De Franse schrijver Florian Zeller werd op 28 juni 1979 in Parijs geboren. Zie ook mijn blog van 28 juni 2007 en ook mijn blog van 28 juni 2008 en ook mijn blog van 28 juni 2009 en ook mijn blog van 28 juni 2010.

Uit: Julien Parme

„Ce jour-là, le jour du train, je me répétais que c'était la dernière fois que je voyais ma mère. Je me répétais ça pour bien réaliser. Pour m'imprégner de l'idée que c'était la fin de quelque chose. La première partie de ma vie. Le temps des cerises. Bref. Sur le coup, ça m'a ému. Comme pour le jour d'un enterrement, si vous voulez une comparaison. Je voyais déjà quej'allais en faire un chapitre dans un de mes romans futurs. Un chapitre bien cruel, qui arrache les larmes et tout. Je l'appellerais L' adieu. Ca serait l'histoire du héros qui déciderait de ne plus rentrer chez lui pour se venger de la cruauté de sa mère. Un truc qui déchire. Un jour, une journaliste y verrait la clé de toute mon oeuvre. Elle viendrait me voir pour m'interviewer. Moi avec mon cigare, et elle, un peu intimidée, forcément.

(...)

Ce qui est embêtant, avec les gens, c'est qu'ils vous poussent toujours à inventer n'importe quoi. Vous, vous auriez envie de dire la vérité, mais ils font toujours en sorte de vous contrarier. Sans rire, ils vous poussent toujours à inventer n'importe quoi. Parce qu'ils vous demandent en permanence des explications sur tout. Seulement, c'est pas possible de tout expliquer tout le temps. Vous leur dites par exemple que vous pouvez pas aller à une soirée, tout de suite ils vous demandent des explications interminables, genre certificat médical, au lieu de juste comprendre que vous allez pas pouvoir venir. Alors du coup, vous simplifiez un peu, vous arrangez, vous transformez légérement pour pas rentrer dans les détails, presque rien, un petit lifting, et après on vous accuse de mentir. C'est ça qui est embêtant avec les gens. Le manque de logique.“

Florian Zeller (Parijs, 28 juni 1979)

De Oostenrijkse schrijfster Marlene Streeruwitz werd geboren op 28 juni 1950 in Baden bij Wenen. Zie ook mijn blog van 28 juni 2007 en ook mijn blog van 28 juni 2008 en ook mijn blog van 28 juni 2009 en ook mijn blog van 28 juni 2010.
 

Uit: Entfernung

“Niemand kannte sie. Ein Widerwille stieg ihr auf. Das war doch alles blöd. Das war doch alles seltsam. Und sie hatte keine Berechtigung. Wenn sie ein Ticket bekommen hätte.

Einen solchen Stempel. Dann hätte sie etwas vorweisen können. Sie hatte nichts. Und ihre dumme Tasche. Diese unmodische Tasche. Niemand in der ganzen Welt ging noch

mit so einer Tasche herum. Businesswoman, dachte sie. Powerwoman be blasted. An ihrer Tasche konnte man ihr Alter ablesen. Und ihre Probleme. Jeder, der ihre Tasche sah.

Der sie sah, wie sie ihre Tasche umklammert hielt. Unter die Achsel geklemmt. Man konnte ihre ganze Geschichte ablesen, wenn man sie mit dieser Tasche sah. Sie stand da. Der Bass war leiser geworden. Das Stampfen vorsichtiger. Sie schob die Tasche auf den Rücken. Sie zog die Riemen nach vorne und schob die Tasche mehr nach hinten. Sie hatte Angst. Sie hatte vollständige Angst vor dieser Tür. Vor dem Eintreten. Durch diese Tür. Das. So etwas. Das hatte es nie gegeben. Sie war überall hineingegangen. Sie hatte sich alle Türen aufgemacht. Sie durfte das nicht zulassen. Und wann hatte sie sich ernster genommen. Wichtiger. Als sie gedacht hatte, dass sie überall hingehen konnte. Weil sie so wichtig war. Oder jetzt. Wo sie dachte, dass sie so unwichtig war. Und sie sich selber so wichtig nehmen musste. In diesem Gedanken. Sie ging zur Tür. Die Musik zu Ende. Sie hörte Applaus. Gejohle. Pfiffe. Und dann wieder Rhythmus. Jagend. Noch gejagter. Wütend nervös. Sie stieß die Tür auf. Die Stimme hatte sie nicht gehört. Draußen. Die Stimme. Eine Frau. Ein Mädchen. Lieblich. Eine zarte Stimme. Vorsichtig. Sehnsüchtig. Weit über dem Bass. Weit über der Bassgitarre.”

