traum voll Hochmut und Selbstgewißheit, der jetzt unter dem Keulenschlag einer brutalen Erniedrigung endgültig in die Brüche ging.”

     

     

     

     

     

     

     

    Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 8 mei 2007.

     

    De Amerikaanse schrijver Sloan Wilson werd geboren op 8 mei 1920 in Norwalk, Connecticut. 

    De Deense schrijver Sophus Schandorph werd geboren op 8 mei 1836 in Ringstedt.

     

    08-05-2008 om 19:57 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    07-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.D. Hooijer wint Libris Literatuurprijs

    De Nederlandse schrijfster D. Hooijer heeft de Libris literatuurprijs 2008 gekregen voor haar verhalenbundel “Sleur is een roofdier.”  Hooijer (eig. Kitty Ruys) werd geboren op 10 juni 1939 in Hilversum. Zij debuteerde in 2001 met de verhalenbundel 'Kruik en kling'. Ook schrijft ze poëzie en ze tekent, zowel bij haar eigen werk als bij dat van anderen, zoals bij het verhaal 'Opa Perenboom van Kreek Daey Ouwens'. In het najaar van 2004 verscheen haar tweede verhalenbundel: 'Zuidwester meningen'.

     

    Haar uitgeverij van Oorschot prijst het titelverhaal van de winnende bundel als volgt aan: “Altijd gedacht dat sleur synoniem is met saaiheid en stilstand? Een vergissing – sleur is een roofdier! Het ligt op de loer, bespringt je onverhoeds en scheurt de grootste liefde kapot met zijn scherpe tanden. In het titelverhaal van deze bundel van D. Hooijer is alles zoals het bij Hooijer altijd is: anders dan je zou denken. Anders dan gewoon. Hoofdpersoon Rolf trouwt er met Gwenn, hecht zich aan haar zoontje en ontdekt vervolgens dat Gwenn intieme brieven van haar ex ontvangt en met hem naar bed gaat om hem zogenaamd te leren hoe dat ook alweer moet. Bij Hooijer explodeert dan niet meteen het huwelijk, nee, eerst gaan de mannen samen eten, dan wordt er een lijst gemaakt met hoe de ex zich seksueel kan verbeteren en pas dán – springt de sleur alsnog uit zijn schuilhoek.”

     

     

    Uit: ZUIDWESTER MENINGEN

     

    “Ik win een negertje van wit aardewerk en daarna hetzelfde poppetje maar nu zwart. Zwarter zelfs dan ik.
    ‘Had ik nou geen hoofdprijs, alles raak,’ vraag ik aan het meisje.
    ‘Daar ga ik niet over, alles gaat electronisch.’
    Voor de volgende drie keer raak geeft ze me een eekhoorntje van plastic met opgespoten pluche. Tien euro heb ik nog. Ik verdenk de meid van pesterij en dat maakt me link. Ik vraag haar dringend om de wolfachtige beer niet weg te geven. Die! Ik wijs op de vijfde in de rij. Ze knikt meer uit de hoogte dan geruststellend. Ik ga pinnen.
    Weer goed stampend lopen naar de automaat. Opschieten. De flinke pas weer, daarna ga ik draven. Verdomd ik voel dat er iets zwaars uit mijn hoofd weg is.
    Eerst wil ik mijn rekening leeghalen maar ik bedenk me dat ik nog twee weken door moet en geen pils en aardappelen in huis heb. Ik pin tweehonderd euro en draaf terug naar de schiettent met het mooie meisje. Van alle mooie meisjes is zij de lelijkste en van alle lelijke zou zij weer de mooiste zijn. Ze is dus doorsnee. Ze heeft wel heel mooie paarse natte lippen; nou ja alsof ze dood is, dat wel. Maar ze leeft en ze noemt me schat en kijkt me koud aan. Jammer dat ze me het beest niet geeft.

    Moet ik me eerst waarmaken? Hoe moet dat, hoe waar ben ik, laat ik dat eens bedenken. Aardig ben ik, en niet lui maar niet helemaal aardig en niet helemaal lui. Zeg maar gerust dat ik ook doorsnee ben.
    Omdat ik deze keer een recht geweer krijg terwijl ik net aan het kromme gewend was, moet ik weer inschieten. Daarna schiet ik een kwartier lang de sterren uit de hemel. Laat ik het beter zeggen. Ik schiet twee gele beren die me niet blij maken, ik schiet drie van die eekhoorntjes en een prachtig konijn alleen moet ik hem niet. De mensen blijven staan kijken want ik zet alle dieren aan mijn voeten. Elke keer vraag ik eerst om de wolf.
    ‘Geef die jongen toch die herdershond,’ roept een man.
    ‘Nee, waarom. Het gaat electronisch.
    ‘Gelul je hoeft alleen maar af te haken.’
    Er komen meer mensen bij. Ik schiet en schiet, mijn bloed kookt. Al moet ik terug voor de rest van mijn uitkering, al moet ik een lening afsluiten, ik zal me door de pluchetroep heenschieten om de wolf te krijgen. Hij kijkt steeds verstandiger, hij kijkt of hij dit verwacht heeft, dit bloedig gevecht voor hij los mag. Mijn handen beginnen te trillen.
    ‘Ik moet even ontspannen. Hem niet weggeven hé?’
    Ik geef het geweer terug.”

     

     

     

     

    Hooijer
    D. Hooijer (Hilversum, 10 juni 1939)

     

    07-05-2008 om 21:28 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Willem Elsschot, Robert Browning, Rabindranath Tagore, Archibald MacLeish, Almudena Grandes, Christoph Marzi, Stanisław Przybyszewski, Joseph Joubert
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Willem Elsschot (7 mei 1882 – 31 mei 1960)








    De Vlaamse schrijver en dichter  Willem Elsschot  werd in Antwerpen geboren op 7 mei 1882. Zie ook mijn blog van 7 mei 2007.

     

    Uit: Kaas

     

    “Ik heb de heele week druk gezocht naar een tweedehandsbureau en dito schrijfmachine. En ik verzeker je dat het afloopen van al die uitdragerswinkels in de oude stad geen plezierig werk is.

    Het staat er gewoonlijk zoo vol dat ik van op de straat onmogelijk kan onderscheiden of zij in voorraad hebben wat ik zoek en ik ben dus wel gedwongen binnen te gaan om het te vragen. Tegen die kleine moeite zie ik niet op, maar ik durf geen winkel verlaten zonder iets gekocht te hebben, en geen café zonder iets te hebben gedronken.

    Zoo heb ik dan in 't begin een karaf, een zakmes en een gipsen Sint Jozef gekocht. Het zakmes kan ik gebruiken, al ben ik er een beetje vies van, en de karaf heb ik medegenomen naar huis, waar ze opzien gebaard heeft. Het Sint Jozefbeeld heb ik een paar straten verder, toen er niemand te zien was, op een vensterbank gezet en heb mij dan uit de voeten gemaakt. Want na die karaf heb ik gezworen niets meer mede naar huis te brengen en ik kon toch niet blijven rondloopen met dat gipsen beeld.

    Nu echter blijf ik in de winkeldeur staan en vraag van daar uit of zij geen bureau-ministre en een schrijfmachine te koop hebben. Zoo lang ik de deurknop vasthoud sta ik eigenlijk niet in den winkel en heb dus geen moreele verplichting, want van dat koopen heb ik genoeg. Maar als de deur niet dicht is blijft de bel rinkelen en als dat te lang duurt sta je daar als een dief die nadenkt of hij zijn slag zal slaan of niet.

    Daar komt dan nog bij dat ik nooit heelemaal gerust door de stad loop. Hamer heeft mijn certificaat wel, maar iemand die ernstig ziek is zit thuis en loopt de winkels niet af. Ik vrees altijd menschen van de General Marine te ontmoeten, want ik weet niet hoe een echte zenuwlijder doet. Als ik me laat neervallen dan gaan ze mij water in 't gezicht gieten, doen mij vliegende geest opsnuiven of brengen mij binnen bij een dokter of bij een apotheker die verklaart dat ik komedie speel. Neen, daar bedank ik voor. 't Is beter dat ze mij niet zien. Dus kijk ik goed rond en houd mij gereed om rechtsomkeer te maken of een zijstraat in te slaan. Alles wel beschouwd is het wenschelijk dat mijn heele afwezigheid haar beslag krijgt zonder dat er te veel over gekletst wordt.

    Ik zou anders wel eens willen weten hoe 't op de Werf marcheert.

    't Is nu kwart over negen. Ik weet dat mijn vier medecorrespondenten op dit oogenblik met hun kuiten tegen de pijp van de verwarming staan, ieder voor zijn schrijfmachine, als kanonniers voor hun stukken. Een van de vier vertelt een mop. Ja, dat eerste half uur was gezellig. Hamer heeft zijn grootboek opengeslagen zonder zich eerst te warmen en de juffrouw van de telefoon strijkt lichtjes over haar blonde haar, dat pas voor mijn heengaan permanent gegolfd was. Het geratel van de pneumatische klinkhamers dringt van op de werf tot in onze zaal door en buiten rijdt voor de vensters onze drukke dwerg-locomotief voorbij. Wij draaien onze vijf hoofden om en door 't venster groeten wij den ouden Piet met zijn blauwen kiel en zijn zakdoek om den hals, die haar zoo rustig voert als een huurkoetsier zijn oude knol. Bij wijze van wedergroet doet hij even zijn stoomfluit gaan. En ginder ver laat onze hooge schoorsteen zijn zwarten wimpel fladderen.

    Zoo staan zij daar nu, die sufferds, terwijl ik doende ben mij een weg te banen in het oerwoud van de businesswereld.

    Die zoekt, die vindt, dat heb ik zoo pas ondervonden. Want eindelijk heb ik een geschikt bureau ontdekt, met slechts een paar kleine motgaatjes in het groene kleed. Het kost drie honderd frank en al is het niet nieuw, toch zal het even goed dienst doen als een van twee duizend. Mijn vrouw had dus gelijk. Maar met dat al is er weder een heele week zoek en mijn kaas wacht met ongeduld op 't ontsluiten van den kelder.

    Het probleem van de schrijfmachine heeft ook zijn beslag gekregen. Ik heb ontdekt dat die gehuurd kunnen worden en morgen staat er een thuis waarmede ik vertrouwd ben, namelijk een zustermachine van de Underwood waarop ik dertig jaren lang mijn brood heb verdiend.

    Verleden Woensdag is de verkoopcyclus ingezet en wel bij Van Schoonbeke, die 't zelf prettig vindt dat het zoo goed marcheert”.

     

     

     

     

     

    De Engelse dichter en schrijver Robert Browning werd geboren op 7 mei 1812 in Londen. Zie ook mijn blog van 7 mei 2007.

     

     

    Never The Time And The Place

     

    Never the time and the place
    And the loved one all together!
    This path--how soft to pace!
    This May -- what magic weather!
    Where is the loved one's face?
    In a dream that loved one's face meets mine,
    But the house is narrow, the place is bleak
    Where, outside, rain and wind combine
    With a furtive ear, if I strive to speak,
    With a hostile eye at my flushing cheek,
    With a malice that marks each word, each sign!
    O enemy sly and serpentine,
    Uncoil thee from the waking man!
    Do I hold the Past
    Thus firm and fast
    Yet doubt if the Future hold I can?
    This path so soft to pace shall lead
    Thro' the magic of May to herself indeed!
    Or narrow if needs the house must be,
    Outside are the storms and strangers: we
    Oh, close, safe, warm sleep I and she, --
    I and she!

     

     

     

    My Star

     

    All, that I know
    Of a certain star
    Is, it can throw
    (Like the angled spar)
    Now a dart of red,
    Now a dart of blue
    Till my friends have said
    They would fain see, too,
    My star that dartles the red and the blue!
    Then it stops like a bird; like a flower, hangs furled:
    They must solace themselves with the Saturn above it.
    What matter to me if their star is a world?
    Mine has opened its soul to me; therefore I love it.

     

     

     

     

    You'll Love Me Yet

     

    You'll love me yet!—and I can tarry
    Your love's protracted growing:
    June reared that bunch of flowers you carry
    From seeds of April's sowing.

    I plant a heartful now: some seed
    At least is sure to strike,
    And yield—what you'll not pluck indeed,
    Not love, but, may be, like!

    You'll look at least on love's remains,
    A grave's one violet:
    Your look?—that pays a thousand pains.
    What's death?—You'll love me yet!

     

     

     

     

     

     

    De Bengaalse dichter en schrijver Rabindranath Tagore werd op 7 mei 1861 in Calcutta (tegenwoordig: Kolkata) geboren. Zie ook mijn blog van 7 mei 2007.

     

    THE WATER IS SILENT

     

    The fish in the water is silent,

    the animal on the earth is noisy,

    the bird in the air is singing.

    But man has in him the silence of the sea,

    the noise of the earth

    and the music of the air.

     

     

     

     

    Waarom, daarom

     

    Waarom gaat de lamp uit?
    Ik bescherm hem met mijn jas
    om hem af te schermen tegen de storm.
    Daarom gaat de lamp uit.

    Waarom verwelkt de bloem?
    Ik druk haar aan mijn borst
    in angstige liefde.
    Daarom verwelkt de bloem.

    Waarom droogt de stroom op?
    Ik heb een dam gebouwd,
    om het water voor mijzelf te hebben.
    Daarom droogt de stroom uit.

    Waarom breekt de snaar van de harp?
    Ik probeer haar een toon te ontwringen
    die niet bij haar past.
    Daarom breekt de snaar van de harp.

    De begeerte naar de vrucht mist de bloem

     

     

      

     

     

    De Amerikaanse dichter en politicus Archibald MacLeish werd geboren op 7 mei 1892 in Glencoe, Illinois. Zie ook mijn blog van 7 mei 2007.

     

     

    Poem in Prose

     

    This poem is for my wife.
    I have made it plainly and honestly:
    The mark is on it
    Like the burl on the knife.

    I have not made it for praise.
    She has no more need for praise
    Than summer has
    Or the bright days.

    In all that becomes a woman
    Her words and her ways are beautiful:
    Love's lovely duty,
    the well-swept room.

    Wherever she is there is sun
    And time and a sweet air:
    Peace is there,
    Work done.

    There are always curtains and flowers
    And candles and baked bread
    And a cloth spread
    And a clean house.

    Her voice when she sings is a voice
    At dawn by a freshening spring
    Where the wave leaps in the wind
    And rejoices.

    Wherever she is it is now.
    It is here where the apples are:
    Here in the stars,
    In the quick hour.

    The greatest and richest good,
    My own life to live in,
    This she has given me --

    If giver could.

     

     

     

     

    Ars Poetica

     

    A poem should be palpable and mute
    As a globed fruit

    Dumb
    As old medallions to the thumb

    Silent as the sleeve-worn stone
    Of casement ledges where the moss has grown -

    A poem should be wordless
    As the flight of birds

    A poem should be motionless in time
    As the moon climbs

    Leaving, as the moon releases
    Twig by twig the night-entangled trees,

    Leaving, as the moon behind the winter leaves,
    Memory by memory the mind -

    A poem should be motionless in time
    As the moon climbs

    A poem should be equal to:
    Not true

    For all the history of grief
    An empty doorway and a maple leaf

    For love
    The leaning grasses and two lights above the sea -

    A poem should not mean
    But be

     

     

     

     

     

     

     

    De Spaanse schrijfster Almudena Grandes Hernández werd geboren op 7 mei 1960 in Madrid. Zie ook mijn blog van 7 mei 2007.

     

    Uit: Die wechselnden Winde Vertaald door Petra Strien)

     

    „Als die Olmedos zu ihrem neuen Haus kamen, blies der Ostwind. Er blähte die Markisen, riss sie aus ihrem Aluminiumgestänge hoch, ließ sie wieder in sich zusammensacken, um sie sogleich erneut aufzublasen. Das unablässige Wallen klang dumpf und schwer wie der Flügelschlag eines Schwarms großer Vögel. Sobald der Wind einen Augenblick abflaute, war hier und da das Quietschen von rostigem Metall zu hören. Die Nachbarn holten eilig an ihren Häusern die identisch grünen Markisen ein. Juan Olmedo deutete das Kurbelgeräusch der Eisenstangen in den Ösen auf Anhieb richtig und dachte: Pech gehabt. Der Gegensatz zwischen dem blitzblauen Himmel, der sich wie ein Ballon aus Licht über den Fassaden der identisch weißen Häuser wölbte, und der Schroffheit dieses peitschenden Windes verwunderte ihn.

     

     

     

     

     

     

    De Duitse schrijver Christoph Marzi werd geboren op 7 mei 1970 in Mayen. Zie ook mijn blog van 7 mei 2007.

     

    Uit: Adagio für eine Trümmerwelt

     

    „Vratnos Versteck befindet sich in einem modrigen Keller. Mit angewinkelten Beinen hockt er auf einer löchrigen Matratze und könnte ebenso gut tot sein. Es würde keinen Unterschied machen. Nicht für ihn. Vratno ist fünfundzwanzig. doch das ist ohne Bedeutung. Seitdem sich die Welt weitergedreht hat, ist nichts mehr von Bedeutung.

    In den Straßen liegen blutig zerfetzte Körper, Schreie und Detonationen zerschneiden die heiße Luft. Feuer knistern in den Ruinen. Wie das Land, so sind auch die Menschen gesichtslos geworden. Die Orientierungslosigkeit ist überall. Wie der Haß.

    Im Keller schließt Vratno die Augen.

    Die Bilder bleiben.

    Vratnos Hände halten eine alte Klarinette und drücken sie an den ausgemergelten Körper. Die Klarinette ist das einzige, das ihm die alte Welt gelassen hat. Das glatte Holz ist warm und beschwört Erinnerungen herauf.

    Die Musikschule in Zagreb zu besuchen ist Vratnos innigster Wunsch gewesen. Damals, bevor sich die Welt weitergedreht hat. Wenn er die Augen schließt, dann verschwinden der Keller und die Geräusche von draußen, dann sieht sich Vratno inmitten all der anderen Musiker die Welt mit leichten, sanften Klängen verzaubern. Da sind der Applaus und die andächtigen, bewegten, bewundernden Blicke der Zuhörer.

    Nie wieder will er die Augen öffnen müssen.

     

     

     

     

     

     

    De Poolse dichter en schrijver Stanisław Przybyszewski werd geboren op 7 mei 1868 in Łojewo. Zie ook mijn blog van 7 mei 2007.

     

    Vigilien IX (Fragment)

    Und nun still, so still, daß jeder Ton in der Luft hängen bleibt, daß jeder Lichtstrahl in der Atmosphäre taub wird.

    Kein Ton und kein Licht ...

    Ich liege da, so weich gebettet, so still um mich herum, so weich und still.

    Und dieses melancholische Dunkel, dieses lustmüde, kranke Dunkel mit den fieberheißen, pochenden Schläfen.

    Die Rosen ganz welk. Wie sie zittern in dem düstern Flor des Dunkels, und in den Urnen ihrer Kelche ruht der Tod, und die Blätter fallen ab wie Töne einer berührten Saite ...

    Und wieder seh ich dich wie einst, in deiner nackten Gliederpracht; doch du bist mir fern, und ich sehe dich an mit dem kalten Blick gestillter Brünste.

    Mein großes Auge, die Weltensonne, hat dich aus der Dunkelheit herausgehoben. Mein kosmischer Wille hat in dir die Ewigkeit besucht. Du warst das lächerliche Spielzeug, das unter meinen Händen zum Fetisch, zum heiligen Idol wurde. Ich habe in dir die Lüste geweckt und dir ewig neue Reize angedichtet – doch jetzt ist mein Blick für dich erloschen, nicht mehr schlägt das Herz in den Rhythmen deiner Lust.

    Nein, nein!

    Du nicht, mit deines Leibes lockenden Lüsten.

    Du nicht, mit deines Schoßes tierischer Brut.

    Dich brauch ich nicht, und gleichgültig ist mir mein blonder Knabe, dies lächerliche Stück Unsterblichkeit ...

    Doch Du in mir, Du meines Hirnes ewige Gefährtin, Du meines Herzens uferlose Macht –

    Du nur, Du zerlegt in tausend Flächen, Du zerstäubt in tausende Stäubchen Duftreiz –

    Du in Milliarden Lichtfunken –

    Du, zersiebt, zerflockt, zerfasert in tausend Stimmungen, in tausend träufelnde Gefühle –

    Du, die Abendröte über dem herbstlichen Feld –

    Du, der mystische Reiz der Religionen, Du warst und bist meine Unsterblichkeit:

    Du meine große, heilige Kunst!

    Verschwunden ist mir deines Leibes Pracht und vergessen; doch Du in Mir bist der Aufgang einer neuen Welt. Neue Instinkte habe ich geschaffen, tausend schlummernde Organe zum Genuß erweckt, tausend neue Verbindungen in hundert Gehirnen gestiftet, und das alles seh' ich zeugen fort und fort, und das alles seh ich sich durch kommende Geschlechter mehren, und sehe neue Kulturen wachsen, und feinere Zuchtwahl seh ich tätig – in die Unendlichkeit des Menschengeschlechtes lebe Ich durch Dich ...

     

     

     

     

     

    Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 7 mei 2007.

     

    De Franse schrijver en essayist Joseph Joubert werd geboren in Montignac op 7 mei 1754.

     

    De Duitse dichter en schrijver Volker Braun werd geboren op 7 mei 1939 in Dresden.

     

    07-05-2008 om 00:00 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    06-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Willem Kloos, Ariel Dorfman, Harry Martinson, Christian Morgenstern, Erich Fried, Yasushi Inoue, Ferdinand Sauter, Gaston Leroux
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Willem Kloos  (6 mei 1859 – 31 maart 1938)










    De Nederlandse dichter en schrijver
    Willem Kloos werd geboren in Amsterdam op 6 mei 1859. Zie ook mijn blog van 6 mei 2007 en ook mijn blog van 7 mei 2006.

     

    Verzen      

     

    I

     

    Ik denk altoos aan u, als aan die droomen,

    Waarin, een ganschen, langen zaalgen nacht,

    Een nooit gezien gelaat ons tegenlacht,

    Zóó onuitspreek'lijk lief, dat bij het doomen

     

    Des bleeken uchtends, nog de tranen stroomen

    Uit halfgelokene oogen, tot we ons zacht

    En zwijgend heffen met de stille klacht,

    Dat schoone droomen niet weerommekomen...

     

    Want álles ligt in eeuw'gen slaap bevangen,

    In de' eeuw'gen nacht, waarop geen morgen daagt -

     

    En héel dit leven is een wond're, bange,

    Ontzétbre dróom, dien eens de nacht weêr vaagt -

     

    Maar in dien droom een droom, vol licht en zangen,

    Mijn droom, zoo zoet begroet, zoo zacht beklaagd...

     

     

     

     

    VI.

     

    Nauw zichtbaar wiegen op een lichten zucht

    De witte bloesems in de scheemring - ziet,

    Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,

    Een enkele, al te late vogel vliedt.

     

    En ver, daar ginds, die zacht-gekleurde lucht

    Als perlemoer, waar ied're tint vervliet

    In teêrheid.., Rust - o, wonder-vreemd genucht!

    Want alles is bij dag zóó innig niet.

     

    Alle geluid, dat nog van verre sprak,

    Verstierf - de wind, de wolken, alles gaat

    Al zacht en zachter - alles wordt zoo stil...

     

    En ik weet niet, hoe thans dit hart, zoo zwak,

    Dat al zóó moê is, altijd luider slaat,

    Altijd maar luider, en niet rusten wil.

     

     

     

    XXXV.

     

    De Zee, de Zee klotst voort in eindelooze deining,

    De Zee, waarin mijn Ziel zich-zelf weerspiegeld ziet;

    De Zee is als mijn Ziel in wezen en verschijning,

    Zij is een levend Schoon en kent zich-zelve niet.

     

    Zij wischt zich-zelven af in eeuwige verreining,

    En wendt zich altijd òm en keert weer waar zij vliedt,

    Zij drukt zich-zelven uit in duizenderlei lijning

    En zingt een eeuwig-blij en eeuwig-klagend lied.

     

    O, Zee was Ik als Gij in àl uw onbewustheid,

    Dan zou ik eerst gehéél en gróót gelukkig zijn;

     

    Dan had ik eerst geen lust naar menschlijke belustheid

    Op menschelijke vreugd en menschelijke pijn;

     

    Dan wás mijn Ziel een Zee, en hare zelfgerustheid,

    Zou, wijl Zij grooter is dan Gij, nóg grooter zijn.

     

     

     

     

     

     

    De Argentijnse toneelschrijver, essayist, dichter, novellist, cartoonist Ariel Dorfman werd op 6 mei 1942 in Buenos Aires geboren. Zie ook mijn blog van 6 mei 2007.

     

    Uit: Blake's Therapy

     

    “I want you to take a good look at him. I want you to take a good lazy look at Graham Blake. True, you'll get tired of looking at him during this coming month of therapy. Some of you may get tired of having him look at you. But now's the chance, now that there's no pressure and you haven't met our new patient yet, go ahead, spend some time with him at your leisure, plunge into him. Before he walks through that door and turns his considerable charms on you and you begin to entertain doubts as to whether he really requires this painful treatment I have prescribed for him.

    You can see the answer by yourselves: Blake is a sick man, a man broken, delirious, needing our help more than he can divine. Just watch him pack his bags for this trip to our

    Clinic. Can you recognize the symptoms? The way the fingers shake-only the index finger firm-as he smooths the shirts, discards the blue-and-white striped tie his lover's given him for Christmas, stares at that tie for several seconds as if it were about to snake up and sting him. Remark how he retrieves it with a hand that cannot stop trembling, folds it uncertainly, can't fit it into the bag so it won't crumple. Look at how he waves away the valet-that's Hector, who's trying to be of assistance-angrily shoos him out the door, sinks onto the bed, our Graham takes his head in his hands as if it were about to roll off a cliff, those hands rubbing downward to the eyes, massaging eyes that have not slept in so many days that he's lost count. But we haven't. Lost count, I mean. We know it's been ninety-five days that he hasn't managed more than one or two hours a night, some nights nothing at all. Staying up till dawn, even knockout pills only working for a few minutes and then he's up again, desperate drunken eyes wide open, sitting rigid for hours in the dark just like he's sitting now, those slender pianist fingers of his scraping and stroking his temples, the headache that will not go away. Ninety-five days exactly since that headache kicked in, the everlasting midnights, his crisis, his rage at himself and everything. His doubts, his endless self-doubts.”

     

     

     

     

     

     

    De Zweedse dichter en schrijver Harry Martinson werd geboren op 6 mei 1904 in Jämshög in het zuidoosten van Zweden. Zie ook mijn blog van 6 mei 2007.

     

    The inner light

     

    In the inmost of the smallest of all spaces
    runs a mute and constant play of color, inaccessible to eyes.
    It is the light shut in that once in the moment of creation
    was born inward and abode there, going on,
    once it had broken up into the smallest of spectra
    in keeping with prismatic law
    at frequencies that by the sighted would be called colors
    if they encountered eyes able to see.
    It moved in periods
    unimaginably small for time and space
    but still with time and space enough for the least of the small.
    In fact it found it had ample room and time.
    It moved in cycles of nanoseconds and microspaces
    from white light and the colors of the spectrum and back to white light.
    A kind of breathing for light.

     

    The photons breathed and pulsated with one another,
    alternating signs and levels.
    So the light kept going in spectral balance
    from dense light to split
    and back to dense light and split,
    in spectral cycles infinitely repeated.

     

    It was like a play of fans,
    in keeping with the same law that holds for rainbows,
    but with spread and folded fans
    alternating with one another
    in keeping with the law of light inscribed in them.
    It was the light when it dances enclosed
    when it is not traveling abroad and seen.
    It belongs to the nature of light
    that it can be shut in
    and still not die out in its movement
    that it preserves itself thus in the darkness
    as thought, intent and aptitude,
    that it remembers its changes
    and performs its dance, its interplay.
    With this art the light keeps together
    the innumerable swarms of matter
    and sings with light's spectral wings
    the endless song in honor of the fullness of the world.

     

     

     

    Vertaald door Stephen Klass

     

     

     

     

    Along the paths of echo

     

    Along the paths of echo backwards.
    There the words lie in the chest of their old meanings.
    But, sad, so foreign. What is it they are saying, those lips.
    They speak of different connections and conditions.
    As you listen to them speaking
    they form a thing that is also changed by them
    spell in a language even farther removed
    in still another of the chests
    inside the mount of the seven chests
    thousands and thousands of years before Babylon.

     

     

     

    Vertaald door Stephen Klass en Carolyn Skantz

     

     

     

     

     

    De Duitse dichter, schrijver en vertaler Christian Morgenstern werd geboren in München op 6 mei 1871. Zie ook mijn blog van 6 mei 2007.

     

     

    Bundeslied der Galgenbrüder

     

    O schauerliche Lebenswirrn,
    wir hängen hier am roten Zwirn!
    Die Unke unkt, die Spinne spinnt,
    und schiefe Scheitel kämmt der Wind.

     

    O Greule, Greule, wüste Greule!
    Du bist verflucht! so sagt die Eule.
    Der Sterne Licht am Mond zerbricht.
    Doch dich zerbrach's noch immer nicht.

     

    O Greule, Greule, wüste Greule!
    Hört ihr den Ruf der Silbergäule?
    Es schreit der Kauz: pardauz! pardauz!
    da taut's, da graut's, da braut's, da blaut's!

     

     

     

     

    Der Zwölf-Elf

     

    Der Zwölf-Elf hebt die linke Hand:
    Da schlägt es Mitternacht im Land.

    Es lauscht der Teich mit offnem Mund
    Ganz leise heult der Schluchtenhund.

    Die Dommel reckt sich auf im Rohr
    Der Moosfrosch lugt aus seinem Moor.

    Der Schneck horcht auf in seinem Haus
    Desglelchen die Kartoffelmaus.

    Das Irrlicht selbst macht Halt und Rast
    auf einem windgebrochnen Ast-

    Sophie, die Maid, hat ein Gesicht:
    Das Mondschaf geht zum Hochgericht.

    Die Galgenbrüder wehn im Wind.
    Im fernen Dorfe schreit ein Kind.

    Zwei Maulwürf küssen sich zur Stund
    als Neuvermählte auf den Mund.

