De Nederlandse dichter en toneelschrijver Gerbrand Adriaensz. Bredero werd geboren op 16 maart 1585 in Amsterdam. Zie ook alle tags voor Bredero op dit blog.

Klink-Rijm

Margriete Lief! mijn hart en wense van mijn leven!
Zo gij alleen niet zijt mijn hoop en mijn vriendin,
Of zo mijn harte brandt van iemand anders min,
Of zo ik heb mijn trouw aan andere gegeven,

Zo moet ik nummermeer so lukkig zijn verheven,
Of mijn vreugd’ zij vol pijn en mijn begeert vol smart;
Maar ben ik u geheel met lijf, met ziel, met hart,
Met wense en met wil tot u alleen gedreven,

En zo mijn zinnelijkheid op niemand anders ziet
Als op ons hoogste roem, d’eerwaarde Margariet,
En zo mijn lust en goed zij al in u gelegen,

Zo aanschouw en beken, dat mijn levens geniet
Bestaat door uwe gunst, Goddin, die mij gebiedt.
Gij zijt mijn oog, mijn kracht; tot u ben ik genegen.

Het elfde sonnet van de schoonheid

O rijpe boezem wit die voor mijn ogen stadig
Zo liefelijke zweeft, gelijk de wederschijn
Van d'allerwitste sneeuw aan d'oorsprong van de Rijn -
Maar uwe schimmering, o zwakke ogen schadig!

Met maagdelijke melk verschijnen daar beladig
Twee zilver dopkens rond, op elk staat een robijn,
't Zijn appelkens gelijk, daarop twee kerskens zijn,
Wiens rode rijpigheid een lust baart ongestadig.

Och, die 't eens weten mocht, wat Hemels zuigelink
Daar nog aanleggen zal, hoe met de gouden rink,
Zijns Moeders echtsieraad, het dertelijk zal spelen,

En zitten op haar schoot, verslaan zijn kinderpraat,
Dan waar' het zeggen uit, Appeles schoonst sieraad
Is 't liefelijkste kind van al des werelds delen!

Hoop voedt de minnaars

Gelijk de zeelui en de vissers aan der strangen
Op hoop van goede vangst gaan wagen lijf en goed,
Zo werden de minnaars met innerlijk verlangen
Ook van de zoete hoop geleid en steeds gevoed.

Gerbrand Bredero (16 maart 1585 - 23 augustus 1618)

De geschiedkundige, dichter en toneelschrijver Pieter Cornelisz. Hooft werd geboren in Amsterdam op 16 maart 1581. Zie ook alle tags voor P. C. Hooft op dit blog.

Veldtdeuntjen

Dat se met haer soolen, nauw

Kreuckte 't kruitjen van den velde,

Dat gelaen was met den dauw.
Denckt of 't binnenst haerder sielen

Was, van vrees, in swaere smart:

Gerart was haer op haer hielen;

Welhem lach haer in haer hart.

Noodlot

Gelukkig die d' oorzaken van de dingen

Verstaat: en hoe zij vast zijn onderlingen

Geschakeld zulks dat gene levendheên,

(God uitgezegd) ooit iets van zelven deên

Of leen, maar al door ander oorzaaks dringen.

Door oorzaaks kracht men al wat schiedt ziet drijven.

Waar’ die te flauw, geen werking zou beklijven,

En oorzaak zijn geen oorzaak. Wat gewracht

Ter wereld wordt, is dan te weeg gebracht

Door kracht zo groot dat het niet na kan blijven.

Elke oorzaak heeft haar moederoorzaak weder.

't Gaat al zo 't moet: en daalt van Gode neder.

Zijn goedheid wijs vermogen is de bron

Waar 't al uit vliet als stralen uit de Zon.

Hij kon en zou, waar’ 't nutst, ons helpen reder.

Nijdige Tijd, waarom is 't dat gij u versnelt

Nijdige Tijd, waarom is 't dat gij u versnelt

Meer dan gij zijt gewoon? Laat gij het u verdrieten

Dat ik de Hemel van Liefs bijzijn mag genieten?

Wat schaadt u mijn geluk dat gij u daar in kwelt?