Marlene Streeruwitz (Baden, 28 juni 1950)

De Nederlandse dichteres en schrijfster Fritzi Harmsen van Beek werd geboren in Blaricum op 28 juni 1927. Fritzi Harmsen van Beek overleed op 4 april van dit jaar. Zie ook mijn blog van 28 juni 2008 en ook mijn blog van 28 juni 2009 en ook mijn blog van 28 juni 2010. 

Geachte Muizenpoot,

Hoe gaat het met U, met mij goed. Wel is alles heel
vervelend, als ik voorover lig gebed in mijn gedachten

aan U en ben ik ook heel eenzaam. En onderga de lente
als een flauwte. Dit is mij nu zo vaak al overkomen dat

ik er de klad van in mijn wezen heb en dat tussen het
afgerukte vlees der hyacinten de verplegers van die

bloemen knielen voor vreemdelingen. (Dit heb ik zelf gezien
vanuit de trein naar Haarlem.) Zoiets zondigs en krank-

zinnigs U te schrijven, maar omdat lente van liefde een
aberratie is -en niet omgekeerd- opdat U daar niet in

zal trappen, in een vreemd land en zo eenzaam te dwalen.
(Bepalend voor het lot van zwervelingen enkel herkomst.)

Nu, met mijn hart gaat het wel beter, maar de tuin is
verwoest mijn lam, verwoest. En sta ik radeloos onder

onzuiver groen in dit en komende seizoenen: mijn hoofd
tot hatens toe, mijn hout tot bladeren bedorven en

schrijven wij pas mei. Dat hebt U er nu van, mij
's winters te beminnen en 's zomers te dwingen onder

raar lover humorloos en onchinees te wezen, mij, lief
hebbend evenwichtig als een oude man, genegenheid bed-

weterig doen zien ontaarden in het teer, vraatzuchtig zeuren
der libelle-achtige dames, want ik weet mijn plek.

Een teer punt. Een voordeel zo te zien, maar wezenlijker
reden om over in te zitten dan de onbenulligheden die

van onderhonden het gedachtenleven leiden tot in priëlen
van zelfbeklag: zulk lijden slecht gemotiveerd maar zinvol,

want wie, wie vreet mijn spijt? Neem dan de bomen maar, die
bloeiend blind tot vaderloos afvallige vruchten, bederf en

winterkou: en nooit een klacht! Want tot verstommens toe is
liefde hun te moede. Te moede is. Liefde mij te moede, is

liefde mij... etc. (handtekening onleesbaar)

Fritzi Harmsen van Beek (28 juni 1927 – 4 april 2009)

De Argentijnse schrijver Juan José Saer werd geboren in Serodino op 28 juni 1937. Zie ook mijn blog van 28 juni 2009 en ook mijn blog van 28 juni 2010.

Uit: The Sixty-Five Years of Washington (Vertaald door Steve Dolph)

