De Nederlandse schrijver Godfried Bomans werd geboren in Den Haag op 2 maart 1913. Zie ook alle tags voor Godfried Bomans op dit blog. Dat is vandaag precies honderd jaar geleden.

Uit: Pieter Bas

“Dit heb ik voorzeker met vele grote mannen gemeen: dat ik in Dordrecht geboren ben. De inwoners – die ik vanaf deze plaats hartelijk groet – kunnen u het eenvoudige huis aanwijzen: op de hoek van de Jan de Witstraat en het oude Muntplein. Zo van buiten gezien maakt

het niet de indruk dat een minister daar geboren is; dit was althans mijn  indruk toen ik het jaren later bezocht. Wanneer ge de moeite wilt nemen het Muntplein over te steken en u tegenover de slagerij van Bos op te stellen, krijgt ge een goede kijk op het geheel. Het raam

links, met de ijzeren spijltjes ervoor, is de kamer waar ik geboren ben. De gedenksteen erboven is natuurlijk later aangebracht. De twee ramen daarnaast werpen het licht in een vertrek dat wij gewoonlijk ‘het Kabinet’ noemden, vanwege het kleine eikenhouten bureau waaraan mijn vader te werken placht, wanneer zijn aanwezigheid niet op het stadhuis vereist werd. Hij vervulde daar de plaats van gemeentesecretaris, een woord dat wij moeilijk konden uitspreken. Zozeer waren wij destijds van zijn hoge positie en onmisbaarheid doordrongen, dat, toen hij een keer met verkoudheid in bed lag, wij verbaasd waren het verkeer op straat gewoon te zien doorgaan.

Naast ‘het Kabinet’, dat is dus het laatste raam rechts, bevond zich mijn slaapkamertje, sindsdien geheel verbouwd en veranderd; doch, naar ik hoor, zijn er reeds stappen gedaan alles in de vorige toestand te restaureren.

De dag dat ik het eerste licht zag, was een zeer bewogene. Het ministerie Brouwer-Kortenhoef was juist de vorige avond gevallen op een onderwijswet en ’s ochtends om acht uur kwam de mare hiervan tegelijk met het bericht van mijn geboorte ‘het Kabinet’ binnen, het eerste door de krant, het tweede door de baker.

Mijn vader schijnt een ogenblik in beraad te hebben gestaan aan welke van de twee bronnen hij het eerste zijn nieuwsgierigheid zou bevredigen, doch ten slotte zegevierde de vader in hem over de ambtenaar en kwam hij naar mijn toestand informeren.

‘Het is een gezonde jongen,’ zei hij, zich over het bed van zijn vrouw buigend en haar kussend, ‘het is een gezonde jongen en Kortenhoef is gewipt.’

Godfried Bomans (2 maart 1913 - 22 december 1971)

De Nederlandse schrijver Multatuli (pseudoniem van Eduard Douwes Dekker werd geboren in Amsterdam op 2 maart 1820. Zie ook alle tags voor Multatuli op dit blog.

Uit: Max Havelaar

“En dan komen later weer andere leugens. Een meisjen is een engel. Wie dit het eerst ontdekte, heeft nooit zusters gehad. Liefde is een zaligheid. Men vlucht met het een of ander voorwerp naar het einde der aarde. De aarde heeft geen einden, en die liefde is ook gekheid. Niemand kan zeggen dat ik niet goed leef met myn vrouw - zy is een dochter van Last & Co, makelaars in koffi - niemand kan iets op ons huwelyk aanmerken. Ik ben lid van Artis, zy heeft een sjaallong van twee-en-negentig gulden, en van zulk een malle liefde die volstrekt aan het einde der aarde wil wonen, is toch tusschen ons nooit spraak geweest. Toen we getrouwd zyn, hebben wy een toertje naar den Haag gemaakt - ze heeft daar flanel gekocht, waarvan ik nog borstrokken draag - en verder heeft ons de liefde nooit de wereld ingejaagd. Dus: alles gekheid en leugens!

En zou myn huwelyk nu minder gelukkig wezen, dan van de menschen die zich uit liefde de tering op den hals haalden, of de haren uit het hoofd? Of denkt ge dat myn huishouden iets minder wel geregeld is, dan het wezen zou als ik voor zeventien jaar myn meisjen in verzen gezegd had dat ik haar trouwen wilde? Gekheid! Ik had dit toch even goed kunnen doen als ieder ander, want verzenmaken is een ambacht, zeker minder moeielyk dan ivoordraaien. Hoe zouden anders de ulevellen met deviezen zoo goedkoop wezen? - Frits zegt: ‘Uhlefeldjes’ ik weet niet, waarom? - En vraag eens naar den prys van een stel billardballen!

