|
Dolce far niente
De storm door Jan van Goyen, 1641
Gewitter am See
Ein Delta formt des Blitzes Feuer,
rückt schemenhaft den Berg ins Licht.
Die Wolke wird zum Ungeheuer,
das grollend dunklen Qualm erbricht.
Aus Spielgekräusel wachsen Wogen
die Anmut flieht in Hast den See.
Bedenklich hin zum Nass gebogen,
schwankt Segeltuch in wilder Bö.
Die Möwen schützen sich, sie ducken
sich schweigend in das Uferrohr.
Doch bald verebbt das Himmelszucken
und Blau strahlt kräftig wie zuvor.
Ingo Baumgartner (Oberndorf an der Salzach, 24 december 1944)
De Nederlandse dichter schrijver Remco Campert werd op 28 juli 1929 in Den Haag geboren. Zie ook alle tags voor Remco Campert op dit blog.
Een beetje natuur
Een beetje natuur
soms voel ik daar wel voor
en plukje gras tussen de stoepstenen
of een zwieperige vlier
Lieveheersbeestjes
klein gekriebel op je arm
strandenvol een keer
toen je me aardig vond
In de achtertuin
bloeit een magnolia
en voor de kamerplanten
zorg ik steeds beter
Maar door Tarzan verkracht
naakt in een oerwoud
daar nu uitgerekend
ga jij nu dromen
Gaan
Ik zal gaan
O met genoegen zal ik gaan
met diepe vreugde en trompetgeschal
ik zal gaan
Als jij roept zal ik gaan
mijn werk mijn eten en mijn handen
zal ik laten staan
als jij roept zal ik gaan
Als jij roept in de morgen
in de middag in de avond
in mijn dromen in mijn waken
als jij roept zal ik gaan
Ik zal gaan
al breken ze mijn benen
al moet ik kreupel gaan
engelen binden dan mijn wagen
vleugels aan
Ik zal gaan
Ode aan mijn jas 8 (vorm)
poëzie te schrijven
die als een jas met je meegaat
ik haat je wel eens
altijd moet ik erop letten
dat ik je niet vergeet
soms lig je te wachten
in stoffige hoeken
door jou, omhulsel,
ondervind ik het leven
aan den lijve
ik groei in je vorm
waar ik steeds meer naar sta
Remco Campert (Den Haag, 28 juli 1929)
Cover
De Engelse dichter, verhalen- en romanschrijver Malcolm Lowry werd geboren 28 juli 1909 in Birkenhead Merseyside. Zie ook alle tags voor Malcolm Lowry op dit blog.
Uit: Under the Volcano
“M. Laruelle shook his head.
''Nobody go there. Only dl0se who have nobody them with," the doctor said, slowly. He pocketed the lighter and looked at his watch, turning his wrist upwards with a neat flick. "Allons-nous-en," he added, "v3.monos," and laughed yawningly widl a series of nods that seemed to carry his body forward until his head was resting between his hands. Then he rose and joined M. Laruelle at the parapet, drawing deep breadls. "M, but this is the hour 1 love, with the sun coming down, when all the man began to sing and all dle dogs to shark-"
M. Laruelle laughed. While dley had been talking dle sky had grown wild and stormy to the south; the mourners had left the slope of the hill. Sleepy vultures, high overhead, deployed downwind. "About eight-thirty then, 1 might go to the cine for an hour."
"Bueno. 1 will see you this night then, in the place where you know. Remember, 1 still do not believe you are leaving to-morrow." He held out his hand which M. Laruelle grasped firmly, loving him. "Try and come to-night, if not, please understand 1 am always interested in your health."
"Hasta la vista."
"Hasta la vista."
-Alone, standing beside the highway down which he had driven four years before on the last mile of that long, insane, beautiful jow-ney from Los Angeles, M. Laruelle also found it hard to believe he was really going. Then the thought of to-morrow seemed well-nigh overwhelming. He had paused, undecided which way to walk home, as the little overloaded bus, Tomalln: ZOcalo, jounced past him downhill toward the barranca before climbing into Quauhnahuac. He was loth to take that same direction to-night.”
Malcolm Lowry (28 juli 1909 - 26 juni 1957)
Scene uit de film van John Huston (1984) met Albert Finney als Geoffrey Firmin
De Engelse dichter en Jezuïet Gerard Manley Hopkins werd geboren op 28 juli 1844 in Stratford, Essex. Zie ook alle tags voor Gerard Manley Hopkins op dit blog.
Heaven-Haven
I have desired to go
Where springs not fail,
To fields where flies no sharp and sided hail,
And a few lilies blow.
And I have asked to be
Where no storms come,
Where the green swell is in the havens dumb,
And out of the swing of the sea.
The Sea and the Skylark
On ear and ear two noises too old to end
Trench—right, the tide that ramps against the shore;
With a flood or a fall, low lull-off or all roar,
Frequenting there while moon shall wear and wend.
Left hand, off land, I hear the lark ascend,
His rash-fresh re-winded new-skeinèd score
In crisps of curl off wild winch whirl, and pour
And pelt music, till none ’s to spill nor spend.
How these two shame this shallow and frail town!
How ring right out our sordid turbid time,
Being pure! We, life’s pride and cared-for crown,
Have lost that cheer and charm of earth’s past prime:
Our make and making break, are breaking, down
To man’s last dust, drain fast towards man’s first slime.
To His Watch
Mortal my mate, bearing my rock-a-heart
Warm beat with cold beat company, shall I
Earlier or you fail at our force, and lie
The ruins of, rifled, once a world of art?
The telling time our task is; time’s some part,
Not all, but we were framed to fail and die—
One spell and well that one. There, ah thereby
Is comfort’s carol of all or woe’s worst smart.
Field-flown, the departed day no morning brings
Saying ‘This was yours’ with her, but new one, worse,
And then that last and shortest…
Gerard Manley Hopkins (28 juli 1844 – 8 juni 1889)
Cover
Zie voor nog meer schrijvers van de 28e juli ook mijn blog van 28 juli 2013 en ook mijn blog van 28 juli 2011 deel 2.
|
Achter het plaatje staat een nieuw praatje. 