“They’ve left behind the wide, residential section of the street and are now walking down a narrow, treeless sidewalk where more and more frequently the windows and doors of businesses sit open. Bringing the stem of the unlit pipe to his lips, the Mathematician distractedly starts stroking them with the tip, its bowl hidden in his closed hand. He doesn’t say anything now. Above his eyebrows, on his smooth forehead, his skin wrinkles a little, into horizontal furrows, and be–tween the two little blonde brushes appear two oblique fissures, forming a vertex at the bridge of his nose. Leto, meanwhile, remembers: Isabel, the past year, Lopecito, the wake, the closed casket, etc.—and five days before all that, that is, before the wake, Lopecito, etc. no?—as we were, or rather I, yours truly, no?, was saying: green wheat, already so tall, from the bus window. He has left Rosario Norte an hour before, with his mother. They’re on their way to Andino, to his maternal grandparents’ house, to spend the weekend. It’s a Friday in late spring. They left Rosario at 1:00. When they leave behind the San Lorenzo industrial complex, the land fills with tall green wheat, fields of flax, and, sometimes, yellow sunflowers right up to the shoulders of the road. Every once in a while they pass a farmhouse, with its windmill and eucalyptus, which interrupts, as they say, the fields, the same way stations divide the scant towns in two like a river or a railroad would in other places in the world. A parallel dirt path separates, in the country, the geometrical grains from the road—and on that path, every once in a while, a solitary carriage travels, hardworking and unreal, which the bus, as slow as it is, leaves behind with ease.”

Juan José Saer (28 juni 1937 - 11 juni 2005)

Rectificatie.

De Vlaamse schrijver dichter, vertaler en scenarist Anton van Wilderode (pseudoniem van Cyriel Paul Coupé werd geboren in Moerbeke op 28 juni (en niet 18 juni) 1918. Zie ook mijn blog van 18 juni 2007 en ook mijn blog van 18 juni 2008 en ook mijn blog van 18 juni 2009.

De akker

Ik zal die zondagmiddag met mijn vader
op wandel door het land niet licht vergeten
al is het vijftig jaar en méér geleden,
zo dicht bij hem als bijna nooit meer later.

Wij kwamen bij een akkerstuk, door bossen
die aan vier kanten stonden, ingesloten, –
door varens een verwoestend spoor gestoten
dan verend verder over vedermossen.

Wij vonden er een hof. Het hoge koren
met ritselingen rijpgestookt van boven
stond in de palle juli onbewogen
tegen mijn open ogen en mijn oren.

Ik zág niets anders, hóórde niets dan droge
verdorde zoemgeluiden van insecten
onzichtbaar kevertjes en rode plekken
papavers door veel bijen aangevlogen.

Een wereld die bestond en aan den lijve
ervaarbaar vaderlijk, een nieuwe aarde
met ademing en aanvangen van klaarte
waarin ik wilde blijven en verblijven.

Aandachtig

De vogelen verzamelen zonder tal.
Het bos wordt grijs, het water diep en zuiver.
Ik ben een eenzaam man die huivert
van heimwee, in de duizelende bladerval.

Anton van Wilderode (28 juni 1918 - 15 juni 1998)

Portret door Yolanda De Bock



Zie voor nog meer schrijvers van de 28e juni ook mijn vorige blog van vandaag.

28-06-2011 om 19:03 geschreven door Romenu  

De Poolse dichter, vertaler en uitgever Ryszard Krynicki werd geboren op 28 juni 1943 in St.Valentin, Lager Wimberg, Oostenrijk. Zie ook mijn blog van 28 juni 2007 en ook mijn blog van 28 juni 2008 en ook mijn blog van 28 juni 2009 en ook mijn blog van 28 juni 2010.

The tounge, that wild meat

for Zbigniew Herbert & Mr. Cogito

the tongue, that wild meat, that grows in the wound,

in the open would of the mouth, that feeds on deceitful truth,

the tongue, that externally beating, bared heart, that naked blade,

a defenseless weapon, that gag, stifling

defeated uprisings of words, that animal tamed daily

by human teeth, that inhuman thing which grows in us and

outgrows us, that animal fed with the poisoned flesh of the body,

that red flag we swallow and spit out together with the blood, that

split in two surrounding us, that real lie that deceives,

that child, while learning the truth, truly lies

Vertaald door Boguław Rostworowski

Save Me, Guide Me

Save me, shield me, faithful journey,

from my own lies and from our era.

Protect me, you, Angel and Guardian,

but you, White Cloud, guide me.

Keep me from thunder, hurricane,

immaculate truth, give me light.

Don't overlook me, little dove,

when you send us a sign from the heights.

Forgive me, twilight,

don't pierce me, spear of nightmares.

Don't bless me with madness,

wake me, morning star.

