|
De Noorse schrijver Johan Harstad werd geboren op 10 februari 1979 in Stavanger. Zie ook alle tags voor Johan Harstad op dit blog.
Uit: Buzz Aldrin, What Happened to You in All the Confusion? (Vertaald door Deborah Dawkin)
“It is a Tuesday.There can be no doubt about that.I see it in the light, the traffic outside the windows will continue to stream all day, slowly,disinterestedly, people driving back and forth out of habit rather than necessity.Tuesday.The week’s most superfluous day. A day that almost nobody notices among all the other days. I read somewhere, I don’t remember where, that statistics showed there were 34 perccent fewer appointments made on an average Tuesday than on any other day.Ona worldwide basis.That’s how it is.On the other hand a much greater number of funerals are held on Tuesdays than during the rest of the week.They sort of bunch up, you never get on top of it.
I had a friend. And had this not been so, I would never have ended up with a large sum of money in my inside pocket, and been almost run over, I would never have rescued a person from the sea nor been thrown out of various bars. I would not have come inches from jumping three thousand feet down from a mountain, I would never have tried building a boat,and last, but not least, I might never have disappeared. But I had a friend. Jørn. Jørn played in a band. And I’d said yes. It was some weeks ago now. He’d asked me one evening, as we sat in his apartment in Storhaug. Jørn and Roar were going over with his band, Perkleiva, at the end of July, together with another Norwegian band, the Kulta Beats from Trondheim, they were going to play at some festival over there, on the Faroe Isles, a gig they’d been offered through the Stavanger Council, as far as I understood. Stavanger and Tórshavn were twinned towns,and Stavanger wanted to do its bit for the Faroese National Day, Olsok. Some Danish band, whose name I can never remember, were invited too, as well as all the Faroese artists.That was what I’d been told. More or less. And that I was going with them in the guise of being their soundman.”
Johan Harstad (Stavanger, 10 februari 1979)
De Noorse schrijfster en journaliste Åsne Seierstad werd geboren in Oslo op 10 februari 1970. Zie ook alle tags voor Åsne Seierstad op dit blog.
Uit: The Angel of Grozny: Inside Chechnya (Vertaald door Nadia Christensen)
“On stairways without banisters, on ledges where one false step means you plummet to the bottom, in rooms where at any moment the ceiling can collapse on top of him or the floor give way under him – this is where Timur lives. From the top of the concrete skeletons he can peer out through holes in a wall at the people below. When he gets hungry he startles the pigeons, which flutter away in confusion. He chases them into a corner and chooses his victim. The fattest. Grasping it tightly between his legs, he breaks its neck with a practised grip. He twists off the head, quickly turns the bird upside down, and holds it like that until all the blood flows out. Then he plucks it, thrusts a stick through its body and roasts it over a fire he’s lighted on the top floor whose roof has been blasted off. Sometimes he roasts two. In the rubbish dump on the hillside below he ferrets out half- rotten tomatoes, partially eaten fruit, a crust of bread. He searches in the top layers because the refuse quickly becomes cov- ered with dust and muck and, when the rain comes, gets mixed with bits of glass, metal and old plastic bags. The dump is a life- less place. Only up on the asphalt strip at the top of the steep hill is there movement. People, cars, sounds. When he’s down here, amid the rotting earth, he’s hidden from the life up there, the street life, the human life. Just as on a top floor, almost in the sky, he’s hidden from the life below. Quick as a squirrel, slippery as an eel, lithe as a fox, with the eyes of a raven and the heart of a wolf, he crushes everything he The Angel of Grozny.”
Åsne Seierstad (Oslo, 10 februari 1970)
De Duitse schrijfster Simone Trieder werd geboren op 10 februari 1959 in Quedlinburg. Zie ook alle tags voor Simone Trieder op dit blog.
Uit: Im Karree
„Hier wär es so schön still, sagst du.
