De Engelse schrijver William Somerset Maugham werd geboren in Parijs op 25 januari 1874. Zie ook mijn blog van 25 januari 2007 en ook mijn blog van 25 januari 2008 en ook mijn blog van 25 januari 2009 en ook mijn blog van 25 januiari 2010.

Uit: The Trembling Of A Leaf (The Pacific)

„He splashed about for a few minutes in the sea; it was too shallow to swim in and for fear of sharks he could not go out of his depth; then he got out and went into the bath-house for a shower. The coldness of the fresh water was grateful after the heavy stickiness of the salt Pacific, so warm, though it was only just after seven, that to bathe in it did not brace you but rather increased your languor; and when he had dried himself, slipping into a bath-gown, he called out to the Chinese cook that he would be ready for breakfast in five minutes. He walked barefoot across the patch of coarse grass which Walker, the administrator, proudly thought was a lawn, to his own quarters and dressed. This did not take long, for he put on nothing but a shirt and a pair of duck trousers and then went over to his chief's house on the other side of the compound. The two men had their meals together, but the Chinese cook told him that Walker had set out on horseback at five and would not be back for another hour.

Mackintosh had slept badly and he looked with distaste at the paw-paw and the eggs and bacon which were set before him. The mosquitoes had been maddening that night; they flew about the net under which he slept in such numbers that their humming, pitiless and menacing, had the effect of a note, infinitely drawn out, played on a distant organ, and whenever he dozed off he awoke with a start in the belief that one had found its way inside his curtains. It was so hot that he lay naked.

He turned from side to side. And gradually the dull roar of the breakers on the reef, so unceasing and so regular that generally you did not hear it, grew distinct on his consciousness, its rhythm hammered on his tired nerves and he held himself with clenched hands in the effort to bear it.

The thought that nothing could stop that sound, for it would continue to all eternity, was almost impossible to bear, and, as though his strength were a match for the ruthless forces of nature, he had an insane impulse to do some violent thing. He felt he must cling to his self-control or he would go mad.“

William Somerset Maugham (25 januari 1874 – 16 december 1965)

De Engelse schrijfster Virginia Woolf werd geboren op 25 januari 1882 te Londen. Zie ook mijn blog van 25 januari 2007 en ook mijn blog van 25 januari 2008 en ook mijn blog van 25 januari 2009 en ook mijn blog van 25 januiari 2010.

Uit: The Voyage Out

„As the streets that lead from the Strand to the Embankment are very narrow, it is better not to walk down them arm-in-arm. If you persist, lawyers’ clerks will have to make flying leaps into the mud; young lady typists will have to fidget behind you. In the streets of London where beauty goes unregarded, eccentricity must pay the penalty, and it is better not to be very tall, to wear a long blue cloak, or to beat the air with your left hand.
One afternoon in the beginning of October when the traffic was becoming brisk a tall man strode along the edge of the pavement with a lady on his arm. Angry glances struck upon their backs. The small, agitated figures—for in comparison with this couple most people looked small—decorated with fountain pens, and burdened with despatch-boxes, had appointments to keep, and drew a weekly salary, so that there was some reason for the unfriendly stare which was bestowed upon Mr. Ambrose’s height and upon Mrs. Ambrose’s cloak. But some enchantment had put both man and woman beyond the reach of malice. In his case one might guess from the moving lips that it was thought; and in hers from the eyes fixed stonily straight in front of her at a level above the eyes of most that it was sorrow. It was only by scorning all she met that she kept herself from tears, and the friction of people brushing past her was evidently painful. After watching the traffic on the Embankment for a minute or two with a stoical gaze she twitched her husband’s sleeve, and they crossed between the swift discharge of motor cars. When they were safe on the further side, she gently withdrew her arm from his, allowing her mouth at the same time to relax, to tremble; then tears rolled down, and, leaning her elbows on the balustrade, she shielded her face from the curious. Mr. Ambrose attempted consolation; he patted her shoulder; but she showed no signs of admitting him, and feeling it awkward to stand beside a grief that was greater than his, he crossed his arms behind him, and took a turn along the pavement.“

Virginia Woolf (25 januari 1882 – 28 maart 1941)

Portret door Franki Brotzler

De Nederlandse schrijfster Renate Dorrestein werd geboren in Amsterdam op 25 januari 1954. Zie ook mijn blog van 25 januari 2007 en ook mijn blog van 25 januari 2008 en ook mijn blog van 25 januari 2009 en ook mijn blog van 25 januiari 2010.