    Hingegen tief im finstern Wald
    ein Nachtmahr seine Fäuste ballt:

    Dieweil ein später Wanderstrumpf
    sich nicht verlief in Teich und Sumpf.

    Der Rabe Ralf ruft schaurig: »Kra!
    Das End ist da! Das End ist da!«

    Der Zwölf-Elf senkt die linke Hand:
    Und wieder schläft das ganze Land.






    De Oostenrijkse dichter, schrijver, essayist en vertaler
    Erich Fried werd geboren op 6 mei 1921 in Wenen.
    Zie ook mijn blog van 6 mei 2007.

     

    Nachtgedicht

     

    Dich bedecken
    nicht mit Küssen
    nur einfach
    mit deiner Decke
    (die dir
    von der Schulter
    geglitten ist)
    daß du
    im Schlaf nicht frierst

    Später
    wenn du
    erwacht bist
    das Fenster zumachen
    und dich umarmen
    und dich bedecken
    mit Küssen
    und dich
    entdecken

     

     

     
    Sind wir alt

     

    In Katzenjahren gerechnet
    ist sie nicht viel älter als ich
    Sie bewegt sich vorsichtig:
    Vom Fensterbrett springt sie
    zuerst auf den Stuhl hinunter
    und dann zögernd zu Boden

     

    Sie geht langsam zu ihrem Napf:
    Jede Bewegung ein Schmerz

     

    Ich beginne aufzustehen
    um ihr Futter zu geben
    Ich zucke zusammen
    und muß stillstehend
    einatmen
    ausatmen

     

    Richtig:
    Jede Bewegung ein Schmerz

     

     

     

     

    Ungewiß

     

    Aus dem Leben
    bin ich
    in die Gedichte gegangen

     

    Aus den Gedichten
    bin ich
    ins Leben gegangen

     

    Welcher Weg
    wird am Ende
    besser gewesen sein?

     

     

     

    Zie voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 6 mei 2007.

     

    De Japanse schrijver Yasushi Inoue werd geboren op 6 mei 1907 in Asahikawa.

     

    De Oostenrijkse dichter Ferdinand Sauter werd geboren op 6 mei 1804 in Wenen.

     

    De Franse schrijver Gaston Leroux werd geboren op 6 mei 1868 in Parijs.

     

    06-05-2008 om 20:35 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    05-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In Memoriam J.J. Voskuil
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    J. J. Voskuil (1 juli 1926 -
    1 mei 2008)








    In Memoriam J.J. Voskuil

     

     

    De Nederlandse schrijver Johannes Jacobus (Han) Voskuil is op 1 mei op 81-jarige leeftijd in zijn woning in Amsterdam overleden. Dat werd vandaag bekend gemaakt.

     

    Uit: Bij nader inzien

     

    “De hemel was stralend blauw geworden. Het water schitterde. "Natuurlijk heeft hij gelijk," zei hij boos. "Waarom anders? Omdat ik gereformeerd ben soms?" Ze klemde haar kaken op elkaar en gaf een ruk aan zijn arm. "Omdat je niet wil!" zei ze, bijna zonder haar lippen van elkaar te doen. Hij haalde zijn schouders op. "En waarom wil ik niet? Omdat ik van zo'n meid moet kotsen?" Hij begon steeds harder en sneller te praten. "Omdat ik te geremd ben! En waarom ben ik te geremd? God weet het, maar ik ben het." "Zak!" zei ze vol minachting. "Grote zak!" "Godverdomme!" viel hij boos uit. "Je begrijpt er niets van." "Normaal vinden om met meiden naar bed te gaan, hè," ging ze verder, zonder naar hem te luisteren. "Natuurlijk is dat normaal," zei hij kwaad. "Wat denk je anders dat normaal is? Normaal is toch wat iedereen doet. Dacht je da er een primitieve idioot is die hier een woord van begrijpt." "Te geremd, hè." Ze lachte schamper. "Als er iemand abnormaal is, dan zijn wij dat," overstemde hij haar. "Maar dat bén ik dan ook. Ik heb alleen geen zin om me erop voor te staan. Daar gaat het om." "Als ze zich maar aanbieden," zei ze. Hij stond met een ruk stil, pakte haar bij de schouder en boog zich naar haar toe. "Nou moet jij eens goed luisteren," zei hij met zijn gezicht woedend bij het hare. "Als een meid zich aanbiedt, dan ben ik te geremd! Hoor je dat?" Ze kreeg iets angstigs in haar ogen en knipperde even, maar hield haar hoofd krampachtig op dezelfde plaats. "Te geremd! En dat denk ik omdat ik geremd ben! Begrijp je dat? Het is moeilijk, maar probeer het te volgen." Hij schudde haar heen en weer. "Dat is essentieel, weet je! Als ik niet geremd zou zijn, dan zou ik weer een heel ander zijn. Begrijp je? En aangezien ik geen ander ben, ben ik geremd! Duidelijk? En dat kan me helemaal niets schelen dat ik geremd ben, integendeel, maar ik verdom het dan om te doen of ik het eigenlijk wel kan, maar niet wil. Ik kan niet! Dus ik wil niet! Punt!" Hij greep naar zijn achterzak en haalde zijn sleutels te voorschijn. "En hier heb je mijn sleutels en daarmee ga je maar in je eentje wandelen. Ik zal wel zien wanneer ik kom." Hij wendde zich kwaad af, maar draaide zich onmiddellijk weer om. "Naar een meid!" zei hij kwaad en liep toen snel weg, linksaf de Magere Brug op, terwijl Nicolien zich resoluut omdraaide, zonder nog één keer om te kijken."

     

     

     

     

     

    Zie ook voor de schrijvers van vandaag, 5 mei 2008,  mijn vorige posting

     

     
     
     
     
     
     

     

    05-05-2008 om 21:22 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Miklós Radnóti, Morton Rhue, George Albert Aurier, Petra Else Jekel, Christopher Morley, Henryk Sienkiewicz, Christian Friedrich Scherenberg
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Miklós Radnóti (5 mei 1909 – tussen 6 en 10 november 1944)



    De Hongaarse dichter en schrijver Miklós Radnóti werd geboren op 5 mei 1909 in Boedapest. In zijn laatste jaren, waarin hij op een gewelddadige manier uitgestoten werd uit de Hongaarse maatschappij (omdat hij een jood was), identificeerde hij zichzelf ironisch genoeg in zijn gedichten meer en meer als Hongaar. Begin veertiger jaren moest hij omdat hij jood was in de arbeidsdienst. Hij werd met een ongewapend ondersteuningsbataljon naar het Oekraïnse front gestuurd. In mei 1944 trokken de verslagen Hongaren zich terug en werd Radnóti's werkbataljon tewerkgesteld in de kopermijn van Bor, in Servië. In augustus 1944 zorgde de opmars van Tito ervoor dat Radnóti’s groep van 3200 Hongaarse joden per geforceerde mars naar Centraal Hongarije werd gedreven, waar slechts weinigen levend aankwamen. Ook Radnóti overleefde deze mars niet. Gedurende deze laatste maanden van zijn leven bleef hij gedichten schrijven in een klein notitieboekje dat hij bij zich droeg. Volgens getuigen werd hij begin november 1944 door een dronken militieman ernstig mishandeld met een ‘abroncs’ (de metalen strip waarmee een houten wiel wordt beschermd), wegens “gekrabbel”. Te zwak om verder te lopen werd hij neergeschoten en verdween zijn lichaam in een massagraf in het dorpje Abda in Noord-west Hongarije. Na 18 maanden werd zijn lichaam opgegraven. In de zak van zijn jas vond zijn vrouw het notitieboekje met daarin zijn laatste gedichten. In zijn gedichten vermengen avantgarde en expressionistische uitdrukkingsvormen zich met een neo-klassieke stijl, waarvan zijn Eclogen een goed voorbeeld geven. Zijn romantische liefdespoëzie is ook het vermelden waard. Hij vertaalde ook gedichten van diverse klassieke en moderne dichters.

     

    And so will I wonder...?

    I lived, but then in living I was feeble in life and
    always knew that they would bury me here in the end,
    that year piles upon year, clod on clod, stone on stone,
    that the body swells and in the cool, maggot-
    infested darkness, the naked bone will shiver.
    That above, scuttling time is rummaging through my poems
    and that I will sink deeper into the ground.
    All this I knew. But tell me, the work--did that live on?

     

     

     

    Vertaald door Gina Gönczi

     

     

     

    Peace, Dread

    I went out, closed the street door, and the clock struck ten,
    on shining wheels the baker rustled by and hummed,
    a plane droned in the sky, the sun shone, it struck ten,
    I thought of my dead aunt and in a flash it seemed
    all the unliving I had loved were flying overhead,
    with hosts of silent dead the sky was darkened then
    and suddenly across the wall a shadow fell.
    Silence. The morning world stood still. The clock struck ten,
    over the street peace floated: cold dread was its spell.

     

     

     

    Vertaald door Zsuzsanna Ozsváth en Frederick Turner

     

    Foamy sky

    The moon sways on a foamy sky,
    I am amazed that I live.
    An overzealous death searches this age
    and those it discovers are all so very pale.

    At times the year looks around and shrieks,
    looks around and then fades away.
    What an autumn cowers behind me again
    and what a winter, made dull by pain.

    The forest bled and in the spinning
    time blood flowed from every hour.
    Large and looming numbers were
    scribbled by the wind onto the snow.

    I lived to see that and this,
    the air feels heavy to me.
    A war sound-filled silence hugs me
    as before my nativity.

    I stop here at the foot of a tree,
    its crown swaying angrily.
    A branch reaches down -- to grab my neck?
    I'm not a coward, nor am I weak,

    just tired. I listen. And the frightened
    branch explores my hair.
    To forget would be best, but I have
    never forgotten anything yet.

    Foam pours over the moon and the poison
    draws a dark green line on the horizon.

    I roll myself a cigarette
    slowly, carefully.
    I live.


     

    Vertaald door Gina Gönczi

     

     

     

     

     

    De Amerikaanse schrijver Morton Rhue (pseudoniem van Todd Strasser) werd geboren op 5 mei 1950 in New York. Hij studeerde literatuur aan het Beloit College in Wisconsin. Om geld te verdienen reisde hij daarna als straatmuzikant door de VS en Europa. Ook werkte hij als journalist en als schrijver van reclameteksten. In die tijd schreef hij al korte verhalen die in The New York Times, The New Yorker of Esquire verschenen. Rhue schreef diverse romans voor tieners, zoals Boot Camp, Asphalt Tribe en The Wave. Laatstgenoemde roman baseerde hij op een gedramatiseerde verfilming van een waar gebeurd experiment uit 1967 op de Cubberley High School in Palo Alto, Californië. Dit experiment staat bekend als De Derde Golf en werd in 1984 door Norman Lear verfilmd. The Wave is in 2008, in Duitsland, onder de titel Die Welle opnieuw verfilmd, nu gesitueerd in het huidige Duitsland.

     

    Uit: Die Welle (Vertaald door Hans-Georg Noack)

     

    “»Laurie, kannst du nicht ein bisschen warten?« fragte er. »Ich muss mit dir reden. Es ist wirklich wichtig!«

    Laurie ging langsamer und sah an ihm vorbei. »Schon in Ordnung, es kommt niemand«, versicherte David.

    Sie blieb stehen, und David bemerkte, dass sie schwer atmete und ihre Bücher krampfhaft festhielt.

    »Weißt du, David«, sagte sie, »ich bin gar nicht mehr daran gewöhnt, dich allein zu sehen. Wo sind denn deine Truppen?«

    David wusste, dass er ihre feindseligen Bemerkungen überhören und versuchen musste, vernünftig mit ihr zu reden. »Hör zu, Laurie, willst du mir nicht einfach einmal eine Minute zuhören?«

    Aber daran schien Laurie nicht interessiert zu sein. »David, wir haben uns kürzlich alles gesagt, was wir einander zu sagen hatten. Ich möchte das alles nicht noch einmal durchkauen. Lass mich bitte in Ruhe!«

    Gegen seinen Willen spürte David Ärger in sich aufstei­gen. Nicht einmal anhören wollte sie ihn! »Laurie, du musst aufhören, gegen die Welle zu schreiben. Du rufst damit nur alle möglichen Probleme hervor.«

    »Die Probleme schafft die Welle, David!«

    »Nein, das stimmt nicht!« behauptete David. »Schau mal, Laurie, wir möchten dich gern auf unserer Seite ha­ben, nicht gegen uns.«

    Laune schüttelte den Kopf. »Auf mich kannst du nicht rechnen. Ich habe dir gesagt, dass ich ausscheide. Das ist kein Spiel mehr. Es ist jemand zusammengeschlagen worden.«

    Sie ging weiter, aber David blieb neben ihr. »Das war ein unglücklicher Zufall«, erklärte er ihr. »Ein paar Burschen haben einfach die Welle als Vorwand dafür benutzt, diesen armen Kerl zusammenzuschlagen. Siehst du das nicht ein? Die Welle ist wirklich gut für alle. Warum be­greifst du das denn nicht? Es könnte ein ganz neues System daraus entstehen, und wir werden es in Gang bringen.« »Aber nicht mit mir!«

    David wusste, dass sie ihm davonlaufen würde, wenn er sie nicht festhielt. Es war einfach unfair, dass ein einziger Mensch eine Sache für alle anderen verderben konnte. Er musste sie überzeugen. Er musste! Und dann packte er ihren Arm.”

     

     

     

     

     

     

    De Franse dichter, schilder en criticus George Albert Aurier werd geboren op 5 mei 1865 in Châteauroux (Indre). In 1883 ging hij naar Parijs om rechten te studeren, maar al snel had hij meer belangstelling voor literatuur en schilderkunst en leverde hij bijdragen aan symbolistische tijdschriften. Vanaf 1890 publiceerde hij ook in de Mercure de France. Zijn roem en die van de kunstenaars die hij behandelde is voornamelijk gevestigd op de essays en artikelen die hij daarin liet verschijnen. De meeste schilderijen van Vincent van Gogh uit de collectie van Aurier bevinden zich nu in het Kröller-Müller Museum in Otterlo.

     

    Uit : Mercure de France de 1891

     

    « L’œuvre d’art devra être premièrement idéiste, puisque son idéal unique sera l’expression de l’idée, deuxièmement symboliste puisqu’elle exprimera cette idée en forme, troisièmement synthétique puisqu’elle écrira ses formes, ses signes selon un mode de compréhension général, quatrièmement subjective puisque l’objet n’y sera jamais considéré en tant qu’objet mais en tant que signe perçu par le sujet, cinquièmement l’œuvre d’art devra être décorative.»

     

     

     

     

     

    De Nederlandse dichteres Petra Else Jekel werd in Arnhem geboren op 5 mei 1980. Zie ook mijn blog van 5 mei 2007.

     

    extra vis

     

    er zijn knopjes aan de hangboom
    fijne zilverwitte treurwilgknopjes 
    op waterspiegel golft een kerkklok

     

    een vis er bij vandaag
    'om op te eten' vraagt
    de dierenwinkelman

     

    de zoete zwemgeur zit al in mijn neus

     

    als ik met extra vis door straten ga
    blijft elke tweede noot aan 't steen
    van elke straathoek hangen

     

    steeds trager echo ik, zakken 
    de noten tot ik op de bodem
     lig, de knopjes bloeien, iets

     

    elektrisch in mijn rug stokt halverwege

     

     

    je rolt in de oksels van het

     

    eindeloze grasland een deken
    voor twee bedden uit, jij
    opgekruld ontvouwt mij huid
    van nagels, eelt en ruggengraat

     

    ik raak zo aan je geur gewend
    het woelen van je krullen
    in de douche, je stem, je
    afstand tot mijn huis, de
    wandeling tot bed -je zegt
    ik ben een supervrouw
    in bed en ik: al bij het vrijen
    moet ik afscheid van hem nemen

     

    mijn woorden breken op
    jouw fijnste wervels, mijn
    voetvuil valt en onze handen
    geven stromend water door
    dat deze handeling herkent

     

    geen geur wint van dit stromen

     

     

     

     

     

     

     

    De Amerikaanse journalist, schrijver en dichter Christopher Morley werd geboren op 5 mei1890 in Haverford, Pennsylvania. Zie ook mijn blog van 5 mei 2007.

     

     

    The Secret

     

    It was the House of Quietness

    To which I came at dusk;

    The garth was lit with roses

    And heavy with their musk.

     

    The tremulous tall poplar trees

    Stood whispering around,

    The gentle flicker of their plumes

    More quiet than no sound.

     



    And as I wondered at the door


    What magic might be there,

    The Lady of Sweet Silences

    Came softly down the stair.

     

     

     

    Six Weeks Old

     

    He is so small he does not know

    The summer sun, the winter snow;

    The spring that ebbs and comes again,

    All this is far beyond his ken.

     

    A little world he feels and sees:

    His mother's arms, his mother's knees;

    He hides his face against her breast,

    And does not care to learn the rest.

     

     

     

    The Poet

     

    The barren music of a word or phrase,

    The futile arts of syllable and stress,

    He sought. The poetry of common days

    He did not guess.

     

    The simplest, sweetest rhythms life affords--

    Unselfish love, true effort truly done,

    The tender themes that underlie all words--

    He knew not one.

     

    The human cadence and the subtle chime

    Of little laughters, home and child and wife,

    He knew not. Artist merely in his rhyme,

    Not in his life.

     

     

     

     

     

     

    De Poolse schrijver en journalist Henryk Adam Aleksander Pius Oszyk-Sienkiewicz werd geboren in Wola Okrzejska op 5 mei 1846. Zie ook mijn blog van 5 mei 2007.

     

    Uit: Letters from Africa

     

    “It's the day before our departure. Fr. Oskar has shut himself in his room with all our supplies, that is the foodstuff and other provisions which he is dividing into 30kg packs. That's how much each pagazi carries on his head on a march. Beasts of burden are not used in this part of Africa because there aren't any and men take their place. In all of Bagamoyo one might find at most a couple dozen donkeys which are used for work on the plantations. And, to the best of my knowledge, there is but a single pair of horses, belonging to the nabob, Sewa-Hadzi. Camels are unknown, and the horned cattle here are of the Indian variety called zebu. The oxen of this variety likely could be used to carry burdens, but due to their slowness would delay the march, would attract lions, and finally without question it would die from the bites of the tse-tse flies which is found in abundance near all waters.

    Two or three donkeys would be useful in the caravan, if for no other reason that one could ride on when tired. But, to begin with, they are very expensive. The price of a donkey, which in Egypt runs to a score of francs, in Bagamoyo fetches five hundred. Moreover the tse-tse fly is almost as dangerous to the donkeys as for oxen; one has to guard them at night and finally, one has on their account a thousand difficulties in crossing rivers. There are no bridges, of course, anywhere. One crosses rivers either in dugouts or one fords them, finding shallow places because elsewhere there are masses of crocodiles. Now, where men cross relatively easily, donkeys which present a whole long flank to the current, tend to be carried away by the water. And if the water carries it away, only the crocodiles will find it. So one has to pull the unfortunate animal across by force using ropes, which given their stubbornness, takes hours.”

     

     

     

     

     

     

    De Duitse dichter Christian Friedrich Scherenberg werd geboren op 5 mei 1798 in Stettin. Hij zou eerst koopman worden, maar sloot zich in 1817 in Berlijn aan bij een toneelgezelschap. Toen hij in 1821 trouwde ging hij alsnog de handel in, maar na het mislukken van het huwelijk in 1838 keerde hij vanuit Magdeburg weer terug naar Berlijn en leefde van correctiewerk en baantjes als huisleraar. Er kwam verbetering in zijn situatie toen hij in 1840 opgenomen werd in de literaire kring "Tunnel über der Spree". Zijn gedichten werden nu uitgegeven en hij werd zeer gewaardeerd voor zijn vaderlandse epen over de slachten bij Waterloo en Ligny. Gottfried Keller en Theodor Fontane bewonderden zijn werk.

     

    Der verlorne Sohn

     

    Und nun ade, mein Sohn, nun tue gut
    Und mach deinem Vater kein Herzeleid.
    Und nun ade, mein Leben, mein Blut!
    Gedenk deiner Mutter auch alle Zeit!
    Gedenk deiner Eltern zu Land und See;
    Du bist unsere Freude, du bist unser Weh!
        Herzvater, Herzmutter, mein schönstes Ade!
        Gedenk wohl Eurer zu Land und See,
        Gedenk auch Eurer zu aller Zeit.
    Dein Herz ist willig und glatt dein Gesicht!
    Mein Sohn! mein Sohn, nimm dich in acht,
    Wenn die bösen Buben locken –
                                                        Ich folge nicht! –
    Das hat schon mancher gesagt. –

     

    In der Nacht, in der Nacht, der singenden Nacht!
    Da flimmert der Saal, da schäumt der Pokal!
        Ich tanze für zwei und trinke für drei!
        Je wilder der Sprung, je heißer der Trunk!
        Was kann ich dafür, ich bin noch jung.
            Juchhei!
        Herum, herunter, herum.
    Die Leben glühn – die Funken sprühn –
    Die Kerzen sich drehn, im Sturme wehn
            Die Stunden vorbei!
    Auf die Nacht, auf die Nacht, lieb Jungfer fein!
    Da wollen wir beide beisammen sein –
            Juchhei!
    So lang wir zu zwei, hält unsere Treu,
    Und wenn wir auseinander gehn,
    So haben wir uns nicht gesehn –
            Vorbei!

     

    In der Nacht, in der Nacht, der klingenden Nacht,
    Wo's grinst und stiert, und grimmt und giert
        Und bleich und stumm,
    Als ginge der Tod im Saale um –
    Zum Tisch – zum Tisch – zum grünen Tisch!
        Wo's locket und rollt,
    Das glitzernde Silber, das glühende Gold!
        »Ich war kaum Vogel, nun bin ich Fisch!«
        Verjubelt die Glut, ist kalt mein Blut.
        Mein Sang ist der Klang,
        Mein Lieb ist das Gold,
            Va banque!
            Juchhei!
    Die Taschen sind voll! Noch mehr, noch mehr!
        Gewagt, gewonnen!
            Es steht!
            La bête!
            Vorbei!
        Gewonnen, zerronnen!
    Die Taschen sind leer! – Und sind sie leer –
    Herzvater, Herzmutter, sie schicken mehr.
    Sie sparen und scharren und kratzen zu Haus,
    Und weinen zu ihrem Vergnügen.
    Ich nehme die Gelder zum Briefe heraus
    Und lasse die Tränen drin, liegen.
            Juchhei!
    Der eine erwirbt, der andre verdirbt,
        Und jeder dran stirbt.
            Vorbei!
    Im Sturme, im Sturme wird's durchgebracht
    Das Herz, das Leben, die Liebe!
    Wir leben geschwinde, wir Herren der Nacht,
    Wir Schwelger, wir Spieler, wir – Diebe.

     

    Ich bin gefahren zu Land und See,
    Aus ist mein Spiel und Tanz – Ade!
    Die Eltern sind verdorben,
    An ihrem Sohn verstorben
    Und Kreuz und Gras darüber,
    Und alles ist hinüber!
    Verwüstet mein Leib, verstürmt mein Sinn,
    Nichts drinnen, nichts draußen: wo soll ich hin?
    O wie mich's gereut! o wie mich's gereut!
    Ich habe verlungert die ganze Zeit
    Und nichts errungen als Herzeleid,
    Ich hab nicht gelebt – wie soll ich sterben?
    Am Wege, am Wege muß ich verderben.

     

     

     

     



    05-05-2008 om 20:43 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    04-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Christiaan Weijts, Monika van Paemel, Amos Oz, Graham Swift, David Guterson, Wilhelm Lehmann, Werner Fritsch, Olia Lialina
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Christiaan Weijts (Leiden, 4 mei 1976)








    De Nederlandse schrijver Christiaan Weijts werd geboren in Leiden op 4 mei 1976. Zie ook mijn blog van 4 mei 2007.

     

    Uit: ART. 285b

     

    „‘Ik geef je een tramkaart,’ zei Victoria, toen ik haar een paar uur kende. ‘Voor naar het station.’ Uit haar lange suède jas met witte slierten aan de mouwen haalde ze er een tevoorschijn die aan twee kanten was te bestempelen.

    ‘Ik heb er nog maar één ritje mee gemaakt dus you go boy, all the way to Manhattan!’

                We stonden bij de tramhalte naast het Concertgebouw. Het was half zes ’s ochtends, het tijdstip van krantenjongens, hondenbezitters en bezemwagens.

                Ze vroeg: ‘Kun je me vingeren?’

    Later zou ze op dezelfde hebberige toon vaak dingen vragen als: ‘Zullen we pannenkoeken gaan eten met perenlikeur?’ Of: ‘Hebben jullie ook autodrop?’(in een tapasrestaurant aan de Rozengracht). Victoria was grillig in haar onvoorspelbare verlangens. Ik heb regelmatig in avondwinkels gestaan om te vragen naar dadels, lychees of een auberginewortelquiche.

                ‘Nu? Hier?’

                ‘Om het te vieren. Om te vieren dat we elkaar hebben ontmoet.’

    Ik kon me niet herinneren ooit een ontmoeting te hebben gevierd, laat staan op zo’n onorthodoxe manier.

    Na afloop trok ze haar schoenen uit en klom ze het bankje op. Ze droeg sokken met gele en roze strepen.

    ‘Je belt me toch wel?’ vroeg ik.

    Als je in Amsterdam iemand ontmoette, moest je onmiddellijk telefoonnummers uitwisselen omdat de kans dat je elkaar zomaar toevallig weer tegenkwam even groot was als de kans dat je fiets ergens na twee maanden nog stond. Vingeren gaf geen garanties. Op mijn simkaart slingerden al genoeg namen en nummers rond van mensen die ik nooit zou terugzien, kleine grafzerkjes van twintig digits. Haar wilde ik niet verliezen. Het toeval, hetzelfde toeval dat ons in dit tramhokje had gebracht, wilde echter dat mijn batterij leeg was, zodat zij wel mijn nummer had maar ik dat van haar niet. Pijnlijk helder raakte ik ervan doordrongen dat onze glanzende toekomst in haar handen lag.

    ‘Ik moet wel,’ zei ze. ‘Je hebt m’n tramkaart nu.’

    ‘Ah, het is een onderpand…’

    Het meisje dat ik zojuist gevingerd had schoot in de lach.

    ‘Ónderpand? Wat gebruik jij toch woorden jongen.’

    Toen ik op het treeplankje van de tram stapte zei ze: ‘Kijk eens naar me.’

    Ik draaide me om en keek naar haar.

    ‘Ik wil dat je goed naar me kijkt.’

    Haar ogen stonden nu vrij ernstig, als van iemand die van plan was een verschrikkelijke mededeling te doen.

    ‘Het is heel gek. Ik ken je nu pas een paar uur…’ zei ze. ‘Maar ik heb echt het gevoel dat ik je beter ken dan wie dan ook.”

     

     

     

     


    De Vlaamse schrijfster
    Monika van Paemel werd geboren op 4 mei 1945 in Poesele in Oost-Vlaanderen. Zie ook mijn blog van 4 mei 2007.

     

    Uit: Het voordeel van het verschil

     

    “De Doctor Faustus van Thomas Mann die ik twintig jaar geleden las is een ander boek dan de Doctor Faustus die ik nu lees, het zal over ik-weet-niet-hoeveel-jaar weer een andere Doctor Faustus zijn.

    Het is onzinnig zowel van het boek als van de lezer onveranderlijkheid te verwachten en daarop de herkenning te baseren. Net zo vreemd als één keer naar een geliefd schilderij kijken en het verder voor gezien houden, of een muziekstuk maar één keer beluisteren. De herkenning is een herhaling met oneindig veel nuances.

    ‘Ik schilder niet het ding, maar wat zich tussen het ding en mij afspeelt’, zei Claude Monet, de schilder die achter het licht van het moment aanzat. En die met de reeksen Nymphéas hetzelfde altijd weer anders schilderde. Traditie en vernieuwing vulden elkaar aan als kunde en verbeelding.

    Bij de eerste tentoonstellingen van de Impressionisten ging er een kreet van afschuw door het publiek. Maar de negentiende eeuw was voorbij, en de dingen hadden een ander aanzien gekregen.

    Omdat ik van klassieke muziek hou hoef ik toch de jazz en de popmuziek niet af te wijzen? Het bepalen van een standpunt hoeft toch niet het beperken van de mogelijkheden te betekenen? We hebben het niet over geloven maar over genieten. Vroeger was niet beter dan vandaag, alleen in de toekomst kan datgene wat is gebleven ook daardoor zijn waarde bewijzen.

    ‘Er was, eens...’ is een scheppingsverhaal, het woord benoemt de dingen. Van het onbewuste naar het bewuste, van de ethiek naar de esthetiek. Wie schrijft blijft, maar dan wel als de som van zijn of haar onzekerheden. Wie de woorden eigenzinnig gebruikt, met het verhaal een nieuw beeld schept, het verborgene tracht te verwoorden en de werkelijkheid ontmaskert maakt onzeker. De schone letteren zijn ook de kritische letteren.

    Maar de schrijver schrijft ook omdat het moet, niet om

    [p. 89]

    geliefd te zijn, of zichzelf te verkopen. Het gaat hem of haar niet om het herhalen, maar om het achterhalen, niet om de les te spellen, maar om te voorspellen. De schrijver onderzoekt niets anders dan het bestaan in al zijn facetten en het onbekende is daarbij van groter belang dan het bekende.

    Literatuur is er niet om het bestaande te bevestigen, rust te verschaffen, van geweld liefde te maken. Het boek moet even geliefd als gevaarlijk zijn. Wie literatuur gebruikt om te onderdrukken, wie macht boven medeleven stelt, moet er zich niet van kunnen bedienen.

    Wil ik de schoonheid in een moreel keurslijf dwingen? Nee, ik beweer dat de schoonheid gevaarlijk is, de lust verplicht. Wat er staat geschreven en goed is geschreven, is niet meer ongedaan te maken.

