|
De Sloveense dichter en schrijver Srečko Kosove werd geboren in Seana op 18 maart 1904. De financiële situatie in de familie was altijd zorgelijk, omdat vader Kosovel wegens zijn Sloveense gezindheid steeds opnieuw in conflicten met de overheid verzeild raakte. Als leerling schreef Kosovel zijn eerste verhaal over het kortbijgelegen Triëst. Vanaf 1916 volgde hij de middelbare school in Ljubljana.Hier leerde hij 1919 de dichter Branko Jeglič kennen die weldra stierf. Hij publiceerde in het orgaan van Edinost in Triëst een necrologie vol lof over Jeglič. In 1920 raakte Kosovel bevriend met de dichter Ludvik Mrzel, met wie hij tot zijn dood hecht bevriend zou zijn. Mrzel gaf het tijdschrift "Jadran" uit, waaraan Srečko meewerkte. In 1922 beëindigde hij zijn opleiding en besloot in Ljubljana te blijven, ook vanwege de Italiaanse bezetting van Primorska. Hij schreef zich in aan de universiteit van Ljubljana om er slavistiek, Romaanse talen en filosofie te studeren. Vanaf 1921 was Kosovel al actief als medewerker van het avantgardistische tijdschrift "Trije Labodi" ("De drie zwanen"), dat in Novo mesto werd uitgegeven. Vanaf 1925 tot aan zijn dood werkte Kosovel met Ludvik Mrzel ook als redacteur van het blad "Mladina". Terugkerende motieven in de poëzie van Srečko Kosovel zijn het landschap van de Karst, waar hij opgroeide, de dood en de moederfiguur.
A Suicide in front of a Mirror
A suicide in front of a mirror.
A frightened soul.
The wind moans in the black woods.
The night's tempest tears my heart from my chest.
My spirit, you are the Flying Dutchman,
always returning to the primal darkness,
getting drunk on the blowing of the wind!
A policeman blowing his whistle.
It is frightening to be a brother to the storm!
Frightening to be a brother to the silver sun.
Stay broken and slain, my spirit,
do not look to the dead slopes for salvation.
I walk through the woods. The tree trunks are black.
Two go leaning towards each other.
The black chasm of the universe above me.
I am leaning into it
and listening.
I walk through the woods. The tree trunks are black.
Two go leaning towards each other.
The black chasm of the universe above me.
I am leaning into it
and listening.
Vertaald door Katarina Jerin
Above the Madhouse
Above a madhouse is strolling
a moonstruck moon.
A Shadow-man is walking around a white garden
absorbed in his sad chin.
As if in a kaleidoscope,
currencies, stocks were dancing before him
in a rainbow fire burning away.
An ex-banker, prisoner of papers
now strolling
with the moonstruck moon
behind the white walls of a madhouse.
This is freedom,
the horrible freedom
you have stepping behind the invisible walls
of expanded human consciousness,
which unfolds in a terrible
immensity.
Vertaald door Nike Kocijancic Pokorn
Srečko Kosovel (18 maart 1904 - 27 mei 1926)
Portret door Alfons Graber
De Amerikaanse romancier Richard Thomas Condon werd geboren op 18 maart 1915 in New York. Zie ook mijn blog van 18 maart 2007.
Uit: The Manchurian Candidate
He listened to the operator get through to the switchboard at the Post-Dispatch. He heard the switchboard tell her that Mavole's father worked in the composing room. A man talked to a woman; there was silence. Raymond stared at his own large toe.
"Hello?" A very high voice.
"Mr. Arthur Mavole, please. Long distance calling." The steady rumble of working presses filled the background.
"This is him."
"Mr. Arthur Mavole?"
"Yeah, yeah."
"Go ahead, please."
"Uh - hello? Mr. Mavole? This is Sergeant Shaw. I'm calling from San Francisco. I - uh - I was in Eddie's outfit, Mr. Mavole."
"My Ed's outfit?"
"Yes, sir."
"Ray Shaw?"
"Yes, sir."
"The Ray Shaw? Who won the Medal of -"
"Yes, sir." Raymond cut him off in a louder voice. He felt like dropping the phone, the call, and the whole soggy, masochistic, suicidal thing in the wastebasket. Better yet, he should whack himself over the head with the goddam phone. "You see, uh, Mr. Mavole, I have to, uh, go to Washington, and I -"
Richard Condon (18 maart 1915 9 april 1996)
De Engelse dichter en kunstcriticus William Cosmo Monkhouse werd geboren op 18 maart 1840 in Londen. In 1865 publiceerde hij A Dream of Idleness and Other Poems waarin zijn bewondering voor Wordsworth enTennyson terug te vinden was. Het duurde tot 1890 voor de bundel gevolgd werd door Corn and Poppies, in 1895 door de opvallende ballade The Christ upon the Hill. In 1868 had Monkhoude nog een roman geschreven, A Question of Honour. Daaran wijdde hij zich bijna geheel aan het schrijven van kunstkritieken.
