De Amerikaanse dichteres en schrijfster Elizabeth Alexander werd geboren op 30 mei 1962 in New York. Zie ook alle tags voor Elizabeth Alexander op dit blog.

Butter

My mother loves butter more than I do,
more than anyone. She pulls chunks off
the stick and eats it plain, explaining
cream spun around into butter! Growing up
we ate turkey cutlets sauteed in lemon
and butter, butter and cheese on green noodles,
butter melting in small pools in the hearts
of Yorkshire puddings, butter better
than gravy staining white rice yellow,
butter glazing corn in slipping squares,
butter the lava in white volcanoes
of hominy grits, butter softening
in a white bowl to be creamed with white
sugar, butter disappearing into
whipped sweet potatoes, with pineapple,
butter melted and curdy to pour
over pancakes, butter licked off the plate
with warm Alaga syrup. When I picture
the good old days I am grinning greasy
with my brother, having watched the tiger
chase his tail and turn to butter. We are
Mumbo and Jumbo's children despite
historical revision, despite
our parent's efforts, glowing from the inside
out, one hundred megawatts of butter.

Ladders

Filene's department store near nineteen-fifty-three:
An Aunt Jemima floor display.
Red bandanna, Apron holding white rolls
of black fat fast against the bubbling pancakes,
bowls and bowls of pale batter.
This is what Donna sees,
across the 'Cookwares' floor,
and hears 'Donnessa? ' Please,
This can not be my aunt.
Father's long-gone sister,
nineteen-fifty-three. 'Girl? '
Had they lost her, missed her?
This is not the question.
This must not be my aunt.
Jemima? Pays the rent.
Family mirrors haunt their own reflections.
Ladders. Sisters. Nieces.
As soon as a live Jemima
as a buck-eyed rhesus monkey. Girl?
Answer me.

 
Elizabeth Alexander (New York, 30 mei 1962)

De Afro-Amerikaanse dichter Countee Cullen werd geboren als Countee LeRoy Porter op 30 mei 1903 in Louisville, Kentucy, of Baltimore. Zie ook alle tags voor Countee Cullen op dit blog.

Incident

Once riding in old Baltimore,
Heart-filled, head-filled with glee,
I saw a Baltimorean
Keep looking straight at me.

Now I was eight and very small,
And he was no whit bigger,
And so I smiled, but he poked out
His tongue, and called me, 'Nigger.'

I saw the whole of Baltimore
From May until December;
Of all the things that happened there
That's all that I remember.

To Certain Critics

Then call me traitor if you must,
Shout reason and default!
Say I betray a sacred trust
Aching beyond this vault.
I'll bear your censure as your praise,
For never shall the clan
Confine my singing to its ways
Beyond the ways of man.

No racial option narrows grief,
Pain is not patriot,
And sorrow plaits her dismal leaf
For all as lief as not.
With blind sheep groping every hill,
Searching an oriflamme,
How shall the shpherd heart then thrill
To only the darker lamb?

 
Countee Cullen (30 mei 1903 – 9 januari 1946)
Cover

De Vlaamse dichter en schrijver Emmanuel Hiel werd geboren in Sint-Gillis-bij-Dendermonde op 30 mei 1834. Zie ook alle tags voor Emmanuel Hiel op dit blog.

Maart. – Dondermaand

Blaast het maartse hels gewaai
Van de bomen ’t nest der kraai,
Nimmer laat de kraai de moed,
Maar herbouwt het nest met spoed.
Wakkert de gespelen aan,
Die elkander goed verstaan.
Moedig zijn is liefde en troost.

’t Haasje schuw verkeert in nood:
Overal, ai, loert de dood.
Jager, strop en snuffelhond
Drijven het zo aaklig rond...
Doch het haasje knap en rap,
Loopt totdat het hen ontsnapp’...
Rap zijn is, ja, levenswinst.

Door de sterbeglansde nacht,
Wem de melkweg weemlend lacht,
Vliegen wilde ganzen heen,
Als een zwerm, gesplitst in tweên;
Vluchtend ons moerassig land,
Zoeken zij een ander strand.
Waar de plicht dwingt, zoek, ge vindt.