    Modernisme is een vorm van bij de tijd zijn, als het kan de tijd even voor te zijn. Mensen leven bij voorkeur in het verleden, waar alles lijkt vast te staan en hun niets meer kan gebeuren, en de zekerheden verankerd zijn in de tredmolen van de herhaling. Ze herkennen de dingen met de ogen dicht en liefst zo. Midden in het leven verlangen ze naar de onbeweeglijkheid van de dood. Ze houden niet van rustverstoorders, niet van toekomstvoorspellers die beweren dat het oude voortaan het nieuwe zal zijn.

    Het verschil dwingt hen opnieuw te luisteren, te kijken, te ervaren, opnieuw hun plaats te bepalen en kritisch te zijn. Ze aarzelen om het spel of heiligschennis te noemen. Ze houden het bij het normale. ‘Doe maar gewoon, dan ben je al gek genoeg!’ En toch verlangen ze naar iets anders, naar wat meer, naar een vervoering die hun verlangen zal bevredigen zonder het te beperken.”

     

     

     

     

     

     

    De Israëlische schrijver Amos Oz, (eig. Amos Klausner) werd geboren in Jeruzalem op 4 mei 1939. Zie ook mijn blog van 4 mei 2007.

     

    Uit: My Michael

     

    „I AM WRITING this because people I loved have died. I am writing this because when I was young I was full of the power of loving, and now that power of loving is dying. I do not want to die.

    I am thirty years of age and a married woman. My husband is Dr. Michael Gonen, a geologist, a good-natured man. I loved him. We met in Terra Sancta College ten years ago. I was a first-year student at the Hebrew University, in the days when lectures were still given in Terra Sancta College.

    This is how we met:

    One winter's day at nine o'clock in the morning I slipped coming downstairs. A young stranger caught me by the elbow. His hand was strong and full of restraint. I saw short fingers with flat nails. Pale fingers with soft black down on the knuckles. He hurried to stop me falling, and I leaned on his arm until the pain passed. I felt at a loss, because it is disconcerting to slip suddenly in front of strangers: searching, inquisitive eyes and malicious smiles. And I was embarrassed because the young stranger's hand was broad and warm. As he held me I could feel the warmth of his fingers through the sleeve of the blue woolen dress my mother had knitted me. It was winter in Jerusalem.

    He asked me whether I had hurt myself.

    I said I thought I had twisted my ankle.

    He said he had always liked the word "ankle." He smiled. His smile was embarrassed and embarrassing. I blushed. Nor did I refuse when he asked if he could take me to the cafeteria on the ground floor. My leg hurt. Terra Sancta College is a Christian convent which was loaned to the Hebrew University after the 1948 war when the buildings on Mount Scopus were cut off. It is a coldbuilding; the corridors are tall and wide. I felt distracted as I followed this young stranger who was holding on to me. I was happy to respond to his voice. I was unable to look straight at him and examine his face. I sensed, rather than saw, that his face was long and lean and dark.”

     

     

     

     

     

     

    De Engelse schrijver Graham Swift werd geboren op 4 mei 1949 in Londen. Zie ook mijn blog van 4 mei 2007.

     

     

    Uit: Last Orders

     

    „It aint like your regular sort of day.

    Bernie pulls me a pint and puts it in front of me. He looks at me, puzzled, with his loose, doggy face but he can tell I don't want no chit-chat. That's why I'm here, five minutes after opening, for a little silent pow-wow with a pint glass. He can see the black tie, though it's four days since the funeral. I hand him a fiver and he takes it to the till and brings back my change. He puts the coins, extra gently, eyeing me, on the bar beside my pint.

    'Won't be the same, will it?' he says, shaking his head and looking a little way along the bar, like at unoccupied space. 'Won't be the same.'

    I say, 'You aint seen the last of him yet.'

    He says, 'You what?'

    I sip the froth off my beer. 'I said you aint seen the last of him yet.'

    He frowns, scratching his cheek, looking at me. 'Course, Ray,' he says and moves off down the bar.

    I never meant to make no joke of it.

    I suck an inch off my pint and light up a snout. There's maybe three or four other early-birds apart from me, and the place don't look its best. Chilly, a whiff of disinfectant, too much empty space. There's a shaft of sunlight coming through the window, full of specks. Makes you think of a church.

    I sit there, watching the old clock, up behind the bar. Thos. Slattery, Clockmaker, Southwark. The bottles racked up like organ pipes.

    Lenny's next to arrive. He's not wearing a black tie, he's not wearing a tie at all. He takes a quick shufty at what I'm wearing and we both feel we gauged it wrong.”

     

     

     

     

     

     

    De Amerikaanse schrijver David Guterson werd geboren op 4 mei 1956 in Seattle. Zie ook mijn blog van 4 mei 2007.

     

    Uit: Our Lady of The Forest

     

    „The girl's errand in the forest that day was to gather chanterelle mushrooms in a bucket to sell in town at dusk. According to her own account and the accounts of others in the North Fork Campground who would later be questioned by the diocesan committee, by Father Collins of Saint Joseph's of North Fork, by the bishop's representative, and by reporters covering the purported apparitions--including tabloid journalists who treated the story like a visitation by Martians or the birth of a two-headed infant--the girl left her camp before eight o'clock and walked alone into the woods. She wore a sweatshirt with its hood drawn tight. She didn't speak to others of her intentions. Setting out with no direction in mind, she crossed a maple bottom and a copse of alders, traversed a creek on a rotten log, then climbed a ridge into deep rain forest and began searching for mushrooms in earnest.

    As she went the girl ate potato chips and knelt beside rivulets to drink. She swallowed the antihistamine that kept her allergies at bay. Other than looking for mushrooms, she listened for the lonely music of birds and--she confessed this later to Father Collins--stopped twice to masturbate. It was a still day with no rain or fog and no wind stirring branches in the trees, the kind of stillness that stops time, or seems to, for a hiker. The girl paused often to consider it and to acknowledge her aloneness. She prayed the rosary on her knees--it was Wednesday, November tenth, so she said the Glorious Mysteries--before following an elk trail into country she hadn't visited or perhaps didn't recall, a flat grown up with Douglas firs, choked by blowdowns and vine maple draped with witches'-hair. Here she lay in a bed of moss and was seized by a dream that she lay in moss while a shape, a form--a bird of prey, a luminous man--bore down on her from above.”

     

     

     

     

     

     

    De Duitse schrijver en dichter Wilhelm Lehmann werd geboren op 4 mei 1882 in Puerto Cabello, Venezuela.Zie ook mijn blog van 4 mei 2007.

     

    Fahrt über den Plöner See

     

    Es schieben sich wie Traumkulissen

    Bauminseln stets erneut vorbei,

    Als ob ein blaues Fest uns rufe,

    Die Landschaft eine Bühne sei.

     

    Sich wandelnd mit des Bootes Gleiten

    Erfrischt den Blick Laub, Schilf und See:

    Hier könnte Händels Oper spielen,

    Vielleicht Acis und Galathee.

     

    Die Finger schleifen durch die Wasser,

    Ein Gurgeln quillt um Bordes Wand,

    Die Ufer ziehn wie Melodieen,

    Und meine sucht nach deiner Hand.

     

    Wenn alle nun das Schifflein räumen,

    Wir endigen noch nicht das Spiel.

    Fährmann, die runde Fahrt noch einmal!

    Sie selbst, ihr Ende nicht, das Ziel.

     

    Es schieben sich wie Traumkulissen

    Bauminseln stets erneut vorbei,

    Als ob ein blaues Fest uns rufe,

    Die Landschaft eine Bühne sei.

     

    Sich wandelnd mit des Bootes Gleiten

    Erfrischt den Blick Laub, Schilf und See:

    Wir dürfen Händels Oper hören,

    Man gibt Acis und Galathee.

     

    Wir sehen, was wir hören, fühlen,

    Die Ufer sind die Melodien;

    Bei ihrem Nahen, ihrem Schwinden,

    Wie gern mag uns das Schifflein ziehn!

     

    Dort schwimmt bebuscht die Prinzeninsel,

    Hier steigt die Kirche von Bosau –

    Wir fahren durch den Schreck der Zeiten,

    Beisammen noch, geliebte Frau.

     

    Heißt solcher Übermut vermessen?

    Rächt sich am Traum der harte Tag?

    Muß seine Eifersucht uns treffen,

    Wie den Acis des Riesen Schlag?

     

    Die Götter sind nicht liebeleer –

    Was ihr den beiden tatet, tut!

    Die Nymphe flüchtete ins Meer,

    Acis zerrann zu Bachesflut.

     

     

     

     

     

     

     

    De Duitse schrijver Werner Fritsch werd op 4 mei 1960 in Waldsassen geboren. Zie ook mijn blog van 4 mei 2007.

     

    Uit: Der letzte Film (Werner Fritsch in gesprek met Stephanie Junge)

     

    „In CHROMA spiele ich die Möglichkeiten des Lebensrückblicks mit „verzerrten Optiken" durch. Also die Episoden des „letzten Films" werden nicht authentisch rekonstruiert: so könnte es gewesen sein: Gründgens und Göring, Gründgens und Hitler etc., sondern Episoden dieses Lebens und Erlebens werden verdichtet, deformiert, verschoben unter den Vorzeichen des Alptraums, der Todesangst oder des Horrortrips: Ein großer Schauspieler, der Jahrhundert-Mephisto, stirbt. Er hat die Bühne für immer verlassen und sich auf Weltreise begeben. Die erste Station jedoch ist gleich der Tod. Dort, auf den Philippinen, wo er endlich leben und wohl auch sich ausleben wollte, wird er, der katholisch erzogene, jedoch kaum religiöse Schauspieler, mit echtem, nicht gespieltem Schmerz konfrontiert: in Gestalt von jungen Männern, die sich den Rücken blutig geißeln und sich kreuzigen lassen. Diese Bilderstellen sich in seinem Kopf beim Sterben in Manila ein. Am Karfreitag 2000 filmte ich eine Kreuzigung, der Schmerz war nicht gemalt oder gespielt wie im Passionsspiel oder im Hollywoodfilm, sondern echt: Die Nägel fahren wirklich ins Fleisch. Diese Bilder, dieser echte Schmerz ist der Kontrapunkt zum Schauspieler, der Schmerz und Tod darstellt. So ist Christus der größte Kontrapunkt zum Schauspieler, dessen Inbegriff für uns Deutsche in diesem Jahrhundert der Mephisto Gründgens' ist. Aber ich will nicht zum wiederholten Male über Gründgens reden, sondern durch ihn hindurch: Gründgens ist nur die Grundlage, das Sprungbrett, der Schnittpunkt, um über Deutschland, den Fauststoff und über Tod/Schlaf und Leben/Traum nachzudenken.”

     

     

     

     

     

     

     

    Zie voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 4 mei 2007.

     

    De Russische netkunstenares Olia Lialina werd geboren op 4 mei 1971 in Moskou.

     

    04-05-2008 om 20:19 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    03-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jehuda Amichai, Pierre Emmanuel, Klaus Modick, Tatjana Tolstaja, Agnès Desarthe, Soma Morgenstern, Jens Wonneberger, August von Kotzebue
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Jehuda Amichai (3 mei 1924 – 22 september 2000)







    De Duits-Israëlische dichter en schrijver Jehuda Amichai werd op 3 mei 1924 geboren in Würzburg. Zie ook mijn blog van 3 mei 2007.

     



    Memorial Day for the War Dead

     

    Memorial day for the war dead.  Add now

    the grief of all your losses to their grief,
    even of a woman that has left you.  Mix

    sorrow with sorrow, like time-saving history,

    which stacks holiday and sacrifice and mourning

    on one day for easy, convenient memory.


    Oh, sweet world soaked, like bread,

    in sweet milk for the terrible toothless God.

    "Behind all this some great happiness is hiding."

    No use to weep inside and to scream outside.

    Behind all this perhaps some great happiness is hiding.


    Memorial day.  Bitter salt is dressed up

    as a little girl with flowers.

    The streets are cordoned off with ropes,

    for the marching together of the living and the dead.

    Children with a grief not their own march slowly,

    like stepping over broken glass.


    The flautist's mouth will stay like that for many days.

    A dead soldier swims above little heads

    with the swimming movements of the dead,

    with the ancient error the dead have

    about the place of the living water.


    A flag loses contact with reality and flies off.

    A shopwindow is decorated with

    dresses of beautiful women, in blue and white.

    And everything in three languages:

    Hebrew, Arabic, and Death.


    A great and royal animal is dying

    all through the night under the jasmine

    tree with a constant stare at the world.

     

    A man whose son died in the war walks in the street

    like a woman with a dead embryo in her womb.

    "Behind all this some great happiness is hiding."

     

     

     

     

    And We Shall Not Get Excited

     

    And we shall not get excited. Because a translator
    May not get excited. Calmly, we shall pass on
    Words from man to son, from one tongue
    To others' lips, un-
    Knowingly, like a father who passes on
    The features of his dead father's face
    To his son, and he himself is like neither of them. Merely a mediator.


    We shall remember the things we held in our hands
    That slipped out.
    What I have in my possesion and what I do not have in my possession.

    We must not get excited.
    Calls and their callers drowned. Or, my beloved
    Gave me a few words before she left,
    To bring up for her.

    And no more shall we tell what we were told
    To other tellers. Silence as admission. We must not
    Get excited

     

     

     

     

    A Dog After Love
     

    After you left me
    I let a dog smell at
    My chest and my belly. It will fill its nose
    And set out to find you.

    I hope it will tear the
    Testicles of your lover and bite off his penis
    Or at least
    Will bring me your stockings between his teeth.

     

     

     

     

     

    Vertaald door Barbara and Benjamin Harshav

     

     

     

     

     

    De Franse dichter Pierre Emmanuel (eig. Noël Mathieu) werd geboren op 3 mei 1916 in Gan (Pyrénées-Atlantiques). Zie ook mijn blog van 3 mei 2007.

     

    Je sais

     

    J'ai vu sur terre la gangrène des charniers.
    J'ai vu le ciel encrassé de cendre humaine.
    J'ai vu l'haleine des superbes embuer de sang l'univers.
    J'ai vu pourrir le coeur des puissants sur leurs lèvres.
    J'ai vu des hommes qu'on disait sages
    parce qu'ils marchaient entre les flaques de sang.
    J'ai vu les justes humer les massacres
    comme si le large leur gonflait les poumons.
    J'ai vu les bons jeter Dieu en avant...

    A mon tour j'ai changé les mots en charogne.
    L'âme humaine faite de mots
    pourrit par ma faute à la face de Dieu.
    Je suis devenu ce parleur qui a perdu le sens de la Parole...
    Et mon âme gorgée de mensonge
    écume aux lèvres de Dieu mourant.

    J'ai tué le Verbe de Dieu.
    Je suis un assassin comme les autres.
    Mais tous ne savent pas qui meurt par eux.
    Moi je le sais.

     

     

     

     

     

     

    De Duitse schrijver Klaus Modick werd geboren in Oldenburg op 3 mei 1951. Zie ook mijn blog van 3 mei 2007.

     

    Uit: Der kretische Gast

     

    „Andreas hielt an einem niedrigen Torbogen im Mauerwerk und stellte den Motor aus. "Wir sind da", sagte er. "Das Kloster Moni Arkadi." "Sieht eher wie eine Festung aus", bemerkte Johann. Andreas nickte. "Das war es auch einmal. Eine Festung und eine Todesfalle."

    Ein junger Mönch erschien im Torbogen und begrüßte sie. Andreas erklärte ihm, daß man mit dem Abt sprechen müsse. Der sei unterwegs in den Hügeln und kümmere sich um die Bienenstöcke, sagte der Mönch, der sie in einen Innenhof führte, in dem ein Gewürzgarten angelegt war. Bienen summten, Schmetterlinge taumelten durch die stark duftenden, blühenden Krauter und Stauden. Sie setzten sich auf eine niedrige Begrenzungsmauer vor die Beete. Der Mönch verschwand im Refektorium, kam nach einer Weile mit einem Tonkrug voll Wasser, Feigen und Äpfeln zurück und ließ Andreas und Johann wieder allein. Während sie aßen und tranken, sah Johann eine kleine Schildkröte zwischen den Kräuter-pflanzen kriechen. Ihr gelber Panzer mit schwarzen Mustern schob sich wie in Zeitlupe durchs sonnenfleckige Grün.

    Zwei andere Mönche kamen eine Treppe herunter. Auch sie trugen lange, schwarze Gewänder, hohe Mützen und Vollbärte. Sie überquerten schweigend den Hof, nickten Andreas und Johann lächelnd zu. In ihrem Gang schwang ein undefinierbarer Rhythmus, von Hast genauso weit entfernt wie von Langsamkeit, ein Gehen, das zugleich wie ein Innehalten war. Sie verschwanden in der Kirchentür, aber nicht, wie sonst Menschen ein Haus betreten, sondern wie Tiere, die huschend hinter Bäumen unsichtbar werden, wenn man sie im Wald beobachtet, oder wie ein vorbeigleitendes Segel, vor dessen Anblick sich plötzlich ein Felsen schiebt. Das Geisterhafte dieses Auftritts berührte Johann wie die Erinnerung an etwas längst Vergessenes, beunruhigte ihn aber auch, weil es ihm wie ein Vorzeichen für etwas ganz und gar Unfaßbares erschien, das dingfest zu machen, zu katalogisieren und damit der Vernichtung auszuliefern seine Aufgabe war.”

     

     

     

     

    De Russische schrijfster Tatjana Tolstaja werd geboren op 3 mei 1951 in Leningrad. Zie ook mijn blog van 3 mei 2007.

     

    Uit: Lilith

     

    „Sie blicken vage, sie fassen nichts ins Auge, als wären all die Dinge der ringsum blühenden Welt für sie nicht weiter von Belang. Die Welt blüht und wiegt sich, strömt und funkelt, veränderlich und unbeständig wie das Meerwasser. Denn das Wasser tanzt und eilt in alle Richtungen und bleibt dabei an derselben Stelle, man kann es nicht fixieren, und wenn man lange hinschaut, wird man selbst zu Wasser – hell an der Oberfläche, dunkel in der Tiefe. Sie blicken aufs Wasser, sie sitzen am Wasser, sie sind selber Wasser, diese Frauen Anfang des Jahrhunderts, Undinen, Najaden, tiefe Strudel, Trichter auf zwei Beinen, Venusfliegenfallen. Feucht und üppig, in Kleidern wie schäumende Gischt, hoch aufgesteckt das wogende Haar von der Farbe der Nacht oder der Farbe des Sandes oder der Farbe alten Goldes, mit Gaze bedeckt das Gesicht, dass keine Sonnenbräune an die Sahnehaut kommt – so sitzen sie am Meeresufer, an allen Meeresufern, wie ein endloser, durchbrochener weißer Streifen, als sei Salz ausgeschüttet und mit leichter Hand entlang der Brandungslinie verteilt worden. Sie sitzen, sie liegen, knochenlos, dahinströmend, wohlig schwach – wundervoller rosafarbener, nicht durchgebackener Teig mit Zitronatmuttermalen: ein Fingerstups, und es bleibt ein Grübchen.
    Sie anzurühren ist furchterregend, sehr verlockend, aber furchterregend: Wenn du dies Weiß-rosige, Mollig-nachgiebige, Feucht-zergehende zu stark drückst, zu fest packst, mag es unversehens – ach! – zerfließen, mag sich, Welle und Schaum, ins Meer zurückziehen, woher es kam. So schreibt auch der gelehrte Doktor Shuk, streng, bewandert, bebrillt, in Gehrock und Binder, mit Besorgnis in seiner Studie «Mutter und Kind. Die Hygiene der Frau», verlegt im Jahre 1906, dass die Anfälligkeit der weiblichen Gesundheit und die besonderen Gesetze, die die Natur dem Zarten, Zergehenden auferlegt habe, von vielen nicht begriffen noch berücksichtigt würden. Es gebe einen Brauch, erregt sich Doktor Shuk, einen gefährlichen Brauch: Vom Traualtar weg werde die junge Frau auf die Hochzeitsreise geschleppt, wobei man insbesondere nach Italien strebe. Nun könnten sich aber die Beschwerlichkeiten der Reise und der Zwang zur häufigen Bewegung oder Verlegung von einem Ort zum anderen verderblich auf die weibliche Gesundheit auswirken, und warum? Weil der junge Gatte, mit einem im Honigmond durchaus verzeihlichen Ungestüm, mitunter des Morgens oder tagsüber der Leidenschaft fröne, das heißt dann, wenn man schon aufbrechen und weiterfahren müsse. Für die Frau hingegen sei nach dem Verkehr eine wenigstens sechsstündige Ausspannung, möglichst im abgedunkelten Zimmer und bei absoluter Ruhe, unerlässlich, da ihr andernfalls die Zeit fehle, wieder zu Kräften zu kommen und sich nach der Erschütterung zu erholen.”

     

     

     

     

     

     

     

    De Franse schrijfster Agnès Desarthe werd geboren op 3 mei 1966 in Parijs. Zie ook mijn blog van 3 mei 2007.

     

    Uit: La légende du Baron Hachem

     

    „Le Baron Hachem était un grand sage. Il portait une barbe grise et ses cheveux blancs retombaient jusque sur ses épaules. Il aimait enrouler ses longues mèches autour de ses doigts maigres tandis qu'il réfléchissait. Et il réfléchissait beaucoup. C'était son métier. Un coude appuyé sur la table, la tête penchée, il pensait à des problèmes graves, comme par exemple:
    Pourquoi faire son lit le matin, vu qu'on s'y recouche le soir?
    Pourquoi manger le dessert après le plat, alors que tout se mélange dans l'estomac?
    Pourquoi se laver, puisqu'aussitôt on se resalit?
    Il était adepte de l'expérimentation et, du coup, soumettait ses intuitions à la pratique. Durant un temps, il cessa de faire son lit et, au début, ne s'en porta pas plus mal. Les draps froissés accueillaient son sommeil de juste avec douceur.
    Fort de ce succès, il entreprit de manger le dessert avant le plat, de mettre de la vinaigrette sur ses rondelles de banane, de la sauce tomate sur son fromage et de terminer par un bon steak saupoudré de sucre. C'était bon, c'était nouveau, c'était original et ça ne faisait même pas mal au ventre.
    Encouragé par cette victoire, il décida de ne plus se laver. À quoi bon, puisque dès que l'on sort du bain, on recommence à se salir? C'était bien pensé, mais, étrangement, c'est à partir de là que les choses commencèrent à mal tourner. 

    Ses voisins, qui l'avaient toujours respecté, car le Baron Hachem était connu pour sa grande sagesse, se mirent à se méfier de lui. Quand il sortait dans la rue pour aller faire son marché, les passants qui, autrefois, s'arrêtaient pour le saluer ou lui demander conseil, s'écartaient de sa route et préféraient faire un détour plutôt que de le croiser. Il faut dire qu'il ne sentait pas très bon et que sa barbe était non seulement constellée de miettes, mais luisante de bouillon. Ses ongles étaient noirs, sa peau avait perdu tout éclat.»

     

     

     

     

     

     

    De Duistjoodse schrijver Soma Morgenstern (eig. Salomo) werd geboren op 3 mei 1890 in Budzanów in Oostgalicië. Zie ook mijn blog van 3 mei 2007.

     

    Uit: Alban Berg und seine Idole

     

    „Arnold Schoenberg habe ich in USA öfter gesehen als in Europa, aber auch da nicht sehr oft. Ich war einige Male bei ihm, und hin und wieder trafen wir uns bei gemeinsamen Freunden, meistens im Hause on Alma Mahler. Beim ersten Besuch bei ihm zu Hause war er zunächst nicht gerade herzlich. Wir waren zuerst allein. Er wollte wissen, wie es mir in den Konzentrationslagern in Frankreich ergangen war. Auf einmal sagte er: "Sie werden natürlich jetzt anfangen, englisch zu schreiben." Ich erklärte ihm, daß ich zu alte sei, die Sprache zu wechseln. "sie können doch englisch sprechen", sagte er. "Ich habe schon in meiner Jugend Englisch gelernt. Zu Beginn sogar in einer Berlitz School", sagte ich. "Ich konnte Zeitungen lesen und die entlische Belletristik im Original. In der Emigration habe ich schon in Paris mich im Sprechen geübt. Aber das heißt noch lange nicht, daß ich schreiben könnte." - "Ich schreibe alles englisch", sagte er, "Sie müssen das auch tun." Ich meinte, daß ich wahrscheinlich mit der Zeit es so weit bringen würde, einen Artikel in englischer Sprache zu schreiben, aber sicherlich nie einen Roman. "Warum nicht?" sagte er. ER wollte keinen Unterschied sehen. "Wenn man einen Artikel schreiben kann, kann man auch einen Roman schreiben." Ich versuchte, ihm den Unterschied klar zu machen. Ohne Erfolg. Er insistierte, und zwar nicht ohne Strenge. Als ich ihm noch einmal erklärte, ich sei zu alt, um die Sprache zu wechseln, führte er natülich das berühmte Besipiel des Polen Joseph Conrad hat seine Heimat verlassen als sehr junger Mann, der Seemann werden wollte. Das ist er geworden, ehe er Schriftsteller wurde. ER hat nie etwas in polnischer Sprache geschrieben. Er ist eben in englischer Sprache Schriftsteller geworden. Schoenberg wollte auch diesen Unterschied nicht einsehen. Als ich ihm sagte: "Herr Schoenberg, Sie sind Komponist. Die Noten, die Sie schriebe, haben nicht deutsch gesprochen, undie Noten, die Sie jetzt schreiben, sprechen nicht englisch. Was sie englisch schreiben, ist nicht Literatur und will es nicht sein." Das genügte noch immer nicht, obowhl er etwas nachdenklich wurde. Ich fragte ihn, wie er die vielen schönen Palmen empfindet, an denen wir in Kalifornien im Auto verbeifahren. "Für mich", sagte ich ihm, "ist eine Palme noch lange kein Baum. Ich glaube, ich werde jahrelang hier wohnen müssen, bis ich soweit bin. Vorläufig is für mich eine Reihe von Palmenbäumen eine sehr schöne Kulisse." - "Sie sind doch kein Maler", sagte er. "Was gehen Sie die Palmen an?" Jetzt wurde ich etwas streng und sagte zu ihm: "Herr Schoenberg, nehmen wir an, ich wäre kein Schriftsteller, sondern ein Pianist. Und Sie verlangen von mir, daß ich Geiger werde. Wäre das nicht zu spät verlangt?" Das hat er endlich eingesehen.”

     

     

     

     

     

     

    De Duitse schrijver Jens Wonneberger werd in Großröhrsdorf geboren op 3 mei 1960. Zie ook mijn blog van 3 mei 2007.

     

    Uit: Sandstein macht hart

     

    “Die Verwandlung begann, als Georg S. Stunden später aus dem Büro der Stiftung zum Wiederaufbau der Frauenkirche trat und auf die wohlbekannten Mauern seiner Vaterstadt sah. Anfangs war es nur ein ungutes Gefühl, dem zu widersetzen er sich aber vergeblich bemühte. Er irrte wie benommen umher, ziellos und doch erfasst von einem geheimnisvollen Sog, der ihn unaufhaltsam auf den Nabel der Stadt zutreiben ließ. Alles schien unverändert und doch war alles anders. Die Arabesken waren welk geworden, der ganze Barock bröckelte, überall rieselte es in feinen Strömen herab wie durch den Hals einer Sanduhr. Was eben noch eine Säule gewesen war, der starke Arm oder die muskulöse Wade eines Atlanten, war jetzt nur noch ein Haufen Dreck. Die einstigen Grazien lungerten wie alte Vetteln an einer Treppe, die Putten mit ihren feisten Gesichtern und den aufgeblähten Backen pfiffen auf ihn. Der Mann, der am Schloss den Leierkasten drehte, grinste närrisch und die Töne seines Instrumentes klangen wie das Knistern und Ächtzen von Myriaden von Holzwürmern im Gebälk, so dass die Fürsten des glorreichen Zuges von ihren Rössern stiegen und mit klappernden Knochen den Totentanz tanzten. Und dann stand sie plötzlich vor ihm, das Monstrum, die Käseglocke, knochenbleich und doch aufreizend sicher, ein Potentat, der in seiner sakralen Gelassenheit auf ihn herabsah wie auf einen verstoßenen Sohn. Er war zu einem Fremden geworden in seiner eigenen Stadt und ein Kälteschauer, wie aus den Posaunen von Jericho geblasen, umwehte Georg S..

    Wenige Minuten zuvor war ihm mitgeteilt worden, dass es bei der Benachrichtigung der Gewinner zu einem höchst bedauerlichen Irrtum gekommen sei, ein Computerfehler, kurz, er, Georg S., zähle keinesfalls zu den Gewinnern, leider, beteuerte die Sachbearbeiterin, die ihm viel zu jung erschien, eine solche Sache verantwortungsvoll bearbeiten zu können, der ganze Vorgang sei nunmehr ordnungsgemäß und für alle Ewigkeit abgeschlossen, Punkt und Amen.”

     

     

     

     

     

     

    Zie voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 3 mei 2007.

     

    De Duitse toneelschrijver August Friedrich Ferdinand von Kotzebue werd in Weimar geboren op 3 mei 1761.

     

    03-05-2008 om 20:22 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    02-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gottfried Benn, Novalis, Angela Krauß, Jurgis Baltrušaitis, Gisela Elsner, Franz Innerhofer, Georges-Arthur Goldschmidt, James Holmes, Klaus Konjetzky
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Gottfried Benn (2 mei 1886 - 7 juli 1956)








    De Duitse dichter en schrijver Gottfried Benn werd geboren in Mansfeld op 2 mei 1886. Zie ook mijn blog van 2 mei 2007.

     

     

    Abschied

     

    Du füllst mich an wie Blut die frische Wunde
    und rinnst hernieder seine dunkle Spur,
    du dehnst dich aus wie Nacht in jener Stunde,
    da sich die Matte färbt zur Schattenflur,
    du blühst wie Rosen schwer in Gärten allen,
    du Einsamkeit aus Alter und Verlust,
    du Überleben, wenn die Träume fallen,
    zuviel gelitten und zuviel gewußt.
     
    Entfremdet früh dem Wahn der Wirklichkeiten,
    versagend sich der schnell gegebenen Welt,
    ermüdet von dem Trug der Einzelheiten,
    da keine sich dem tiefen Ich gesellt;
    nun aus der Tiefe selbst, durch nichts rühren,
    und die kein Wort und Zeichen je verrät,
    mußt du dein Schweigen nehmen, Abwärtsführen
    zu Nacht und Trauer und den Rosen spät.
     
