De Schotse schrijver Irvine Welsh werd geboren op 27 september 1958 in Leith, Edinburgh. Zie ook mijn blog van 27 september 2008 en ook mijn blog van 27 september 2009 en ook mijn blog van 27 september 2010.

Uit: Skagboys

“The copper stares at us in utter contempt. Nae wonder; aw he sees in front ay um is this mingin cunt, twitchin n spazzin oan this hard seat in the interview room. -Ah’m oan the program, ah tell um. -Check if ye like. Ah’m aw seek cause they nivir gied us enough methadone. They sais they hud tae fine-tune ma dosage. Check wi the lassie at the clinic if ye dinnae believe us.

-Boo-fucking-hoo, he sais, a mean expression oan his face. -Why am I not tearing up on your behalf, my sweet, sweet friend?

This cunt has cold black eyes set in a white face. If he didnae huv a dark pudding-basin haircut and his neb wis bigger, he’d be like one ay Moira and Jimmy’s budgies. The other polisman, a louche, slightly effeminate-looking blonde boy, is playing the benign role. -Just tell us who gives you that stuff, Mark. Come on pal, give us some names. You’re a good lad, far too sensible tae get mixed up in aw this nonsense, he shakes his heid and then looks up at me, lip curled doon thoughfully, -Aberdeen University, no less.

-But if ye check yi’ll find that ah’m oan the program…at the clinic likes.

-Bet these student birds bang like fuck! In they halls ay residence. It’ll be shaggin aw the time in thair, eh pal, the Pudding Basin Heided Cunt goes.

-Just one name, Mark. C’mon pal, begs Captain Sensible.

-Ah telt ye, ah say, as sincerely as ah kin, -ah see this boy up at the bookies, ah jist ken him as Olly. Dinnae even know if that’s his right name. Gen up. The staff at the clinic’ll confirm-

-Ah suppose prison’s like the halls ay residence, apart fae one thing, Pudding Basin goes, -no much chance ay a ride thair. At least, he laughs, -no the sort ay ride ye’d want, anywey!”

Irvine Welsh (Edinburg, 27 september 1958)

De Amerikaanse dichteres Kay Ryan werd geboren op 27september 1945 in San Jose, California. Zie ook mijn blog van 27 september 2008 en ook mijn blog van 27 september 2009 en ook mijn blog van 27 september 2010.

A Ball Rolls on a Point

The whole ball

of who we are

presses into

the green baize

at a single tiny

spot. An aural

track of crackle

betrays our passage

through the

fibrous jungle.

It’s hot and

desperate. Insects

spring out of it.

The pressure is

intense, and the

sense that we’ve

lost proportion.

As though bringing

too much to bear

too locally were

our decision.

All You Did

There doesn’t seem

to be a crack. A

higher pin cannot

be set. Nor can

you go back. You

hadn’t even known

the face was vertical.

All you did was

walk into a room.

The tipping up

from flat was

gradual, you

must assume.

Kay Ryan (San Jose, 27 september 1945)

De Tsjechische schrijver en uitgever Josef Škvorecký werd geboren op 27 september 1924 in Náchod. Zie ook mijn blog van 27 september 2009 en ook mijn blog van 27 september 2010.

Uit: Talkin´ Moscow blues

„FRANKLY, I FEEL frustrated whenever I have to talk about revolution for the benefit of people who have never been through one. They are — if you'll excuse the platitude — like a child who doesn't believe that fire hurts, until he burns himself. I, my generation, my nation, have been involuntarily through two revolutions, both of them socialist: one of the right variety, one of the left. Together they destroyed my peripheral vision. When I was fourteen, we were told at school that the only way to a just and happy society led through socialist revolution. Capitalism was bad, liberalism a fraud, democracy bunk, and parliamentarism decadent. Our then Minister of Culture and Education, the late Mr. Emanuel Moravec, taught us this, and then sent his son to fight for socialism with the Hermann Goering SS Division. The son was later hanged; the minister, to use proper revolutionary language, liquidated himself with the aid of a gun.

