De Zuidafrikaanse schrijfster Nadine Gordimer werd geboren op 20 november 1923 in Springs. Zie ook mijn blog van 20 november 2006 en ook mijn blog van 20 november 2007 en ook mijn blog van 20 november 2008 en ook mijn blog van 20 november 2009.

Uit: Beethoven was One-Sixteenth Black

“GREGOR

Anyone who is a reader knows that what you have read has influenced your life. By ‘reader’ I mean one from the time you began to pick out the printed words, for yourself, in the bedtime story. (Another presumption: you became literate in some era before the bedtime story was replaced by the half-hour before the Box.) Adolescence is the crucial period when the poet and the fiction writer intervene in formation of the sense of self in sexual relation to others, suggesting – excitingly, sometimes scarily – that what adult authority has told or implied is the order of such relations, is not all. Back in the Forties, I was given to understand: first, you will meet a man, both will fall in love, and you will marry; there is an order of emotions that goes with this packaged process. That is what love is.

For me, who came along first was Marcel Proust. The strange but ineluctable disorder of Charles Swann’s agonising love for a woman who wasn’t his type (and this really no fault of her own, he fell in love with her as what she was, eh?); the jealousy of the Narrator tormentedly following a trail of Albertine’s evasions.

Swept away was the confetti. I now had different expectations of what experience might have to take on. My appren­ticeship to sexual love changed; for life. Like it or not, this is what love is. Terrible. Glorious.

But what happens if something from a fiction is not interiorised, but materialises? Takes on independent exist­ence?

It has just happened to me. Every year I re-read some of the books I don’t want to die without having read again. This year one of these is Kafka’s Diaries, and I am about halfway through. It’s night-time reading of a wonderfully harrowing sort.

A few mornings ago when I sat down at this typewriter as I do now, not waiting for Lorca’s duende but getting to work, I saw under the narrow strip of window which displays words electronically as I convey them, a roach. A smallish roach about the size and roach-shape of the nail of my third finger – medium-sized hand. To tell that I couldn’t believe it is understatement. But my immediate thought was practical: it was undoubtedly there, how did it get in. I tapped the glass at the place beneath which it appeared. It confirmed its existence, not by moving the body but wavering this way and that two whiskers, antennae so thin and pale I had not discerned them.”

Nadine Gordimer (Springs. 20 november 1923)

De Amerikaanse schrijver Don DeLillo werd op 20 november 1936 geboren in New York City als zoon van Italiaanse immigranten. Zie ook mijn blog van 20 november 2008 en ook mijn blog van 20 november 2009.

Uit: Underworld

“We were about thirty miles below the Canadian border in a rambling encampment that was mostly barracks and other frame structures, a harking back, maybe, to the missionary roots of the order - except the natives, in this case, were us. Poor city kids who showed promise; some frail-bodied types with photographic memories and a certain uncleanness about them; those who were bright but unstable; those who could not adjust; the ones whose adjustment was ordained by the state; a cluster of Latins from some Jesuit center in Venezuela, smart young men with a cosmopolitan style, freezing their weenies off; and a few farmboys from not so far away, shyer than borrowed suits.
"Sometimes I think the education we dispense is better suited to a fifty-year-old who feels he missed the point the first time around. Too many abstract ideas. Eternal verities left and right. You'd be better served looking at your shoe and naming the parts. You in particular, Shay, coming from the place you come from."
This seemed to animate him. He leaned across the desk and gazed, is the word, at my wet boots.
"Those are ugly things, aren't they?"
"Yes they are."
"Name the parts. Go ahead. We're not so chi chi here, we're not so intellectually chic that we can't test a student face-to-face."
"Name the parts," I said. "All right. Laces."
"Laces. One to each shoe. Proceed."
I lifted one foot and turned it awkwardly.

Don DeLillo (New York City, 20 november 1936)

De Engelse dichter en schrijver Thomas Chatterton werd geboren op 20 november 1752 in Bristol als zoon van een koster. Zie ook mijn blog van 20 november 2008 en ook mijn blog van 20 november 2009.

A New Song

Ah blame me not, Catcott, if from the right way
My notions and actions run far.
How can my ideas do other but stray,
Deprived of their ruling North-Star?