Vertaald door Alissa Valles

Ryszard Krynicki (St.Valentin, 28 juni 1943)

De Amerikaanse schrijver en journalist Mark Helprin werd geboren in New York op 28 juni 1947. Zie ook mijn blog van 28 juni 2007 en ook mijn blog van 28 juni 2008 en ook mijn blog van 28 juni 2009 en ook mijn blog van 28 juni 2010.

Uit: Refiner's Fire

„RIDING IN a new 1938 Ford through the March countryside of North Carolina, Paul Levy was astonished by the tranquillity and depth of the blue above. Every tree and field was sheathed in gentle, clear, warm light. Smoke from clearing fires rose straight and slow, and the speed and air were perfect as the car wound through the back roads, sounding like a perpetual chain of little firecrackers. He was sixteen, the son of a Norfolk ship provisioner, and in love with the Navy and its ships. His father saw them as delivery points for canned tomatoes and brass polish, but his father's son was struck as if by lightning at the sight of one steaming up the roads, bent forward, pressing on-a squinting bridge, high black masts and angled guns, smoke, wake, urgency, and water pulsing off the bows. And when they turned, with claxons and bells, and the stern seeming to sweep like a skater over mottled ice, he saw in them the history for which his tranquil boyhood had been created. And in the North Carolina countryside, joyriding in his father's car solo for the first time, he could not help glancing through the windows at the sky and thinking of the sea.

By darkness when he returned to Norfolk he had decided to join the Navy, which, after a year or so of arguments and heated wanderings in and out of the dance places at Virginia Beach, he did. At first he went to sea as almost a child, and the little experience he had he used badly, awkwardly, making more mistakes than he could count. But at nineteen he was an ensign in the Battle of the Atlantic. He used to come home every few months or weeks, and each time he was more solid, stronger, wiser. Being on the sea was miserable, especially in winter, and it wore him down. But it developed into his calling and during the war he had been off Africa, Normandy, and Japan. Because he learned fast and loved the sea he became a lieutenant-commander by the end of 1946, taking a year's leave of absence to rest and prepare: he intended upon a career in the Navy, but did not want to be entirely brought up in it. He thought that a year of peace-maybe some farming, a trip across the country to San Francisco, a month at home-would do it. His father had become prosperous, especially since the fleet had not been decimated and would not be dismantled as had been the custom after other wars. They lived in a big house and it was planned that the younger sister and brother would go to college.“

Mark Helprin (New York, 28 juni 1947)

De Italiaanse schrijver Luigi Pirandello werd op 28 juni 1867 geboren in de villa 'Caos' (chaos) in de buurt van Agrigento. Zie ook mijn blog van 28 juni 2007 en ook mijn blog van 28 juni 2008 en ook mijn blog van 28 juni 2009 en ook mijn blog van 28 juni 2010.
 

Uit:  Besuch (Vertaald door Ina-Maria Martens)

“Hundert Mal habe ich gesagt, dass er niemand Unangemeldeten einlassen soll.

Eine Dame, schöne Entschuldigung:

« Wie? Sagte sie­ Wheil?»

«Vàil, jawohl Herr, genau. »

«Signora Wheil ist gestern in Florenz gestorben. »

«Sie sagt, dass sie Sie an etwas erinnern muss. »

(Jetzt weiß ich nicht mehr, ob ich diesen Wortwechsel mit meinem Diener geträumt habe oder ob er wirklich stattgefunden hat.

Unangemeldete Leute hereingebracht hat er schon viele; aber dass er jetzt auch noch eineTote vorließ,scheint mir unglaubhaft. Noch dazu, wo ich sie im Traum dann gesehen habe, diese Signora Wheil, immer noch so jung und schön. Nachdem ich, kaum aufgewacht, in der Zeitung die Nachricht von ihrem Tod in Florenz gelesen habe, erinnere ich mich jedenfalls, wiedereingeschlafen zu sein. Ich habe sie im Traum gesehen, völlig verwirrt und lächelnd aus Verzweiflung darüber, dass sie nicht wusste, wie sie sich bedecken sollte; sie war eingehüll tin eine weiße Frühlingswolke, die sich nach und nach auflöste, bis sie die rosa Nacktheit ihres ganzen Körpers durchschimmern ließ, und zwar genau dort, wo die Schicklichkeit gebot, dass er verborgen bliebe; sie zupfte etwas −aber wie zupft man an einem schwindenden Zipfel Wolke?)

