|
De Nederlandse dichter, toneelschrijver en essayist Martinus Nijhoff werd geboren in Den Haag op 20 april 1894. Zie ook alle tags voor Martinus Nijhoff op dit blog.
Het uur U (Fragment)
Geen dief overtrof, geen spion,
hetgeen hij moeiteloos kon;
en het gevederd leder waarop
de god Hermes van zijn bergtop
neer te dalen placht
doorkruiste het ruim niet zo zacht
als hij op straat kon gaan,
gewoon lopend, met schoenen aan.
Hij maakte op het trottoir
het onheilspellende maar
onhoorbare gerucht
van het hoog in de lucht
verschoten vliegerbericht:
in een wolkje ploft licht
tot een blinkende ster uiteen,
en langs heel de vuurlinie heen
weet men: dit meldt het uur u,
nu gaat het beginnen, nu
verdwijnt de onzekerheid
van de mij gegunde tijd,
nu is het voor alles te laat.
De stilte die dan ontstaat
is een stilte, niet slechts naar de vorm
een stilte voor de storm,
maar een stilte van het soort
waar dingen in worden gehoord
die nog nimmer het oor vernam.
Het meisje
Wanneer je ontwaakt, zie je den morgen bleken,
De klokken luiden dat de dag begint.
De tuin geurt zoel van gras en vochtig grint,
Ruisend omhoog de hoge bomen steken.
Meisje dat de innigheid der dingen mint,
Je hebt geen daad te doen, geen woord te spreken:
Je stil-bewegend leven heeft de bleke
Wonderlijkheid der dromen van een kind.
Wij gingen samen ‘s morgens door de stad,
Het licht viel schuin naar binnen in de straten,
Mensen liepen voorbij die samen praatten,
De toren speelde – en ‘t was of alles had
De tere kleur en klank van ‘t vreemd bewogen
Zwijgende leven van je glanzende ogen.
Martinus Nijhoff (20 april 1894 – 26 januari 1953)
De Nederlandse schrijver en beeldend kunstenaar Jan Cremer werd geboren in Enschede op 20 april 1940. Zie ook alle tags voor Jan Cremer op dit blog.
Strada Rosso, 2001, zeefdruk
Uit: Ik Jan Cremer
“Vuurpeleton aantreden! Ik was vreselijk bang. Ik dwong mezelf om niets te laten merken. Was ik nou een man? Hoeveel doden had ik wel niet gezien. De executie was wel erg: Het was een luitenant. Een jonge gozer, erg knap. Er stond ook een kerel bij van de DST, een rechercheur. En de aalmoezenier. Het was net als in die film die ik in Algiers gezien heb. Met commando ‘Vuur’ werd er expres misgeschoten. Ik vond het zielig voor die Fransman. Maar het was gotverdomme wel vreselijk: Met doffe ploffen spetterden zijn hersens eruit maar hij was nog niet kapot. Hij zakte op zijn knieën, vreselijk schreeuwend, blind en halfdood. Hij gilde om het genadeschot. Er ontstond verwarring. Wij begonnen door mekaar heen te lopen en ik draaide me om, misselijk. De bevelvoerende kapitein vloekte en schreeuwde vreselijk. De aalmoezenier ook. Alleen de rechercheur bleef gewoon staan kijken. Het pistool van de sergeant ketste en hij kwakte het vloekend en tierend weg. Al die tijd bleef die luitenant maar gillen. Vreselijk! Met het pistool van de PM kreeg ie endelijk het genadeschot. De arme man kronkelde als een slang op de grond, stuiptrekkingen. Alsof ie zich lekker in de kussens van een warm bed woelde.”
Jan Cremer (Enschede, 20 april 1940)
De Nederlandse dichter en vertaler Jean Pierre Rawie werd geboren op 20 april 1951 in Scheveningen. Zie ook alle tags voor Jean Pierre Rawie op dit blog.
Waagstraat
De eeuwig wisselende hemel welfde
zich eeuwenlang boven dezelfde grond,
waar altijd anders en altijd hetzelfde
de stad zichzelf herkende en hervond;
van wat hier door de jaren is verrezen
is veel weer door de jaren neergehaald,
maar altijd werd deze plek het wezen
van Gronings stad en ommeland bepaald,
dat, steeds als men het nieuwe met het oude
opnieuw behoedzaam in de waagschaal legt,
voor volgende geslachten blijft behouden,
wanneer ook deze muren zijn geslecht.
