De Peruviaanse schrijver Mario Vargas Llosa werd geboren op 28 maart 1936 in Arequipa. Zie ook mijn blog van 28 maart 2007 en ook mijn blog van 28 maart 2008.en ook mijn blog van 28 maart 2009 en ook mijn blog van 28 maart 2010.

Uit: Die Welt des Juan Carlos Onetti (Vertaald door Angelica Ammar)

“Begeben wir uns zurück in eine Welt, die so alt ist, daß die Wissenschaft sie noch nicht erfaßt, oder wenn, nicht überzeugend erfaßt, weil ihre Thesen und Spekulationen so willkürlich und vage sind wie Phantasie und Imagination.

Man kçnnte sagen, die Zeit existiert hier noch nicht. Es gibt noch keinen der Bezüge, die ihren Verlauf markieren, und die Lebewesen haben kein Bewußtsein von ihrem Vergehen, von Vergangenheit und Zukunft, nicht einmal vom Tod, so gefangen sind sie in einer ewigen Gegenwart, die sie daran

hindert, das Vorher und Nachher zu sehen. Die Gegenwart absorbiert sie so vollkommen mit ihrer Notwendigkeit, in der Weite der Welt zu überleben, daß das Jetzt, der augenblickliche Moment, ihr Dasein ganz und gar einnimmt. Der Mensch ist kein Tier mehr, aber es wäre übertrieben, ihn schon menschlich zu nennen. Er steht aufrecht auf seinen hinteren Extremitäten und hat begonnen, Laute von sich zu geben, zu grummeln, zu pfeifen, zu jaulen, und dazu zu gestikulieren und Grimassen zu ziehen, womit die Basis für eine Kommunikation innerhalb der Horde gegeben ist, der er angehört, hervorgegangen aus jenem animalischen Instinkt, der ihn momentan noch das Wichtigste lehrt, was er

wissen muß: Das, was unverzichtbar ist für ein Überleben inmitten der unzähligen Bedrohungen und Gefahren in dieser Welt, in der alles – wilde Tiere, Blitz, Wasser, Dürre, Schlangen, Insekten, die Nacht, Hunger, Krankheit und andere Zweibeiner wie er – verschworen scheint, um ihm den

Garaus zu machen.

Sein Überlebensinstinkt hat ihn dazu gebracht, sich der Horde anzuschließen, in der er sich besser verteidigen kann, als wäre er sich selbst überlassen. Aber diese Horde ist keine Gesellschaft, sie gleicht noch eher einer Herde, Meute, einem Bienenschwarm als dem, was wir Jahrhunderte später eine menschliche Gemeinschaft nennen werden.”

Mario Vargas Llosa (Arequipa, 28 maart 1936)

De Vlaamse roman- en toneelschrijver Walter van den Broeck werd geboren in Olen op 28 maart 1941. Zie ook mijn blog van 28 maart 2007 en ook mijn blog van 28 maart 2008.en ook mijn blog van 28 maart 2009 en ook mijn blog van 28 maart 2010.
 

Uit: Een verliefde monnik

'In 1932 ontdekte een Engelse geleerde op de laatste bladzijde van een oud handschrift allerhande vreemde krabbels die erop wezen dat iemand zijn pas geslepen ganzenveer had geprobeerd. Dit laatste lijdt geen twijfel, want bij herhaling staat er: Probatio pennae si bona sit (Proef om te zien of de pen goed is). Ook staat er: Abent omnes volucres nidos inceptos nisi ego et tu. En daaronder de Oud-Nederlandse vertaling: Hebben olla uogala nestas bigunnan hinase hic enda thu (Hebben alle vogels een nest begonnen behalve ik en jij). Dit werd in de 11de eeuw geschreven, niemand weet nog door wie,' zo sprak de leraar. Daarna had hij het over Hendrik van Veldeke.

Niemand bemerkte dat ik kippenvel had gekregen. Sprakeloos staarde ik naar het bord en schreef het Oud-Nederlandse zinnetje haastig over, verwonderd dat niemand mijn enthousiasme scheen te delen.

Thuis, op mijn mansarde, las ik het verschillende keren luidop. Het leek alsof het schaars meubilair schokschouderde. Wat had ik nu weer in huis gehaald. Maar mijn onrust hield dagenlang aan.

