|
De Engelse
schrijver Kingsley Amis werd geboren op 16 april 1922 in Londen. Zie ook alle tags voor Kingsley Amis op dit blog.
Uit: Lucky Jim
He and Welch might
well be talking about history, and in the way history might be talked about in
Oxford and Cambridge quadrangles. At moments like this Dixon came near to
wishing that they really were. He held on to this thought until animation
abruptly gathered again and burst in the older man, so that he began speaking
almost in a shout, with a tremolo imparted by unshared laughter:
'There was the most
marvellous mix-up in the piece they did just before the interval. The young
fellow playing the viola had the misfortune to turn over two pages at once, and
the resulting confusion ... my word ...'
Quickly deciding on
his own word, Dixon said it to himself and then tried to flail his features
into some sort of response to humour. Mentally, however, he was making a
different face and promising himself he'd make it actually when next alone.
He'd draw his lower lip in under his top teeth and by degrees retract his chin
as far as possible, all this while dilating his eyes and nostrils. By these
means he would, he was confident, cause a deep dangerous flush to suffuse his
face.
Welch was talking
yet again about his concert. How had he become Professor of History, even at a
place like this? By published work? No. By extra good teaching? No in italics.
Then how? As usual, Dixon shelved this question, telling himself that what
mattered was that this man had decisive power over his future, at any rate
until the next four or five weeks were up. Until then he must try to make Welch
like him, and one way of doing that was, he supposed, to be present and
conscious while Welch talked about concerts. But did Welch notice who else was
there while he talked, and if he noticed did he remember, and if he remembered
would it affect such thoughts as he had already? Then, abruptly, with no
warning, the second of Dixon's two predicaments flapped up into consciousness.
Shuddering in his efforts to repress a yawn of nervousness, he asked in his
flat northern voice: 'How's Margaret these days ?'
Kingsley Amis (16 april 1922 22 oktober 1995)
Kingsley en zijn zoon Martin Amis in 1992
De Vlaamse schrijfster, filosofe, hoogleraar en essayiste
Patricia De Martelaere werd geboren in Zottegem op 16 april 1957. Zie
ook alle tags voor Patricia de Martelaere op dit blog.
Uit: Een verlangen naar ontroostbaarheid
Zelfmoord is in. Meer en meer mensen
denken erover, meer en meer mensen doen het, meer en meer mensen proberen het
ook eens een keertje. Maar meest van al nog wordt er over zelfmoord gesproken -
door psychologen, sociologen en filosofen, door dokters en priesters, door
critici, moralisten en sympathisanten, door sekteleiders, begeleiders en
weifelende vertwijfelden.
Bij dit alles is reeds vaak gewezen, vanuit
diverse hoeken, op een merkwaardige band die zou bestaan tussen de zelfmoord en
het kunstenaarschap, meer in het bijzonder het schrijverschap. Tal van studies
zijn gewijd aan het suïcidaal gedrag van schrijvers als Sylvia Plath, Cesare
Pavese en Fernando Pessoa, aan het bestendige gevecht tegen de verlokking van
zelfmoord dat het leven van een onnoemelijk aantal andere schrijvers
karakteriseerde, en aan de uitgesproken cultus van het literaire
zelfmoordideaal in de romantische - en later de dadaïstische - kunstconceptie.
Ondanks dit alles is de band tussen het schrijven en de zelfmoord relatief
onopgehelderd gebleven. Want niettegenstaande hun manifeste, latente of onbewuste
zelfmoordobsessies blijft het een feit dat de meeste schrijvers het hebben
volgehouden tot ze een natuurlijke dood stierven, vaak zelfs op onbetamelijk
hoge leeftijd, en dat ze zich intussen vrij succesvol en comfortabel met hun
schrijverschap hebben weten te verzoenen. Weliswaar zijn er kunstenaars, uit
heden en verleden, die te kennen geven dat de kunst en zij alleen hen van de
zelfmoord heeft weerhouden. Maar waarom de kunst, en niet bijvoorbeeld het
pottenbakken, het kleiduifschieten of het postzegelverzamelen? Wat is er in het
schrijven dat een mens, in plaats van hem tot zelfmoord te drijven - wat
aannemelijker zou zijn -, juist van de zelfmoord doet afzien?
Patricia De Martelaere (16 april 1957 4 maart 2009)
De Duitse schrijfster
en dichteres Sarah Kirsch (eig. Ingrid Hella Irmelinde Kirsch) werd
geboren op 16 april 1935 in Limlingerode. Zie ook alle tags voor Sarah Kirsch op dit blog.
THE LAST OF NOVEMBER
Erst in die
Wechselstuben am Zoo
die letzten
silbernen Pferdchen aus allen
Manteltaschen
Umtausch ein
toller Kurs
es blieb noch was
übrig
Der Wind, der Wind,
unhimmlisches Kind
blies uns im
schönen Kabriolett an den Reichstag
Schneebeeren
rieselten
kleines Getier
raschelte an dem furchtbaren Ort
stellenweis grüner
Kalk
das ist die Mauer
Türmchen und
Aussichtspodeste hüben und drüben
alles registrieren
sagt er
wie Hemingway auf
dem Rückzug in Spanien
das stinkende Pferd
wir fuhren und
flogen dreimal um den frisch
vergoldeten Engel
trafen unsere töten
Dichter in ihren Wagen
die flogen
schneller und schöner als wir.
