|
De Engelse schrijver J.R.R. Tolkien werd geboren op 3 januari 1892 in Bloemfontein, Zuid-Afrika. Zie ook mijn blog van 3 januari 2007 en ook mijn blog van 3 januari 2008.
Uit: The Children of Hurin
In the year that Turin was seventeen years old, his grief was renewed; for all tidings from his home ceased at that time. The power of Morgoth had grown yearly, and all Hithlum was now under his shadow. Doubtless he knew much of the doings of Hurin's people and kin, and had not molested them for a while, so that his design might be fulfilled; but now in pursuit of this purpose he set a close watch on all the passes of the Shadowy Mountains, so that none might come out of Hithlum nor enter it, save at great peril, and the Orcs swarmed about the sources of Narog and Teiglin and the upper waters of Sirion. Thus there came a time when the messengers of Thingol did not return, and he would send no more. He was ever loath to let any stray beyond the guarded borders, and in nothing had he shown greater good will to Hurin and his kin than in sending his people on the dangerous roads to Morwen in Dor-lomin.
Now Turin grew heavy-hearted, not knowing what new evil was afoot, and fearing that an ill fate had befallen Morwen and Nienor; and for many days he sat silent, brooding on the downfall of the House of Hador and the Men of the North. Then he rose up and went to seek Thingol; and he found him sitting with Melian under Hirilorn, the great beech of Menegroth.
J.R.R. Tolkien (3 januari 1892 2 september 1973)
De Franse schrijfster Marie Darrieussecq werd geboren in Bayonne, Pyrénées-Atlantiques, op 3 januari 1969. Zij behaalde haar Baccalauréat aan het Lycée Cassin in Bayonne en studeerde vervolgens aan de Ecole Normale Supérieure in Parijs Franse literauur. Zij vervolgde de studie aan de Sorbonne Nouvelle en aan de Jussieu. In 1997 studeerde zij af. In 1996 debuteerde zij met de roman Truismes. Ze debuteerde in 1996 met de roman Truismes, over een vrouw die in een varken verandert in een toekomstige, dictatoriale maatschappij. De roman kende een enorm succes in Frankrijk en werd in een groot aantal landen in vertaling uitgebracht. Sindsdien geldt Darrieussecq als een van de origineelste jonge Franse auteurs. Na ditsucces besloot Darrieussecq geen docente te blijven, maar door te gaan met schrijven. Haar tweede roman, Naissance des fantômes (1998, in vertaling Spookverschijningen) is net als Tom is dood een verslag van een vrouw die zich geconfronteerd ziet met een ingrijpende gebeurtenis, in dit geval het feit dat haar man niet meer terugkeert van een boodschap die hij ging doen.
Werk o.a.: La Plage, 2000, Bref séjour chez les vivants, 2001, White, 2003, Le Pays, 2005, Tristes Pontiques, 2008
Uit: Tom est mort (2007)
Je n'avais jamais la sensation de dormir. Le matin j'étais plus fatiguée que la veille. Parfois l'interrupteur pour éteindre mon cerveau fonctionnait : les somnifères, des somnifères de cheval. Mais quand ça ne fonctionnait pas, quand je ne m'abattais pas comme une jument dans un sommeil de brute, j'avais le temps de visiter les coins les plus reculés du labyrinthe. Cauchemar, nuit, jour, quel nom portait ce lieu ? Tom avait brûlé. Corps et biens comme on dit, ses biens se montant à des sous-vêtements blancs, et à tout, tout. J'étais avec Tom. J'étais seule. Une écurie en flammes. Un caveau. Un caveau-écurie-soute-labyrinthe, nulle part, des couloirs infinis, des impasses, des oubliettes. Non, quel joli mot bénin que le mot oubliettes. J'étais dans le noir et la cendre du souvenir total. Gouffre au-dessus de moi, sans lumière. Plus de pensée. La douleur au point fixe. J'étais dans la vérité de la mort. Dans la lucidité extrême de l'insomnie.
Un simple récit, phrase après phrase sur un cahier pour raconter la mort de Tom, quatre ans et demi, à Sydney en Australie.
Marie Darrieussecq (Bayonne, 3 januari 1969)
De Estlandse dichter en schrijver Sven Kivisildnik (eig. Sven Sild) werd geboren op 3 januari 1964 in Rakvere. Hij behoorde tot de schrijversgroep Hirohall en is ook zanger van de groep Whaw! Zaiks. Hij is een scherp obsevator en criticus van de hedendaagse Estlandse samenleving. Hij debuteerde in 1987 met (Eng.) Wet Viktor, gebaseerd op een gedicht van Marie Under. In 1996 verscheen een volumineuze bundel van 800 paginas Like Red Agaric to a Bull (Nagu härjale punane kärbseseen), waarin het meeste werk tot dan toe was opgenomen. In 1997 verscheen het lange autobiografische gedicht A Human
Being Tested on Animals (Loomade peal katsetatud inimene, 1997).
The Kalevipoeg Club
The Traks Grill stands behind the Luua Manor
near the Kalevipoeg Club.
It came to a man in a dream
that as the moon waned
on the first Thursday night
he should go to the Traks Grill
straight up to the bar
which still stands there today.
He should dig on the south side
under the bar near the cash register
until he comes across a sewage pipe,
then roll the pipe aside
to reveal a kettle filled with coins,
and if he doesnt fear
what he will see there,
if he maintains his composure,
the wealth will be his.
