|
De Amerikaanse schrijver Irving Stone werd geboren op 14 juli 1903 in San Francisco. Zie ook mijn blog van 14 juli 2007 en ook mijn blog van 14 juli 2009.
Uit: Der Schöpfung wunderbare Wege (Vertaald door Willy Thaler)
Er stand vor seinem Rasiertisch aus Mahagoni und rührte mit dem Rasierpinsel in der weißen Rasierschale mit den blauen Blumen, goss heißes Wasser aus einem Kupferkrug hinzu, seifte sein hellhäutiges Gesicht ein und klappte sein scharf geschliffenes Rasiermesser mit dem Ebenholzgriff auf.
Für den zweiundzwanzigjährigen Charles Darwin war das Rasieren eine angenehme, wenig schwierige Aufgabe, denn er trug seinen rötlich braunen Backenbart bis zum Kinn. Er brauchte also nur seine rosa Wangen und das runde Kinn zu rasieren. Seine roten Lippen waren recht kurz geraten im Vergleich zu der Größe seiner braunen, purpurgesprenkelten Augen, die alles beobachteten und registrierten.
Er säuberte sein Gesicht vom Seifenschaum, nahm zwei Bürsten mit silbernem Rücken und scheitelte sein langes karottenrotes Haar sorgfältig, sodass es fast sein ganzes rechtes Ohr bedeckte, dann bürstete er den übrigen dichten Schopf quer über seinen großen Kopf, bis er in einem eleganten Schwung über sein linkes Ohr fi el. Er nahm ein frisches weißes Hemd aus der Kommode aus Nussholz, knöpfte den gestärkten weißen Kragen zu, dessen Spitzen seinen Bart umrahmten, legte
eine dunkelbraune Krawatte um den hohen Kragen und band eine große Schleife. Gewöhnlich rasierte er sich, wenn er am Morgen aufstand, aber er hatte den Tag auf dem Severn im Familienruderboot mit Fischen und Sammeln verbracht und das Ankleiden bis zu dem Zeitpunkt hinausgeschoben, an dem er Professor Adam Sedgwick empfangen sollte.
Irving Stone (14 juli 1903 26 augustus 1989)
De Italiaanse schrijfster Natalia Ginzburg werd geboren op 14 juli 1916 in Palermo. Zie ook mijn blog van 14 juli 2006 en ook mijn blog van 14 juli 2007 en ook mijn blog van 14 juli 2008 en ook mijn blog van 14 juli 2009.
Uit: De menselijke verhoudingen (Vertaald door etta Maris)
En we verlaten ons huis en gaan voor altijd met deze persoon samenleven; niet omdat we ervan overtuigd zijn dat hij de juiste persoon is, integendeel, we zijn daar helemaal niet van overtuigd en we hebben steeds het vermoeden dat de ware juiste persoon zich wie weet waar in de stad verborgen houdt. Maar we hebben geen zin om te weten waar hij zich verbergt. We voelen dat we hem nu nog maar heel weinig te zeggen hebben, omdat we alles aan deze persoon zeggen waar we nu mee samenleven en die misschien niet de juiste is; en het goede en het kwade van ons leven willen we ontvangen van deze persoon en met hem.
Natalia Ginzburg (14 juli 1916 7 oktober 1991)
De Franse schrijver en letterkundige Jacques de Lacretelle werd geboren in Cormatin (Saône-et-Loire) op 14 juli 1888. Zie ook mijn blog van 14 juli 2007 en ook mijn blog van 14 juli 2008 en ook mijn blog van 14 juli 2009.
Uit: Silbermann
En troisième on passait au grand lycée. Il occupait la moitié de l'établissement et était identique à la partie où j'avais fait mes études pendant quatre années. Même cour carrée, plantée de quelques arbres, dont faisait le tour une haute galerie couverte, élargie à un endroit pour former préau : même disposition des classes tout du long de cette galerie ; et sur les murs, entre les fenêtres, semblables moulages de bas-reliefs antiques.
