De Engelse schrijver David Nicholls werd geboren op 30 november 1966 in Eastleigh, Hampshire. Zie ook mijn blog van 30 november 2008 en ook mijn blog van 30 november 2009.en ook mijn blog van 30 november 2010.

Uit: The Understudy

„Stephen C McQueen had two C.Vs.

Alongside the real-life resumé of all the things he had actually achieved, there was the Nearly CV. This was the good-luck version of his life, the one where the close-shaves and the near-misses and the second-choices had all worked-out; the version where he hadn’t been knocked off his bike on the way to that audition, or come down with shingles during the first week of rehearsal; the one where they hadn’t decided to give the role to that bastard off the telly.

This extraordinary phantom career began with Stephen almost-but-not-quite winning huge praise for his show-stealing Malcolm in Macbeth in Sheffield, then consequently very nearly giving his heart-breaking Biff in Death of a Salesman on a nationwide tour. Soon afterwards, the hypothetical reviews that he would probably have received for his might-have-been King Richard II had to be read to be believed. Diversifying into television, he had come oh-so-close to winning the nations hearts’ as cheeky, unorthodox lawyer Todd Francis in hit TV series Justice For All, and a number of successful film roles, both here and abroad, had quite conceivably followed.

Unfortunately, all these great triumphs had taken place in other, imaginary worlds, and there were strict professional rules about submitting your parallel-universe resumé. This unwillingness to take into account what had taken place in other space-time dimensions meant that Stephen was left with his real-life C.V, a document that reflected both his agent’s unwillingness to say no, and Stephen’s extraordinary capacity, his gift almost, for bad luck. It was this real-life version of events that brought him here, to London’s glittering West End. 

At the age of eight, visiting London for the first time with his Mum and Dad, Piccadilly Circus had seemed like the centre of the Universe, an impossibly glamorous, alien landscape, the kind of place where, in an old British Sixties musical, a dance-routine might break-out at any moment. That was twenty-four years ago. It had since become his place-of-work, and coming up from the hot, soupy air of the tube station into the damp November evening, all Stephen saw was a particularly garish and treacherous roundabout. Nearby an adenoidal busker was doggedly working his way through the Radiohead song-book, and the chances of a dance-routine breaking out seemed very slight indeed. Stephen barely even noticed Eros these days, surely the most underwhelming landmark in the world. If he bothered to look up at all, it was only to check the digital clock under the Coca-Cola sign, to see if he was late.“

David Nicholls (Hampshire, 30 november 1966)

 
De Amerikaanse dichter, schrijver en essayist Lee Klein werd geboren op 30 november 1965 in New York. Zie ook mijn blog van 30 november 2008 en ook mijn blog van 30 november 2009 en ook mijn blog van 30 november 2010.

THE  SHOPPPINGTOWN DOWN UNDER (Fragment)

The medical center at Shoppingtown

   Either by walk-in or appointment

   It’s pistachio lobby

   Opened onto the street

   From the outface of the Shoppingtown

   With floral print chairs and couches

   And the receptionists behind

   A large polished wood front-piece

   And overhead canvasses in reproduction

  Of one of Vincent Van Gogh’s paintings of irises

   Here the diminutive female Chinese doctor

   Measures my breathing

   Prescribes dosages of steroids

  And puts me on sessions with the nebulizer

  I make an appearance after being directed here

   By Joseph and Wilhemena

  The property managing duo

  Who seem like a suspect and villain?

    Or suspect and suspect

    On an episode of “Hart to Hart”

    Or Shopping Mall Poem She Wrote.

    Accompanied by my father to this Shoppingtown

    But at the medical office alone

    Which I now leave to go back into the interior of the mall

    To purchase my medicines and a disposable camera from a pharmacy

The disposable camera in hopes of taking pictures of myself with Cuban athletes

     Some of whom I have just spotted shopping, in order to recreate

    The William Jefferson Clinton and Fidel Castro handshake

    A few days prior at New York’s Metropolitan Museum of Art

Now during Pax Shoporama-

                We were looking so forward

    To peace in the Middle East

    So we could visit the Gaza Strip Mall

    And speak these epic-ending words

    “The Greatest Peace in Western History

    was known as the Pax Romana

    should this one last any longer

    it might be known as the Pax Shoporama”

Lee Klein (New York, 30 november 1965)

De Chinese schrijfster Adeline Yen Mah werd geboren op 30 november 1937 in Tianjin. Zie ook mijn blog van 30 november 2008 en ook mijn blog van 30 november 2009 en ook mijn blog van 30 november 2010.
 