When I was twenty-one, we were told at Charles University that the only way to a just and happy society led through socialist revolution. Capitalism was bad, liberalism a fraud, democracy bunk, and parliamentarism decadent. Our then professor of philosophy, the late Mr. Arnost Kolman, taught us this, and then gave his half-Russian daughter in marriage to a Czech Communist who fought for socialism with Alexander Dubcek. Later he fled to Sweden. Professor Kolman, one of the very last surviving original Bolsheviks of 1917 and a close friend of Lenin, died in 1980, also in Sweden. Before his death, he returned his Party card to Brezhnev and declared that the Soviet Union had betrayed the socialist revolution. In 1981 I am told by various people who suffer from Adlerian and Rankian complexes that the only way to a just and happy society leads through socialist revolution. Capitalism is bad, liberalism a fraud, democracy bunk, and parliamentarism decadent. Dialectically, all this makes me suspect that capitalism is probably good, liberalism may be right, democracy is the closest approximation to the truth, and parliamentarism a vigorous gentleman in good health, filled with the wisdom of ripe old age.“

Josef Škvorecký (Náchod, 27 september 1924)

De Nederlandse schrijfster Esther Verhoef-Verhallen werd geboren in ’s-Hertogenbosch op 27 september 1968. Zie ook mijn blog van 27 september 2009 en ook mijn blog van 27 september 2010.

Uit: Déjà vu

„Hij was vlakbij. Takken knapten onder zijn bergschoenen en weken uiteen terwijl hij zich een weg baande door het struikgewas.

Hij vloekte binnensmonds.

Hij was woedend, buiten zinnen.

Ze rook de wapenolie, het leer van zijn schoenen, de weeïge lucht die altijd aan zijn jas hing en zijn eigen geur, het sterkste afrodisiacum dat ze had gekend. Ze hoorde zijn stem, zijn ademhaling.

Zijn nabijheid was allesoverheersend – ze had er steeds op gereageerd als een kennelhond die rook dat haar voerbak werd gevuld. Hongerig, verwachtingsvol, fel en ongeduldig.

Ze drukte zich dichter tegen de koude grond en sloot haar ogen. Ademde zoveel mogelijk door haar neus. Ze kon alleen maar intens hopen dat hij haar niet zag, dat de condens van haar ademhaling opging in de dichte mist, en dat de herfstbladeren in deze kuil haar kleding voldoende aan het oog onttrokken. Zodat hij haar voorbij zou lopen, verder het bos in.

Pas dan, buiten zijn gehoorsafstand, kon ze proberen hiervandaan te komen en naar de openbare weg te rennen. Misschien had ze geluk en kon ze een auto aanhouden. Anders moest ze blijven doorlopen tot aan het volgende huis, waar ze het alarmnummer kon bellen.

Voor die tijd was ze niet veilig.

Haar armen en benen zaten onder de schaafwonden en haar lip was gescheurd. Er kleefde bloed aan haar kin, maar het was niet belangrijk. Ze voelde de pijn niet eens. Wat ze wel voelde was leven, diep in haar. Het was nog klein, niet groter dan een vuist, maar het was er. Nieuw leven.

Armpjes, beentjes. Een gezichtje.

Griezelig dichtbij hoorde ze takken kraken. Ze drukte zich dieper in de kuil, haar wang tegen de natte bladeren.“

Esther Verhoef ('s-Hertogenbosch, 27 september 1968)

De Duitse  dichter en schrijver Christian Schloyer werd geboren op 27 september 1976 in Erlangen. Zie ook mijn blog van 27 september 2010.

pluie

spieluhren drehn mich
         im flug · hafen moskau wind
                   beschneit · ihre stimme über meiner

nase, flamenco ihre augen flamenco ich darf ihren nacken
         erraten · was ihre hände malen im gewitter

schlag der tauben
         flügel · wolken, ein straßenjunge putzt sich
                   die zähne · splitter in meiner schulter spür ich

den sektkelch käsegeruch parfüm für mein wundgelegenes
         warten · ihre hände ihr zögern auf einem

geschlossenen brief, ein kindheits-
         spiel · uhren ein knäbisches zucken in ihrem weit

gefächerten blick & schneller
drehn sich moskau flamenco spieluhr +

         ein alter fotoapparat · spult
mich bild für bild zum anfang zurück

Christian Schloyer (Erlangen, 27 september 1976)

