De Amerikaanse schrijver George Saunders werd geboren op 2 december 1958 in Chicago. Zie ook alle tags voor George Saunders op dit blog.
Uit: The braindead megaphone
“Imagine a party. The guests, from all walks of life, are not negligible. They’ve been around: they’ve lived, suffered, own businesses, have real areas of expertise. They’re talking about things that interest them, giving and taking subtle correction. Certain submerged concerns are coming to the surface and surprise, pleasant surprise– being confirmed and seconded and assuaged by other people who’ve been feeling the same way. Then a guy walks in with a megaphone. He’s not the smartest person at the party, or the most experienced, or the most articulate. But he’s got that megaphone. Say he starts talking about how much he loves early mornings in spring. What happens? Well, people turn to listen. It would be hard not to. It’s only polite. And soon, in their small groups, the guests may find them-selves talking about early spring mornings. 0r, more correctly, about the validity of Megaphone Guy’s ideas about early spring mornings. Some arc agreeing with him, some disagreeing—but because he’s so loud, their conversations will begin to react to what he’s saying. As he changes topics, so do they. if he continually uses the phrase “at the end of the day,” they start using it too. If he weaves into his arguments the assumption that the west side of the room is preferable to the east, a slow westward drift will begin. These responses are predicated not on his intelligence, his unique experience of the world, his powers of contemplation, or his ability with language, but on the volume and omnipresence of his narrating voice. His main characteristic is his dominance. He crowds the’ other voices out. His rhetoric becomes the central rhetoric because of its unavoidability. In time, Megaphone Guy will ruin the party. The* guests will stop believing in their value as guests, and come to see their main role as reactors-to-the-Guy. They’ll stop doing what guests are supposed to do: keep the conversation going per their own interests and concerns. They’ll become passive, stop believing in the validity of their own impressions. They may not even notice they’ve started speaking in his diction, that their thoughts are being limned by his. What’s important to him will come to seem important to them. We’ve said Megaphone Guy isn’t the smartest, or most articulate, or most experienced person at the party– but what if the situation is even worse than this? Let’s say he hasn’t carefully considered the things he’s saying. Fie’s basically just blurting things out. And even with the megaphone, he has to shout a little to be heard, which limits the complexity of what he can say. Because he feels he has to be entertaining, he jumps from topic to topic, favoring the conceptual-general (“We’re eating more cheese cubes—and loving it!”), the anxiety-or controversy-provoking (“Wine running out due to shadowy conspiracy?’), the gossipy (“Quickie rumored in south bathroom!”), and the trivial (“Which quadrant of the party room do YOU prefer?”).”
George Saunders (Chicago, 2 december 1958)
De Chinees-Amerikaanse dichter Arthur Sze werd geboren op 1 december 1950 in New York. Zie ook alle tags voor Arthur Sze op dit blog.
Paardengezicht
Een man in de gevangenis wordt paardengezicht genoemd maar doet niets als iedereen in de kleermakerij scherpe koude scharen heeft;
hij herinnert zich de belediging maar lacht die weg. Terwijl hij lacht draait een Cattaraugus indiaan die een stalen steunbalk last
zich naar een schreeuw die samenvalt met de lach en glijdt uit naar zijn dood. Ik trek een biertje open, een auto nadert een garage.
De deur gaat open, het licht springt aan, binnen glimmen harken; een kind met dysenterie wast zijn handen in koeienpis.
Ik vind een spoor van zaagmeel, loop in de stijve oude schoenen van een dode moordenaar en voel hoe moeilijk het is om
het volledige gevaar van een moment te voelen: een merrie baart een veulen, in de stad valt de elektriciteit uit, een danseres
staat stil in het donker en luistert naar het voorgeschreven geluid van de voorstelling maar hoort alleen plotse paniekerige kreten.
Vertaald door K. Michel
Arthur Sze (New York, 1 december 1950)
Zie voor nog meer schrijvers van de 2e december ook mijn blog van 2 december 2023 en ook mijn blog van 2 december 2018.
02-12-2024 om 15:50
geschreven door Romenu
Tags:Arthur Sze, George Saunders, K. Michel, Romenu
|