De Vlaamse schrijver Herman Brusselmans werd geboren in Hamme op 9 oktober 1957. Zie ook mijn blog van 8 oktober 2006 en ook mijn blog van 9 oktober 2007 en ook mijn blog van 9 oktober 2008 en ook mijn blog van 8 oktober 2009.

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Uit: Vrouwen met een IQ

„De taxichauffeur vraagt in welke straat het is. Ik vraag hem verbaasd of hij niet weet waar hij De Brugse Poorte moet situeren. Hij zegt dat hij dat inderdaad niet weet. Ik vraag hem, nu al van hem walgend, of hij nieuw is in zijn vak. Hij zegt: "Ja."
Ik vertel hem hoe hij de Brugse Poorte kan bereiken. Hij begint te rijden. Onderweg kijkt hij me nu en dan aan in de achteruitkijkspiegel, erop hopend dat ik hem zal vragen wat hij vroeger deed. Ik vraag hem niets. Ten slotte kan hij zich niet meer inhouden en zegt: "Dit is pas m'n tweede week als taxichauffeur. Vroeger was ik vrachtwagenchauffeur."
"Een hele overstap, " zeg ik. Hij vertelt me dat het leven van een vrachtwagenchauffeur veel harder en boeiender is dan het leven van een taxichauffeur. Ik zeg dat ik me dat kan voorstellen. Dat is nochtans niet zo. Hoe zou ik me kunnen voorstellen dat het leven van een vrachtwagenchauffeur veel harder en boeiender is dan dat van een taxichauffeur? Bovendien interesseert het me niet hoe hard en boeiend hun levens zijn.
Hij zegt dat het in de vrachtwagenbranche heel slecht gaat en dat er elke dag ontslagen vallen. Ik zeg hem dat ik diepgevroren as verzamel. Hij verstaat me niet en zegt dat de overheid ervoor zal zorgen dat, als ze zo doorgaat, de vrachtwagenbranche helemaal naar de verdommenis zal gaan. Ik zeg hem dat de overheid daar gelijk in heeft, maar ik denk dat hij alweer niet beseft wat ik zeg.
Ik heb de indruk dat hij bezig is met verkeerd te rijden. Voorlopig zwijg ik daarover en als hij zegt dat hij z'n Scania Vabis Intercooler mist, antwoord ik hem dat ik m'n moeder mis.“

Herman Brusselmans (Hamme, 9 oktober 1957)

De Poolse dichter en schrijver Tadeusz Różewicz werd geboren in Radomsko op 9 oktober 1921. Zie ook mijn blog van 9 oktober 2008 en ook mijn blog van 8 oktober 2009.

The Living Were Dying

Walled in, the living were dying
black flies laid eggs
in human flesh.
Day in and day out
the streets were paved
with swollen heads.

The father, Aaron
had a beard of mildew and moss
and a head of white light
which died out flickering
before he expired he ate out of a hand
with his wilting lips
and opening his turquoise eyes.

In the little room
bodies were swelling.
Sally sold apples
silver ones smelling of an orchard
in front of the gate
which was made of azure.

Between gibberish
and red spittle
between the scabies of the wall
and the corpse of the passerby
with a cruel eye
between the stone
and the howling of a madwoman
Sally stood in her red dress
and the colors were absorbing venoms
and the apple rotted in her swarthy
hands. A white worm crawled out
from the smell.
Apples were wilting apples were rotting
mother was dying.

No one brought apples to the ghetto any more
no one in the ghetto bought apples any more.
Day in and day out
bodies were falling down.

Vertaald door Regina Grol

Busy With Many Jobs

Busy with many jobs

I forgot

one also has

to die

irresponsible

I kept neglecting that duty

or performed it perfunctorily

as from tomorrow

things will be different

I'll start dying meticulously

wisely optimistically

without wasting time

Vertaald door Adam Czerniawski

Tadeusz Różewicz (Radomsko, 9 oktober 1921)

De Joods-Duitse filoloog en schrijver Victor Klemperer werd geboren in Landsberg an der Warthe (tegenwoordig Gorzów Wielkopolski) op 9 oktober 1881. Zie ook mijn blog van 9 oktober 2008 en ook mijn blog van 8 oktober 2009.