    Manchmal noch denkst du dich -: die eigene Sage -:
    das warst du doch -? ach, wie du dich vergaßt!
    war das dein Bild? war das nicht deine Frage,
    dein Wort, dein Himmelslicht, das du besaßt?
    Mein Wort, mein Himmelslicht, dereinst besessen,
    mein Wort, mein Himmelslicht, zerstört, vertan --
    wem das geschah, der muß sich wohl vergessen
    und rührt nicht mehr die alten Stunden an.
     
    Ein letzter Tag -: spätglühend, weite Räume,
    ein Wasser führt dich zu entrücktem Ziel,
    ein hohes Licht umströmt die alten Bäume
    und schafft im Schatten sich ein Widerspiel,
    von Früchten nichts, aus Ähren keine Krone
    und auch nach Ernten hat er nicht gefragt --
    er spielt sein Spiel, und fühlt sein Licht und ohne
    Erinnern nieder - alles ist gesagt.

     

     

     

     

     

    Ein Wort

     

    Ein Wort, ein Satz -: aus Chiffren steigen
    erkanntes Leben, jäher Sinn,
    die Sonne steht, die Sphären schweigen,
    und alles ballt sich zu ihm hin.
     
    Ein Wort - ein Glanz, ein Flug, ein Feuer,
    ein Flammenwurf, ein Sternenstrich -
    und wieder Dunkel, ungeheuer,
    im leeren Raum um Welt und Ich.

     

     

     

     

     

    Ball

     

    Ball. Hurenkreuzzug. Syphilisquadrille.
    Eiert die Hirne ab, die Sackluden!
    Mit diesen meinen Zähnen: zerrissen, zerbissen
    Hundebregen, Männer-, Groß- und Kleinhirne:

    selbst ihre Syntax klappert nach der Scheide.

     

    Mich bauern Dorfglücke an: Kausaltriebe,
    Ölzweige, stetige Koordinaten -:
    Heran zu mir, ihr Heerschar der Verfluchten,
    schakalt mir nach den eingegrabenen Samen:
    Entlockung! Schleuderhonig! Keimverderb!

     

    Ihr Stallverrecken, Misthaufen-Augenbruch,
    Verweste Blasen, Veilchenfrau-Verhungern,
    ihr brandiges Geblüte - Kanalfischer,
    heringsfängert ans Land

    die Hodenquallen!

     

    Finale! Huren! Grünspan der Gestirne!
    Verkäst die Herrn! Speit Beulen in die Knochen!
    Rast, salometert bleiche Täuferstirnen!

     

     

     

     

     

    De Duitse dichter en schrijver Novalis werd geboren in Oberwiederstedt op 2 mei 1772. Zie ook mijn blog van 2 mei 2007. en ook mijn blog van 2 mei 2006.

     

     

    Geistliche Lieder II

    Farbenquelle
    Einen langen tiefen Trunk!
    Alter Sehnsucht heilige Gewährung,
    Süße Lieb in göttlicher Verklärung!

    Endlich kommt zur Erde nieder
    Aller Himmel selges Kind,
    Schaffend im Gesang weht wieder
    Um die Erde Lebenswind,
    Weht zu neuen ewig lichten Flammen
    Längst verstiebte Funken hier zusammen.

    Überall entspringt aus Grüften
    Neues Leben, neues Blut;
    Ewgen Frieden uns zu stiften,
    Taucht er in die Lebensflut;
    Steht mit vollen Händen in der Mitte,
    Liebevoll gewärtig jeder Bitte,

    Lasse seine milden Blicke
    Tief in deine Seele gehn,
    Und von seinem ewgen Glücke
    Sollst du dich ergriffen sehn.
    Alle Herzen, Geister und die Sinnen
    Werden einen neuen Tanz beginnen.

    Greife dreist nach seinen Händen,
    Präge dir sein Antlitz ein,
    Mußt dich immer nach ihm wenden,
    Blüte nach dem Sonnenschein;
    Wirst du nur das ganze Herz ihm zeigen,
    Bleibt er wie ein treues Weib dir eigen.

    Unser ist sie nun geworden,
    Gottheit, die uns oft erschreckt,
    Hat im Süden und im Norden
    Himmelskeime rasch geweckt,
    Und so laßt im vollen Gottes-Garten,
    Treu uns jede Knosp und Blüte warten.

     

     

    In stiller Treue sieht man gern ihn walten...

     

    In stiller Treue sieht man gern ihn walten
    Nicht wie die Meisten, mag er sinnlos schweifen,
    Er wünscht die dargebotne Rechte zu ergreifen
    Der bessern Zukunft, und sie fest zu halten.

     

    Reichfarbig wird sich diese Knosp entfalten,
    Das Auge sich für ferne Welten schleifen
    Zum Meister wird der treue Lehrling reifen
    Und um sich her ein neues Reich gestalten.

     

    Wie fröhlich kann dankbar ein Freund verkünden
    Was seinem Geist sich längst vergnüglich zeigte
    Wenn er des Jünglings Wandel still bedachte.

     

    O! möchte jede Treue Treue finden
    Und daß zu dem der Lilienstab sich neigte
    Der Lust und Leben kranken Herzen brachte.

     

     

     

     

    Elegie auf einen Kirchhof

     

    Kirchhof, werter mir als Goldpaläste,
    Werter einem jeden Menschenfreund,
    Birgest manches Edlen Überreste
    Aber auch wohl manchen Tugendfeind.

     

    Trink die Tränen, welche meinen Lieben
    Die hier ungestöret ruhn, geweint;
    Stunden sagt, wo seid ihr denn geblieben,
    Die ihr uns als Jünglinge vereint?

     

    Sprosset auf zu dunklen Trauermyrten
    Tränen, die die Liebe hier vergoß
    Grünt, um meine welke Stirn zu gürten,
    Meine Laute, der nur Schmerz entfloß.

     

    Kirchhof, Freund der trüben Knabentage
    Die mir schwanden tränenvoll dahin,
    Hörtest du nicht oft auch meine Klage,
    Wenn mich eine Freundin mußte fliehn?

     

     

     

     

     

     

    De Duitse schrijfster Angela Krauß werd geboren op 2 mei 1950 in Chemnitz. Zie ook mijn blog van 2 mei 2007.

     

    Uit: Die Überfliegerin

     

    „Die Russen sind fort !
    Gestern noch ging ich die rückwärtige Straße entlang, unter den vier Balsampappeln, bei den brennenden Müllcontainern, aus einem Kellerfenster herauf kam Estradenmusik.
    Da sind sie! dachte ich.
    Im Mai lagen ihre Koffer noch auf den Eichenschränken aus den vierziger Jahren, und über die gelben Lampen aus Porzellan liefen seit dem Weltkrieg die Fliegen.
    Sie bleiben? dachte ich.
    Die Magnolie vor der alternden Villa des Schokoladenfabrikanten fing an zu blühen, aus der Stolowaja im Erdgeschoß dampfte der Brodem, der Koch wand sich durch das Gartengestrüpp, Oksana drehte gelangweilt ihre georgischen Augen nach oben, die gewaltigen bunten Generäle schepperten mit Messern und Gabeln in den Hinterzimmern, Ludmilla verfing sich beim Servieren in der Gardine, ich riß einen Brief auf von Toma aus Sibirien, Klawdija, die Schwere, Weißliche mit den Haaren an den Beinen, schöpfte Grütze aus dem Trog, Genossin, Schwester, Liebste, Schönste, schrieb Toma mit lila Tinte, Oksanas Finger spielten mit den Holzkugeln der Rechenmaschine, Schweißperlen glänzten auf dem ein wenig weiblichen Rücken des Kochs, er pfiff durch die Zähne, eine Kompanie Niederer taumelte herein, ihre tschuwaschischen, kirgisischen, abchasischen, turkmenischen Kindergesichter sanken über die Teller.
    Fort sind sie!
    Gestern trugen sie aus Kellereingängen Eisschränke mit kleinen roten Sternen an den Türen, und die Türen fielen beim Hinwerfen ab. Und unzählige Stühle mit Aluminiumbeinen und braunen Kunstledersitzen wurden an Armen und auf Köpfen herausgetragen. Vielleicht ein Kinosaal? Unbekannte Apparaturen von derber, übersichtlicher Mechanik lagen zu Haufen zusammengekehrt.
    Fort sind sie!
    Nur der Soldat patrouilliert vor der Kommandantura. Es ist eine himmelblaue Villa, der Aufgang flankiert von zwei roten Papierkörben aus Plastik, der Garten umfaßt von einer übermannshohen Wellblechwand. Wie der abnehmende Mond steht ein Stück des Riesenteleskops über dem Rand. Die Stirn des Kommandanten gleitet am Fenster vorbei.
    Als ich das Licht der Welt erblickte, waren sie schon da: kleine Mädchen mit großen roten Seidenschleifen hinter den Ohren. Nur in Grüppchen erschienen sie hinter den beflaggten Brettertoren und hielten ihre geschmückten Köpfe erhoben. Ich sehnte mich nach einem einzelnen, nach seinen fremden Kinderlauten, die weich und bestimmt klangen.
    Eben noch habe ich von meinem Spiel aufgeblickt, um mich nach ihnen umzudrehen, und schon sind sie fort.“

     

     

     

     

     

     

    De Litouwse schrijver en vertaler Jurgis Baltrušaitis werd geboren op 2 mei 1873 in Paantvardys. Zie ook mijn blog van 2 mei 2007.

     

    OCEAN AND DROPLET

     

    Ocean and droplet, like corn – ear and flower,

    Breathe in fulfillment of one same behest:

    Winter and summer it spins in the world

    Whirlwind and slumber in woodland boughs.

     

    Men and their doings – a weft immemorial...

    Miracle pilots us, we are the oar – strokes...

    Trembling of moments in trembling eternal...

    Years are in flower, of bliss everlasting...

     

    Mankind's brief hour is like to the wave...

    Know you, o man, in the depths of the night,

    Meeting with prayer the silence of stars.

    Whose is the mouth with which you speak?

     

    In brilliance of noon, where the hour of fulfillment

    Opens the flowers in Golgotha's world.

    Know you, o wand'rer, in labor and strife.

    Whose is thought, not of earth, that you think?

     

    THE BELL

     

    Loudly and sadly, one stroke on another,

    Sang the bell to the slumbering world...

    Just like the tocsin when fire is approaching,

    Long and loudly it pealed.

     

    Sang now with threats, with persuasive endearment, –

    Trembling, it sobbed, with a bitter complaint –

    Thunder pursuing, or story from childhood –

    Into the silent darkness it fell.

     

    Promise it hinted of man's resurrection,

    Sounded the sorrowful tidings of death, –

    Wilderness fervor cried out in darkness, –

    Thirst for forgiveness, revenge...

     

    Sang in the night, and the holiday morning,

    Laughed with the storm, and in silence it wept;

    Only an echo sang back from the forest –

    Not from the slumbering soul.

     

    Just like the tocsin when fire is approaching

    Sang the bell to a world without heed...

    Loudly and sadly, one stroke on another,

    Vainly it pealed about God.

     

     

    Vertaald door W. Edward Brown

     

     

     

     

     

    De Duitse schrijfster Gisela Elsner werd geboren op 2 mei 1937 in Nürnberg. Zie ook mijn blog van 2 mei 2007.

     

    Uit: Heilig Blut

     

    “Durch die polternden Schritte der Herren, die sowohl auf dem Weg zum Abtritt als auch auf dem Rückweg zum Schlafzimmer mit Taschenlampen in den Händen und gefütterten Anoraks über den Pyjamas in ihren plumpen Wanderstiefeln den Aufenthaltsraum durchquert hatten, war der junge Gösch während der Nacht mehrfach aus dem Schlaf geschreckt worden. Jedesmal, wenn einer von ihnen an ihm vorbeigestampft war, war er hochgefahren und hatte sich voller Begriffsstutzigkeit erkundigt, was denn passiert sei. Aber keiner der Herren hatte es für nötig gehalten, seine Frage zu beantworten. Schweigend waren sie allesamt ins Freie getreten und kurz darauf wiederum im Hütteneingang aufgetaucht.
    Ihr Kommen und Gehen hatte zur Folge gehabt, daß der junge Gösch schließlich nicht mehr hatte einschlafen können, obwohl er todmüde gewesen war. Nachdem er bis zum Morgengrauen mit geschlossenen Augen auf der Schlafcouch gelegen hatte, hatte er sich aufgerichtet und eine kurze Bemerkung, nämlich die Bemerkung, daß man Lüßl, Hächler und Glaubrecht nur ertragen könne, wenn man sie als Spottfiguren betrachte, in sein Tagebuch notiert. Danach war er aufgestanden und auf Zehenspitzen zur Küche geschlichen, um einen Schluck Wasser zu trinken. Als er den Aufenthaltsraum, dessen Fußbodendielen trotz seiner Behutsamkeit geknarrt hatten, wiederum betreten hatte, hatte sich Glaubrecht brüllend bei ihm erkundigt, ob er denn keine Rücksicht nehmen könne.
    Mit seinem Gebrüll hatte er Lüßl und Hächler geweckt. Während ihm Hächler wegen seiner Undiszipliniertheit die ärgsten Vorhaltungen gemacht hatte, war Lüßl am ganzen Leibe bebend vor Wut in seinem provozierend eleganten, schwarzgoldgestreiften Seidenpyjama zum Badezimmer gestürzt, wo er sich fast eine Dreiviertelstunde lang eingeschlossen hatte. Als er jetzt frisch rasiert, gewaschen und gekämmt und penetrant nach einem herben Gesichtswasser riechend mit zwei blutenden Schnittwunden am Kinn, auf denen winzige Wattepfropfen klebten, in ockerfarbenen Knickerbockers und einer ockerfarbenen Strickjacke, in der er ein lavendelblaues Halstuch mit ockerfarbenen Tupfen trug, in der Küche auftauchte und sich an den Frühstückstisch setzte, den Glaubrecht gedeckt hatte, legte er eine Gelassenheit an den Tag, die der junge Gösch recht irritierend fand.“

     

     

     

     

     

    De Oostenrijkse schrijver Franz Innerhofer werd geboren op 2 mei 1944 in Krimml.

     

    Uit: Die großen Wörter

     

    “Gestern noch machte ich mir heftige Vorwürfe, fluchte auf den Schreiber in mir und bekämpfte ihn mit Alkohol. Heute wird mir bewußt, daß ich all diese Jahre unrecht hatte, indem ich mir selber nie recht gab. Die Sprache ist zu meiner Zufluchtsstätte geworden. Ich kann Dinge und Zustände beim Namen nennen, das kommt, weil ich so viel geschwiegen habe (…). Immer den Mund halten müssen ist schlimm. Ich habe dreimal das Milieu gewechselt und bleibe jetzt einmal sitzen. Meine Literatur ist immer noch viel zu schüchtern gegen mich und die anderen, aber das Wichtigste scheint mir, daß ich mich heute entschlossen habe: ich mache weiter."

     

     

     

     

     

    Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 2 mei 2007.

     

    De Frans-Duitse schrijver, essayist en vertaler Georges-Arthur Goldschmidt werd geboren op 2 mei 1928 in Reinbek bij Hamburg

     

    De Amerikaanse dichter en vertaler James Stratton Holmes werd geboren in Collins, Iowa, op 2 mei 1924.

     

    De Duitse schrijver en dichter Klaus Konjetzky werd geboren op 2 mei 1943 in Wenen.

     

    02-05-2008 om 00:00 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)
    01-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Guido Gezelle, Joseph Heller, Yánnis Rítsos, Ignazio Silone, Antal Szerb, Aleksander Wat, Marcel Prévost, Konrad Weiß, José Martiniano de Alencar, Viktor Astafiev

    De Vlaamse dichter Guido Gezelle werd geboren in Brugge op 1 mei 1830. Zie ook mijn blog van 1 mei 2007 en ook mijn blog van 1 mei 2006.

     

    Boomen

     

        Hoe eigen zijn de boomen al,

        van dracht en groeibaarheid:

    de hulst en bloot zijn' takken nooit,

    hoe fel de buien berschen;

         de beukenboom zijn' handen naar

         den hemel openspreidt;

    en, slaande, schijnt de berkenroe

    den wilden wind te derschen!

     

        Op wacht, en achter ‘t water, staan,

        gekroond met immer versch

    gewaai, de dikke koppen van

    de ontaarde wilgenstompen;

         en de elzenhouten stammen zie ‘k,

         verzopen onder ‘t gers

    der natte zompe, allengerhand

    ze leêg- en droogepompen.

     

        Den eekenboom bewondere ik,

        die, wortelvast, alleen,

    in ‘t slaghout, en van krachten en

    van schoonheid heel gebleven,

         de keizer schijnt, het opperhoofd,

         de herder, algemeen,

    der machtelooze rijzels, die

    beneên zijn' grootheid beven.

     

        Het schaduwvolle lindenloof

        te geren schouwe ik aan,

    van geur onovertroffen, als ‘t

    aan ‘t bloeien is; en ‘t ronken

         der bezigzijnde bietjes, op

         de blommen en de blaân,

    is zoete, alsof er harpen langs

    de lindenlanen klonken.

     

        Die de eerste, die de laatste zijt,

        in ‘t warme, in ‘t koude jaar,

    hoogstammig, hooggespilde, hoog-

    getopte abeelen, binnen

         uw' alderhoogsten gaffel zit

         het schilde vogelpaar

    dat schetterbekt, zijn luchtgebouw

    zorgvuldiglijk te ontginnen.

     

        En, verre en na, gedoken in

        den essche, en in den iep;

    in doorenhagen, dennenhout,

    in olmen, in platanen;

         in appel-, pere- en kriekelaar,

         zoo roert er een gepiep

    van vogels, die voor vogels, hun'

    oorije, de wegen banen.

     

        Terwijl, geschoten hemelwaards,

        als uit nen boge, snel,

    den espenboom ik striemen zie

    van verre; en teeken geven

         dat hier, in onze lucht en in

         de veie gronden fel,

    van ‘t vogelvolle Vlanderland,

    nog boomen staan, die leven.

     

     

     

     

    Het leven is een' krijgsbanier

     

    Het leven is een' krijgsbanier,
         door goede en kwade dagen,
    gescheurd, gevlekt, ontvallen schier,
         kloekmoedig voorwaards dragen.

    Men tuimelt wel, en wonden krijgt
         men dikwijls, dichte en diepe...
    ‘t en vlucht geen weerbaar man, die wijgt,
         of hem de dood beliepe!

    Het leven is... geen vrede alhier,
         geen wapenstilstand vragen:
    het leven is de Kruisbanier
         tot in Gods handen dragen!

     

     

     

     

    KERKHOFBLOMMEN

     

    Zoo daar ooit een blomke groeide
    over ‘t graf waarin gij ligt,
    of het nog zoo schoone bloeide:
    zuiver als het zonnelicht,
    blank gelijk een lelie blank is,
    vonklende als een roozenhert,
    needrig als de needre ranke is
    van de winde
    daar m' op terdt,
    riekend, vol van honing, ende
    geren van de bie bezocht,
    nog en waar ‘t, voor die u kende,
    geen dat u gelijken mocht!

     

     

     

     

    gezelle

    Guido Gezelle (1 mei 1830 – 27 november 1899)

     

     

     

    De Amerikaanse schrijver Joseph Heller werd geboren in New York op 1 mei 1923. Zie ook mijn blog van 1 mei 2007.

     

    Uit: Catch 22

     

    “The jeep started up again softly. Kid Sampson, Nately and the others wandered apart in a noiseless eddy of motion and were sucked away into the cloying yellow stillness. The jeep vanished with a cough. Yossarian was alone in a ponderous, primeval lull in which everything green looked black and everything else was imbued with the color of pus. The breeze rustled leaves in a dry and diaphanous distance. He was restless, scared and sleepy. The sockets of his eyes felt grimy with exhaustion. Wearily he moved inside the parachute tent with its long table of smoothed wood, a nagging bitch of a doubt burrowing painlessly inside a conscience that felt perfectly clear. He left his flak suit and parachute there and crossed back past the water wagon to the intelligence tent to return his map case to Captain Black, who sat drowsing in his chair with his skinny long legs up on his desk and inquired with indifferent curiosity why Yossarian's plane had turned back. Yossarian ignored him. He set the map down on the counter and walked out.

    Back in his own tent, he squirmed out of his parachute harness and then out of his clothes. Orr was in Rome, due back that same afternoon from the rest leave he had won by ditching his plane in the waters off Genoa. Nately would already be packing to replace him, entranced to find himself still alive and undoubtedly impatient to resume his wasted and heartbreaking courtship of his prostitute in Rome. When Yossarian was undressed, he sat down on his cot to rest. He felt much better as soon as he was naked. He never felt comfortable in clothes. In a little while he put fresh undershorts back on and set out for the beach in his moccasins, a khaki-colored bath towel draped over his shoulders.”

     

     

     

    heller_jozef

    Joseph Heller (1 mei 1923 – 12 december 1999)

     

     

     

     

    De Nieuwgriekse dichter Yánnis Rítsos werd geboren op 1 mei 1909 in Monemvasia. Zie ook mijn blog van 1 mei 2007.

     

     

    YOUR SWEETLY SCENTED LlPS (CHILI POU MOSCHOMYRISTO)

    My fingers would slip through your cnrly hair, aIl through the night,
    wliile you were fast asleep and I was keeping watch by your side.

    Your eyebrows weIl shaped, as if drawn with a delicate pencil,
    seemed to sketch an arch where my gaze could nestle and be at rest.

    Your glistening eyes reflected the distances of the sky
    at dawn and I tried to keep a single tear from misting them.

    Your sweetly scented lips, whenever you spoke, made the boulders
    and blighted trees blossom and nightmgales flutter their wings.

     

     

     

     

    WHENEVER YOU STOOD NEAR THE WINDOW (STO PARATHYRI STEKOSSOUN)

    Whenever you stood near the window, your brawny shoulder-blades
    filled up the whole entranceway, the sea and the fishermen's boats

    The house overflowed with your shadow, tall as an archangel,
    and the bright bud of the evening-star sparkled up there in your ear.

    Our window was the gateway for all the world, leading out
    towards paradise, my dear hght, where the stars were all in bloom.

    As you stood there with your gaze fixed on the glimmering sunset,
    you looked like a helmsman steering a ship, which was your own room.

    ln the warm blue twilight of evening - ahoy, away -
    you sailed me straight into the stillness of ihe milky way
    .
    But now this ship has foundered, ils rudder has broken down,
    and down in the depths of the ocean, I'm drifting all alone.

     

     Vertaald door Amy Mims

     

     

    ritsos

    Yánnis Rítsos (1 mei 1909 — 11 november 1990)

     

     

     

    De Italiaanse schrijver Ignazio Silone werd geboren op 1 mei 1900 in Pescina dei Marsi. Zie ook mijn blog van 1 mei 2007.

     

    Uit: Wein und Brot (Vertaald door Hanna Dehio)

     

    „Die Lehrerin hatte die neueste Nummer der Zeitung »Nachrichten aus Rom« erhalten, die wie üblich am Eingang der Schule aufgehängt werden sollte. Vorher pflegte sie den im Wirtshaus versammelten Cafoni die wichtigsten Nachrichten vorzuIesen und zu erklären. An diesem Abend hatte sich das Gerücht verbreitet, daß auch der Priester zugegen sein würde, und die Schenke füllte sich daher mehr als gewöhnlich. Es kamen Leute, die der Priester noch nie gesehen hatte. In kurzer Zeit waren etwa dreißig zerlumpte Männer versammelt, die dicht aneinander gedrängt am Boden hockten. Don Paolo saß am Fuß der Treppe, die zum ersten Stock führte, und konnte fast allen ins Gesicht sehen. Ein atemberaubender Gestank nach Stallmist und schmutzigen Kleidern schlug ihm entgegen. Es waren unterdrückte mißtrauische Menschen, ausdruckslose Gesichter auf verkrümmten Körpern, von Hunger und Krankheit gezeichnete Gesichter, und dazwischen ein paar wilde, rauflustige junge Burschen. Die angesehensten Bauern wie Magascià, Sciatàp und Grascia waren in der Nähe der Tür stehengeblieben.

    Die Lehrerin war durch die Anwesenheit des fremden Priesters etwas erregt und besonders wortreich. Sie ermahnte die Zuhörer, gut aufzupassen und ohne Scheu bei schwierigen Ausdrücken Fragen zu stellen. Dann begann sie mit lauter, schriller Stimme die Nachrichten aus Rom vorzulesen. »An der Spitze unseres Volkes«, las sie, »steht ein Mann, um den alle Völker der Erde uns beneiden. Sie würden wer weiß was dafür geben, um ihn in ihrem Lande zu haben.«
    Magascià unterbrach die Vorlesung. Da ihm allgemein gehaltene Ausdrücke nicht gefielen, wollte er die genaue Summe wissen, die die anderen Völker bezahlen würden, um unseren Regierungschef zu erwerben.
    »Das ist nur eine Redewendung«, sagte die Lehrerin.
    »Wenn es sich um Einkauf und Verkauf handelt, gibt es keine Redewendungen«, widersprach Magascià. »Wollen sie zahlen oder nicht? Und wenn sie zahlen wollen, wieviel bieten sie?«
    Die Lehrerin wiederholte ärgerlich, es sei nur eine Redewendung.
    »Dann stimmt es also nicht, daß sie ihn kaufen wollen«, sagte Magascià. »Und wenn es nicht stimmt, warum steht denn da, daß sie wer weiß wieviel bezahlen würden.«

     

     

     

     

    De Hongaarse schrijver Antal Szerb werd geboren op 1 mei 1901 in Boedapest. Zie ook mijn blog van 1 mei 2007.

     

    Uit: PENDRAGON-LEGENDE (Vertaald door Susanna Großmann-Vendrey)

     

    “»My way is to begin with the beginning, ich pflege mit dem Anfang zu beginnen«, sagte Lord Byron, und er muß schließlich gewußt haben, was sich ziemt, wenn von vornehmen Engländern die Rede ist.

    Eigentlich fangen meine Geschichten immer damit an, daß ich in Budapest auf die Welt gekommen bin und schon nach kurzer Zeit so geheißen habe, wie ich heute auch noch heiße: János Bátky. Aber wie ich heiße, das wußte ich damals noch nicht.

    Um mich kurz zu fassen, lasse ich jetzt die Dinge, die sich zwischen meiner Geburt und meiner Bekanntschaft mit dem Earl of Gwynedd abgespielt haben, außer acht, also meine ersten zweiunddreißig Lebensjahre mit dem Weltkrieg mittendrin. Ich darf sie getrost

    außer acht lassen, da die Hauptrolle in meiner wundersamen Geschichte nicht mir zusteht, sondern dem Earl of Gwynedd.

    Ich komme nun zur Geschichte unserer Bekanntschaft. Im Frühsommer, gegen Ende der Saison, war ich zu einer Soiree bei Lady Malmsbury-Croft eingeladen. Die Lady war meine Gönnerin, und sie hatte mich schon damals, als ich noch wissenschaftlicher Sekretär von Donald Campbell war, unter ihre Fittiche genommen. Denn beruflich beschäftige ich mich damit, daß ich älteren Engländern, die von der fixen Idee geplagt

    sind, einer geistigen Tätigkeit nachgehen zu müssen, als Sekretär zur Verfügung stehe.

    Aber ich lebe nicht nur davon. Ich habe mütterlicherseits ein kleines Vermögen geerbt, und daher habe ich in jedem Land, in dem es mir gefällt, mein bescheidenes Auskommen. England ist seit vielen Jahren meine Wahlheimat. Ich liebe die Noblesse der englischen Landschaft.

    Im Laufe des Abends bekam mich die Dame des Hauses in der Menge zu fassen und ruderte mit mir zu einem hochgewachsenen Herrn mit prächtigem Kopf und grauen Haaren, der still lächelnd tief in einem Fauteuil saß.

    »Mein lieber Earl«, sagte sie, »das ist Herr János Bátky. Ich weiß jetzt nicht so genau, ob er sich mit Insektenfressern des englischen Mittelalters oder mit Dreschmaschinen des italienischen Altertums beschäftigt. Aber auf jeden Fall tut er irgend etwas, das auch Sie

    sehr interessieren wird.«

    Und damit ließ sie uns allein.»

     

     

    szerb

    Antal Szerb [1 mei 1901 – 27 januari 1945)

     

     

     

    De Poolse schrijver en dichter Alexander Wat werd geboren op 1 mei 1900 in Warschau. Zie ook mijn blog van 1 mei 2007.

     

    Uit: My Century

     

    „A curse on whoever invented the name... ’ – anger about a name, the meaning of words, semantics. The loss of freedom, tyranny, abuse, hunger would all have been easier to bear if not for the compulsion to call them freedom, justice, the good of the people. Mass exterminations are not an exception in history; cruelty is part of human nature, part of society. But a new, third, dimension had been added that was more deeply and subtly oppressive: a vast enterprise to deform language. Had it been only lies and hypocrisy – lying is part of human nature and all governments are hypocritical. The rulers' hypocrisy can cause rebellion, but here any possible rebellion had been nipped in the bud once and for all. A lie is an infirmity, a disease of language. The natural function of language is to ascertain the truth, or truths. Lies, by their very nature partial and ephemeral, are revealed as lies when confronted with language's striving for truth. But here all the means of disclosure had been permanently confiscated by the police. The customary or even the logical, natural connections between words and things, facts, had been taken from the individual, expropriated everywhere, and nationalized for good, so that now any word could mean whatever suited the whims of the usurper of all words, meanings, things, and souls. The viler the deed, the more grandiloquent the name. But if only this procedure were used to mask criminal means and ignoble ends – that too had happened often enough in history, the history of wars, tyrannies, and annexations; Tacitus knew about all that. But in this case a coherent set of grandiloquent terms and the opposing monstrous reality were kept side by side, ostentatiously and with diabolical thoroughness and perseverance, and under threat of extermination a person was coerced into fully believing that the terms and the facts were identical. Such things had been anticipated and attempted in history's darker hours, but this was the first time the ‘reforging of souls’ was carried out by the police on such a colossal scale, with such speed and such logic. Collective farmers dying of starvation were herded into films in which the tables buckled under the weight of food; under threat of death they had to believe that these banquets, and not their wretched poverty, their collective farms, were true and typical. Young enthusiasts sang rapturously:

    ”I know no other land
    Where a man can breathe so free’

     

    while their fathers perished in the camps. But for souls that had not been reforged yet, nothing was as hateful as that total corruption of language. It drove them to their wits' end. It suffocated them like a nightmare, like a noose around their necks.

