De Nederlandse dichter Hans Faverey werd op 14 september 1933 geboren in Paramaribo. Zie ook mijn blog van 14 september 2010 en eveneens alle tags voor Hans Faverey op dit blog.

Plotseling vliegt er een smak

Plotseling vliegt er een smak
water door de kamer; en is
in de zijmuur verdwenen.

Voor mijn ogen voltrekt zich het wonder,
zoals ik mij herinner, opnieuw. Voordat
de kamer wordt volgestort met herte-
geweien, sta ik al op de gang; indachtig
het alarm. Nu het veilig is, kijk ik
het trapgat in, en luister

hoe beneden op de deurmat
de Echo ritselend
en knisperend verpulvert.

Waar ik op heb gewacht

Waar ik op heb gewacht
maakt zich van mij meester;

en laat mij kort daarop los

ik ben gehuld in mijzelf

en dezelfde dingen zijn nog
van kracht: het ene doet niet
onder voor het andere.
Nadat ik zo geweest ben

wordt aarzeling betracht.

Het restant doorstaat zich, schijnt
weer terug te willen; wordt ontzet
tenslotte, desondanks, door
vergetelheid. Zo ontbloot zich

het wiel en lokt mij tot zich;
suggereert duur: duren.

Hans Faverey (14 september 1933 – 8 juli 1990)

De Duitse dichter en schrijver Theodor Storm werd geboren in Husum op 14 september 1817. Zie ook mijn blog van 14 september 2010 en eveneens alle tags voor Theodor Storm op dit blog.

Über die Heide

Über die Heide hallet mein Schritt;
Dumpf aus der Erde wandert es mit.

Herbst ist gekommen, Frühling ist weit -
Gab es denn einmal selige Zeit?

Brauende Nebel geisten umher;
Schwarz ist das Kraut und der Himmel so leer.

Wär ich hier nur nicht gegangen im Mai!
Leben und Liebe - wie flog es vorbei!

Am Geburtstage

Es heißt wohl: Vierzig Jahr ein Mann!
Doch Vierzig fängt die Fünfzig an.

Es liegt die frische Morgenzeit
Im Dunkel unter mir so weit,

Daß ich erschrecke, wenn ein Strahl
In diese Tiefe fällt einmal.

Schon weht ein Lüftlein von der Gruft,
Das bringt den Herbst-Resedaduft.

Es ist ein Flüstern

Es ist ein Flüstern in der Nacht,
Es hat mich ganz um den Schlaf gebracht;
Ich fühl's, es will sich was verkünden
Und kann den Weg nicht zu mir finden.

Sind's Liebesworte, vertrauet dem Wind,
Die unterwegs verwehet sind?
Oder ist's Unheil aus künftigen Tagen,
Das emsig drängt sich anzusagen?

Theodor Storm (14 september 1817 - 4 juli 1888)

Portret door  Marie von Wartenberg, 1884

De Surinaamse schrijver Leo Henri Ferrier werd geboren in Paramaribo op 14 september 1940. Zie ook mijn blog van 14 september 2010 en eveneens alle tags voor Leo Ferrier op dit blog.

Uit: Hoogtij overzee ( Notities van een vriend)

„Thuis voel ik me niet okay om te schrijven. Al die rommel die ik vanaf december tot maart jongstleden haast dagelijks heb zitten neerpennen. Geen moer kan ik er mee doen. Dat komt door die strontverbeelding van me. Liever knoop ik mezelf maar op! Deug je er niet voor je leven iets te bieden en ben je daarbij ook nog ongeschikt met een ander of anderen te leven, dan behoor je eigenlijk te creperen. Dat alleen zijn van mij, straalt geloof ik een soort pathologisch egoïsme uit. Daarom heeft iedereen de pest aan me. En ik nog het meest! Het is toch een vloektoestand dat die dieven keer op keer hier komen stelen? Alles wegdragen, wat voor mij juist zoveel betekent. Ik ben er niet weinig trots op geweest dat mijn grootvader geen ander, maar mij het antieke koper toevertrouwd heeft. Voor hem nog een huwelijksgeschenk van zijn moeder. Ze hebben ook een radio gestolen. Die mogen ze gerust houden. Beesten!