A blame me not, Broderip, if mounted aloft,
I chatter and spoil the dull air;
How can I imagine thy foppery soft,
When discord's the voice of my fair?

If Turner remitted my bluster and rhymes,
If Hardind was girlish and cold,
If never an ogle was got from Miss Grimes,
If Flavia was blasted and old;

I chose without liking, and left without pain,
Nor welcomed the frown with a sigh;
I scorned, like a monkey, to dangle my chain,
And paint them new charms with a lie.

Once Cotton was handsome; I flam'd and I burn'd,
I died to obtain the bright queen;
But when I beheld my epistle return'd,
By Jesu it alter'd the scene.

She's damnable ugly, my Vanity cried,
You lie, says my Conscience, you lie;
Resolving to follow the dictates of Pride,
I'd view her a hag to my eye.

But should she regain her bright lustre again,
And shine in her natural charms,
'Tis but to accept of the works of my pen,
And permit me to use my own arms.

Thomas Chatterton (20 november 1752  - 5 augustus 1770)

Standbeeld in Bristol

De Iraanse dichteres, vertaalster en mensenrechten-advocate Sheema Kalbasi werd geboren op 20 november 1972 in Teheran. Zie ook mijn blog van 20 november 2008 en ook mijn blog van 20 november 2009.

New England

Children are playing next to the ocean coast

and sand castles are built with their digging

hands symphonized with their joyous laughter.

Near the beach, sea rocks are thirsty to move

from sitting next to the New England attic rooms.

The air is cooling down and the little kids

are now nesting on the rocks, trying to get away

from the cool summer breeze, chilled afternoon winds

and the dancing waves.

My little girl is one of the children, and with dreamy eyes

she is pretending to be waving at the Beluga Whales,

the wave makers of the sea ... from coast to coast.

The beach and the people are getting ready for

today’s close-up and I hear my voice: "Dokhtaram, Bia!"

we have to say goodbye to the sea and the whales.

Her little body fully clothed floats across

the air, arms in the hands of her father

and after two more rotations, is satisfied to close

her wings for the evening ride.

She slips the shelves and shadows of

her new found friends within the

walls of her night's dream before

another summer-morning lights the start of the day

for her to watch the length of her footsteps

on the sands next to the white waters and dancing waves.

Sheema Kalbasi (Teheran, 20 november 1972)



Zie voor nog meer schrijvers van de 20^e november ook mijn vorige blog van vandaag.

20-11-2010 om 20:04 geschreven door Romenu  

De Zweedse schrijfster Selma Lagerlöf werd geboren op 20 november 1858 in Östra Emterwik in Zweden. Zie ook mijn blog van 20 november 2006 en ook mijn blog van 20 november 2008 en ook mijn blog van 20 november 2009.

Uit: Niels Holgersson's wonderbare reis (Vertaald door Margaretha Meijboom)

“Maar Vader en Moeder verheugden zich in 't geheel niet; integendeel, ze waren heel bedroefd. Hij was een arme keuterboer, en hun hoeve was niet veel grooter dan een tuintje. Toen ze er in 't begin kwamen wonen, konden zij daar niet meer dan een varken en een paar kippen houden; maar ze waren bizonder vlijtige en knappe menschen, en nu hadden ze èn koeien, èn ganzen. Het was hun buitengewoon goed gegaan, en ze zouden tevreden en blij naar de kerk zijn gewandeld, als ze

niet over hun zoon hadden hoeven denken. De vader klaagde er over, dat hij traag en lui was. In school had hij niets willen leeren, en hij was zoo onbruikbaar, dat men hem ternauwernood de ganzen kon laten hoeden. En Moeder kon niet ontkennen, dat dit waar was, maar zij was het meest bedroefd, omdat hij zoo wild en akelig was,--hard tegen de dieren en boosaardig tegenover de menschen.

"God moge zijn boozen wil breken, en hem een ander hart geven," zei ze. "Anders wordt hij een ongeluk voor zichzelf en de onzen."

