Het verhaal: Politiekapitein Christian Janvier (Jacques Gamblin uit onder andere Les misérables, Kanzo sensei en Dissonances) worstelt met een hele reeks privéproblemen. Zijn echtgenote (topactrice Nathalie Besançon) is langzaam aan het vervreemden van hem, maar haar pogingen om er eens samen op uit te trekken worden steevast genegeerd. Een eventuele verhuis wordt bovendien niet echt verwelkomd door dochter Caroline (Priscilla Attal-Sfez), wiens muziekstudies en judocarrière ook bergaf gaan.

Wanneer het nieuws binnenkomt dat er een jonge vrouw wordt vermist, lijkt dat aanvankelijk aan te sluiten op een reeks verdwijningen die vijftien jaar geleden is begonnen. Janvier, die zich toen al met de zaak bezighield, bijt zich erin vast en gaat op zoek naar de dader. Daarbij krijgt hij tegen zijn zin de jonge inspecteur Olivier Ducourt (Aïssa Bussetta uit onder andere Transporter 3) toegewezen. Omdat Ducourt nooit in de buurt heeft gewoond, belast Janvier hem met een taak waarmee hij zichzelf kan bewijzen: achterhalen wat drie nummers die hij in de kamer van het vermiste meisje heeft gevonden betekenen.

Terwijl Janvier zijn privéleven probeert te balanceren met zijn zoektocht naar de dader, begint hij last te krijgen van hallucinaties, maar een bezoekje aan de huisarts brengt niets aan het licht. Naarmate het onderzoek verder vordert, dreigt de politierechercheur echter steeds verder af te glijden in een spiraal van nachtmerries en zinsbegoochelingen.

Ondertussen blijft iedereen wachten op een teken waaruit zou blijken dat het om dezelfde misdadiger gaat die al zes meisjes heeft ontvoerd: een pakje keurig opgevouwde vrouwenkleren met daartussen een porseleinen beeld van de Heilige Maagd Maria. Wanneer dat uiteindelijk wordt gevonden, begint Janvier echter argwaan te krijgen; Ducourt ontdekt immers vrij snel dat de kledingstukken deze keer zijn gewassen in een stomerij. Het spoor leidt naar de taxichauffeur Roland Guerrand (Arsène Jiroyan), maar ’s mans profiel en modus operandi beantwoordt maar heel weinig aan de verwachtingen. Zou hij zijn werkwijze hebben aangepast of is er meer aan de hand?

Achtergrond: Les oubliées is een sterke Franse miniserie die enkele jaren na furore te hebben gemaakt in de Franstalige regio’s nu door Just Entertainment voor het eerst in de volledige Benelux wordt uitgebracht. Hoofdrolspeler en theaterscenarist Jacques Gamblin is een absolute ster die eerder al een paar van de meest prestigieuze filmprijzen in de wacht wist te slepen, waaronder de prijs voor beste acteur op het Cabourg Romantic Film Festival en – vooral – een Zilveren Beer op het Internationaal Filmfestival van Berlijn. Daarbovenop werd hij al genomineerd voor drie Césars. Ook de rest van de cast – met onder andere Nathalie Besançon en William Nadylam uit Kirikou en de heks en de topfilm Murphy’s Law – is ijzersterk. Samen zorgen ze voor doorleefde, subtiele vertolkingen die hoge ogen wisten te gooien bij de recensenten.

Scenaristen Hervé Hadmar en Marc Herpoux kennen duidelijk hun politieklassiekers. Ze lieten zich inspireren door de verhalen van grootheden als Chabrol, Simenon en Jacques Audiard, maar het lichtjes surrealistische universum dat ze hebben gecreëerd doet mede dankzij de sfeervolle beelden van director of photography Éric Demarsan en de sublieme soundtrack van Éric Demarsan ook denken aan David Lynch, terwijl er in de afleveringen zelfs opzettelijke knipoogjes zitten verborgen naar onder andere Alan Ball en zijn Six Feet Under. Bovendien werd er besloten om geen platgetreden paden te bewandelen: Les oubliées vindt plaats in het noorden van Frankrijk in plaats van in het archetypische Parijs en centreert zich in tegenstelling tot de meeste Amerikaanse series haast exclusief op Janvier, die langzaam de greep op zijn mentale gezondheid lijkt te verliezen, jaren voor er ooit sprake was van Hannibal. Daardoor is Les oubliées een licht bevreemdende, uiterst sfeervolle en spannende miniserie geworden die zes afleveringen lang moeiteloos de aandacht weet vast te houden.

Wat de pers schrijft

‘[Hervé Hadmar en Marc Herpoux] hebben ervoor gekozen om hun sporen te bedekken, te spelen met onze referenties en ons over het drijfzand van een vreemd en dromerig universum te leiden. Ze slagen erin om, gevoed op zowel Angelsaksische series als klassieke thrillers, de clichés van het genre om te draaien door een sterke focus te vertonen en – vooral – een identiteit te creëren die ontbreekt in de meeste Franse producties. … De kijker is gedoemd om zich samen met Janvier te verliezen. Het scenario van Les oubliées is beschouwend, hypnotisch en beklijvend, maar ook effectief en verslavend, net zoals de beste Amerikaanse series, van The Sopranos tot The Wire doorheen Dexter of Deadwood – Hadmar en Herpoux hebben alles ontleed. Ze hebben de trucjes onder de knie, maar hebben die met zoveel vaardigheid aan elkaar geknoopt dat de serie ontsnapt aan het gevoel dat het gaat om een slimme kopie. Klein mirakel of het begin van een revolutie die de tv-fictie door elkaar zal schudden? Les oubliées blijkt in ieder geval op tijd te bewijzen dat durf en originaliteit niet alleen het eigendom zijn van de Angelsaksen. En is daardoor een prestigieus visitekaartje voor zijn auteurs.’ Isabelle Poitte, Télévision Télérama

Artistieke Fiche: Jacques Gamblin: Politiekapitein Christian Janvier, Aïssa Bussetta: Onderluitenant Olivier Ducourt, William Nadylam: Rechter Galbert, Nathalie Besançon: Suzane Janvier, Priscilla Attal-Sfez: Caroline Janvier en Arsène Jiroyan: Roland Guerrand

Technische fiche: Duur: 6 afleveringen van 52 minuten - Release: 24 februari 2015 - Distributie: Just Entertainment - Regie: Hervé Hadmar - Scenario: Hervé Hadmar & Marc Herpoux - Productie: Jean-Pierre Fayer & Fabienne Servan-Schreiber - Muziek: Éric Demarsan - Cinematografie: Jean-Max Bernard - Montage: Didier Vandewattyne