|
De Spaanse dichter en toneelschrijver Federico Garcia Lorca werd geboren op 5 juni 1898 in Fuente Vaqueros, Granada. Zie ook mijn blog van 5 juni 2006 en mijn blog van 5 juni 2007 en ook mijn blog van 5 juni 2008.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
TWIST
Voor Rafael Méndez
In het midden van het ravijn
blinken als vissen
de messen uit Albacete,
mooi van vijandelijk bloed.
Een scherp kaartspellicht
knipt in het felle groen
onstuimige paarden
en ruiterprofielen uit.
In de kruin van een olijfboom
wenen twee oude vrouwen.
De stier van de twist
stormt tegen de muren op.
Zwarte engelen brachten
zakdoeken en sneeuwwater mee.
Engelen met grote vleugels
van messen uit Albacete.
Juan Antonio uit Montilla
rolt dood de helling af,
zijn lichaam vol irissen
en granaatappels op zijn slapen.
Nu bestijgt hij een kruis van vuur
op weg naar de dood.
Vergezeld van een guardia civil
komt de rechter langs de olijfgaarden.
Glibberig bloed kermt
sprakeloos slangenlied.
Heren van de guardia civil:
hier gebeurde het oude verhaal.
Vier Romeinen en vijf Carthagers
vonden hier de dood.
De avond dol van vijgenbomen
en van hitsige geluiden
bezwijmt op de gewonde
dijen van de ruiters.
En zwarte engelen vlogen
door de avondlucht.
Engelen met lange vlechten
en harten van olie.
SINT GABRIËL (Sevilla)
Voor D. Agustin Viñuales
I
Een knappe jongeling, rank als riet,
brede schouders, slanke taille,
huid van een nachtelijke appel,
droeve mond en grote ogen,
pezen van hitsig zilver,
doolt door de verlaten straat.
Zijn lakleren schoenen
vertrappen de dahlia's van de wind,
op het dubbele ritme, het lied
van kort en hemels verdriet.
Langs de hele zeekust
staat geen palm die hem evenaart,
noch gekroonde keizer
noch rijzende ster.
Als hij zijn hoofd buigt
naar zijn borst van jaspis,
zoekt de nacht vlakten
om neer te knielen.
De gitaren klinken alleen
voor de Aartsengel Gabriël,
temmer van duifjes
en vijand van treurwilgen.
Sint Gabriël: het kindje weent
in de buik van zijn moeder.
Vergeet niet dat de zigeuners
jou je kledij schonken.
Annuntiata van de Wijzen,
sjofel gekleed maar uitverkoren,
opent de deur voor de ster
die voorbijkwam in haar straat.
De Aartsengel Sint Gabriël
tussen lelie en glimlach,
achterkleinkind van de Giralda,
bracht haar een bezoek.
In zijn geborduurde vest
trillen verborgen krekels.
De sterren van de nacht
veranderden in klokbloemen.
Sint Gabriël: Ziehier
drie nagels van vreugde.
Je schittering opent jasmijnen
op mijn gloeiend gezicht.
God zegent je, Annuntiata.
Verrukkelijke Moriaanse.
Je zal een zoon baren mooier
dan de halmen van de wind.
O, Sint Gabriël, mijn oogappel!
Mijn allerliefste Gabriël!
Je neer te zetten op een stoel
van anjers, dat is mijn droom.
God zegent je, Annuntiata,
sjofel gekleed maar uitverkoren.
Op zijn borst zal je zoon
een maanvlek en drie wonden dragen.
O, Sint Gabriël wat schitter je!
Liefste Gabriël van mijn hart!
Diep in mijn borsten
welt al de lauwe melk.
God zegent je, Annuntiata.
Moeder van honderd koningshuizen.
Dor fonkelen je ogen,
als ruiterlandschappen.
Het kindje zingt in de schoot
van de verbaasde Annunciata.
Drie groene amandelkogels
trillen in zijn stemmetje.
Sint Gabriël klom al
op een ladder ten hemel.
De sterren van de nacht
veranderden in immortellen.
Vertaald door Gaston D'Haese
Federico García Lorca (5 juni 1898 19 augustus 1936)
Portret door José Bello
De Nederlandse dichter en schrijver Adriaan Morriën werd geboren op 5 juni 1912 in Amsterdam. Zie ook mijn blog van 7 juni 2006 en ook mijn blog van 5 juni 2007 en ook mijn blog van 5 juni 2008.