De jongen stond er lang over na te denken of hij de preek zou lezen of niet. Toen was hij met zichzelf overeengekomen, dat het 't beste was dezen keer gehoorzaam te zijn. Hij ging in den grooten leuningstoel zitten, en begon te lezen. Maar toen hij een poosje lang de woorden halfluid opgerabbeld had, was het alsof hij slaap kreeg van dat gerabbel, en hij merkte, dat hij knikkebolde.“

Selma Lagerlöf (20 november 1858 – 16 maart 1940)

Portret door Carl Larsson, 1908

De Russische schrijfster Yevgenia Ginzburg werd geboren op 20 november 1904 in Moskou. Zie ook mijn blog van 20 november 2008 en ook mijn blog van 20 november 2009.

Uit: Marschroute eines Lebens

»Jetzt blicken wir uns in die Augen. Vor uns ziehen die gleichen Bilder aus der Vergangenheit vorüber.. . Vor zehn Jahren.. . Ich, eine blutjunge Anfängerin, gebe ihm, einem Analphabeten, einem Bürschchen, das gerade aus seinem tatarischen Dorf in die Stadt gekommen ist, Unterricht. Dieses Bürschchen ist heute Sekretär des Bezirkskomitees~.~

(...)

»Wieviel einfacher und leichter wäre für mich alles gewesen, wenn es die Gestapo gewesen wäre! Ich wußte ganz genau, wie sich ein Kommunist zu benehmen hatte, der ihr in die Hände fiel. Aber hier? Hier mußte man - ~ -~ sich erst einmal klarmachen, wer die Menschen waren, die. einen gefangen hielten. Waren es verkleidete Faschisten: oder waren es Opfer eines ungeheuren Betrugs, einer raffinierten Intrige? Und wie hatte sich ein Kommunist in seinem eigenen Gefängnis zu verhalten.. .?

Yevgenia Ginzburg (20 november1904 – 25 mei 1977)

Onafhankelijk van geboortedata

De Nederlandse schrijver A.L. Snijders (pseudoniem van Peter Cornelis Müller) werd geboren in Amsterdam in 1937. Zie ook mijn blog van 20 november 2009 en ook mijn blog van 2 november 2010.

Thora

Bij de presentatie van de roman Nestor aan de Gedempte Oude Gracht was ook Marius Zeven aanwezig. Omdat duidelijk is dat heel Nederland gedempt wordt, was ik in een bui van lichte treurigheid. Marius Zeven is familie van de schrijver Grönloh en een fan van L.H. Wiener. Hij bezit alle boeken van deze schrijver (11), wat volgens Wiener slechts geëvenaard wordt door een fan in Friesland, die er ook elf in bezit heeft. Marius Z. is mij bekend. Zijn vader is een strijdbare psychiater in ruste, zijn moeder reist over de wereld op zoek naar spirituele verlichting. Marius is een kenner van de hedendaagse Nederlandse literatuur. Hij vertelde mij dat zijn vriend X had gesolliciteerd als eindredacteur bij het Nieuw Israëlitisch Weekblad, en was aangenomen. De man is geen jood en had zich op het sollicitatiegesprek voorbereid door in twee middagen de Thora te lezen. (Marius vertelde goedhartig dat X heel snel kan lezen.) Ik moest denken aan Wartena. Die woont nu 30 jaar in een bergpas in Zuid-Oost-F'rijk, waar hij boer is. Zijn geestelijk leven houdt hij op peil door de Thora in het Hebreeuws te bestuderen. Daartoe rijdt hij één keer per week 's avonds langs nauwe bergpaden naar een klein, verborgen dorp waar een gepensioneerde dominee aan een kleine groep getrouwen uitlegt hoe de Thora verstaan moet worden. Het gezelschap bestaat uit oude mensen die overdag een apotheek of een boekhandel beheren. Zij zouden natuurlijk de tekenen van de tijd beter verstaan als zij zich bezig zouden houden met zen-boeddhisme of taoïsme, maar deze mensen vormen een onderstroom, en dus is de Thora hier op zijn plaats. De bijeenkomst duurt van acht tot tien uur en het gebeurt niet zelden dat men slechts één of twee regels leest, omdat ook alle annotaties van de passus besproken moeten worden. De cultuur is geen vijver, de cultuur is een spleet in de aarde. Ik wil niet sentimenteel zijn (sentimentaliteit is een vloek), maar toen ik over de Gedempte Oude Gracht in Haarlem naar m'n geparkeerde auto liep, voelde ik me heel treurig.

A.L. Snijders (Amsterdam, 1937)

20-11-2010 om 19:58 geschreven door Romenu