Uit: Falling Leaves 

“We were both Edgar's victims, though perhaps James suffered more because for many years he shared a room with our two eldest brothers. He hated to make waves. When pushed around, he endured the blows passively or hid from his tormentor. Seeing me being beaten by Edgar he would skulk quickly away in blinkered silence. Afterwards, when Edgar was gone, he would creep back and try to console me, often muttering his favorite phrase 'Suan le!' (Let it be!) . . .

Of Niang's two children, she openly favoured Franklin. In physical appearance he was the spitting image of Niang: a handsome boy with round eyes and a pert upturned nose. Susan at this stage was still a baby. But they were already special. I don't recall either Edgar or Lydia ever laying a finger on them. James and I were the ones singled out to do everyone's bidding. If we were not fast enough there was often a slap or a shove, especially from Edgar.

I always felt more comfortable with my friends at school than at home, where I was considered inferior and insignificant, partly because of the bad luck I had brought about by causing the death of my mother. I remember watching my older sister and brothers playing tag or skipping rope and longing to be included in their games. Although James and I were very close, he went along with the others and became 'one of the boys' when they wished to preclude me.”

Adeline Yen Mah (Tianjin, 30 november 1937)

 
De Nederlandse dichter Reinier de Rooie werd geboren op 30 november 1961 in Hengelo. Zie ook mijn blog van 30 november 2010.

Aan de getergde muze

daar zit je dan: blijf van mijn lijf
en denkt ik kom je straks vermoorden
maar wist je niet dat dichterswoorden
- althans dan wat er overblijft
aan geluid het al dan niet sonore
geroezemoes van klinkers enzovoort -
slechts klanken zijn die ik bewoon
uit liefde voor de waarde
dat wat zich uitleeft wordt tot aarde?

Van eenzaamheid en dan de dood

voor dhr. Christoffel van Assen

Ik ken u goed maar heb u nooit ontmoet

bij leven en bij welzijn. Ik hoorde van

uw eenzaamheid, als kind al eenling

in het hoge noorden, een streng geloof

dé opstap naar verlegenheid

en alle appels werden u ontnomen.

Dan Rotjeknor, waar je in massa's

kunt ontkomen en niemand je echt ziet.

U nam er dienst achter het stuur,

vervoerde allerhande dromen

van hen die wel betaalden maar ook niet.

De oude dag bracht Hengelo

om nog een jaar of wat te schaken.

Dat snap ik niet: er was geen vrouw

die u hier trok, geen verleden dat lonkte,

geen vriend met wat wijn.

Ik ken u goed maar heb u nooit ontmoet

dan in dit innig eenzaam zijn.

Nu is het radicaal te laat. Geen hemel voor

wat nagepraat, geen wolkje dat ons samenvoegt.

U bent zo in en in verwoest, dat mij niets rest dan

deze groet, al is mij ooit in ongeloof ontschoten

wie hier de laatste zending doet.

Reinier de Rooie (Hengelo, 30 november 1961)

30-11-2011 om 19:15 geschreven door Romenu  

De Nederlandse dichter en schrijver Jan G. Elburg werd geboren op 30 november 1919 te Wemeldinge. Zie ook alle tags voor Jan G. Elburg op dit blog.

Liefste omdat de winter een kwaad seizoen is

Over ons voortbestaan

wordt beslist bij handopsteken

van verkeersagenten en sneeuw.

ik maak mij warm met waar praten

omdat in je gezicht je ogen

staan als twee bevende boeketjes.

dit stempelt mij met een gloed van haast

en met lippen met mijn naam van jezus

ertussen.

met herinnering aan kushanden.

overwinterend in mijn

keel

stoor ik mij met

hergezichten.

netels hart heb ik

en over van mijzelf.

onder het kaarslicht van

een winterhemel

hoor ik mijn mensen.

ik ent mij

op mensen

messen

hoogmoed

spelletje voor vingers

en vindersloon

en loopsheid

brood en ander eten.

ere wie mij toekomt

een lang hert een karyatide

van korenschoven een geloof

van aanwrijven

muren in en uit het liefde leven

van de helft dezer eeuw

een levende deense

ondersteek van vlees

voor mijn teveel

een hese hinde

van heel snelle benen

een afrekening.

er is haast geen tijd meer om te bekomen

van ons gevoel voor seizoenen.

ik verkavel

mij rakelings aan het hart voorbij.

er is veel haver in mijn handen

lievekoe.

er gaan paarden van waarheid staan.

haper nu.

laat de koude beschaamd staan buiten.

