De Nederlandse dichter, schrijver en journalist Hans van Willigenburg werd geboren in Utrecht op 20 december 1963. Zie ook alle tags voor Hans van Willigenburg op dit blog.

Dissident

Wat ik tot dusver heb gedaan met mijn leven is weinig,
ik heb het niet op straat gegooid,
niet geslagen,
niet geaaid,
niet één keer nauwkeurig bekeken.

Ik houd mijn handen thuis en sluit bij voorkeur mijn ogen.

Wat ik tot dusver heb gedaan met mijn leven is weinig,
nee schudden,
zuchten,
steunen,
uitblazen van niets,
daar ben ik grotendeels mee bezig geweest.

Ik behoor bij uitstek tot de mensensoort
die men oproept te ontwaken,
ter verbetering van het één of ander.

Met het leven weinig doen
is iets waarvan ik merk dat anderen dan ik
zich er ongemakkelijk bij voelen.

Aangezien ik niet van plan ben me ongemakkelijk te gaan voelen
ga ik gewoon door
met het leven weinig te doen.

Ik zeg: laat het maar een opdracht voor die anderen zijn
hun gevoelens van ongemak te leren beheersen
terwijl ik mijn leven alweer niet oppak
hangend in een stoel volle dagen
naar iets staar
waarvan ik niets verlang

het minste een droom of idee waaraan ik zou kunnen werken.

Kent u dat?

Kent u dat?
Een soortgelijk gevoel?

Niet begrijpen volwassen te zijn
op de snelweg in een auto te zitten
in nette kleren
achter het stuur
met een – voor zover bekend – naadloos kloppend hart
en het plotselinge verlangen het stuur om te gooien
een eerstvolgende afslag te nemen
om het even naar welke negorij?

Vervolgens de luxe te proeven
de tijd te hebben het stuur daadwerkelijk om te gooien
en in een vreemde omgeving met bekende attributen
– Shell station, verkeersborden, Albert Heijn, zebra’s – 
terecht te komen
alles op te nemen
ieder detail
niet te weten waarom
slechts het vermoeden iets belangrijks te doen?

En daarna
– weer terug op de snelweg –
niet weten trots of misplaatste trots te voelen
de negorij tegen alle statistieken in
en zonder aanwijsbare reden
bezocht te hebben?

Kent u dat?
Een soortgelijk gevoel?

Hans van Willigenburg (Utrecht, 20 december 1963)

De Oostenrijkse dichteres en schrijfster Friederike Mayröcker werd op 20 december 1924 in Wenen geboren. Zie ook alle tags voor Friederike Mayröcker op dit blog.

van ’t omarmen van een aloë-, een laurierboompje in de behandelkamer van mijn fysiotherapeute

ik kan op geen plaats i bloem ik bedoel ik kan geen bloem zien in
m’n tuin in m’n huis, ook de ogen van m’n ziel die als bloemen
zijn bloeiden op geen plek op de grassen van verleden zomer
hebben gewaaid en ik heb ze aangeraakt en heb ze geplukt en
ze hebben me aangestaard en ik heb ze aangestaard en de maan
heeft de hl. grassen naar zich toegehaald en de maan heeft de golven
van de zee naar zich toegehaald namelijk aan zijn borst en de golven
van de zee hebben mijn voeten overspoeld en de golven van de zee
hebben het aloë- en laurierboompje aangehaald en de tranen
van de maan hebben mij beweend en mij in de diepe slaap / de
doodsslaap, en als i lieve tijger overvalt mij de slaap geheimzinnig
namelijk iriserend en vreemd, en de mistflard van kalmoesgeur
aan de voetjes van de onooglijk kleine bloempjes / iets van de geur
van een fijngewreven notelaarsblad

Vertaald door Ton Naaijkens

Friederike Mayröcker (20 december 1924 – 4 juni 2021)

Zie voor de schrijvers van de 20e december ook mijn blog van 20 december 2024 en ook mijn blog van 20 december 2021 en ook mijn blog van 20 december 2018 en ook mijn blog van 20 december 2015 deel 2 en eveneens deel 3.

20-12-2025 om 16:59 geschreven door Romenu