    When I was at liberty in Russia, which by then had been pacified until it was like a cemetery, I saw some old people who risked their lives to shout out, if only once, that slavery is slavery and not freedom. That was to be a common thing later on in post-war Poland, even during the blackest years. I was one of that large number, and I paid dearly for it.

    So in the prison latrines you could read the plain human truth about Stalin's Russia – there, and only there.”

     

     

     

     

    alexander_wat

    Aleksander Wat (1 mei 1900 – 29 juli 1967)

     


     

    Zie voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 1 mei 2007.

     

    De Franse schrijver Marcel Prévost (eig Eugène Marcel) werd geboren op 1 mei 1862 in Parijs.

     

    De Duitse dichter Konrad Weiß werd op 1 mei 1889 geboren in Rauhenbretzingen.

     

    De Braziliaanse schrijver José Martiniano de Alencar werd geboren op 1 mei 1829 in Mece

    01-05-2008 om 18:55 geschreven door Romenu  


    » Reageer (0)



    Zoeken op Blog Romenu

    Inhoud blog
  • Kerkgezang voor het feest van Jezus Geboorte (Anthony Staring), Ingo Baumgartner
  • Robert Bly
  • La visitation (Marie Noël), Kenneth Rexroth
  • Ted van Lieshout, Ivan Blatný
  • Sky Gilbert, Kenneth Rexroth
  • Paolo Giordano, Alexander Gumz
  • A. M. Homes, Gatien Lapointe
  • Yvonne Keuls, Rafael Alberti
  • Adriaan van Dis, Rafael Alberti
  • Vor Weihnachten (Karl Gerok), Klaus Rifbjerg
  • Gerard Reve, Boudewijn Büch, Paul Eluard
  • José Eduardo Agualusa, Kenneth Patchen, Heinrich Heine
  • Kader Abdolah, Helen Dunmore
  • Marie Kessels, Christoph W. Bauer
  • Karl Heinrich Waggerl, Emily Dickinson
  • Thomas Verbogt, Eileen Myles
  • St. John Baptist (Arthur O’Shaughnessy), Delmore Schwartz
  • Bernard Wesseling, Michael Krüger
  • Julia Kasdorf
  • ‘t Verhaal van tante Mathilde (Annie M.G. Schmidt), Christina Rossetti
  • Rainer Maria Rilke, Geert Mak
  • Grace Andreacchi, Kristina Sandberg
  • George Saunders, Arthur Sze
  • Neuer Advent (Maximilian von Schenkendorf), Arthur Sze
  • Dennis Gaens, Arthur Sze
  • Mario Petrucci, George Szirtes
  • Erwin Mortier, William Blake
  • Han Kang, William Blake
  • Luisa Valenzuela, William Cowper
  • 80 Jaar Maarten ’t Hart, Abdelkader Benali, Nicole Brossard
  • Marlon James, Paul Celan
  • Paul Celan, Gayl Jones
  • Dirk van Weelden, Christian Filips
  • Freya North, Christian Filips
  • Sheema Kalbasi, Christian Filips
  • Scott Cairns
  • Joost Oomen, Scott Cairns
  • Guido van Heulendonk, Chinua Achebe
  • Craig Arnold, Chinua Achebe, Yves De Bosscher
  • Clemens J. Setz, Ted Berrigan
  • NS Publieksprijs voor Adriaan van Dis
  • Olga Grjasnowa, Tom Hofland, Norbert Krapf
  • Frank Westerman, Timo Berger
  • Daniël Dee, Hans Magnus Enzensberger
  • Sint Maarten (Jan-Paul Rosenberg), Hans Magnus Enzensberger
  • Jan van Nijlen, Hans Magnus Enzensberger
  • Lloyd Haft, Anne Sexton
  • Natalka Bilotserkivets, Anne Sexton
  • Willy Vlautin, Alice Notley
  • Robert Musil, Johann Scheerer, Werner Söllner