Jan G. Elburg (30 november 1919 – 13 augustus 1992)

 
De Amerikaanse schrijver Mark Twain (pseudoniem van Samuel Langhorne Clemens) werd geboren op 30 november 1835 te Florida. Zie ook alle tags voor Mark Twain op dit blog.

Uit: Adventures of  Huckleberry Finn

„Miss Watson she kept pecking at me, and it got tiresome and lonesome. By and by they fetched the niggers in and had prayers, and then everybody was off to bed. I went up to my room with a piece of candle, and put it on the table. Then I set down in a chair by the window and tried to think of something cheerful, but it warn't no use. I felt so lonesome I most wished I was dead. The stars were shining, and the leaves rustled in the woods ever so mournful; and I heard an owl, away off, who-whooing about somebody that was dead, and a whippowill and a dog crying about somebody that was going to die; and the wind was trying to whisper something to me, and I couldn't make out what it was, and so it made the cold shivers run over me. Then away out in the woods I heard that kind of a sound that a ghost makes when it wants to tell about something that's on its mind and can't make itself understood, and so can't rest easy in its grave, and has to go about that way every night grieving. I got so down-hearted and scared I did wish I had some company. Pretty soon a spider went crawling up my shoulder, and I flipped it off and it lit in the candle; and before I could budge it was all shriveled up. I didn't need anybody to tell me that that was an awful bad sign and would fetch me some bad luck, so I was scared and most shook the clothes off of me. I got up and turned around in my tracks three times and crossed my breast every time; and then I tied up a little lock of my hair with a thread to keep witches away. But I hadn't no confidence. You do that when you've lost a horseshoe that you've found, instead of nailing it up over the door, but I hadn't ever heard anybody say it was any way to keep off bad luck when you'd killed a spider.“

Mark Twain (30 november 1835 – 21 april 1910)

De Engelse schrijver Jonathan Swift werd op 30 november 1667 in Dublin geboren uit Engelse ouders. Zie ook alle tags alle tags voor Jonathan Swift op dit blog. 

Uit: Gulliver's Travels

„It would not be proper, for some reasons, to trouble the reader with the particulars of our adventures in those seas; let it suffice to inform him, that in our passage from thence to the East Indies, we were driven by a violent storm to the north-west of Van Diemen's Land. By an observation, we found ourselves in the latitude of 30 degrees 2 minutes south. Twelve of our crew were dead by immoderate labour and ill food; the rest were in a very weak condition. On the 5th of November, which was the beginning of summer in those parts, the weather being very hazy, the seamen spied a rock within half a cable's length of the ship; but the wind was so strong, that we were driven directly upon it, and immediately split. Six of the crew, of whom I was one, having let down the boat into the sea, made a shift to get clear of the ship and the rock. We rowed, by my computation, about three leagues, till we were able to work no longer, being already spent with labour while we were in the ship. We therefore trusted ourselves to the mercy of the waves, and in about half an hour the boat was overset by a sudden flurry from the north. What became of my companions in the boat, as well as of those who escaped on the rock, or were left in the vessel, I cannot tell; but conclude they were all lost. For my own part, I swam as fortune directed me, and was pushed forward by wind and tide. I often let my legs drop, and could feel no bottom; but when I was almost gone, and able to struggle no longer, I found myself within my depth; and by this time the storm was much abated. The declivity was so small, that I walked near a mile before I got to the shore, which I conjectured was about eight o'clock in the evening. I then advanced forward near half a mile, but could not discover any sign of houses or inhabitants; at least I was in so weak a condition, that I did not observe them. I was extremely tired, and with that, and the heat of the weather, and about half a pint of brandy that I drank as I left the ship, I found myself much inclined to sleep.“

 

Jonathan Swift (30 november 1667 – 19 oktober 1745)

Boekomslag

30-11-2011 om 19:10 geschreven door Romenu  

De Engelse schrijver Sir Philip Sidney werd geboren op 30 november 1554 in het  kasteel van Penshurst in het graafschap Kent. Zie ook alle tags voor Sir Philip Sidney op dit blog.