Een grijsaard zijt gij, Tijd, en proefde nooit 't geweld,

Van 'tgene, dat ze Liefde en zoete Weerliefd' hieten.

Helaas, de tranen blank over mijn wangen vlieten

Als ik aan't uurwerk denk dat kwalijk was gesteld.

Och Meester, die de tijd met uren af kunt meten,

Gistr'avond miste gij en had uw kunst vergeten:

Wel vier maal sloeg de klok in min dan een kwartier.

Pieter Cornelisz. Hooft (16 maart 1581 – 21 mei 1647)

Portret door Joachim von Sandrart, ca 1640

De Zwitserse schrijfster Zoë Jenny werd geboren op 16 maart 1974 in Basel. Zie ook alle tags voor Zoë Jenny op dit blog.

Uit: Der Ruf des Muschelhorns

„Eliza sah, wie sich ihr kleiner gelber Wagen in den Schaufenstern der Geschäfte spiegelte, dicht gefolgt von den Fahrzeugen hinter ihnen, als wären sie nur ein Glied einer langen Kette, die sich löste, sobald die Abzweigungen und Ausfahrten kamen und die Wagen wie ein plötzlich aufgeklappter Fächer in verschiedene Richtungen fuhren.
Großmutter Augusta wohnte nur wenige Kilometer außerhalb der Stadt in einem Haus, das früher einmal als Vorratsspeicher gedient hatte. Der alte Speicher, umgeben von Bergen und Wäldern, lag in der Nähe eines kleinen Dorfes, von dem aus man die Stadt weder sehen noch hören konnte.
Schon von weitem erkannte Eliza die an einem Waldrand dicht zusammengedrängten Häuser, die hinter den Kurven und Hügeln auf- und abtauchten, als versteckten sie sich vor ihren Blicken. Eine kaum befahrene Schnellstraße hatte in das Dorf eine Schneise geschlagen und es in seiner Mitte geteilt. An den Straßenseiten reihten sich die Bauernhäuser. Als sie das Dorf erreichten, bemerkte Eliza, wie ein Mann, die Ellbogen auf das Fensterbrett gestützt, laut mit einer Frau sprach, die im gegenüberliegenden Haus die Blumen am Fenster goss. Der Motorenlärm riss gewaltsam ihre einander von Fenster zu Fenster zugeworfenen Sätze entzwei, sie verstummten einen Augenblick und schauten beide dem gelben Wagen nach, der beim Lebensmittelgeschäft an der Ecke in die abschüssige Straße bog.
Der Speicher lag etwas außerhalb des Dorfes auf einer Anhöhe. Ein Laubengang führte um das ganze Haus herum. Eliza erkannte Großmutter, die rauchend in der Laube stand, als habe sie ihre Ankunft erwartet. Auf einer steilen Außentreppe stieg Eliza zur Laube hoch und fiel in Augustas ausgebreitete Arme. Großmutter drückte Eliza an ihre Brust, wo es nach Hafer und Rauch roch. Eliza hätte gerne noch lange so an Großmutter geschmiegt dagestanden, aber Mutter, die bereits hineingegangen war, rief ungeduldig aus dem Wohnzimmer.“

Zoë Jenny (Basel, 16 maart 1974)

De Duitse dichter, schrijver en literatuurwetenschapper Dirk von Petersdorff werd geboren op 16 maart 1966 in Kiel. Zie ook alle tags voor Dirk von Petersdorff op dit blog.

Alte Kleider

Ein Pullover, für Dich gestrickt,
ein Tuch, das riecht nach Protest,
der schwarze Mantel, oft geflickt,
von Jahren so ein Rest.
Gefunden aus Versehen,
beim Umzug, nebenbei,
nur so ein kurzes Wehen,
ein Ich ist schnell entzwei.
 

Raucherecke

Ihr Langen, wo seid ihr? Ich hab
nicht mal mehr eure Nummern.
Gibt es denn Besseres als am Morgen
eine Schar,
eng zusammen,
frierend;
ich glaube, wir froren fast immer.
Damals sprach keiner zu viel,
sondern stand, den Rücken zur Welt,
in Mänteln aus Stoff,
ihr Dünnen.
Nur der verhangene Blick
sieht tief, kennt sein Schicksal,
das traurige Pochen
ferner Hügel,
sieht freudig erschreckt
sich am seligen Busen erwachen.
Wie ihr den Rauch
ausstoßen konntet,
ihr Edlen, ach,
alles war gut, als ich mit euch
sah sich röten den Tag, viertel vor acht.