Uit: Verborgen gebreken

„Agnes ziet de zwarte oogjes uitpuilen van schrik. Haar mond wordt kurkdroog. Ze hoort in de verte, in een ander tijdperk, iemand roepen: 'Pas op!'Robert, het was Robert die dat riep, tegen haar andere broers. Robert die zijn hele spaarvarken had omgekeerd om een pop met echte haren voor haar te kopen toen ze uit het ziekenhuis was ontslagen. Haar kapotte oog was genezen, de wereld was weer wijd en diep en groots. Bij haar thuiskomst had Justus haar onder het slaken van vreugdekreten in de tuin in de lucht gegooid en weer opgevangen. 'Pas op!'Frank die zijn fiets in het grind had neergesmeten om haar tegemoet te rennen. Benjamin die over het voorwiel struikelde in zijn haast deel uit te maken van de feestvreugde. 'Er is taart, Aggie,' riep hij terwijl hij in zijn val tegen Justus aan smakte. 'Pas op!' schreeuwde Robert toen Justus eveneens omviel. En Agnes kraaide van plezier toen ze voelde hoe Robert haar uit de lucht greep, en toen ze samen omver rolden lachte ze nog steeds. Robert stortte, haar tegen zich aanklemmend, met zijn volle gewicht boven op haar, en met een gekraak alsof haar hele schedel werd versplinterd, boorde het handvat van Franks fietsstuur in haar oogkas.“

Renate Dorrestein (Amsterdam, 25 januari 1954)

De Amerikaanse schrijver en regisseur Stephen Chbosky werd geboren op 25 januari 1970 in Pittsburgh, Pennsylvania. Zie ook mijn blog van 25 januiari 2010.

Uit: The Perks of Being a Wallflower

„We then went to eat french fries at McDonald's and he taught me how to play pinball. He even made a joke that because of me he got to skip an afternoon of school and asked me if I wanted to help him work on his Camaro. I guess I was pretty messy because he never let me work on his Camaro before.

At the guidance counselor sessions, they asked the few of us who actually liked Michael to say a few words. I think they were afraid that some of us would try to kill ourselves or something because they looked very tense and one of them kept touching his beard.

Bridget who is crazy said that sometimes she thought about suicide when commercials come on during TV. She was sincere and this puzzled the guidance counselors. Carl who is nice to everyone said that he felt very sad, but could never kill himself because it is a sin.

This one guidance counselor went through the whole group and finally came to me.

"What do you think, Charlie?"

What was so strange about this was the fact that I had never met this man because he wasa "specialist" and he knew my name even though I wasn't wearing a name tag like they do in open house.

"Well, I think that Michael was a nice guy and I don't understand why he did it. As much as I feel sad, I think that not knowing is what really bothers me."

I just reread that and it doesn't sound like how I talk. Especially in that office because I was crying still. I never did stop crying.“

Stephen Chbosky (Pittsburgh, 25 januari 1970)

De Iers-Britrse schrijver James Gordon Farrell werd geboren op 25 januari 1935 in Liverpool. Zie ook mijn blog van 25 januiari 2010.

Uit: Troubles

„In the summer of 1919, not long before the great Victory Parade marched up Whitehall, the Major left hospital and went to Ireland to claim his bride, Angela Spencer. At least he fancied that the claiming of her as a bride might come into it. But nothing definite had been settled.

Home on leave in 1916 the Major had met Angela in Brighton where she had been staying with relations. He now only retained a dim recollection of that time, dazed as he was by the incessant, titanic thunder of artillery that cushioned it thickly, before and after. They had been somewhat hysterical – Angela perhaps feeling amid all the patriotism that she too should have something personal to lose, the Major that he should have at least one reason for surviving. He remembered declaring that he would come back to her, but not very much else. Indeed, the only other thing he recalled quite distinctly was saying goodbye to her at an afternoon thé dansant in a Brighton hotel. They had kissed behind a screen of leaves and, reaching out to steady himself, he had put his hand down firmly on a cactus, which had rendered many of his parting words insincere. The strain had been so great that he had been glad to get away from her. Perhaps, however, this suppressed agony had given the wrong impression of his feelings.