There Once Was an Old Man of Lyme
There once was an old man of Lyme
Who married three wives at a time,
When asked, "Why a third?"
He replied, "One's absurd!
And bigamy, sir, is a crime.
There Once Was a Girl of Lahore
There once was a girl of Lahore,
The same shape behind as before;
As no one knew where
To offer a chair,
She had to sit down on the floor.
Cosmo Monkhouse (18 maart 1840 20 juli 1901)
Getekend door William Strang
De Franse schrijver Jean Anglade werd geboren op 18 maart 1915 in Bonnets bij Thiers. Hij debuteerde met de dichtbundel Chants de guerre et de paix in 1945. Hij heeft meer dan tachtig werken op zijn naam staan: romans, theaterstukken, gedichten, vertalingen, levensbeschrijvingen, essays, maar ook humoristische boeken. (Hij ontving de Prix de l'Humour noir)
Uit: Le Temps et la paille
« Henriette et moi vivions notre neutralité amoureuse. Lorsque nous apprîmes qu'un résistant, Paul Guillebaud, avait été capturé et abattu par les Allemands dans la gare de Gannat, nous nous bouchâmes les oreilles. Nous finîmes par dénicher un modeste appartement ouvrant ses fenêtres sur la Grande-Rue. Nous devions payer le loyer non pas en espèces, mais par un cochon annuel qu'acceptaient de fournir les beaux-parents Rouchon. La radio suisse nous apportait des nouvelles encourageantes ; les Allemands subissaient en Russie d'immenses défaites. Nous avions conscience de vivre des événements historiques ; ils seraient plus tard racontés par des auteurs qui ne les auraient point vécus. Cela me donna le goût de reprendre mes études, de réparer mon echec eu CAPES. Henriette m'y encouragea vivement. Si je parvenais à gravir ce degré dans l'echelle enseignante, mon traitement gagnerait aussi de la hauteur ; Henriette pourrait renoncer à son emploi mal payé de secrétaire, consacrer son temps aux soins de sa personne, de la mienne, des mioches que nous ne manquerions pas de produire. »
Jean Anglade (Bonnets, 18 maart 1915)
De Duitse schrijver Friedrich Nicolai werd geboren op 18 maart 1733 in Berlijn. Na de dood van zijn vader en zijn oudste broer nam hij in 1758 diens boekwinkel over. In 1754 was hij bevriend geraakt met Lessing en Mendelssohn, met wie hij in 1755 de Briefe über den itzigen Zustand der schönen Wissenschaften in Deutschland uitgaf. In 1765 richtte hij de Allgemeine Deutsche Bibliothek op, een recensieblad, waarin gedurende de veertig jaar van zijn bestaan meer dan 80.000 boeken besproken werden.
Uit: Das Leben und die Meinungen des Herrn Magister Sebaldus Nothanker
Der Pastor Sebaldus und die schöne Wilhelmine, brachten die ersten Monate nach ihrer Verheirathung, welche sonst andern neuverehlichten Paaren die Zeit einer girrenden Zärtlichkeit zu seyn pflegen, vielmehr in einer Art von Kälte und Verlegenheit zu. Sebaldus bemerkte einen Abstand zwischen seiner landmännischen Treuherzigkeit, und den feinen Hofmanieren seiner vornehmen jungen Frau. Er konnte sich noch nicht recht darum schicken, mit ihr als mit seines gleichen umzugehen. Wilhelmine, auf ihrer Seite, konnte den wohlgeputzten Hof, den sie verlassen hatte, nicht so geschwind vergessen. Das Andenken der Pracht der von der Fürstinn abgelegten Kleider, in der sie sich oft der gaffenden Menge der Zofen und Kammerdiener gezeigt hatte, verleidete ihr ihren ländlichen aber neugemachten Anzug. Es war ihr sogar verdrüßlich, daß sie ferner nicht Aufwartung machen, und sich vor höheren Personen tief verneigen sollte. Das Glück unabhängig zu seyn, schien ihr Erniedrigung. Die ungekünstelte Schönheit der Natur, die sie auf dem Lande vor sich hatte, konnte sie noch nicht wegen des Flitterstaats der Kunst, den sie nun nicht mehr erblickte, schadlos halten.
Friedrich Nicolai (18 maart 1733 - 8 januari 1811)
|
