De Franse schrijfster Françoise Sagan (pseudoniem van Françoise Quoirez) werd geboren in Cajarc, Lot op 21 juni 1935. Zie ook mijn blog van 21 juni 2007 en ook mijn blog van 21 juni 2008. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Uit : Bonjour tristesse
« Je passais par toutes les affres de lintrospection sans, pour cela, me réconcilier avec moi-même. « Ce sentiment, pensais-je, ce sentiment à légard dAnne est bête et pauvre, comme ce désir de la séparer de mon père est féroce. » Mais, après tout, pourquoi me juger ainsi ? Étant simplement moi, nétais-je pas libre déprouver ce qui arrivait. Pour la première fois de ma vie, ce « moi » semblait se partager et la découverte dune telle dualité métonnait prodigieusement. Je trouvais de bonnes excuses, je me les murmurais à moi-même, me jugeant sincère, et brusquement un autre « moi » surgissait, qui sinscrivait en faux contre mes propres arguments, me criant que je mabusais moi-même, bien quils eussent toutes les apparences de la vérité. Mais nétait-ce pas, en fait, cet autre qui me trompait ? Cette lucidité nétait-elle pas la pire des erreurs ? Je me débattais des heures entières dans ma chambre pour savoir si la crainte, lhostilité que minspirait Anne à présent se justifiaient ou si je nétais quune petite jeune fille égoïste et gâtée en veine de fausse indépendance.
En attendant, je maigrissais un peu plus chaque jour, je ne faisais que dormir sur la plage et, aux repas, je gardais malgré moi un silence anxieux qui finissait par les gêner. Je regardais Anne, je lépiais sans cesse, je me disais tout au long du repas : « Ce geste quelle a eu vers lui, nest-ce pas lamour, un amour comme il nen aura jamais dautre ? Et ce sourire vers moi avec ce fond dinquiétude dans les yeux, comment pourrais-je lui en vouloir ? » Mais, soudain, elle disait : « Quand nous serons rentrés, Raymond
» Alors, lidée quelle allait partager notre vie, y intervenir, me hérissait. Elle ne me semblait plus quhabileté et froideur. Je me disais : « Elle est froide, nous sommes indépendants ; elle est indifférente : les gens ne lintéressent pas, ils nous passionnent ; elle est réservée, nous sommes gais. Il ny a que nous deux de vivants et elle va se glisser entre nous avec sa tranquillité, elle va se réchauffer, nous prendre peu à peu notre bonne chaleur insouciante, elle va nous voler tout, comme un beau serpent.» Je me répétais un beau serpent
un beau serpent ! »
Françoise Sagan (21 juni 1935 24 september 2004)
De Britse schrijver Ian McEwan werd op 21 juni 1948 geboren in de Engelse garnizoensplaats Aldershot. Zie ook mijn blog van 21 juni 2007 en ook mijn blog van 21 juni 2008.
Uit: Amsterdam
Two former lovers of Molly Lane stood waiting outside the crematorium chapel with their backs to the February chill. It had all been said before, but they said it again.
"She never knew what hit her." "When she did it was too late." "Rapid onset." "Poor Molly." "Mmm."
Poor Molly. It began with a tingling in her arm as she raised it outside the Dorchester Grill to stop a cab--a sensation that never went away. Within weeks she was fumbling for the names of things. Parliament, chemistry, propeller she could forgive herself, but less so bed, cream, mirror. It was after the temporary disappearance of acanthus and bresaiola that she sought medical advice, expecting reassurance. Instead, she was sent for tests and, in a sense, never returned. How quickly feisty Molly became the sickroom prisoner of her morose, possessive husband, George. Molly, restaurant critic, gorgeous wit, and photographer, the daring gardener, who had been loved by the foreign secretary and could still turn a perfect cartwheel at the age of forty-six. The speed of her descent into madness and pain became a matter of common gossip: the loss of control of bodily function and with it all sense of humor, and then the tailing off into vagueness interspersed with episodes of ineffectual violence and muffled shrieking.
It was the sight now of George emerging from the chapel that caused Molly's lovers to move off farther up the weedy gravel path. They wandered into an arrangement of oval rose beds marked by a sign, THE GARDEN OF REMEMBRANCE. Each plant had been savagely cut back to within a few inches of the frozen ground, a practice Molly used to deplore.