Die Luft riecht
schon nach Schnee
Die Luft riecht schon nach Schnee, mein Geliebter
Trägt langes Haar, ach der Winter, der Winter der uns
Eng zusammenwirft steht vor der Tür, kommt
Mit dem Windhundgespann. Eisblumen
Streut er ans Fenster, die Kohlen glühen im Herd, und
Du Schönster Schneeweißer legst mir deinen Kopf in den Schoß
Ich sage das ist
Der Schlitten der nicht mehr hält, Schnee fällt uns
Mitten ins Herz, er glüht
Auf den Aschekübeln im Hof Darling flüstert die Amsel
Sarah
Kirsch (Limlingerode, 16 april 1935)
De Franse
dichter, dadaïst en surrealist Tristan Tzara werd op 16 april 1896 in de Roemeense plaats
Moinesti geboren als Samuel Rosenstock. Zie ook alle tags voor Tristan Tzara op dit blog.
(DADAist eine
jungfräuliche Mikrobe)
DADAist eine jungfräuliche Mikrobe
Dada ist gegen das teure Leben
Dada
Aktiengesellschaft für die Ausbeutung von Ideen
Dada hat 391 verschiedene Haltungen und Farben je nach
dem
Geschlecht des Vorsitzenden
Es wandelt sich um behauptet sagt zugleich das
Gegenteil
ohne Bedeutung brüllt angelt.
Dada ist das Chamäleon der schnellen und interessierten
Veränderung.
Dada ist gegen die Zukunft. Dada ist tot. Dada ist idiotisch.
Es lebe Dada. Dada ist keine literarische Schule, brüllt
Tristan
Tzara (16 april 1896 24 december 1963)
Cartoon door David Baldinger
De Nederlandse
schrijver Ewald Vanvugt werd geboren op 16 april 1943 in
's-Hertogenbosch. Zie ook alle tags voor Ewald Vanvugt op dit blog.
Uit: Roofgoed
Bijna de hele
golvende buitenwand is van glas: de hoge zalen en hallen kijken uit op de
polder waar s zomers vette koeien in het groen grazen en s winters soms de
lokale bevolking door de sneeuw voorbij schaatst. De negen ranke witte palen
van de windmolens die de energie voor het gebouw opwekken, staan in drie rijen
van drie achter de parkeerplaatsen. Binnen durven de ruime vitrines de zwevende
vormen van het gebouw te herhalen.
Het silhouet van
het Europees Museum van het Wereldgeheugen is nu al een internationaal bekend
beeldmerk van Amsterdam. En sinds de opening blijft het nieuwe
schouwpaleis hoge aantallen bezoekers naar de stad trekken, de positiefste
voorspellingen nog overtreffend.
Net als in elk
mammoetmuseum - het Louvre, de Hermitage, de Uffizi, het British Museum, het
Museum van het Vaticaan kan een bezoeker in het Europees Museum in veel
galerijen temidden van het massale aanbod vaak niet kiezen welke
verbazingwekkende schepping het eerst nauwkeuriger te bekijken. Hij of zij
dreigt te verdrinken of is al ondergegaan in de overvloed aan beelden,
voorwerpen, schilderingen, documenten. Overweldigd door de veelheid glijdt de
aandacht vluchtig over de meeste spullen en deze onderdompeling in de
cultuurgoederen geeft een geweldig plezier omdat we delen in de
scheppingskracht van de vele vaklui en kunstenaars.
Ewald Vanvugt (s-Hertogenbosch, 16 april 1943)
De Nederlandse
dichter en etser Jan Luyken werd geboren in Amsterdam op 16 april 1649. Zie
ook alle tags voor Jan Luyken op dit blog.
Het Kind
Gewaarschouwd
Die Oog, en Ooren
heeft gemaakt,
Denkt, dat hy
hoord, en dat hy waakt.
Het Kind en moet
het niet vergeeten,
Dat alles wat van
hem geschied,
Schoon zyne Oud'ren
dat niet weeten,
Dat Onzen Lieven
Heer dat ziet;
Die 't al kan zien,
en al kan hooren,
Van alle die'er zyn
gebooren.
De Boog
Schiet niet in 't
wild; maar, doeld op 't wit.
Daar Eeuwig
voordeel achter zit.
Elk rekt (als 't
Kind) zyn spanning uit,
En schiet, na 't
geen, dat niet beduid:
Maar and'ren, die
wat meer beoogen,
Die schieten (om
een groote vrucht)
Na God, met eene
scherpe zucht,
Van haar gespannen
herte Boogen.
Jan Luyken (16 april 1649 5 april 1712)
Illustratie
bij De Boog
Zie voor nog meer schrijvers van de 16e
april ook mijn blog van 16 april 2012 deel
2 en ook mijn blog van 16
april 2011 deel 3.
|