Although he was sure that he had never actually proposed to Angela during the few days of their acquaintance, it was beyond doubt that they were engaged: a certainty fostered by the fact that from the very beginning she had signed her letters 'Your loving fiancée, Angela'. This had surprised him at first. But, with the odour of death drifting into the dug-out in which he scratched out his replies by the light of a candle, it would have been trivial and discourteous beyond words to split hairs about such purely social distinctions.”

Zie voor nog meer schrijvers van de 25e januari ook mijn vorige blog van vandaag en eveneens mijn eerste blog van vandaag.

25-01-2011 om 20:44 geschreven door Romenu  

De Israëlische schrijver David Grossman werd geboren op 25 januari 1954 in Jeruzalem. Zie ook mijn blog van 25 januari 2007 en ook mijn blog van 25 januari 2008 en ook mijn blog van 25 januari 2009 en ook mijn blog van 25 januiari 2010.

Uit: Vrouw op de vlucht voor een bericht (Vertaald door Ruben Verhasselt)

„Ook de volgende nacht verscheen hij voor twaalven in haar deuropening om haar op haar kop te geven en te klagen dat ze in haar slaap lag te zingen, dat ze hem en de hele wereld wakker maakte. Ze lachte in zichzelf en vroeg of zijn kamer echt zo ver weg was, en pas toen viel hem op

dat haar stem niet klonk vanaf dezelfde plek als de vorige of eervorige nacht.

‘Omdat ik nu zít,’ legde ze uit. Hij polste voorzichtig: ‘Waarom zit je eigenlijk?’‘Omdat ik niet sliep,’ zei ze. ‘En ik was niet aan het zingen. Ik zat hier rustig op jou te wachten.’

Ze hadden allebei het idee dat de duisternis nog zwarter werd. Een nieuwe golf van hitte, die misschien niets te maken had met haar ziekte, kroop vanuit Ora’s tenen omhoog en ontstak rode vlekken in haar hals en haar gezicht. Gelukkig is het donker, dacht ze en ze hield met haar hand

de kraag van haar ruime pyjama dicht.

Daarna schraapte hij, in de deuropening, zachtjes zijn keel en zei: ‘Goed, ik moet terug.’ En toen ze vroeg waarom eigenlijk, zei hij dat hij zich dringend in de pek en veren moest gaan wentelen. Ze snapte het niet meteen, maar even later begon ze hard te lachen en zei: ‘Kom op, sufferd, nou is het genoeg met die toneelstukjes van je, ik heb hier naast me een stoel voor je klaargezet.’

Hij tastte zijn weg af langs een deurpost, stalen kastjes en bedden, tot hij ergens bleef staan uithijgen als een oud pakpaard, leunend op een leeg bed. ‘Ik ben hier,’ kreunde hij.

‘Kom dichterbij,’ zei ze.“

David Grossman (Jeruzalem, 25 januari 1954)

De Italiaanse schrijver Alessandro Baricco werd geboren op 25 januari 1958 in Turijn. Zie ook mijn blog van 25 januari 2007  en ook mijn blog van 25 januari 2008 en ook mijn blog van 25 januari 2009 en ook mijn blog van 25 januiari 2010.

Uit: Zijde (Vertaald door Manon Smits)

„Frankrijk, de reizen over zee, de geur van de moerbeibomen in Lavilledieu, de stoomtreinen, de stem van H?ne. Herv?oncour bleef maar over zijn leven vertellen, zoals hij nog nooit in zijn leven had gedaan. Dat meisje bleef hem maar aanstaren, met een heftigheid die elk woord van hem de verplichting ontlokte om gedenkwaardig te klinken. De kamer leek inmiddels in een roerloosheid zonder weg terug te zijn gegleden toen zij ineens, en volkomen stil, een hand uit haar jurk stak en hem over de stromat voor haar liet glijden. Herv?oncour zag die bleke vlek aan de rand van zijn gezichtsveld verschijnen, zag haar het kopje thee van Hara Kei beroeren en daarna, absurd genoeg, doorglijden totdat ze zonder aarzeling het andere kopje vastpakte, wat onverbiddelijk het kopje was waaruit hij had gedronken, het lichtjes optillen en met zich meevoeren. Hara Kei was onophoudelijk uitdrukkingsloos naar de lippen van Herv?oncour blijven staren.
Het meisje tilde lichtjes haar hoofd op.
Voor het eerst maakte ze haar ogen los van Herv?oncour en richtte ze op het kopje.
Langzaam draaide ze het totdat ze het exacte punt waar hij had gedronken onder haar lippen had.
Ze sloot haar ogen half en dronk een slokje thee.
Ze nam het kopje van haar lippen weg.
Ze liet het terugglijden naar waar ze het had gepakt.
Ze liet haar hand onder de jurk verdwijnen.
Ze legde haar hoofd weer op de schoot van Hara Kei.“