Ik heb niets tegen verzen op-zichzelf. Wil men de woorden in 't gelid zetten, goed! Maar zeg niets wat niet waar is. ‘De lucht is guur, en 't is vier uur.’ Dit laat ik gelden, als het werkelyk guur en vier uur is. Maar als 't kwartier voor drieën is, kan ik, die myn woorden niet in 't gelid zet, zeggen: ‘de lucht is guur, en 't is kwartier voor drieën.’ De verzenmaker is door de guurheid van den eersten regel aan een vol uur gebonden.”

Multatuli (2 maart 1820 - 19 februari 1887)

Cover Max Havelaar

De Amerikaanse schrijver John Irving werd geboren op 2 maart 1942 in Exeter, New Hampshire. Zie ook alle tags voor John Irving op dit blog.

Uit: In One Person

“I'm going to begin by telling you about Miss Frost. While I say to everyone that I became a writer because I read a certain novel by Charles Dickens at the formative age of fifteen, the truth is I was younger than that when I first met Miss Frost and imagined having sex with her, and this moment of my sexual awakening also marked the fitful birth of my imagination. We are formed by what we desire. In less than a minute of excited, secretive longing, I desired to become a writer and to have sex with Miss Frost -- not necessarily in that order.

I met Miss Frost in a library. I like libraries, though I have difficulty pronouncing the word -- both the plural and the singular. It seems there are certain words I have considerable trouble pronouncing: nouns, for the most part -- people, places, and things that have caused me preternatural excitement, irresolvable conflict, or utter panic. Well, that is the opinion of various voice teachers and speech therapists and psychiatrists who've treated me -- alas, without success. In elementary school, I was held back a grade due to "severe speech impairments" -- an overstatement. I'm now in my late sixties, almost seventy; I've ceased to be interested in the cause of my mispronunciations . . .

It's all the more ironic that my first library was undistinguished. This was the public library in the small town of First Sister, Vermont -- a compact red-brick building on the same street where my grandparents lived. I lived in their house on River Street -- until I was fifteen, when my mom remarried. My mother met my stepfather in a play.

The town's amateur theatrical society was called the First Sister Players; for as far back as I can remember, I saw all the plays in our town's little theater.”

John Irving (Exeter, 2 maart 1942)

De Amerikaanse schrijver en journalist Thom Wolfe werd geboren op 2 maart 1930 in Richmond, Virginia. Zie ook alle tags voor Thomas Wolfe op dit blog.

Uit: Back To Blood

“It was December, which in Miami Beach had only the most boring meteorological significance. Imagine a picture book with the same photograph on every page … every page … high noon beneath a flawless cloudless bright-blue sky … on every page … a tropical sun that turns those rare old birds, pedestrians, into stumpy abstract black shadows on the sidewalk … on every page … unending views of the Atlantic Ocean, “unending” meaning that every couple of blocks, if you squint at a certain angle between the gleaming pinkish butter-colored condominium towers that wall off the shining sea from clueless gawkers who come to Miami Beach thinking they can just drive down to the shore and see the beaches and the indolent recliner & umbrella people and the lapping waves and the ocean sparkling and glistening and stretching out to the horizon in a perfect 180-degree arc … if you squint just right, every couple of blocks you can get a skinny, thin-as-a-ballpoint-refill, vertical glimpse of the ocean—blip—and it’s gone … on every page … glimpse—blip—and it’s gone … on every page … on every page …”

Thom Wolfe (Richmond, 2 maart 1930)

De Amerikaanse dichter en performer Michael Salinger werd geboren op 2 maart 1962 in Cleveland, Ohio. Zie ook alle tags voor Michael Salinger op dit blog.

Fidel Castro at Birdland

Fidel Castro
playing jazz guitar at Birdland
in New York City
on April 26, 2006
his acoustic guitar made by a Japanese man
living in Brazil
where the mahogany for the neck
of the instrument grew
fingerboard crafted from
imported Indian ebony
the front
Oregon cedar
back and sides
the wood of
trumpet shaped blue flowered
jacaranda tree
the machinehead
ivory tipped peg and gear assembly
holding eight strings
in tune
precision fabricated in Japan
by computer numerical controlled lathe
and Fidel Castro is singing in Portuguese
laughing at his own lyrics
his left hand crab crawling
up and down the frets
his right bouncing about the strings
as if he were counting the notes
on an adding machine
back up guitar and bass players
nod and crack jokes
behind his back
and Fidel Castro sings about love
and he sings about losing love
and he sings about finding another love
and he sings about the love he thought he’d lost
but was merely hibernating
in places he had failed to look
til this very instant
Fidel Castro spits a bit
when he sings
droplets backlit by blue stage light
reminiscent of time lapsed film
of dogwood flower
shooting pollen into the air
all the while
drummer accentuating downbeats
on cowbell muted with duct tape
and we sit at our manhole
sized table
exorbitantly priced drinks
soaking semi circles into white linen
and we listen
to this
Fidel Castro
this Fidel Castro
who in 1945
while a law student at the university
of Havana
followed
the black spike-heeled blonde
wearing that blue sequined dress
into the Tropicana Club
where he listened to Dizzy Gillespie
completely forgetting about his date
with the redhead
at the communist party meeting
this Fidel Castro
for whom music
is the revolution.