Zie hoe ’t elzenboomke zacht
Ginds beschermt de groene gracht;
’t Spiegelt zich in ’t water...ziet
Naar het spichtig schuiflend riet...
Elzen-slingerkatjes ruw
Hangen neerwaarts droef en schuw ...
Waar gevoel is, daar is ziel.

 
Emmanuel Hiel (30 mei 1834 - 27 augustus 1899)
Borstbeeld in Schaarbeek

De Duitse dichter en schrijver Martin Jankowski werd op 29 mei 1965 in Greifswald geboren. Zie ook alle tags voor Martin Jankowski op dit blog.

tsunamibaby

die neue welle kommt baby
ich weiß nicht ob du weißt
was das heißt

ich sitze hier auf dem berg baby
la france schlägt hawaii in der frage der küsten
moschus ist zum glück wieder out
berufserfahrung absolute bedingung
3D in echtzeit wird endgültig standard
und pink ist die kommende farbe

ich habe hier oben den überbiss überblick
romane und filmtrilogien machen das rennen
wer klug ist schreibt jetzt die explicit lyrics
zum soundtrack gleich in mehreren sprachen
mein urteil über die wasserstände tobt uneingeschränkt
auf der nach unten lachenden richterskala
bis morgen baby ich melde mich nach einer kurzen
bewerbungspause mit neuster erkenntnis zurück

zu nichts zu gebrauchen
doch zu allem bereit
ich sitz auf dem berg baby
bei den riesigen schirmen
in klamotten die rechnen
und bilder empfangen
bei den glänzenden schirmen
mit denen wir das all abgrasen und
in london zersägen sie kühe
als kunstwerk in bangkok
haben sie schaben als freund

die neue welle kommt baby
ich weiß nicht ob du weißt
was das heißt 

wenn du wissen willst
was du tun sollst baby
such deinen eigenen stil

die kataloge schicke ich dir

 
Martin Jankowski (Greifswald, 29 mei 1965)
 

De Surinaamse schrijver Henri François Rikken werd geboren in Paramaribo op 30 mei 1863. Zie ook alle tags voor Henri François Rikken op dit blog.

Uit: Codjo, de brandstichter

“Was de slavernij voor hem een ondragelijk juk geweest in de stad; - nu hij op zijn ouden dag tot veldarbeid gedwongen werd, kwam hem zijn lot nòg bitterder en onhoudbaarder voor.
‘Navoen (goeden avond) Ta Tiamba’, zeide Tom, toen hij het armoedig huisje binnentrad, waar in een hoek der kamer een koolpot met oranjebladeren op het vuur te rooken stond, teneinde de muskieten te verdrijven, die bij ieder springtij in zwermen hier in 't rond gonsden.
‘Navoen,’ herhaalde Tiamba, die op een bankje gezeten den onbekenden bezoeker bij het schijnsel der maan, dat door het venster inviel, opnam.
‘Ta Tiamba’, begon Tom, die reeds naar een zitje had omgezien en nu bij gebreke daarvan zich op den grond neerzette, ‘ik heb je iets dringends te verzoeken.’
Tiamba antwoordde niets, doch luisterde slechts aandachtig toe.
‘Ik weet’ ging Tom hierop voort, ‘dat gij een mensch zijt met een medelijdend hart en veel, zeer veel doet om ons, arme slaven, van het ondragelijk juk der slavernij te bevrijden, dat wij gedoemd zijn te dragen.’.......
Er volgde geen antwoord en Tom ging na eenig aarzelen voort: ‘Ik kwam je als mijn redder, als mijn vader, als mijn heer smeeken om mij uit de slavernij vrij te koopen...... Ach, mijn vader en beschermer, verlos mij, bid ik, je!..... Ik kan het niet meer op de plantage uithouden; ik ben verzwakt en lijdend en toch moet ik iederen dag in regen en zonneschijn arbeiden, als ware ik nog jong en krachtig. Ach, mijn Ta Tiamba, ik bid en smeek je, verlos mij en eeuwig zal ik je dienen en dankbaar zijn.’ En de oude Tom begon te weenen, dat de steenen zelfs er door geroerd zouden worden."

 
Henri François Rikken (30 mei 1863 - 17 mei 1908)
Immigrantenhuizen en een loods op plantage Morgenstond, Suriname

De Engelse dichter Alfred Austin werd geboren in Headingley, Leeds, op 30 mei 1835. Zie ook alle tags voor Alfres Austin op dit blog.

