|
De Franse schrijver en essayist Jean Carrière werd geboren op 6 augustus 1928 in Nîmes. Hij debuteerde in 1957 met de roman Retour à Uzès, waarvoor hij meteen de prijs van de Académie française ontving. Van tijd tot tijd werkte hij ook als muziek- en literatuurcriticus. In 1972 ontving hij voor L'épervier de Maheux de Prix Goncourt. Het boek werd een enorm succes ( 2 miljoen verkochte exemplaren, vertalingen in 14 talen). Maar de dood van zijn vader bij een verkeersongeluk en een scheiding stortten de schrijver in een diepe depressie. Deze verwerkt hij vijftien jaar later in Le prix d'un Goncourt. In dit boek beschrijft hij de vernietigende werking die de toekenning van een prijs op een schrijver kan hebben.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Uit: Passions futiles
« Nous avons réalisé que nous étions passés à travers deux guerres mondiales mais qu'elles ne nous avaient pas affectés. Quand nous avons vu dans les journaux locaux les photographies des abominations commises dans les camps de la mort, nous n'avons pas été tellement bouleversés. Ces horreurs restaient hors de portée de notre compréhension, et notre indignation demeurait abstraite.
(...)
Les mois, les semaines, les jours qui passaient, et jusqu'à la moindre minute, se ressemblaient tellement que nous avions le sentiment de vivre dans la prison d'un éternel présent où mêmes les amabilités du climat n'avaient que peu de prise sur notre état d'esprit. Tout était immobile, figé, comme un suspens du mouvement des planètes, du soleil, de la lune, et notre principale activité mentale se réduisait à lutter contre la peur d'une nouvelle catastrophe. »
Jean Carrière (6 augustus 1928 7 mei 2005)
De Engelse dichter Alfred, Lord Tennyson werd geboren op 6 augustus 1809 in Somersby, Lincolnshire, England. Zie ook mijn blog van 6 augustus 2006 en ook mijn blog van 6 augustus 2007 en ook mijn blog van 6 augustus 2008.
Tears, Idle Tears
'Tears, idle tears, I know not what they mean,
Tears from the depth of some divine despair
Rise in the heart, and gather to the eyes,
In looking on the happy autumn-fields,
And thinking of the days that are no more.
'Fresh as the first beam glittering on the sail,
That brings our friends up from the underworld,
Sad as the last which reddens over one
That sinks with all we love below the verge;
So sad, so fresh, the days that are no more.
'Ah, sad and strange as in dark summer dawns
The earliest pipe of half-awaken'd birds
To dying ears, when unto dying eyes
The casement slowly grows a glimmering square;
So sad, so strange, the days that are no more.
'Dear as remember'd kisses after death,
And sweet as those by hopeless fancy feign'd
On lips that are for others; deep as love,
Deep as first love, and wild with all regret;
O Death in Life, the days that are no more.'
The Millers Daughter
IT is the miller's daughter,
And she is grown so dear, so dear,
That I would be the jewel
That trembles in her ear:
For hid in ringlets day and night,
I'd touch her neck so warm and white.
And I would be the girdle
About her dainty dainty waist,
And her heart would beat against me,
In sorrow and in rest:
And I should know if it beat right,
I'd clasp it round so close and tight.
And I would be the necklace,
And all day long to fall and rise
Upon her balmy bosom,
With her laughter or her sighs:
And I would lie so light, so light,
I scarce should be unclasp'd at night.
Alfred Tennyson (6 augustus 1809 6 oktober 1892)
Portret door Samuel Laurence
De Franse dichter, schrijver en diplomaat Paul Claudel werd geboren op 6 augustus 1868 in Villeneuve-sur-Fère. Zie ook mijn blog van 6 augustus 2007 en ook mijn blog van 6 augustus 2008.
Le delphinium
Toute pure comme le ciel,
Brûlante comme le feu,
Aérienne et réelle,
Quel nom te donner pour modèle,
Énorme torche bleue?
La grande fleur bleue dit: N'ai-je
Pas réussi à sortir
Du fond du plus noir saphir
Ce feu plus pur que la neige?
Dans le clair matin du Dieu
La grande fleur a frissonné
De la gloire d'être née,
Du triomphe d'être bleue!
Si jamais Dieu s'ennuyait,
Qu'il te regarde, créature
Aussi fraîche que le lait,
Énorme épi de millet,
Colonie de clair juillet.
Madrépore de l'azur!
Paul Claudel (6 augustus 1868 23 februari 1955)
De Engelse schrijver, criticus, vertaler en dichter John Middleton Murry werd geboren op 6 augustus 1889 in Londen. Hij was een uiterst vruchtbaar schrijver die tijdens zijn leven meer dan 60 boeken schreef en duizenden essays, artikelen en kritieken over literatuur, sociale kwesties, politiek en religie. Hij was getrouwd met de schrijfster Katherine Mansfield en verzorgde na haar dood de uitgave van haar werk. Ook werkte hij nauw samen met de schrijver D.H. Lawrence. Gedurende WO I waren de Murrys en de Lawrences buren in Cornwall, en iets van de relatie tussen de twee echtparen is terug te vinden Lawrences Women in Love.
Uit: The Bet (Tsjechov, vertaald door John Middleton Murry)
IT was a dark autumn night. The old banker was pacing from corner to corner of his study, recalling to his mind the party he gave in the autumn fifteen years ago. There were many clever people at the party and much interesting conversation. They talked among other things of capital punishment. The guests, among them not a few scholars and journalists, for the most part disapproved of capital punishment. They found it obsolete as a means of punishment, unfitted to a Christian State and immoral. Some of them thought that capital punishment should be replaced universally by life-imprisonment.
"I don't agree with you," said the host. " I myself have experienced neither capital punishment nor life-imprisonment, but if one may judge a priori, then in my opinion capital punishment is more moral and more humane than imprisonment. Execution kills instantly, life-imprisonment kills by degrees. Who is the more humane executioner, one who kills you in a few seconds or one who draws the life out of you incessantly, for years ? "
"They're both equally immoral," remarked one of the guests, " because their purpose is the same, to take away life. The State is not God. It has no right to take away that which it cannot give back, if it should so desire."
Among the company was a lawyer, a young man of about twenty-five. On being asked his opinion, he said :
"Capital punishment and life-imprisonment are equally immoral ; but if I were offered the choice between them, I would certainly choose the second. It's better to live somehow than not to live at all."
There ensued a lively discussion. The banker who was then younger and more nervous suddenly lost his temper, banged his fist on the table, and turning to the young lawyer, cried out :
"It's a lie. I bet you two millions you wouldn't stick in a cell even for five years."
"If that's serious," replied the lawyer, " then I bet I'll stay not five but fifteen."
"Fifteen! Done!" cried the banker. "Gentlemen, I stake two millions."
"Agreed. You stake two millions, I my freedom," said the lawyer.
John Middleton Murry (6 augustus 1889 12 maart 1957)
|