Uit: Ich will Zeugnis ablegen bis zum letzten, Tagebücher 1933-1945

„Dienstag 19. Juni 45, Dölzschen
Am Sonntag d. 10. sind wir hier angekommen, die erste Nacht schliefen wir beim braven Kalau, die zweite schon in unserm Haus, ein noch immer unbeschreibliches Gefühl, noch immer wie ein Wachtraum, wir leben seitdem in einer Märchenwelt, einer komischen, imaginären und doch höchst realen aber etwas unsicheren Welt, einem komischen, manchmal rührenden, manchmal ein bisschen verächtlichen Paradiese, und noch immer bin ich zu keiner Arbeitsruhe gekommen, mein Tagebuch liegt im Argen, die Reisetage sind noch nicht nach den dürftigen Stichworten ergänzt, die grosse Fülle dieser Woche ist nicht festgelegt, ich habe mich noch nicht um das Schicksal meiner Mss in Pirna gekümmert.
Ich bin zu allem und jedem zu müde, der Tag vergeht mit Essen und wieder Essen, mit Dösen und Schlafen, mit Besuchen, die ich zahlreich empfange und mache, mit Plaudern, mit Plänen und Skepsis, mit Staunen, mit Freude und wieder und wieder mit Skepsis, mit Müdigkeit, Warten, Treibenlassen und wieder mit Müdigkeit. Umschichtig schwimme ich in erstaunter Seligkeit, in skeptischer Verwunderung über diesen vollkommenen Märchenumschlag unseres Schicksals, und in der dunklen Angst, es möchte alles zu spät kommen, das Herz, die Vergreisung des Denkens, auch das blosse Eingerostetsein meiner Kenntnisse - ich kann ja keine zehn Worte mehr französisch - möchten mir einen vernichtenden Streich spielen. Alles dies aber, Hoffnung, Furcht, Skepsis, Angst, ist gedämpft durch Müdigkeit und animalisch träges Wohlbehagen: immerfort essen, immerfort schlafen, dazwischen ein bisschen Radiohören.“

Victor Klemperer (9 oktober 1881 - 11 februari 1960)

Monument in Dresden

De Russische dichteres en schrijfster Marina Tsvetájeva werd geboren op 9 oktober 1892 in Moskou. Zie ook mijn blog van 9 oktober 2006 en ook mijn blog van 9 oktober 2008 en ook mijn blog van 8 oktober 2009.

 Here, in my Moscow, - cupolas shine

Here, in my Moscow, - cupolas shine.

Here, in my Moscow, - church bells chime.

And tombstones, here, all stand aligned,

Tsarinas sleep there, and tsars.

You don’t know, but in the Kremlin, at dawn,

The air is lightest – and just here alone!

You don’t know, but in the Kremlin, each dawn,

I pray to you - until dusk.

And you stroll along your Neva River, slow,

While I stand alone where my Moskva flows.

With my head bowed low, I watch the blurry glow -

Streetlamps in the dusk.

With my whole insomnia, I’m in love with you,

With my whole insomnia, I am harking you,

While sextons awake in the Kremlin to

Carry out their morning tasks.

But, my Joy, my river – with your river still…

But, my Joy, my arm – with your arm, I feel,

Will not come together, at least, until

The dawn catches the dusk.

I like the fact that you’re not mad about me

I like the fact that you’re not mad about me,

I like the fact that I’m not mad for you,

And that the globe of planet earth is grounded

And will not drift away beneath our shoes.

I like the fact that I can laugh here loudly,

Not play with words, feel unashamed and loose

And never flush with stifling waves above me

When we brush sleeves, and not need an excuse.

I like the fact that you don’t feel ashamed

As you, before my eyes, embrace another,

I like the fact that I will not be damned

To hell for kissing someone else with ardor,

That you would never use my tender name

In vain, that in the silence of the church’s towers,

We’ll never get to hear the sweet refrain

Of hallelujahs sung somewhere above us.

With both, my heart and hand, I thank you proudly

For everything, - although you hardly knew

You loved me so: and for my sleeping soundly,

And for the lack of twilight rendezvous,

No moonlit walks with both your arms around me,

No sun above our heads or skies of blue,

For never feeling - sadly! - mad about me,

For me not feeling - sadly! - mad for you.

Vertaald door Andrey Kneller

Marína Tsvetájeva (9 oktober 1892 – 31 augustus 1941)

Standbeeld in Moskou



Zie voor nog meer schrijvers van de 9e oktober ook mijn vorige blog van vandaag en eveneens mijn eerste blog van vandaag.