Astrophel and Stella: I

Loving in truth, and fain in verse my love to show,

That she, dear she, might take some pleasure of my pain,--

Pleasure might cause her read, reading might make her know,

Knowledge might pity win, and pity grace obtain,--

I sought fit words to paint the blackest face of woe;

Studying inventions fine her wits to entertain,

Oft turning others' leaves, to see if thence would flow

Some fresh and fruitful showers upon my sunburn'd brain.

But words came halting forth, wanting invention's stay;

Invention, Nature's child, fled step-dame Study's blows;

And others' feet still seem'd but strangers in my way.

Thus great with child to speak and helpless in my throes,

Biting my truant pen, beating myself for spite,

"Fool," said my Muse to me, "look in thy heart, and write."

Astrophel and Stella: III

Let dainty wits cry on the sisters nine,

That, bravely mask'd, their fancies may be told;

Or, Pindar's apes, flaunt they in phrases fine,

Enam'ling with pied flowers their thoughts of gold.

Or else let them in statelier glory shine,

Ennobling newfound tropes with problems old;

Or with strange similes enrich each line,

Of herbs or beasts which Ind or Afric hold.

For me, in sooth, no Muse but one I know;

Phrases and problems from my reach do grow,

And strange things cost too dear for my poor sprites.

How then? even thus: in Stella's face I read

What love and beauty be; then all my deed

But copying is, what in her Nature writes.

Sir Philip Sidney (30 november 1554 – 17 oktober 1586)

Gedenksteen in St Paul’s Cathedral, Londen

De Canadese dichter, arts, auteur, kunstenaar, militair John Alexander McCrae werd geboren in Guelph (Ontario) op 30 november 1872. Zie ook mijn blog van 30 november 2008 en ook mijn blog van 30 november 2009  en ook mijn blog van 30 november 2010.

Slumber Songs

I

Sleep, little eyes

That brim with childish tears amid thy play,

Be comforted! No grief of night can weigh

Against the joys that throng thy coming day.

Sleep, little heart!

There is no place in Slumberland for tears:

Life soon enough will bring its chilling fears

And sorrows that will dim the after years.

Sleep, little heart!

II

Ah, little eyes

Dead blossoms of a springtime long ago,

That life's storm crushed and left to lie below

The benediction of the falling snow!

Sleep, little heart

That ceased so long ago its frantic beat!

The years that come and go with silent feet

Have naught to tell save this -- that rest is sweet.

Dear little heart.

John McCrae (30 november 1872 - 28 januari 1918)

De Britse staatsman en schrijver Sir Winston Leonard Spencer Churchill werd geboren in Woodstock op 30 november 1874. Zie ook mijn blog van 30 november 2007 en ook mijn blog van 30 november 2008  ook mijn blog van 30 november 2009. 

Uit: We Shall Fight Them on the Beaches (House of Commons, 4 juni 1940)

“I have, myself, full confidence that if all do their duty, if nothing is neglected, and if the best arrangements are made, as they are being made, we shall prove ourselves once again able to defend our Island home, to ride out the storm of war, and to outlive the menace of tyranny, if necessary for years, if necessary alone.

At any rate, that is what we are going to try to do. That is the resolve of His Majesty’s Government-every man of them. That is the will of Parliament and the nation.

The British Empire and the French Republic, linked together in their cause and in their need, will defend to the death their native soil, aiding each other like good comrades to the utmost of their strength.

Even though large tracts of Europe and many old and famous States have fallen or may fall into the grip of the Gestapo and all the odious apparatus of Nazi rule, we shall not flag or fail.

We shall go on to the end, we shall fight in France,

we shall fight on the seas and oceans,

we shall fight with growing confidence and growing strength in the air, we shall defend our Island, whatever the cost may be,

we shall fight on the beaches,

we shall fight on the landing grounds,

we shall fight in the fields and in the streets,

we shall fight in the hills;

we shall never surrender, and even if, which I do not for a moment believe, this Island or a large part of it were subjugated and starving, then our Empire beyond the seas, armed and guarded by the British Fleet, would carry on the struggle, until, in God’s good time, the New World, with all its power and might, steps forth to the rescue and the liberation of the old.”

Winston Churchill (30 november 1874 - 24 januari 1965)

Churchill in 1940

Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 30 november 2009 en ook mijn blog van 30 november 2010.