Michael Salinger (Cleveland, 2 maart 1962)



Zie voor nog meer schrijvers van de 2e maart ook mijn vorige blog van vandaag.

02-03-2013 om 14:59 geschreven door Romenu  

De Hongaarse dichter János Arany werd geboren op 2 maart 1817 in Nagyszalonta. Zie ook alle tags voor János Arany op dit blog.

Uit: Toldi (Fragment)

First Canto

'He took in one hand an enormous rail
and pointed at the road to Buda.'
Ilosvai

The sun shrivels up the sparse alkali flats,
parched herds of grasshoppers are grazing about -
not a new blade in all the the stubble, not a handbreadth
in green in all the broad meadows. A dozen laborers
or so are snoring under the stack - all their work
is going fine, but the big haywagons loiter there,
empty or only half loaded with hay.

A lanky sweep dandles its skinny neck into the well
and spies for water - imagine a giant gnat sucking
the blood of old earth. Thirsty oxen mill around
the through, making war on an armyt of flies. But
lazybone Laczkó hangs on the hands, and who's to scoop
the water up?

As far as the eye can see on bleak earth and sky,
one workman alone on his feet. A whopping side-
rail sways on his browny shoulder ligthly, and still
not a trace of beard on his chin. He stares far,
far down the road as though to depart this village
and land for other fields. A live warning, you
would have thought him, planted at the crossroad on
a shallow hill.

Dear little brother, why stand in the blazing sun?
Look, others are snoring under the hay. The kuvasz,
too, is lolling there his tounge dangling out, not
for all the world would he go a-mousing. Or have you
never seen a whirlwind like this? It kicks up the
dust for a fight, lickd the road at breakneck speed,
a smoke-stack belching on the run.

János Arany (2 maart 1817 – 22 oktober 1882)

Beeld in Boedapest

De Russische dichter Jevgeni Baratynski werd geboren op 2 maart 1800 in Sint Petersburg. Zie ook alle tags voor Jevgeni Baratynski op dit blog.

Premature

I am of the race of spirits,

But do not abide in Heaven's realm,

And whenever I attain the clouds,

Strength fails me and I fall.

Heaven lies beyond these waves, I know,

So I rush about, a winged sigh,

'Twixt the earth and sky 

I adore the shining sun!

In the heights I frolic

'midst its vivifying rays.

I caress them like a cloudlet

With my playful wings;

I am free and light,

Gaily the thin air I drink,

Like a chirping bird I sing.

Foul weather soon comes nigh

Blowing earthly dust and leaves,

High up to the very clouds,

Dimming heaven's vault:

Poor spirit! Irrelevant spirit!

Fateful, stormy whirling

Like a feather throws me high

'neath the thundering sky.

Roaring tempest, whistling tempest!

Icy whirlwind, fiery whirlwind!

I am battered by leaves,

Choke on whirling dust!

Whether heavenward I turn,

Whether earthwards I look back -

Both are terrible and drear;

And I cry out in despair.

Muffled roars betimes of warring

Peoples fill my ears,

And the cries of carefree peasants

Crushed by horrible campaigns,

War's commotion, passions' wails,

And a sickly child's cry...

From my eyes flow streams of tears:

And I pity earthly creatures.

Tortured by the pangs of yearning

I dash about the heavenly fields

The fields above me while below me -

Limitless-over-small for sorrow!

Cloaked by cloud rush,

Alien to the earthly sphere,

While the storm's voice overwhelms

Sorrowing voices of the human realm.

I descry the world in darkness:

As I heed the faint vibration

Of celestial harps...On earth

I brought back to life a premature child.

Never having lived, he left:

Fateful transience!

Your abundance burdens me

Meaningless eternity!

Vertaald door Rawley Grau

Jevgeni Baratynski (2 maart 1800 – 11 juli 1844)

De Franse schrijver en letterkundige Pascal Rannou werd geboren op 2 maart 1958 in Laval. Zie ook alle tags voor Pascal Ramou op dit blog.