Alessandro Baricco (Turijn, 25 januari 1958)

De Pools-Britse dichter, schrijver, filmmaker, componist en filosoof Stefan Themerson werd geboren in Płock op 25 januari 1910. Zie ook mijn blog van 25 januiari 2010.

Uit: The Mystery of the Sardine

„Actually he distinguished two kinds of logic. He called one Perfect Logic, and the other Good Logic. They were not always in agreement with each other. Sometimes they were like cog wheels, Plato’s Heaven or Dante’s Earth, rotating each other in opposite directions. His Perfect Logic would start from some firm convictions and march remorselessly forward, goose step by goose step, coûte que coûte, to some final solution. His Good Logic was different. It had safeguards built into it in case the axioms were wrong. His axioms were spelt out in the Statute book. They could be changed only by an Act of Parliament. Thus, when he saw that the perfect logical conclusion was going to be unjust to the man, the woman, or the child, he, the judge, unable to change the Act of Parliament, would cheat by mincing the steps of his logic, and that’s why he called it “good.” Because (and here he would quote Queen Victoria?) “Goodness is the only thing that never loses it value.”

Stefan Themerson (25 januari 1910 - 6 september 1988)

De Surinaamse dichter en journalist Jozef Hubert Maria Slagveer werd geboren in Totness op 25 januari 1940. Zie ook mijn blog van 25 januari 2009 en ook mijn blog van 25 januiari 2010.

Ik

ik had mij

een pak

van de christenen

aangemeten

maar het zat

zo slap

aan het lichaam

van een neger

ik heb me

gewassen

met jasmijnen

en mijn kra

danst

van zoveel

geluk

negerachtig

of vernegerd

ik ben mezelf

trouw gebleven.

Jozef Slagveer (25 januari 1940 — 8 december 1982)

Het staatslogeergebouw in Totness

De Finse dichter, toneelschrijver en uitgever Paavo Juhani Haavikko werd geboren in Helsinki op 25 januari 1931. Zie ook mijn blog van 25 januari 2009 en ook mijn blog van 25 januiari 2010.

Odysseus

Odyseus: I am one of ten suitors too
in my own house, ten years have gone and the sea is black,
I am ten suitors and I've lost the sea, it's the sea of another man,
All the time I've the sky in my eyes, the sky is jealous, just as we are
The mowers in the sky are jealous, not only here at the earth, but also in the sky, that is empty: our thoughts are sky-walking.

There's the sea, the seafarer is near to the pervert star,
his brown bears copper, silver and hallmarked gold,
his journey is cursed, he will never arrive, it's his ship's last sail,
we envied his rambles the whole ten years,
the land waited for his bones' rest,

There's the sea., the sea is his, the sky
and Penelope, all these does not scale less than his mourning,
most of all we envied his mourning, the morning on his brown:
the guests invited, all of them welcome, my house is debauched: I am Odysseus.

Vertaald door Anselm Hollo

Paavo Haavikko (25 januari 1931 – 6 oktober 2008)

25-01-2011 om 19:53 geschreven door Romenu  

De Duitse dichter, schrijver, musicus en filmmaker Alfred Gulden werd geboren op 25 januari 1944 in Saarlouis. Zie ook mijn blog van 25 januari 2009 en ook mijn blog van 25 januiari 2010.

