De Vlaamse schrijver Stefan Brijs werd geboren op 29 december 1969 in Genk. Zie ook alle tags voor Stefan Brijs op dit blog.

Uit: Korrels in Gods grote zandbak

“Deze laatste was een kweekvijver voor priesters en schrijvers en zodoende ook voor  schrijvende priesters. Noem een naam uit de Turnhoutse literatuur en de kans is groot dat zijn  ziel door de jezuïeten is gekneed. Dat had helaas één groot nadeel. De literatuur werd er week  van. Ze was veel te vaak belerend en moraliserend. Verhalen voor het volk en over het volk.  Voeg daar de bescheiden aard van de Kempenaar aan toe en de vraag waarom er zo weinig  Turnhoutse schrijvers diepe voren in de Vlaamse aarde hebben nagelaten, is beantwoord.
Maar niettemin, Turnhout had en heeft schrijvers! Veel meer dan er in de opzet van dit boek pasten. Daarom heb ik ervoor gekozen om me te concentreren op de schrijvers die Turnhout hád. Hun oeuvre is afgerond, de tijd is erover gegaan, oordelen kunnen geveld worden. Soms  zijn die mild, soms zijn die hard. Ook heb ik me beperkt tot auteurs van oorspronkelijk werk,  en in het bijzonder van proza en poëzie voor volwassenen, want in verscheidenheid blonk de  Turnhoutse schrijversbent eveneens uit: toneel- en jeugdschrijvers, essayisten en historici,  journalisten, vertalers, pedagogen, natuurvorsers, heemkundigen... Vele boeken hebben zij  geschreven, vele bladzijden kunnen er nog over hen geschreven worden. Ik hoop dat iemand  het ooit doet. In het hoofdstuk ‘De Turnhoutse bijdrage tot de Nederlandse letterkunde’ uit  Turnhout, groei van een stad heeft August Keersmaekers in elk geval een uitstekend en volledig  overzicht van al deze schrijvers en hun belangrijkste werken gegeven.
Restte mij nog de vraag wanneer een schrijver Turnhouts mocht worden genoemd. Ook  daarvoor ging ik te rade bij Keersmaekers, die het heel eenvoudig samenvatte: ‘De vermelde  auteurs zijn ofwel geboren in Turnhout ofwel hebben ze er geruime tijd gewoond.’ Op een of  andere manier moest er dus een fysieke band hebben bestaan tussen de schrijver en Turnhout  of, plastischer, de voeten moesten geworteld hebben in het Turnhoutse zand.”

 
Stefan Brijs (Genk, 29 december 1969)

De Britse schrijver, filmcriticus en columnist Gilbert Adair werd geboren op 29 december 1944 in Edinburgh. Zie ook alle tags voor Gilbert Adair op dit blog.

Uit:The Real Tadzio

“And here is Johnny on the beach, languorous and naked: "He looked rather like a thin little cupid as he lay there, with his pretty, soft blond curls and his arms up over the narrow English head that rested on the sand." In light of what was to happen to its author a mere six months later, such a description of pubescent androgyny now seems eerily prescient.
In May of the following year, fretting over head-, stomach-, and tooth-aches (he was a lifelong martyr to his teeth), still incapable of settling down to real work, Mann decided that what he needed was a long holiday in the sun. So, accompanied by wife Katia, who was also ailing, and brother Heinrich--a by no means negligible novelist in his own right, even if his reputation had already been overshadowed by Thomas's precocious neo-Goethean aura (if ever a writer wore his learning lightly, it wasn't Thomas Mann: Brecht, his arch-enemy, would mischievously refer to him as the "Starched Collar")--he left Germany to spend a few weeks on the island of Brioni, off the Dalmatian coast.

 
Tadzio volgens de fotograaf Hans Withoos

From the start this hoped-for sabbatical from the agonies of creation was plagued with distractions and dissatisfactions. The weather was cold and cheerless, none of the trio cared much for Brioni, and Thomas was especially incensed to discover that an unbroken line of chalk cliffs rendered a pedestrian's access to the Mediterranean, for which he had a Northerner's thirst, virtually impossible. Worst of all was the hotel, albeit the island's finest. The Archduchess of Austria was among the company, and protocol required even non-Austrians to rise to their feet as she entered the dining room, which she affected to do only after all the other guests were seated. It was an irksome and demeaning performance made the more exasperating by having to be gone through a second time once the meal was over.”

 
Gilbert Adair (29 december 1944 – 8 december 2011)

De Amerikaanse schrijver Paul M. Rudnick werd geboren op 29 december 1957 in Piscataway, een voorstad van New York. Zie ook alle tags voor Paul Rudnick op dit blog.