Uit: Noire la neige

“Chattanooga... Pitchipoï... Le train souffle et ahane, les étin­celles font des étoiles dans la nuit qui a tué les siennes. J'en ai connu des trains de nuit, de Boston à San Francisco, de Paris à Moscou, des avions, des bateaux, des limousines blanches... et la caravane du cirque de Pa', traînée par des chevaux, puis par de vieilles voitures retirées de la casse... Chattanooga... Pitchipoï... Mes souvenirs s'embrument et je voudrais dormir. Il fait froid, sur ces planches. Je ne peux pas dormir, mes voisines me gênent, ronflent, claquent des dents, me labourent les côtes. Ma' passe une main dans mes cheveux bouclés. Au loin, le train mugit son rythme de fox-trot. Je voudrais bien dormir, mais je ne le peux pas. Pourquoi suis-je si morte ? Je suis morte deux fois, sous les coups, les brimades, le travail et la faim, et je suis oubliée. Rappelez-vous de moi. Chattanooga... Pitchipoï... Le train dansait le jitterburg dans les Smoky Mountains, il est devenu fou dans les plaines de Silésie.”

Pascal Rannou (Laval, 2 maart 1958)

De Russisch-joodse schrijver Sholom Aleichem werd geboren in Pereyslav bij Kiev op 2 maart 1859. Zie ook alle tags voor Sholom Aleichem op dit blog.

Uit: Elijah the Prophet

“It is not good to be an only child, fussed over by one’s parents. “From seven, only one remains.” Here–don’t stand. There–don’t go. This–don’t eat. That–don’t drink. Your head–cover. Your neck–wrap. Your hands–put away. Your nose–wipe.

Oy, it’s no good, no good to be an only son. And the son of a rich man besides! My dad is rich. He is a moneychanger. He goes about with a sack of small change to all the shops. He changes silver into small change and small change into silver. That’s why his fingers always look black and his fingernails are broken. He toils very hard. Each day, when he comes home he is exhausted and broken. “No feet,” he complains to Mama, “No feet, not a sign of feet.”

No feet, perhaps. But he does have a fine parnuseh ["job" or "living"]. So everyone says. They envy us because we have parnuseh and more parnuseh. My mother is pleased. Me too. “Paysach at my home this year for all good Jews, Ribono shel Oylum.” So Mama says and thanks God that we should have such a Paysach. I do too. But when will we see it already, this Paysach?

We scarcely could wait to see Paysach, lovely dear Paysach. They dressed me in kingly raiment as is fitting for a rich man’s son. But what did I get out of it? I must not leap about in the outdoors lest I catch cold. I must not fly about with all the beggar’s children for I am a rich man’s son. Such fine clothing but with no one before whom I could show it off. A pocket full of nuts but no one with whom to play.

It’s no good to be an only son, fussed over, the sole survivor from seven and a rich man’s son besides.”

Sholom Aleichem (2 maart 1859 - 13 mei 1916)

Cover 

De Britse schrijfster Olivia Manning werd geboren op 2 maart 1908 in Portsmouth. Zie ook alle tags voor Olivia Manning op dit blog.

Uit: The Balkan Trilogy (The spoilt city)

“Were you in England recently, sir?” Guy asked.

“Less than a month ago. You’d find it much changed, I think. Changed for the better, I mean.”

While Wheeler, with knotted brows, concentrated on the task of getting the car-key off the ring, Sir Brian talked in a leisurely way of a new sense of comradeship which he said was breaking down class-consciousness in England and drawing people together. “Your secretary calls you ‘Brian’ and the liftman says: ‘We’re all in it together.’ I like it. I like it very much.” Once or twice, while talking, he gave a slightly mischievous side-glance at Wheeler, so the others warmed to him, feeling he was one of them and on their side against the established prejudices of the Legation.

Wheeler, not listening, gave a sigh. The key had come off the ring. He gazed at it, perplexed, then set himself the more difficult task of getting it on again.

“After the war we shall see a new world,” Sir Brian said and smiled at the three young people, each of whom watched him with rapt, nostalgic gaze. “A classless world, I should like to think.”

Harriet thought how odd it was to be standing in this melancholy light, listening to this important person who had flown in that afternoon and would fly out again that night—an unreal visitant to a situation that must seem unreal to him. Yet, real or not, the other men would be left to the risk of imprisonment, torture and death.

Sir Brian suddenly interrupted his talk about England to say: “So it’s all over here, eh? Geography defeated us. The dice were loaded against us. No one to blame. These things can’t be helped.”

Olivia Manning (2 maart 1908 - 23 juli 1980)

De Duitse dichter en schrijver Gerhard Anton von Halem werd geboren op 2 maart 1752 in Oldenburg. Zie ook alle tags voor Gerhard von Halem op dit blog.

Die Bürgermeisterwahl

Die Stimme Bavs gab ihm den Wert,
Und Bav, ihr wißts, entschied sonst wenig.
So wiehert' einst Hydaspes Pferd,
Und sieh, der Reiter wurde König.

Gerhard von Halem (2 maart 1752 – 4 januari 1819)

Oldenburg, Langestrasse

02-03-2013 om 14:37 geschreven door Romenu