 De Canadese schrijfster Lucy Maud Montgomery werd geboren in Clifton op 30 november 1874. Zie ook mijn blog van 30 november 2008.

De Duitse dichter en schrijver Rudolf Lavant (eig. Richard Cramer) werd geboren op 30 november 1844 in Leipzig. Zie ook mijn blog van 30 november 2008.

De Engelse dichter en schrijver John Bunyan werd geboren op 30 november 1628 in Harrowden bij Bedford. Zie ook mijn blog van 30 november 2006 en ook mijn blog van 30 november 2008.

De Chileense dichter en schrijver Sergio Badilla Castillo werd geboren in Valparaíso op 30 november 1947. Zie ook mijn blog van 30 november 2008.

De Amerikaanse toneelschrijver en filmregisseur David Mamet werd geboren op 30 november 1947 in Chicago. Zie ook mijn blog van 30 november 2008.

De Amerikaanse schrijver Wil Mara werd geboren op 30 november 1966 in de buurt van Long Beach Island, New Jersey. Zie ook mijn blog van 30 november 2008.

30-11-2011 om 19:06 geschreven door Romenu  

De Vlaamse schrijver, dichter en performer Christophe Vekeman werd geboren in Temse op 30 november 1972. Sinds 11 september 2001 heeft Vekeman een wekelijkse column in De Morgen, de krant waarin hij ook het merendeel van de in Leven is werk opgenomen stukken over voornamelijk literatuur en muziek publiceerde. In 2005/2006 was hij een vaste gast in het debatprogramma ‘Morgen beter’ op Canvas. Vekeman is een veel gevraagde en gesmaakte gast op literaire podia in Vlaanderen en Nederland. Hij nam onder veel meer deel aan Saint-Amour, De Nachten, Zuiderzinnen, Geletterde Mensen, Nur Literatur, Lowlands,... In Nederland maakt hij deel uit van het Nightwriterscollectief, samen met onder andere de schrijvers Kluun, Tommy Wieringa en Ronald Giphart. Vekeman publiceerde romans, een verhalenbundel, essays, reportages en interviews:

Uit: 49 manieren om de dag door te komen

„Als zo vaak is het elf uur 's ochtends en je staat voor het raam van je kamer op de eerste verdieping, daar waar je altijd staat, en kijkt door de vitrage naar buiten. Het is koel voor de tijd van het jaar; het is zomer.
Sedert een tiental maanden woon je hier, in deze met kasseien bestrate, doodkalme buurt. Je woont alleen. Veel meer dan wonen doe je niet. Je woont en staat te staren door het raam. Er rijdt een auto voorbij.
Op een steenworp afstand bevindt zich de kerk, die goeddeels omringd wordt door bomen. Dat is de situatie. In de bomen fluiten vogels.
Je hebt een raar gevoel, maar dat negeer je. In plaats van eraan toe te geven, schuif je de vitrage opzij en opent het raam. Signaal voor genoemde vogels, blijkbaar, om nog luider aan het fluiten te gaan. Ze geven hem flink van jetje.
Je voelt je raar, maar zo voel je je nu eenmaal altijd. Je voelt je moe, eveneens naar gewoonte. Het is altijd hetzelfde: alles verandert, maar jij niet. Akkoord, je wordt ouder. Maar zelfs dat heb je altijd al gedaan.
Toch is er deze keer meer aan de hand, en dat merk je gauw genoeg. Eerst wens je nog dapper te blijven doen alsof je denkt dat de pijn in je keel geheel en al inbeelding is, maar als je vervolgens de hand op je voorhoofd legt, stel je een onmiskenbare verhoging van de lichaamstemperatuur vast, die er bepaald niet om liegt. Meteen, als op bevel, wordt ook je keelpijn erger, terwijl een zanderig gevoel spoorslags door al je ledematen trekt en je spieren een stille klaagzang aanheffen.
Amper een paar minuten later sta je in wintertrui in de keuken te wachten tot het water kookt. Je voelt je, zucht je, ronduit beroerd. Je bent uitgeteld. Behalve thee heb je voor dit soort noodsituaties ook altijd een potje aardbeienjam in huis. Niets symboliseert voor jou de noodgedwongen plichtenvrijheid zozeer als een boterhammetje met aardbeienjam. Je rilt van de koorts, niet van genoegen“.

30-11-2011 om 00:00 geschreven door Romenu