Mein Arbeitszimmer befindet sich zwischen Gärten. Fünf große Fenster, drei nach einer Seite und zwei nach der anderen; erstere breiter, bogenförmig; letztere Glastüren, zumu nendlichen Licht einer herrlichen Südterrasse; und anallen fün fFenstern ein ständiges Wehen von blauen Seidenvorhängen. Aber das Licht im Raum ist grün durch den Widerschein der Bäume, die davor wachsen.”

Luigi Pirandello (28 juni 1867 - 10 december 1936)

 De Franse schrijver, filosoof en componist Jean Jacques Rousseau werd geboren in Genève op 28 juni 1712. Zie ook mijn blog van 28 juni 2006 en ook mijn blog van 28 juni 2007 en ook mijn blog van 28 juni 2008 en ook mijn blog van 28 juni 2009 en ook mijn blog van 28 juni 2010. 

Uit: Les Confessions

„Quoique mon commerce avec Mlle de Vulson fût moins vif, il était plus attachant peut-être. Nos séparations ne se faisaient jamais sans larmes, et il est singulier dans quel vide accablant je me sentais plongé après l'avoir quittée. Je ne pouvais parler que d'elle, ni penser qu'à elle: mes regrets étaient vrais et vifs; mais je crois qu'au fond ces héroïques regrets n'étaient pas tous pour elle, et que, sans que je m'en aperçusse, les amusements dont elle était le centre y avaient leur bonne part. Pour tempérer les douleurs de l'absence, nous nous écrivions des lettres d'un pathétique à faire fendre les rochers. Enfin j'eus la gloire qu'elle n'y put plus tenir, et qu'elle vint me voir à Genève. Pour le coup, la tête acheva de me tourner; je fus ivre et fou les deux jours qu'elle y resta. Quand elle partit, je voulais me jeter dans l'eau après elle, et je fis longtemps retentir l'air de mes cris. Huit jours après, elle m'envoya des bonbons et des gants; ce qui m'eût paru fort galant, si je n'eusse appris en même temps qu'elle était mariée, et que ce voyage dont il lui avait plu de me faire honneur, était pour acheter ses habits de noces. Je ne décrirai pas ma fureur; elle se conçoit. Je jurai dans mon noble courroux de ne plus revoir la perfide, n'imaginant pas pour elle de plus terrible punition. Elle n'en mourut pas cependant; car vingt ans après étant allé voir mon père, et me promenant avec lui sur le lac, je demandai qui étaient des dames que je voyais dans un bateau peu loin du nôtre. Comment! me dit mon père en souriant, le cœur ne te le dit il pas? ce sont tes anciennes amours; c'est Mme Christin, c'est Mlle de Vulson. Je tressaillis à ce nom presque oublié: mais je dis aux bateliers de changer de route; ne jugeant pas, quoique j'eusse assez beau jeu pour prendre ma revanche, que ce fût la peine d'être parjure, et de renouveler une querelle de vingt ans avec une femme de quarante.“

Jean-Jacques Rousseau (28 juni 1712 - 2 juli 1778)

Standbeeld in Chambéry

Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 28 juni 2010  .

De Duitse dichter en schrijver Otto Julius Bierbaum werd geboren op 28 juni 1865 in Grünberg. Zie ook mijn blog van 28 juni 2007 en ook mijn blog van 28 juni 2009.

De Amerikaanse schrijver, en biograaf Aaron Edward Hotchner werd geboren op 28 juni 1920 in St. Louis. . Zie ook mijn blog van 28 juni 2007 en ook mijn blog van 28 juni 2009.

De Engelse schrijver Eric Ambler werd geboren op 28 juni 1909 in Londen. Zie ook mijn blog van 28 juni 2009.

Zie voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 28 juni 2007.

De Zwitserse dichter en schrijver Jürg Federspiel werd geboren op 28 juni 1931 in Kemptthal.

28-06-2011 om 18:55 geschreven door Romenu