|
De Libanese dichter en romanschrijver Khalil Gibran werd geboren op 6 januari 1883 in Bischarri. Zie ook alle tags voor Khalil Gibran op dit blog.
Over Vriendschap
En een jongeling zei: Spreek tot ons over vriendschap.
En hij antwoordde, zeggende:
Je vriend is een antwoord op je verlangen.
Hij is je akker die je met liefde bezaait en vol dankzegging oogst.
En hij is je tafel en haardvuur.
Want je komt tot hem met je honger en bij hem zoekt ge rust.
Wanneer je vriend je zijn eigen geest ontsluit, ben je niet bang voor het 'neen' in je eigen geest, noch onthou je hem het 'ja'.
En wanneer hij zwijgt, blijft je hart luisteren naar zijn hart;
want zonder woorden worden in vriendschap alle gedachten, alle verlangens, alle verwachtigen geboren en gedeeld, vol ongevraagde vreugde.
Wanneer je afscheid neemt van je vriend, treur je niet;
want wat je het diepst in hem bemint, kan klaarder voor je zjin bij zijn afwezigheid, zoals een bergbeklimmer de berg duidelijker ziet vanuit de vlakte.
En laat je vriendschap geen andere bedoeling hebben dan een verdieping van de geest.
Want de liefde die iets anders zoekt dan de openbaring van haar eigen mysterie is geen liefde, maar een net dat uitgeworpen wordt; en alleen het waardeloze wordt gevangen.
En laat het beste voor je vriend zijn.
Zo hij de eb van je getij moet ervaren, doe hem ook de vloed kennen.
Want wat is je vriend dat je hem enkel zoeken zou om de tijd te doden.
Zoek hem steeds om de tijd te leven.
Want hij moet je tekort vullen, maar niet je ledigheid.
En laat er een lach zijn in de zoetheid der vriendschap en een samen beleven van genoegens.
Want in de dauw der kleine dingen vindt het hart zijn morgen en wordt verfrist.
Khalil Gibran (6 januari 1883– 10 april 1931)
De Nederlandse dichteres Hester Knibbe werd geboren op 6 januari 1946 in Harderwijk. Zie ook alle tags voor Hester Knibbe op dit blog.
Oogsteen
Het was nu. Schrikdraad stond
rond de tuinen der zonde, er moest nog
gehinkeld tussen de lijnen, een scherf geschopt
naar de vakken van morgen, op het plein gebuut bij de linde.
Achter de poort lag het wijde. Het was
nu. Zij verruilde haar stuiters voor stuivers
en zocht naar oogsteen en ziel. Vond toen
haar lichaam, wat daarmee te doen.
En het werd om te blozen zo warm in haar zomer
het werd om te blozen zo warm in oktober: het werd
nu. Op de stoepen verschenen lijnen en vakken
getrokken met krijt, op de pleinen stonden de linden buut vrij
en kinderen schopten scherven opzij, holden naar morgen, vonden
een oogsteen, haalden de stroom van het schrikdraad.
En het werd om te blozen zo koud in november.
Het is nu. Gisteren staat met een blos
achter glas en morgen is een mooie formule
die zich nog moet bewijzen: het is nu. Zij kent
de blink van een oogsteen en de kras erin, zij vertrouwt
alsnog op haar hakken, dat die haar dragen
naar einde en aanvang van alle beweging.
Kringloper
Langs de kant van de weg slingert de tijd
en roest en vermolmt. Hij
raapt hem op, een kromme secondewijzer
bijvoorbeeld, een vogelkooitje piepklein
of een balk met een oog dat vergaan zou
wanneer die bleef liggen. Thuis werpt hij
een ander licht op de dingen, maakt ze
tot wat ze nooit zijn geweest, geeft ze
een nieuwe verstilling: ijzervouwer,
houtmeter, herbouwer, verzamelaar
van de kleine verspilling.
Hester Knibbe (Harderwijk, 6 januari 1946)
De Franse schrijver Romain Sardou werd geboren op 6 januari 1974 in Boulogne-Billancourt. Zie ook alle tags voor Romain Sardou op dit blog.
Uit: Délivrez-nous du mal
“Ses rivaux avaient renoncé à le déstabiliser ou à l’assassiner ; il avait déjoué toutes leurs tentatives. Même les plus farouches en étaient réduits à attendre sa mort ; trépas qui se refusait à eux, malgré les mille troubles que l’âge lui faisait éprouver.
Le peuple de Rome ignorait les turpitudes de cet ancien soldat converti en cardinal ; pour lui, Artémidore restait le prestigieux Aures de Brayac, héros de la bataille de Mansoura.
Ces jours-ci, de quoi s’indignaient-ils, les Romains ? Du froid qu’il faisait et de la neige qui tombait, des taxes qui grevaient le prix du boisseau de blé, de la fin d’une contrebande de vin avec Chypre qui les privait de Malvoisie, de l’affluence de pèlerins qui accaparaient leurs meilleurs produits, des porteurs d’eau qui refusaient de travailler sous le gel, enfin du froid qu’il faisait et de la neige qui tombait…
De l’absence de souverain pontife ?
Pas un mot.
Des délibérations du conclave qui s’éternisaient ?
À peine plus.