    Archief per dag
  • 24-12-2024
  • 23-12-2024
  • 22-12-2024
  • 21-12-2024
  • 20-12-2024
  • 19-12-2024
  • 18-12-2024
  • 17-12-2024
  • 16-12-2024
  • 15-12-2024
  • 14-12-2024
  • 13-12-2024
  • 12-12-2024
  • 11-12-2024
  • 10-12-2024
  • 09-12-2024
  • 08-12-2024
  • 07-12-2024
  • 06-12-2024
  • 05-12-2024
  • 04-12-2024
  • 03-12-2024
  • 02-12-2024
  • 01-12-2024
  • 30-11-2024
  • 29-11-2024
  • 28-11-2024
  • 27-11-2024
  • 26-11-2024
  • 25-11-2024
  • 24-11-2024
  • 23-11-2024
  • 22-11-2024
  • 21-11-2024
  • 20-11-2024
  • 19-11-2024
  • 18-11-2024
  • 17-11-2024
  • 16-11-2024
  • 15-11-2024
  • 14-11-2024
  • 13-11-2024
  • 12-11-2024
  • 11-11-2024
  • 10-11-2024
  • 09-11-2024
  • 08-11-2024
  • 07-11-2024
  • 06-11-2024
  • 05-11-2024
  • 04-11-2024
  • 03-11-2024
  • 02-11-2024
  • 01-11-2024
  • 31-10-2024
  • 30-10-2024
  • 29-10-2024
  • 28-10-2024
  • 27-10-2024
  • 26-10-2024
  • 25-10-2024
  • 24-10-2024
  • 23-10-2024
  • 22-10-2024
  • 21-10-2024
  • 20-10-2024
  • 19-10-2024
  • 18-10-2024
  • 17-10-2024
  • 16-10-2024
  • 15-10-2024
  • 14-10-2024
  • 13-10-2024
  • 12-10-2024
  • 11-10-2024
  • 10-10-2024
  • 09-10-2024
  • 08-10-2024
  • 07-10-2024
  • 06-10-2024
  • 05-10-2024
  • 04-10-2024
  • 03-10-2024
  • 02-10-2024
  • 01-10-2024
  • 30-09-2024
  • 29-09-2024
  • 28-09-2024
  • 27-09-2024
  • 26-09-2024
  • 25-09-2024
  • 24-09-2024
  • 23-09-2024
  • 22-09-2024
  • 21-09-2024
  • 20-09-2024
  • 19-09-2024
  • 18-09-2024
  • 17-09-2024
  • 16-09-2024
  • 15-09-2024
  • 14-09-2024
  • 13-09-2024
  • 12-09-2024
  • 11-09-2024
  • 10-09-2024
  • 09-09-2024
  • 08-09-2024
  • 07-09-2024
  • 06-09-2024
  • 05-09-2024
  • 04-09-2024
  • 03-09-2024
  • 02-09-2024
  • 01-09-2024
  • 31-08-2024
  • 30-08-2024
  • 29-08-2024
  • 28-08-2024
  • 27-08-2024
  • 26-08-2024
  • 25-08-2024
  • 24-08-2024
  • 23-08-2024
  • 22-08-2024
  • 21-08-2024
  • 20-08-2024
  • 19-08-2024
  • 18-08-2024
  • 17-08-2024
  • 16-08-2024
  • 15-08-2024
  • 14-08-2024
  • 13-08-2024
  • 12-08-2024
  • 11-08-2024
  • 10-08-2024
  • 09-08-2024
  • 08-08-2024
  • 07-08-2024
  • 06-08-2024
  • 05-08-2024
  • 04-08-2024
  • 03-08-2024
  • 02-08-2024
  • 01-08-2024
  • 31-07-2024
  • 30-07-2024
  • 29-07-2024
  • 28-07-2024
  • 27-07-2024
  • 26-07-2024
  • 25-07-2024
  • 24-07-2024
  • 23-07-2024
  • 22-07-2024
  • 21-07-2024
  • 20-07-2024
  • 19-07-2024
  • 18-07-2024
  • 17-07-2024
  • 16-07-2024
  • 15-07-2024
  • 14-07-2024
  • 13-07-2024
  • 12-07-2024
  • 11-07-2024
  • 10-07-2024
  • 09-07-2024
  • 08-07-2024
  • 07-07-2024
  • 06-07-2024
  • 05-07-2024
  • 04-07-2024
  • 03-07-2024
  • 02-07-2024
  • 01-07-2024
  • 30-06-2024
  • 29-06-2024
  • 28-06-2024
  • 27-06-2024
  • 26-06-2024
  • 25-06-2024
  • 24-06-2024
  • 23-06-2024
  • 22-06-2024
  • 21-06-2024
  • 20-06-2024
  • 19-06-2024
  • 18-06-2024
  • 17-06-2024
  • 16-06-2024
  • 15-06-2024
  • 14-06-2024
  • 13-06-2024
  • 12-06-2024
  • 11-06-2024
  • 10-06-2024
  • 09-06-2024
  • 08-06-2024
  • 07-06-2024
  • 06-06-2024
  • 05-06-2024
  • 04-06-2024
  • 03-06-2024
  • 02-06-2024
  • 01-06-2024
  • 31-05-2024
  • 30-05-2024
  • 29-05-2024
  • 28-05-2024
  • 27-05-2024
  • 26-05-2024
  • 25-05-2024
  • 24-05-2024
  • 23-05-2024
  • 22-05-2024
  • 21-05-2024
  • 20-05-2024
  • 19-05-2024
  • 18-05-2024
  • 17-05-2024
  • 16-05-2024
  • 15-05-2024
  • 14-05-2024
  • 13-05-2024
  • 12-05-2024
  • 11-05-2024
  • 10-05-2024
  • 09-05-2024
  • 08-05-2024
  • 07-05-2024
  • 06-05-2024
  • 05-05-2024
  • 04-05-2024
  • 03-05-2024
  • 02-05-2024
  • 01-05-2024
  • 30-04-2024
  • 29-04-2024
  • 28-04-2024
  • 27-04-2024
  • 26-04-2024
  • 25-04-2024
  • 24-04-2024
  • 23-04-2024
  • 22-04-2024
  • 21-04-2024
  • 20-04-2024
  • 19-04-2024
  • 18-04-2024
  • 17-04-2024
  • 16-04-2024
  • 15-04-2024
  • 14-04-2024
  • 13-04-2024
  • 12-04-2024
  • 11-04-2024
  • 10-04-2024
  • 08-04-2024
  • 07-04-2024
  • 06-04-2024
  • 05-04-2024
  • 04-04-2024
  • 03-04-2024
  • 02-04-2024
  • 01-04-2024
  • 31-03-2024
  • 30-03-2024
  • 29-03-2024
  • 28-03-2024
  • 27-03-2024
  • 26-03-2024
  • 25-03-2024
  • 24-03-2024
  • 23-03-2024
  • 22-03-2024
  • 21-03-2024
  • 20-03-2024
  • 19-03-2024
  • 18-03-2024
  • 17-03-2024
  • 16-03-2024
  • 15-03-2024
  • 14-03-2024
  • 13-03-2024
  • 12-03-2024
  • 11-03-2024
  • 10-03-2024
  • 09-03-2024
  • 08-03-2024
  • 07-03-2024
  • 06-03-2024
  • 05-03-2024
  • 04-03-2024
  • 03-03-2024
  • 02-03-2024
  • 01-03-2024
  • 29-02-2024
  • 28-02-2024
  • 27-02-2024
  • 26-02-2024
  • 25-02-2024
  • 24-02-2024
  • 23-02-2024
  • 22-02-2024
  • 21-02-2024
  • 20-02-2024
  • 19-02-2024
  • 18-02-2024
  • 17-02-2024
  • 16-02-2024
  • 15-02-2024
  • 14-02-2024
  • 13-02-2024
  • 12-02-2024
  • 11-02-2024
  • 10-02-2024
  • 09-02-2024
  • 08-02-2024
  • 07-02-2024
  • 06-02-2024
  • 05-02-2024
  • 04-02-2024
  • 03-02-2024
  • 02-02-2024
  • 01-02-2024
  • 31-01-2024
  • 30-01-2024
  • 29-01-2024
  • 28-01-2024
  • 27-01-2024
  • 26-01-2024
  • 25-01-2024
  • 24-01-2024
  • 23-01-2024
  • 22-01-2024
  • 21-01-2024
  • 20-01-2024
  • 19-01-2024
  • 18-01-2024
  • 17-01-2024
  • 16-01-2024
  • 15-01-2024
  • 14-01-2024
  • 13-01-2024
  • 12-01-2024
  • 11-01-2024
  • 10-01-2024
  • 09-01-2024
  • 08-01-2024
  • 07-01-2024
  • 06-01-2024
  • 05-01-2024
  • 04-01-2024
  • 03-01-2024
  • 02-01-2024
  • 01-01-2024
  • 31-12-2023
  • 30-12-2023
  • 29-12-2023
  • 28-12-2023
  • 27-12-2023
  • 26-12-2023
  • 25-12-2023
  • 24-12-2023
  • 05-12-2023
  • 04-12-2023
  • 03-12-2023
  • 23-11-2023
  • 22-11-2023
  • 21-11-2023
  • 20-11-2023
  • 25-09-2023
  • 10-09-2023
  • 17-05-2021
  • 16-05-2021
  • 25-09-2019
  • 24-09-2019
  • 23-09-2019
  • 22-09-2019
  • 21-09-2019
  • 20-09-2019
  • 19-09-2019
  • 18-09-2019
  • 17-09-2019
  • 16-09-2019
  • 15-09-2019
  • 14-09-2019
  • 13-09-2019
  • 12-09-2019
  • 11-09-2019
  • 10-09-2019
  • 09-09-2019
  • 06-09-2019
  • 31-08-2019
  • 30-08-2019
  • 29-08-2019
  • 28-08-2019
  • 27-08-2019
  • 26-08-2019
  • 25-08-2019
  • 24-08-2019
  • 23-08-2019
  • 22-08-2019
  • 21-08-2019
  • 20-08-2019
  • 19-08-2019
  • 18-08-2019
  • 17-08-2019
  • 16-08-2019
  • 15-08-2019
  • 13-08-2019
  • 12-08-2019
  • 11-08-2019
  • 10-08-2019
  • 09-08-2019
  • 08-08-2019
  • 07-08-2019
  • 06-08-2019
  • 05-08-2019
  • 04-08-2019
  • 03-08-2019
  • 02-08-2019
  • 01-08-2019
  • 31-07-2019
  • 30-07-2019
  • 29-07-2019
  • 28-07-2019
  • 27-07-2019
  • 26-07-2019
  • 25-07-2019
  • 24-07-2019
  • 23-07-2019
  • 22-07-2019
  • 21-07-2019
  • 20-07-2019
  • 19-07-2019
  • 18-07-2019
  • 17-07-2019
  • 16-07-2019
  • 15-07-2019
  • 14-07-2019
  • 13-07-2019
  • 12-07-2019
  • 11-07-2019
  • 10-07-2019
  • 09-07-2019
  • 08-07-2019
  • 07-07-2019
  • 06-07-2019
  • 05-07-2019
  • 04-07-2019
  • 03-07-2019
  • 02-07-2019
  • 01-07-2019
  • 30-06-2019
  • 29-06-2019
  • 28-06-2019
  • 27-06-2019
  • 26-06-2019
  • 25-06-2019
  • 24-06-2019
  • 23-06-2019
  • 22-06-2019
  • 21-06-2019
  • 20-06-2019
  • 19-06-2019
  • 18-06-2019
  • 17-06-2019
  • 16-06-2019
  • 15-06-2019
  • 14-06-2019
  • 13-06-2019
  • 12-06-2019
  • 11-06-2019
  • 10-06-2019
  • 09-06-2019
  • 08-06-2019
  • 07-06-2019
  • 06-06-2019
  • 05-06-2019
  • 04-06-2019
  • 03-06-2019
  • 02-06-2019
  • 01-06-2019
  • 31-05-2019
  • 30-05-2019
  • 29-05-2019
  • 28-05-2019
  • 27-05-2019
  • 26-05-2019
  • 25-05-2019
  • 24-05-2019
  • 23-05-2019
  • 22-05-2019
  • 21-05-2019
  • 20-05-2019
  • 19-05-2019
  • 18-05-2019
  • 17-05-2019
  • 16-05-2019
  • 15-05-2019
  • 14-05-2019
  • 13-05-2019
  • 12-05-2019
  • 11-05-2019
  • 10-05-2019
  • 09-05-2019
  • 08-05-2019
  • 07-05-2019
  • 06-05-2019
  • 05-05-2019
  • 04-05-2019
  • 03-05-2019
  • 02-05-2019
  • 01-05-2019
  • 30-04-2019
  • 29-04-2019
  • 28-04-2019
  • 27-04-2019
  • 26-04-2019
  • 25-04-2019
  • 24-04-2019
  • 23-04-2019
  • 22-04-2019
  • 21-04-2019
  • 20-04-2019
  • 19-04-2019
  • 18-04-2019
  • 17-04-2019
  • 16-04-2019
  • 15-04-2019
  • 14-04-2019
  • 13-04-2019
  • 12-04-2019
  • 11-04-2019
  • 10-04-2019
  • 09-04-2019
  • 08-04-2019
  • 07-04-2019
  • 06-04-2019
  • 05-04-2019
  • 04-04-2019
  • 03-04-2019
  • 02-04-2019
  • 01-04-2019
  • 31-03-2019
  • 30-03-2019
  • 29-03-2019
  • 28-03-2019
  • 27-03-2019
  • 26-03-2019
  • 25-03-2019
  • 24-03-2019
  • 23-03-2019
  • 22-03-2019
  • 21-03-2019
  • 20-03-2019
  • 19-03-2019
  • 18-03-2019
  • 17-03-2019
  • 16-03-2019
  • 15-03-2019
  • 14-03-2019
  • 13-03-2019
  • 12-03-2019
  • 11-03-2019
  • 10-03-2019
  • 09-03-2019
  • 08-03-2019
  • 07-03-2019
  • 06-03-2019
  • 05-03-2019
  • 04-03-2019
  • 03-03-2019
  • 02-03-2019
  • 01-03-2019
  • 28-02-2019
  • 27-02-2019
  • 26-02-2019
  • 25-02-2019
  • 24-02-2019
  • 23-02-2019
  • 22-02-2019
  • 21-02-2019
  • 20-02-2019
  • 19-02-2019
  • 18-02-2019
  • 17-02-2019
  • 16-02-2019
  • 15-02-2019
  • 14-02-2019
  • 13-02-2019
  • 12-02-2019
  • 11-02-2019
  • 10-02-2019
  • 09-02-2019
  • 08-02-2019
  • 07-02-2019
  • 06-02-2019
  • 05-02-2019
  • 04-02-2019
  • 03-02-2019
  • 02-02-2019
  • 01-02-2019
  • 31-01-2019
  • 30-01-2019
  • 29-01-2019
  • 28-01-2019
  • 27-01-2019
  • 26-01-2019
  • 25-01-2019
  • 24-01-2019
  • 23-01-2019
  • 22-01-2019
  • 21-01-2019
  • 20-01-2019
  • 19-01-2019
  • 18-01-2019
  • 17-01-2019
  • 16-01-2019
  • 15-01-2019
  • 14-01-2019
  • 13-01-2019
  • 12-01-2019
  • 11-01-2019
  • 10-01-2019
  • 09-01-2019
  • 08-01-2019
  • 07-01-2019
  • 06-01-2019
  • 05-01-2019
  • 04-01-2019
  • 03-01-2019
  • 02-01-2019
  • 01-01-2019
  • 31-12-2018
  • 30-12-2018
  • 29-12-2018
  • 28-12-2018
  • 27-12-2018
  • 26-12-2018
  • 25-12-2018
  • 24-12-2018
  • 23-12-2018
  • 22-12-2018
  • 21-12-2018
  • 20-12-2018
  • 19-12-2018
  • 18-12-2018
  • 17-12-2018
  • 16-12-2018
  • 15-12-2018
  • 14-12-2018
  • 13-12-2018
  • 12-12-2018
  • 11-12-2018
  • 10-12-2018
  • 09-12-2018
  • 08-12-2018
  • 07-12-2018
  • 06-12-2018
  • 05-12-2018
  • 04-12-2018
  • 03-12-2018
  • 02-12-2018
  • 01-12-2018
  • 30-11-2018
  • 29-11-2018
  • 28-11-2018
  • 27-11-2018
  • 26-11-2018
  • 25-11-2018
  • 24-11-2018
  • 23-11-2018
  • 22-11-2018
  • 21-11-2018
  • 20-11-2018
  • 19-11-2018
  • 18-11-2018
  • 17-11-2018
  • 16-11-2018
  • 15-11-2018
  • 14-11-2018
  • 13-11-2018
  • 12-11-2018
  • 11-11-2018
  • 10-11-2018
  • 09-11-2018
  • 08-11-2018
  • 07-11-2018
  • 06-11-2018
  • 05-11-2018
  • 04-11-2018
  • 03-11-2018
  • 02-11-2018
  • 01-11-2018
  • 31-10-2018
  • 30-10-2018
  • 29-10-2018
  • 28-10-2018
  • 27-10-2018
  • 26-10-2018
  • 25-10-2018
  • 24-10-2018
  • 23-10-2018
  • 22-10-2018
  • 21-10-2018
  • 20-10-2018
  • 19-10-2018
  • 18-10-2018
  • 17-10-2018
  • 16-10-2018
  • 15-10-2018
  • 14-10-2018
  • 13-10-2018
  • 12-10-2018
  • 11-10-2018
  • 10-10-2018
  • 09-10-2018
  • 08-10-2018
  • 07-10-2018
  • 06-10-2018
  • 05-10-2018
  • 04-10-2018
  • 03-10-2018
  • 02-10-2018
  • 01-10-2018
  • 30-09-2018
  • 29-09-2018
  • 28-09-2018
  • 27-09-2018
  • 26-09-2018
  • 25-09-2018
  • 24-09-2018
  • 23-09-2018
  • 22-09-2018
  • 21-09-2018
  • 20-09-2018
  • 19-09-2018
  • 18-09-2018
  • 17-09-2018
  • 16-09-2018
  • 15-09-2018
  • 14-09-2018
  • 13-09-2018
  • 12-09-2018
  • 11-09-2018
  • 10-09-2018
  • 09-09-2018
  • 08-09-2018
  • 07-09-2018
  • 06-09-2018
  • 05-09-2018
  • 04-09-2018
  • 03-09-2018
  • 02-09-2018
  • 01-09-2018
  • 31-08-2018
  • 30-08-2018
  • 29-08-2018
  • 28-08-2018
  • 27-08-2018
  • 26-08-2018
  • 25-08-2018
  • 24-08-2018
  • 23-08-2018
  • 22-08-2018
  • 21-08-2018
  • 20-08-2018
  • 19-08-2018
  • 18-08-2018
  • 17-08-2018
  • 16-08-2018
  • 15-08-2018
  • 14-08-2018
  • 13-08-2018
  • 12-08-2018
  • 11-08-2018
  • 10-08-2018
  • 09-08-2018
  • 08-08-2018
  • 07-08-2018
  • 06-08-2018
  • 05-08-2018
  • 04-08-2018
  • 03-08-2018
  • 02-08-2018
  • 01-08-2018
  • 31-07-2018
  • 30-07-2018
  • 29-07-2018
  • 28-07-2018
  • 27-07-2018
  • 26-07-2018
  • 25-07-2018
  • 24-07-2018
  • 23-07-2018
  • 22-07-2018
  • 21-07-2018
  • 20-07-2018
  • 19-07-2018
  • 18-07-2018
  • 17-07-2018
  • 16-07-2018
  • 15-07-2018
  • 14-07-2018
  • 13-07-2018
  • 12-07-2018
  • 11-07-2018
  • 10-07-2018
  • 09-07-2018
  • 08-07-2018
  • 07-07-2018
  • 06-07-2018
  • 05-07-2018
  • 04-07-2018
  • 03-07-2018
  • 02-07-2018
  • 01-07-2018
  • 30-06-2018
  • 29-06-2018
  • 28-06-2018
  • 27-06-2018
  • 26-06-2018
  • 25-06-2018
  • 24-06-2018
  • 23-06-2018
  • 22-06-2018
  • 21-06-2018
  • 20-06-2018
  • 19-06-2018
  • 18-06-2018
  • 17-06-2018
  • 16-06-2018
  • 15-06-2018
  • 14-06-2018
  • 13-06-2018
  • 12-06-2018
  • 11-06-2018
  • 10-06-2018
  • 09-06-2018
  • 08-06-2018
  • 07-06-2018
  • 06-06-2018
  • 05-06-2018
  • 04-06-2018
  • 03-06-2018
  • 02-06-2018
  • 01-06-2018
  • 31-05-2018
  • 30-05-2018
  • 29-05-2018
  • 28-05-2018
  • 27-05-2018
  • 26-05-2018
  • 25-05-2018
  • 24-05-2018
  • 23-05-2018
  • 22-05-2018
  • 21-05-2018
  • 20-05-2018
  • 19-05-2018
  • 18-05-2018
  • 17-05-2018
  • 16-05-2018
  • 15-05-2018
  • 14-05-2018
  • 13-05-2018
  • 12-05-2018
  • 11-05-2018
  • 10-05-2018
  • 09-05-2018
  • 08-05-2018
  • 07-05-2018
  • 06-05-2018
  • 05-05-2018
  • 04-05-2018
  • 03-05-2018
  • 02-05-2018
  • 01-05-2018
  • 30-04-2018
  • 29-04-2018
  • 28-04-2018
  • 27-04-2018
  • 26-04-2018
  • 25-04-2018
  • 24-04-2018
  • 23-04-2018
  • 22-04-2018
  • 21-04-2018
  • 20-04-2018
  • 19-04-2018
  • 18-04-2018
  • 17-04-2018
  • 16-04-2018
  • 15-04-2018
  • 14-04-2018
  • 13-04-2018
  • 12-04-2018
  • 11-04-2018
  • 10-04-2018
  • 09-04-2018
  • 08-04-2018
  • 07-04-2018
  • 06-04-2018
  • 05-04-2018
  • 04-04-2018
  • 03-04-2018
  • 02-04-2018
  • 01-04-2018
  • 31-03-2018
  • 30-03-2018
  • 29-03-2018
  • 28-03-2018
  • 27-03-2018
  • 26-03-2018
  • 25-03-2018
  • 24-03-2018
  • 23-03-2018
  • 22-03-2018
  • 21-03-2018
  • 20-03-2018
  • 19-03-2018
  • 18-03-2018
  • 17-03-2018
  • 16-03-2018
  • 15-03-2018
  • 14-03-2018
  • 13-03-2018
  • 12-03-2018
  • 11-03-2018
  • 10-03-2018
  • 09-03-2018
  • 08-03-2018
  • 07-03-2018
  • 06-03-2018
  • 05-03-2018
  • 04-03-2018
  • 03-03-2018
  • 02-03-2018
  • 01-03-2018
  • 28-02-2018
  • 27-02-2018
  • 26-02-2018
  • 25-02-2018
  • 24-02-2018
  • 23-02-2018
  • 22-02-2018
  • 21-02-2018
  • 20-02-2018
  • 19-02-2018
  • 18-02-2018
  • 17-02-2018
  • 16-02-2018
  • 15-02-2018
  • 14-02-2018
  • 13-02-2018
  • 12-02-2018
  • 11-02-2018
  • 10-02-2018
  • 09-02-2018
  • 08-02-2018
  • 07-02-2018
  • 06-02-2018
  • 05-02-2018
  • 04-02-2018
  • 03-02-2018
  • 02-02-2018
  • 01-02-2018
  • 31-01-2018
  • 30-01-2018
  • 29-01-2018
  • 28-01-2018
  • 27-01-2018
  • 26-01-2018
  • 25-01-2018
  • 24-01-2018
  • 23-01-2018
  • 22-01-2018
  • 21-01-2018
  • 20-01-2018
  • 19-01-2018
  • 18-01-2018
  • 17-01-2018
  • 16-01-2018
  • 15-01-2018
  • 14-01-2018
  • 13-01-2018
  • 12-01-2018
  • 11-01-2018
  • 10-01-2018
  • 09-01-2018
  • 08-01-2018
  • 07-01-2018
  • 06-01-2018
  • 05-01-2018
  • 04-01-2018
  • 03-01-2018
  • 02-01-2018
  • 01-01-2018
  • 31-12-2017
  • 30-12-2017
  • 29-12-2017
  • 28-12-2017
  • 27-12-2017
  • 26-12-2017
  • 25-12-2017
  • 24-12-2017
  • 23-12-2017
  • 22-12-2017
  • 21-12-2017
  • 20-12-2017
  • 19-12-2017
  • 18-12-2017
  • 17-12-2017
  • 16-12-2017
  • 15-12-2017
  • 14-12-2017
  • 13-12-2017
  • 12-12-2017
  • 11-12-2017
  • 10-12-2017
  • 09-12-2017
  • 08-12-2017
  • 07-12-2017
  • 06-12-2017
  • 05-12-2017
  • 04-12-2017
  • 03-12-2017
  • 02-12-2017
  • 01-12-2017
  • 30-11-2017
  • 29-11-2017
  • 28-11-2017
  • 27-11-2017
  • 26-11-2017
  • 25-11-2017
  • 24-11-2017
  • 23-11-2017
  • 22-11-2017
  • 21-11-2017
  • 20-11-2017
  • 19-11-2017
  • 18-11-2017
  • 17-11-2017
  • 16-11-2017
  • 15-11-2017
  • 14-11-2017
  • 13-11-2017
  • 12-11-2017
  • 11-11-2017
  • 10-11-2017
  • 09-11-2017
  • 08-11-2017
  • 07-11-2017
  • 06-11-2017
  • 05-11-2017
  • 04-11-2017
  • 03-11-2017
  • 02-11-2017
  • 01-11-2017
  • 31-10-2017
  • 30-10-2017
  • 29-10-2017
  • 28-10-2017
  • 27-10-2017
  • 26-10-2017
  • 25-10-2017
  • 24-10-2017
  • 23-10-2017
  • 22-10-2017
  • 21-10-2017
  • 20-10-2017
  • 19-10-2017
  • 18-10-2017
  • 17-10-2017
  • 16-10-2017
  • 15-10-2017
  • 14-10-2017
  • 13-10-2017
  • 12-10-2017
  • 11-10-2017
  • 10-10-2017
  • 09-10-2017
  • 08-10-2017
  • 07-10-2017
  • 06-10-2017
  • 05-10-2017
  • 04-10-2017
  • 03-10-2017
  • 02-10-2017
  • 01-10-2017
  • 30-09-2017
  • 29-09-2017
  • 28-09-2017
  • 27-09-2017
  • 26-09-2017
  • 25-09-2017
  • 24-09-2017
  • 23-09-2017
  • 22-09-2017
  • 21-09-2017
  • 20-09-2017
  • 19-09-2017
  • 18-09-2017
  • 17-09-2017
  • 16-09-2017
  • 15-09-2017
  • 14-09-2017
  • 13-09-2017
  • 12-09-2017
  • 11-09-2017
  • 10-09-2017
  • 09-09-2017
  • 08-09-2017
  • 07-09-2017
  • 06-09-2017
  • 05-09-2017
  • 04-09-2017
  • 03-09-2017
  • 02-09-2017
  • 01-09-2017
  • 31-08-2017
  • 30-08-2017
  • 29-08-2017
  • 28-08-2017
  • 27-08-2017
  • 26-08-2017
  • 25-08-2017
  • 24-08-2017
  • 23-08-2017
  • 22-08-2017
  • 21-08-2017
  • 20-08-2017
  • 19-08-2017
  • 18-08-2017
  • 17-08-2017
  • 16-08-2017
  • 15-08-2017
  • 14-08-2017
  • 13-08-2017
  • 12-08-2017
  • 11-08-2017
  • 10-08-2017
  • 09-08-2017
  • 08-08-2017
  • 07-08-2017
  • 06-08-2017
  • 05-08-2017
  • 04-08-2017
  • 03-08-2017
  • 02-08-2017
  • 01-08-2017
  • 31-07-2017
  • 30-07-2017
  • 29-07-2017
  • 28-07-2017
  • 27-07-2017
  • 26-07-2017
  • 25-07-2017
  • 24-07-2017
  • 23-07-2017
  • 22-07-2017
  • 21-07-2017
  • 20-07-2017
  • 19-07-2017
  • 18-07-2017
  • 17-07-2017
  • 16-07-2017
  • 15-07-2017
  • 14-07-2017
  • 13-07-2017
  • 12-07-2017
  • 11-07-2017
  • 10-07-2017
  • 09-07-2017
  • 08-07-2017
  • 07-07-2017
  • 06-07-2017
  • 05-07-2017
  • 04-07-2017
  • 03-07-2017
  • 02-07-2017
  • 01-07-2017
  • 30-06-2017
  • 29-06-2017
  • 28-06-2017
  • 27-06-2017
  • 26-06-2017
  • 25-06-2017
  • 24-06-2017
  • 23-06-2017
  • 22-06-2017
  • 21-06-2017
  • 20-06-2017
  • 19-06-2017
  • 18-06-2017
  • 17-06-2017
  • 16-06-2017
  • 15-06-2017
  • 14-06-2017
  • 13-06-2017
  • 12-06-2017
  • 11-06-2017
  • 10-06-2017
  • 09-06-2017
  • 08-06-2017
  • 07-06-2017
  • 06-06-2017
  • 05-06-2017
  • 04-06-2017
  • 03-06-2017
  • 02-06-2017
  • 01-06-2017
  • 31-05-2017
  • 30-05-2017
  • 29-05-2017
  • 28-05-2017
  • 27-05-2017
  • 26-05-2017
  • 25-05-2017
  • 24-05-2017
  • 23-05-2017
  • 22-05-2017
  • 21-05-2017
  • 20-05-2017
  • 19-05-2017
  • 18-05-2017
  • 17-05-2017
  • 16-05-2017
  • 15-05-2017
  • 14-05-2017
  • 13-05-2017
  • 12-05-2017
  • 11-05-2017
  • 10-05-2017
  • 09-05-2017
  • 08-05-2017
  • 07-05-2017
  • 06-05-2017
  • 05-05-2017
  • 04-05-2017
  • 03-05-2017
  • 02-05-2017
  • 01-05-2017
  • 30-04-2017
  • 29-04-2017
  • 28-04-2017
  • 27-04-2017
  • 26-04-2017
  • 25-04-2017
  • 24-04-2017
  • 23-04-2017
  • 22-04-2017
  • 21-04-2017
  • 20-04-2017
  • 19-04-2017
  • 18-04-2017
  • 17-04-2017
  • 16-04-2017
  • 15-04-2017
  • 14-04-2017
  • 13-04-2017
  • 12-04-2017
  • 11-04-2017
  • 10-04-2017
  • 09-04-2017
  • 08-04-2017
  • 07-04-2017
  • 06-04-2017
  • 05-04-2017
  • 04-04-2017
  • 03-04-2017
  • 02-04-2017
  • 01-04-2017
  • 31-03-2017
  • 30-03-2017
  • 29-03-2017
  • 28-03-2017
  • 27-03-2017
  • 26-03-2017
  • 25-03-2017
  • 24-03-2017
  • 23-03-2017
  • 22-03-2017
  • 21-03-2017
  • 20-03-2017
  • 19-03-2017
  • 18-03-2017
  • 17-03-2017
  • 16-03-2017
  • 15-03-2017
  • 14-03-2017
  • 13-03-2017
  • 12-03-2017
  • 11-03-2017
  • 10-03-2017
  • 09-03-2017
  • 08-03-2017
  • 07-03-2017
  • 06-03-2017
  • 05-03-2017
  • 04-03-2017
  • 03-03-2017
  • 02-03-2017
  • 01-03-2017
  • 28-02-2017
  • 27-02-2017
  • 26-02-2017
  • 25-02-2017
  • 24-02-2017
  • 23-02-2017
  • 22-02-2017
  • 21-02-2017
  • 20-02-2017
  • 19-02-2017
  • 18-02-2017
  • 17-02-2017
  • 16-02-2017
  • 15-02-2017
  • 14-02-2017
  • 13-02-2017
  • 12-02-2017
  • 11-02-2017
  • 10-02-2017
  • 09-02-2017
  • 08-02-2017
  • 07-02-2017
  • 06-02-2017
  • 05-02-2017
  • 04-02-2017
  • 03-02-2017
  • 02-02-2017
  • 01-02-2017
  • 31-01-2017
  • 30-01-2017
  • 29-01-2017
  • 28-01-2017
  • 27-01-2017
  • 26-01-2017
  • 25-01-2017
  • 24-01-2017
  • 23-01-2017
  • 22-01-2017
  • 21-01-2017
  • 20-01-2017
  • 19-01-2017
  • 18-01-2017
  • 17-01-2017
  • 16-01-2017
  • 15-01-2017
  • 14-01-2017
  • 13-01-2017
  • 12-01-2017
  • 11-01-2017
  • 10-01-2017
  • 09-01-2017
  • 08-01-2017
  • 07-01-2017
  • 06-01-2017
  • 05-01-2017
  • 04-01-2017
  • 03-01-2017
  • 02-01-2017
  • 01-01-2017
  • 31-12-2016
  • 30-12-2016
  • 29-12-2016
  • 28-12-2016
  • 27-12-2016
  • 26-12-2016
  • 25-12-2016
  • 24-12-2016
  • 23-12-2016
  • 22-12-2016
  • 21-12-2016
  • 20-12-2016
  • 19-12-2016
  • 18-12-2016
  • 17-12-2016
  • 16-12-2016
  • 15-12-2016
  • 14-12-2016
  • 13-12-2016
  • 12-12-2016
  • 11-12-2016
  • 10-12-2016
  • 09-12-2016
  • 08-12-2016
  • 07-12-2016
  • 06-12-2016
  • 05-12-2016
  • 04-12-2016
  • 03-12-2016
  • 02-12-2016
  • 01-12-2016
  • 30-11-2016
  • 29-11-2016
  • 28-11-2016
  • 27-11-2016
  • 26-11-2016
  • 25-11-2016
  • 24-11-2016
  • 23-11-2016
  • 22-11-2016
  • 21-11-2016
  • 20-11-2016
  • 19-11-2016
  • 18-11-2016
  • 17-11-2016
  • 16-11-2016
  • 15-11-2016
  • 14-11-2016
  • 13-11-2016
  • 12-11-2016
  • 11-11-2016
  • 10-11-2016
  • 09-11-2016
  • 08-11-2016
  • 07-11-2016
  • 06-11-2016
  • 05-11-2016
  • 04-11-2016
  • 03-11-2016
  • 02-11-2016
  • 01-11-2016
  • 31-10-2016
  • 30-10-2016
  • 29-10-2016
  • 28-10-2016
  • 27-10-2016
  • 26-10-2016
  • 25-10-2016
  • 24-10-2016
  • 23-10-2016
  • 22-10-2016
  • 21-10-2016
  • 20-10-2016
  • 19-10-2016
  • 18-10-2016
  • 17-10-2016
  • 16-10-2016
  • 15-10-2016
  • 14-10-2016
  • 13-10-2016
  • 12-10-2016
  • 11-10-2016
  • 10-10-2016
  • 09-10-2016
  • 08-10-2016
  • 07-10-2016
  • 06-10-2016
  • 05-10-2016
  • 04-10-2016
  • 03-10-2016
  • 02-10-2016
  • 01-10-2016
  • 30-09-2016
  • 29-09-2016
  • 28-09-2016
  • 27-09-2016
  • 26-09-2016
  • 25-09-2016
  • 24-09-2016
  • 23-09-2016
  • 22-09-2016
  • 21-09-2016
  • 20-09-2016
  • 19-09-2016
  • 18-09-2016
  • 17-09-2016
  • 16-09-2016
  • 15-09-2016
  • 14-09-2016
  • 13-09-2016
  • 12-09-2016
  • 11-09-2016
  • 10-09-2016
  • 09-09-2016
  • 08-09-2016
  • 07-09-2016
  • 06-09-2016
  • 05-09-2016
  • 04-09-2016
  • 03-09-2016
  • 02-09-2016
  • 01-09-2016
  • 31-08-2016
  • 30-08-2016
  • 29-08-2016
  • 28-08-2016
  • 27-08-2016
  • 26-08-2016
  • 25-08-2016
  • 24-08-2016
  • 23-08-2016
  • 22-08-2016
  • 21-08-2016
  • 20-08-2016
  • 19-08-2016
  • 18-08-2016
  • 17-08-2016
  • 16-08-2016
  • 15-08-2016
  • 14-08-2016
  • 13-08-2016
  • 12-08-2016
  • 11-08-2016
  • 10-08-2016
  • 09-08-2016
  • 08-08-2016
  • 07-08-2016
  • 06-08-2016
  • 05-08-2016
  • 04-08-2016
  • 03-08-2016
  • 02-08-2016
  • 01-08-2016
  • 31-07-2016
  • 30-07-2016
  • 29-07-2016
  • 28-07-2016
  • 27-07-2016
  • 26-07-2016
  • 25-07-2016
  • 24-07-2016
  • 23-07-2016
  • 22-07-2016
  • 21-07-2016
  • 20-07-2016
  • 19-07-2016
  • 18-07-2016
  • 17-07-2016
  • 16-07-2016
  • 15-07-2016
  • 14-07-2016
  • 13-07-2016
  • 12-07-2016
  • 11-07-2016
  • 10-07-2016
  • 09-07-2016
  • 08-07-2016
  • 07-07-2016
  • 06-07-2016
  • 05-07-2016
  • 04-07-2016
  • 03-07-2016
  • 02-07-2016
  • 01-07-2016
  • 30-06-2016
  • 29-06-2016
  • 28-06-2016
  • 27-06-2016
  • 26-06-2016
  • 25-06-2016
  • 24-06-2016
  • 23-06-2016
  • 22-06-2016
  • 21-06-2016
  • 20-06-2016
  • 19-06-2016
  • 18-06-2016
  • 17-06-2016
  • 16-06-2016
  • 15-06-2016
  • 14-06-2016
  • 13-06-2016
  • 12-06-2016
  • 11-06-2016
  • 10-06-2016
  • 09-06-2016
  • 08-06-2016
  • 07-06-2016
  • 06-06-2016
  • 05-06-2016
  • 04-06-2016
  • 03-06-2016
  • 02-06-2016
  • 01-06-2016
  • 31-05-2016
  • 30-05-2016
  • 29-05-2016
  • 28-05-2016
  • 27-05-2016
  • 26-05-2016
  • 25-05-2016
  • 24-05-2016
  • 23-05-2016
  • 22-05-2016
  • 21-05-2016
  • 20-05-2016
  • 19-05-2016
  • 18-05-2016
  • 17-05-2016
  • 16-05-2016
  • 15-05-2016
  • 14-05-2016
  • 13-05-2016
  • 12-05-2016
  • 11-05-2016
