|
De Colombiaanse schrijver Gabriel García Márquez werd op 6 maart 1928 in de kustplaats Aracataca geboren. Zie ook mijn blog van 6 maart 2007 en ook mijn blog van 6 maart 2008.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Uit: Over de liefde en andere duivels (Vertaald door Adri Boon)
Zij denkt dat u edelen in een val van Satan zijn gelopen,' zei de onderkoning.
Niet alleen wij, maar heel Spanje zei de bisschop. 'We zijn de oceaan overgestoken om de leer van Christus te verbreiden, en daar zijn we in geslaagd voor zover het missen, processies en patroonsfeesten betreft, maar niet waar de ziel in het geding is'.
Hij sprak over Yucatán. waar weelderige karhedralen waren verrezen om de heidense piramiden aan het oog te onttrekken, zonder dat men er bij stil stond dat de inheemse bevolking naar de mis ging omdat hun heiligdommen onder de zilveren altaren bleven voortleven. Hij sprak over de rassenvermenging die ze hadden veroorzaakt sinds de verovering: Spaans bloed met indiaans bloed, Spaans en indiaans bloed met dat van allerlei soorten negers, tot aan West-Soedanese mohammedanen aan toe, en hij vroeg zich af of er wil plaats was in Gods riik Voor, een dergelijk allegaartje. Ondanks zijn moeizame ademhaling en zijn ouderdomskuchje eindigde hij zonder de onderkoning een pauze te gunnen. `Wat kan dat alles anders zijn dan een streek van de Vijand?'
Gabriel García Márquez (Aracataca, 6 maart 1928)
De Engelse dichteres Elizabeth Barrett Browning werd op 6 maart 1806 geboren in Durham, Engeland. Zie ook mijn blog van 6 maart 2007 en ook mijn blog van 6 maart 2008.
Sonnetten van de Portugese XLIII
Hoe ik je liefheb? Geef het woord aan mij.
Ik bemin je zo diep en hoog en wijd,
waar mijn ziel blindelings in slaagt, als zij
de kern van Zijn ervaart in Zaligheid.
Ik bemin je als ik dagelijks moet vechten
en zorgen heb bij kaarslicht en zonneschijn.
Ik bemin je open, met plichten en rechten.
Ik bemin je zuiver, zonder ijdel te zijn.
Ik bemin je met een hartstocht die niet week
en met kinderlijk geloof streed tegen oud verdriet.
Ik bemin je met een liefde die verloren leek
zoals mijn idolen, -- Ik bemin je met de nood
en lach en adem van mijn leven! -- Als God gebiedt,
zal ik je nog beter beminnen na de dood.
Vertaald door Lepus
Consolation
All are not taken; there are left behind
Living Belovèds, tender looks to bring
And make the daylight still a happy thing,
And tender voices, to make soft the wind:
But if it were not soif I could find
No love in all this world for comforting,
Nor any path but hollowly did ring
Where 'dust to dust' the love from life disjoin'd;
And if, before those sepulchres unmoving
I stood alone (as some forsaken lamb
Goes bleating up the moors in weary dearth)
Crying 'Where are ye, O my loved and loving?'
I know a voice would sound, 'Daughter, I AM.
Can I suffice for Heaven and not for earth?'
Elizabeth Barrett Browning (6 maart 1806 29 juni 1861)
Portret door Thomas Buchanan Read
De Franse schrijver Stéphane Hoffmann werd geboren op 6 maart 1958 in Saint-Nazaire. Hoffmann kreeg zijn opleiding aan de colleges Saint-François-Xavier (Vannes) en Saint-Louis (Saint-Nazaire) en studeerde vervolgens aan de Sorbonne, Paris II Assas en aan de universiteit van Nantes geschiedenis en rechten. Na zijn studie richtte hij zich eerst op public relations en op de journalistiek. Hij is o.a. redacteur van La Baule Privilèges en sinds 1996 van Nantes Métropole Magazine.
Uit: Journal d'un crétin
"Je m'appelle Guy Lacroix. J'ai 40 ans. Depuis quinze ans, je suis marié à Sylvie, qui en a 37. Sylvie est ma lumière. Nous nous sommes rencontrés lors d'un pèlerinage à Chartres. Nous habitons le XVe arrondissement de Paris. Rue de la Convention. Juste face à l'hôpital Boucicaut. C'est un quartier que j'aime, à taille humaine, avec une bonne équipe paroissiale. Je suis sous-directeur d'un établissement bancaire. Dans mon métier même, je peux agir. Je veux être une lumière, une force qui va. Un témoin des valeurs auxquelles je crois. Je suis Guy Lacroix. Je suis quelqu'un, même avec un petit "q". Mais si chacun agit dans son petit coin, nous y arriverons. "
Stéphane Hoffmann (Saint-Nazaire, 6 maart 1958)
De Japanse schrijver Teru Miyamoto werd geboren op 6 maart 1947 in Kobe. Hij studeerde af in letteren aan de Otemon Gakuin Universiteit en begon te werken als copywriter. In 1970 schreef hij zijn eerste roman en gaf zijn baan op om te schrijven.
