De Amerikaanse schrijver Peter de Vries werd geboren op 27 februari 1910 in Chicago als zoon van Nederlandse immigranten. Zie eook mijn blog van 27 februari 2010.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Uit: The Last Hurrah

„Wednesday morning, 8.40 a.m. Tom has his overnight bag packed. He has on suit and tie.

“I'll miss you,” Kirralyn says, kissing him on the lips. “We'll miss you.” She places Tom's right hand on her protruding belly. “Kiss our baby good bye.”

Tom kneels down and kisses her tummy. “Bye bye little baby,” he sing-songs.

“I wish you didn't have to go.”

“I know,” Tom says. “But I do. This is an important client. He's insisting on a face-to-face, he likes to meet the people he's going to work with. And Derrick insisted I go.”

“Because you're the best,” Kirralyn says. Tom smiles. She has this unwavering faith in him. “You are going to be the best father in the world,” she says. “And husband.”

“You bet,” he says, and makes a concerted effort to look her in the eye.

A horn blasts outside. It's his taxi.

“See you tomorrow night then,” she says, kissing him on the cheek.

“You bet,” he says. “Love you.” And he's out the front door. She watches the taxi driver place his suitcase in the boot of the car. Then Tom's in the taxi and they're off.

“The airport, right?” says the driver.

“Change of plan,” Tom says. “The Cross.”

“The Cross?” says the driver, frowning, then raising his eyebrows, smiling. “Bit early, isn't it?”

Tom takes offence. “What do you mean? I'm going to work.”

“Whatever,” says the driver, turning his attention to the traffic.“

Peter De Vries (27 februari 1910 – 28 september 1993)

De Franse schrijver en dichter Jules Lemaître werd geboren op 27 februari 1853 in Vennecy, Loiret. Zie ook mijn blog van 27 februari 2007 en ook mijn blog van 27 februari 2008 en ook mijn blog van 27 februari 2009 en ook mijn blog van 27 februari 2010.

Uit: Les Rois

„Quand la cour se fut rangée des deux côtés du trône, le roi Christian, très vieux, d'une pâleur de cire, sa barbe blanche étalée sur sa tunique militaire et cachant à moitié le grand cordon de l'Aigle-Bleu, dit, d'une voix forte de commandement, chevrotante à peine:

--Monsieur le grand chancelier, quand il vous plaira.

Le grand chancelier, comte de Moellnitz, debout au pied de l'estrade, devant une table carrée couverte d'un tapis de pourpre à crépines d'or—la table royale des mélodrames historiques--déroula un parchemin d'où pendait un sceau rouge plus large qu'une hostie, et, scandant les phrases d'un hochement de sa petite tête d'oiseau déplumé, il lut avec une lenteur et des intonations d'archevêque officiant:

«Nous, Christian XVI, par la grâce de Dieu roi d'Alfanie, à tous présents et à venir salut.

»Considérant que l'âge et la maladie, sans diminuer notre zèle pour le bien de notre peuple, ne nous permettent plus d'y travailler selon notre désir et nous rendent désormais difficile le gouvernement de nos États;

»Déléguons généralement tous nos pouvoirs à notre fils aîné et héritier présomptif, Hermann, prince de Marbourg, duc de Fridagne, et ce pour une année à dater du présent jour;

»Ordonnons à tous nos sujets, à tous les officiers des armées de terre et de mer, à tous les magistrats, administrateurs et fonctionnaires constitués d'obéir au prince de Marbourg comme à nous-même;

»Appelons les bénédictions de Dieu sur le prince Hermann, afin qu'il exerce avec sagesse et prudence et pour le plus grand avantage de nos sujets la puissance que nous lui déléguons.“

Jules Lemaître (27 februari 1853 – 5 augustus 1914)

De Nederlandse schrijver Albert Kuyle werd geboren in Utrecht op 17 februari 1904. Zie ook mijn blog van 27 februari 2010.

Uit: Harten en Brood

„De heele wereld is vol met meisjes als juffrouw Willy. Drie jaar van hun leven zijn ze als alle kindertjes, ze spuwen op hun truitje en morsen al wat ze eten of drinken. Dan neemt de maatschappij hen behoedzaam op uit de bonte veelheid, en begint ze zoetjes-aan af te wennen wat ze gewend zijn geraakt. Ze leeren spelend op het belletje drukken dat boven de tafel hangt, en als een van de meiden hen een tik geeft omdat ze onmenschelijk lastig zijn, dan wordt haar onder oogen gebracht dat het niet aangaat om deze kinderen te slaan. Tot hun zevende jaar blijven ze thuis, en de vier eerste jaren na hun kleurloozen tijd dienen alleen om het beginsel van de uitverkiezing zoetjes-aan in hen wakker te roepen. Ze dragen andere kleeren dan de kinderen waarmee ze niet mogen spelen, en bemerken dat je een hoop, bijna alle dingen, machtig kunt worden als je er maar voldoende lang om blijft vragen. Vader of moeder hebben ronde stukken geld in hun zak of papieren en daarvoor kun je alles krijgen wat er in de wereld achter de ruiten ligt. Na hun zevende jaar gaan ze naar school, soort bij soort en stand bij stand. Er zijn scholen waar allemaal van dezelfde kwaliteit kindertjes in de banken zitten. Ze dragen mooie jurken en goed gemaakte pakjes en worden tweemaal per dag door de kinderjuffrouw gehaald, of door een moeder die ergens taartjes met ze gaat eten.“

Albert Kuyle (17 februari 1904 - 4 maart 1958)

De Duitse schrijver Johannes Wilhelm Meinhold werd geboren op 27 februari 1797 in Netzelkow op Usedom. Zie ook  ook mijn blog van 27 februari 2009 en ook mijn blog van 27 februari 2010.

Uit: Die Bernsteinhexe

„Und hätten wir jetzunder wohl zufrieden sein und Gotte Tag und Nacht auf unsern Knien danken mögen. Denn unangesehen, dass er uns so gnädiglich aus so grosser Trübsal erlöset, hatte er auch das Herze meiner lieben Beichtkinder also umbgekehret, dass sie nicht wussten, was sie uns Gutes tun söllten. Brachten alle Tage Fische, Fleisch, Eier, Würste und was sie mir sonsten bescheren täten und ich wieder vergessen hab. Kamen auch den nächsten Sonntag alle zur Kirchen, gross und klein (ausser der Klienschen in Zempin, so unterdessen einen kleinen Jungen gekriegt und annoch ihre Wochen hielt), allwo ich über Hiob 5, Verse 17, 18, 19, meine Dankpredigt hielte: »Siehe, selig ist der Mensche, den Gott strafet, darum weigere dich der Züchtigung des Allmächtigen nicht. Denn er verletzet und verbindet, er zerschmeisset, und seine Hand heilet. Aus sechs Trübsalen wird er dich erretten, und in der siebenten wird dich kein Übel rühren.« Wobei ich oftermalen von wegen dem Heulen ein wenig innehalten musste, dass sie sich verpusten könnten. Und hätt ich mich in Wahrheit anjetzo mit dem Hiob, nachdeme ihn der Herr wiederumb gnädig aus seinen Trübsalen erlöset, wohl mügen in Vergleichung stellen, wenn nit mein Töchterlein gewesen wäre, so mir abereins viel Herzeleid bereitete.“

Wilhelm Meinhold (27 februari 1797 – 30 november 1851)