Love's Blindness

Now do I know that Love is blind, for I
Can see no beauty on this beauteous earth,
No life, no light, no hopefulness, no mirth,
Pleasure nor purpose, when thou art not nigh.
Thy absence exiles sunshine from the sky,
Seres Spring's maturity, checks Summer's birth,
Leaves linnet's pipe as sad as plover's cry,
And makes me in abundance find but dearth.
But when thy feet flutter the dark, and thou
With orient eyes dawnest on my distress,
Suddenly sings a bird on every bough,
The heavens expand, the earth grows less and less,
The ground is buoyant as the ether now,
And all looks lovely in thy loveliness.

A Fragment

Should fickle hands in far-off days
No longer stroke thy hair,
And lips that once were proud to praise
Forget to call thee fair,
Sigh but my name, and though I be
Mute in the churchyard mould,
I will arise and come to thee,
And worship as of old.

And should I meet the wrinkled brow,
Or find the silver tress,
What were't to me, it would be thou,
I could not love thee less.
'Gainst love time wages bootless strife,
What now is would be then;
The cry that brought me back to life
Would make thee young again.

 
Alfred Austin (30 mei 1835 – 2 juni 1913)

Onafhankelijk van geboortedata:

De Vlaamse dichter Jan Geerts werd geboren in Hoogstraten in 1972. Zie ook alle tags voor Jan Geerts op dit blog.

De kamer

Laten we de kamer voor wat ze is:
het verlangen om te wonen. Laten we
de gordijnen dicht alsof we nog
niet weten hoe het zal aflopen.

Jij slaapt en alles is wakker.
Je lichaam is stil en herinnert.
Je adem is een barst in de lucht.
Een lege droom adert in je slaap.

Ik ril van je verte en fluister.
Mijn woorden zoeken het vermogen
je toe te dekken. Beneden lekt een
kraan, tikt de tijd en bloeien de rozen.

 
Jan Geerts (Hoogstraten, 1972)

Zie voor nog meer schrijvers van de 30^e mei ook mijn vorige blog van vandaag.

30-05-2015 om 10:35 geschreven door Romenu  

De Russische schrijver en anarchist Michail Alexandrowitsj Bakoenin werd geboren in Prjamuchino op 30 mei 1814. Zie ook alle tags voor Michail Bakoenin op dit blog.

Uit: God and the State

“These faculties, combining their progressive action in history, represent the essential factor, the negative power in the positive development of human animality, and create consequently all that constitutes humanity in man.
The Bible, which is a very interesting and here and there very profound book when considered as one of the oldest surviving manifestations of human wisdom and fancy, expresses this truth very naively in its myth of original sin. Jehovah, who of all the good gods adored by men was certainly the most jealous, the most vain, the most ferocious, the most unjust, the most bloodthirsty, the most despotic, and the most hostile to human dignity and liberty - Jehovah had just created Adam and Eve, to satisfy we know not what caprice; no doubt to while away his time, which must weigh heavy on his hands in his eternal egoistic solitude, or that he might have some new slaves. He generously placed at their disposal the whole earth, with all its fruits and animals, and set but a single limit to this complete enjoyment. He expressly forbade them from touching the fruit of the tree of knowledge. He wished, therefore, that man, destitute of all understanding of himself, should remain an eternal beast, ever on all-fours before the eternal God, his creator and his master. But here steps in Satan, the eternal rebel, the first freethinker and the emancipator of worlds. He makes man ashamed of his bestial ignorance and obedience; he emancipates him, stamps upon his brow the seal of liberty and humanity, in urging him to disobey and eat of the fruit of knowledge.”

 
Michail Bakoenin (30 mei 1814 – 13 juni 1876)
Portret door Nikolai Gay, 1871

De Duitse dichter en schrijver Georg Schaumberg werd geboren op 30 mei 1855 in Ansbach. Zie ook alle tags voor Georg Schaumberg op dit blog.

Nach der Redoute

Schon war der Osten rosig rot
Vom Sonnenlicht umwoben,
Da habe ich nach süsser Rast
Vom Lager mich erhoben.

Das Mädel schlief, die Lippen nur
Zuckten, als ob ich’s küsste –
In tiefen Atemzügen hob
Und senkte sich die Büste.