27-09-2011 om 19:42 geschreven door Romenu  

De Nederlandse dichter, schrijver, kunstenaar en huisarts Ignace Schretlen werd geboren in Tilburg op 27 september 1952. Al tijdens zijn gymnasiumtijd manifesteerde zich bij hem een grote belangstelling voor muziek, literatuur en fotografie. Ofschoon hij op al deze gebieden actief is geweest of nog actief is, ging hij in Nijmegen geneeskunde en filosofie studeren om uiteindelijk te kiezen voor een loopbaan als huisarts in 's-Hertogenbosch (1984-2002). Over het Franstalige lied publiceerde hij tientallen artikelen en drie bundels. Zijn interesse voor tekeningen en schilderwerken van kinderen resulteerde in de oprichting van de Stichting "Kijk op Krabbels". Als beeldend kunstenaar exposeerde hij op vele plaatsen, waaronder enkele musea. Op medisch gebied kreeg Schretlen vooral bekendheid als auteur van kritische publicaties, waaronder het boek Anatomie van het gevoel (dagboek van een co-assistent), geschreven onder het pseudoniem van Alexander van Es. Vanaf 1971 verschenen van hem verhalen in bloemlezingen en bundels. In 2007 verscheen een selectie uit zijn poëzie en aforismen onder de titel „Een onvermoede bocht“.

Onder vrienden

1

Je treft hen op een bergweg en

nooit aan zee, noch op een ladder

ze tekenen geen rechte lijnen en

weten dat cirkels niet bestaan

halverwege raken ze verweesd

in wolken die de verte bedekken.

2

Kennen planten een moment van sterven

hoe gaan dieren dood en hoe wij

wie heeft ons tot dit tempo opgejaagd

wij weken ons los van vlees en bloed

nooit zullen wij onze moedertaal verleren

onze onbekende metgezel begrijpen

3

Allengs verworden ze tot contouren

lossen op of trekken zielloos weg

wat valt er nu nog op het laatst te leren

anders dan dat hun zwijgen vele talen kent?

Ignace Schretlen (Tilburg, 27 september 1952)

De Amerikaanse schrijver Louis Stanton Auchincloss werd geboren op 27 september 1917 in Lawrence, New York. Louis Auchincloss overleed op 26 januari van dit jaar op 92-jarige leeftijd. Zie ook mijn blog van 27 september 2009 en ook mijn blog van 27 september 2010.

Uit: The Cat and the King

„Gabrielle’s first substantial contribution to my career at court was in the affair of the alms bag. It was the custom after mass for the young duchesse de Bourgogne, the king’s grand-daughterin-aw, who, as we had lost both queen and dauphine, was the first lady of France, to ask a duchess to pass a velvet purse for contributions to the church. The “Lorrainers,” members of the House of Guise, who should have ranked with us as peers, were always claiming a higher position as “foreign princes,” based on silly titles bestowed on them by the Holy Roman Emperor because of scraps of land held along the border. I now learned the latest outrage: that their ladies were claiming exemption from the almsbag duty. There was nothing for me to do but organize the dukes to make a similar claim.

“But who will pass the alms bag?” Gabrielle asked me.

“How should I know? Perhaps some simple gentlewoman.”

“But if the duchess asks me?”

“If she asks you, of course, you must. But she can’t ask you if you’re not there. What I’m saying is

that the duchesses should abstain from mass.”

“Won’t it anger the king?”

“I can’t help that, my dear. It’s the Lorrainers he should be mad at. They’ve been an infernal nuisance

ever since the days of the League. Why a monarch who’s so sensitive to treason should put up with them, I can’t conceive.”

Gabrielle, I had to admit, was correct about the king’s reaction. After the first day, when half the duchesses at court absented themselves from mass, the duc de Beauvillier sent for me, and Gabrielle

and I went at once to his apartment in the north wing.“

Louis Auchincloss (27 september 1917 – 26 januari 2010)

Portret door Everett Raymond Kinstler, 2001

De Engelse dichter en criticus William Empson werd geboren op 27 september 1906  in Howden, Yorkshire. Zie ook mijn blog van 27 september 2009 en ook mijn blog van 27 september 2010.