Vast stond dat de schrijver al ruim 800 jaar dood was en toch... toch sprak hij NU tot mij, en terwijl ik dit schrijf en terwijl u dit leest, spreekt hij opnieuw! Wie kon dit in hemelsnaam geschreven hebben? Van welk geslacht was hij? Hoe oud was hij toen hij dit schreef? Wat deed hij voor de kost? En ten slotte: waarom schreef hij het? Dat zijn naam voorgoed in de vergetelheid was verzonken, daar had je maar in te berusten. Maar kon ik het mannetje zelf niet wat bijtrekken, een robotfoto van hem samenstellen, tenminste zijn contouren tekenen?“

Walter van den Broeck (Olen, 28 maart 1941)

De Nederlandse dichter Chrétien Breukers werd geboren op 28 maart 1965 in het Limburgse Leveroy. Zie ook mijn blog van 12 oktober 2008 en ook mijn blog van 28 maart 2008. en ook mijn blog van 28 maart 2009 en ook mijn blog van 28 maart 2010.

Een tijger van papier

Een tijger van papier, die in mijn kasten woont,
leeft averechts, achter de banden waar geen mens
om geeft. Hij voedt zich met geschept papier.
Neemt als dessert wat ruglijm en gerezen wit.
Hij mompelt in zichzelf. Lacht met verbeten ernst.
Op even dagen huilt hij woedend naar de maan.

Maar in zijn nekvel woont een ons zachtmoedigheid,
die soms, vermengd met gal, ineens een vers aanzet.
Hij kijkt ernaar. Hij ziet wat regels maatvast gaan.
Een tijger van papier breekt zich het hoofd. Dat duurt
maar een gedicht. Dan zet hij weer zijn tanden in
de banden die hij, ernstig, één voor één verscheurt.

- Voor Gerrit Komrij, bij zijn 66e verjaardag –

Een bericht

Dit is inderdaad niet te verdragen. Lege kamers

kijken me verwijtend aan. Ik zet dozen anders

neer en nog eens anders en dan ga ik vroeg

naar bed.

Iemand, ik weet niet wie, zei dat het hoorde.

Wanneer het weer voorbij is raakt het ook

vergeten. Maar ik vergeet zo slecht.

Iemand kwam me helpen. Nu staan de dozen

op hun plaats. Ik rust uit, al heb ik

niets volbracht.

Dit is inderdaad heel anders, nieuwe kamers.

In alle kamers draait mijn leven

zich om.

Chrétien Breukers (Leveroy,  28 maart 1965)

De Amerikaanse schrijver Nelson Algren werd geboren op 28 maart 1909 in Detroit. Zie ook mijn blog van 28 maart 2009 en ook mijn blog van 28 maart 2010.

Uit:  Somebody in boots

“One a street lined with radios competitively blasting the air into splinters, they sat down on a Keep-Our -City-Clean box.  Both were hungry enough to chew their own tongues, but they were both too weary to think consistently even about food.  Cass rested his feet on the curbstone and watched the gutter-flow swirl past.  Much was being borne on that tide; a frayed cigar-butt came past first, then a red beer-cork; and then, its pages flung wide in a disgraceful death, a copy of Hollywood Gossip came by.  It lay flat on its back, a whore-like thing.  Cass sniped the cigar and the magazine, crushed tobacco onto a dry page, and rolled a rude cigarette.  Smoking, he glanced at the dry pages of the magazine.  One page bore a picture of Douglas Flatass, Jr. in a stove-pipe hat, hugging two girls in one-piece bathing suits.  Out  of this fellow Cass fashioned four long cigarettes, but the figures of the girls in the bathing suits he preserved, studying them as he smoked.  A small frown came between his eyes; he squinted narrowly.  Six weeks without a haircut, three weeks without a shave--he had not had a square meal for weeks and he had not slept laying down for five full days.  He tossed his head back jerkily, flouncing hair out of his eyes, and he ripped one of the paper girls up the middle.  He had a odd feeling when he did that; and after he had rolled another cigarette he looked through the book for more girls' pictures, but there was no other dry page, and he began to feel more tired than ever.”

Nelson Algren (28 maart 1909 - 9 mei 1981)

De Amerikaanse schrijfster Lauren Weisberger werd geboren op 28 maart 1977 in Scranton, Pennsylvania. Zie ook mijn blog van 28 maart 2009 en ook mijn blog van 28 maart 2010.