It is said that the man went and dug
until he came to the pipes,
he rolled them aside,
and there he saw the kettle of coins.
As he began to hoist it from the pit
glamorous television hosts
swept up from underneath
in a cloud of dust and shards
all hissing horribly,
meaning to attack.
He flailed at them,
many fell dead
but more flew to replace them.
Fear overcame the man,
his body was wracked by tremors.
Finally he lept from the pit,
but on the edge stood
a large black Eurovision singer
snarling fearfully
and gnashing his teeth,
meaning to attack.
The man struck the singer
on the head with his spade
and ran all the way home
as fast as he could.
As for the coins, they were left
behind and remain there to this day,
but they can only be taken one day a year
on the Day of the Holocaust.
Vertaald door Hasso Krull en Brandon Lussier
Sven Kivisildnik (Rakvere,3 januari 1964)
De Britse schrijver Alex Wheatle werd geboren op 3 januari 1963 in Londen als zoon van Jamaïcaanse ouders. Zijn jeugd bracht hij grotendeels door in een kindertehuis in Surrey. Vanaf zijn zestiende schreef hij songteksten over wat hij zag en meemaakte van het leven in Brixton. Deze werden later omgewerkt tot complete boeken. In 1999 debuteerde hij met Brixton Rock. Voor East of Acre Lane uit 2001 ontving hij de London Arts Board New Writers Award.
Uit: Authorised to intimidate (The Guardian, 21 februari 2008)
I find it difficult to be so optimistic. I can't forget what happened in Brixton when I was growing up. In 1980 I was 17, unemployed, and living in a social services hostel. One February night we held a rave, and at 2am a dozen police officers arrived at the front door and asked us to turn the music down. We did as we were told but the officers did not disperse - probably a reaction to the exotic aroma wafting from the windows. Ravers held the door against the police. Sirens sounded, vans screeched and we heard the stomp of police boots before they battered the door down. What followed was reckless, wanton and without mercy. Young women as well as men were truncheon-whipped, kicked, punched and spat upon. I was one of many hurled into the back of police vans like diseased cattle. Many of us were bleeding; one friend was left with a broken arm. Most of us were 18 or under.
At the police station we were placed in cells, where we heard shrieks and screams as the brutality continued. I'm not sure if the beating I suffered or the waiting was worse. When a doctor finally arrived, he was told by the police that the injuries were sustained by criminals resisting arrest. In 1980s Brixton, no figure of authority believed what a black youth said. Yes, minor crime had occurred at the hostel, but the reaction was grossly disproportionate.
Up to the Brixton uprising in April 1981, I was stopped under the "sus" law by the police every time they saw me, sometimes twice a day. I was once arrested for looking into a jewellery shop window. Friends were beaten up by the Met's special patrol group squads on a regular basis. To be out on the street meant chancing your freedom. The tension ratcheted up. Everyone felt that something was about to happen, but when it did that warm spring day, I don't think anyone expected the blood, fury and sheer hatred that was unleashed. Mainland Britain hadn't seen anything like it in 100 years. My lasting memory of the three days of rioting was seeing a melting policeman's helmet. It's incredible no one was killed.
Alex Wheatle (Londen, 3 januari 1963)
De Romeinse schrijver, redenaar, politicus, advocaat en filosoof Marcus Tullius Cicero werd geboren in Arpinum op 3 januari 106 v. Chr. Zie ook mijn blog van 3 januari 2007 en ook mijn blog van 3 januari 2008.
Uit: De Goden (De Natura Deorum)
In de buurt staat de Centaur:
zijn paarde-delen wil hij wagen aan de Scharen.
Terwijl zijn rechterhand t viervoetig Beest vastgrijpt,
beweegt hij grimmig voorwaarts naar het prachtig Altaar.
Daar werkt ook Hydra zich vanuit de diepten op,
wier lichaam zich lang uitstrekt
en bij haar middenkrul licht glanzend t Mengvat op,
terwijl haar uiteind door de dicht bepluimde Raaf
behapt wordt; in de buurt daar, in het zicht van Tweeling,
zit "Voor-hond", die in t Grieks Prokúôn is geheten.
Heel dit sterrensysteem, heel deze grote hemeldecoratie: kan iemand die
bij zijn verstand is, denken dat dit het produkt is van toevallige, lukraak her en der
snellende partikels? Of zou misschien een soort van ander wezen zonder intelligentie en rede het hebben kunnen produceren? Maar het maken ervan vergde toch duidelijk rede, en sterker nog: men kan hun natuur niet eens begrijpen zonder de hoogste vorm van rede.
Dit alles is al bewonderenswaardig, maar hierbij blijft het niet: er is niets zo
opvallend als het feit dat de wereld een zodanige stabiliteit en samenhang vertoont,
dat er niets bestaat of zelfs maar denkbaar is dat beter is toegerust voor een lang
voortbestaan. Want alle delen van de wereld streven gelijkmatig van alle kanten naar het midden. Aaneengevoegde voorwerpen blijven het beste aan elkaar vast zitten wanneer ze met een soort keten helemaal aaneengebonden worden; in de wereld wordt deze rol vervuld door de natuur: zij zit overal in en brengt alles met geest en rede tot stand, ze trekt de buitenste delen naar het midden en balt ze samen.
Vertaald door Vincent Hunink
Cicero (3 januari 106 v. Chr. 7 december 43 v. Chr.)
|
