|
De Poolse dichter Adam Mickiewicz werd geboren op 24 december 1798 in Zaosie, nabij Nowogródek. Zie ook alle tags voor Adam Mickiewicz op dit blog.
Within their silent perfect glass
Within their silent perfect glass
The mirror waters, vast and clear,
Reflect the silhouette of rocks,
Dark faces brooding on the shore.
Within their silent, perfect glass
The mirror waters show the sky;
Clouds skim across the mirror's face,
And dim its surface as they die.
Within their silent, perfect glass
The mirror waters image storm;
They glow with lightning, but the blast
Of thunder do not mar their calm.
Those mirror waters, as before,
Still lie in silence, vast and clear.
The mirror me, I mirror them,
As true a glass as they I am:
And as I turn away I leave
The images that gave them form.
Dark rocks must menace from the shore,
And thunderheads grow large with rain;
Lightning must flash above the lake,
And I must mirror and pass on,
Onward and onward without end.
Adam Mickiewicz (24 december 1798 - 26 november 1855)
Portret door Aleksander Kamiński, 1850
De Duitse schrijfster Angelika Schrobsdorff werd geboren op 24 december 1927 in Freiburg im Breisgau. Zie ook alle tags voor Angelika Schrobsdorff op dit blog.
Uit: Du bist nicht so wie andre Mütter
„Wie mag sie ausgesehen haben damals, die kleine, zarte Minna, die ich nie anders gekannt habe als in schwarzen Kleidern, aus denen allein die Hände und das Gesicht hervorragten, ein langes, schmales, von Skepsis und Melancholie verdüstertes Gesicht, das sich sofort aufhellte und leuchtete, wenn sie ihre Enkel um sich hatte. Sie trauere immer noch um ihren Sohn, hatte mir meine Mutter erklärt, sie käme nicht über seinen Tod hinweg. Siegfried, der glücklicherweise Friedel genannt wurde, war 1918 an der spanischen Grippe gestorben. Ich habe nie ein Photo von ihm gesehen oder ein Wort von meinen Großeltern über ihn gehört, denn schon die Erwähnung seines Namens hätte sich auf Minnas Gemütsverfassung verheerend ausgewirkt.
Ich kann mir also kaum vorstellen, wie sie als junge Frau ausgesehen hat, in hellen Kleidern, ein übermütiges Lachen im Gesicht. Nein, übermütig war sie wohl nie, aber bestimmt zufrieden, denn ihr Leben, an das sie keine überkandidelten Ansprüche stellte, hatte sich ja in einer vernünftigen Ehe mit einem guten, sanften Mann und der Geburt eines gesunden Kindes erfüllt. Vielleicht war sie sogar heiter gewesen oder zumindest heiterer, eine Veranlagung zur Melancholie hat sie wohl immer gehabt.“
Angelika Schrobsdorff (Freiburg im Breisgau, 24 december 1927)
De Turkse dichter Tevfik Fikret werd geboren op 24 december 1867 in Istanbul. Zie ook alle tags voor Tevfik Fikret op dit blog.
Mist (Fragment) (Vertaald door Sytske Sötemann)
O nutteloze traan, o giftige lach van venijn;
O verwensende blik, machteloze woorden van pijn;
O herinnering die de mythen toebehoort: de eer, het heilige moeten;
O weg naar de aanbidding der gebedsnis: weg van het kussen der voeten;
O gewapende angst, in elke klacht klinkend in de mond van wezen
En weduwen over hun noodlottig verlies, hun onpeilbaar vrezen;
O mythe van de wet die recht op ademen geeft in het hier en nu,
Op onschendbaarheid en vrijheid voor de mens, voor ieder individu;
O woord dat niet wordt vervuld, o dat wat voor altijd is gelogen,
O recht dat voortdurend wordt vertrapt door de gerechtshoven;
O spionerende oren, die tot in het geweten vermogen door te dringen
Waarvan het gevoel is uitgeput, aangevallen door valse voorstellingen;
O monden die gesloten blijven uit angst voor een verspreking;
O nationale inspanning getroffen door afschuw en verachting;
O zwaard en pen, o twee politiek veroordeelden;
O talentvol en literair gezicht, o vergeten beelden;
O vooraanstaanden en volgelingen, aan twee maal omlopen gewend
Met op de schouders de last van de angst, beroemd, groot en bekend;
O gebogen hoofd, glanzend, maar weerzinwekkend;
O reine vrouw, o jongeman die haar achterna rent;
O moeder door scheiding gekwetst, o gade uit de gratie;
O kinderen zonder ouders, alleen ... vooral jullie,
Vooral jullie...
Ja, sluier je, o tragedie... Sluier je, o stad van de wereld;
Ja, sluier je en slaap eeuwig,... o hoer van de wereld!...
Tevfik Fikret (24 december 1867 - 19 augustus 1915)
Cover
De Engelse dichter en cultuurcriticus Matthew Arnold werd geboren op 24 december 1822 in Laleham, Middlesex. Zie ook alle tags voor Matthew Arnold op dit blog.
Youth and Calm
'Tis death! and peace, indeed, is here,
And ease from shame, and rest from fear.
There's nothing can dismarble now
The smoothness of that limpid brow.
But is a calm like this, in truth,
The crowning end of life and youth,
And when this boon rewards the dead,
Are all debts paid, has all been said?
And is the heart of youth so light,
Its step so firm, its eye so bright,
Because on its hot brow there blows
A wind of promise and repose
From the far grave, to which it goes;
Because it hath the hope to come,
One day, to harbour in the tomb?
Ah no, the bliss youth dreams is one
For daylight, for the cheerful sun,
For feeling nerves and living breath--
Youth dreams a bliss on this side death.
It dreams a rest, if not more deep,
More grateful than this marble sleep;
It hears a voice within it tell:
Calm's not life's crown, though calm is well.
'Tis all perhaps which man acquires,
But 'tis not what our youth desires.
Matthew Arnold (24 december 1822 - 15 april 1888)
De Amerikaanse schrijfster Stephenie Meyer werd geboren in Connecticut op 24 december 1973. Zie ook alle tags voor Stephenie Meyer op dit blog.
Uit:The Host
“Ian stood above me, his chest heaving with exertion and fury. For a second he turned away and put the door back in place with one swift wrench. And then he was glowering again.
I took a deep breath and rolled up onto my knees, holding my hands out, palms up, wishing that some magic would appear in them. Something I could give him, something I could say. But my hands were empty.
"You. Are. Not. Leaving. Me." His eyes blazed - burning brighter than I had ever seen them, blue fires.
"Ian," I whispered. "You have to see that... that I can't stay. You must se that."
"No!" he shouted at me.
I cringed back, and, abruptly, Ian crumpled forward, falling to his knees, falling into me. He buried his head in my stomach, and his arms locked around my waist. He was shaking, shaking hard, and loud, desperate sobs were breaking out of his chest.
"No, Ian, no," I begged. This was so much worse than his anger. "Don't, please. Please, don't."
"Wanda," he moaned.
"Ian, please. Don't feel this way. Don't. I'm so sorry. Please."
I was crying too, shaking too, though that might have been him shaking me.
"You can't leave."
"I have to, I have to," I sobbed.
And then we cried wordlessly for a long time.”
Stephenie Meyer(Connecticut, 24 december 1973)
24-12-2014 om 14:43
geschreven door Romenu 
Tags:Adam Mickiewicz, Angelika Schrobsdorff, Tevfik Fikret, Matthew Arnold, Stephenie Meyer, Romenu
|