Uit: The Devil Wears Prada

„Fuckin' move, lady!" hollered a swarthy driver whose chest hair threatened to overtake the wife-beater he wore. "What do you think this is? Fuckin' drivin' school? Get outta the way!"
I raised a shaking hand to give him the finger and then turned my attention to the business at hand: getting nicotine coursing through my veins as quickly as possible. My hands were moist again with sweat, evidenced by the matches that kept slipping to the floor. The light turned green just as I managed to touch the fire to the end of the cigarette, and I was forced to leave it hanging between my lips as I negotiated the intricacies of clutch, gas, shift (neutral to first? Or first to second?), release clutch, the smoke wafting in and out of my mouth with each and every breath. It was another three blocks before the car moved smoothly enough for me to remove the cigarette, but it was already too late: the precariously long line of spent ash had found its way directly to the sweat stain on the pants. Awesome. But before I could consider that, counting the Manolos, I'd wrecked $3,100 worth of merchandise in under three minutes, my cell phone bleated loudly. And as if the very essence of life itself didn't suck enough at that particular moment, the caller ID confirmed my worst fear: it was Her. Miranda Priestly. My boss.
"Ahn-dre-ah! Ahn-dre-ah! Can you hear me, Ahn-dre-ah?" she trilled the moment I snapped my Motorola open--no small feat considering both of my (bare) feet and hands were already contending with various obligations. I propped the phone between my ear and shoulder and tossed the cigarette out the window, where it narrowly missed hitting a bike messenger. He screamed out a few highly unoriginal "fuck yous" before weaving forward.
"Yes, Miranda. Hi, I can hear you perfectly."
"Ahn-dre-ah, where's my car? Did you drop it off at the garage yet?"

Lauren Weisberger (Scranton, 28 maart 1977)



Zie voor nog meer schrijvers van de 28^e maart ook mijn vorige blog van vandaag en eveneens mijn eerste blog van vandaag.

28-03-2011 om 20:03 geschreven door Romenu  

De Amerikaanse schrijver Russell Banks werd geboren op 28 maart 1940 in Newton, Massachusetts. Zie ook mijn blog van 28 maart 2007 en ook mijn blog van 28 maart 2008. en ook mijn blog van 28 maart 2009 en ook mijn blog van 28 maart 2010.

Uit: The Darling

„It was at the end of summer, the beginning of an early autumn, and though barely a year ago, it feels like a decade, so much was altered in that year. The decade here: now, that seems like a few days and nights is all, because nothing except the same thing has happened here day after day, season after season, year after year. No new or old returning lovers, no marriages or divorces, no births or deaths, at least among the humans. Just the farm and the world that nourishes and sustains it. Timeless, it has seemed.

The farm is a commercial operation, inasmuch as I sell most of what I grow, but in truth it's more like an old-fashioned family farm, and to run it I've had to give over my personal clock. I've had to abandon all my urban ways of measuring time and replace them with the farm's clock, which is marked off by the needs and demands of livestock and the crops, by the requirements of soil and the surge and flux of weather. It's no wonder that farmers in the old days were obsessed with the motions of the planets and the waxing and waning of the moon, as if their farms were the bodies of women. I sometimes think it's because I am a woman -- or maybe it's merely because I lived all those years in Liberia, adapted to African time -- that I was able to adapt so easily to the pace and patterns and rhythmic repetitions of nature's clock and calendar.

It was as usual, then, on that August morning, with the darkness just beginning to pull back from the broad river valley to the forests and the mountains looming behind the house, that I woke at five-thirty and came downstairs wearing my flannel nightgown and slippers against the pre-dawn chill, with the dogs clattering behind me, checked the temperature by the moon-faced thermometer outside the kitchen window (still no frost, which was good, because we'd neglected to cover the tomatoes), and put the dogs out.“

Russell Banks (Newton, 28 maart 1940)

De Russische schrijver Maksim Gorki (pseudoniem van Aleksej Maksimovitsj Pesjkov) werd geboren in Nizjni Novgorod op 28 maart 1868. Zie ook mijn blog van 28 maart 2007 en ook mijn blog van 28 maart 2008. en ook mijn blog van 28 maart 2009 en ook mijn blog van 28 maart 2010.