Néanmoins, comme c'était la première fois, le matin de cette rentrée d'octobre, que je pénétrais dans cette cour, les choses me présentaient un aspect neuf et je portais de tous côtés des regards curieux. La pensée chagrine d'une indépendance qui expire me vint à l'esprit comme je remarquais les portes et les croisées nouvellement repeintes. Leur couleur marron rouge était pareille à celle des jujubes que l'avant-veille encore je ramassais à Aiguesbelles, près de Nîmes, dans le jardin du mas. C'était là, chez mes grands parents, que nous avions passé les vacances comme chaque année. Nous y restions jusqu'au soir du dernier dimanche, car ma mère se plaisait beaucoup à ces jours de cérémonie et de loisir qui lui rappelaient les réjouissances virginales de sa jeunesse. L'absence de mon père, qui rentrait à Paris au commencement de septembre, la rendait libre de les vivre de même façon qu'autrefois. Le matin, nous allions avec mes grands parents au temple. Au retour, ma mère ne manquait jamais de cueillir au vieux figuier dont les racines noueuses étaient captives dans le dallage de la terrasse, la figue la plus belle et la plus chaude. Elle me la tendait, ayant fendu en quatre la pulpe rose et granuleuse, et me regardait manger, cherchant dans mes yeux si j'aimais les fruits de cet arbre autant qu'elle les avait aimés à mon âge...
Jacques de Lacretelle (14 juli 1888 2 januari 1985)
De Russische dichter Gavrila Romanovitsj Derzjavin werd geboren in Kazan op 14 juli 1743. Zie ook mijn blog van 14 juli 2007 en ook mijn blog van 14 juli 2008 en ook mijn blog van 14 juli 2009.
Ter gelegenheid van de dood van
Katerina Jakovlevna op 15 juli 1794
Niet langer zingt mijn zoetgevooisde
Huiszwaluw op het dakgebint,
Gevlogen is mijn liefste, mooiste...
En of ik ooit nog vreugde vind?
Door het verschrikkelijke duister
Valt zelfs het licht niet van de maan;
Haar reine lichaam ligt en rust er
Morsdood, de ogen toegedaan.
De honden wroeten in de aarde,
En janken, net als wind en huis;
Niet wakker wordt de opgebaarde.
De donder slaat mijn hart tot gruis!
Jij, zwaluw, zanger zonder weerga,
Keert weder in april of mei.
Maar jij, mijn teerbeminde eega,
Jij bent voor eeuwig weg bij mij.
Een jarenlange disgenote,
Een metgezel die om mij gaf,
Een onvolprezen echtgenote -
Zij allen delen nu één graf.
't Is leeg rondom. Waartoe nog leven?
Voel mij verslagen, uitgeblust.
Hart, zielehelft, wil mij vergeven,
Ik sluit de kist waarin jij rust.
Gavrila Derzjavin (14 juli 1743 - 20 juli 1816)
De Amerikaanse schrijver, scenarioschrijver en regisseur Arthur Laurents is geboren in New York op 14 Juli 1918. Zie ook mijn blog van 14 juli 2007 en ook mijn blog van 14 juli 2009.
Uit: Mainly on Directing: Gypsy, West Side Story, and Other Musicals
With Tyne Daly in the 1989 revival of Gypsy, the defining moment between star and director happened, not in her dressing room, but in the rehearsal room. From the first day of rehearsal, it was apparent she and I were headed for that Showdown at the OK Corral.
I liked her from our first meeting, which was at her audition on the stage of the Imperial Theatre. She had an irresistible smile, a lust for life in the theatre-and great legs. I was surprised how well she sang; the timbre of her voice was oddly similar to Ethel's. This Rose could be sexual, a motor I could use to drive the whole production. From what I had seen of her work, I assumed she was a good actress-perhaps a questionable assumption, since I'd only seen her on TV. She'd begun in the theatre, though, and came from a theatrical family. As it turned out, my assumption was justified: she was a very good actress-a stubborn one, but a damn good one.
She arrived for rehearsal with her beamish smile and armed: she called me Mr. Laurents. While she didn't overtly question any direction I gave her, there was always the slightly raised eyebrow, the polite question, the little grin that came and went like a sudden threatening cloud on the beach. Unexpressed challenge was always polluting the air, filling the rehearsal hall; the whole company was waiting for the gas to catch fire and explode. Which it did, when we came to the last scene of the first act, where Rose reads June's letter of defection.
Arthur Laurents (New York, 14 juli 1918)
Zie voor nog meer schrijvers van de 14e juli ook mijn vorige blog van vandaag.
14-07-2010 om 20:10
geschreven door Romenu 
|