Uit: The Swallows' Nest (Vertaald door Anthony Hood Chambers)
Yoshitake Kenji, president of the Dream Street Shopping Arcade Merchants' Association, abruptly slid open the little glass window, pointed to the eaves, and said, "We want to get rid of this swallows' nest." Tomi opened her sunken eyes in surprise. How long did a swallow live? The question had preoccupied her recently, and just then she'd been absorbed in thoughts about swallows.
"Get rid of it?" Like Yoshitake, she spoke the language of southern Osaka.
"That's right. There was a meeting of the Association last night. A majority vote. People said the swallows' nest under the eaves of this tobacco stand impedes the future development of the Dream Street Shopping Arcade."
"Why is that?"
Yoshitake cleared his throat, leaned forward, and glanced around the interior of Tomi's shop as he groped for words. "Well, you see, well..." In fact, it was not the swallows' nest he wanted to dislodge, but Tomi, who held the rights to a one-mat space in the Furukawa Stationery Shop. Trying to look both stern and gentle at the same time, he knitted his brows and smiled. The demands that this attempt made on his facial muscles gave rise to faint twitches all over. Rattled, he rubbed his face with both hands.
Teru Miyamoto (Kobe, 6 maart 1947)
De Zwitserse schrijver, fotograaf en journalist Nicolas Bouvier werd geboren op 6 maart 1929 in Lancy. Met zijn reisbeschrijvingen groeide hij uit tot een cultauteur in dit genre. Bouvier studeerde geesteswetenschappen en recht in Genève. In 1959 brak hij zijn studie af en maakte hij met de bevriende schilder Thierry Vernet in een Fiat een reis via Joegoslavië en Turkije naar Afghanistan. Daarna reisde hij alleen verder naar Sri Lanka en Japan. Terug in Zwitserland schreef hij L'usage du monde.
Uit: L'Usage du Monde
Travnik, Bosnie, le 4 juillet.
"Ce matin, soleil éclatant, chaleur ; je suis monté dessiner dans les collines. Marguerites, blés frais, calmes ombrages. Au retour, croisé un paysan monté sur un poney. Il en descend et me roule une cigarette qu'on fume accroupis au bord du chemin. Avec mes quelques mots de serbe je parviens à comprendre qu'il ramène des pains chez lui, qu'il a dépensé mille dinars pour aller trouver une fille qui a de gros bras et de gros seins, qu'il a cinq enfants et trois vaches, qu'il faut se méfier de la foudre qui a tué sept personnes l'an dernier.
"Ensuite je suis allé au marché. C'est le jour : des sacs faits avec la peau entière d'une chèvre, des faucilles à vous donner envie d'abattre des hectares de seigle, des peaux de renard, des paprikas, des sifflets, des godasses, du fromage, des bijoux de fer-blanc, des tamis de jonc encore vert auxquels des moustachus mettent la dernière main, et régnant sur tout cela, la galerie des unijambistes, des manchots, des trachomeux, des trembleurs et des béquillards.
"Ce soir, été boire un coup sous les acacias pour écouter les Tziganes qui se surpassaient. Sur le chemin du retour, j'ai acheté une grosse pâte d'amande, rose et huileuse. L'Orient, quoi!"
J'examinai la carte. C'était une petite ville dans un cirque de montagnes, au coeur du pays bosniaque. De là, il comptait remonter vers Belgrade où l'"Association des peintres serbes l'invitait à exposer. Je devais l'y rejoindre dans les derniers jours de juillet avec le bagage et la vieille Fiat que nous avions retapée, pour continuer vers la Turquie, l'Iran, l'Inde, plus loin peut-être... Nous avions deux ans devant nous et de l'argent pour quatre mois. Le programme était vague, mais dans de pareilles affaires, l'essentiel est de partir ».
Nicolas Bouvier (6 maart 1929 17 februari 1998)
Thierry Vernet en Nicolas Bouvier in 1953
De Duitse dichter en schrijver Günter Kunert werd geboren op 6 maart 1929 in Berlijn. Zie ook mijn blog van 6 maart 2007 en ook mijn blog van 6 maart 2008.
Leute
Kleine Leute, große Leute
gab es gestern, gibt es heute,
wird es sicher immer geben,
über, unter, hinter, neben
dir und mit und ihm und ihr:
Kleine, Große sind wie wir.
Größer als ein Großer kann
aber sein ein kleiner Mann.
Klein und groß sagt gar nichts aus,
sondern nur, was einer draus
für sich selbst und alle macht.
Darum habe darauf acht:
Wer den andren hilft und stützt
und sich nicht nur selber nützt,
hat das richtige Format -
ob ein Zwerg er oder grad
lang wie eine Latte ist
oder einen Meter mißt.
Kleine Leute, große Leute
gab es gestern, gibt es heute.
Der alte Mann
Der alte Mann
studiert die Todesanzeigen
mit Befriedigung:
Generaldirektor Sowieso
verstarb im sechzigsten Lebensjahr.
Da fühlt man sich gleich besser
und gesünder und fast
glücklich. Wie im Krieg, wo
die Granaten links und rechts
einschlugen. Es trifft
immer die anderen. Gott sei Dank,
daß ich kein anderer bin.
Günter Kunert (Berlijn, 6 maart 1929)
|