Dirk von Petersdorff (Kiel, 16 maart 1966)

De Spaanse schrijver Francisco Ayala werd geboren op 16 maart 1906 in Granada. Zie ook alle tags voor Francisco Ayala op dit blog.

Uit: Wie Hunde sterben (Muertes de perro, vertaald door Erna Brandenberger) 

Es gibt sie in der Tat in jeglicher Ausführung und für jeden Geschmack; dennoch ist mir keines so kostbar und so unverhofft zugeflattert - ich muß es gestehen -, wie die Memoiren, die insgeheim Tag für Tag mit größter Sorgfalt auf offiziellem Papier des Präsidialamtes und nicht ohne ein gewisses literarisches Geschick geschrieben wurden, und zwar vom selben undurchschaubaren, launenhaften und heimtückischen Kerl, der die tragischen Ereignisse auslösen und deren erstes Opfer er dann selbst werden sollte: vom Privatsekretär Tadeo Requena. Leicht kann man sich vorstellen, wie aufschlußreich und gewichtig gewisse Schlüsselstellen in dem ausführlichen und bisweilen auch unverschämten Bericht sind - in gewisser Hinsicht die Autobiographie dieser verqueren Persönlichkeit, die aus der zweiten Reihe so entscheidend in das Geschehen eingriff, daß ihr Schriftstück Eckstein eines jeden künftigen historischen Gebäudes sein wird.

Ich verheimliche nicht, daß mir die Aussicht schmeichelt, ich selbst könnte, sofern wir in sicherem Hafen landen, der Architekt dieses großartigen Werks werden. Es ist eine würdige Aufgabe; und ich spüre, sie ist mir vorbehalten. Vorläufig will ich Zeit gewinnen und mich den Vorbereitungen widmen, will Material sichten und ordnen, die verstreuten Quellen zusammentragen, die eine oder andere Erläuterung, Klarstellung oder Randbemerkung anbringen, die die Ereignisse zueinander in Beziehung setzen, will Tatsachen und Gerüchte auseinanderhalten und so den wahren Stellenwert und den eigentlichen Sinn des Geschehens bestimmen.

Francisco Ayala (16 maart 1906 – 3 november 2009)

Zie voor nog meer schrijvers van de 16e maart ook mijn vorige blog van vandaag

16-03-2012 om 18:56 geschreven door Romenu  

De Iraanse schrijver Hooshang Golshiri werd geboren op 16 maart 1938 in Isfahan. Zie ook alle tags voor Hooshang Golshiri op dit blog.

Uit: Black Parrot, Green Crow (Introductie door Heshmat Moayyad)

“He was one of the prominent members of the Writers Association of Iran that was formed in 1968 but soon fell apart under the unacceptable demands and conditions set by the government to hold tight control over their activities. In 1977, on the eve of the Islamic Revolution of 1978–79, the Writers Association of Iran was revived, this time more vigorous in its aspirations and enjoying greater support from academic and professional anti-regime circles. The so-called “Ten Nights” of reading poems and delivering provocative speeches against the system of suppression and censorship by fifty-nine poets and speakers, sponsored by the Writers Association of Iran and was hosted by the German Goethe Institute in Tehran from October 10 to 19, 1977, an unprecedented occasion for the Iranian intelligentsia to air their grievances and celebrate their victory. According to all accounts, Golshiri played a significant role at different stages of this successful event.4
The joyous mood of freedom following the revolution did not last more than a few months, if not only a few weeks, at least for the young anti-reactionary and modernist segments of the population. The anticipated freedom failed to materialize. The enthusiasm of the masses was dashed all too soon. Persecutions and the mechanism of censorship reappeared more fiercely and less compromising than ever before, only this time blasphemously, in the name of religion and God.”

Hooshang Golshiri (16 maart 1938 – 5 juni 2000)

De Amerikaanse schrijfster Alice Hoffman werd geboren op 16 maart 1952 in New York. Zie ook alle tags voor Alice Hoffman op dit blog.