Bleib einen Moment stehen, lass den Straßenlärm hinter dir, das Seufzen und Zischen der Laster, das Geschwätz der herbeieilenden Autos, die dann wie Katapulte bei Rot gespannt warten, derweil die Autoradios mit Techno und Herbert Grönemeyers „Irgendwann find und lieb ich dich“ den Countdown zählen, bis sie bei Grün alle losschnipsen – einen kurzen Hopser nur, denn gleich wird sie das nächste Rot aufhalten.
Tritt ein in das vermeintlich stille Karree, mein Karree. Hier stoßen restaurierte Gründerzeithäuser auf einen unsanierten Sozialbau. Angesehene Bürger der Stadt mussten es sich zu Beginn der 30er Jahre gefallen lassen, dass an ihre reichverzierte Häuserzeile dieser schlichte Sozialbau im rechten Winkel angedockt wurde. Aber niedriger musste er bleiben. Und die Bürger wendeten den kleinen Angestellten unter ihnen ihren Wirtschaftstrakt zu, Toiletten, Bad, Küche. Der Sozialbau trotzte mit intelligent gestalteter Schlichtheit: Die Treppenhäuser springen vorwitzig vor, ein Torbogen verbindet elegant die beiden Blöcke, jede Wohnung hat ein bis zum Boden gehendes Fenster, das italienisches Flair verbreitet und das den Bewohnern des Sozialbaus einen fast bürgerlichen Blick auf die gemeinsame Wäschewiese ermöglicht. Die Bewohner der Gründerzeitzeile allerdings verstecken die Wäsche in ihren Höfen, die sie von den Nachbarn trennen. Aber aus den Fenstern ihrer Wohnungen müssen sie den Anblick karierter Hemden, Arbeitskombinationen, Schürzchen und Schlüpferchen ertragen.“
Simone Trieder (Quedlinburg, 10 februari 1959)
De Duitse dichter en schrijver Bertolt Brecht werd op 10 februari 1898 in de Zuid-Duitse stad Augsburg geboren. Zie ook alle tags voor Bertolt Brecht op dit blog.
Voorstel, architectuur met poëzie te verbinden
Waarom niet geschreven op de mooie bouwsels
Die jullie bouwen, met het geweer over de schouder?
Ze zullen in steen gehouwen de namen dragen
Van de klassen die ze doen verrijzen
Vermeld ook de gebruiksaanwijzing, en dat gij u eraan houdt!
En dat die voor iedereen geldt, hak dat erin!
Dat jullie voor het eerst voor jullie zelf bouwen
Vermeldt het op het jullie overlevende steen!
En jullie dichters, die eindelijk een loflied
Zingen op die het verdiend hebben (onder ons gezegd
Ook zij de eersten die zoiets doen!)
Wanneer de steenhouwer jullie vraagt: welke woorden?
Geef hem dan alleen de beste te schrijven:
Ge ziet, het is moeilijk ze in het steen te drijven.
Vertaald door Jacq Vogelaar
De rook
Het kleine huisje onder de bomen aan het meer.
Uit het dak stijgt rook op.
Ontbrak hij
Hoe troosteloos zouden dan
Huis, bomen en meer zijn.
Vertaald door Germain Droogenbrood
Ballade van de ontoereikendheid van ‘s mensen plannen
De mens leeft met zijn kop. Zijn kop is vaak abuis.
Probeer het maar, ook van jouw kop
Leeft op zijn hoogst een luis.
Voor dit aardse leven
Is de mens gewoon te dom,
Niet in list bedreven,
Voor bedrog te stom.
Ja, maak jij maar een plan!
Wees jij maar een groot licht!
En maak dan nog een ander plan, nooit zijn ze waterdicht.
Voor dit aardse leven
Is de mens gewoon te goed.
Doch zijn hoger streven
Is toch o, zo zoet.
Ja, loop naar het geluk
Maar loop niet ver vooraan,
Eenieder loopt naar het geluk,
‘t Geluk loopt achteraan.
Voor dit aardse leven
Is de mens te ijdel toch.