  • 10-05-2016
  • 09-05-2016
  • 08-05-2016
  • 07-05-2016
  • 06-05-2016
  • 05-05-2016
  • 04-05-2016
  • 03-05-2016
  • 02-05-2016
  • 01-05-2016
  • 30-04-2016
  • 29-04-2016
  • 28-04-2016
  • 27-04-2016
  • 26-04-2016
  • 25-04-2016
  • 24-04-2016
  • 23-04-2016
  • 22-04-2016
  • 21-04-2016
  • 20-04-2016
  • 19-04-2016
  • 18-04-2016
  • 17-04-2016
  • 16-04-2016
  • 15-04-2016
  • 14-04-2016
  • 13-04-2016
  • 12-04-2016
  • 11-04-2016
  • 10-04-2016
  • 09-04-2016
  • 08-04-2016
  • 07-04-2016
  • 06-04-2016
  • 05-04-2016
  • 04-04-2016
  • 03-04-2016
  • 02-04-2016
  • 01-04-2016
  • 31-03-2016
  • 30-03-2016
  • 29-03-2016
  • 28-03-2016
  • 27-03-2016
  • 26-03-2016
  • 25-03-2016
  • 24-03-2016
  • 23-03-2016
  • 22-03-2016
  • 21-03-2016
  • 20-03-2016
  • 19-03-2016
  • 18-03-2016
  • 17-03-2016
  • 16-03-2016
  • 15-03-2016
  • 14-03-2016
  • 13-03-2016
  • 12-03-2016
  • 11-03-2016
  • 10-03-2016
  • 09-03-2016
  • 08-03-2016
  • 07-03-2016
  • 06-03-2016
  • 05-03-2016
  • 04-03-2016
  • 03-03-2016
  • 02-03-2016
  • 01-03-2016
  • 29-02-2016
  • 28-02-2016
  • 27-02-2016
  • 26-02-2016
  • 25-02-2016
  • 24-02-2016
  • 23-02-2016
  • 22-02-2016
  • 21-02-2016
  • 20-02-2016
  • 19-02-2016
  • 18-02-2016
  • 17-02-2016
  • 16-02-2016
  • 15-02-2016
  • 14-02-2016
  • 13-02-2016
  • 12-02-2016
  • 11-02-2016
  • 10-02-2016
  • 09-02-2016
  • 08-02-2016
  • 07-02-2016
  • 06-02-2016
  • 05-02-2016
  • 04-02-2016
  • 03-02-2016
  • 02-02-2016
  • 01-02-2016
  • 31-01-2016
  • 30-01-2016
  • 29-01-2016
  • 28-01-2016
  • 27-01-2016
  • 26-01-2016
  • 25-01-2016
  • 24-01-2016
  • 23-01-2016
  • 22-01-2016
  • 21-01-2016
  • 20-01-2016
  • 19-01-2016
  • 18-01-2016
  • 17-01-2016
  • 16-01-2016
  • 15-01-2016
  • 14-01-2016
  • 13-01-2016
  • 12-01-2016
  • 11-01-2016
  • 10-01-2016
  • 09-01-2016
  • 08-01-2016
  • 07-01-2016
  • 06-01-2016
  • 05-01-2016
  • 04-01-2016
  • 03-01-2016
  • 02-01-2016
  • 01-01-2016
  • 31-12-2015
  • 30-12-2015
  • 29-12-2015
  • 28-12-2015
  • 27-12-2015
  • 26-12-2015
  • 25-12-2015
  • 24-12-2015
  • 23-12-2015
  • 22-12-2015
  • 21-12-2015
  • 20-12-2015
  • 19-12-2015
  • 18-12-2015
  • 17-12-2015
  • 16-12-2015
  • 15-12-2015
  • 14-12-2015
  • 13-12-2015
  • 12-12-2015
  • 11-12-2015
  • 10-12-2015
  • 09-12-2015
  • 08-12-2015
  • 07-12-2015
  • 06-12-2015
  • 05-12-2015
  • 04-12-2015
  • 03-12-2015
  • 02-12-2015
  • 01-12-2015
  • 30-11-2015
  • 29-11-2015
  • 28-11-2015
  • 27-11-2015
  • 26-11-2015
  • 25-11-2015
  • 24-11-2015
  • 23-11-2015
  • 22-11-2015
  • 21-11-2015
  • 20-11-2015
  • 19-11-2015
  • 18-11-2015
  • 17-11-2015
  • 16-11-2015
  • 15-11-2015
  • 14-11-2015
  • 13-11-2015
  • 12-11-2015
  • 11-11-2015
  • 10-11-2015
  • 09-11-2015
  • 08-11-2015
  • 07-11-2015
  • 06-11-2015
  • 05-11-2015
  • 04-11-2015
  • 03-11-2015
  • 02-11-2015
  • 01-11-2015
  • 31-10-2015
  • 30-10-2015
  • 29-10-2015
  • 28-10-2015
  • 27-10-2015
  • 26-10-2015
  • 25-10-2015
  • 24-10-2015
  • 23-10-2015
  • 22-10-2015
  • 21-10-2015
  • 20-10-2015
  • 19-10-2015
  • 18-10-2015
  • 17-10-2015
  • 16-10-2015
  • 15-10-2015
  • 14-10-2015
  • 13-10-2015
  • 12-10-2015
  • 11-10-2015
  • 10-10-2015
  • 09-10-2015
  • 08-10-2015
  • 07-10-2015
  • 06-10-2015
  • 05-10-2015
  • 04-10-2015
  • 03-10-2015
  • 02-10-2015
  • 01-10-2015
  • 30-09-2015
  • 29-09-2015
  • 28-09-2015
  • 27-09-2015
  • 26-09-2015
  • 25-09-2015
  • 24-09-2015
  • 23-09-2015
  • 22-09-2015
  • 21-09-2015
  • 20-09-2015
  • 19-09-2015
  • 18-09-2015
  • 17-09-2015
  • 16-09-2015
  • 15-09-2015
  • 14-09-2015
  • 13-09-2015
  • 12-09-2015
  • 11-09-2015
  • 10-09-2015
  • 09-09-2015
  • 08-09-2015
  • 07-09-2015
  • 06-09-2015
  • 05-09-2015
  • 04-09-2015
  • 03-09-2015
  • 02-09-2015
  • 01-09-2015
  • 31-08-2015
  • 30-08-2015
  • 29-08-2015
  • 28-08-2015
  • 27-08-2015
  • 26-08-2015
  • 25-08-2015
  • 24-08-2015
  • 23-08-2015
  • 22-08-2015
  • 21-08-2015
  • 20-08-2015
  • 19-08-2015
  • 18-08-2015
  • 17-08-2015
  • 16-08-2015
  • 15-08-2015
  • 14-08-2015
  • 13-08-2015
  • 12-08-2015
  • 11-08-2015
  • 10-08-2015
  • 09-08-2015
  • 08-08-2015
  • 07-08-2015
  • 06-08-2015
  • 05-08-2015
  • 04-08-2015
  • 03-08-2015
  • 02-08-2015
  • 01-08-2015
  • 31-07-2015
  • 30-07-2015
  • 29-07-2015
  • 28-07-2015
  • 27-07-2015
  • 26-07-2015
  • 25-07-2015
  • 24-07-2015
  • 23-07-2015
  • 22-07-2015
  • 21-07-2015
  • 20-07-2015
  • 19-07-2015
  • 18-07-2015
  • 17-07-2015
  • 16-07-2015
  • 15-07-2015
  • 14-07-2015
  • 13-07-2015
  • 12-07-2015
  • 11-07-2015
  • 10-07-2015
  • 09-07-2015
  • 08-07-2015
  • 07-07-2015
  • 06-07-2015
  • 05-07-2015
  • 04-07-2015
  • 03-07-2015
  • 02-07-2015
  • 01-07-2015
  • 30-06-2015
  • 29-06-2015
  • 28-06-2015
  • 27-06-2015
  • 26-06-2015
  • 25-06-2015
  • 24-06-2015
  • 23-06-2015
  • 22-06-2015
  • 21-06-2015
  • 20-06-2015
  • 19-06-2015
  • 18-06-2015
  • 17-06-2015
  • 16-06-2015
  • 15-06-2015
  • 14-06-2015
  • 13-06-2015
  • 12-06-2015
  • 11-06-2015
  • 10-06-2015
  • 09-06-2015
  • 08-06-2015
  • 07-06-2015
  • 06-06-2015
  • 05-06-2015
  • 04-06-2015
  • 03-06-2015
  • 02-06-2015
  • 01-06-2015
  • 31-05-2015
  • 30-05-2015
  • 29-05-2015
  • 28-05-2015
  • 27-05-2015
  • 26-05-2015
  • 25-05-2015
  • 24-05-2015
  • 23-05-2015
  • 22-05-2015
  • 21-05-2015
  • 20-05-2015
  • 19-05-2015
  • 18-05-2015
  • 17-05-2015
  • 16-05-2015
  • 15-05-2015
  • 14-05-2015
  • 13-05-2015
  • 12-05-2015
  • 11-05-2015
  • 10-05-2015
  • 09-05-2015
  • 08-05-2015
  • 07-05-2015
  • 06-05-2015
  • 05-05-2015
  • 04-05-2015
  • 03-05-2015
  • 02-05-2015
  • 01-05-2015
  • 30-04-2015
  • 29-04-2015
  • 28-04-2015
  • 27-04-2015
  • 26-04-2015
  • 25-04-2015
  • 24-04-2015
  • 23-04-2015
  • 22-04-2015
  • 21-04-2015
  • 20-04-2015
  • 19-04-2015
  • 18-04-2015
  • 17-04-2015
  • 16-04-2015
  • 15-04-2015
  • 14-04-2015
  • 13-04-2015
  • 12-04-2015
  • 11-04-2015
  • 10-04-2015
  • 09-04-2015
  • 08-04-2015
  • 07-04-2015
  • 06-04-2015
  • 05-04-2015
  • 04-04-2015
  • 03-04-2015
  • 02-04-2015
  • 01-04-2015
  • 31-03-2015
  • 30-03-2015
  • 29-03-2015
  • 28-03-2015
  • 27-03-2015
  • 26-03-2015
  • 25-03-2015
  • 24-03-2015
  • 23-03-2015
  • 22-03-2015
  • 21-03-2015
  • 20-03-2015
  • 19-03-2015
  • 18-03-2015
  • 17-03-2015
  • 16-03-2015
  • 15-03-2015
  • 14-03-2015
  • 13-03-2015
  • 12-03-2015
  • 11-03-2015
  • 10-03-2015
  • 09-03-2015
  • 08-03-2015
  • 07-03-2015
  • 06-03-2015
  • 05-03-2015
  • 04-03-2015
  • 03-03-2015
  • 02-03-2015
  • 01-03-2015
  • 28-02-2015
  • 27-02-2015
  • 26-02-2015
  • 25-02-2015
  • 24-02-2015
  • 23-02-2015
  • 22-02-2015
  • 21-02-2015
  • 20-02-2015
  • 19-02-2015
  • 18-02-2015
  • 17-02-2015
  • 16-02-2015
  • 15-02-2015
  • 14-02-2015
  • 13-02-2015
  • 12-02-2015
  • 11-02-2015
  • 10-02-2015
  • 09-02-2015
  • 08-02-2015
  • 07-02-2015
  • 06-02-2015
  • 05-02-2015
  • 04-02-2015
  • 03-02-2015
  • 02-02-2015
  • 01-02-2015
  • 31-01-2015
  • 30-01-2015
  • 29-01-2015
  • 28-01-2015
  • 27-01-2015
  • 26-01-2015
  • 25-01-2015
  • 24-01-2015
  • 23-01-2015
  • 22-01-2015
  • 21-01-2015
  • 20-01-2015
  • 19-01-2015
  • 18-01-2015
  • 17-01-2015
  • 16-01-2015
  • 15-01-2015
  • 14-01-2015
  • 13-01-2015
  • 12-01-2015
  • 11-01-2015
  • 10-01-2015
  • 09-01-2015
  • 08-01-2015
  • 07-01-2015
  • 06-01-2015
  • 05-01-2015
  • 04-01-2015
  • 03-01-2015
  • 02-01-2015
  • 01-01-2015
  • 31-12-2014
  • 30-12-2014
  • 29-12-2014
  • 28-12-2014
  • 27-12-2014
  • 26-12-2014
  • 25-12-2014
  • 24-12-2014
  • 23-12-2014
  • 22-12-2014
  • 21-12-2014
  • 20-12-2014
  • 19-12-2014
  • 18-12-2014
  • 17-12-2014
  • 16-12-2014
  • 15-12-2014
  • 14-12-2014
  • 13-12-2014
  • 12-12-2014
  • 11-12-2014
  • 10-12-2014
  • 09-12-2014
  • 08-12-2014
  • 07-12-2014
  • 06-12-2014
  • 05-12-2014
  • 04-12-2014
  • 03-12-2014
  • 02-12-2014
  • 01-12-2014
  • 30-11-2014
  • 29-11-2014
  • 28-11-2014
  • 27-11-2014
  • 26-11-2014
  • 25-11-2014
  • 24-11-2014
  • 23-11-2014
  • 22-11-2014
  • 21-11-2014
  • 20-11-2014
  • 19-11-2014
  • 18-11-2014
  • 17-11-2014
  • 16-11-2014
  • 15-11-2014
  • 14-11-2014
  • 13-11-2014
  • 12-11-2014
  • 11-11-2014
  • 10-11-2014
  • 09-11-2014
  • 08-11-2014
  • 07-11-2014
  • 06-11-2014
  • 05-11-2014
  • 04-11-2014
  • 03-11-2014
  • 02-11-2014
  • 01-11-2014
  • 31-10-2014
  • 30-10-2014
  • 29-10-2014
  • 28-10-2014
  • 27-10-2014
  • 26-10-2014
  • 25-10-2014
  • 24-10-2014
  • 23-10-2014
  • 22-10-2014
  • 21-10-2014
  • 20-10-2014
  • 19-10-2014
  • 18-10-2014
  • 17-10-2014
  • 16-10-2014
  • 15-10-2014
  • 14-10-2014
  • 13-10-2014
  • 12-10-2014
  • 11-10-2014
  • 10-10-2014
  • 09-10-2014
  • 08-10-2014
  • 07-10-2014
  • 06-10-2014
  • 05-10-2014
  • 04-10-2014
  • 03-10-2014
  • 02-10-2014
  • 01-10-2014
  • 30-09-2014
  • 29-09-2014
  • 28-09-2014
  • 27-09-2014
  • 26-09-2014
  • 25-09-2014
  • 24-09-2014
  • 23-09-2014
  • 22-09-2014
  • 21-09-2014
  • 20-09-2014
  • 19-09-2014
  • 18-09-2014
  • 17-09-2014
  • 16-09-2014
  • 15-09-2014
  • 14-09-2014
  • 13-09-2014
  • 12-09-2014
  • 11-09-2014
  • 10-09-2014
  • 09-09-2014
  • 08-09-2014
  • 07-09-2014
  • 06-09-2014
  • 05-09-2014
  • 04-09-2014
  • 03-09-2014
  • 02-09-2014
  • 01-09-2014
  • 31-08-2014
  • 30-08-2014
  • 29-08-2014
  • 28-08-2014
  • 27-08-2014
  • 26-08-2014
  • 25-08-2014
  • 24-08-2014
  • 23-08-2014
  • 22-08-2014
  • 21-08-2014
  • 20-08-2014
  • 19-08-2014
  • 18-08-2014
  • 17-08-2014
  • 16-08-2014
  • 15-08-2014
  • 14-08-2014
  • 13-08-2014
  • 12-08-2014
  • 11-08-2014
  • 10-08-2014
  • 09-08-2014
  • 08-08-2014
  • 07-08-2014
  • 06-08-2014
  • 05-08-2014
  • 04-08-2014
  • 03-08-2014
  • 02-08-2014
  • 01-08-2014
  • 31-07-2014
  • 30-07-2014
  • 29-07-2014
  • 28-07-2014
  • 27-07-2014
  • 26-07-2014
  • 25-07-2014
  • 24-07-2014
  • 23-07-2014
  • 22-07-2014
  • 21-07-2014
  • 20-07-2014
  • 19-07-2014
  • 18-07-2014
  • 17-07-2014
  • 16-07-2014
  • 15-07-2014
  • 14-07-2014
  • 13-07-2014
  • 12-07-2014
  • 11-07-2014
  • 10-07-2014
  • 09-07-2014
  • 08-07-2014
  • 07-07-2014
  • 06-07-2014
  • 05-07-2014
  • 04-07-2014
  • 03-07-2014
  • 02-07-2014
  • 01-07-2014
  • 30-06-2014
  • 29-06-2014
  • 28-06-2014
  • 27-06-2014
  • 26-06-2014
  • 25-06-2014
  • 24-06-2014
  • 23-06-2014
  • 22-06-2014
  • 21-06-2014
  • 20-06-2014
  • 19-06-2014
  • 18-06-2014
  • 17-06-2014
  • 16-06-2014
  • 15-06-2014
  • 14-06-2014
  • 13-06-2014
  • 12-06-2014
  • 11-06-2014
  • 10-06-2014
  • 09-06-2014
  • 08-06-2014
  • 07-06-2014
  • 06-06-2014
  • 05-06-2014
  • 04-06-2014
  • 03-06-2014
  • 02-06-2014
  • 01-06-2014
  • 31-05-2014
  • 30-05-2014
  • 29-05-2014
  • 28-05-2014
  • 27-05-2014
  • 26-05-2014
  • 25-05-2014
  • 24-05-2014
  • 23-05-2014
  • 22-05-2014
  • 21-05-2014
  • 20-05-2014
  • 19-05-2014
  • 18-05-2014
  • 17-05-2014
  • 16-05-2014
  • 15-05-2014
  • 14-05-2014
  • 13-05-2014
  • 12-05-2014
  • 11-05-2014
  • 10-05-2014
  • 09-05-2014
  • 08-05-2014
  • 07-05-2014
  • 06-05-2014
  • 05-05-2014
  • 04-05-2014
  • 03-05-2014
  • 02-05-2014
  • 01-05-2014
  • 30-04-2014
  • 29-04-2014
  • 28-04-2014
  • 27-04-2014
  • 26-04-2014
  • 25-04-2014
  • 24-04-2014
  • 23-04-2014
  • 22-04-2014
  • 21-04-2014
  • 20-04-2014
  • 19-04-2014
  • 18-04-2014
  • 17-04-2014
  • 16-04-2014
  • 15-04-2014
  • 14-04-2014
  • 13-04-2014
  • 12-04-2014
  • 11-04-2014
  • 10-04-2014
  • 09-04-2014
  • 08-04-2014
  • 07-04-2014
  • 06-04-2014
  • 05-04-2014
  • 04-04-2014
  • 03-04-2014
  • 02-04-2014
  • 01-04-2014
  • 31-03-2014
  • 30-03-2014
  • 29-03-2014
  • 28-03-2014
  • 27-03-2014
  • 26-03-2014
  • 25-03-2014
  • 24-03-2014
  • 23-03-2014
  • 22-03-2014
  • 21-03-2014
  • 20-03-2014
  • 19-03-2014
  • 18-03-2014
  • 17-03-2014
  • 16-03-2014
  • 15-03-2014
  • 14-03-2014
  • 13-03-2014
  • 12-03-2014
  • 11-03-2014
  • 10-03-2014
  • 09-03-2014
  • 08-03-2014
  • 07-03-2014
  • 06-03-2014
  • 05-03-2014
  • 04-03-2014
  • 03-03-2014
  • 02-03-2014
  • 01-03-2014
  • 28-02-2014
  • 27-02-2014
  • 26-02-2014
  • 25-02-2014
  • 24-02-2014
  • 23-02-2014
  • 22-02-2014
  • 21-02-2014
  • 20-02-2014
  • 19-02-2014
  • 18-02-2014
  • 17-02-2014
  • 16-02-2014
  • 15-02-2014
  • 14-02-2014
  • 13-02-2014
  • 12-02-2014
  • 11-02-2014
  • 10-02-2014
  • 09-02-2014
  • 08-02-2014
  • 07-02-2014
  • 06-02-2014
  • 05-02-2014
  • 04-02-2014
  • 03-02-2014
  • 02-02-2014
  • 01-02-2014
  • 31-01-2014
  • 30-01-2014
  • 29-01-2014
  • 28-01-2014
  • 27-01-2014
  • 26-01-2014
  • 25-01-2014
  • 24-01-2014
  • 23-01-2014
  • 22-01-2014
  • 21-01-2014
  • 20-01-2014
  • 19-01-2014
  • 18-01-2014
  • 17-01-2014
  • 16-01-2014
  • 15-01-2014
  • 14-01-2014
  • 13-01-2014
  • 12-01-2014
  • 11-01-2014
  • 10-01-2014
  • 09-01-2014
  • 08-01-2014
  • 07-01-2014
  • 06-01-2014
  • 05-01-2014
  • 04-01-2014
  • 03-01-2014
  • 02-01-2014
  • 01-01-2014
  • 31-12-2013
  • 30-12-2013
  • 29-12-2013
  • 28-12-2013
  • 27-12-2013
  • 26-12-2013
  • 25-12-2013
  • 24-12-2013
  • 23-12-2013
  • 22-12-2013
  • 21-12-2013
  • 20-12-2013
  • 19-12-2013
  • 18-12-2013
  • 17-12-2013
  • 16-12-2013
  • 15-12-2013
  • 14-12-2013
  • 13-12-2013
  • 12-12-2013
  • 11-12-2013
  • 10-12-2013
  • 09-12-2013
  • 08-12-2013
  • 07-12-2013
  • 06-12-2013
  • 05-12-2013
  • 04-12-2013
  • 03-12-2013
  • 02-12-2013
  • 01-12-2013
  • 30-11-2013
  • 29-11-2013
  • 28-11-2013
  • 27-11-2013
  • 26-11-2013
  • 25-11-2013
  • 24-11-2013
  • 23-11-2013
  • 22-11-2013
  • 21-11-2013
  • 20-11-2013
  • 19-11-2013
  • 18-11-2013
  • 17-11-2013
  • 16-11-2013
  • 15-11-2013
  • 14-11-2013
  • 13-11-2013
  • 12-11-2013
  • 11-11-2013
  • 10-11-2013
  • 09-11-2013
  • 08-11-2013
  • 07-11-2013
  • 06-11-2013
  • 05-11-2013
  • 04-11-2013
  • 03-11-2013
  • 02-11-2013
  • 01-11-2013
  • 31-10-2013
  • 30-10-2013
  • 29-10-2013
  • 28-10-2013
  • 27-10-2013
  • 26-10-2013
  • 25-10-2013
  • 24-10-2013
  • 23-10-2013
  • 22-10-2013
  • 21-10-2013
  • 20-10-2013
  • 19-10-2013
  • 18-10-2013
  • 17-10-2013
  • 16-10-2013
  • 15-10-2013
  • 14-10-2013
  • 13-10-2013
  • 12-10-2013
  • 11-10-2013
  • 10-10-2013
  • 09-10-2013
  • 08-10-2013
  • 07-10-2013
  • 06-10-2013
  • 05-10-2013
  • 04-10-2013
  • 03-10-2013
  • 02-10-2013
  • 01-10-2013
  • 30-09-2013
  • 29-09-2013
  • 28-09-2013
  • 27-09-2013
  • 26-09-2013
  • 25-09-2013
  • 24-09-2013
  • 23-09-2013
  • 22-09-2013
  • 21-09-2013
  • 20-09-2013
  • 19-09-2013
  • 18-09-2013
  • 17-09-2013
  • 16-09-2013
  • 15-09-2013
  • 14-09-2013
  • 13-09-2013
  • 12-09-2013
  • 11-09-2013
  • 10-09-2013
  • 09-09-2013
  • 08-09-2013
  • 07-09-2013
  • 06-09-2013
  • 05-09-2013
  • 04-09-2013
  • 03-09-2013
  • 02-09-2013
  • 01-09-2013
  • 31-08-2013
  • 30-08-2013
  • 29-08-2013
  • 28-08-2013
  • 27-08-2013
  • 26-08-2013
  • 25-08-2013
  • 24-08-2013
  • 23-08-2013
  • 22-08-2013
  • 21-08-2013
  • 20-08-2013
  • 19-08-2013
  • 18-08-2013
  • 17-08-2013
  • 16-08-2013
  • 15-08-2013
  • 14-08-2013
  • 13-08-2013
  • 12-08-2013
  • 11-08-2013
  • 10-08-2013
  • 09-08-2013
  • 08-08-2013
  • 07-08-2013
  • 06-08-2013
  • 05-08-2013
  • 04-08-2013
  • 03-08-2013
  • 02-08-2013
  • 01-08-2013
  • 31-07-2013
  • 30-07-2013
  • 29-07-2013
  • 28-07-2013
  • 27-07-2013
  • 26-07-2013
  • 25-07-2013
  • 24-07-2013
  • 23-07-2013
  • 22-07-2013
  • 21-07-2013
  • 20-07-2013
  • 19-07-2013
  • 18-07-2013
  • 17-07-2013
  • 16-07-2013
  • 15-07-2013
  • 14-07-2013
  • 13-07-2013
  • 12-07-2013
  • 11-07-2013
  • 10-07-2013
  • 09-07-2013
  • 08-07-2013
  • 07-07-2013
  • 06-07-2013
  • 05-07-2013
  • 04-07-2013
  • 03-07-2013
  • 02-07-2013
  • 01-07-2013
  • 30-06-2013
  • 29-06-2013
  • 28-06-2013
  • 27-06-2013
  • 26-06-2013
  • 25-06-2013
  • 24-06-2013
  • 23-06-2013
  • 22-06-2013
  • 21-06-2013
  • 20-06-2013
  • 19-06-2013
  • 18-06-2013
  • 17-06-2013
  • 16-06-2013
  • 15-06-2013
  • 14-06-2013
  • 13-06-2013
  • 12-06-2013
  • 11-06-2013
  • 10-06-2013
  • 09-06-2013
  • 08-06-2013
  • 07-06-2013
  • 06-06-2013
  • 05-06-2013
  • 04-06-2013
  • 03-06-2013
  • 02-06-2013
  • 01-06-2013
  • 31-05-2013
  • 30-05-2013
  • 29-05-2013
  • 28-05-2013
  • 27-05-2013
  • 26-05-2013
  • 25-05-2013
  • 24-05-2013
  • 23-05-2013
  • 22-05-2013
  • 21-05-2013
  • 20-05-2013
  • 19-05-2013
  • 18-05-2013
  • 17-05-2013
  • 16-05-2013
  • 15-05-2013
  • 14-05-2013
  • 13-05-2013
  • 12-05-2013
  • 11-05-2013
  • 10-05-2013
  • 09-05-2013
  • 08-05-2013
  • 07-05-2013
  • 06-05-2013
  • 05-05-2013
  • 04-05-2013
  • 03-05-2013
  • 02-05-2013
  • 01-05-2013
  • 30-04-2013
  • 29-04-2013
  • 28-04-2013
  • 27-04-2013
  • 26-04-2013
  • 25-04-2013
  • 24-04-2013
  • 23-04-2013
  • 22-04-2013
  • 21-04-2013
  • 20-04-2013
  • 19-04-2013
  • 18-04-2013
  • 17-04-2013
  • 16-04-2013
  • 15-04-2013
  • 14-04-2013
  • 13-04-2013
  • 12-04-2013
  • 11-04-2013
  • 10-04-2013
  • 09-04-2013
  • 08-04-2013
  • 07-04-2013
  • 06-04-2013
  • 05-04-2013
  • 04-04-2013
  • 03-04-2013
  • 02-04-2013
  • 01-04-2013
  • 31-03-2013
  • 30-03-2013
  • 29-03-2013
  • 28-03-2013
  • 27-03-2013
  • 26-03-2013
  • 25-03-2013
  • 24-03-2013
  • 23-03-2013
  • 22-03-2013
  • 21-03-2013
  • 20-03-2013
  • 19-03-2013
  • 18-03-2013
  • 17-03-2013
  • 16-03-2013
  • 15-03-2013
  • 14-03-2013
  • 13-03-2013
  • 12-03-2013
  • 11-03-2013
  • 10-03-2013
  • 09-03-2013
  • 08-03-2013
  • 07-03-2013
  • 06-03-2013
  • 05-03-2013
  • 04-03-2013
  • 03-03-2013
  • 02-03-2013
  • 01-03-2013
  • 28-02-2013
  • 27-02-2013
  • 26-02-2013
  • 25-02-2013
  • 24-02-2013
  • 23-02-2013
  • 22-02-2013
  • 21-02-2013
  • 20-02-2013
  • 19-02-2013
  • 18-02-2013
  • 17-02-2013
  • 16-02-2013
  • 15-02-2013
  • 14-02-2013
  • 13-02-2013
  • 12-02-2013
  • 11-02-2013
  • 10-02-2013
  • 09-02-2013
  • 08-02-2013
  • 07-02-2013
  • 06-02-2013
  • 05-02-2013
  • 04-02-2013
  • 03-02-2013
  • 02-02-2013
  • 01-02-2013
  • 31-01-2013
  • 30-01-2013
  • 29-01-2013
  • 28-01-2013
  • 27-01-2013
  • 26-01-2013
  • 25-01-2013
  • 24-01-2013
  • 23-01-2013
  • 22-01-2013
  • 21-01-2013
  • 20-01-2013
  • 19-01-2013
  • 18-01-2013
  • 17-01-2013
  • 16-01-2013
  • 15-01-2013
  • 14-01-2013
  • 13-01-2013
  • 12-01-2013
  • 11-01-2013
  • 10-01-2013
  • 09-01-2013
  • 08-01-2013
  • 07-01-2013
  • 06-01-2013
  • 05-01-2013
  • 04-01-2013
  • 03-01-2013
  • 02-01-2013
  • 01-01-2013
  • 31-12-2012
  • 30-12-2012
  • 29-12-2012
  • 28-12-2012
  • 27-12-2012
  • 26-12-2012
  • 25-12-2012
  • 24-12-2012
  • 23-12-2012
  • 22-12-2012
  • 21-12-2012
  • 20-12-2012
  • 19-12-2012
  • 18-12-2012
  • 17-12-2012
  • 16-12-2012
  • 15-12-2012
  • 14-12-2012
  • 13-12-2012
  • 12-12-2012
  • 11-12-2012
  • 10-12-2012
  • 09-12-2012
  • 08-12-2012
  • 07-12-2012
  • 06-12-2012
  • 05-12-2012
  • 04-12-2012
  • 03-12-2012
  • 02-12-2012
  • 01-12-2012
  • 30-11-2012
  • 29-11-2012
  • 28-11-2012
  • 27-11-2012
  • 26-11-2012
  • 25-11-2012
  • 24-11-2012
  • 23-11-2012
  • 22-11-2012
  • 21-11-2012
  • 20-11-2012
  • 19-11-2012
  • 18-11-2012
  • 17-11-2012
  • 16-11-2012
  • 15-11-2012
  • 14-11-2012
  • 13-11-2012
  • 12-11-2012
  • 11-11-2012
  • 10-11-2012
  • 09-11-2012
  • 08-11-2012
  • 07-11-2012
  • 06-11-2012
  • 05-11-2012
  • 04-11-2012
  • 03-11-2012
  • 02-11-2012
  • 01-11-2012
  • 31-10-2012
  • 30-10-2012
  • 29-10-2012
  • 28-10-2012
  • 27-10-2012
  • 26-10-2012
  • 25-10-2012
  • 24-10-2012
  • 23-10-2012
  • 22-10-2012
  • 21-10-2012
  • 20-10-2012
  • 19-10-2012
  • 18-10-2012
  • 17-10-2012
  • 16-10-2012
  • 15-10-2012
  • 14-10-2012
  • 13-10-2012
  • 12-10-2012
  • 11-10-2012
  • 10-10-2012
  • 09-10-2012
  • 08-10-2012
  • 07-10-2012
  • 06-10-2012
  • 05-10-2012
  • 04-10-2012
  • 03-10-2012
  • 02-10-2012
  • 01-10-2012
  • 30-09-2012
  • 29-09-2012
  • 28-09-2012
  • 27-09-2012
  • 26-09-2012
  • 25-09-2012
  • 24-09-2012
  • 23-09-2012
  • 22-09-2012
  • 21-09-2012
  • 20-09-2012
  • 19-09-2012
  • 18-09-2012
  • 17-09-2012
  • 16-09-2012
  • 15-09-2012
  • 14-09-2012
  • 13-09-2012
  • 12-09-2012
  • 11-09-2012
  • 10-09-2012
  • 09-09-2012
  • 08-09-2012
  • 07-09-2012
  • 06-09-2012
  • 05-09-2012
  • 04-09-2012
  • 03-09-2012
  • 02-09-2012
  • 01-09-2012
  • 31-08-2012
  • 30-08-2012
  • 29-08-2012
  • 28-08-2012
  • 27-08-2012
  • 26-08-2012
  • 25-08-2012
  • 24-08-2012
  • 23-08-2012
  • 22-08-2012
  • 21-08-2012
  • 20-08-2012
  • 19-08-2012
  • 18-08-2012
  • 17-08-2012
  • 16-08-2012
  • 15-08-2012
  • 14-08-2012
  • 13-08-2012
  • 12-08-2012
  • 11-08-2012
  • 10-08-2012
  • 09-08-2012
  • 08-08-2012
  • 07-08-2012
  • 06-08-2012
  • 05-08-2012
  • 04-08-2012
  • 03-08-2012
  • 02-08-2012
  • 01-08-2012
  • 31-07-2012
  • 30-07-2012
  • 29-07-2012
  • 28-07-2012
  • 27-07-2012
  • 26-07-2012
  • 25-07-2012
  • 24-07-2012
  • 23-07-2012
  • 22-07-2012
  • 21-07-2012
  • 20-07-2012
  • 19-07-2012
  • 18-07-2012
  • 17-07-2012
  • 16-07-2012
  • 15-07-2012
  • 14-07-2012
  • 13-07-2012
  • 12-07-2012
  • 11-07-2012
  • 10-07-2012
  • 09-07-2012
  • 08-07-2012
  • 07-07-2012
  • 06-07-2012
  • 05-07-2012
  • 04-07-2012
  • 03-07-2012
  • 02-07-2012
  • 01-07-2012
  • 30-06-2012
  • 29-06-2012
  • 28-06-2012
  • 27-06-2012
  • 26-06-2012
  • 25-06-2012
  • 24-06-2012
  • 23-06-2012
  • 22-06-2012
  • 21-06-2012
  • 20-06-2012
  • 19-06-2012
  • 18-06-2012
  • 17-06-2012
  • 16-06-2012
  • 15-06-2012
  • 14-06-2012
  • 13-06-2012
  • 12-06-2012
  • 11-06-2012
  • 10-06-2012
  • 09-06-2012
  • 08-06-2012
  • 07-06-2012
  • 06-06-2012
  • 05-06-2012
  • 04-06-2012
  • 03-06-2012
  • 02-06-2012
  • 01-06-2012
  • 31-05-2012
  • 30-05-2012
  • 29-05-2012
  • 28-05-2012
  • 27-05-2012
  • 26-05-2012
  • 25-05-2012
  • 24-05-2012
  • 23-05-2012
  • 22-05-2012
  • 21-05-2012
  • 20-05-2012
  • 19-05-2012
  • 18-05-2012
  • 17-05-2012
  • 16-05-2012
  • 15-05-2012
  • 14-05-2012
  • 13-05-2012
  • 12-05-2012
  • 11-05-2012
  • 10-05-2012
  • 09-05-2012
  • 08-05-2012
  • 07-05-2012
  • 06-05-2012
  • 05-05-2012
  • 04-05-2012
  • 03-05-2012
  • 02-05-2012
  • 01-05-2012
  • 30-04-2012
  • 29-04-2012
  • 28-04-2012
  • 27-04-2012
  • 26-04-2012
  • 25-04-2012
  • 24-04-2012
  • 23-04-2012
  • 22-04-2012
  • 21-04-2012
  • 20-04-2012
  • 19-04-2012
  • 18-04-2012
  • 17-04-2012
  • 16-04-2012
  • 15-04-2012
  • 14-04-2012
  • 13-04-2012
  • 12-04-2012
  • 11-04-2012
  • 10-04-2012
  • 09-04-2012
  • 08-04-2012
  • 07-04-2012
  • 06-04-2012
  • 05-04-2012
  • 04-04-2012
  • 03-04-2012
  • 02-04-2012
  • 01-04-2012
  • 31-03-2012
  • 30-03-2012
  • 29-03-2012
  • 28-03-2012
  • 27-03-2012
  • 26-03-2012
  • 25-03-2012
  • 24-03-2012
  • 23-03-2012
  • 22-03-2012
  • 21-03-2012
  • 20-03-2012
  • 19-03-2012
  • 18-03-2012
  • 17-03-2012
  • 16-03-2012
  • 15-03-2012
  • 14-03-2012
  • 13-03-2012
  • 12-03-2012
  • 11-03-2012
  • 10-03-2012
  • 09-03-2012
  • 08-03-2012
  • 07-03-2012
  • 06-03-2012
  • 05-03-2012
  • 04-03-2012
  • 03-03-2012
  • 02-03-2012
  • 01-03-2012
  • 29-02-2012
  • 28-02-2012
  • 27-02-2012
  • 26-02-2012
  • 25-02-2012
  • 24-02-2012
  • 23-02-2012
  • 22-02-2012
  • 21-02-2012
  • 20-02-2012
  • 19-02-2012
  • 18-02-2012
  • 17-02-2012
  • 16-02-2012
  • 15-02-2012
  • 14-02-2012
  • 13-02-2012
  • 12-02-2012
  • 11-02-2012
  • 10-02-2012
  • 09-02-2012
  • 08-02-2012
  • 07-02-2012
  • 06-02-2012
  • 05-02-2012
  • 04-02-2012
  • 03-02-2012
  • 02-02-2012
  • 01-02-2012
  • 31-01-2012
  • 30-01-2012
  • 29-01-2012
  • 28-01-2012
  • 27-01-2012
  • 26-01-2012
  • 25-01-2012
  • 24-01-2012
  • 23-01-2012
  • 22-01-2012
  • 21-01-2012
  • 20-01-2012
  • 19-01-2012
  • 18-01-2012
  • 17-01-2012
  • 16-01-2012
  • 15-01-2012
  • 14-01-2012
  • 13-01-2012
  • 12-01-2012
  • 11-01-2012
  • 10-01-2012
  • 09-01-2012
  • 08-01-2012
  • 07-01-2012
  • 06-01-2012
  • 05-01-2012
  • 04-01-2012
  • 03-01-2012
  • 02-01-2012
  • 01-01-2012
  • 31-12-2011
  • 30-12-2011
  • 29-12-2011
  • 28-12-2011
  • 27-12-2011
  • 26-12-2011
  • 25-12-2011
  • 24-12-2011
  • 23-12-2011
  • 22-12-2011
  • 21-12-2011