Uit: Seventh Heaven

“Late in August, three crows took up residence in the chimney of the corner house on Hemlock Street. In the mornings they set up a racket that could wake the dead. They picked up stones in their beaks and tossed them down at picture windows; they plucked out their feathers, which would surface all day long in odd places, in bowls of Cheerios, in the pockets of shirts drying on laundry lines, inside glass milk bottles delivered at dawn.
This corner house was the only one to have been vacated since the subdivision was carved out of a potato farm, six years earlier. Before the builders began working, the town was nothing more than a post office up on Harvey’s Turnpike, surrounded by farms. All that first spring renegade potatoes were unearthed when the men on Hemlock Street put down their lawns and planted mimosas and poplars; on trash day there would be heaps of potatoes alongside the aluminum cans. Everything in the neighborhood was brand new, the elementary school, the high school, the A&P, the police station on the Turnpike. The air itself seemed new; it could make you dizzy if you weren’t used to it, and relatives visiting from Brooklyn or Queens often had to lie down on a couch with a damp handkerchief pressed to their temples. The bark on the trees left fresh, green patches on your hands if you dared to climb the thin, wavering branches. Each house in the subdivision was the same, and for the longest time husbands pulled into the wrong driveways after work; children wandered into the wrong houses for cookies and milk; young mothers who took their babies out for walks in their new carriages found themselves wandering past identical houses, on identical streets, lost until twilight, when the ice-cream man’s truck appeared, and they could follow the sound of his bell, which traced his reliable route past their doorsteps.”

Alice Hoffman (New York, 16 maart 1952)

De Peruaanse dichter César Vallejo werd geboren op 16 maart 1892 in Santiago de Chuco, Peru. Zie ook alle tags voor César Vallejo op dit blog.

Guitar

The pleasure of suffering, of hating, dyes my
throat with plastic venoms,
but the bristle that implants its magic order,
its taurine grandeur, between the first string
and the sixth
and the mendacious eighth, suffers them all.

The pleasure of suffering… Who? Whom?
who, the molars? whom society,
the carbides of rage in the gums?
How to be
and to be here, without angering one's neighbor?

You are worthier than my number, man alone,
and worthier than all the dictionary,
with its prose in poetry,
its poetry in prose,
are your eagle display,
your tiger machinery, bland fellow man.

The pleasure of suffering,
of hoping for hope at the table,
Sunday with all its languages,
Saturday with Chinese, Belgian hours,
the week, with two hockers.

The pleasure of waiting in slippers,
of waiting contracted behind a stanza,
of waiting empowered with a sick pintle;
the pleasure of suffering: hard left by a female
dead with a stone on her waist
and dead between the string and the guitar,
crying the days and singing the months.

Vertaald door Clayton Eshleman

César Vallejo (16 maart 1892 – 15 april 1938)

Omslaf biografie

De Franse schrijver en dichter Sully Prudhomme (eig. René François Armand Prudhomme) werd geboren op 16 maart 1839 in Parijs. Zie ook alle tags voor Sully Prudhomme op dit blog.

Pluie

Il pleut. J'entends le bruit égal des eaux ;
Le feuillage, humble et que nul vent ne berce,
Se penche et brille en pleurant sous l'averse ;
Le deuil de l'air afflige les oiseaux.

La bourbe monte et trouble la fontaine,
Et le sentier montre à nu ses cailloux.
Le sable fume, embaume et devient roux ;
L'onde à grands flots le sillonne et l'entraîne.

Tout l'horizon n'est qu'un blême rideau ;
La vitre tinte et ruisselle de gouttes ;
Sur le pavé sonore et bleu des routes
Il saute et luit des étincelles d'eau.

Le long d'un mur, un chien morne à leur piste,
Trottent, mouillés, de grands boeufs en retard ;
La terre est boue et le ciel est brouillard ;
L'homme s'ennuie : oh ! que la pluie est triste !

Sully Prudhomme (16 maart 1839 – t september 1907) 

Zie voor nog meer schrijvers van de 16e maart ook mijn blog van 16 maart 2011 deel 3.

16-03-2012 om 18:50 geschreven door Romenu