Daarom is zijn streven
Enkel zelfbedrog.
De mens is toch niet goed,
Dus mep hem op zijn hoed.
Heb jij hem op zijn hoed gemept
Dan wordt hij misschien goed.
Voor dit aardse leven
Is de mens niet goed genoeg.
Mep hem daarom even
Rustig op zijn hoed!
Vertaald door Geert van Istendael en Koen Stassijns
Bertolt Brecht (10 februari 1898 – 14 augustus 1956)
Cover biografie
De Russische dichter en schrijver Boris Leonidovich Pasternak werd geboren in Moskou op 10 februari 1890. Zie ook alle tags voor Boris Pasternak op dit blog.
July
A ghost is roaming through the building,
And shadows in the attic browse;
Persistently intent on mischief
A goblin roams about the house.
He gets into your way, he fusses,
You hear his footsteps overhead,
He tears the napkin off the table
And creeps in slippers to the bed.
With feet unwiped he rushes headlong
On gusts of draught into the hall
And whirls the curtain, like a dancer,
Towards the ceiling, up the wall.
Who is this silly mischief-maker,
This phantom and this double-face?
He is our guest, our summer lodger,
Who spends with us his holidays.
Our house is taken in possession
By him, while he enjoys a rest.
July, with summer air and thunder-
He is our temporary guest.
July, who scatters from his pockets
The fluff of blow-balls in a cloud,
Who enters through the open window,
Who chatters to himself aloud,
Unkempt, untidy, absent-minded,
Soaked through with smell of dill and rye,
With linden-blossom, grass and beet-leaves,
The meadow-scented month July.
Boris Pasternak (10 februari 1890 - 30 mei 1960)
Boris en zijn broer Alexander, portret door hun vader Leonid Pasterrnak
De Joods-Oostenrijks-Britse schrijver Jakov Lind (pseudoniem van Heinz Landwirth) werd geboren in Wenen op 10 februari 1927. Zie ook alle tags voor Jakov Lind dit blog.
Uit: Selbstporträt (Vertaald door Jakov Lind en Günther Danehl)
„Der Krieg ist noch nicht vorüber. Die Welt ringsum ist immer noch dein Feind. Schreien sie um Hilfe, so stell dich taub; verlangen sie nach deiner Kraft, geh fort; appellieren sie an dein Mitgefühl, zeig ihnen Haß. Ehe ich ganz begriff, was geschehen war, erkannte ich, daß Leben nicht nur eine Sache des körperlichen Überlebens ist. Mitgefühl mit allen menschlichen Wesen ist nicht mehr der Kern, der Saft meines Lebens. Aus ihrer Schale gepreßt, verläßt die Seele den Körper, und du stirbst mit dem, dem du den Tod wünschst.“
Jakov Lind (10 februari 1927 – 17 februari 2007)
De Surinaamse dichteres Carry-Ann Tjong-Ayong werd op 10 februari 1941 in Paramaribo, Suriname geboren Zie ook alle tags voor Carry-Ann Tjong-Ayong op dit blog.
WeerzienEen zweem van tederheid
Als een witte nevel
Een handvol goudstof
Verbond mijn gisteren met vandaag
gerijpte handen grijpen de mijne gretig
als was vandaag nog gisteren
en diepe donkere ogen
doorboren mijn wezen
zacht als laserstralen helend
en weer verheft zich mijn huid
met steile haartjes van emoties
ongekend, toch zo vertrouwd
ik ben weer jong.
Carry-Ann Tjong-Ayong (Paramaribo, 10 februari 1941)
Zie voor nog meer schrijvers van de 10e februari ook mijn blog van 10 februari 2013 deel 2 en eveneens deel 3
10-02-2014 om 19:40
geschreven door Romenu 
Tags:Johan Harstad, Åsne Seierstad, Simone Trieder, Bertolt Brecht, Boris Pasternak, Jakov Lind, Carry-Ann Tjong-Ayong, Romenu
|