Dann sah ich mich im Zimmer um,
Schien drinnen zwar sehr reinlich,
Nur was die Ordnung anbelangt,
Gerad’ nicht allzu peinlich.

In allen Ecken türmte sich
Ein Trödelkram, ein bunter –
Ein Stiefelchen lag auf dem Tisch,
Das Spitzenröckchen drunter.

Vergebens spähte ich umher,
Ob nicht ein Buch ich fände –
Fand nichts, als auf dem Putztisch nur
Zwei abgegriffene Bände.

Auf einem stand von müder Hand
»Die Mutter ihrer Hana.«
Das war das neue Testament –
Das and’re –- Zola’s »Nana.«

 
Georg Schaumberg (30 mei 1855 – 2 maart 1931)

De Amerikaanse schrijver en essayist Randolph Bourne werd geboren op 30 mei 1886 in Bloomfield, New Jersey. Zie ook alle tags voor Randolph Bourne op dit blog.

Uit: Trans-national America

« It is just this English-American conservatism that has been our chief obstacle to social advance. We have needed the new peoples—the order of the German and Scandinavian, the turbulence of the Slav and Hun—to save us from our own stagnation. I do not mean that the illiterate Slav is now the equal of the New Englander of pure descent. He is raw material to be educated, not into a New Englander, but into a socialized American along such lines as those thirty nationalities are being educated in the amazing school of Gary. I do not believe that this process is to be one of decades of evolution. The spectacle of Japan's sudden jump from medievalism to post- modernism should have destroyed the superstition. We are not dealing with individuals who are to 'evolve.' We are dealing with their children, who with that education we are about to have, will start level with all of us. Let us cease to think of ideals like democracy as magical qualities inherent in certain peoples. Let us speak, not of inferior races, but of inferior civilizations. We are all to educate and to be educated. These peoples in America are in a common enterprise. It is not what we are now that concerns us, but what this plastic next generation may become in the light of a new cosmopolitan ideal. »

 
Randolph Bourne (30 mei 1886 – 22 december 1918)
Portret door Lyle Hehn

De Duitse dichter en schrijver Robert Eduard Prutz werd geboren op 30 mei 1816 in Stettin. Zie ook alle tags voor Robert Prutz op dit blog.

Liebeskalender

Wann ist zum Lieben die beste Zeit?
Wenn der Frühling sich schwingt in den Lüften,
Wenn der Kuckuck ruft so weit, so weit,
Wenn die Bäume blühen und düften;
Du aber am Arme der lieblichsten Frau,
Du wandelst mit Neigen und Grüßen
Und windest zum Kranze die Blumen der Au' -
O seliges Lieben und Küssen!

Wann ist zum Lieben die beste Zeit?
Wenn der Sommer lächelt, der holde,
Es stehen die Fluren in festlichem Kleid,
Die Ähren prangen im Golde.
Da sitzt die Geliebte im blühenden Feld,
Du ruhest ihr kosend zu Füßen,
Und über euch dämmert das wogende Zelt -
O seliges Lieben und Küssen!

Wann ist zum Lieben die beste Zeit?
Wenn der Herbst sich neiget zu Ende,
Wenn die Buche sich färbt und das Rebhuhn schreit,
Es färbt sich der Wein am Gelände.
Die Kleine, die Feine, die hat sich versteckt,
Sie wirft dich mit Trauben und Nüssen,
Du aber, du hast sie im Fluge entdeckt -
O seliges Lieben und Küssen!

Wann ist zum Lieben die beste Zeit?
Wenn der Winter knirscht auf dem Eise;
Die Wälder begraben, die Wege verschneit,
O süße beschwerden der Reise!
Nun sitzt du im Stübchen so traulich und warm,
Es labt dich die Liebste mit Küssen,
Sie hält dich, sie wiegt dich im schwellenden Arm -
O seliges Lieben und Küssen!

So ist zum Lieben jedwede Zeit
Die echte, die rechte, die beste,
So halte, o Herz dich immer bereit,
Zu empfangen die himmlischen Gäste!
Und hast du die flüchtige Stunde verträumt,
Mit Thränen wirst du es büßen,
So leere den Becher, solang' er dir schäumt -
O seliges Lieben und Küssen!