Ondanks al deze ellendige strontrotzooi, zo negatief als maar mogelijk, wil ik toch optimaal in het leven, in mijn leven geloven. Moet het zo, mag of kan het niet anders, dan zal ik het ook nemen. Mijn grote smoel zal ik dichthouden. Ik hoef niet te schrijven. Geen pianist te zijn, geen moer! Mezelf wens ik ook niet belachelijk te maken door-zeker om indruk op anderen te maken-me te gaan uitsloven het te zijn of schijnen te zijn. Morgen hoop ik in staat te zijn je het een en ander op te sturen. Ook het boek waar je om vroeg. Maak je niet bezorgd. In alles schuilt wel een voordeel. Houden jullie je heel goed. Misschien is het wel een voorrecht kapot te gaan. Ik weet het niet.“

Leo Ferrier (14 september 1940 - 30 juli 2006)

De Surinaamse dichter, schrijver, journalist en muziekpedagoog Corly Verlooghen werd geboren op 14 september 1932 in Paramaribo. Zie ook mijn blog van 14 september 2010 en eveneens alle tags voor Corly Verlooghen op dit blog.

Een Creool in Holland

Ik liep voorbij

toen uit het raam

moeder kaik een zwarte

ik met hetzelfde recht

dag blanke

weer een raam

kaik een zwarte

dag blanke

een raam

zwarte kroeskop

dag blanke

ramen

een kroeskop

dag blanken

een kroeskop

miljoenen blanken

éen zwarte

blijft Europa's kracht

de meerderheid

dag blanken!

Mijn Creoolse vriendin I

Vanuit het landschap in je ogen

leidt een weg naar de tuin

van mijn hart ik heb mij

in de zwarte varensbogen

van het landschap warm verward

gevoeld sedert de laatste drogetijd

je zei dat eens de rhizoforen

in de vijver bloeien gaan

dan zullen wij tussen de nieuwe sporen

van pril beginnen elkaar verstaan.

Corly Verlooghen (Paramaribo, 14 september 1932)

De Waterkant, Paramaribo 

De Noord-Ierse schrijver Bernard MacLaverty werd geboren in Belfast op 14 september 1942. Zie ook alle tags voor Bernard MacLaverty op dit blog.

Uit: Father and Son

“Because I do not sleep well I hear my father rising to go to work. I know that in a few minutes he will come in to look at me sleeping. He will want to check that I came home last night. He will stand in his bare feet, his shoes and socks in hand, looking at me. I will sleep for him. Downstairs I hear the snap of the switch on the kettle. I hear him not eating anything, going about the kitchen with a stomach full of wind. He will come again to look at me before he goes out to work. He will want a conversation. He climbs the stairs and stands breathing through his nose with an empty lunch box in the crook of his arm, looking at me.

(…)

My son is breaking my heart. It is already broken. Is it my fault there is no woman in the house? Is it my fault a good woman should die? His face was never softer than when after I had shaved. A baby pressed to my shaved cheek. Now his chin is sandpaper. He is a man. When he was a boy I took him fishing. I taught him how to tie a blood-knot, how to cast a fly, how to strike so the fish would not escape. How to play a fish. The green bus to quiet days in Toome. Him pestering me with questions. If I leave him alone he will break my heart anyway. I must speak to him. Tonight at tea. If he is in.

(…)

My mother is dead but I have another one in her place. He is an old woman. He has been crying. I know he prays for me all the time. He used to dig the garden, grow vegetables and flowers for half the street. He used to fish. To take me fishing. Now he just waits. He sits and waits for me and the weeds have taken over. I would like to slap his face and make a man out of him.“

Bernard MacLaverty (Belfast, 14 september 1942)

Zie voor nog meer schrijvers van de 14e september ook mijn vorige blog van vandaag.

14-09-2013 om 15:39 geschreven door Romenu  

De Canadese schrijver, journalist, regisseur en scenarioschrijver Martyn Burke werd geboren op 14 september 1952 in Toronto. Zie ook alle tags voor Martyn Burke op dit blog.

Uit: Laughing War

“. . . the band began blasting out an off-key Colonel Bogey March. The audience went wild. But at this point in the evening they usually went wild over almost anything…….
And so Colonel Bogey races across the flatness like a tide seeking shore. It is louder than even the laughter and the strange yelling that comes from the Club and is momentarily lost in the unearthly whine of the F-lOOs as they return from bombing whatever it is that has to be bombed. Colonel Bogey
washes over the lone sentries and rushes on into the darkness that lies beyond the perimeter. The darkness stretches on and on, beyond the wretches lying soaked and bloody in the swamp near Cambodia listening to the metallic voices in the headset that tell them why the F-lOOs cannot come back until dawn, and listening to the noises in the nearby jungle that might be metal grating on metal. The darkness goes on forever. But the nineteen-year-old from Georgia can no longer hear the curling chords of Jimi Hendrix s guitar as the Armed Forces Radio brings him the Best in Rock. The nineteen-year-old from Georgia can hear none of this. A long thin knife protrudes from his chest at the place where his flak jacket should have been buckled. Thin bubbles of blood drip from his mouth. In his
final act as a sentry, he has died with his eyes wide open.”