In der dunklen Ecke

Nein gesagt immer
Widerstand sein das Kind
das hört nicht
die Hände abfaulen
sehen reiß das Auge aus
in der dunklen Ecke
stehen bis die Luft
aus geht der Widerstand
sein

Fall tot um sag

Ganz offen sein
fall tot um sagen
wörtlich gemeint
das glaub mal
einer weiß es

Alfred Gulden (Saarlouis, 25 januari 1944)

De Schotse dichter Robert Burns werd geboren op 25 januari 1759 in Alloway, Ayrshire. Zie ook mijn blog van 25 januari 2007 en ook mijn blog van 25 januari 2008 en ook mijn blog van 25 januari 2009 en ook mijn blog van 25 januiari 2010.

Rantin' rovin' Robin

Er was een knaap geboren op aard,
zijn moeder heeft hem in Kyle gebaard;
't is nauwelijks de moeite waard,
om net te zijn voor Robert.

De koning was in zijn een na laatste jaar,
van januari vijfentwintig dagen daar,
een windvlaag blies met groot gevaar
een welkomstgift voor Robert!

Vrouw Roddel keek hem recht in 't oog,
ze zei: "dit kind dat houd ik hoog,
die heeft heel wat pijlen op zijn boog:
vooruit, we noemen hem Robert!"

"Zijn lot is vreugde en ook venijn,
zijn hart dat is niet werkelijk klein,
hij zal ons niet tot schande zijn.
Wij zijn straks nog trots op Robert!"

Pet's welcome to his love-begotten daughter

Welkom, welkom, liefste kleine,
moge alle geluk van mij verdwijnen,
als ik maar een moment zou schijnen
ontrouw aan je moeder en aan jou,
als schaamrood op mijn kaken zou verschijnen,
als jij me vader noemen zou.

Welkom, dochter, lief en zoet,
je komt hier met wat snelle spoed,
en kerk en rechter vragen wat dat moet;
daarvoor zal ik dan strijden,
want niemand neemt jouw recht en goed,
wat jou eens moet verblijden!
.
Laat mij de minst bedeelde zijn,
voor jou het schoonste, mooi en fijn,
oprecht en zonder voze schijn.
Ook zul je naar de beste school toe gaan,
alsof in huwelijkse staat, kind mijn,
je naam en recht geschreven staan.

Vertaald door Dr M.J.M. de Haan

Robert Burns (25 januari 1759 – 21 juli 1796)

De Duitse dichter Daniel Caspar von Lohenstein werd geboren op 25 januari 1635 in Nimptsch, in Silezië. Zie ook mijn blog van 25 januari 2007 en ook mijn blog van 25 januari 2009 en ook mijn blog van 25 januiari 2010.

Auff einen namens-tag

O Venus leihe mir den zierath deiner wahre/

Vergiß ja keine schminck/ umzircke doch die haare

Der schönsten Tharackin/ nimm diamanten-stein/

Und was noch köstlicher alls alles diß kan seyn/

Das leg' ihr um das haupt. Vergiß auch nicht der ohren/

Laß deinen kleinen sohn bald lauffen zu den mohren/

Und bringen perlen her/ die jenen gäntzlich gleich/

So die Cleopatra/ da sie ihr schönes reich

Zu zeigen emsig war/ in einer nacht verschwendet;

Damit das schöne haupt/ dem wir so hoch verpfändet/

Noch schöner möge seyn/ und dessen wunder-pracht

Zu zeigen/ wie ein stern/ der bey gewölckter nacht

Den weiten himmel ziert; komm Flora/ binde kräntze/

Ihr Nymphen säumt euch nicht/ und heget neue täntze

Um eure königin. Bekennet auch dabey/

Daß ihr berühmter leib der schatz der schönheit sey.

Ach könt ich Paris seyn! solt ich ein urtheil fällen!

Wem doch mit würden sey der apffel zuzustellen/

Den Venus überkam; Ich nähme deine hand/

Ich gäb' ihr einen kuß/ und dieses schönheits-pfand.

Daniel Caspar von Lohenstein (25 januari 1635 - 28 april 1683)

De Ring in Nimptsch, oude ansichtkaart

De Russische zanger, acteur en dichter Vladimir Semjonovitsj Vysotsky werd geboren op 25 januari 1938 in Moskou. Zie ook mijn blog van 25 januari 2007 en ook mijn blog van 25 januari 2009 en ook mijn blog van 25 januiari 2010.