Uit: A Mother’s Story

“I tried to be a generous, loving parent; whenever Lisa clawed at her paper bag I’d murmur, “Oh, but sweetheart, it’s from Hermès.” Still, there were those mornings when she’d want to leave the house in just jeans and a T-shirt, so I’d improvise. I’d say, “When we’re in the park, let’s play a wonderful game. Let’s pretend that I’m a beautiful princess and you’re a bench.” And if strangers stared at us and asked, “Why are you sitting on that poor child and enjoying your lunch?,” I’d defend Lisa, proudly declaring, “She’s not poor!”
Our favorite holiday was, naturally, Halloween. I’d get all gussied up as a lovely ballerina, and Lisa would be my pancreas. We also liked to take long autumn drives through the countryside, to see the leaves change; whenever I’d spot a particularly vibrant red maple or a blaze of yellow, I’d cry, “Look!,” and pause to listen for her delighted knock from the trunk. Malls and other public spaces could still be a challenge, but this was handily solved when I learned to play the concertina and bought Lisa a little felt hat and lederhosen. Still, perhaps it was Lisa’s older sister, Renee, who suffered the most. Renee was stunningly gorgeous, and she always felt the most profound tenderness for the sibling she called her little brother. As a lesson in compassion, I’d say, “Who does Mummy love the most?,” and Renee and Lisa would giddily shriek, “Me! Me!” And then I’d ask, “And who does Mummy pity?”
Despite all of this joy, this infinite maternal concern, I always knew that a dreaded era loomed: puberty. How could I make Lisa understand that, although she was a brilliant, vivacious young lady and the balm of my soul, dating would be impossible, even underwater? But then I hit upon a remedy. For Lisa’s first formal dance, I arranged for her to be escorted by Bobo, an adolescent male grizzly bear. “It’s just like Noah’s ark!” I trilled, as I snapped their photo; Lisa was a bit apprehensive at first, until I pointed out that the arrangement was for only one night, and that they would both be muzzled. I’m pleased to report that the evening was a huge success, thanks to a few open garbage cans, a dab of lard behind Lisa’s ear, and the fact that no one will ever know that I slipped Bobo five hundred dollars and got him drunk."

 
Paul Rudnick (Piscataway, 29 december 1957)

De Amerikaanse schrijver William Gaddis werd op 29 december 1922 geboren in New York. Zie ook alle tags voor William Gaddis op dit blog.

Uit: The Recognitions

“Even Camilla had enjoyed masquerades, of the safe sort where the mask may be dropped at that critical moment it presumes itself as reality. But the procession up the foreign hill, bounded by cypress trees, impelled by the monotone chanting of the priest and retarded by hesitations at the fourteen stations of the Cross (not to speak of the funeral carriage in which she was riding, a white horse-drawn vehicle which resembled a baroque confectionery stand), might have ruffled the shy countenance of her soul, if it had been discernible.
The Spanish affair was the way Reverend Gwyon referred to it afterwards: not casually, but with an air of reserved preoccupation. He had had a fondness for traveling, earlier in his life; and it was this impulse to extend his boundaries which had finally given chance the field necessary to its operation (in this case, a boat bound out for Spain), and cost the life of the woman he had married six years before.
Buried over there with a lot of dead Catholics, was Aunt May's imprecation. Aunt May was his father's sister, a barren steadfast woman, Calvinistically faithful to the man who had been Reverend Gwyon before him. She saw her duty in any opportunity at true Christian umbrage. For the two families had more to resent than the widower's seemingly whimsical acceptance of his wife's death. They refused to forgive his not bringing Camilla's body home, for deposit in the clean Protestant soil of New England. It was their Cross, and they bore it away toward a bleak exclusive Calvary with admirable Puritan indignance.
This is what had happened. In the early fall, the couple had sailed for Spain.
Heaven only knows what they want to do over there, among all those. those foreigners, was one comment.”

 
William Gaddis (29 december 1922 - 16 december 1998)

 

De Duitse dichteres en schrijfster Carmen Sylva werd geboren op 29 december 1843 in Neuwied als prinses Pauline Elisabeth Ottilie Luise zu Wied. Zie ook alle tags voor Carmen Sylva op dit blog.

Alt Jüngferchen

O Liebe! leuchtendes Himmelskind,
Mit göttlichen Urgewalten!
Du wehst vorüber wie warmer Wind,
Ein Athmen über die Welt, da sind
Viel tausend neue Gestalten!

O Liebe! breite die Flügel weit
Ob all den heiligen Stätten,
Da Deine Samen Du hingeschneit,
So blüthenfiedrig, im Wolkenkleid,
In Kelches Schooß sie zu betten!

O Liebe! geh nicht vorbei! dort steht
Noch eine Blume verlassen
In stiller Trauer! fast ists zu spät,
Sie neigt das Häuptchen und flüstert, fleht
Um unbedachtes Umfassen.

 
Carmen Sylva (29 december 1843 – 2 maart 1916)

Onafhankelijk van geboortedata:

De Duitse dichteres Vesna Lubina werd geboren in 1981 als dochter van Bosnische immigranten in Witten. Zie ook alle tags voor Vesna Lubina op dit blog.

Erste Gehversuche vor dem Schlangenloch

Der Käfer harrt auf meiner Stirn gebettet.
Er zieht den Vorhang übers Auge

Da kommt kein Ton dann mehr vom Schatten
[der sonst so schlau sich ins Getreide wirft]

Aus irgendwelchen Fenstern kommt ja immer Rauch
in dieser Gegend und wo man das Öl nicht scheut

Dein Mund nicht länger wie vom Schlaf geschlossen
Auch andere Häuser stehen wieder

Unsere Füße treten nicht länger Feindesland
und wenn es Tag wird öffnet meine Verwandtschaft die Tür

 
Vesna Lubina (Witten, 1981)

Zie voor nog meer schrijvers van de 29e december ook mijn blog van 29 december 2012.

29-12-2014 om 14:22 geschreven door Romenu