  • 20-12-2011
  • 19-12-2011
  • 18-12-2011
  • 17-12-2011
  • 16-12-2011
  • 15-12-2011
  • 14-12-2011
  • 13-12-2011
  • 12-12-2011
  • 11-12-2011
  • 10-12-2011
  • 09-12-2011
  • 08-12-2011
  • 07-12-2011
  • 06-12-2011
  • 05-12-2011
  • 04-12-2011
  • 03-12-2011
  • 02-12-2011
  • 01-12-2011
  • 30-11-2011
  • 29-11-2011
  • 28-11-2011
  • 27-11-2011
  • 26-11-2011
  • 25-11-2011
  • 24-11-2011
  • 23-11-2011
  • 22-11-2011
  • 21-11-2011
  • 20-11-2011
  • 19-11-2011
  • 18-11-2011
  • 17-11-2011
  • 16-11-2011
  • 15-11-2011
  • 14-11-2011
  • 13-11-2011
  • 12-11-2011
  • 11-11-2011
  • 10-11-2011
  • 09-11-2011
  • 08-11-2011
  • 07-11-2011
  • 06-11-2011
  • 05-11-2011
  • 04-11-2011
  • 03-11-2011
  • 02-11-2011
  • 01-11-2011
  • 31-10-2011
  • 30-10-2011
  • 29-10-2011
  • 28-10-2011
  • 27-10-2011
  • 26-10-2011
  • 25-10-2011
  • 24-10-2011
  • 23-10-2011
  • 22-10-2011
  • 21-10-2011
  • 20-10-2011
  • 19-10-2011
  • 18-10-2011
  • 17-10-2011
  • 16-10-2011
  • 15-10-2011
  • 14-10-2011
  • 13-10-2011
  • 12-10-2011
  • 11-10-2011
  • 10-10-2011
  • 09-10-2011
  • 08-10-2011
  • 07-10-2011
  • 06-10-2011
  • 05-10-2011
  • 04-10-2011
  • 03-10-2011
  • 02-10-2011
  • 01-10-2011
  • 30-09-2011
  • 29-09-2011
  • 28-09-2011
  • 27-09-2011
  • 26-09-2011
  • 25-09-2011
  • 24-09-2011
  • 23-09-2011
  • 22-09-2011
  • 21-09-2011
  • 20-09-2011
  • 19-09-2011
  • 18-09-2011
  • 17-09-2011
  • 16-09-2011
  • 15-09-2011
  • 14-09-2011
  • 13-09-2011
  • 12-09-2011
  • 11-09-2011
  • 10-09-2011
  • 09-09-2011
  • 08-09-2011
  • 07-09-2011
  • 06-09-2011
  • 05-09-2011
  • 04-09-2011
  • 03-09-2011
  • 02-09-2011
  • 01-09-2011
  • 31-08-2011
  • 30-08-2011
  • 29-08-2011
  • 28-08-2011
  • 27-08-2011
  • 26-08-2011
  • 25-08-2011
  • 24-08-2011
  • 23-08-2011
  • 22-08-2011
  • 21-08-2011
  • 20-08-2011
  • 19-08-2011
  • 18-08-2011
  • 17-08-2011
  • 16-08-2011
  • 15-08-2011
  • 14-08-2011
  • 13-08-2011
  • 12-08-2011
  • 11-08-2011
  • 10-08-2011
  • 09-08-2011
  • 08-08-2011
  • 07-08-2011
  • 06-08-2011
  • 05-08-2011
  • 04-08-2011
  • 03-08-2011
  • 02-08-2011
  • 01-08-2011
  • 31-07-2011
  • 30-07-2011
  • 29-07-2011
  • 28-07-2011
  • 27-07-2011
  • 26-07-2011
  • 25-07-2011
  • 24-07-2011
  • 23-07-2011
  • 22-07-2011
  • 21-07-2011
  • 20-07-2011
  • 19-07-2011
  • 18-07-2011
  • 17-07-2011
  • 16-07-2011
  • 15-07-2011
  • 14-07-2011
  • 13-07-2011
  • 12-07-2011
  • 11-07-2011
  • 10-07-2011
  • 09-07-2011
  • 08-07-2011
  • 07-07-2011
  • 06-07-2011
  • 05-07-2011
  • 04-07-2011
  • 03-07-2011
  • 02-07-2011
  • 01-07-2011
  • 30-06-2011
  • 29-06-2011
  • 28-06-2011
  • 27-06-2011
  • 26-06-2011
  • 25-06-2011
  • 24-06-2011
  • 23-06-2011
  • 22-06-2011
  • 21-06-2011
  • 20-06-2011
  • 19-06-2011
  • 18-06-2011
  • 17-06-2011
  • 16-06-2011
  • 15-06-2011
  • 14-06-2011
  • 13-06-2011
  • 12-06-2011
  • 11-06-2011
  • 10-06-2011
  • 09-06-2011
  • 08-06-2011
  • 07-06-2011
  • 06-06-2011
  • 05-06-2011
  • 04-06-2011
  • 03-06-2011
  • 02-06-2011
  • 01-06-2011
  • 31-05-2011
  • 30-05-2011
  • 29-05-2011
  • 28-05-2011
  • 27-05-2011
  • 26-05-2011
  • 25-05-2011
  • 24-05-2011
  • 23-05-2011
  • 22-05-2011
  • 21-05-2011
  • 20-05-2011
  • 19-05-2011
  • 18-05-2011
  • 17-05-2011
  • 16-05-2011
  • 15-05-2011
  • 14-05-2011
  • 13-05-2011
  • 12-05-2011
  • 11-05-2011
  • 10-05-2011
  • 09-05-2011
  • 08-05-2011
  • 07-05-2011
  • 06-05-2011
  • 05-05-2011
  • 04-05-2011
  • 03-05-2011
  • 02-05-2011
  • 01-05-2011
  • 30-04-2011
  • 29-04-2011
  • 28-04-2011
  • 27-04-2011
  • 26-04-2011
  • 25-04-2011
  • 24-04-2011
  • 23-04-2011
  • 22-04-2011
  • 21-04-2011
  • 20-04-2011
  • 19-04-2011
  • 18-04-2011
  • 17-04-2011
  • 16-04-2011
  • 15-04-2011
  • 14-04-2011
  • 13-04-2011
  • 12-04-2011
  • 11-04-2011
  • 10-04-2011
  • 09-04-2011
  • 08-04-2011
  • 07-04-2011
  • 06-04-2011
  • 05-04-2011
  • 04-04-2011
  • 03-04-2011
  • 02-04-2011
  • 01-04-2011
  • 31-03-2011
  • 30-03-2011
  • 29-03-2011
  • 28-03-2011
  • 27-03-2011
  • 26-03-2011
  • 25-03-2011
  • 24-03-2011
  • 23-03-2011
  • 22-03-2011
  • 21-03-2011
  • 20-03-2011
  • 19-03-2011
  • 18-03-2011
  • 17-03-2011
  • 16-03-2011
  • 15-03-2011
  • 14-03-2011
  • 13-03-2011
  • 12-03-2011
  • 11-03-2011
  • 10-03-2011
  • 09-03-2011
  • 08-03-2011
  • 07-03-2011
  • 06-03-2011
  • 05-03-2011
  • 04-03-2011
  • 03-03-2011
  • 02-03-2011
  • 01-03-2011
  • 28-02-2011
  • 27-02-2011
  • 26-02-2011
  • 25-02-2011
  • 24-02-2011
  • 23-02-2011
  • 22-02-2011
  • 21-02-2011
  • 20-02-2011
  • 19-02-2011
  • 18-02-2011
  • 17-02-2011
  • 16-02-2011
  • 15-02-2011
  • 14-02-2011
  • 13-02-2011
  • 12-02-2011
  • 11-02-2011
  • 10-02-2011
  • 09-02-2011
  • 08-02-2011
  • 07-02-2011
  • 06-02-2011
  • 05-02-2011
  • 04-02-2011
  • 03-02-2011
  • 02-02-2011
  • 01-02-2011
  • 31-01-2011
  • 30-01-2011
  • 29-01-2011
  • 28-01-2011
  • 27-01-2011
  • 26-01-2011
  • 25-01-2011
  • 24-01-2011
  • 23-01-2011
  • 22-01-2011
  • 21-01-2011
  • 20-01-2011
  • 19-01-2011
  • 18-01-2011
  • 17-01-2011
  • 16-01-2011
  • 15-01-2011
  • 14-01-2011
  • 13-01-2011
  • 12-01-2011
  • 11-01-2011
  • 10-01-2011
  • 09-01-2011
  • 08-01-2011
  • 07-01-2011
  • 06-01-2011
  • 05-01-2011
  • 04-01-2011
  • 03-01-2011
  • 02-01-2011
  • 01-01-2011
  • 31-12-2010
  • 30-12-2010
  • 29-12-2010
  • 28-12-2010
  • 27-12-2010
  • 26-12-2010
  • 25-12-2010
  • 24-12-2010
  • 23-12-2010
  • 22-12-2010
  • 21-12-2010
  • 20-12-2010
  • 19-12-2010
  • 18-12-2010
  • 17-12-2010
  • 16-12-2010
  • 15-12-2010
  • 14-12-2010
  • 13-12-2010
  • 12-12-2010
  • 11-12-2010
  • 10-12-2010
  • 09-12-2010
  • 08-12-2010
  • 07-12-2010
  • 06-12-2010
  • 05-12-2010
  • 04-12-2010
  • 03-12-2010
  • 02-12-2010
  • 01-12-2010
  • 30-11-2010
  • 29-11-2010
  • 28-11-2010
  • 27-11-2010
  • 26-11-2010
  • 25-11-2010
  • 24-11-2010
  • 23-11-2010
  • 22-11-2010
  • 21-11-2010
  • 20-11-2010
  • 19-11-2010
  • 18-11-2010
  • 17-11-2010
  • 16-11-2010
  • 15-11-2010
  • 14-11-2010
  • 13-11-2010
  • 12-11-2010
  • 11-11-2010
  • 10-11-2010
  • 09-11-2010
  • 08-11-2010
  • 07-11-2010
  • 06-11-2010
  • 05-11-2010
  • 04-11-2010
  • 03-11-2010
  • 02-11-2010
  • 01-11-2010
  • 31-10-2010
  • 30-10-2010
  • 29-10-2010
  • 28-10-2010
  • 27-10-2010
  • 26-10-2010
  • 25-10-2010
  • 24-10-2010
  • 23-10-2010
  • 22-10-2010
  • 21-10-2010
  • 20-10-2010
  • 19-10-2010
  • 18-10-2010
  • 17-10-2010
  • 16-10-2010
  • 15-10-2010
  • 14-10-2010
  • 13-10-2010
  • 12-10-2010
  • 11-10-2010
  • 10-10-2010
  • 09-10-2010
  • 08-10-2010
  • 07-10-2010
  • 06-10-2010
  • 05-10-2010
  • 04-10-2010
  • 03-10-2010
  • 02-10-2010
  • 01-10-2010
  • 30-09-2010
  • 29-09-2010
  • 28-09-2010
  • 27-09-2010
  • 26-09-2010
  • 25-09-2010
  • 24-09-2010
  • 23-09-2010
  • 22-09-2010
  • 21-09-2010
  • 20-09-2010
  • 19-09-2010
  • 18-09-2010
  • 17-09-2010
  • 16-09-2010
  • 15-09-2010
  • 14-09-2010
  • 13-09-2010
  • 12-09-2010
  • 11-09-2010
  • 10-09-2010
  • 09-09-2010
  • 08-09-2010
  • 07-09-2010
  • 06-09-2010
  • 05-09-2010
  • 04-09-2010
  • 03-09-2010
  • 02-09-2010
  • 01-09-2010
  • 31-08-2010
  • 30-08-2010
  • 29-08-2010
  • 28-08-2010
  • 27-08-2010
  • 26-08-2010
  • 25-08-2010
  • 24-08-2010
  • 23-08-2010
  • 22-08-2010
  • 21-08-2010
  • 20-08-2010
  • 19-08-2010
  • 18-08-2010
  • 17-08-2010
  • 16-08-2010
  • 15-08-2010
  • 14-08-2010
  • 13-08-2010
  • 12-08-2010
  • 11-08-2010
  • 10-08-2010
  • 09-08-2010
  • 08-08-2010
  • 07-08-2010
  • 06-08-2010
  • 05-08-2010
  • 04-08-2010
  • 03-08-2010
  • 02-08-2010
  • 01-08-2010
  • 31-07-2010
  • 30-07-2010
  • 29-07-2010
  • 28-07-2010
  • 27-07-2010
  • 26-07-2010
  • 25-07-2010
  • 24-07-2010
  • 23-07-2010
  • 22-07-2010
  • 21-07-2010
  • 20-07-2010
  • 19-07-2010
  • 18-07-2010
  • 17-07-2010
  • 16-07-2010
  • 15-07-2010
  • 14-07-2010
  • 13-07-2010
  • 12-07-2010
  • 11-07-2010
  • 10-07-2010
  • 09-07-2010
  • 08-07-2010
  • 07-07-2010
  • 06-07-2010
  • 05-07-2010
  • 04-07-2010
  • 03-07-2010
  • 02-07-2010
  • 01-07-2010
  • 30-06-2010
  • 29-06-2010
  • 28-06-2010
  • 27-06-2010
  • 26-06-2010
  • 25-06-2010
  • 24-06-2010
  • 23-06-2010
  • 22-06-2010
  • 16-06-2010
  • 15-06-2010
  • 14-06-2010
  • 13-06-2010
  • 12-06-2010
  • 11-06-2010
  • 10-06-2010
  • 09-06-2010
  • 08-06-2010
  • 07-06-2010
  • 06-06-2010
  • 05-06-2010
  • 04-06-2010
  • 03-06-2010
  • 02-06-2010
  • 01-06-2010
  • 31-05-2010
  • 30-05-2010
  • 29-05-2010
  • 28-05-2010
  • 27-05-2010
  • 26-05-2010
  • 25-05-2010
  • 24-05-2010
  • 23-05-2010
  • 22-05-2010
  • 21-05-2010
  • 20-05-2010
  • 19-05-2010
  • 18-05-2010
  • 17-05-2010
  • 16-05-2010
  • 15-05-2010
  • 14-05-2010
  • 13-05-2010
  • 12-05-2010
  • 11-05-2010
  • 10-05-2010
  • 09-05-2010
  • 08-05-2010
  • 07-05-2010
  • 06-05-2010
  • 05-05-2010
  • 04-05-2010
  • 03-05-2010
  • 02-05-2010
  • 01-05-2010
  • 30-04-2010
  • 29-04-2010
  • 28-04-2010
  • 27-04-2010
  • 26-04-2010
  • 25-04-2010
  • 24-04-2010
  • 23-04-2010
  • 22-04-2010
  • 21-04-2010
  • 20-04-2010
  • 19-04-2010
  • 18-04-2010
  • 17-04-2010
  • 16-04-2010
  • 15-04-2010
  • 14-04-2010
  • 13-04-2010
  • 12-04-2010
  • 11-04-2010
  • 10-04-2010
  • 09-04-2010
  • 08-04-2010
  • 07-04-2010
  • 06-04-2010
  • 05-04-2010
  • 04-04-2010
  • 03-04-2010
  • 02-04-2010
  • 01-04-2010
  • 31-03-2010
  • 30-03-2010
  • 29-03-2010
  • 28-03-2010
  • 27-03-2010
  • 26-03-2010
  • 25-03-2010
  • 24-03-2010
  • 23-03-2010
  • 22-03-2010
  • 21-03-2010
  • 20-03-2010
  • 19-03-2010
  • 18-03-2010
  • 17-03-2010
  • 16-03-2010
  • 15-03-2010
  • 14-03-2010
  • 13-03-2010
  • 12-03-2010
  • 11-03-2010
  • 10-03-2010
  • 09-03-2010
  • 08-03-2010
  • 07-03-2010
  • 06-03-2010
  • 05-03-2010
  • 04-03-2010
  • 03-03-2010
  • 02-03-2010
  • 01-03-2010
  • 28-02-2010
  • 27-02-2010
  • 26-02-2010
  • 25-02-2010
  • 24-02-2010
  • 23-02-2010
  • 22-02-2010
  • 21-02-2010
  • 20-02-2010
  • 19-02-2010
  • 18-02-2010
  • 17-02-2010
  • 16-02-2010
  • 15-02-2010
  • 14-02-2010
  • 13-02-2010
  • 12-02-2010
  • 11-02-2010
  • 10-02-2010
  • 09-02-2010
  • 08-02-2010
  • 07-02-2010
  • 06-02-2010
  • 05-02-2010
  • 04-02-2010
  • 03-02-2010
  • 02-02-2010
  • 01-02-2010
  • 31-01-2010
  • 30-01-2010
  • 29-01-2010
  • 28-01-2010
  • 27-01-2010
  • 26-01-2010
  • 25-01-2010
  • 24-01-2010
  • 23-01-2010
  • 22-01-2010
  • 21-01-2010
  • 20-01-2010
  • 19-01-2010
  • 18-01-2010
  • 17-01-2010
  • 16-01-2010
  • 15-01-2010
  • 14-01-2010
  • 13-01-2010
  • 12-01-2010
  • 11-01-2010
  • 10-01-2010
  • 09-01-2010
  • 08-01-2010
  • 07-01-2010
  • 06-01-2010
  • 05-01-2010
  • 04-01-2010
  • 03-01-2010
  • 02-01-2010
  • 01-01-2010
  • 31-12-2009
  • 30-12-2009
  • 29-12-2009
  • 28-12-2009
  • 27-12-2009
  • 26-12-2009
  • 25-12-2009
  • 24-12-2009
  • 23-12-2009
  • 22-12-2009
  • 21-12-2009
  • 20-12-2009
  • 19-12-2009
  • 18-12-2009
  • 17-12-2009
  • 16-12-2009
  • 15-12-2009
  • 14-12-2009
  • 13-12-2009
  • 12-12-2009
  • 11-12-2009
  • 10-12-2009
  • 09-12-2009
  • 08-12-2009
  • 07-12-2009
  • 06-12-2009
  • 05-12-2009
  • 04-12-2009
  • 03-12-2009
  • 02-12-2009
  • 01-12-2009
  • 30-11-2009
  • 29-11-2009
  • 28-11-2009
  • 27-11-2009
  • 26-11-2009
  • 25-11-2009
  • 24-11-2009
  • 23-11-2009
  • 22-11-2009
  • 21-11-2009
  • 20-11-2009
  • 19-11-2009
  • 18-11-2009
  • 17-11-2009
  • 16-11-2009
  • 15-11-2009
  • 14-11-2009
  • 13-11-2009
  • 12-11-2009
  • 11-11-2009
  • 10-11-2009
  • 09-11-2009
  • 08-11-2009
  • 07-11-2009
  • 06-11-2009
  • 05-11-2009
  • 04-11-2009
  • 03-11-2009
  • 02-11-2009
  • 01-11-2009
  • 31-10-2009
  • 30-10-2009
  • 29-10-2009
  • 28-10-2009
  • 27-10-2009
  • 26-10-2009
  • 25-10-2009
  • 24-10-2009
  • 23-10-2009
  • 22-10-2009
  • 21-10-2009
  • 20-10-2009
  • 19-10-2009
  • 18-10-2009
  • 17-10-2009
  • 16-10-2009
  • 15-10-2009
  • 14-10-2009
  • 13-10-2009
  • 12-10-2009
  • 11-10-2009
  • 10-10-2009
  • 09-10-2009
  • 08-10-2009
  • 07-10-2009
  • 06-10-2009
  • 05-10-2009
  • 04-10-2009
  • 03-10-2009
  • 02-10-2009
  • 01-10-2009
  • 30-09-2009
  • 29-09-2009
  • 28-09-2009
  • 27-09-2009
  • 26-09-2009
  • 25-09-2009
  • 24-09-2009
  • 23-09-2009
  • 22-09-2009
  • 21-09-2009
  • 20-09-2009
  • 19-09-2009
  • 18-09-2009
  • 17-09-2009
  • 16-09-2009
  • 15-09-2009
  • 14-09-2009
  • 13-09-2009
  • 12-09-2009
  • 11-09-2009
  • 10-09-2009
  • 09-09-2009
  • 08-09-2009
  • 07-09-2009
  • 06-09-2009
  • 05-09-2009
  • 04-09-2009
  • 03-09-2009
  • 02-09-2009
  • 01-09-2009
  • 31-08-2009
  • 30-08-2009
  • 29-08-2009
  • 28-08-2009
  • 27-08-2009
  • 26-08-2009
  • 25-08-2009
  • 24-08-2009
  • 23-08-2009
  • 22-08-2009
  • 21-08-2009
  • 20-08-2009
  • 19-08-2009
  • 18-08-2009
  • 17-08-2009
  • 16-08-2009
  • 15-08-2009
  • 14-08-2009
  • 13-08-2009
  • 12-08-2009
  • 11-08-2009
  • 10-08-2009
  • 09-08-2009
  • 08-08-2009
  • 07-08-2009
  • 06-08-2009
  • 05-08-2009
  • 04-08-2009
  • 03-08-2009
  • 02-08-2009
  • 01-08-2009
  • 31-07-2009
  • 30-07-2009
  • 29-07-2009
  • 28-07-2009
  • 27-07-2009
  • 26-07-2009
  • 25-07-2009
  • 24-07-2009
  • 23-07-2009
  • 22-07-2009
  • 21-07-2009
  • 20-07-2009
  • 19-07-2009
  • 18-07-2009
  • 17-07-2009
  • 16-07-2009
  • 15-07-2009
  • 14-07-2009
  • 13-07-2009
  • 12-07-2009
  • 11-07-2009
  • 10-07-2009
  • 09-07-2009
  • 08-07-2009
  • 07-07-2009
  • 06-07-2009
  • 05-07-2009
  • 04-07-2009
  • 03-07-2009
  • 02-07-2009
  • 01-07-2009
  • 30-06-2009
  • 29-06-2009
  • 28-06-2009
  • 27-06-2009
  • 26-06-2009
  • 25-06-2009
  • 24-06-2009
  • 23-06-2009
  • 22-06-2009
  • 21-06-2009
  • 20-06-2009
  • 19-06-2009
  • 18-06-2009
  • 17-06-2009
  • 16-06-2009
  • 15-06-2009
  • 14-06-2009
  • 13-06-2009
  • 12-06-2009
  • 11-06-2009
  • 10-06-2009
  • 09-06-2009
  • 08-06-2009
  • 07-06-2009
  • 06-06-2009
  • 05-06-2009
  • 04-06-2009
  • 03-06-2009
  • 02-06-2009
  • 01-06-2009
  • 31-05-2009
  • 30-05-2009
  • 29-05-2009
  • 28-05-2009
  • 27-05-2009
  • 26-05-2009
  • 25-05-2009
  • 24-05-2009
  • 23-05-2009
  • 22-05-2009
  • 21-05-2009
  • 20-05-2009
  • 19-05-2009
  • 18-05-2009
  • 17-05-2009
  • 16-05-2009
  • 15-05-2009
  • 14-05-2009
  • 13-05-2009
  • 12-05-2009
  • 11-05-2009
  • 10-05-2009
  • 09-05-2009
  • 08-05-2009
  • 07-05-2009
  • 06-05-2009
  • 05-05-2009
  • 04-05-2009
  • 03-05-2009
  • 02-05-2009
  • 01-05-2009
  • 30-04-2009
  • 29-04-2009
  • 28-04-2009
  • 27-04-2009
  • 26-04-2009
  • 25-04-2009
  • 24-04-2009
  • 23-04-2009
  • 22-04-2009
  • 21-04-2009
  • 20-04-2009
  • 19-04-2009
  • 18-04-2009
  • 17-04-2009
  • 16-04-2009
  • 15-04-2009
  • 14-04-2009
  • 13-04-2009
  • 12-04-2009
  • 11-04-2009
  • 10-04-2009
  • 09-04-2009
  • 08-04-2009
  • 07-04-2009
  • 06-04-2009
  • 05-04-2009
  • 04-04-2009
  • 03-04-2009
  • 02-04-2009
  • 01-04-2009
  • 31-03-2009
  • 30-03-2009
  • 29-03-2009
  • 28-03-2009
  • 27-03-2009
  • 26-03-2009
  • 25-03-2009
  • 24-03-2009
  • 23-03-2009
  • 22-03-2009
  • 21-03-2009
  • 20-03-2009
  • 19-03-2009
  • 18-03-2009
  • 17-03-2009
  • 16-03-2009
  • 15-03-2009
  • 14-03-2009
  • 13-03-2009
  • 12-03-2009
  • 11-03-2009
  • 10-03-2009
  • 09-03-2009
  • 08-03-2009
  • 07-03-2009
  • 06-03-2009
  • 05-03-2009
  • 04-03-2009
  • 03-03-2009
  • 02-03-2009
  • 01-03-2009
  • 28-02-2009
  • 27-02-2009
  • 26-02-2009
  • 25-02-2009
  • 24-02-2009
  • 23-02-2009
  • 22-02-2009
  • 21-02-2009
  • 20-02-2009
  • 19-02-2009
  • 18-02-2009
  • 17-02-2009
  • 16-02-2009
  • 15-02-2009
  • 14-02-2009
  • 13-02-2009
  • 12-02-2009
  • 11-02-2009
  • 10-02-2009
  • 09-02-2009
  • 08-02-2009
  • 07-02-2009
  • 06-02-2009
  • 05-02-2009
  • 04-02-2009
  • 03-02-2009
  • 02-02-2009
  • 01-02-2009
  • 31-01-2009
  • 30-01-2009
  • 29-01-2009
  • 28-01-2009
  • 27-01-2009
  • 26-01-2009
  • 25-01-2009
  • 24-01-2009
  • 23-01-2009
  • 22-01-2009
  • 21-01-2009
  • 20-01-2009
  • 19-01-2009
  • 18-01-2009
  • 17-01-2009
  • 16-01-2009
  • 15-01-2009
  • 14-01-2009
  • 13-01-2009
  • 12-01-2009
  • 11-01-2009
  • 10-01-2009
  • 09-01-2009
  • 08-01-2009
  • 07-01-2009
  • 06-01-2009
  • 05-01-2009
  • 04-01-2009
  • 03-01-2009
  • 02-01-2009
  • 01-01-2009
  • 31-12-2008
  • 30-12-2008
  • 29-12-2008
  • 28-12-2008
  • 27-12-2008
  • 25-12-2008
  • 24-12-2008
  • 23-12-2008
  • 22-12-2008
  • 21-12-2008
  • 20-12-2008
  • 19-12-2008
  • 18-12-2008
  • 17-12-2008
  • 16-12-2008
  • 15-12-2008
  • 14-12-2008
  • 13-12-2008
  • 12-12-2008
  • 11-12-2008
  • 10-12-2008
  • 09-12-2008
  • 08-12-2008
  • 07-12-2008
  • 06-12-2008
  • 05-12-2008
  • 04-12-2008
  • 03-12-2008
  • 02-12-2008
  • 01-12-2008
  • 30-11-2008
  • 29-11-2008
  • 28-11-2008
  • 27-11-2008
  • 26-11-2008
  • 25-11-2008
  • 24-11-2008
  • 23-11-2008
  • 22-11-2008
  • 21-11-2008
  • 20-11-2008
  • 19-11-2008
  • 18-11-2008
  • 17-11-2008
  • 16-11-2008
  • 15-11-2008
  • 14-11-2008
  • 13-11-2008
  • 12-11-2008
  • 11-11-2008
  • 10-11-2008
  • 09-11-2008
  • 08-11-2008
  • 07-11-2008
  • 06-11-2008
  • 05-11-2008
  • 04-11-2008
  • 03-11-2008
  • 02-11-2008
  • 01-11-2008
  • 31-10-2008
  • 30-10-2008
  • 29-10-2008
  • 28-10-2008
  • 27-10-2008
  • 26-10-2008
  • 25-10-2008
  • 24-10-2008
  • 23-10-2008
  • 22-10-2008
  • 21-10-2008
  • 20-10-2008
  • 19-10-2008
  • 18-10-2008
  • 17-10-2008
  • 16-10-2008
  • 15-10-2008
  • 14-10-2008
  • 13-10-2008
  • 12-10-2008
  • 11-10-2008
  • 10-10-2008
  • 09-10-2008
  • 08-10-2008
  • 07-10-2008
  • 06-10-2008
  • 05-10-2008
  • 04-10-2008
  • 03-10-2008
  • 02-10-2008
  • 01-10-2008
  • 30-09-2008
  • 29-09-2008
  • 28-09-2008
  • 27-09-2008
  • 26-09-2008
  • 25-09-2008
  • 24-09-2008
  • 23-09-2008
  • 22-09-2008
  • 21-09-2008
  • 20-09-2008
  • 19-09-2008
  • 18-09-2008
  • 17-09-2008
  • 16-09-2008
  • 14-09-2008
  • 13-09-2008
  • 12-09-2008
  • 11-09-2008
  • 10-09-2008
  • 09-09-2008
  • 08-09-2008
  • 07-09-2008
  • 06-09-2008
  • 05-09-2008
  • 04-09-2008
  • 03-09-2008
  • 02-09-2008
  • 01-09-2008
  • 31-08-2008
  • 30-08-2008
  • 29-08-2008
  • 28-08-2008
  • 27-08-2008
  • 26-08-2008
  • 25-08-2008
  • 24-08-2008
  • 23-08-2008
  • 22-08-2008
  • 21-08-2008
  • 20-08-2008
  • 19-08-2008
  • 18-08-2008
  • 17-08-2008
  • 16-08-2008
  • 15-08-2008
  • 14-08-2008
  • 13-08-2008
  • 12-08-2008
  • 11-08-2008
  • 10-08-2008
  • 09-08-2008
  • 08-08-2008
  • 07-08-2008
  • 06-08-2008
  • 05-08-2008
  • 04-08-2008
  • 03-08-2008
  • 02-08-2008
  • 01-08-2008
  • 31-07-2008
  • 30-07-2008
  • 29-07-2008
  • 28-07-2008
  • 27-07-2008
  • 26-07-2008
  • 25-07-2008
  • 24-07-2008
  • 23-07-2008
  • 22-07-2008
  • 21-07-2008
  • 20-07-2008
  • 19-07-2008
  • 18-07-2008
  • 17-07-2008
  • 16-07-2008
  • 15-07-2008
  • 14-07-2008
  • 13-07-2008
  • 11-07-2008
  • 10-07-2008
  • 09-07-2008
  • 08-07-2008
  • 07-07-2008
  • 06-07-2008
  • 05-07-2008
  • 04-07-2008
  • 03-07-2008
  • 02-07-2008
  • 01-07-2008
  • 30-06-2008
  • 29-06-2008
  • 28-06-2008
  • 27-06-2008
  • 26-06-2008
  • 25-06-2008
  • 24-06-2008
  • 23-06-2008
  • 22-06-2008
  • 21-06-2008
  • 20-06-2008
  • 19-06-2008
  • 18-06-2008
  • 17-06-2008
  • 16-06-2008
  • 15-06-2008
  • 14-06-2008
  • 13-06-2008
  • 12-06-2008
  • 11-06-2008
  • 10-06-2008
  • 09-06-2008
  • 08-06-2008
  • 07-06-2008
  • 06-06-2008
  • 05-06-2008
  • 04-06-2008
  • 03-06-2008
  • 02-06-2008
  • 01-06-2008
  • 31-05-2008
  • 30-05-2008
  • 29-05-2008
  • 28-05-2008
  • 27-05-2008
  • 26-05-2008
  • 25-05-2008
  • 24-05-2008
  • 23-05-2008
  • 22-05-2008
  • 21-05-2008
  • 20-05-2008
  • 19-05-2008
  • 18-05-2008
  • 17-05-2008
  • 16-05-2008
  • 15-05-2008
  • 14-05-2008
  • 13-05-2008
  • 12-05-2008
  • 11-05-2008
  • 10-05-2008
  • 09-05-2008
  • 08-05-2008
  • 07-05-2008
  • 06-05-2008
  • 05-05-2008
  • 04-05-2008
  • 03-05-2008
  • 02-05-2008
  • 01-05-2008
  • 30-04-2008
  • 29-04-2008
  • 28-04-2008
  • 27-04-2008
  • 26-04-2008
  • 25-04-2008
  • 24-04-2008
  • 23-04-2008
  • 22-04-2008
  • 21-04-2008
  • 20-04-2008
  • 19-04-2008
  • 18-04-2008
  • 17-04-2008
  • 16-04-2008
  • 15-04-2008
  • 14-04-2008
  • 13-04-2008
  • 12-04-2008
  • 11-04-2008
  • 10-04-2008
  • 09-04-2008
  • 08-04-2008
  • 07-04-2008
  • 06-04-2008
  • 05-04-2008
  • 04-04-2008
  • 03-04-2008
  • 02-04-2008
  • 01-04-2008
  • 31-03-2008
  • 30-03-2008
  • 29-03-2008
  • 28-03-2008
  • 27-03-2008
  • 26-03-2008
  • 25-03-2008
  • 24-03-2008
  • 23-03-2008
  • 22-03-2008
  • 21-03-2008
  • 20-03-2008
  • 19-03-2008
  • 18-03-2008
  • 17-03-2008
  • 16-03-2008
  • 15-03-2008
  • 14-03-2008
  • 13-03-2008
  • 12-03-2008
  • 11-03-2008
  • 10-03-2008
  • 09-03-2008
  • 08-03-2008
  • 07-03-2008
  • 06-03-2008
  • 05-03-2008
  • 04-03-2008
  • 03-03-2008
  • 02-03-2008
  • 01-03-2008
  • 29-02-2008
  • 28-02-2008
  • 27-02-2008
  • 26-02-2008
  • 25-02-2008
  • 24-02-2008
  • 23-02-2008
  • 22-02-2008
  • 21-02-2008
  • 20-02-2008
  • 19-02-2008
  • 18-02-2008
  • 17-02-2008
  • 16-02-2008
  • 15-02-2008
  • 14-02-2008
  • 13-02-2008
  • 12-02-2008
  • 11-02-2008
  • 10-02-2008
  • 09-02-2008
  • 08-02-2008
  • 07-02-2008
  • 06-02-2008
  • 05-02-2008
  • 04-02-2008
  • 03-02-2008
  • 02-02-2008
  • 01-02-2008
  • 31-01-2008
  • 30-01-2008
  • 29-01-2008
  • 28-01-2008
  • 27-01-2008
  • 26-01-2008
  • 25-01-2008
  • 24-01-2008
  • 23-01-2008
  • 22-01-2008
  • 21-01-2008
  • 20-01-2008
  • 19-01-2008
  • 18-01-2008
  • 17-01-2008
  • 16-01-2008
  • 15-01-2008
  • 14-01-2008
  • 13-01-2008
  • 12-01-2008
  • 11-01-2008
  • 10-01-2008
  • 09-01-2008
  • 08-01-2008
  • 07-01-2008
  • 06-01-2008
  • 05-01-2008
  • 04-01-2008
  • 03-01-2008
  • 02-01-2008
  • 01-01-2008
  • 31-12-2007
  • 30-12-2007
  • 29-12-2007
  • 28-12-2007
  • 27-12-2007
  • 26-12-2007
  • 25-12-2007
  • 24-12-2007
  • 23-12-2007
  • 22-12-2007
  • 21-12-2007
  • 20-12-2007
  • 19-12-2007
  • 18-12-2007
  • 17-12-2007
  • 16-12-2007
  • 15-12-2007
  • 14-12-2007
  • 13-12-2007
  • 12-12-2007
  • 11-12-2007
  • 10-12-2007
  • 09-12-2007
  • 08-12-2007
  • 07-12-2007
  • 06-12-2007
  • 05-12-2007
  • 04-12-2007
  • 03-12-2007
  • 02-12-2007
  • 01-12-2007
  • 30-11-2007
  • 29-11-2007
  • 28-11-2007
  • 27-11-2007
  • 26-11-2007
  • 25-11-2007
  • 24-11-2007
  • 23-11-2007
  • 22-11-2007
  • 21-11-2007
  • 20-11-2007
  • 19-11-2007
  • 18-11-2007
  • 17-11-2007
  • 16-11-2007
  • 15-11-2007
  • 14-11-2007
  • 13-11-2007
  • 12-11-2007
  • 11-11-2007
  • 10-11-2007
  • 09-11-2007
  • 08-11-2007
  • 07-11-2007
  • 06-11-2007
  • 05-11-2007
  • 04-11-2007
  • 03-11-2007
  • 02-11-2007
  • 01-11-2007
  • 31-10-2007
  • 30-10-2007
  • 29-10-2007
  • 28-10-2007
  • 27-10-2007
  • 26-10-2007
  • 25-10-2007
  • 24-10-2007
  • 23-10-2007
  • 22-10-2007
  • 21-10-2007
  • 20-10-2007
  • 19-10-2007
  • 18-10-2007
  • 17-10-2007
  • 16-10-2007
  • 15-10-2007
  • 14-10-2007
  • 13-10-2007
  • 12-10-2007
  • 11-10-2007
  • 10-10-2007
  • 09-10-2007
  • 08-10-2007
  • 07-10-2007
  • 06-10-2007
  • 05-10-2007
  • 04-10-2007
  • 03-10-2007
  • 02-10-2007
  • 01-10-2007
  • 30-09-2007
  • 29-09-2007
  • 28-09-2007
  • 27-09-2007
  • 26-09-2007
  • 25-09-2007
  • 24-09-2007
  • 23-09-2007
  • 22-09-2007
  • 21-09-2007
  • 20-09-2007
  • 19-09-2007
  • 18-09-2007
  • 17-09-2007
  • 16-09-2007
  • 15-09-2007
  • 14-09-2007
  • 13-09-2007
  • 12-09-2007
  • 11-09-2007
  • 10-09-2007
  • 09-09-2007
  • 08-09-2007
  • 07-09-2007
  • 06-09-2007
  • 05-09-2007
  • 04-09-2007
  • 03-09-2007
  • 02-09-2007
  • 01-09-2007
  • 31-08-2007
  • 30-08-2007
  • 29-08-2007
  • 28-08-2007
  • 27-08-2007
  • 26-08-2007
  • 25-08-2007
  • 24-08-2007
  • 23-08-2007
  • 22-08-2007
  • 21-08-2007
  • 20-08-2007
  • 19-08-2007
  • 18-08-2007
  • 17-08-2007
  • 16-08-2007
  • 15-08-2007
  • 14-08-2007
  • 11-08-2007
  • 10-08-2007
  • 26-05-2007
  • 01-02-2007
  • 21-07-2006
  • 17-07-2006
  • 20-05-2006
  • 30-11--0001

    Blog als favoriet !

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    google.com, pub-6782612844096639, DIRECT, f08c47fec0942fa0




    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!