Weinen wird die Braut um mich

Weinen wird die Braut um mich, die Hände ringen.
Meine Schulden zahlt vielleicht ein Freund für mich.
Stümper werden meine besten Lieder singen.
Meine Feinde lachen und besaufen sich.

Bücher, die ich gern hab, wird man mir nicht geben.
Die Gitarre wird verstauben, saitenleer.
Kann nicht tiefer sinken, darf mich nicht erheben,
Sonne, Mond und Sterne seh ich wohl nicht mehr.

Hab kein Recht auf Freiheit, kann fünf Schritt nur gehen
von der Tür zur Wand in diesem schmalen Raum.
Nicht nach rechts und nicht nach links kann ich mich drehen,
nur ein Stück Himmel bleibt mir und – mein Traum.

Nur der Traum, daß bald mein Schloß wird abgenommen,
daß man mir die eignen Kleider wiederbringt,
daß, mich zu empfangen, gute Freunde kommen,
und – was für ein Freiheitslied man mir dann singt.

Vertaald door Martin Remane

Vladimir Vysotsky (25 januari 1938 – 25 juli 1980)

Monument in Jekaterinenburg

De Duitse schrijver en filosoof Friedrich Heinrich Jacobi werd geboren in Düsseldorf op 25 januari 1743. Zie ook mijn blog van 25 januari 2009 en ook mijn blog van 25 januiari 2010.

Uit: Aus Eduard Allwills Papieren

„Itzt kam der Geistliche hinzu, und begann seine Geschäfte. Ich versichere Ihnen, die gute Frau zagte nicht der Zukunft wegen, hatte nicht die mindeste Seelenangst; nur das Dahinsterben ihrer Kräfte, die Lebensermattung preßte ihr manches Ach aus der Brust; und da kam jedesmal ein Zuruf, ein Spruch, ein Vers aus einem Liede, das dann nur die ohnmächtigen Organen zu einem marternden Gebrauche wieder auffing, die milde Hand des Todes bewaffnete, und der Seele wehrte, still und sanft von dannen zu scheiden. – O des Wusts von Welt!

Heute nun ist der Verstorbenen wegen ein Klagen, ein Weinen, auch hier bei meiner Tante, daß einem um Trost bange wäre, der nicht wüßte, daß unter allen diesen Hochbetrübten keiner ist, der die Gattin, Mutter, Freundin bei ihrem Leben nicht immer ganz entbehren konnte. Und nun ich, welcher dies alles so klar vorschwebt, mitten unter diesem Haufen, ganz ohne Teilnehmung; aber ach! im Innersten meines Wesens erschüttert, von unerträglichen Gedanken. – Du mit den vielen Namen, das die Menschen alle zueinanderzerrt, durcheinanderschlinget, was bist du? Quell und Strom und Meer der Gesellschaft, woher? und wohin? ...

Ich sehe die finstere Hohle, und den großen Kessel, worin »Macbeths« Hexen, allerhand Stücke von Tier und Mensch, Froschzehen, Wolfszahn, Fledermaushaar, Judenleber, Türkennase, Tartarlippe, und wieviel andre Dinge sammeln, um das Werk ohne Namen zu bereiten; kochen und kochen am [507] Zauberwesen, bis aus dem Gemenge die Phantomen all hervorgehn:

Erscheinen, erscheinen, erscheinen,

Kommen wie Schatten, und verschwinden wieder

Und dazu dann den grotesken Rundetanz, und die herrliche Musik, und die bezauberte Luft, die ganze, beste, vollständigste Lustbarkeit!“

Friedrich Jacobi (25 januari 1743 - 10 maart 1819)

Buste in het Malkasten-Haus („Jacobihaus“), Düsseldorf

Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 25 januari 2010.

De Duitse schrijfster en dichteres Eva Zeller werd geboren op 25 januari 1923 in Eberswalde. Zie ook mijn blog van 25 januari 2007 en ook mijn blog van 25 januari 2009.

De Franse schrijfster Stéphanie Félicité Du Crest de Saint-Aubin, comtesse de Genlis, werd geboren op 25 januari 1746 in Champcéry bij Autun. Zie ook mijn blog van 25 januari 2009.

25-01-2011 om 19:45 geschreven door Romenu