Dag en nacht
Mijn moeder was een dagpauwoog
en vloog mijn vader veel te hoog.
Hij tastte radeloos naar haar
maar troostte zich met dat gebaar.
Met zulke ogen in t gezicht
was zij te donker voor zijn licht,
te teer voor zijn hardhandigheid
en er door niets op voorbereid.
Hij brak haar zonder dat hij t wilde,
uit liefde die geen liefde stilde,
zodat zij neerstreek, nooit meer vloog,
nog altijd mooi: een nachtpauwoog.
Landelijke liefde
Twee paarden bij een hek, terwijl het avond wordt.
De zware koppen naast elkaar, de schouders elkaar strelend,
een liefde even smekend als bevelend,
in een tevreden stilstand uitgestort.
Zo te beminnen met een lange hals vol manen,
een brede borst die op voorpoten rust,
terwijl het hele lichaam kust en wordt gekust
en 't zonlicht valt in een geluk vol tranen.
Oorlog en vrede
De oorlog had iets vredigs zoals ook de vrede
op oorlog lijkt die niet wordt uitgestreden:
in Rotterdam wordt nog gevochten maar in Sloot
gaat iemand aan een andere ziekte dood.
Terwijl een machteloze wordt gemarteld
glimlacht de moeder tegen 't kind dat tegenspartelt
als het gezoogd, gewassen en gestreeld
tussen de ouders wordt verdeeld.
Adriaan Morriën (5 juni 1912 7 juni 2002)
De Engelse schrijver Ken Follett werd geboren op 5 juni 1949 in Cardiff, Wales. Zie Zie ook mijn blog van 5 juni 2007 en ook mijn blog van 5 juni 2008.
Uit: The Pillars of the Earth
In a broad valley, at the foot of a sloping hillside, beside a clear bubbling stream, Tom was building a house.
The walls were already three feet high and rising fast. The two masons Tom had engaged were working steadily in the sunshine, their trowels going scrape, slap and then tap, tap while their labourer sweated under the weight of the big stone blocks. Tom's son Alfred was mixing mortar, counting aloud as he scooped sand on to a board. There was also a carpenter, working at the bench beside Tom, carefully shaping a length of beech-wood with an adze.
Alfred was fourteen years old, and tall like Tom. Tom was a head higher than most men, and Alfred was only a couple of inches less, and still growing. They looked alike, too: both had light brown hair and greenish eyes with brown flecks. People said they were a handsome pair. The main difference between them was that Tom had a curly brown beard, whereas Alfred had only a fine blond fluff. The hair on Alfred's head had been that colour once, Tom remembered fondly. Now that Alfred was becoming a man, Tom wished he would take a more intelligent interest in his work, for he had a lot to learn if he was to be a mason like his father; but so far Alfred remained bored and baffled by the principles of building.
Ken Follett (Cardiff, 5 juni 1949)
De Amerikaanse schrijfster Kristin Carlson Gore werd geboren op 5 juni 1977 in Carthage, Tennessee. Zij groeide op in Washington. In 1999 studeerde zij af aan de Harvard University, waar zij ook redacteur was geweest van de Harvard Lampoon. Gore schreef twee romans: Sammy's Hill (2004) en Sammy's House (2007). Kristin Gore is een dochter van de politicus Al Gore en diens vrouw Tipper.
Uit: Sammy's House
It was when she started stripping that everyone realized something was wrong. This was an official White House event. A somewhat boring, completely respectable cruise on the Potomac River to thank everyone in the West Wing for the hard work that had won the election. But it was no longer boring.
Until the woman whipped off her tailored black jacket to reveal a star-spangled bra and a surprisingly elaborate dragon tattoo, the only remarkable thing about this cruise was that it was nineteen months late. The celebratory boat ride had been promised long ago, in the first month of our new administration, but no one minded that the business of running the country had continuously delayed its actual launch. Victory was prize enoughwho needed a cruise?
I tore my eyes away from the increasingly explicit show to scan the crowd for RG. He'd gone below deck to take a call from President Wye, and I was relieved that he still seemed to be there, unaware of these antics. He was the vice president, and as a member of the White House staff, one of my duties was to protect him from public embarrassment whenever possible. That job had become significantly harder in the last thirty seconds.
Kristin Gore (Carthage, 5 juni 1977)
|