Les Romains étaient accoutumés à ces "interrègnes", persuadés que l’Église, comme l’Empire autrefois, était un géant qui réussissait toujours à se mouvoir, même la tête coupée.
Artémidore de Broca y veillait.”
Romain Sardou (Boulogne-Billancourt, 6 januari 1974)
De Amerikaanse dichter Carl Sandburg werd geboren op 6 januari 1878 in Galesburg, Illinois. Zie ook alle tags voor Carl Sandburg op dit blog.
Hope Is a Tattered Flag
Hope is a tattered flag and a dream of time.
Hope is a heartspun word, the rainbow, the shadblow in white
The evening star inviolable over the coal mines,
The shimmer of northern lights across a bitter winter night,
The blue hills beyond the smoke of the steel works,
The birds who go on singing to their mates in peace, war, peace,
The ten-cent crocus bulb blooming in a used-car salesroom,
The horseshoe over the door, the luckpiece in the pocket,
The kiss and the comforting laugh and resolve—
Hope is an echo, hope ties itself yonder, yonder.
The spring grass showing itself where least expected,
The rolling fluff of white clouds on a changeable sky,
The broadcast of strings from Japan, bells from Moscow,
Of the voice of the prime minister of Sweden carried
Across the sea in behalf of a world family of nations
And children singing chorals of the Christ child
And Bach being broadcast from Bethlehem, Pennsylvania
And tall skyscrapers practically empty of tenants
And the hands of strong men groping for handholds
And the Salvation Army singing God loves us….
I Sang
I sang to you and the moon
But only the moon remembers.
I sang
O reckless free-hearted
free-throated rythms,
Even the moon remembers them
And is kind to me.
Carl Sandburg (6 januari 1878 - 22 juli 1967)
De Duitse schrijver Jens Johler werd geboren op 6 januari 1944 in Neumünster. Zie ook alle tags voor Jens Johler op dit blog.
Uit: Die Stimmung der Welt
„Er schlug die augen auf und starrte auf die Balken an der Zimmerdecke. Der Mond warf ein bläulich-fahles Licht durchs Fenster.
Er wollte aufstehen, aus dem Bett heraus, ins Arbeitszimmer, in die Komponierstube, ein wenig Musik machen, irgendetwas spielen, um die Gespenster zu vertreiben, die ihn im Traum heimgesucht hatten, aber er konnte sich nicht rühren. Die Beine gehorchten nicht, die Arme nicht, nicht ein einziger Finger.
Was ist los mit mir?
Er spürte immer noch den Druck auf seiner Brust. Jemand hatte ihm im Traum einen Stiefel darauf gesetzt und ihn niedergedrückt. Es fühlte sich an, als presste der Stiefel ihn immer noch, die Brust war wie eingeschnürt, das Atmen fiel ihm schwer.
Ich kriege keine Luft
Er lauschte auf ihren Atem neben sich, der gleichmäßig und ruhig ging. Beim Ausatmen gab sie einen leisen, pfeifenden Ton von sich, ein hohes Gis. Er wollte sie wecken und darum bitten, ihm beim Aufstehen zu helfen. Er öffnete den Mund, um zu sagen, hilf mir bitte, ich kann mich nicht bewegen, ich kriege keine Luft, aber er brachte keinen Ton heraus.
Er konnte nichts tun, gar nichts. Er konnte nur daliegen und die Balken anstarren.
Lieber Gott, mach, dass ich nicht gelähmt bin.
Er schloss die Augen und versuchte, sich wieder in den Traum zurückzuversetzen. Wer war es, der ihm den Stiefel auf die Brust gesetzt hatte? Und wie war es dazu gekommen? Sein Gefühl sagte ihm, irgendetwas sei in dem Traum passiert, das zu seiner Lähmung geführt hatte. Er hatte die Vorstellung, er müsse zurück und dafür sorgen, dass er einen anderen Verlauf nahm. Mit einem anderen Ausgang.“
Jens Johler (Neumünster, 6 januari 1944)
Cover
De Amerikaanse schrijver Edgar Laurence Doctorow werd geboren op 6 januari 1931 in New York. Zie ook alle tags voor E. L. Doctorow op dit blog.
Uit: City Of God
“But then, when dessert was about to be served, the men were instructed to consult the verso of their name cards and move to a new table. I was seated next to a woman TV journalist who expressed strong political views at dinner though never on the screen, and I was not listening, and feeling sodden and miserable, when I looked back and found ... Moira ... staring at me with a solemn intensity that verged on anger.
She will meet me for lunch up near the museum and then we'll look at the Monets.
-And everything flying away from everything else for fifteen or so billion years, affinities are established, sidereal liaisons, and the stars slowly drift around one another into rotating star groups or galaxies, and in great monumental motions the galaxies even more slowly convene in clusters, which clusters in turn distribute themselves in linear fashion, a great chain or string of superclusters billions of light-years on end. And in all this stately vast rush of cosmosity, a small and obscure accident occurs, a chance array of carbon and nitrogen atoms that fuse into molecular existence as a single cell, a speck of organic corruption, and, sacre bleu, we have the first entity in the universe with a will of its own.”
E. L. Doctorow (New York, 6 januari 1931)
Zie voor nog meer schrijvers van de 6e januari ook mijn blog van 6 januari 2013 deel 2.
|
