|
De Britse schrijfster Jacky Collins werd geboren in Londen op 4 oktober 1937. Jackie Collins heeft zesentwintig romans op haar naam staan, waarvan er wereldwijd meer dan 400 miljoen zijn verkocht. Haar boeken beschrijven voornamelijk het leven van rijke en beroemde personages uit de rijke Hollywoodse filmsterrenscène. Hoewel ze aanvankelijk graag actrice wilde worden, net als haar zus Joan, stortte ze zich uiteindelijk toch op het schrijverschap. Ze had direct succes met haar eerste boek, The World is Full of Married Men, uit 1968. Dit boek werd meteen een bestseller. Nadien schreef Collins de ene bestseller na de andere. Met Hollywood Wives brak ze in 1983 internationaal door. Een aantal romans is verfilmd of bewerkt tot miniseries op televisie. In 1998 had Collins zelfs een eigen televisieshow, Jackie Collins Hollywood, een programma dat dagelijks werd uitgezonden en waarin beroemde acteurs te gast waren. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Uit: Married Lovers
Anya Anastaskia was an exquisite child. From the moment she was born in a small village outside the city of Grozny, in the Republic of Chechnya, people commented on her fair looks. Her mother - a former Russian ballerina - was not surprised, for she had fallen in love and left Moscow to spend her life with Vlad Anastaskia - a farmer - and the most handsome man she had ever laid eyes on. Anya was born on 1 August 1985, a home birth with no complications. Not only was she beautiful, she was also a sunny-dispositioned and extraordinarily sweet child. The Anastaskia family lived a peaceful life, that is until the Chechen-Russian war, which started in 1994 when Anya was just nine years old. At first it seemed as if the fierce fighting between the Chechens and the Russians would not affect the Anastaskia family. But that was not to be; Anya's father was called to the city to fight and never returned.
Anya's mother was heartbroken. She seemed to lose all will to live, and before the war ended in 1996 she went to sleep one night and never woke up. Anya was eleven, alone and petrified. A neighboring family took her in, but they were not kindly people and treated her harshly. It did not help that Anya's ethereal and somewhat delicate beauty - inherited from her mother - upset Svetlana, the daughter of the family - a stocky, darkly vicious girl with a cruel tongue. Although Svetlana was only a few years older than Anya, she treated the younger girl as if she were her personal slave.
Jacky Collins (Londen, 4 oktober 1937)
De Franse dichter en criticus André Salmon werd geboren op 4 oktober 1881 in Parijs. Samen met Apollinaire en Maurice Raynal was hij een promotor van het kubisme. Salmon stamde uit een kunstenaarsfamilie. Zijn grootvader was schilder, zijn vader beeldhouwer. In de jaren 1897 1902 leefde hij met zijn ouders in Sint Petersburg. In 1904 nam hij zijn intrek in het atelierhuis Bateau-Lavoir waarin Picasso, Max Jacob, Kees van Dongen, Apollinaire en andere kunstenaars woonden.
LAube Rue Saint-Vincent
Le jour doré saccroche à laile
Dun moulin qui ne tourne plus
Et lon sent bouillonner le zèle
De Paris, moi je suis perclus.
Voici, beautés dapothéose,
Merveilles du soleil levant,
Traînés par un jument rose
Des choux bleus et des coucous blancs.
La fontaine laborieuse
Redit, inutile leçon,
Une chanson desclave heureuse
Au ruisseau libre et vagabond.
On ouvre et lon ferme des portes
Et des mains lèvent des miroirs
Lourds de lumière, que mimporte
Si je suis parfumé de soir ?
La lune a bu toutes mes larmes ;
Partageant mon vin, des filous
Mont laissé caresser leur armes ;
Ma nuit fut belle. Couchons-nous.
André Salmon (4 oktober 1881 12 maart 1969)
De Franse schrijfster, polemiste en feministe Juliette Adam werd geboren op 4 oktober 1836 in Verberie. Zie ook mijn blog van 4 oktober 2008.
Uit: The Schemes Of The Kaiser (Vertaald door J.O.P. Bland)
April 12, 1890.
What an all-pervading nuisance is William!
To think of the burden that this one man has imposed upon the intelligence of humanity and the world's Press! The machiavelism of Bismarck was bad enough, with its constant demands on our vigilance, but this new omniscient German Emperor is worse; he reminds one of some infant prodigy, the pride of the family. Yet his ways are anything but kingly; they resemble rather those of a shopkeeper. He literally fills the earth with his circulars on the art of government, spreads before us the wealth of his intentions, and puffs his own magnanimity. He struggles to get the widest possible market for his ideas: 'tis a petty dealer in imperial sovereignty.
There is nothing fresh about his wares, but he does his best to persuade us that they are new; one feels instinctively that some day he will throw the whole lot at our heads. I am quite prepared to admit
that, if he had any rare or really superior goods to offer, his advertising methods might be profitable, but William's stock-in-trade has for many years been imported, and exported under two labels, namely
the principles of '89 and Christian Socialism.
Rushing headlong on the path of reform--full steam ahead, as he puts it--he is prepared to change the past, present and future in order to give happiness to his own subjects. But France is likely to pay for
all this; sooner or later some new rescript will tell us that the valley of tribulation is our portion and inheritance.
Juliette Adam (4 oktober 1836 23 augustus 1936)
De Franse dichter Eugène Edine Pottier werd geboren op 4 oktober 1816 in Parijs. Hij was transportarbeider, communist en lid van de Parijse Commune. Vanuit zijn commune-ervaringen schreef hij de tekst van de internationale hymne van de arbeidersbeweging: De Internationale. Toen de commune met geweld werd neergeslagen lukte het hem te vluchten. Hij emigreerde naar de VS. In 1880 werd hem gratie verleend en kon hij naar Frankrijk terugkeren.
J'ai faim
Au citoyen Fauvety.
J'ai faim! j'ai faim! dit le corps,
Je n'ai pas le nécessaire;
Le ver ronge moins les morts
Que les vivants, la misère.
Quand donc aurais-je du pain?
J'ai faim, dit le corps, j'ai faim!
J'ai faim! j'ai faim! dit l'esprit,
Je ne vais pas à l'école;
En vain la nature écrit,
On croit l'erreur sur parole.
Quand donc aurai-je du pain?
J'ai faim, dit l'esprit, j'ai faim!
J'ai faim! j'ai faim! dit le coeur,
Et je n'ai pas de famille;
Mon fils est un escroqueur
Et ma fille est une fille.
Quand donc aurai-je du pain?
J'ai faim, dit le coeur, j'ai faim!
J'ai faim! j'ai faim! dit le tout,
Faim d'amour et de justice;
Sème ton grain, que partout
La triple moisson jaunisse.
Alors l'homme aura du pain,
Nature n'aura plus faim!
Eugène Pottier (4 oktober 1816 6 november 1887)
|