Uit: Bemerkungen aus dem Tagebuch. Erinnerungen

„Wer hat das Feuer gelegt?“

„Die Angeklagten, natürlich, die Diebe.“

„Die haben den Nutzen davon...“

„Solche, wie der da...“

Der Mann mit der Zottelmütze sagt streng und laut:

„Ich bin kein Angeklagter, kein Dieb, sondern der Bewacher für dieses Gericht. Keiner ist da, aber ich bin hier!“

Er spuckt vor seine Füße und scharrt dann lange, sorgfältig mit seinem schweren Lederschuh über das Pflaster, um die Spucke zu verwischen. Dann sagt er:

„Ich habe da meine Zweifel: wenn sie beschlossen haben, alle zu begnadigen, dann ist das zu früh. Zuerst muss man das ganze Verbrechertum vernichten. Papiere verbrennen, Häuser verbrennen – das ist kein Kunst. Erstmal muss man die Verbrecher ausrotten, sonst fangen wir wieder an, Papiere zu schreiben, Gerichte, Gefängnisse zu bauen. Ich sage, ein für allemal ausmerzen das ganze Übel... Die ganze alte Zeit.“

Er schüttelt den Kopf und fügt hinzu:

„Und ich gehe jetzt hin und sage denen, wie man es machen muss.“

Er drehte sich abrupt um und ging auf der Shpalernaja davon, in Richtung der Duma. Die Menschen begleiteten ihn mit einem undeutlichen, spöttischen Gemurmel, einer von ihnen brach in lautes Lachen aus, das in einen heftigen Hustenanfall überging.

Dieser Mensch war der erste, der – nicht seinem Verstand, sondern, offensichtlich, seinem Instinkt folgend – die Parole ausgab:

„Man muss das alles ausmerzen.“

Jetzt, im Sommer, sind die Reden zu diesem Thema immer entschiedener und immer häufiger zu hören.

Maksim Gorki (28 maart 1868 – 18 juni 1936)

De Zweedse schrijfster Marianne Fredriksson werd geboren in Göteborg op 28 maart 1927. Zie ook mijn blog van 12 februari 2007 en ook mijn blog van 28 maart 2007 en ook mijn blog van 28 maart 2008. en ook mijn blog van 28 maart 2009 en ook mijn blog van 28 maart 2010.

28-03-2011 om 19:56 geschreven door Romenu  

De Franstalige dichter uit Guyana Léon-Gontran Damas werd geboren op 28 maart 1912 in Cayenne. Zie ook mijn blog van 28 maart 2007  en ook mijn blog van 28 maart 2009 en ook mijn blog van 28 maart 2010.

Uit: Black-Label (Fragment)

SONNE ET SONNE
sonne à mon coeur mariné dans l'alcool
dont nul n'a voulu tâter à table hier
Sonne et sonne
minuit de clair de lune à trois
dont l'image est à jamais en UNE
FEMME entrevue en l'Ile aux mille et une fleurs
assise au pied des mornes verts
et filaos échevelés

ALLO ALLO
Allo Sicy
Syci-Chabine
ICI Limbé

Veux-tu que nous jouions
au jeu de notre enfance enjouée
dis
veux-tu que nous jouions
au jeu du baiser-pur
du baiser-sur-le-front
du baiser-jamais sur la bouche

SONNE ET SONNE
sonne à mon coeur mariné dans l'alcool
dont nul n'a voulu tâter à table hier
Sonne et sonne
minuit de clair de lune à trois
dont l'image est à jamais en UNE
FEMME entrevue en l'Ile aux mille et une fleurs
assise au pied des mornes verts
et filaos échevelés
et flûte de bambou du pâtre éveillé modulant
la rengaine en sourdine

Léon-Gontran Damas (28 maart 1912 – 22 januari 1978)

De Franse schrijver en dramaturg Éric-Emmanuel Schmitt werd geboren op 28 maart 1960 in Lyon. Zie ook mijn blog van 28 maart 2007  en ook mijn blog van 28 maart 2009 en ook mijn blog van 28 maart 2010. 

Uit: L'enfant de Noé

" Nous voici dans la maison de Dieu, lanca une voix grêle. Merci de nous recevoir dans ta maison, Seigneur."

Je levais la tête : pour une maison, c'était une maison! Pas la maison de n'importe qui! Une maison sans portes ni cloisons intérieures, avec des fenêtres colorées qui ne s'ouvraient pas, des piliers qui ne servaient à rien et des profonds arrondis. Pourquoi des plafonds courbés?Et si hauts? Et sans lustres? Et pourquoi avait-on, autour du curé, allumé des bougies en plein jour? D'un coup d'oeil circulaire, je vérifiai qu'il y avait suffisamment de sièges pour chacun de nous. Mais où allait s'asseoir Dieu? Et pourquoi les trois cents humains humains tassés dans cette demeure à ras de carrelage tenaient-ils si peu de place? A quoi servait tout cet espace autour de nous? Où vivait Dieu dans son domicile?....

(...)