Martyn Burke (Toronto, 14 september 1952)

De Tsjechische schrijver Ivan Klíma werd op 14 september 1931 geboren in Praag. Zie ook mijn blog van 14 september 2010 en ook alle tags voor Ivan Klima op dit blog.

Uit: Lovers for a Day (Vertaald door Gerald Turner)

“And she feels a sudden pang of regret. Just outside the window drops of water glisten on the dry branch which reminds her of an owl. You think I'll never know it, that nothing like that happens these days, but I'll bide my time, and then one morning like this one he'll lean over me, my beloved, and put his hand here, right here, and he'll be here at my side, all of him, and his warmth will enfold me.

    And she feels lonely, very lonely. There is nothing else she need think about and she is utterly dejected. When she has dressed she quietly climbs the narrow winding staircase that emerges in front of a low door underneath the rafters. Here there is a room she can escape to. It's not even a proper room. It used to be just a mansard: it has a sloping roof and a small, high window, starting at neck level and ending at the height of her forehead. The room contains nothing but childhood junk, a tin washbasin to bring water from the passage, and a cupboard, an ironing board with a hole burnt in the cover, a rocking chair and a great big ball of blue twine — not of hemp, let alone paper, but of some synthetic material: twine for tying up parcels and battered suitcases, as well as for hanging washing, and those in despair. It now hangs on a nail and its free end swings to and fro almost imperceptibly, rather scarily in this room with the door and window closed. But it calms her to sit in the rocking chair watching the world see-saw up and down.

  It's still the early morning and the sun shines in her eyes; above it the heavens with two clouds that sail slowly past. A shoreless lake with boats sinking, a blue desert with a caravan of white elephants. I can sail and wander.”

Ivan Klíma (Praag, 14 september 1931)

De Duitse schrijver Eckhard Henscheid werd geboren op 14 september 1941 in Amberg. Zie ook mijn blog van 14 september 2010 en ook alle tags voor Eckhard Henscheid op dit blog.

Uit: Meine Jahre mit Helmut Kohl

“Der allerdings, überdenke ich es heute nochmals, dem Rätsel Kohl schon immer ein bißchen verfallen war, seinem gewissermaßen negativ dialektischen Geheimnis. Etwa dem seines seltsamen Erfolgs. Der da beginnt mit den sagenhaften Untiefen seiner legendär brummwuchtigen Heidelberger Doktorarbeit (ich besitze 1 Exemplar!) und zügig fortfährt zur scheint’s nur allzu idealtypisch-normalen Nachkriegspolitikerlaufbahn im allgemeinen Rahmen der Gnade der Spätgeburt und der seit frühester Jugend konsequent durchgezogenen Imagepflege als spätzuckmayerisch fröhlicher Weinberg (obwohl die Heimat Ludwigshafen flach wie ein Brett vorm Kopf ist) – doch, schon immer, auch damals schon, 1982 ff. und auf dem Höhepunkt der ersten allseitigen Kohl-Bespöttelung strahlte der Oggersbeziehungsweise gebürtige Friesenheimer für mich etwas ab, das mit Begriffen kaum, mit „kritischer Reflexion“ (Habermas und andere) schwerlich – ja, und inzwischen hab’ ich im Nachgang meiner biographischen Anstrengungen auch in jenem Deidesheimer Lokal zu Mittag gegessen, worein Kohl seine Staatsgäste zu Pfälzer Saumagen zu schleppen pflegt. Es hat mir sogar prima geschmeckt.