Homage to the British Museum

There is a supreme God in the ethnological section;

A hollow toad shape, faced with a blank shield.

He needs his belly to include the Pantheon,

Which is inserted through a hole behind.

At the navel, at the points formally stressed, at the organs of sense,

Lice glue themselves, dolls, local deities,

His smooth wood creeps with all the creeds of the world.

Attending there let us absorb the cultures of nations

And dissolve into our judgement all their codes.

Then, being clogged with a natural hesitation

(People are continually asking one the way out),

Let us stand here and admit that we have no road.

Being everything, let us admit that is to be something,

Or give ourselves the benefit of the doubt;

Let us offer our pinch of dust all to this God,

And grant his reign over the entire building.

William Empson (27 september 1906 - 15 april 1984)

De Occitaanse dichter en schrijver Bernat Manciet werd geboren op 27 september 1923 in Sabres. Zie ook mijn blog van 27 september 2009 en ook mijn blog van 27 september 2010.

Uit: Sonets

Braises ma peau - mais une âme de gel
forte ma foi - je n'ai plus rien à croire
bon oeil - ma vue se refroidit
l'hiver me brûle et le printemps m'est fade

coffre solide - mais ne soit plus de brise
de chêne coeur - je suis las du certain
aimer me tient - l'amour me reste tiède
prière je suis - mais demander me déplaît

Partir je veux - mais je sais tous sentiers
j'ai soif de pluie - et toute pluie m'est cendres
faim de mouton - toute chair me répugne
le soir s'éteint - pouvoir n'être personne !
l'aube va naître - et je cherche l'obscur
la nuit rayonne et ta lumière est morte

Bernat Manciet (27 september 1923 – 3 juni 2005)

De Sloveense dichter, schrijver en essayist Edvard Kocbek werd in Sloveens Stiermarken geboren op 27 september 1904. Zie ook mijn blog van 27 september 2010 en eveneens alle tags voor Edward Kocbek op dit blog.

Church In The Slovenian Hills

Dappled tent
of weary pilgrims
the protective color
of the wise turtle
lichen of ancient nights
moss of placid forests
the silence of a butterfly —
duration achieved by
patience —
but it is not a sphinx
or a fish
or a fairy dragon
but a weary ox
with a thick head
leaning against the sky
opening at times
his kind eyes
for the fragrant hay
and the intoxicated incense
for a cock in the wind
and bronze bells
he still watches over
the holy manger
connecting existent things
with those not yet created;
there are no cracks
be still, heart
beat softly
so that the message
of the silent parchment
docs not fall
to dust.

Vertaald door Sonja Kravanja

27-09-2011 om 19:35 geschreven door Romenu  

De Duitse schrijfster Tanja Kinkel werd geboren op 27 september 1969 in Bamberg. Zie ook mijn blog van 27 september 2010 en eveneens alle tags voor Tanja Kinkel op dit blog.

Uit: Venuswurf

»König der Missgeburten, meinst du wohl«, sagte Fausta. Dann versank sie wieder in dem gleichen dumpfen Schweigen, das der Rest der Gefangenen sich teilte.

Es roch nach Schweiß, nach Angst und Pisse, und trotz ihrer Aufregung spürte Tertia, wie ihr Magen sich zusammenkrampfte. Aber sie wusste auch, dass die anderen sie zwingen würden, in ihrem Erbrochenen zu sitzen, nicht einmal aus Bosheit, sondern weil sonst kein Platz in dem engen Verschlag war. Der Händler hatte dafür gesorgt, dass sein Karren an allen Seiten von hohen Wänden begrenzt wurde, für den Fall, dass jemand an Flucht dachte. Es gab noch nicht einmal die Möglichkeit, den Kopf darüber in die frische Luft zu strecken. Also versuchte sie alles, um sich zu beherrschen. Und dabei auch einen Gedanken zu unterdrücken: dass sie sich ihr neues Leben anders vorgestellt hatte.