 
Robert Prutz (30 mei 1816 – 21 juni 1872)

De Franse dichter, schrijver en fotograaf Félix Arnaudin werd geboren op 30 mei 1844 in Labouheyre in het departement Les Landes.Zie ook alle tags voor Félix Arnaudin op dit blog.

Uit: Un jour, sur la grand’lande

« La pensée d’un livre à faire sur notre ancienne lande n’a jamais cessé de remplir mon esprit ; et l’amour passionné, presque maladif, que dès le premier âge je nourrissais pour elle, -en ayant saisi, je crois, toute la magique poésie- m’aurait peut-être permis d’en mener quelques parties à bonne fin. Mais une circonstance très particulière [restée inconnue], que je vous confierai avec une profonde tristesse, vint un beau matin renverser brutalement mon projet... Maintenant, mon temps est accompli, d’autres travaux m’absorbent, je n’y peux plus songer. Réfugié dans le deuil de mon pauvre rêve, inconsolable de n’avoir pu le réaliser, je m’en vais de la vie avec une inexprimable amertume qui assombrit souvent jusqu’au dégoût les derniers jours qui me sont encore laissés »

 
Félix Arnaudin (30 mei 1844 – 6 december 1921)

De Mexicaanse dichteres Pita Amor (pseudoniem van Guadalupe Teresa Amor Schmidtlein) werd geboren op 30 mei 1918 in Mexico-Stad. Zie ook alle tags voor Pita Amor op dit blog.

Old, dusty roots

They are my old, dusty roots
The strange code of my captivity;
Tied am I to the dust and its mystery,
I bring strange, unknown essences.
In my pores they are already outlined
The scars of an eternal empire;
The dust has marked its cauterization,
I am a victim of forgotten guilt.
In a dusty form I forsee
And to the new roots I startle
I must bequeath my anguished breath.
Conquering the air by storm,
I have nothing to do with what I feel,
I am an unhappy accomplice to something higher.

Vertaald door Staey Shaughnessy

 
Pita Amor (30 mei 1918 – 8 mei 2000)

De Surinaamse jurist, schrijver en politicus Eduard Johan (Eddy) Bruma werd in Paramaribo geboren op 30 mei 1925. Zie ook alle tags voor Eddy Bruma op dit blog.

Uit: De fuik

“Dat jaar was het leven zwaar voor hen. Al hun bidden, al hun schreien was vergeefs. Tranen en zweet waren al het water dat ze hadden om de rijst te bevloeien. In zes lange maanden was er geen druppel regenwater gevallen. Zon, hitte, droogte, vandaag; zon, hitte, droogte, morgen! Van de ochtend tot de avond. Zonder einde!
Het leven was hard voor hen dat jaar! In alle huizen van Novar verdriet en angst, zweet en tranen!
De grond onder hun voeten zat ten gevolge van de droogte vol barsten en de aarde, die zij meer lief hadden dan de dingen van het leven, rookte. Het leek of ze ieder uur kon beginnen te branden, rood als de parwabossen waarvan God fakkels had gemaakt.
De groenten achter de dam waren al lang niet groen meer. Grimmig woei het stuifzand van de weg af, maakte de huizen aan alle kanten wit en bedolf de groenten als onder een dik beddelaken. De weteringen en vispoelen zaten vol dode petaka's en kwie-kwie's. Ellende bezocht hen: honger, ziekte en dood hadden hier en daar de deur al ingetrapt en voor alle huizen van Coronie waren ze gaan zitten wachten tot hun tijd gekomen zou zijn.
Oom Safrie had zijn pijp opgestoken en rookte lang en zwijgend. De avond viel en terwijl hij daar op de dam stond waren zijn ogen steeds weer over het rijstland gegaan. Hij keek naar de dam, die hij enige jaren geleden zelf had gemaakt. En met de neus van zijn schoen schopte hij tegen de kluiten aarde, die nu hard als steen waren. Droefheid welde in hem op nu hij naar de rijst in het moeras keek: alles wat geplant was aan de kant waar hij stond, was al verloren. Al zou het op dat ogenblik regenen dat het goot, dat gewas zou geen voedsel meer opleveren. Aan de kant waar nog een schijntje water stond, kon misschien nog een mondvol rijst gewonnen worden als God hun water gaf, genoeg water.”

 
Eddy Bruma (30 mei 1925 – 6 november 2000)
In 1975

30-05-2015 om 10:22 geschreven door Romenu