Ian McEwan (Aldershot, 21 juni 1948)
De Israëlische schrijver Alon Hilu werd geboren op 21 juni 1972 in Jaffa. Alon Hilu studeerde theaterwetenschappen in Tel Aviv en werkt als juridisch adviseur voor een internationaal hightechbedrijf. Zijn debuutroman De dood van een monnik werd bekroond met de prestigieuze Presidents Prize 2006.
Uit: House of Dajani
August 8, 1895, aboard a ship bound for Jaffa:
I have resolved to record my words in this diary for fear, otherwise, of taking leave of my senses. Our small and narrow cabin in the depths of this ship imprisons my thoughts; if I do not share them posthaste I should best jump herewith into the sea.
The root of all my troubles and complaints is Her Ladyship, known legally and familiarly as Esther, like the Biblical queen and regal she is. More beautiful than beauty itself: thin, tall and erect, high cheek-boned. Were I Esther's King Ahasuerus, I would certainly offer half my kingdom for a mere glimpse of those limpid eyes more blue than the sea.
The first I hear tell of her, she was a student of dentistry in Warsaw. I sought her out, caught the splendor of her countenance, and at once my heart was pricked by love's needle. This maiden would be the object of my affections forever, my beloved spouse unto eternity, a member of God's heavenly choir. The timbre of her voice was like the fluttering of dew over a garden bed of spices, her gowns layers of the finest gauze, her hair shiny and golden. Any man who did not fall to her charms had no right to call himself a man.
Alon Hilu (Jaffa, 21 juni 1972)
De Belgische, Franstalige schrijver Patrick Lowie werd geboren op 21 juni 1964 in Brussel. Als een echte globetrotter heeft hij o.a.al gewoond in Portugal, Marokko en Italië. Behalve met schrijven houdt hij zich ook bezig met reizen, video, film en theater.
Uit: La légende des amandiers en fleur
Un abri de fortune dans un oasis. L'impression de voir les lumières de la ville encore au loin. Je donne des noms aux étoiles. Je leur donne les noms de ma famille et de mes amis. Je pourrai ainsi les contempler toutes les nuits et leur parler. Je dessine sur un morceau de papier les étoiles et je leur met un nom juste à côté. Cette idée me fait sourire et m'émeut. Et j'entends un bruit. Une voix. Un nomade qui parle à son dromadaire. Il me surprend le contempler. Je vois mal son visage. Je lui dis quelques mots en arabe. Je lui dis que je suis un ami. Un frère. Il me propose de dormir là. A côté. J'en suis ravi. Nous ne parlons pas. Il s'endort immédiatement. Moi aussi. Je rêve. Je suis dans une mosquée. Je suis devenu Musulman. Je prie Allah. C'est un rêve. Mais je me réveille et ma tête vacille un peu. Le désert est une drogue. Le nomade qui s'était endormi proche de l'autre arbre dort encore.
Patrick Lowie (Brussel, 21 juni 1964)
De Duitse dichter, schrijver en uitgever Wulf Kirsten werd geboren op 21 juni 1934 in Klipphausen bij Meißen. Zie ook mijn blog van 21 juni 2007 en ook mijn blog van 21 juni 2008.
an warmen sommertagen
an warmen sommertagen
äpfel und birnen reifen
hochgeladene erntewagen
sperrige äste streifen
dorfeinwärts schleifen karren
roßhufe schüren den staub
träges huhn beginnt zu quarren
gelbhalme pendeln im laub
zehnfach in die scheuer rollt
was der erde beigemengt
frost und durst tribut gezollt
was nun in den leitern zwängt
see
kauderwelsch der möwen
strand libellenumblitzt
blaue signale der hitze
stumm ins heiße geritzt
horizont gezahnt
weiße falter blinken
leuchtschrift träger see
bis die segel sinken
schwarm der scheuen fische
hart unterm spiegel zuckt
glasig leib und augen
bis ihn die masche schluckt
Wulf Kirsten (Klipphausen, 21 juni 1934)
De 21e juni is een zeer vruchtbare datum voor schrijvers. Zie daarom ook mijn vorige drie blogs van vandaag.
|