Inmitten von Lärm und Gestank zählte sie an den Fingern ihre wichtigsten Zahlen ab: Drei mal fünf, so alt war sie. Drei Kühe, die sich ihr Vater für das Geld kaufen konnte, das er für sie bekommen hatte. So viel Geld, wie sein Bruder in zwei Jahren in der Legion verdiente, hatte er zu Tertias Mutter gesagt. Auf eine dritte Drei brachte sie es nicht, denn sie war nur zwei Fuß und einen Spann hoch. Mit vier Jahren war sie nicht mehr weiter gewachsen. Tertia hatte sich schon lange damit abgefunden, dass sie nie größer werden würde. Und sie wusste, dass Fausta Recht hatte: Es war ein Glück, dass man sie damals nicht einfach aussetzte. Ein Mädchen, das ein Zwerg war, konnte nur ein unnützer Esser bleiben, den nie jemand heiratete und der noch nicht einmal richtig auf dem Hof zupacken würde. Aber was Fausta nicht wusste, war, dass es keinen Grund gab, Tertia zu bedauern. O nein.

Tanja Kinkel (Bamberg, 27 september 1969)

De Poolse dichter en vertaler Wacław Koźma Damian Lieder, ook: Rolicz-Lieder werd geboren op 27 september 1866 in Warschau. Zie ook mijn blog van 27 september 2008 en ook mijn blog van 27 september 2009 en ook mijn blog van 27 september 2010

PALME IN DER WUSTE

Herrin · ich sah dich plötzlich schlank wie die palme
Und dachte dass ich im wandern jezt rasten würde
Mein schweres haupt dem schutz deiner haare vertrauend
Wie einem baum ein pilger seine bürde.

Ich wollte zu füssen deines kräftigen lebens
Den lüften lauschen die deiner wimper begegnen ·
Ich möchte die wonnen mystischer liebe trinken ·
Erwartend ob weiche küsse auf mich regnen.

Doch weisheit die jede lust zu zerstören bedacht ist
Lässt mich mit trügendem gleichmut vorübereilen
Damit ich nicht eines traurigen abends bedaure
Die schatten des lieblichen baumes die hinter mir weilen.

PHONIX STEIGT AUS DEN FLAMMEN

Ewig unsterbliches lied der immer jungen liebe
Fliegt geheimnisvoll durch vermooster jahrhunderte wald
Auf der holdseligen schwermut melodischen flügeln.

Schliessen möchten sich menschliche lippen gleich mimosen
Rosen gleich wenn vom kirchturm der angelus niederfliesst
Wie bei des mondes erscheinen die persischen tulpen.

Auf der holdseligen schwermut melodischen flügeln
Durch die gärten durch meine träume fliegt wonnend dahin
Ewig unsterbliches lied der immer jungen liebe.

Wacław Rolicz-Lieder (27 september 1866 – 25 april 1912)

Warschau

De Franstalige Zwitserse schrijver en filosoof Henri-Frédéric Amiel werd geboren op 27 september 1821 in Genève. Zie ook mijn blog van 27 september 2009 en ook mijn blog van 27 september 2010

Uit: Journal (Vertaald door Mrs. Humphrey Ward)

„May 3, 1849.--I have never felt any inward assurance of genius, or any presentiment of glory or of happiness. I have never seen myself in imagination great or famous, or even a husband, a father, an influential citizen. This indifference to the future, this absolute self-distrust, are, no doubt, to be taken as signs. What dreams I have are all vague and indefinite; I ought not to live, for I am now scarcely capable of living. Recognize your place; let the living live; and you, gather together your thoughts, leave behind you a legacy of feeling and ideas; you will be most useful so. Renounce yourself, accept the cup given you, with its honey and its gall, as it comes. Bring God down into your heart. Embalm your soul in Him now, make within you a temple for the Holy Spirit, be diligent in good works, make others happier and better.

Put personal ambition away from you, and then you will find consolation in living or in dying, whatever may happen to you.

May 27, 1849.--To be misunderstood even by those whom one loves is the cross and bitterness of life. It is the secret of that sad and melancholy smile on the lips of great men which so few understand; it is the cruelest trial reserved for self-devotion; it is what must have oftenest wrung the heart of the Son of man; and if God could suffer, it would be the wound we should be forever inflicting upon Him. He also—He above all--is the great misunderstood, the least comprehended. Alas! alas! never to tire, never to grow cold; to be patient, sympathetic, tender; to look for the budding flower and the opening heart; to hope always, like God; to love always--this is duty.“

Henri-Frédéric Amiel (27 september 1821 – 11 mei 1881)

Portret door Berthe Vadier, 1878

De Italiaanse schrijfster Grazia Deledda werd geboren op 27 september 1871 in Nuoro op Sardinië. Zie ook mijn blog van 27 september 2010 en eveneens alle tags voor Grazia Deledda op dit blog.