Maar iets
Mijn moeder die haar lange laatste jaren
in een tehuis voor oude mensen sleet,
had na verloop van tijd steeds minder weet
van dingen die daarvóor haar leven waren.
Ze was haar man vergeten, lief en leed
dat zij om zijnentwille mocht ervaren,
de kinderen die zij had moeten baren
en dat ze die gevoed had en gekleed.
Alles verdween: zij ook. Het meest vertrouwde,
wat ons als lichaam eigen is, verdwijnt,
en waar wij onze ziel voor geven zouden,
het wordt als niets. Toch hoop ik op het eind
al was het maar iets vast te kunnen houden
van wat nu nog zo onontbeerlijk schijnt.
Jean Pierre Rawie (Scheveningen, 20 april 1951)
Portret door Harriët Geertjes, 2003
De Britse schrijver en journalist Sebastian Faulks werd geboren op 20 april 1953 in Newbury. Zie ook alle tags voor Sebastian Faulks op dit blog.
Uit: Birdsong
“He went downstairs to dinner, startled by the sound of his steps on the two staircases that took him to the landing of the first floor and the family bedrooms, and thence down to the hall. He felt hot beneath his waistcoat and jacket. He stood for a moment disorientated, unsure which of the four glass-panelled doors that opened off the hall was the one through which he was supposed to go. He half-opened one and found himself looking into a steam-filled kitchen in the middle of which a maid was loading plates on to a tray on a large deal table.
"This way, Monsieur. Dinner is served," said the maid, squeezing past him in the doorway.
In the dining room the family were already seated. Madame Azaire stood up.
"Ah, Monsieur, your seat is here."
Azaire muttered an introduction of which Stephen heard only the words "my wife." He took her hand and bowed his head briefly. Two children were staring at him from the other side of the table.
"Lisette," Madame Azaire said, gesturing to a girl of perhaps sixteen with dark hair in a ribbon, who smirked and held out her hand, "and Grégoire." This was a boy of about ten, whose small head was barely visible above the table, beneath which he was swinging his legs vigorously backward and forward.
The maid hovered at Stephen's shoulder with a tureen of soup. Stephen lowered a ladleful of it into his plate and smelt the scent of some unfamiliar herb. Beneath the concentric rings of swirling green the soup was thickened with potato.
Azaire had already finished his and sat rapping his knife in a persistent rhythm against its silver rest. Stephen lifted searching eyes above the soup spoon as he sucked the liquid over his teeth.”
Sebastian Faulks (Newbury, 20 april 1953)
De Vlaamse dichter en schrijver Jozef Hugo Maria Deleu werd geboren in Roeselare op 20 april 1937. Zie ook alle tags voor Jozef Deleu op dit blog.
Dochter
voor marjolein
hij hoort
haar kijken
door het raam
als hij verdwijnt
in de nacht
draagt zij
zijn hart
Ontwaken
Het leven ontspringt aan de bomen,
het oosten verzamelt zijn licht,
en langzaam bevriezen de dromen
tot bossen, een dreigend gezicht.
Jozef Deleu (Roeselare, 20 april 1937)
De Amerikaanse schrijver, essayist en criticus Steven Michael Erickson werd geboren op 20 april 1950 in Los Angeles. Zie ook alle tags voor Steven Erickson op dit blog.
Uit:Zeroville
“9.
He spends a few minutes looking at the footprints outside the Chinese Theatre. He can find neither Elizabeth Taylor nor Montgomery Clift. At the box office he buys a ticket and goes inside to watch the movie.
As Vikar traveled on what seemed an endless bus to Hollywood, the Traveler hurtles through space toward infinity. Dimensions fall away from the Traveler faster and faster until, by the end of the movie, he's an old man in a white room where a black monolith appears to him at the moment of death. He becomes an embryonic, perhaps divine Starchild. Vikar has come to Los Angeles as a kind of starchild as well, a product of no parentage he acknowledges, vestiges of an earlier childhood falling away from him like dimensions. Vikar tells himself, I've found a place where God does not kill children but is a Child Himself.
He's now seen two movies, one of the Middle Ages and one of the future, in his first seven hours in Los Angeles. Vikar crosses Hollywood Boulevard to the Roosevelt Hotel, built by Louis B. Mayer, Douglas Fairbanks and Mary Pickford in the year the movies discovered sound.”
Steve Erickson (Los Angeles, 20 april 1950)
Zie voor nog meer schrijves van de 20e april ook mijn vorige blog van vandaag.
|