- Dans la Bible -que doivent lire les juifs autant que les chrétients - il est dit que Dieu, lorqu'il créa le monde, oeuvra six jours et se reposa le septième. Nous devons l'imiter. Le septième jours selon les juifs, c'est le samedi. Plus tard, les chrétiens, afin de se distinguer des juifs qui ne voulaient pas reconnaître Jésus comme le Messie, assurèrent que c'était le dimanche.

- Qui a raison?

- Quelle importance?

- Dieu, il ne pourrait pas dire ce qu'il pense aux hommes?

- Ce qui est important, ce n'est pas ce que Dieu pense des hommes mais ce que les hommes pensent de Dieu.

- Mouais...ce que je vois, moi, c'est que Dieu, il a bossé six jours et depuis, plus rien!

Le père éclatait de rire lorsque je m'indignais.“

Éric-Emmanuel Schmitt (Lyon, 28 maart 1960)

De Deens-Duitse dichter Adolph Wilhelm Schack von Staffeldt werd geboren op 28 maart 1769 in Garz / Rügen. Zie ook mijn blog van 28 maart 2009 en ook mijn blog van 28 maart 2010. 

The Lily and the Dew Drop

As summer’s setting sun’s last rays descend

And brilliant glows of red and orange blend

The hazy mist from moist green grass arise

Evaporating into drops of dew

Dispersed as angels pearls beneath them strew

A gift of beauty sent down from the skies

One drop was formed upon a lily white

It’s petals closing for the coming night

The dew drop caught within a prison frail

A fleeting beauty pleading: stay with me!

Be mine, forsaking immortality.

Spin with me, dear, a fervent lover’s tale.

The skies are far away but I am near

Why seek instead a distant, unknown sphere?

Give in, and give to me your sweet embrace

Give me your lips in an eternal night

Forget your feeble dreams of taking flight

And seize instead the pleasures in this place.

The dew drop shivered, oh temptation sweet!

The lily’s gold rimmed tongue spelled out defeat

Resistance nigh impossible, and yet,

A recollection deep inside its mind

Of starlit clouds it knew it had to find

Incited it to leave, though with regret.

Farewell sweet lily, I take to the heights

Of skies, of life, for in me burn the lights

Of everlasting beauty, leaving you

Naught but a ripple in a lake, a sigh,

For I seek beauty that can never die

And in the heavens is my homestead true.

Schack von Staffeldt (28 maart 1769 – 26 december 1826)

De Franse dichter, schrijver en criticus Arsène Houssaye werd geboren op 28 maart 1815 in Bruyères. Zie ook mijn blog van 28 maart 2009 en ook mijn blog van 28 maart 2010. 

N'avez-vous pas vu, drapée en chlamyde

N'avez-vous pas vu, drapée en chlamyde,
Une jeune femme aux cheveux ondés,
Qui prend dans le ciel son regard humide,
Car elle a les yeux d'azur inondés ?

Son front souriant qu'un rêve traverse
N'est pas couronné, mais elle a vingt ans.
Et sur ce beau front la jeunesse verse,
Verse à pleines mains les fleurs du printemps.

Mais le ciel jaloux, sans attendre l'heure,
Prit ce doux portrait pour le paradis :
Et mon pauvre coeur qui saigne et qui pleure
Ne me chante plus qu'un De profundis !

Arsène Houssaye (28 maart 1815 – 26 februari 1896)

De Nederlandse dichter en romanschrijver Martien Beversluis werd geboren in Barendrecht op 28 maart 1894.  Zie ook mijn blog van 28 maart 2007 en ook mijn blog van 28 maart 2010.

Open raam

Door lente's nachtelijke zaal

Zong klagend-ijl de nachtegaal.

Met mijne handen, bleek te saam

lag ik geleund aan 't open raam.

Een wapperende koelte woei

met warmen geur van appelbloei

voorbij mijn luisterend gezicht

en roerde de gordijnen licht.

Rondom het witte ledikant

waarde de adem uit het land.

Uw handje hing, een geel ivoor

in slapen af als een trezoor.

Ver achter meentland's zoele vrêe

woelde het hart der koude zee.

De hemel, een scharlaken wiek

hing als de stilte, na muziek.

En half ontwakend wenddet gij

uw droomrig hoofd ter an'dre zij.

Uw oogen op'nend en weer dicht.

Een wolk ging ik langs uw gezicht.

En hebt gij mij bij u herkend

o liefde, in dit klein moment,

zoo zwenk weer heen naar uw verschiet,

want meer genade is er niet.

Martien Beversluis (28 maart 1894 – 18 februari 1966)

28-03-2011 om 18:52 geschreven door Romenu