Uit  Marianna Sirca (Vertaald door Cathy Vignale)

„Cuddled up, glad that the shepherds could not pull on her skirt as she passed, and say winking: "Will you lend me your place, Marianna?" She had even fallen asleep. And she woke up here, after so many years. She was thirty, now, and did not even know love. They had raised her as a girl of a noble family, destined to a rich marriage; in reality her life had been that of a submissive servant not only to the padrone but to the servants of greater rank than she.

But her father is returning: and her thoughts retire in their most secret hiding place: no one in the world must know them, and this not so much out of pride but because she loves her soul as her home, everything should be in order, clean, closed in trunks, belonging to her alone. After all, even though her father had a mute admiration for her and the attachment of a faithful servant, he was not a man to understand her: as he comes forward, small, bent over, with his hands together, the large bald head seems to be pulled down to his chest by the long gray curly beard. He seemed like a friar disguised as a shepherd, a meek hermit with large brown, still innocent eyes.“

Grazia Deledda (27 september 1871 – 15 augustus 1936)

De Oostenrijkse dichter, bibliograaf, bibliothecaris en vertaler Johann Nepomuk Cosmas Michael Denis werd geboren in Schärding op 27 september 1729. Zie ook mijn blog van 27 september 2009 en ook mijn blog van 27 september 2010

Wein und Barden

Genug, genug, schon lange genug erging

Von Tokays Höhen, edelster Traubensohn!

Dein Goldfluß und von Tarzals Höhen,

Greisenverjüng’ter, Herzenerfreuer!

Des Herbstes Ersterzeugter und Stolz der Theiß!

Du warst genug, schon lange genug der Fürst,

Bei vaterländischen Gelagen,

Unter den übrigen Traubensöhnen.

Nun sieht den Irrthum langer Jahrhunderte

Der weise Gaumen eckeler Großen ein,

Erklärt dich angemaßter Herrschaft

Ueber die Rebengetränke schuldig,

Und wittert nach den Trauben der Ufer hin,

Wo Gothen einst geboten, verarteten,

Von Süden hergeschiffter, schwarzer

Fremdlinge leidende Knechte wurden.

Der Schimpf ist groß. Doch tröste dich Heldentrank!

Du hast Gefährten. Siehe, den höflichen,

Geschminkten, kalten Auslandliedern

Hangen mit hastigem Ohr’ entgegen

Thuiskons Zwitterenkel, verachten ihn,

Verstehn ihn nicht den heimischen Herzgesang,

Den kühnen heißen vollgedrängten

Thatenverewiger, Seelenheber.

Ist er darum nun weniger, was er ist?

O nein! Von seinem blaulichen Wege sieht,

Voll seines Werthes, dieser, Adler

Ruhig auf quäkende Sümpfe nieder.

So du auch, Sohn der Traube! Wann Friederichs

Und Herrmanns Barde fallen, dann wird der Ruhm,

Der jetzt auf Tarzal und Tokay

Zeitiget, andre Gebirge gölden.

Michael Denis (27 september 1729 - 29 september 1800)

27-09-2011 om 19:29 geschreven door Romenu  

De Duitse  dichter en schrijver Christian Schloyer werd geboren op 27 september 1976 in Erlangen. Zie ook mijn blog van 21 mei 2011.

an den angler in monets bildern

merk dir nie an den wolken (wenn
da ein meer ist – & da
ist ein meer) wo du die fisch
falle versenkst, merk dir immer das über
fließende blau (merks dir am
über) am fluss vom himmel
ins meer, merk dir genau wann
du das meer in den himmel
versenkst, merk dir kein meer
an den wolken (& es gibt diese
wolken – nicht alle sind blau) merk dir am besten
den fisch

Christian Schloyer (Erlangen, 27 september 1976)

27-09-2011 om 00:00 geschreven door Romenu