Natürlich, ganz eingewickelt hat er mich und meine kritische Grundausrüstung doch noch nicht. Natürlich, Kohl ist und bleibt auch immer Haupt- und Staatsexempel für den neudeutschen Aufsteigertypus aus dem älteren Angestelltenmilieu, fast hemmungslos erfolgs- und karrierefixiert, als Leitfigur ausgerüstet mit populären und manchmal auch allzu folkloristischen Attitüden, der Bauernschlau als Bonvivant und Parvenü, der Jedermann als Weltpolitiker – allein, ein schierer Opportunist war Kohl wohl nie, noch übers erträgliche Maß hinaus Schleimer (wie so mancher aus der heutigen Enkel- und Toscana-SPD); sondern stets sehr eins mit sich selber, Entität sui generis und natura naturans und magna cum voce oder wenigstens corpore o.s.ä. – auch wenn man nun nicht unbedingt wie neulich und reichlich verheuchelt Th. Waigel in ranschmeißerische Entzückensschreie über dieses baumlang „gestandene Mannsbild“ ausrasten sollte.”

Eckhard Henscheid (Amberg, 14 september 1941)

De Uruguayaanse dichter, schrijver, criticus en journalist Mario Benedetti Farugia werd geboren op 14 september 1920 in Paso de los Toros in het department Tacuarembó. Zie ook mijn blog van 14 september 2010 en ook alle tags voor Mario Benedetti op dit blog.

I Love You

Your hands are my caress

My everyday chords

I love you because your hands

Work for justice

If I love you it is because you are

My love, my accomplice and everything

And on the street, side by side

We are much more than two

Your eyes are my spell

Against bad days

I love you for your eyes

Which look at and sow the future

Your mouth is yours and mine

Your mouth is never wrong

I love you because your mouth

Knows how to shout rebellion

If I love you it is because you are

My love, my accomplice and everything

and on the street side by side

We are much more than two

And for your sincere face

And your wandering gait

And your tears for the world

Because you are the people I love you

And because love is not a halo

And neither a candid moral

And because we are a pair

Who knows it is not alone

I want you in my paradise

That is in my country

Where the people live happily

Even if it is not allowed

If I love you it is because you are

My love, my accomplice and everything

And on the street side by side

We are much more than two

Vertaald door Nabil ‘Abdou

Mario Benedetti (14 september 1920 – 17 mei 2009)

Portret door Alejandro Cabeza

De Nederlandse schrijver, dichter en journalist Eric van der Steen werd op 14 september 1907 in Alkmaar geboren. Zie ook mijn blog van 14 september 2010 en ook alle tags voor Eric van der Steen op dit blog.

De Reiziger

Ik wandel door de drukke straat.

Het is nog licht. Het is niet laat.

Het is nog vroeg. Het is acht uur.

Wat moet dit worden op den duur?

Ik kijk elk meisje zichtbaar aan.

Waarom zou het hier anders gaan?

Ik wandel door, God weet waarheen.

Als het maar druk is om mij heen.

Ik wandel en het is mooi weer.

Ik voel: mijn borst gaat op en neer.

Dit leek nu iets: een vreemde stad,

maar na een uur ben je ook dit zat.

Ik kan het best naar huis toe gaan.

‘Ik kan het best naar huis toe gaan.’

Naar huis. Naar het hotel. Naar bed.

Ik heb het zelf op touw gezet.

Ik maakte zelf dit goed bestaan.

Geen mensch begint van vooraf aan.

Ik ging zelf naar een vreemde stad.

Ik heb zelf niemand liefgehad.

Ik ga zelf naar het harde bed.

Nog jaren? God verhoede het.

Eric van der Steen (14 september 1907 - 3 november 1985)

De Duitse dichter en schrijver Uli Becker werd geboren op 14 september 1953 in Hagen. Zie ook mijn blog van 14 september 2010 en ook alle tags voor Uli Becker op dit blog.

Wie Dichter das machen

Den Asphalt grau tret ich mit Füßen,
beiß aber grad so gern ins grüne Gras

und kehre heim und spanne den Bogen
in meiner Maschine: Sowohl – als auch,

ist beides mein Stoff, das Rohe wie
das Hartgesottene, und wer bestimmt,

man könne nicht auf zwei Hochzeiten

tanzen, bei zwei Begräbnissen flennen?

Des Dichters Tag- und Nachtwerk ist
die stete Kümmerei, und zwar um dies

genau wie um das, um beides zusammen
mit süßsaurem Lächeln zu verwursten.

Die späte Tagesschau noch und ins Bett
und sehn, was anliegt oder schmiegt –

so funktioniert das: Eine Hand am Puls der Zeit,
die andere am Arsch der Welt.

Uli Becker (Hagen, 14 september 1953)

14-09-2013 om 15:34 geschreven door Romenu